কেন্দ্ৰীয় কেবিনেটৰ সকলো সতীৰ্থ, চৰকাৰী বিষয়া, নিটি আয়োগৰ সতীৰ্থ আৰু দেশৰ ভিন্ন প্ৰান্তৰ লক্ষ-লক্ষ বন্ধুসকল। ভিন্ন ব্লকৰ পৰা তৃণমূল পৰ্য্যায়লৈকে আজি এই কাৰ্য্যসূচীত উপস্থিত প্ৰতিনিধিসকলক মই আদৰণি জনাইছোঁ। মই বিশেষকৈ নিটি আয়োগক এই অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰাৰ বাবে অভিনন্দন জনাইছোঁ আৰু লগতে আপোনালোক সকলোলৈ মোৰ শুভেচ্ছা জ্ঞাপন কৰিছোঁ।

আপোনাসৱ ভাৰত মণ্ডপমত গোট খাইছে, ইয়াৰ পৰাই দেশ আৰু ভাৰত চৰকাৰৰ পন্থাৰাজি ৰূপায়ণ কৰা হয়। জি-২০ সন্মিলনৰ মাত্ৰ এমাহৰ ভিতৰতে দেশৰ দূৰৈৰ গাঁওসমূহৰ প্ৰতি চিন্তিত, প্ৰান্তীয় পৰিয়াল সমূহৰ প্ৰতি চিন্তিত আৰু মংগলৰ বাবে নীতি আগবঢ়াই নিয়াৰ কাম কৰা লোকসকল ইয়াত সমবেত হৈছে। আৰু এই মাহতেই ইয়াত বিশ্বখনক দিশ দিবলৈ কাম কৰা লোকসকল একত্ৰিত হৈছিল। মানে কেনভাছ খনৰ পৰিসৰটো চাওঁকচোন। এই মাহতেই ভাৰত মণ্ডপমত বিশ্বৰ ভিন্ন প্ৰান্তৰ নেতাসকলে সামূহিকভাৱে বিশ্বব্যাপী উদ্বেগেৰে মোকাবিলা কৰাৰ পন্থা সম্পৰ্কে আলোচনা কৰিছিল। আৰু আজি একে ভাৰত মণ্ডপমত মোৰ দেশত তৃণমূল পৰ্যায়ত পৰিৱৰ্তন আনিবলৈ, শক্তিৰ সঞ্চাৰ কৰিবলৈ, উচ্চ মনোভাৱেৰে কাম কৰা লাখ-লাখ বন্ধুক লগ পাইছোঁ। মোৰ বাবে এয়া অতিশয় গৌৰৱৰ বিষয়। মোৰ বাবে এই সন্মিলন জি-২০ তকৈ কোনো গুণে কম নহয়।

আমাৰ লগত অনলাইনতো বহুলোক সংযুক্ত হৈ আছে। এই কাৰ্যসূচী 'সবকা প্ৰয়াস' (সকলোৰে প্ৰচেষ্টা) ৰ মনোভাৱৰ প্ৰতীক 'টীম ইণ্ডিয়া' ৰ সফলতাৰ প্ৰতীক। এই কাৰ্যসূচী ভাৰতৰ ভৱিষ্যতৰ বাবে গুৰুত্বপূৰ্ণ।

বন্ধুসকল,

স্বাধীনতাৰ পিছত ৰূপায়িত শীৰ্ষ ১০ খন আঁচনিৰ ওপৰত যেতিয়াই কোনো অধ্যয়ন কৰা হ’ব, তেতিয়াই আকাংক্ষী জিলা কাৰ্যসূচীৰ কথা সোণালী আখৰেৰে লিখা হ’ব। অভিলাষী জিলা অভিযান আকাংক্ষী জিলা কাৰ্যসূচীয়ে দেশৰ ১১২ খন জিলাৰ ২৫ কোটিৰো অধিক লোকৰ জীৱন যাত্ৰাক ৰূপান্তৰিত কৰিছে। ইয়াৰ জৰিয়তে জীৱনৰ মানদণ্ডৰ পৰিৱৰ্তন হৈছে, শাসনৰ সহজতাৰ পৰিৱৰ্তন হৈছে আৰু এতিয়া, যিসকলে কৈছিল, "কেনেবাকৈ জীৱনটো জীয়াই থাকিব লাগে, আমি এনেকৈয়ে জীয়াই থাকিব লাগিব", তেওঁলোক সেই চিন্তাধাৰাৰ পৰা ওলাই অহাৰ উপক্ৰম হৈছে। সেই সমাজখনে আৰু আগৰ দৰে থাকিব নিবিচাৰে; তেওঁলোকে এটা পৰিৱৰ্তন আনিব বিচাৰে। এতিয়া এয়াই হৈছে তেওঁলোকৰ চিন্তা। মই বুজি পাওঁ যে এয়া এক প্ৰচণ্ড শক্তি। এই অভিযানৰ সফলতাই এতিয়া আকাংক্ষী ব্লক কাৰ্যসূচীৰ ভেটি হৈ পৰিছে। জিলা পৰ্যায়ৰ অভিজ্ঞতা ইমানেই সফল হৈছে যে বিশ্বৰ উন্নয়নৰ আৰ্হিৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা সকলোৱে বিশেষকৈ উন্নয়নশীল দেশসমূহৰ বাবে বহু শিক্ষাৰ পৰামৰ্শ দিছে। আমি ইয়াৰ পৰাও বহু কথা শিকিছোঁ আৰু তাৰ পৰাই এই ধাৰণা আহিছে যে প্ৰতিখন ৰাজ্যৰ ৫০০ টা ব্লকত এটা পেৰামিটাৰৰ অধীনত এটা মূল্যায়ন কৰা হৈছে। আৰু যদি আমি ইয়াক ৰাজ্য সমূহৰ গড়লৈ লৈ যাওঁ, ৰাষ্ট্ৰীয় গড়লৈ লৈ যাওঁ, তেন্তে আপোনাসৱে কল্পনা কৰিব পাৰে যে পৰিৱৰ্তন কিমান তাৎপৰ্যপূৰ্ণ হ’ব, ইয়াৰ ফলাফল কিমান তাৎপৰ্যপূৰ্ণ হ’ব। মোৰ বিশ্বাস যে আকাংক্ষী জিলা কাৰ্যসূচীয়ে যেনেকৈ সফলতা অৰ্জন কৰিছে, ঠিক তেনেকৈ আকাংক্ষী ব্লক কাৰ্যসূচীও ১০০ শতাংশ সফল হ’বলৈ আগবাঢ়িছে।

মই ক্ষন্তেক পূৰ্বে তিনিজন সতীৰ্থৰ সৈতে কথা পাতিছিলোঁ। তেওঁলোকৰ আত্মবিশ্বাস চাওঁক। মই তৃণমূল পৰ্যায়ত কাম কৰা দেখিলে মোৰ আত্মবিশ্বাস কেৱল বঢ়াই নহয়, বৰঞ্চ বহুগুণে বৃদ্ধি পায়। আপোনাসৱৰ প্ৰতি মোৰ শুভকামনাক ভাষাৰে প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰোঁ; মই সম্পূৰ্ণৰূপে আপোনাসৱৰ সৈতে থিয় দিছোঁ। যদি আপোনালোকে দুখোজ দিয়ে, তেন্তে মই তিনি খোজ খোজ দিবলৈ সাজু, যদি আপোনাসৱে ১২ ঘন্টা কাম কৰে, তেন্তে মই ১৩ ঘন্টা কাম কৰিবলৈ সাজু। মই আপোনাসৱৰ সংগী হিচাপে, আপোনালোকৰ দলৰ সদস্য হিচাপে কাম কৰিব বিচাৰোঁ। আৰু মোৰ বিশ্বাস যে এটা টীম হিচাপে আমি এই আকাংক্ষী ব্লক কাৰ্য্যসূচীৰ ক্ষেত্ৰতো সফলতা লাভ কৰিম। যদি আমি ২ বছৰৰ সময় নিৰ্ধাৰণ কৰিছোঁ, তেন্তে ডেৰ বছৰৰ পিছত আমি সেয়া কৰিম বুলি মই নিশ্চিত। যদি আমি ডেৰ বছৰ নিৰ্ধাৰণ কৰিছোঁ, তেন্তে আমি এবছৰত কৰিম। এয়াই হৈছে মোৰ দৃঢ় বিশ্বাস। আৰু মই নিশ্চিত যে এসপ্তাহ বা দুসপ্তাহৰ ভিতৰত কিছুমান ব্লক ওলাব যিসমূহৰ অন্ততঃ এটা পেৰামিটাৰত স্বাভাৱিক অৱস্থাৰ গড়ৰ ওপৰত থাকিব। তেওঁলোকে কৰিব বুলি মোৰ সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস আছে কাৰণ আপোনালোক সকলোৰে এয়াও জ্ঞাত যে মই প্ৰতিদিনে বিতংভাৱে কথাবোৰ পৰ্যবেক্ষণ কৰি আহিছোঁ। আপোনালোকৰ সফলতা দেখিলে সেইদিনা মোৰ কাম কৰাৰ ক্ষমতা বাঢ়ি যায়, লগে লগে উৎসাহো বাঢ়ি যায়। মোৰো অনুভৱ হয়, "আপোনাসৱে ইমান কাম কৰে, মোকো আৰু অলপ কৰিবলৈ দিয়ক।" সেইবাবেই মই চাই থাকোঁ। এয়াই মোৰ প্ৰেৰণা, এয়াই মোৰ শক্তি হৈ পৰে।

আৰু সেইবাবেই বন্ধুসকল,

আকাংক্ষী জিলা কাৰ্যসূচীৰ পাঁচ বছৰ হ’ল। যেতিয়া কোনো তৃতীয় পক্ষৰ সংস্থাই এই কাৰ্যসূচীৰ মূল্যায়ন কৰে, তেতিয়া তেওঁলোকে সন্তুষ্টি প্ৰকাশ কৰে আৰু সক্ৰিয়ভাৱে জড়িতসকলে সন্তুষ্টিৰ স্বাভাৱিক অনুভূতি বিচাৰি পায়। আকাংক্ষী জিলা কাৰ্যসূচীয়ে নিৰ্ধাৰণ কৰা আন এটা দিশ হ’ল সু শাসনৰ অতি মৌলিক নীতিসমূহৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিলে আনকি প্ৰত্যাহ্বানমূলক লক্ষ্যতো উপনীত হ’ব পৰা যায়। এই আকাংক্ষী জিলা কাৰ্যসূচীৰ বাবে আমি এক পোনপটীয়া কৌশল অৱলম্বন কৰিছোঁ।

আপোনালোকে এইটোও লক্ষ্য কৰিছে যে কোনোবাই অসুস্থ হ’লে চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ যায়। চিকিৎসকে পৰীক্ষাৰ লগে লগে প্ৰথম অৱস্থাত বিশ্বাস কৰিব পাৰে যে গুৰুতৰ অস্ত্ৰোপচাৰৰ প্ৰয়োজন, কিন্তু যদি কোনো জৰুৰী কাম হয়, তেন্তে তেওঁ ৰোগীক পৰামৰ্শ দিব পাৰে যে তেওঁৰ ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা শক্তিশালী নোহোৱালৈকে অপেক্ষা কৰক, যাতে শৰীৰে অস্ত্ৰোপচাৰৰ প্ৰতি ফলপ্ৰসূ সঁহাৰি দিব পাৰে। তেওঁৰ সামৰ্থ্য শক্তিশালী হোৱাটো প্ৰয়োজনীয়। চিকিৎসকে চিকিৎসা, সহায় অনুসৰি ৰোগীক প্ৰস্তুত কৰে। যেতিয়া শৰীৰে সঁহাৰি জনায় আৰু অস্ত্ৰোপচাৰৰ বাবে সাজু হয় তেতিয়াহে চিকিৎসক আগবাঢ়ি যায়, তেতিয়ালৈকে অপ্ৰয়োজনীয় হস্তক্ষেপৰ পৰা আঁতৰি থাকে। তেওঁ ৰোগীৰ শৰীৰ সম্পূৰ্ণ সুস্থ হোৱাটো নিশ্চিত কৰে, যিকোনো ডাঙৰ চিকিৎসা পদ্ধতিৰ কথা বিবেচনা কৰাৰ আগতে প্ৰতিটো অংগই সঠিকভাৱে কাম কৰাটো নিশ্চিত কৰে। প্ৰতিটো অংগই সঠিকভাৱে কাম নকৰালৈকে কাকো সম্পূৰ্ণ সুস্থ বুলি গণ্য কৰা নহয়। চিকিৎসকে যেনেকৈ ওজন, উচ্চতা আদি বিভিন্ন পৰিমাপ বিবেচনা কৰি ৰোগীৰ সামগ্ৰিক স্বাস্থ্যৰ মূল্যায়ন কৰে, ঠিক তেনেকৈয়ে আমাৰ দেশখনক প্ৰায়ে কিছুমান ৰাষ্ট্ৰীয় সূচকৰ ভিত্তিত বিকশিত বুলি ধৰা হয়। কিন্তু শৰীৰৰ এটা বিকল অংগই যেনেকৈ সামগ্ৰিক স্বাস্থ্যৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে, ঠিক তেনেদৰে দেশৰ ভিতৰত নিৰ্দিষ্ট অঞ্চলৰ বিকাশে প্ৰগতিৰ সামগ্ৰিক ধাৰণাক বহু পৰিমাণে প্ৰভাৱিত কৰিব পাৰে। যদি শৰীৰৰ কোনো অংশই কাম নকৰে, তেন্তে ইয়াক স্বাস্থ্যকৰ বুলি গণ্য কৰা হ’বনে? নিশ্চয় নহয়! একেদৰে ২,৪, ১০ জিলা বা ২, ৪ ব্লক পিছ পৰি থাকিলে কি হ’ব? গতিকে চিকিৎসকে যেনেকৈ ৰোগীৰ সমগ্ৰ শৰীৰক মোকাবিলা কৰি তেওঁৰ ওপৰত কাম কৰে, আমিও প্ৰতিটো অংগৰ স্বাস্থ্য নিশ্চিত কৰি আমাৰ সমগ্ৰ শৰীৰৰ স্বাস্থ্যৰ কথা বিবেচনা কৰোঁ।

একেদৰে পৰিয়াল এটাত যদি এজন সদস্য অসুস্থ হয়, তেন্তে সমগ্ৰ পৰিয়ালটোৰ মনোযোগ আৰু সম্পদ সেই ব্যক্তিজনক কেন্দ্ৰ কৰিয়েই ঘূৰি থকাৰ প্ৰৱণতা থাকে। বাকী সকলো কথাৰ লগত আমি আপোচ কৰিব লাগিব। এজন ব্যক্তিৰ স্বাস্থ্যই এটা পৰিয়ালৰ সামগ্ৰিক মংগলৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পেলায়। যদি কোনোবা অসুস্থ হয় তেন্তে বাহিৰলৈ যোৱাটো বন্ধ কৰিব লাগিব। যেতিয়া পৰিয়ালটো সম্পূৰ্ণ সুস্থ হৈ থাকে তেতিয়াহে পৰিয়ালটোৱে নিজৰ জীৱনত অগ্ৰগতি লাভ কৰিব পাৰিব। একেদৰে জিলা, গাওঁ, অঞ্চলৰ উন্নয়নে সামূহিকভাৱে সমগ্ৰ ৰাষ্ট্ৰৰ উন্নতিত অৰিহণা যোগায়। ঠিক তেনেদৰে যদি আমি আমাৰ জিলা, আমাৰ গাওঁ, আমাৰ তহচিলৰ সৰ্বাংগীন উন্নয়ন, সৰ্বব্যাপী উন্নয়ন, সৰ্বোত্তম উন্নয়ন সাধন নকৰোঁ তেন্তে পৰিসংখ্যাই হয়তো উন্নতি দেখুৱাব পাৰে যদিও মৌলিক পৰিৱৰ্তন সম্ভৱ নহয়। প্ৰকৃত সন্তুষ্টি আৰু ৰূপান্তৰশীল পৰিৱৰ্তন তেতিয়াহে সম্ভৱ, যেতিয়া মূল বিষয়সমূহৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হয় আৰু উন্নয়ন তৃণমূল পৰ্যায়ত উপনীত হয়। আৰু আজি এই সন্মিলনত মোৰ সৈতে বহি থকা লোকসকললৈ চালে ইয়াৰ আঁৰৰ উদ্দেশ্য দেখা যায়। ভাৰত চৰকাৰৰ শীৰ্ষ দল ইয়াত উপস্থিত আছে আৰু নীতি প্ৰণয়নৰ কাম কৰা সকলো সচিব ইয়াত আছে।

এতিয়া, মোৰ সন্মুখত দুটা বিকল্প আছে। শীৰ্ষ দলৰ ফলপ্ৰসূতা নিশ্চিত কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ আঁৰৰ শক্তিক একাকাৰ কৰিব লাগে নে তৃণমূল পৰ্যায়ৰ দলক শক্তিশালী কৰাৰ বাবে কাম কৰিব লাগে? মোৰ মনোযোগ তৃণমূল পৰ্যায়ত শক্তিৰ বাবে কাম কৰাত। মই তৃণমূল পৰ্যায়ত শক্তিশালী হোৱাৰ পথ বাছি লৈছোঁ আৰু তৃণমূল পৰ্যায়ৰ শক্তিৰ জৰিয়তে আমাৰ উত্থান ঘটিব। মই বিশ্বাস কৰোঁ যে ভিত্তিটো যিমানেই উন্নত হ’ব, যিটো বিকাশৰ আটাইতকৈ নিম্ন স্তৰ, সিমানেই ফলাফল তাৎপৰ্যপূৰ্ণ হ’ব। গতিকে আমাৰ প্ৰচেষ্টা এনেদৰে উন্নয়নক আগুৱাই নিয়া। এয়া আমাৰ প্ৰয়াস হোৱা উচিত।

ইয়াত উপস্থিত চৰকাৰী বিষয়াসকললৈ মই আহ্বান জনাইছোঁ যে আমিও উন্নয়ন খণ্ডৰ বিষয়েও একেদৰেই চিন্তা কৰিছোঁ। আমি দুটা দিশত কাম কৰিব পাৰোঁ আৰু প্ৰতিটো বিভাগে নিজৰ কাম বিবেচনা কৰিব পাৰে। এই কাম আগুৱাই নিবলৈ সমগ্ৰ দেশতে ১০০ টা ব্লক চিনাক্ত কৰোঁ আহক। গোটেই বিশ্বখন চোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই; তেওঁলোকে চিনাক্ত কৰিব লাগিব যে তেওঁলোকৰ বিভাগত কোনবোৰ ব্লক পিছ পৰি আছে। আৰু উদাহৰণস্বৰূপে সমগ্ৰ দেশতে ১০০ টা ব্লক স্বাস্থ্যৰ ক্ষেত্ৰত আটাইতকৈ পিছপৰা বুলি ধৰি ল’লে ভাৰত চৰকাৰৰ স্বাস্থ্য বিভাগে সেই ১০০ টা ব্লকৰ পৰিস্থিতি উন্নত কৰাৰ কৌশল ৰচনা কৰিব। শিক্ষা বিভাগে নিজৰ বিভাগৰ বাবে ১০০ টা ব্লক বাছি ল’ব পাৰে। ভাৰত চৰকাৰৰ শিক্ষা বিভাগে দেখিবলৈ পাইছে যে তেওঁলোকে আটাইতকৈ পিছ পৰি থকা ১০০ টা ব্লক চিনাক্ত কৰিছে। এই আকাংক্ষী জিলা বা আকাংক্ষী ব্লক নিটি আয়োগৰ কাৰ্যসূচী হোৱাটো মই নিবিচাৰোঁ। মই ইয়াক চৰকাৰৰ স্বভাৱ, কেন্দ্ৰ আৰু ৰাজ্য চৰকাৰৰ স্বভাৱ, কেন্দ্ৰ আৰু ৰাজ্যৰ বিভাগৰ স্বৰূপ কৰি তুলিব বিচাৰোঁ।

যেতিয়া সকলো বিভাগে সিদ্ধান্ত ল’ব যে মোৰ অঞ্চলৰ শেষৰ ১০০ টা ব্লক এতিয়া গড়ৰ ওপৰলৈ গৈছে, তেতিয়া আপুনি সকলো পেৰামিটাৰ সলনি হোৱা দেখিব। গতিকে, আকাংক্ষী ব্লকত কাম কৰাৰ পন্থা ৰাজ্য আৰু জিলাৰ ইউনিটৰ জৰিয়তে হ’ব। কিন্তু এই চিন্তাধাৰাক আমি সমগ্ৰ দেশতে আগুৱাই লৈ যাব পাৰোনে? মই বিশ্বাস কৰোঁ যে আমি সেই দিশত প্ৰচেষ্টা চলোৱা উচিত। আৰু এনেদৰে যদি সকলো বিভাগতে দক্ষতা বিকাশৰ ব্যৱস্থা আছে, তেন্তে ভাৰতৰ ১০০ ব্লকৰ কোনটোত মোৰ মনোযোগৰ প্ৰয়োজন সেইটোও তেওঁলোকে চাব লাগে। একেদৰে ৰাজ্য চৰকাৰসমূহে সমগ্ৰ ৰাজ্যৰ ভিতৰতে আটাইতকৈ পিছ পৰি থকা ১০০ খন গাঁও বাছনি কৰিব লাগে। এমাহ বা দুমাহৰ পিছত সেইবোৰৰ মূল্যায়ন কৰিব লাগে আৰু আপোনালোকে জানিব পাৰিব যে অভিসৰণ কেনেকৈ হয়, সমস্যাবোৰ কেনেকৈ সমাধান হয়। তাত যদি কৰ্মচাৰী নাথাকে তেন্তে নিযুক্তিৰ প্ৰয়োজন হয়, সেয়েহে নিযুক্তিৰ কাম কৰিব লাগিব। যদি যুৱ বিষয়া অনাৰ প্ৰয়োজন হয়, তেন্তে যুৱ বিষয়া নিযুক্তি দিব লাগে। যদি তেওঁলোকে এমাহৰ ভিতৰত তেওঁলোকৰ ১০০ খন গাঁৱৰ সমস্যাসমূহ সফলতাৰে সমাধান কৰিব পাৰে, তেন্তে সেই আৰ্হিটো তেওঁলোকৰ ১০০০ খন গাঁৱৰ বাবে পলম নকৰাকৈ অনুকৰণ কৰিব পৰা যাব আৰু ফলাফল লাভ কৰা হ’ব।

দেশৰ স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰ সম্পূৰ্ণ হ’ল, ২০৪৭-ৰ ভিতৰত আমি দেশখনক এখন উন্নত ভাৰত হিচাপে, এখন উন্নত দেশ হিচাপে চাব বিচাৰোঁ। আৰু এখন উন্নত দেশ হোৱাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে আমি দিল্লী, মুম্বাই, চেন্নাইৰ ভৱিষ্যৎৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিওঁ আৰু আমাৰ গাঁওবোৰ এৰি দিওঁ। ১৪ বিলিয়ন লোকৰ ভাগ্য অন্তৰ্ভুক্ত কৰা মডেলটোৰ সৈতে আমি খোজ কাঢ়িব বিচাৰোঁ। আমি তেওঁলোকৰ জীৱন সলনি কৰিব বিচাৰোঁ আৰু তাৰ বাবে মই বিচাৰোঁ যে নিৰ্ধাৰিত পৰিমাপসমূহৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ মাজত প্ৰতিযোগিতাৰ ভাৱ থাকিব লাগে। মই যেতিয়া নিয়মিতভাৱে আকাংক্ষী জিলাসমূহৰ অগ্ৰগতি পৰীক্ষা কৰিছিলোঁ, তেতিয়া মই সন্তুষ্টি লাভ কৰিছিলোঁ। কিন্তু মই লক্ষ্য কৰিলোঁ যে কিছুমান জিলা বিষয়া ইমানেই উৎসাহী আছিল যে তেওঁলোকে প্ৰতি ২ বা ৩ দিনৰ মূৰে মূৰে নিজৰ প্ৰদৰ্শন আপল’ড কৰিছিল, অহৰহ উন্নতিৰ বাবে কাম কৰিছিল। তেতিয়া, মই দেখোঁ যে প্ৰথম ৬ মাহত এনে লাগিছিল যেন এখন জিলা আগবাঢ়িছে, অৱশ্যে ২৪-৪৮ ঘন্টাৰ ভিতৰতে গম পাওঁ যে ই পিছ পৰি আছে। যদি ই আন কাৰোবাৰ পিছ পৰি গৈছে তেন্তে ৭২ ঘন্টাৰ ভিতৰতে গম পাম যে ই আকৌ এবাৰ আগবাঢ়িছে।

অৰ্থাৎ ইমান ইতিবাচক আৰু প্ৰতিযোগিতামূলক প্ৰকৃতি আছিল যিয়ে ফলাফল প্ৰদানৰ ক্ষেত্ৰত এক উল্লেখযোগ্য পৰিৱৰ্তন আনিছিল। ইয়াৰ পৰা আটাইতকৈ ডাঙৰ লাভটো হ'ল আগতে গুজৰাটত কাম কৰাৰ অভিজ্ঞতাৰ ভিত্তিত যদি কোনো বিষয়াক কচ্ছ জিলালৈ বদলি কৰা হয় তেন্তে তেওঁৰ সকলো সহকৰ্মীয়ে তেওঁক সুধিছিল, "চৰকাৰৰ লগত আপোনাৰ বিবাদ আছে নেকি? আপোনাৰ ওপৰত মুখ্যমন্ত্ৰী অসন্তুষ্ট নেকি? আপোনাৰ কিবা ৰাজনৈতিক সমস্যা আছে নেকি? আপোনাক কিয় শাস্তিমূলক পোষ্টিং দিয়া হৈছিল?" সহকৰ্মীসকলে তেওঁক জোকাইছিল আৰু তেৱোঁ বিশ্বাস কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল যে তেওঁৰ এয়া প্ৰাপ্য। কিন্তু কচ্ছ জিলাত হোৱা ভূমিকম্পৰ পিছত যেতিয়া ভাল বিষয়া অনাৰ প্ৰয়োজন হৈছিল, তেতিয়া সকলোকে প্ৰৰোচনা দিয়া হৈছিল আৰু যিসকলক অনা হৈছিল তেওঁলোকক এতিয়া গুজৰাটত চৰকাৰৰ আটাইতকৈ মৰমৰ বিষয়া বুলি গণ্য কৰা হয়। আজিৰ পৰিস্থিতিত যদি কোনোবাই কচ্ছ জিলাত এপইন্টমেন্ট পায় তেন্তে তেওঁলোকক চৰকাৰৰ আটাইতকৈ অনুকূল বিষয়া বুলি গণ্য কৰা হয়। অৰ্থাৎ আগতে শাস্তি পোষ্টিং বুলি গণ্য কৰা ঠাইখনেই আটাইতকৈ সন্মানীয় ঠাই হৈ পৰিছে আৰু সেয়া সম্ভৱপৰ।

আকাংক্ষী জিলাৰ কথা ক'বলৈ গ'লে, যিসমূহ সাধাৰণতে যথেষ্ট বয়সীয়াল আৰু ভাগৰুৱা, মানুহে হয়তো ক'ব, "অ', এই জিলাখন অসাৰ; হওঁক।" কিন্তু আমি আকাংক্ষী জিলাৰ বাবে যুৱ বিষয়াক আনিবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ পিছৰে পৰা ফলাফল দ্ৰুতগতিত লাভ কৰা হৈছিল। কাৰণ তেওঁলোক উৎসাহী আছিল, কিবা এটা কৰিবলৈ আগ্ৰহী আছিল আৰু বিশ্বাস কৰিছিল যে যদি তেওঁলোকে ইয়াত তিনি বছৰ কাম কৰে তেন্তে চৰকাৰে তেওঁলোকক এটা ভাল পদৰে পুৰস্কৃত কৰিব আৰু ঠিক সেইটোৱেই হ’ল। আকাংক্ষী জিলাত কাম কৰা বিষয়াসকলে পাছলৈ বহুত ভাল পদ পালে!

যিমানদূৰলৈকে পাৰি আকাংক্ষী ব্লক সন্দৰ্ভত, মই ৰাজ্য চৰকাৰসমূহকো আহ্বান জনাই ভাৰত চৰকাৰৰ বিষয়াসকলক গুৰুত্ব দিবলৈ আহ্বান জনাম। ব্লকৰ ভিতৰত যিসকলে সফলতা লাভ কৰিছে তেওঁলোকৰো সন্মুখত এটি উজ্জ্বল ভৱিষ্যত আছে, বিশেষকৈ বিষয়াসকলৰ। সফলতা লাভ কৰা এই দলবোৰক উৎসাহিত কৰি আগুৱাই নিব লাগে।

দ্বিতীয়তে, আপোনালোকে নিশ্চয় লক্ষ্য কৰিছে যে চৰকাৰত এনে এক পৰম্পৰা স্থাপন হৈছিল য’ত আগতে কেৱল উৎপাদনৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়া হৈছিল। কিমান বাজেট আবন্টন কৰা হ’ল, ক’লৈ গ’ল, কিমান খৰচ হ’ল, সেয়াই আছিল সকলো। আউটপুটক এটা নিৰ্দিষ্ট ধৰণেৰে এক কৃতিত্ব বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। আপোনাসৱে নিশ্চয় লক্ষ্য কৰিছে যে ২০১৪-ৰ পিছত আমি ফলাফল বাজেট প্ৰৱৰ্তন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ। বাজেটৰ সমান্তৰালভাৱে ইয়াৰ ফলাফলৰ প্ৰতিবেদন আৰম্ভ কৰা হয়। ফলাফলৰ ওপৰত এই গুৰুত্ব দিয়াৰ বাবেই এক উল্লেখযোগ্য গুণগত পৰিৱৰ্তন ঘটিছে। এতিয়া আমাৰ ব্লকৰ ভিতৰত আমি এটা বিশেষ আঁচনিত বিনিয়োগ কৰা ধন, সময় আৰু জনশক্তিৰ দ্বাৰা প্ৰকৃততে কোনো ফলাফল পোৱা যায় নেকি সেয়া ভালদৰে পৰীক্ষা কৰিব লাগিব। কেৱল সম্পদ আবন্টন কৰাটোৱেই নহয়; ইয়াৰ মূল কথা হৈছে ফলাফল লাভ কৰাটো নিশ্চিত কৰা।

পুঁজিয়ে কাম নিশ্চিত কৰে বুলি একাংশ লোকৰ বিশ্বাসৰ বিপৰীতে মোৰ বিস্তৃত অভিজ্ঞতাই মোক অন্য কথাহে কয় বন্ধুসকল। ইমান দিনে চৰকাৰ চলোৱাৰ সৌভাগ্য মোৰ হৈছে। আৰু মোৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা মই নিশ্চিতভাৱে ক’ব পাৰোঁ যে পৰিৱৰ্তন কেৱল বাজেটৰ পৰাই নহয়। যদি আমি সম্পদৰ অনুকূল ব্যৱহাৰ আৰু অভিসৰণৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিওঁ, তেন্তে আমি নতুন পুঁজিৰ বাবে অপেক্ষা নকৰাকৈয়ে আমাৰ ব্লকত উন্নয়ন আনিব পাৰিম। মই এমজি এনৰেগাৰ অধীনত চলি থকা কামৰ উদাহৰণ দিব খুজিছোঁ। মই ভাবিছোঁ নে যে এমজি এনৰেগাৰ কাম মোৰ উন্নয়নৰ ডিজাইনৰ সৈতে সংগতিপূৰ্ণ? মই এমজি এনৰেগাৰ কাম এনেদৰে কৰিম যে মোৰ বিকাশৰ ডিজাইনৰ সৈতে মিল খাব। যদি কোনো ৰাস্তাত মাটি দিব লাগে, তেন্তে মই নিশ্চিত কৰিম যে মই সেই নিৰ্দিষ্ট পথটোত মাটি পেলাবলৈ এমজি এনৰেগাৰ কাম ব্যৱহাৰ কৰিছোঁ। এইদৰে মোৰ পথৰ কামৰ আধা অংশ হৈ যায় আৰু অভিসৰণ ঘটে। আকৌ উদাহৰণস্বৰূপে, পানীৰ অভাৱৰ সন্মুখীন হোৱা অঞ্চল আছে আৰু এবছৰত ৩-৪ মাহ পানীৰ বাবে সংগ্ৰাম কৰিবলগীয়া হয়। কিন্তু যদি আমি সৰ্বাধিক সংখ্যক পুখুৰী খন্দা, সৰ্বাধিক পানী জমা কৰা, এমজি এনৰেগাৰ অধীনত মিছন মোডত কাম কৰাত মনোনিৱেশ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লওঁ, তেন্তে সেই চাৰিমাহত কেৱল পানীৰ অভাৱৰ বাবে পিছ পৰি থকা সেই ২৫ খন গাঁৱৰ সমস্যা সমাধান হ’ব। অভিসৰণৰ উল্লেখযোগ্য ক্ষমতা আছে আৰু মই বিশ্বাস কৰোঁ যে সুশাসনৰ প্ৰথম চৰ্ত হ’ল সম্পদৰ অনুকূল ব্যৱহাৰ।

আন এক অভিজ্ঞতা মোৰ মনলৈ আহিছে। আৰু মোৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা কওঁ কি হয়। মোৰ কথা হ’ল আমি যিবোৰ ক্ষেত্ৰত তাৎক্ষণিক ফলাফল পাওঁ সেইবোৰ ক্ষেত্ৰত অধিক বিনিয়োগ কৰোঁ। যদি মোৰ চৰকাৰত, ধৰক ভাৰত চৰকাৰত পূৰণ কৰিবলগীয়া এটা টাৰ্গেট আছে আৰু মই ভাবোঁ এই ছখন ৰাজ্যইহে গুৰুত্ব দিব লাগে, তেন্তে মই সেইবোৰত মনোনিৱেশ কৰিম। বাকী ১২ খন ৰাজ্যই যদিও প্ৰয়োজন হ’ব পাৰে, তথাপিও তেওঁলোকৰ প্ৰদৰ্শন বেয়া হোৱাৰ বাবে সম্পদ নাপাব। যিসমূহে ভাল প্ৰদৰ্শন কৰে তেওঁলোকে অত্যধিক সম্পদ লাভ কৰে, যাৰ ফলত অপচয় হয়।

এটা সময় আছিল যেতিয়া মই পঢ়ি আছিলোঁ আৰু সেই সৌভাগ্য মোৰ ভাগ্যত নাছিল, কিন্তু মোৰ বন্ধুসকলক মাক-দেউতাকে কৈছিল, "তোমালোকে দশমত এ গ্ৰেড পালে আমি ঘড়ী এটা দিম আৰু দ্বাদশত এ গ্ৰেড পালে উপহাৰ পাবা।" মোৰ সময়ত সেইটোৱেই আছিল নিয়ম। আজিকালি ঘৰৰ যিকোনো চুকত ৩-৪ টা ঘড়ী পৰি থকা দেখা যায়। কিছুমানক হয়তো ৬ মাহ ধৰি স্পৰ্শ কৰা হোৱা নাছিল, কিন্তু দুখীয়া ঘৰত যদি এটা ঘড়ী থাকে তেন্তে বছৰত ৩৬৫ দিন ব্যৱহাৰ আৰু যত্ন লোৱা হ’ব। সম্পদৰ প্ৰচুৰতা থকা ঠাইত অতিৰিক্ত কিবা এটা দিলে অপচয় হয়, আনহাতে প্ৰয়োজন থকা ঠাইত সম্পদ নিশ্চিত কৰিলে ইয়াৰ সঠিক ব্যৱহাৰ হয়। গতিকে মই বিশ্বাস কৰোঁ যে যদি আমি আমাৰ সম্পদৰ সমান বিতৰণৰ অভ্যাস গ্ৰহণ কৰোঁ আৰু বিশেষকৈ প্ৰয়োজনভিত্তিক বিতৰণৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিওঁ, তেন্তে ই তেওঁলোকক শক্তিশালী কৰিব আৰু আমি সেই দিশত কাম কৰা উচিত। একেদৰে আপোনালোকে নিশ্চয় দেখিছে যে কামবোৰ সম্পন্ন কৰাৰ কথা আহিলে আমি চৰকাৰে সকলো কৰিব বুলি ভাবোঁ। এইয়াই যোৱা শতিকাৰ মানসিকতা বন্ধুসকল। চৰকাৰে সকলো কৰিব বুলি এই বিশ্বাসৰ পৰা আমি ওলাই অহাটো প্ৰয়োজন। সমাজৰ শক্তি অপৰিসীম। চৰকাৰক যদি মধ্যাহ্ন ভোজনৰ বাবে পাকঘৰ চলাবলৈ কয় তেন্তে কি হ’ব। ইয়াৰ বিপৰীতে আমাৰ শিখ ভাই-ভনীসকলে ‘লেংগাৰ’ (সামূহিক পাকঘৰ) চলায় য’ত হাজাৰ হাজাৰ লোকে খায় আৰু তেওঁলোকে কেতিয়াও ভাগৰুৱা অনুভৱ নকৰে। এইটো হৈ আছে। সমাজৰ এটা শক্তি আছে আৰু আমি যেতিয়া সেই শক্তিক সংযোগ কৰিম, তেতিয়া কি হয়? যিবোৰ ব্লক বা জিলাত সমাজখনক সংযোগ কৰাৰ নেতৃত্ব আছে, সেইবোৰত মোৰ অভিজ্ঞতা অনুসৰি তাত ৰূপান্তৰ দ্ৰুতগতিত ঘটে।

স্বচ্ছতা অভিযানে আজি সফলতা লাভ কৰিছে। মোদীৰ বাবেই নেকি? ৫-৫০ জন লোকে ঝাড়ুৰে ঝাড়ু দি থকাৰ বাবেই হৈছে নেকি? নাই হোৱা। সমাজত এনে এক মানসিকতাৰ সৃষ্টি হৈছে যে আমি আৰু আৱৰ্জনাৰ সৃষ্টি নকৰোঁ। যেতিয়া সমাজে সামূহিকভাৱে আৱৰ্জনা নেপেলোৱাৰ সিদ্ধান্ত লয়, তেতিয়া চাফাই অভিযানৰ প্ৰয়োজন নাই বন্ধুসকল। জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। জীৱনৰ প্ৰতিটো দিশতে নেতৃত্বৰ অস্তিত্ব আছে। শিক্ষা, কৃষিৰ ক্ষেত্ৰত আমাক নেতা লাগে, ৰাজনৈতিক নেতাৰ প্ৰয়োজনো নহয়। আমাৰ বিষয়াসকলো নেতা; তেওঁলোকেও প্ৰেৰণা দিয়ে।

ব্লক পৰ্যায়ত নেতৃত্ব গঢ়ি তুলিবলৈ আৰু ‘সংকল্প সপ্তাহ’ৰ দৰে পদক্ষেপত দলীয় মনোভাৱৰ লক্ষ্যত উপনীত হ’বলৈ প্ৰতিটো গোটৰ এটা উমৈহতীয়া উদ্দেশ্য থাকিব লাগে— দলীয় মনোভাৱ। নেতৃত্ব আহিব যেতিয়া দলীয় মনোভাৱ থাকিব আৰু দলীয় মনোভাৱেৰে জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণৰ বাবে নতুন ধাৰণা ওলাই আহিব। আপোনাসৱে দেখিছে যে যেতিয়া কোনো প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগৰ সৃষ্টি হয়, তেতিয়া কেৱল চৰকাৰী সম্পদে ইয়াক চম্ভালিব পাৰে নে? অতি কম সময়ৰ ভিতৰতে বৃহৎ সংখ্যক মানুহ একত্ৰিত হয় আৰু তেওঁলোকে সমস্যাৰ সমাধান বিচাৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। মানুহে কামবোৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু সেই মুহূৰ্তত আমিও অনুভৱ কৰোঁ এইবুলি, "বাহ, সমাজে ইমান সহায় কৰিছে, মোৰ কাম শেষ হ'ল।" আনকি বিষয়াসকলেও অনুভৱ কৰে, "এই লোকসকলে সহায় কৰিছে, মোৰ কাম শেষ হ'ল।"

তৃণমূল পৰ্যায়ত কাম কৰা সকলো ব্যক্তিয়েই জানে যে সমাজৰ শক্তিক স্বীকৃতি দিয়া আৰু ইয়াক সংযোগ কৰাটো অতিশয় গুৰুত্বপূৰ্ণ। আমাৰ স্কুল-কলেজসমূহ বিকশিত হওঁক। যদি পৰিয়ালৰ সদস্য, অভিভাৱক জড়িত থাকে, তেন্তে আপোনাসৱে দেখিব যে নিৰ্দিষ্ট শিক্ষানুষ্ঠান এখন কেতিয়াও পিছ পৰি নাথাকিব। ইয়াৰ বাবে উপায় বিচাৰি উলিওৱা উচিত। মই সদায় কওঁ, আমি গাঁৱৰ জন্মদিন উদযাপন কৰিব লাগে; যদি ৰেলৱে ষ্টেচন আছে, তেন্তে ইয়াৰ স্থাপনৰ তাৰিখ বিচাৰি উলিয়াই প্ৰতিষ্ঠা দিৱস উদযাপন কৰিব লাগে। আপোনাৰ বিদ্যালয়খন ৮০ বছৰ, ৯০ বছৰ, আনকি ১০০ বছৰ পুৰণি হ’ব পাৰে। সেই বিদ্যালয়খনৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ তাৰিখ বিচাৰি উলিয়াই তাত পঢ়া সকলো ব্যক্তিক গোটাই তেওঁলোকক একত্ৰিতকৰণেৰে আমি প্ৰতিষ্ঠা দিৱস উদযাপন কৰিব লাগে।

জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণৰ উপায় আছে, তাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে আপুনি দান দিব লাগিব। উদাহৰণস্বৰূপে, যদি আমি বাজেটৰ জৰিয়তে অংগনৱাড়ী (শিশু যত্ন কেন্দ্ৰ)ত পুষ্টিহীনতাক সমাধান কৰিব বিচাৰোঁ, তেন্তে সেয়া এটা উপায়। কিন্তু যদি মই কওঁ, "মই মোৰ গাঁৱত এটা নিৰ্দিষ্ট তাৰিখত সামূহিক খাদ্যৰ অনুষ্ঠান আয়োজন কৰিম" তেন্তে কি হ'ব? এই সামূহিক ভোজন অনুষ্ঠানত কাৰোবাৰ জন্মদিন, কাৰোবাৰ পিতৃ-মাতৃৰ মৃত্যু বাৰ্ষিকী বা কাৰোবাৰ বিবাহ বাৰ্ষিকী হ’লে মই তেওঁলোকক নিমন্ত্ৰণ কৰি ক’ম চাওঁক, আমাৰ গাঁৱৰ অংগনৱাড়ীত ১০০ টি শিশু আছে। যদি আপোনাৰ জন্মদিন আৰু আপুনি সাধাৰণতে ঘৰতে উত্তম আহাৰ খাই উদযাপন কৰে, তেন্তে ফল এটা লৈ অহাৰ কথা চিন্তা কৰক। আহক সকলোৱে একত্ৰিত হওঁ আৰু আপুনি আপোনাৰ জন্মদিন উদযাপনৰ অংশ হিচাপে এই ১০০ টা শিশুৰ প্ৰতিটোকে এটাকৈ কল বিতৰণ কৰিব পাৰে। তেওঁৰ জন্মদিনো পালন কৰা হ’ব। যদি তেওঁলোকে আহি সেই ল’ৰা-ছোৱালীবোৰক নিজেই দিয়ে, তেতিয়া সমাজত যি সামাজিক দূৰত্ব আছে সেয়া কমিবলৈ আৰম্ভ কৰে। আৰু এবছৰৰ পাছত গাঁৱৰ ৮০-১০০ টা পৰিয়াল নিশ্চয় পাব যিয়ে স্কুললৈ আহি অংগনৱাড়ীলৈ আহি সেই ল’ৰা-ছোৱালীক ভাল কিবা এটা খুৱাব— ঋতু অনুসৰি ফল, ধৰক খেজুৰ। তেন্তে কোনোবাই হয়তো ক'ব, "ঠিক আছে, আজি মই খেজুৰ আনি এই ১০০ টা ল'ৰা-ছোৱালীক বিতৰণ কৰিম।" এয়া হৈছে সামূহিক অংশগ্ৰহণ। গুজৰাটত থকা সময়ছোৱাত মই সামূহিক খাদ্যৰ বাবে অভিযান চলাইছিলোঁ, আনকি ধৰ্মীয় নেতাসকলেও তেওঁলোকৰ ভাষণত মানুহক অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছিল। সেই সময়ছোৱাত প্ৰায় ৮০ দিনৰ কথা কওঁ— এতিয়া সঠিক সংখ্যাটোৰ বিষয়ে নিশ্চিত নহয়— য’ত প্ৰায় প্ৰতিটো দিনেই এটা পৰিয়াল আহি স্কুলীয়া ল’ৰা-ছোৱালীৰ সৈতে উদযাপন কৰাৰ আৰু ভাল খাদ্য যোগান ধৰাৰ সুযোগ আছিল। পুষ্টিহীনতাৰ বিৰুদ্ধেও যুঁজ দিয়া হৈছিল, শিক্ষকসকলে প্ৰায়ে বহন কৰা ল’ৰা-ছোৱালীক খুৱাই দিয়াৰ বোজাও লাঘৱ হৈছিল। মই ক’ব বিচৰা কথাটো হ’ল যে সমস্যা সমাধানত সমাজৰ অংশগ্ৰহণ অতিশয় ফলদায়ী হয়। উদাহৰণস্বৰূপে যক্ষ্মা ৰোগ (T.B.)ৰ কথা বিবেচনা কৰা যাওঁক। যদি আমি তেওঁলোকৰ সৈতে যোগাযোগ ৰাখিব পাৰোঁ, সাপ্তাহিকভাৱে ফোন কৰিব পাৰোঁ আৰু তেওঁলোকৰ মংগলৰ বিষয়ে সোধা-পোছা কৰিব পাৰোঁ, সেয়া কিমান উপকাৰী হ’ব ভাবকচোন। যদি আমি ৬ মাহ ধৰি ধাৰাবাহিকভাৱে এই কামটো কৰো, তেন্তে টি.বি. নিৰ্মূল কৰিব পৰা যাব। আমি যিমানেই বেছি মানুহক নিয়োজিত কৰোঁ সিমানেই প্ৰাৰম্ভিক প্ৰচেষ্টা কঠিন হ’ব পাৰে, কিন্তু পিছলৈ ই শক্তিৰ উৎস হৈ পৰে।

আপোনালোকে নিশ্চয় লক্ষ্য কৰিছে যে ভাৰতৰ নাম আজি বিশ্বজুৰি প্ৰতিধ্বনিত হৈছে। আপুনিও নিশ্চয় অনুভৱ কৰি আছে। বাতৰি কাকতসমূহে প্ৰায়ে ইয়াৰ কাৰণ মোদী, মোদী চৰকাৰৰ উৎকৃষ্ট নীতি আৰু একাধিক কাৰকক কৃতিত্ব প্ৰদান কৰে। মোৰো একেই অনুভৱ হয়। অৱশ্যে বাস্তৱত আন এটা কাৰণ আছে যিটো প্ৰায়ে লক্ষ্য নকৰাকৈয়ে থাকে আৰু সেয়া হ’ল আমাৰ প্ৰৱাসীসকল। ভাৰত এৰি আন দেশত বাস কৰা লোকসকল, তেওঁলোকৰ উৎসাহ আৰু সংগঠিত শক্তি, জনজীৱনত অংশগ্ৰহণ বৃদ্ধি— এইবোৰ কাৰকে সেই দেশৰ মানুহক বিশ্বাস কৰায় যে এই ব্যক্তিসকল অতি মূল্যৱান। ফলশ্ৰুতিত ভাৰতক এক মূল্যৱান সত্তা হিচাপে ধৰা হয়। অৰ্থাৎ অংশগ্ৰহণমূলক কাৰ্য্যৰ শক্তি, যদিহে বৈদেশিক নীতিত ব্যৱহাৰ কৰা হয়, তেন্তে মোৰ ব্লকতো সহজেই কামত আহিব পাৰে, মোৰ বন্ধুসকল।

গতিকে এই ‘সংকল্প সপ্তাহ’ৰ সৰ্বাধিক ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ, মুকলি আলোচনাত জড়িত হ’বলৈ, ৱৰ্কআউট প্লেন ডিজাইন কৰিবলৈ আপোনালোকক আহ্বান জনাইছোঁ। সম্পদসমূহো একে ধৰণে ব্যৱহাৰ কৰক। ইয়াত আমাৰ ব্লকত আমাৰ প্ৰায় ৮-১০ খন বাহন থাকিব পাৰে, হয়তো তাতোকৈ কম আৰু মাত্ৰ কেইজনমান বিষয়াৰহে বাহন আছে। এতিয়া বহু দূৰ যাত্ৰাৰ দায়িত্ব সামৰ্থ্য নথকা বহু লোকৰ ওপৰত পৰিছে। গুজৰাটত এটা সফল পৰীক্ষা চলাইছিলোঁ। ধৰক এটা ব্লকত ১০০ খন গাঁও আছে। ১০ খনকৈ গাঁৱত ১০ জন বিষয়া নিযুক্তি দিলোঁ। মই তেওঁলোকক ক’লোঁ যে তেওঁলোকে গাড়ীত উঠি গ’লে পাঁচটা বিভাগৰ কনিষ্ঠ বিষয়াক গাড়ীত লৈ যাব লাগে। এমাহৰ বাবে কেৱল এই ১০ খন গাঁৱৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়ক। কৃষি বিভাগৰ হ’লেও সকলো বিষয়াই সেই গাঁৱৰ শিক্ষা, খেতি, পানী, পশুধনৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিব লাগে। তাৰ পিছত, পৰৱৰ্তী গোটৰ বাবে ১০ খন গাঁৱৰ আন এটা ছেট, ইত্যাদি ইত্যাদি। অভিজ্ঞতাটো আছিল যে প্ৰতিবন্ধকতাসমূহ আঁতৰাই পেলোৱা হ’ল আৰু সমগ্ৰ চৰকাৰৰ পদ্ধতি গ্ৰহণ কৰা হ’ল। পূৰ্বে আছুতীয়াকৈ কাম কৰা ১০ জন বিষয়াই এতিয়া সপ্তাহত এবাৰ বহি নিজৰ অভিজ্ঞতা ভাগ-বতৰা কৰে। তেওঁলোকে ক'ব, "মই সেই অঞ্চললৈ গৈছিলোঁ, মোৰ বিভাগটো শিক্ষাৰ সৈতে জড়িত, কিন্তু মই কৃষিক্ষেত্ৰত এইখিনি কথা পৰ্যবেক্ষণ কৰিলোঁ। জল খণ্ডত... সম্পদৰ অনুকূল ব্যৱহাৰ হৈছিল।" ফলাফল দেখুৱাবলৈ ধৰিলে আৰু এই বিষয়াসকলৰ সমগ্ৰ ব্লকটোৰ বিষয়ে গভীৰ বুজাবুজি আছিল। কোনোবাই হয়তো কৃষি খণ্ডৰ হ’ব পাৰে, কিন্তু তেওঁলোকৰ শিক্ষা আৰু স্বাস্থ্যৰ বিষয়েও জ্ঞান আছিল। মোৰ বিশ্বাস আমি আমাৰ কৌশল সলনি কৰাটো প্ৰয়োজন। যদি আমি আমাৰ শাসন কৌশল সলনি কৰোঁ তেন্তে ইয়াৰ ফলত আমাৰ সম্পদৰ অনুকূল ব্যৱহাৰ হ’ব।

আজি যোগাযোগৰ সুবিধাৰ লগতে অসুবিধাও আছে। ভিডিঅ’ কনফাৰেন্সৰ জৰিয়তে বা ম’বাইল ফোনত তথ্য লাভ কৰাৰ সুফল আছে, কিন্তু কায়িকভাৱে ক’ৰবালৈ যোৱাৰ সুবিধাৰ কোনো বিকল্প নাই বন্ধুসকল। এতিয়া মই যি কৈছোঁ, আপুনি যদি আপোনাৰ গাঁৱত থাকিলহেঁতেন তেন্তে হয়তো এনেকুৱা কথা হ’ব পাৰে যিটো মই ভিডিঅ’ কনফাৰেন্সত নতুন কথা নক’লোহেঁতেন। মুখামুখিকৈ ​​লগ পোৱাৰ পিছত এটা শক্তি আহে যিটো ভিডিঅ’ কনফাৰেন্সৰ পৰা নাহে। সেইবাবেই আমি কেতিয়াও কায়িক উপস্থিতিৰ প্ৰয়োজন হোৱা দায়িত্বৰ লগত আপোচ কৰা উচিত নহয়। কোনো ঠাইলৈ গ’লে আমি তাৰ শক্তি বুজি পাওঁ।

এই আকাংক্ষী ব্লক কাৰ্যসূচীৰ সময়ত, হয়তো এই সপ্তাহৰ ভিতৰত প্ৰথমবাৰৰ বাবে, আপুনি আপোনাৰ সহকৰ্মীসকলৰ শক্তি লক্ষ্য কৰিব যি আপুনি হয়তো আগতে কেতিয়াও লক্ষ্য কৰা নাছিল। কেতিয়াবা অফিচত প্ৰতিদিনে নাম নজনাকৈ শুভেচ্ছা বিনিময় কৰা তথা দেখাৰ পিছতো হয়তো তেওঁলোকৰ নামো নাজানে। কিন্তু যেতিয়া আপুনি এসপ্তাহ একেলগে বহি থাকে, তেতিয়া আপুনি তেওঁলোকৰ শক্তি, তেওঁলোকৰ অনন্য গুণসমূহ জানিব পাৰে আৰু সেয়া আমাৰ দলীয় মনোভাৱৰ বাবে অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। যেতিয়া এটা দল গঠন হয়, তেতিয়া স্বাভাৱিকতে আকাংক্ষী ফলাফল লাভ কৰাটো সম্ভৱ।

গতিকে আপোনালোক সকলোলৈ মোৰ অনুৰোধ, আগন্তুক তিনিমাহৰ ভিতৰত সাধনযোগ্য লক্ষ্য নিৰ্ধাৰণ কৰক। ৩০ টাৰ ভিতৰত ৫ টা প্ৰাচল চিনাক্ত কৰোঁ আহক য’ত আমি ৰাজ্যৰ গড় সম্পূৰ্ণৰূপে অতিক্ৰমক সম্ভৱ কৰি তুলিব পাৰোঁ। আপোনাসৱৰ আত্মবিশ্বাস বাঢ়িব আৰু যদি আপুনি ৫ টা লাভ কৰিছে, তেন্তে আপুনি ১০ টা লাভ কৰাৰ লক্ষ্য ৰাখিব পাৰে। এই পন্থাই মোক মনত পেলাই দিয়ে যে আমি পৰীক্ষাত বহিলে স্কুলত আমাৰ শিক্ষকসকলে কোৱা কথাখিনি— প্ৰথমে সহজ উত্তৰবোৰ লিখা। ইয়াতো একেই নীতি প্ৰযোজ্য। প্ৰথমে সহজ সমস্যাবোৰ সমাধান কৰক আৰু লাহে-লাহে ওলাই আহিবলৈ চেষ্টা কৰক। যদি ৪০ টা সমস্যা আছে, তেন্তে প্ৰথম ৩৫ টাত গুৰুত্ব দিয়ক। লাহে-লাহে কিন্তু নিশ্চিতভাৱে, আপুনি প্ৰতিটো সমস্যা অতিক্ৰম কৰিব। আপুনি দেখিব, অতি কম সময়ৰ ভিতৰতে আপোনাৰ ব্লকৰ আকাংক্ষী লক্ষ্যসমূহ আনৰ আকাংক্ষা হৈ পৰিব। এয়া আনৰ বাবে প্ৰেৰণা হৈ পৰিব। কালিলৈকে আকাংক্ষী হৈ থকা আমাৰ ১১২ খন জিলা এতিয়া প্ৰেৰণাদায়ক জিলাত পৰিণত হৈছে। এবছৰৰ ভিতৰতে ৫০০ টা আকাংক্ষী ব্লক হ’ব আৰু পৰৱৰ্তী সময়ত ইয়াৰে কমেও ১০০ টা প্ৰেৰণাদায়ক ব্লকলৈ পৰিণত হ’ব। সমগ্ৰ ৰাজ্যতে আমাৰ প্ৰেৰণাদায়ক ব্লক থাকিব। এই কামটো সম্পূৰ্ণ কৰোঁ আহক।

এই অনুষ্ঠানত আপোনালোকৰ সৈতে কথা পাতি ভাল লাগিল। এই অনুষ্ঠানত মোৰ কথা অনলাইনত শুনা সকললৈ মোৰ শুভেচ্ছা জ্ঞাপন কৰিছোঁ। মিছন মোডত আগবাঢ়ি যাওঁ আহক। লগতে ভিন্ন বিভাগৰ ৰাইজক আহ্বান জনাইছোঁ যে সমগ্ৰ দেশৰ পৰা ১০০ টা ব্লক বাছি লৈ নিৰ্দিষ্ট সময়সীমাৰ ভিতৰত ৰাষ্ট্ৰীয় গড়লৈ আনিব লাগে। প্ৰতিটো বিভাগে এনেদৰে কাম কৰিব লাগে। তৃণমূল পৰ্যায়ৰ কোনো কাম অনাদৃত হৈ থাকিব বুলি মই বিশ্বাস নকৰোঁ। ১-২ বছৰৰ ভিতৰত সকলো কাম সম্পূৰ্ণ হ’ব। বন্ধুসকল, মই এতিয়াই আপোনালোকক ক’ব বিচাৰিছোঁ যে ২০২৪-ৰ অক্টোবৰ-নৱেম্বৰত আমি পুনৰ লগ হ’ম, কায়িকভাৱে লগ হ’ম আৰু আমি অগ্ৰগতিৰ পৰ্য্যালোচনা কৰিম। সেই সময়ত আপোনালোকৰ মাজৰ ১০ জন ব্যক্তিৰ সফলতাৰ কথা শুনিব বিচাৰিছোঁ। তাৰ পিছত, অহা বছৰৰ অক্টোবৰ বা নৱেম্বৰত মোৰ চিন্তাধাৰাৰ কথা আপোনালোকক ব্যক্ত কৰিম। তেতিয়ালৈকে মই আপোনাসৱৰ বেছি সময় নলওঁ কাৰণ আপোনালোকে নিজ-নিজ ব্লকসমূহক দ্ৰুতভাৱে আগুৱাই নিব লাগিব। গতিকে, এতিয়া আপোনাসৱৰ সময় বেছিকৈ ল’ব নিবিচাৰোঁ। পুনৰবাৰ শুভেচ্ছা জনাই বহু-বহু ধন্যবাদ জনালোঁ।

***

DS/VJ/VK/AK/SB