பிரதமர் அலுவலகம்
azadi ka amrit mahotsav

தேசிய விருது பெற்ற ஆசிரியர்களுடன் பிரதமர் நடத்திய கலந்துரையாடலின் தமிழாக்கம்

Posted On: 07 SEP 2024 5:38PM by PIB Chennai

ஆசிரியர் - பிரதமர் அவர்களே, வணக்கம்! நான் ஆஷா ராணி, '12 உயர்நிலைப் பள்ளி', சந்தன்கியாரி, பொகாரோ, ஜார்க்கண்ட்டில் இருந்து வந்துள்ளேன்.

ஆசிரியர்: ஐயா, நமது பண்டைய போதனைகள் அல்லது பழக்கவழக்கங்கள் மூலம் வாழ்க்கையின் நன்மதிப்புகளையும், லட்சியங்களையும் போதிக்கும் இந்தியப் பண்பாட்டைப் பற்றி குழந்தைகளுக்கு விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்த வேண்டும் என்பது ஒரு சமஸ்கிருத ஆசிரியர் என்ற முறையில் எனது கனவாகும். இந்த லட்சியத்தை மனதில் கொண்டு, எனது மாணவர்களிடையே சமஸ்கிருதத்தின் ஆர்வத்தை வளர்த்து, அதை அறநெறிக் கல்வியின் அடித்தளமாக ஆக்கினேன். பல்வேறு சுலோகங்கள் மூலம், வாழ்க்கையின் மதிப்புகளை அவர்களுக்கு கற்பிக்க நான் முயற்சி செய்துள்ளேன்.

பிரதமர்: மாணவர்களை சமஸ்கிருதத்தை நோக்கி இழுப்பதன் மூலம், நீங்கள் அவர்களை பரந்த அறிவுக் களஞ்சியத்திற்கு வழிநடத்துகிறீர்கள் என்று நீங்கள் எப்போதாவது சிந்தித்திருக்கிறீர்களா? இது நம் நாட்டில் ஆழமாக ஆராயப்பட்ட ஒன்று. வேத கணிதம் என்றால் என்ன என்பதை நீங்கள் எப்போதாவது இந்த குழந்தைகளுக்கு புரிய வைத்திருக்கிறீர்களா? ஒரு சமஸ்கிருத ஆசிரியராக, அல்லது ஒருவேளை, ஆசிரியர்களின் அறையில் உங்கள் நேரத்தில், உங்கள் சகாக்களிடையே வேத கணிதம் பற்றி எப்போதாவது விவாதம் நடந்திருக்கிறதா?

ஆசிரியர்:இல்லை ஐயா, இன்னும் இல்லை.

பிரதமர்: சரி, நீங்கள் நிச்சயமாக எப்போதாவது முயற்சி செய்ய வேண்டும். யாருக்குத் தெரியும், இது உங்கள் அனைவருக்கும் பயனளிக்கும். வேத கணிதத்திற்கு ஆன்லைன் வகுப்புகள் கூட உள்ளன. இங்கிலாந்தில், வேத கணிதம் ஏற்கனவே சில இடங்களில் பாடத்திட்டத்தில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. பொதுவாக கணிதத்தில் ஆர்வம் இல்லாத குழந்தைகள் கூட, கணிதத்தைப் பார்த்தவுடன் கிட்டத்தட்ட மந்திரம் போல வசீகரமாக இருப்பார்கள். அவர்கள் மேலும் கற்றுக்கொள்ள ஆர்வமாக இருப்பார்கள். எனவே, சமஸ்கிருதம் மூலம், நம் நாட்டின் தனித்துவமான பாடங்களில் சிலவற்றை அவர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தலாம்.

ஆசிரியர்: ஐயா, இது ஒரு அருமையான ஆலோசனை. அதை நிச்சயம் முன்னெடுத்துச் செல்வேன்.

பிரதமர்: சரி, உங்களுக்கு வாழ்த்துக்கள்.

ஆசிரியர்: நன்றி ஐயா.

ஆசிரியர்: பிரதமர் அவர்களே, உங்களுக்கு என் வணக்கங்கள். நான் மகாராஷ்டிராவின் கோலாப்பூரைச் சேர்ந்தவன், ராஜரிஷி ஷாஹு அவர்கள் பிறந்த அதே மாவட்டம்.

பிரதமர்: இங்கு வந்த பிறகு உங்களுக்கு தொண்டை புண் வந்ததா, அல்லது இது இயற்கையாகவே இப்படித்தானா?

ஆசிரியர்: இல்லை ஐயா, என் குரல் எப்போதும் இப்படித்தான்.

பிரதமர்: ஆ, அப்படியா, உங்கள் குரல் இயற்கையாகவே அப்படி இருக்கிறது.

 

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா, நான் மகாராஷ்டிர மாநிலம் கோலாப்பூரைச் சேர்ந்தவன், சமலவியா பள்ளியில் ஓவிய ஆசிரியராக இருக்கிறேன். கோலாப்பூர், ராஜரிஷி ஷாகுவின் பிறப்பிடமாகும்.

பிரதமர்:அப்போ கலை கற்பிக்கிறீங்களா?

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா. நான் ஓவியம், நடனம், நாடகம், இசை, பாடல், இசைக்கருவிகள் வாசித்தல், கைவினை மற்றும் பிற கலை வடிவங்களை கற்பிக்கிறேன்.

பிரதமர்: என்னால் அதை பார்க்க முடிகிறது.

ஆசிரியர்: பாலிவுட் அல்லது இந்தி திரைப்பட நடனங்கள் எல்லா இடங்களிலும் ஆதிக்கம் செலுத்துகின்றன, ஆனால் நான் 23 ஆண்டுகளாக கற்பித்து வரும் எனது பள்ளியில், நாட்டுப்புற மற்றும் பாரம்பரிய நடனங்கள் உட்பட இந்திய கலாச்சாரத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட நிகழ்ச்சிகளுக்கு நடனம் அமைத்துள்ளேன். சிவ தாண்டவ ஸ்தோத்திரமும் செய்துள்ளேன். நான் 200-300 சிறுவர்களுடன் பெரிய அளவிலான நிகழ்ச்சிகளை நடத்துகிறேன், மேலும் விஷ்வி-க்ரம் போன்ற நிகழ்ச்சிகளை ஏற்பாடு செய்துள்ளேன். விஷ்வி-கிராமில் பதிவு செய்யப்பட்ட சத்ரபதி சிவாஜி மகாராஜின் வாழ்க்கையை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு நிகழ்ச்சிக்கு நான் நடனம் அமைத்தேன். நான் சிவ தாண்டவம், ஹனுமான் சாலிசா மற்றும் தேவிக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட பக்தி நிகழ்ச்சிகளை நடத்தியுள்ளேன். இந்த நிகழ்ச்சிகள் காரணமாக, நடனத்தில் எனது பணிக்கு அங்கீகாரம் கிடைத்தது.

பிரதமர்: நீங்கள் பெரிய வேலையைச் செய்வீர்கள் என்று நான் நம்புகிறேன்.

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா, நானே செய்கிறேன், என் மாணவர்களும் செய்கிறார்கள்.

பிரதமர்: உண்மையில், ஆனால் மாணவர்களுக்காக உங்கள் வாழ்க்கையை அர்ப்பணித்த நீங்கள் இன்னும் என்ன செய்யப் போகிறீர்கள்?

 

ஆசிரியர்: ஐயா, மாணவர்கள் மட்டுமே எல்லாம் செய்கிறார்கள்!

பிரதமர்: அவர்கள் என்ன செய்கிறார்கள்?

ஆசிரியர்: 300 முதல் 400 குழந்தைகள் ஒரு நடனத்தில் வேலை செய்கிறார்கள். இது என் பள்ளி மாணவர்கள் மட்டுமல்ல. சுற்றியுள்ள குடிசைப் பகுதிகளைச் சேர்ந்த குழந்தைகள், பாலியல் தொழிலாளர்களின் குழந்தைகள் மற்றும் சக்கர நாற்காலியில் உள்ள குழந்தைகளையும் நான் ஈடுபடுத்துகிறேன். அவர்களை கௌரவ நடிகர்களாக அழைக்கிறேன்.

பிரதமர்: ஆனால் அந்தக் குழந்தைகள் இப்போதெல்லாம் சினிமா பாடல்களில் அதிக ஆர்வம் காட்டுவார்கள் அல்லவா?

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா. இருப்பினும், நாட்டுப்புற நடனத்தில் காணப்படும் செழுமையையும் ஆழத்தையும் நான் அவர்களுக்கு விளக்குகிறேன், அவர்கள் என் பேச்சைக் கேட்பது என் அதிர்ஷ்டம்.

பிரதமர்: அதைப்பற்றி கேட்போம்.

ஆசிரியர்:ஆம், நான் கடந்த 10 ஆண்டுகளாக இதையெல்லாம் செய்து வருகிறேன்.

பிரதமர்: ஒரு குழந்தை தன் ஆசிரியர் சொல்வதைக் கேட்கவில்லை என்றால், வேறு யார் சொல்வதைக் கேட்பார்கள்? நீங்கள் எவ்வளவு காலமாக கற்பித்து வருகிறீர்கள்?

ஆசிரியர்: மொத்தமா 30 வருஷம் ஆச்சு ஐயா.

பிரதமர்:  நீங்கள் நடனம் மூலம் குழந்தைகளுக்கு கற்பிக்கும்போது, அதன் மூலம் ஒருவித செய்தியை நீங்கள் தெரிவிக்கிறீர்கள் என்று நான் கருதுகிறேன். நீங்கள் என்ன செய்திகளைப் பகிர்கிறீர்கள்?

ஆசிரியர்: ஆம், நான் சமூக செய்திகளுடன் நிகழ்ச்சிகளை உருவாக்குகிறேன். உதாரணமாக, குடித்துவிட்டு வாகனம் ஓட்டுவதால் ஏற்படும் ஆபத்துகளைப் பற்றி ஒரு நடன நாடகத்தை ஏற்பாடு செய்தேன். அதை ஒரு வீதி நாடகமாக நகரம் முழுவதும் அரங்கேற்றினேன். மற்றொரு உதாரணம் நான் இயக்கிய 'ஸ்பார்ஷ்' என்ற குறும்படம், அதில் முழு தொழில்நுட்பக் குழுவும் எனது மாணவர்களைக் கொண்டிருந்தது.

பிரதமர்: அப்படியானால், கடந்த சில நாட்களாக, நீங்கள் வெவ்வேறு நபர்களின் வீடுகளுக்குச் சென்றிருக்க வேண்டும் - இந்த நபரின் வீடு, அந்த நபரின் வீடு. நீங்கள் மிகவும் களைப்பாக இருப்பீர்கள். நீங்கள் குறிப்பாக யாரையாவது சந்தித்தீர்களா? உங்கள் வருகையால் யாராவது பலன் தேடினார்களா?

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா, பலர் செய்தார்கள், குறிப்பாக உயர் கல்வியில் இருப்பவர்கள். சிலர் என்னை அழைத்தால் தங்கள் கல்லூரிகளுக்கு வரத் தயாரா என்று கேட்டனர்.

பிரதமர்: எனவே, நீங்கள் எதிர்காலத்திற்காக திட்டமிட்டுள்ளீர்கள் என்று தெரிகிறது. அப்படியென்றால் நீங்களும் வணிக ரீதியான நிகழ்ச்சிகளில் ஈடுபடுகிறீர்கள் என்று அர்த்தமா?

ஆசிரியர்: ஆமாம், நான் வணிக வேலைகளில் ஈடுபடுகிறேன், ஆனால்,

பிரதமர்: அப்படியானால், உங்களுக்கு ஒரு பெரிய சந்தை இருக்க வேண்டும்.

ஆசிரியர்: இல்லை ஐயா, தெளிவுபடுத்துகிறேன். நான் வணிக ரீதியாக வேலை செய்யும் போது, அந்த வருமானத்தை ஒரு நோக்கத்திற்காக பயன்படுத்துகிறேன். சினிமாவுக்கு நடனம் அமைத்திருந்தாலும் 11 அனாதைக் குழந்தைகளை தத்தெடுத்துள்ளேன். அவர்களுக்கு ஆதரவாக நான் வணிக ரீதியாக வேலை செய்கிறேன்.

பிரதமர்: அவர்களுக்காக நீங்கள் என்ன வேலை செய்கிறீர்கள்?

 

ஆசிரியர்: ஒரு அனாதை இல்லத்தில் வசித்து வந்த இந்த குழந்தைகள் கலை ஆர்வம் கொண்டிருந்தனர். பத்தாம் வகுப்புக்குப் பிறகு அவர்களை ஐ.டி.ஐ.க்கு அனுப்ப அனாதை இல்லம் திட்டமிட்டது. நான் அந்த விதிமுறையை உடைக்க விரும்பினேன், ஆனால் அவர்கள் ஆரம்பத்தில் மறுத்துவிட்டனர். எனவே, நான் குழந்தைகளை அனாதை இல்லத்திலிருந்து வெளியே அழைத்துச் சென்றேன், அவர்கள் தங்குவதற்கு ஒரு இடத்தை வழங்கினேன், அவர்களின் கலைத் திறமைகளை வளர்த்தேன். அவர்கள் வளர வளர, தங்களது திறமைகளை வளர்த்துக் கொண்டனர். அவர்களில் இருவர் ஓவிய ஆசிரியர்களாகவும், 2 பேர் சிபிஎஸ்இ வாரியத்தின் கீழ் உள்ள அரசுப் பள்ளிகளில் நடன ஆசிரியர்களாகவும் பணியாற்றி வருகின்றனர்.

பிரதமர்: அது உண்மையிலேயே குறிப்பிடத்தக்கது. இறுதியில், நீங்கள் செய்த நம்பமுடியாத விஷயம் இது. மற்றவர்கள் அந்த குழந்தைகளை கைவிட்டிருக்கலாம், நீங்கள் செய்யவில்லை; நீங்கள் அவர்களை அழைத்துச் சென்று தத்தெடுத்தீர்கள். என்ன ஒரு உன்னதமான காரியம்.

ஆசிரியர்: ஐயா, இது எனக்கு மிகவும் தனிப்பட்ட விஷயம். நானே ஒரு அனாதை இல்லத்தில் வளர்ந்தேன், அதனால் அது எப்படி இருக்கும் என்பதை நான் புரிந்துகொள்கிறேன். அப்போது, என்னிடம் எதுவும் இல்லை. எனவே இப்போது, குறைந்த அதிர்ஷ்டசாலிகளுக்கு நான் ஏதாவது கொடுக்க முடிந்தால், அது எனது மிகப்பெரிய பாக்கியம்.

பிரதமர்: நீங்கள் கலை வழியாக மட்டுமல்ல, மதிப்பீடுகளுடனும் வாழ்ந்திருக்கிறீர்கள். அது உண்மையிலேயே குறிப்பிடத்தக்கது.

ஆசிரியர்: நன்றி ஐயா.

பிரதமர்: உங்கள் பெயர் சாகர் உங்களுக்கு மிகவும் பொருத்தமாக இருக்கிறது.

ஆசிரியர்: ஆம், ஐயா, உங்களைச் சந்திக்கவும், பேசவும் வாய்ப்பு கிடைத்ததை அதிர்ஷ்டமாகக் கருதுகிறேன். இது ஒரு பெரிய பாக்கியம்.

பிரதமர்: உங்கள் அனைவருக்கும் மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள்.

ஆசிரியர்: நன்றி ஐயா.

ஆசிரியர்: வணக்கம் பிரதமர் அவர்களே.

பிரதமர்: நமஸ்தே.

ஆசிரியர்: நான் டாக்டர் அவினாஷா சர்மா, ஹரியானா கல்வித் துறையில் ஆங்கில விரிவுரையாளராக பணியாற்றுகிறேன். ஆங்கில மொழியைப் புரிந்துகொள்வது மிகவும் சவாலான பின்னணியிலிருந்து வரும் ஹரியானாவில் உள்ள பின்தங்கிய சமூகங்களின் குழந்தைகளுக்காக நான் ஒரு மொழி ஆய்வகத்தை நிறுவியுள்ளேன். இந்த மொழி ஆய்வகம் ஆங்கிலத்தில் மட்டுமே கவனம் செலுத்தவில்லை. இது பிராந்திய மொழிகள் மற்றும் தாய்மொழிகளையும் உள்ளடக்கியது.

குழந்தைகளின் கற்றலை மேம்படுத்த செயற்கை நுண்ணறிவு மற்றும் இயந்திர கற்றல் பயன்பாட்டை தேசிய கல்விக் கொள்கை 2020 வலியுறுத்துகிறது. இதை மனதில் கொண்டு, செயற்கை நுண்ணறிவை ஆய்வகத்தில் இணைத்துள்ளேன். 'ஸ்பீக்கோமீட்டர்' மற்றும் 'டாக்பால்' போன்ற கருவிகள் AI-உந்துதல் கொண்டவை, மாணவர்கள் சரியான உச்சரிப்பைக் கற்றுக்கொள்ளவும் தேர்ச்சி பெறவும் உதவுகின்றன. ஐயா, யுனெஸ்கோ, யுனிசெப் போன்ற சர்வதேச அமைப்புகளிலும், இந்தோனேசியா, உஸ்பெகிஸ்தான் போன்ற நாடுகளிலும் எனது மாநிலத்தின் பிரதிநிதியாக நான் பங்கேற்றுள்ளேன் என்பதை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்வதில் நான் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். இந்த அனுபவங்களின் தாக்கம் எனது வகுப்பறையில் உணரப்பட்டது. இன்று, ஹரியானாவில் உள்ள ஒரு அரசுப் பள்ளி உலகளாவிய வகுப்பறையாக மாறியுள்ளது, அங்கு மாணவர்கள் இந்தோனேசியாவில் உள்ள கொலம்பியா பல்கலைக்கழகத்தின் பேராசிரியர்கள் மற்றும் மாணவர்களுடன் இணைகிறார்கள், அறிவு மற்றும் அனுபவங்களைப் பரிமாறிக்கொள்கிறார்கள்.

பிரதமர்: உங்கள் அனுபவத்தைப் பற்றி மேலும் பகிர்ந்து கொள்ள முடியுமா, இதை நீங்கள் எவ்வாறு அடைந்தீர்கள், மற்றவர்களும் அதிலிருந்து கற்றுக்கொள்ளலாம்?

ஆசிரியர்: ஐயா, மைக்ரோசாப்ட் ஸ்கார்ப்தென் நான் என் மாணவர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்திய ஒரு திட்டம். கொலம்பியா பல்கலைக்கழக பேராசிரியர்களுடனான அவர்களின் தொடர்புகள் மூலம், எங்கள் குழந்தைகள் தங்கள் கலாச்சாரம், அவர்களின் மொழி மற்றும் அவர்கள் கல்வியில் முன்னேறும் வழிகளைப் பற்றி அறிந்து கொள்ள முடிகிறது. ஒரு குறிப்பிடத்தக்க அனுபவத்தை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன், ஐயா. நான் உஸ்பெகிஸ்தானுக்குச் சென்றபோது, எனது அனுபவங்களை எனது மாணவர்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டேன், உஸ்பெகிஸ்தானில் ஆங்கிலம் அவர்களின் கல்வி மொழியாக இருப்பதைப் போலவே, உஸ்பெகிஸ்தானில், மக்கள் தங்கள் சொந்த மொழியான உஸ்பெக்கைப் பேசுகிறார்கள், அதே நேரத்தில் ரஷ்ய மொழி உத்தியோகபூர்வ மற்றும் தேசிய மொழியாக செயல்படுகிறது என்பதை அவர்கள் உணர உதவினேன். ஆங்கிலம் அவர்களின் கல்வி மொழியாகும், இது பரந்த உலகத்துடன் இணைந்திருப்பதை உணர உதவுகிறது. அவர்களைப் பொறுத்தவரை ஆங்கிலம் என்பது பாடத்திட்டத்தின் ஒரு பகுதி மட்டுமல்ல. இந்த புரிதல் ஆங்கிலம் கற்றுக்கொள்வதில் உண்மையான ஆர்வத்தைத் தூண்டியுள்ளது, ஏனெனில் ஆங்கிலம் வெளிநாடுகளில் மட்டும் பேசப்படுவதில்லை - அது அவர்களுக்கு வசதியாகவும் பழக்கமாகவும் மாறி வருகிறது. இருப்பினும், ஆங்கிலம் கற்பது நமது இந்திய மாணவர்களுக்கு எவ்வளவு சவாலாக இருக்குமோ அதே அளவுக்கு அவர்களுக்கும் சவாலானது.

பிரதமர்: நீங்கள் குழந்தைகளை உலகிற்கு வெளிப்படுத்துவது ஆச்சரியமாக இருக்கிறது, ஆனால் நீங்கள் அவர்களின் சொந்த நாட்டையும் அறிந்திருக்கிறீர்களா?

ஆசிரியர்: நிச்சயமாக, ஐயா.

பிரதமர்: எனவே, ஆங்கிலம் கற்கத் தூண்டும் நம் நாட்டின் அம்சங்கள் உள்ளனவா?

ஆசிரியர்: ஐயா, இந்த ஆய்வகத்தில் மொழித்திறன் மேம்பாட்டில் கவனம் செலுத்தியுள்ளேன். ஆங்கிலம் எப்போதுமே பாடத்திட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்து வருகிறது, ஆனால் ஒரு மொழி எவ்வாறு கற்றுக்கொள்ளப்படுகிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்வது முக்கியம். நான் கற்பிக்கும் மாணவர்கள் பல்வேறு ஹரியான்வி பின்னணியிலிருந்து வந்தவர்கள். உதாரணமாக, ரோஹ்தக்கைச் சேர்ந்த ஒரு குழந்தை, நூ பகுதியைச் சேர்ந்த ஒரு குழந்தையை விட முற்றிலும் மாறுபட்ட பேச்சுவழக்கைப் பேசுகிறது.

பிரதமர்: ஆம், இது எங்கள் வீட்டில் தொலைபேசி வைத்திருந்த நாட்களை நினைவூட்டுகிறது.

ஆசிரியர்: உண்மைதான் ஐயா.

பிரதமர்: அந்த பெட்டி ஒரு போன். எங்கள் வீட்டில், சில நேரங்களில் ஏழைக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பெண் வேலைக்கு உதவ வருவார். ஒரு நாள், தொலைபேசி ஒலித்தது, அவள் அதை எடுத்தாள். அவள் பதில் சொன்னதும், "ஹலோ" என்றாள். அதை அவள் எப்படிக் கற்றுக்கொண்டாள்?

ஆசிரியர்: ஐயா, அது மொழித்திறன் வளர்ச்சியின் ஒரு பகுதி. மொழி கேட்பதன் மூலமும் பயன்படுத்துவதன் மூலமும் பெறப்படுகிறது.

பிரதமர்: சரியாக! அதனால்தான் மொழியைப் பேசுவதன் மூலம் மொழியை இவ்வளவு விரைவாக கற்றுக்கொள்ள முடிகிறது. நான் குஜராத்தில் இருந்தபோது, மகாராஷ்டிராவிலிருந்து ஒரு குடும்பம் வேலைக்காக நாடியாட்டில் உள்ள எனது வீட்டிற்கு குடிபெயர்ந்தது எனக்கு நினைவிருக்கிறது. அந்த மனிதர் ஒரு பேராசிரியர், அவர் தனது வயதான தாயையும் அழைத்து வந்தார். அவர் நாள் முழுவதும் பள்ளிகளிலும் கல்லூரிகளிலும் கழித்தார், ஆனால் ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகும், அவர் உள்ளூர் மொழியைக் கற்றுக்கொள்ளவில்லை. மறுபுறம், அவரது தாயார், படிக்காதவர், குஜராத்தி மொழியை நன்றாக பேசக் கற்றுக்கொண்டார். ஒரு நாள், நான் அவர்கள் வீட்டிற்கு உணவருந்தச் சென்றபோது, அதை எப்படி கற்றுக்கொண்டீர்கள் என்று கேட்டேன். குஜராத்தி மட்டுமே பேசும் வீட்டுப் பணிப்பெண்ணிடமிருந்து கற்றுக் கொண்டதாக அவர் அசாதாரணமாக சொன்னார். பேசுவதன் மூலம் மொழி கற்றுக் கொள்ளப்படுகிறது.

ஆசிரியர்: நிச்சயமாக, ஐயா.

பிரதமர்: இது என் பள்ளி நாட்களை நினைவூட்டுகிறது. எங்கள் ஆசிரியர் மிகவும் கண்டிப்பானவர், நாங்கள் அவரிடம் கொஞ்சம் எச்சரிக்கையாக இருந்தோம். ராஜாஜி 'ராமாயணம்', 'மகாபாரதம்' ஆகியவற்றை எழுதியிருக்கிறார், ராமாயணத்தின் வசனங்கள் அனைவருக்கும் பரிச்சயமானவை. ராஜாஜியின் 'ராமாயணத்தை' மொழி சரியாகத் தெரியாவிட்டாலும் மெதுவாகப் படிக்கச் சொல்வார் ஆசிரியர். எனக்கு கதை தெரியும், ஆனால் மொழி தெரியாது. ஆனாலும், பழகப் பழக, நான் பிட் அண்ட் பீஸ் புரிந்து கொள்ள ஆரம்பித்தேன். ஓரிரு வார்த்தைகளை மட்டும் அடையாளம் கண்டு கொண்டாலே அவர் சீதா மாதாவைப் பற்றிப் பேசுகிறார் என்று என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

ஆசிரியர்: நிச்சயமாக, ஐயா.

பிரதமர்: சரி, ரொம்ப நல்லது.

ஆசிரியர்: நன்றி ஐயா.நன்றி.

பிரதமர்: ஹர ஹர மகாதேவ்.

ஆசிரியர்: ஹர ஹர மகாதேவ்.

பிரதமர்: காசி மக்களைப் பொறுத்தவரை, இந்த நாள் எப்போதும் 'ஹர ஹர மகாதேவ்' என்பதில்தான் தொடங்குகிறது.

ஆசிரியர்: ஐயா, இன்று தங்களை சந்தித்ததில் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். நான் வேளாண் அறிவியல் நிறுவனத்தில் தாவர நோய்கள் குறித்த ஆராய்ச்சியை மேற்கொண்டு வருகிறேன், எனது முதன்மை கவனம் நிலையான விவசாயத்தை ஊக்குவிப்பதாகும். துரதிர்ஷ்டவசமாக, இது இன்னும் அடிமட்ட மட்டத்தில் சரியாக செயல்படுத்தப்படவில்லை. வயல்களில் முன்னோடியில்லாத முடிவுகளைத் தரும் எளிதான தொழில்நுட்பங்களை விவசாயிகளுக்குக் கற்பிப்பதே எனது குறிக்கோள். இந்த முயற்சியில் குழந்தைகள், மாணவர்கள் மற்றும் பெண்களை ஈடுபடுத்துவது முக்கியம் என்றும் நான் நம்புகிறேன். அதனால்தான் நான் மாணவர்களுடன் கிராமங்களுக்குச் செல்கிறேன், விவசாயிகளுடன் பணியாற்றுகிறேன், பெண்களையும் ஈடுபட ஊக்குவிக்கிறேன். நாங்கள் உருவாக்கிய எளிய நுட்பங்களுடன், நாங்கள் நிலைத்தன்மையை நோக்கி நகர்கிறோம், விவசாயிகள் ஏற்கனவே நன்மைகளைக் காண்கிறார்கள்.

பிரதமர்: நீங்கள் என்ன செய்தீர்கள் என்று சொல்ல முடியுமா?

ஆசிரியர்: ஐயா, விதை சுத்திகரிப்புக்கான நுட்பத்தை நாங்கள் முழுமையாக்கியுள்ளோம். சில உள்ளூர் நுண்ணுயிரிகளை நாங்கள் அடையாளம் கண்டுள்ளோம், இவற்றைக் கொண்டு விதைகளை சுத்திகரிக்கும் போது, உருவாகும் வேர்கள் ஏற்கனவே நன்கு உருவாகியுள்ளன. இது மிகவும் ஆரோக்கியமான தாவரத்தை விளைவிக்கிறது. வேர்கள் மிகவும் வலுவாக இருப்பதால், பூச்சிகள் மற்றும் நோய்களை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கான உள் வலிமையை அளிக்கும் என்பதால் இந்த ஆலை நோய்களுக்கு குறைவாகவே பாதிக்கப்படுகிறது.

பிரதமர்: நீங்கள் ஆய்வகத்தில் செய்த வேலையை விவரிக்கிறீர்கள். இதை நிலத்தில் எவ்வாறு பயன்படுத்துவது? ஆய்வகத்திலிருந்து நிலம் வரை? நீங்கள் தனிப்பட்ட முறையில் விவசாயிகளிடம் செல்கிறோம் என்று கூறுகிறீர்கள். அவர்கள் அதை எவ்வாறு செயல்படுத்துகிறார்கள், அவர்கள் எவ்வாறு தொடங்குகிறார்கள்?

ஆசிரியர்: ஐயா, நாங்கள் ஒரு 'தூள் மருந்து' உருவாக்கி, அதை விவசாயிகளுக்கு விநியோகிக்கிறோம். அவர்கள் தங்கள் விதைகளை சுத்திகரிக்க இதைப் பயன்படுத்துகிறார்கள், நாங்கள் இதை பல ஆண்டுகளாக செய்து வருகிறோம். இதுவரை, வாரணாசியைச் சுற்றியுள்ள 12 கிராமங்களில் இந்த தொழில்நுட்பத்தை நாங்கள் அறிமுகப்படுத்தியுள்ளோம், மேலும் 3,000-க்கும் மேற்பட்ட பெண்கள் தற்போது இந்த தொழில்நுட்பத்தைக் கற்றுக் கொண்டு பயன்படுத்துகின்றனர்.

பிரதமர்: இந்த விவசாயிகள் மற்ற விவசாயிகளுக்கும் பாடம் சொல்லிக் கொடுக்க முடியுமா?

ஆசிரியர்: நிச்சயமாக, ஐயா. ஒரு விவசாயி தூள் மருந்து சேகரிக்க வரும்போது, அவர்கள் பெரும்பாலும் மற்ற நான்கு விவசாயிகளுக்கும் போதுமானதாக எடுத்துக்கொள்கிறார்கள். விவசாயிகள் ஒருவருக்கொருவர் கவனிப்பதன் மூலம் கற்றுக்கொள்கிறார்கள், நாங்கள் ஆரம்பத்தில் கற்பித்தவர்களை விட பலர் நுட்பத்தை ஏற்றுக்கொண்டுள்ளனர். இப்போது என்னிடம் சரியான எண்ணிக்கை இல்லை.

பிரதமர்: எந்தெந்த பயிர்கள் இதனால் அதிக பயனடைந்துள்ளன?

ஆசிரியர்:முதன்மையாக காய்கறிகள் மற்றும் கோதுமை.

பிரதமர்: இயற்கை விவசாயத்தில், குறிப்பாக காய்கறிகள் மற்றும் கோதுமை ஆகியவற்றில் நாங்கள் கவனம் செலுத்தி வருகிறோம். அன்னை பூமியைப் பாதுகாப்பதில் அக்கறை கொண்டவர்கள், அவளுடைய ஆரோக்கியத்திற்கு நாம் எவ்வாறு தீங்கு விளைவிக்கிறோம் என்று கவலைப்படுகிறார்கள். பூமியைப் பாதுகாப்பது முக்கியமானதாகிவிட்டது, மேலும் கரிம வேளாண்மை ஒரு நம்பிக்கைக்குரிய தீர்வை வழங்குவதாகத் தெரிகிறது. இந்த அணுகுமுறை குறித்து விஞ்ஞானிகள் மத்தியில் தொடர்ந்து விவாதம் நடந்து வருகிறது.

ஆசிரியர்: ஆம், ஐயா, நிச்சயமாக அதற்கான முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றன. இருப்பினும், ரசாயனங்களைப் பயன்படுத்துவதை நிறுத்துமாறு விவசாயிகளை முழுமையாக நம்ப வைக்க நாங்கள் இன்னும் போராடி வருகிறோம். ரசாயனங்களைப் பயன்படுத்தாவிட்டால், தங்கள் பயிர்கள் பாதிக்கப்படும் என்று அவர்கள் பயப்படுகிறார்கள்.

பிரதமர்: அதற்கு ஒரு தீர்வு இருக்கிறது. ஒரு விவசாயிக்கு நான்கு பிகா நிலம் உள்ளது என்று சொல்லலாம். அவர் 25%-ல் பரிசோதனை செய்யலாம் - ஒரு பிகா - மீதமுள்ள மூன்றில் பாரம்பரிய முறைகளைத் தொடரலாம். ஒரு சிறிய பகுதியை இயற்கை விவசாயத்திற்கு அர்ப்பணிப்பதன் மூலம், விவசாயி நம்பிக்கை பெறுவார். ஒரு சிறிய இழப்பு ஏற்பட்டாலும், 10% அல்லது 20% என்று சொல்லுங்கள், அது சமாளிக்கக்கூடியது, மீதமுள்ள பயிர் பாதுகாப்பாக இருப்பதை அவர் பார்ப்பார். குஜராத்தின் ஆளுநர் ஆச்ஐயாய தேவ் விரத் இந்த விஷயத்தில் மிகுந்த ஈடுபாடு கொண்டவர், இந்தத் துறையில் ஏராளமான பணிகளைச் செய்துள்ளார். நீங்கள் அவரது வலைத்தளத்தைப் பார்வையிட்டால் - உங்களில் பலர் விவசாய பின்னணியிலிருந்து வருவதால் - கரிம வேளாண்மை பற்றிய தகவல்களின் செல்வத்தை நீங்கள் காணலாம். இங்கே நீங்கள் பார்க்கும் எல்.கே.எம்-மில் உள்ள அனைத்தும் கரிம விவசாய முறைகளைப் பயன்படுத்தி செய்யப்படுகின்றன, எந்த இரசாயனங்களும் அனுமதிக்கப்படவில்லை. ஆச்ஐயாயா தேவ்விரத் பசுவின் சிறுநீரைப் பயன்படுத்தி ஒரு சிறந்த சூத்திரத்தை உருவாக்கியுள்ளார், மேலும் முடிவுகள் சுவாரஸ்யமாக உள்ளன. உங்கள் பல்கலைக்கழகமும் இதைப் படித்தால், என்ன செய்ய முடியும் என்பதை நீங்கள் ஆராயலாம்.

ஆசிரியர்:  கண்டிப்பா ஐயா.

 

பிரதமர்:  சரி, வாழ்த்துக்கள்.

ஆசிரியர்: நன்றி ஐயா.

பிரதமர்: வணக்கம் (வாழ்த்துக்கள்).

ஆசிரியர்: வணக்கம், பிரதமர் அவர்களே! நான் தௌத்ரே காந்திமதி. நான் தமிழ்நாட்டின் சேலம் தியாகராஜ் பாலிடெக்னிக் கல்லூரியில் இருந்து வருகிறேன், பாலிடெக்னிக் கல்லூரியில் 16 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக ஆங்கிலம் கற்பித்து வருகிறேன். எனது பாலிடெக்னிக் மாணவர்களில் பெரும்பாலோர் கிராமப்புற பின்னணியைச் சேர்ந்தவர்கள். அவர்கள் தமிழ் வழிப் பள்ளிகளில் இருந்து வருவதால், அவர்கள் ஆங்கிலத்தில் பேசவோ அல்லது குறைந்தபட்சம் வாய் திறக்கவோ சிரமப்படுகிறார்கள்.

பிரதமர்: ஆனால் தமிழகத்தில் அனைவருக்கும் ஆங்கிலம் தெரியும் என்ற தவறான கருத்து நமக்கு அடிக்கடி உண்டு.

ஆசிரியர்: ஐயா, அவர்கள் வட்டார மொழி ஊடகத்திலிருந்து படிக்கும் கிராமப்புற மக்கள். அதனால் அவங்களுக்கு கஷ்டமா இருக்கு ஐயா. அவர்களுக்காக நாங்கள் கற்பிக்கிறோம்.

பிரதமர்: அதனால்தான் புதிய கல்விக் கொள்கை தாய்மொழிக்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது.

ஆசிரியர்: அதனால நாங்க ஆங்கிலம் சொல்லிக் கொடுக்கிறோம் ஐயா. தேசிய கல்விக் கொள்கை 2020-ன் படி, நாம் இப்போது கற்றலில் தாய்மொழி உட்பட குறைந்தது மூன்று மொழிகளை இணைத்துள்ளோம். எங்கள் தன்னாட்சி நிறுவனத்தில் இதை அறிமுகப்படுத்தி, இப்போது தாய்மொழியிலும் தொழில்நுட்பக் கல்வியைக் கற்பித்து வருகிறோம்.

பிரதமர்: உங்களில் யாராவது இதை தைரியமாக பரிசோதித்திருக்கிறீர்களா? உதாரணமாக, ஒரு பள்ளியில் 30 குழந்தைகள் முற்றிலும் ஆங்கிலத்தில் படிக்கிறார்கள், அதே வயதுடைய மற்றொரு 30 குழந்தைகள் அதே பாடத்தை தங்கள் தாய்மொழியில் படிக்கிறார்கள் என்றால், எந்த குழு சிறப்பாக செயல்படுகிறது? உங்கள் அனுபவம் என்ன? தாய்மொழியில் கற்கும்போது, ஒரு குழந்தை கருத்தை நேரடியாகப் புரிந்துகொள்கிறது, அதேசமயம் ஆங்கிலத்தில், குழந்தை ஆங்கிலத்திலிருந்து தங்கள் சொந்த மொழிக்கு யோசனையை மனதளவில் மொழிபெயர்க்கிறது, இது நிறைய ஆற்றலை எடுக்கும். குழந்தைகளுக்கு முதலில் தாய்மொழியில் கற்பிக்கப்பட வேண்டும், பின்னர், ஆங்கிலம் ஒரு பாடமாக முழுமையாக கற்பிக்கப்பட வேண்டும்.

ஒரு சமஸ்கிருத ஆசிரியர் வகுப்பில் இருக்கும்போது சமஸ்கிருதம் மட்டுமே பேசுவது போல, ஆங்கில ஆசிரியரும் வகுப்பறைக்குள் நுழைந்த தருணத்திலிருந்து அவர்கள் வெளியேறும் வரை ஆங்கிலம் மட்டுமே பேசுவார் என்று நம்புகிறேன். அவர்கள் ஆங்கிலத்தில் சமமான புலமை பெற்றிருக்க வேண்டும். இது ஆங்கிலத்தில் ஒரு வாக்கியம் மற்றும் தாய்மொழியில் மூன்று வாக்கியங்களின் கலவையாக இருக்கக்கூடாது. குழந்தையால் மொழியை அப்படிப் புரிந்து கொள்ள முடியாது. மொழிகளைக் கற்பிப்பதில் நாம் அர்ப்பணிப்புடன் இருந்தால், அது நன்மை பயக்கும். முடிந்தவரை பல மொழிகளைக் கற்க வேண்டும் என்ற விருப்பத்தை நம் குழந்தைகளிடம் வளர்க்க வேண்டும். உதாரணமாக, இந்த ஆண்டு, ஐந்து வெவ்வேறு மாநிலங்களின் பாடல்களை கற்பிக்க பள்ளிகள் முடிவு செய்ய வேண்டும். ஒரு வருடத்தில் ஐந்து பாடல்களைக் கற்றுக்கொள்வது கடினம் அல்ல. ஒருவர் ஒரு அசாமிய பாடல் அல்லது ஒரு மலையாள பாடல் அல்லது ஒரு பஞ்சாபி பாடலைக் கற்றுக்கொள்ளலாம். மற்றும், நிச்சயமாக, பஞ்சாபி கடினம் அல்ல. சரி, வாழ்த்துக்கள்!

ஆசிரியர்: பிரதமர் அவர்களே, எனது பெயர் உத்பல் சைக்கியா, நான் அசாமைச் சேர்ந்தவன். நான் தற்போது குவஹாத்தியில் உள்ள வடகிழக்கு திறன் மையத்தில் உணவு மற்றும் பான சேவையில் பயிற்சியாளராக பணிபுரிகிறேன். நான் இங்கு ஆறு ஆண்டுகளை நிறைவு செய்துள்ளேன், எனது வழிகாட்டுதலின் கீழ் 2௦௦-க்கும் மேற்பட்ட அமர்வுகளை வெற்றிகரமாக நடத்தியுள்ளேன். எனது பயிற்சியாளர்களில் பலர், இப்போது உள்நாட்டிலும் வெளிநாடுகளிலும் உள்ள ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டல்களில் பணிபுரிகின்றனர்.

பிரதமர்: உங்கள் படிப்பு எவ்வளவு காலம்?

ஆசிரியர்: இது ஒரு வருட படிப்பு ஐயா.

பிரதமர்: விருந்தோம்பல் பயிற்சி பற்றி உங்களுக்குத் தெரியுமா?

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா. விருந்தோம்பல், உணவு மற்றும் பான சேவைகள்.

பிரதமர்: உணவு & பானம், அதில் நீங்கள் என்ன குறிப்பிட்ட திறன்களை கற்பிக்கிறீர்கள்?

ஆசிரியர்: விருந்தினர்களுடன் எவ்வாறு தொடர்புகொள்வது, உணவை எவ்வாறு பரிமாறுவது, பான சேவையை எவ்வாறு வழங்குவது என்பதை நாங்கள் மாணவர்களுக்குக் கற்பிக்கிறோம். விருந்தினர் பிரச்சினைகளைத் தீர்ப்பது மற்றும் விருந்தினர்களுடன் வெவ்வேறு சூழ்நிலைகளை எவ்வாறு கையாள்வது போன்ற பல்வேறு நுட்பங்களை வகுப்பறையில் மாணவர்களுக்கு கற்பிக்கிறோம், ஐயா.

பிரதமர்: சில உதாரணங்கள் தர முடியுமா? வீட்டில், குழந்தைகள் பெரும்பாலும் "நான் இதை சாப்பிட விரும்பவில்லை" அல்லது "நான் அதை சாப்பிட விரும்புகிறேன்" என்று கூறுகிறார்கள். எனவே, இதைக் கையாள்வதற்கான உங்கள் நுட்பத்தை கற்றுக்கொடுங்கள்.

ஆசிரியர்: குழந்தைகளுக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட நுட்பம் என்னிடம் இல்லை, ஐயா, ஆனால் ஹோட்டலில் விருந்தினர்களைப் பொறுத்தவரை, மாணவர்களை பணிவுடன் கையாளவும், அவர்களின் தேவைகளைக் கேட்கவும் பயிற்சி அளிக்கிறோம்.

 

பிரதமர்: எனவே, உங்கள் கவனம் முதன்மையாக மென் திறன்களில் உள்ளதா?

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா. கண்டிப்பா ஐயா. சாஃப்ட் ஸ்கில்ஸ்.

பிரதமர்: உங்கள் நிறுவனத்தில் பட்டம் பெறும் பெரும்பாலான மாணவர்கள் எங்கே வேலை வாய்ப்புகளைத் தேடுகிறார்கள்?

ஆசிரியர்: இந்தியா முழுவதும், தில்லி, மும்பை போன்ற இடங்களில்.

பிரதமர்: முக்கியமாக பெரிய ஹோட்டல்களில்?

ஆசிரியர்: ஆம், முக்கிய ஹோட்டல்களில். நாங்கள் 100 சதவீத வேலைவாய்ப்புக்கு உத்தரவாதம் அளிக்கிறோம். அதை கவனித்துக்கொள்ளும் ஒரு பிரத்யேக வேலைவாய்ப்பு குழு எங்களிடம் உள்ளது.

பிரதமர்: நீங்கள் குவஹாத்தியில் இருப்பதால், ஹிமந்தா மற்றும் அவரது அனைத்து அமைச்சர்களிடமும் அவர்களின் ஊழியர்களுக்கு பயிற்சி அளிக்கவும், அவர்களின் திறனை வளர்க்கவும் உங்களை அனுமதிக்குமாறு நான் கேட்டால் - விருந்தினர்கள் அவர்களைப் பார்க்க வருகிறார்கள், அவர்களுக்கு இடது கையால் தண்ணீர் வழங்குவதா அல்லது வலது கையால் வழங்குவதா என்று கூட அவர்களுக்குத் தெரியாது - அது சாத்தியமா?

ஆசிரியர்: ஆம், முற்றிலும். அதைச் செய்ய முடியும்.

பிரதமர்: நான் குஜராத் முதலமைச்சராக இருந்தபோது, அங்கு ஒரு ஹோட்டல் மேலாண்மைப் பள்ளி இருந்தது என்பதை அறிந்தால் நீங்கள் ஆச்சரியப்படுவீர்கள். சனி, ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் எனது அமைச்சர்களுக்கும், அவர்களது தனிப்பட்ட ஊழியர்களுக்கும் பயிற்சி அளிக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்தேன். அவர்கள் கற்பிக்க முடிவு செய்தனர், என்னுடன் பணிபுரிவோரின் குழந்தைகள், தோட்டக்காரர்கள் அல்லது என்னிடமும் மற்ற அமைச்சர்களிடமும் வேலை செய்த சமையல்காரர்கள் கூட பயிற்சி பெற்றனர். எங்களிடம் சுமார் 30 முதல் 40 மணி நேரம் பாடத்திட்டம் இருந்தது. அதன் பிறகு, அவர்களின் செயல்திறனில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றம் ஏற்பட்டது. அவர்கள் வீடு திரும்பியபோது, அது உடனடியாக தெளிவாகத் தெரிந்தது. அவர்களின் குடும்பத்தினர் அநேகமாக கவனிக்க மாட்டார்கள், ஆனால் இந்த புதிய திறன்களை அவர்கள் எவ்வாறு கற்றுக்கொண்டார்கள் என்பது எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. இது மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கது.

அந்த அனுபவத்திலிருந்து நான் நிறைய கற்றுக்கொண்டேன். இந்த அணுகுமுறையை நாம் அடிக்கடி பின்பற்ற வேண்டும் என்று நான் நினைக்கிறேன், இது ஒரு சிறந்த பிராண்டாக மாறும். உள்ளே நுழைந்தவுடன் மக்களை பணிவுடன் வாழ்த்துவது, அல்லது அரசு அலுவலக ஊழியர்கள் தொலைபேசிக்கு எவ்வாறு பதிலளிக்கிறார்கள் என்பது போன்ற சிறிய விஷயங்கள் கூட முக்கியம். உதாரணமாக, சிலர் பதிலளிக்கும்போது "ஜெய் ஹிந்த்" அல்லது "நமஸ்தே" என்று சொல்ல பயிற்சி அளிக்கப்படுகிறார்கள், மற்றவர்கள் முரட்டுத்தனமாக, "உங்களுக்கு என்ன வேண்டும்?" என்று கேட்கலாம். அங்குதான் விஷயங்கள் தவறாக நடக்கின்றன. இதுபோன்ற சூழ்நிலைகளை சரியாக கையாள நீங்கள் அவர்களுக்கு பயிற்சி அளிக்கிறீர்களா?

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா! நான் அவர்களுக்கு இந்த விஷயங்களை கற்பிக்கிறேன்.

பிரதமர்: உங்களுக்கு மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள்!

ஆசிரியர்: நன்றி ஐயா!

பிரதமர்: போரிசாகருடன் உங்களுக்கு ஏதேனும் தொடர்பு உள்ளதா?

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா. என் தாத்தா தான் போரிசாகர்!

 

பிரதமர்: ஓ, அவர் உங்கள் தாத்தாவா? அப்படியா! அவர் எங்கள் சமூகத்தில் பிரபலமான நகைச்சுவை எழுத்தாளர். எனவே, நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்கள்?

ஆசிரியர்: ஐயா, நான் அம்ரேலியில் ஒரு ஆரம்பப் பள்ளி ஆசிரியராக இருக்கிறேன், ஒரு சிறந்த பள்ளியை நிர்மாணிப்பதன் மூலம் ஒரு சிறந்த தேசத்தை உருவாக்கும் வாழ்க்கை மந்திரத்துடன் கடந்த 21 ஆண்டுகளாக நான் அங்கு பணியாற்றி வருகிறேன்.

பிரதமர்: உங்களது சிறப்பியல்புகள் என்ன?

ஆசிரியர்: ஐயா, எனக்கு நாட்டுப்புறப் பாடல்கள் பாடுவதில் ஸ்பெஷல்.

பிரதமர்: நீங்கள் நிறைய பெட்ரோல் பயன்படுத்துகிறீர்கள் என்று கேள்விப்பட்டேன்?

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா! 2003 முதல், உங்கள் முயற்சியால், பைக்குகளில் செல்லக்கூடிய எங்கள் பள்ளியின் 'பிரவேஷ் உத்சவ்' கொண்டாட்டம் (வருடாந்திர பள்ளி சேர்க்கை திருவிழா) ஆசிரியர்களுக்கு ஒரு வெற்றிகரமான திட்டமாக உள்ளது. ஐயா, நான் எங்கள் பாரம்பரிய கர்பா பாடல்களைப் பாடுகிறேன், ஆனால் கல்வி கருப்பொருள்களைச் சேர்க்க அவற்றை மாற்றியமைத்துள்ளேன். உதாரணமாக, "பன்கேடா". உங்கள் அனுமதியுடன், நான் அதைப் பாடலாமா?

பிரதமர்: ஆம், தயவு செய்து செய்யுங்கள்!

பிரதமர்: இது மிகவும் பிரபலமான குஜராத்தி நாட்டுப்புற பாடல், இல்லையா?

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா. இது ஒரு கர்பா பாடல்.

பிரதமர்: குழந்தைகளை பள்ளிக்குச் செல்லவும், படிக்கவும் ஊக்குவிக்கும் வகையில் பாடல் வரிகளை மாற்றியுள்ளீர்கள்.

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா, சரியாகச் சொன்னீர்கள். மேலும், ஐயா, என்னால் 20 வெவ்வேறு மொழிகளில் பாட முடியும்.

பிரதமர்: 20! , ஆஹா!

ஆசிரியர்: ஆமாம் ஐயா. நான் கேரளாவைப் பற்றி கற்பிக்கிறேன் என்றால், நான் தமிழில் பாடுகிறேன், எடுத்துக்காட்டாக, "வா" என்றால் வா, ராஜஸ்தானியில் 'பதரோ' என்றால் வரவேற்பு என்று பொருள். நான் மராத்தி, கன்னடம் மற்றும் பிற மொழிகளில் பாட கற்றுக்கொள்கிறேன். பாரத மாதாவுக்கு வணக்கம் ஐயா!

பிரதமர்: அது பிரமிப்பாக இருக்கிறது! ரொம்ப நல்லா பண்ணியிருக்கீங்க!

ஆசிரியர்: நன்றி ஐயா, 'ஒரே பாரதம், உன்னத பாரதம்' என்பதுதான் என் வாழ்க்கை தாரக மந்திரம் ஐயா!

பிரதமர்: ஆச்சரியம்!

ஆசிரியர்: 2047-ம் ஆண்டுக்குள் வளர்ச்சியடைந்த இந்தியாவை உருவாக்க இன்னும் அதிக சக்தியுடன் நான் தொடர்ந்து பணியாற்றுவேன்.

பிரதமர்: மிகவும் நன்று!

ஆசிரியர்: நன்றி ஐயா.

பிரதமர்: உங்கள் குடும்பப் பெயரைப் பார்த்தவுடன் எனக்கு உடனடியாக உங்கள் தாத்தா ஞாபகம் வந்தது, அவர் என் மாநிலத்தில் ஒரு அற்புதமான நகைச்சுவை எழுத்தாளர். அவர் மிகவும் பிரபலமானவர், ஆனால் நீங்கள் அவரது பாரம்பரியத்தை முன்னெடுப்பீர்கள் என்று நான் நினைக்கவில்லை. இதைப் பார்க்கும்போது உண்மையிலேயே மனதுக்கு இதமாக இருக்கிறது!

நண்பர்களே, உங்களிடம் எந்த சிறப்பு செய்தியும் என்னிடம் இல்லை, ஆனால் இந்த தேர்வு ஒரு குறிப்பிடத்தக்க சாதனை என்று நான் நிச்சயமாக கூறுவேன், இது ஒரு நீண்ட மற்றும் கடினமான செயல்முறைக்குப் பிறகு வருகிறது. கடந்த காலத்தில் என்ன நடந்தது என்பதை நான் விவாதிக்க மாட்டேன், ஆனால் இன்று நாட்டில் புதிதாக ஏதாவது செய்யும் திறமையானவர்களை அங்கீகரிப்பதற்கான முயற்சி உள்ளது. இது நம்மை விட சிறந்த ஆசிரியர்கள் இல்லை என்று அர்த்தமல்ல, அல்லது மற்றவர்கள் வெவ்வேறு பாடங்களில் சிறந்து விளங்கவில்லை என்பதைக் குறிக்கவில்லை. இது ரத்தினங்களின் நாடு. கோடிக்கணக்கான ஆசிரியர்கள் குறிப்பிடத்தக்க பணிகளைச் செய்கிறார்கள், ஆனால் கவனம் உங்கள் மீது விழுந்துள்ளது, இது உங்களிடம் சில தனித்துவமான குணங்கள் இருப்பதைக் குறிக்கிறது.

குறிப்பாக புதிய கல்விக் கொள்கை தொடர்பாக நீங்கள் எடுக்கும் முயற்சிகள் மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். நமது கல்வி முறையில், ஒரு பாடம் நமது பொருளாதாரத்தை கணிசமாக வலுப்படுத்த முடியும், ஆனால் இந்தியா அந்த வாய்ப்பை தவறவிட்டது. அதை நாம் மீட்டெடுக்க வேண்டும், அது நமது பள்ளிகளில் தொடங்கலாம் - சுற்றுலாவில் தொடங்கி.

இப்போது, நாங்கள் மாணவர்களுக்கு கற்பிக்க வேண்டுமா அல்லது சுற்றுலாவில் ஈடுபட வேண்டுமா என்று நீங்கள் கேட்கலாம். நீங்கள் சுற்றுலாவில் ஈடுபட வேண்டும் என்று நான் பரிந்துரைக்கவில்லை, ஆனால் இதைக் கவனியுங்கள்: பெரும்பாலான பள்ளி சுற்றுப்பயணங்கள் எங்கே நடைபெறுகின்றன? பொதுவாக, மாணவர் அனுபவிக்க வேண்டியதை விட, ஆசிரியர் பார்க்காத இடங்களுக்கு அவர்கள் செல்கிறார்கள். ஒரு ஆசிரியர் உதய்பூருக்கு வரவில்லை என்றால், அவர்கள் அங்கு ஒரு பள்ளிச் சுற்றுலாவைத் திட்டமிடுவார்கள், டிக்கெட் மற்றும் பயணத்திற்கான நிதியை சேகரித்து அவர்கள் செல்வார்கள்.

அதற்கு பதிலாக, ஒவ்வொரு வகுப்பின் மாணவர்களுக்கும் குறிப்பிட்ட இடங்களை நிர்ணயித்து, ஒரு முழு ஆண்டையும் முன்கூட்டியே திட்டமிட்டால் என்ன செய்வது? உதாரணமாக, 2024-2025 கல்வியாண்டில், 8 அல்லது 9 ஆம் வகுப்பு மாணவர்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்திற்குச் செல்வார்கள் என்பதை நாம் தீர்மானிக்க முடியும். ஒருவேளை பள்ளி, ஆண்டுக்கு 3 முதல் 5 இடங்களைத் தேர்ந்தெடுத்து, இந்த இடங்களின் அடிப்படையில் மாணவர்களுக்கு திட்டங்களை ஒதுக்குகிறது. தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இலக்கு கேரளா என்று சொல்லலாம். 10 மாணவர்களைக் கொண்ட குழுக்கள் வெவ்வேறு திட்டங்களுடன் பணிபுரியலாம் - சிலர் கேரளாவின் சமூக பழக்கவழக்கங்களை ஆராய்ச்சி செய்கிறார்கள், மற்றவர்கள் அதன் மத மரபுகள், மற்றும் சிலர் அதன் கோயில்கள் மற்றும் அவற்றின் வரலாறுகளை ஆராய்ச்சி செய்கிறார்கள். ஆண்டு முழுவதும், கேரளாவைப் பற்றிய விவாதங்கள் நடந்து, மாணவர்களை தங்கள் வருகைக்கு தயார்படுத்தும். அவர்கள் உண்மையில் கேரளாவுக்குச் செல்லும்போது, அவர்கள் அந்த இடத்தைப் பற்றிய ஆழமான புரிதலைப் பெறுவார்கள், அவர்கள் படித்ததையும் அவர்கள் பார்த்ததையும் தொடர்புபடுத்துவார்கள்.

இப்போது, இந்த ஆண்டு கோவா முடிவு செய்தால், அனைத்து பள்ளிகளும் வடகிழக்கு மாநிலங்களுக்கு வருகை தரும் என்று கற்பனை செய்து பாருங்கள். கோவா முழுவதிலும் இருந்து 1,000 முதல் 2,000 மாணவர்கள் வடகிழக்கு மாநிலங்களுக்கு பயணம் செய்கிறார்கள் என்று வைத்துக்கொள்வோம். இது மாணவர்களை புதிய பகுதிக்கு அறிமுகம் செய்வதோடு மட்டுமல்லாமல், வடகிழக்குப் பகுதியில் சுற்றுலாவுக்கும் ஊக்கமளிக்கும். உள்ளூர் மக்கள் பார்வையாளர்களின் வருகையைக் கவனித்து, தேநீர் கடைகள் அல்லது சிறிய கடைகள் போன்ற கூடுதல் சேவைகளின் தேவையை உணர்ந்தனர். இதனால், வேலைவாய்ப்புகள் உருவாகும்.

இந்தியா இவ்வளவு பெரிய நாடு, நாங்கள் கல்வித் துறையில் பணியாற்றி வருகிறோம். தற்போதைய ஆன்லைன் போட்டியில் பங்கேற்க உங்கள் மாணவர்களை நீங்கள் ஊக்குவிக்கலாம், அங்கு அவர்கள் தங்கள் மாநிலத்தில் பார்க்க சிறந்த இடங்களில் வாக்களிக்கலாம். இருப்பினும், அவர்கள் பெட்டிகளை டிக் செய்யக்கூடாது; அவர்கள் சில ஆராய்ச்சி செய்த பிறகு பங்கேற்க வேண்டும். 'தேக்கோ அப்னா தேஷ்'-ன் கீழ் பொது வாக்களிப்பு மூலம் ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் உள்ள சிறந்த இடங்களை அடையாளம் காணும் முயற்சியின் ஒரு பகுதியாக இது உள்ளது. இதன் மூலம் வாக்களிப்பு மூலம் இடங்களுக்கு ஆன்லைன் தரவரிசை வழங்கப்படும். வாக்குப்பதிவு முடிந்ததும், இந்த இடங்களில் உள்கட்டமைப்பை மேம்படுத்த அரசே நிதி ஒதுக்கும்.

ஆனால் சுற்றுலா எவ்வாறு செயல்படுகிறது? இது பழமையான விவாதம்: எது முதலில் வருகிறது, கோழியா அல்லது முட்டையா? வளர்ச்சி இல்லாததால் சுற்றுலா இல்லை என்று சிலர் கூறுகிறார்கள், மற்றவர்கள் சுற்றுலாவே வளர்ச்சிக்கு வழிவகுக்கிறது என்று வாதிடுகின்றனர். அத்தகைய இடங்களுக்கு பயணங்களை ஏற்பாடு செய்வதன் மூலம் மாணவர் இதை நிவர்த்தி செய்யலாம். நன்கு திட்டமிடப்பட்ட, ஒரே இரவில் தங்குவது உள்ளூர் குடியிருப்பாளர்களை ஹோம்ஸ்டேக்கள் அல்லது பிற சிறு வணிகங்களைத் திறக்க ஊக்குவிக்கும், இது உள்ளூர் பொருளாதாரத்தை மேம்படுத்தும். நமது பயணங்களை பள்ளிகள் கூட்டாகத் திட்டமிட்டால், இரண்டு ஆண்டுகளுக்குள் இந்தியாவின் 100 தலைசிறந்த சுற்றுலாத் தலங்களை நம்மால் உருவாக்க முடியும். இது ஆசிரியர்களின் புரட்சிகர ஆற்றலைக் காட்டுகிறது.

உங்கள் அன்றாட பள்ளி நடவடிக்கைகளில், சுற்றுப்பயணங்கள் பெரும்பாலும் ஏற்பாடு செய்யப்படுகின்றன, ஆனால் சரியான படிப்பு அல்லது தயாரிப்பு இல்லாமல். நீங்கள் ஆண்டு முழுவதும் ஒரு இடத்தை முழுமையாகப் படித்து, பின்னர் அதைப் பார்வையிட்டால், அது மாணவர்களின் கல்வியை வளப்படுத்துவது மட்டுமல்லாமல், உள்ளூர் பொருளாதாரத்திற்கும் பயனளிக்கும். உங்கள் 8 அல்லது
9-ம் வகுப்பு மாணவர்களை ஒரு கட்டத்தில் அருகிலுள்ள பல்கலைக்கழகத்திற்கு அழைத்துச் செல்ல நான் உங்களை ஊக்குவிக்கிறேன். பல்கலைக்கழகத்தைத் தொடர்புகொண்டு, உங்கள் மாணவர்கள் அதைப் பார்க்க விரும்புகிறார்கள் என்பதை அவர்களுக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள்.

நான் குஜராத்தில் இருந்தபோது ஆட்சி பொறுப்பில் இருந்தேன். ஒரு பல்கலைக்கழக பட்டமளிப்பு விழாவிற்கு என்னை அழைத்தால், நான் கலந்து கொள்ள ஒப்புக்கொள்வேன், ஆனால் என்னுடன் 50 விருந்தினர்களை அழைத்து வருவேன். இந்த விருந்தினர்கள் யார் என்று பல்கலைக்கழகம் எப்போதும் ஆச்சரியப்படும். ஒரு அரசியல்வாதி இதைச் சொல்லும்போது, அவர்கள் பெரும்பாலும் அதைப் பின்பற்றுபவர்கள் அல்லது ஆதரவாளர்கள் என்று கருதுகிறார்கள். ஆனால் 50 விருந்தினர்கள் அருகிலுள்ள அரசுப் பள்ளிகளைச் சேர்ந்த குழந்தைகள், குறிப்பாக ஏழைப் பகுதிகளைச் சேர்ந்த குழந்தைகள் என்பதை நான் தெளிவுபடுத்த விரும்புகிறேன். பட்டமளிப்பு விழாவின் போது இந்த குழந்தைகள் முன் வரிசையில் அமர்ந்திருப்பார்கள்.

மிகவும் ஏழ்மையான குடும்பங்களைச் சேர்ந்த இந்தக் குழந்தைகள் பட்டமளிப்பு விழாவைக் காணும் வேளையில், அது அவர்களின் மனதில் ஒரு கனவை விதைக்கிறது – என்றாவது ஒருநாள் நானும் கூட தொப்பி, அங்கி அணிந்து விருது பெறுவேன். இந்த உணர்வு அவர்களின் நனவில் ஆழமாகப் பதிந்துவிடுகிறது. உங்கள் மாணவர்களை ஒரு பல்கலைக்கழகத்திற்கு அழைத்துச் சென்று இதுபோன்ற நிகழ்வுகளின் முக்கியத்துவத்தை அவர்களுக்குக் காட்டினால், அது நீங்கள் கற்பனை செய்ய முடியாத வழிகளில் அவர்களுக்கு ஊக்கமளிக்கும்.

இதேபோல், விளையாட்டு நிகழ்வுகளுக்கு, இதைக் கவனியுங்கள்: ஒரு தொகுதி அளவிலான விளையாட்டுப் போட்டி நிகழும்போது, பெரும்பாலும் உடற்கல்வி ஆசிரியர் மற்றும் மாணவர்கள் கலந்து கொள்கிறார்கள். இருப்பினும், முழு பள்ளியும் பார்க்க மற்றும் ஆதரவளிக்க இருக்க வேண்டும். கபடி போட்டியாக இருந்தாலும் நாங்கள் ஓரமாக நின்று உற்சாகப்படுத்த வேண்டும். இந்த நிகழ்வுகளைக் கவனிப்பது மாணவர்களை வீரர்களாக மாற ஊக்குவிக்கும், மேலும் வீரர்கள் பெருமை உணர்வை உணரலாம், அவர்கள் தங்களை மட்டுமல்ல, தங்கள் சமூகத்தையும் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறார்கள் என்று நம்புகிறார்கள்.

 

ஆசிரியர்களாகிய நாம் தொடர்ந்து இத்தகைய அனுபவங்களை மேம்படுத்த புதுமையான வழிகளைத் தேட வேண்டும். ஏற்கனவே உள்ளவற்றில் கொஞ்சம் கூடுதல் முயற்சியைச் சேர்ப்பதன் மூலம், தாக்கத்தை கணிசமாக உயர்த்தலாம். இந்த அணுகுமுறை பள்ளியை மிகவும் புகழ்பெற்றதாக மாற்றுவது மட்டுமல்லாமல், ஆசிரியர்கள் எவ்வாறு உணரப்படுகிறார்கள் என்பதையும் மாற்றும்.

மேலும், மற்றவர்கள் ஏன் விருதுகளைப் பெற்றார்கள் என்பது உங்கள் அனைவருக்கும் தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. ஒருவர் விருது பெற்றிருக்கிறார் என்றால், மற்றவர்கள் இதே காரணங்களுக்காக அதைப் பெற்றிருக்க வேண்டும் என்று நீங்கள் கருதலாம். தேசத்தின் கவனத்தை அவர்கள் மீது ஈர்த்த அந்த மக்களிடம் உள்ள தனித்துவமான குணங்களைப் புரிந்துகொள்வதும், அவர்களிடமிருந்து கற்றுக்கொள்வதும் முக்கியம். அந்த குணங்களையும் நாம் கற்றுக்கொள்ளலாமா? இந்த நான்கு அல்லது ஐந்து நாட்களை ஒரு கல்விச் சுற்றுலாவாகப் பயன்படுத்தி, மற்றவர்கள் எவ்வாறு சிறப்பாகச் செயல்படுகிறார்கள் என்பதைப் பற்றிய நுண்ணறிவுகளைப் பெறுங்கள்.

நான் உங்களுடன் கலந்துரையாடுவதால், இந்த செயல்முறையில் உங்களிடமிருந்தும் கற்றுக் கொள்கிறேன். உங்கள் வேலையை நீங்கள் அணுகும் விதத்தைப் பார்ப்பது எனக்கு மகிழ்ச்சியளிக்கிறது. முன்பெல்லாம் பேனா நண்பர்கள் இருந்தார்கள்; இப்போது, சமூக ஊடகங்களுடன், அந்த கருத்து இனி இல்லை. ஆனால் உங்கள் அனைவருடனும் ஒரு வாட்ஸ்அப் குழுவை ஏன் உருவாக்கக்கூடாது? சரி, எப்போது படைக்கப்பட்டது? நேற்று? சரி, இது 8-10 நாட்கள் ஆகிறது, அதாவது இது ஒரு நல்ல தொடக்கம். உங்கள் அனுபவங்களைப் பகிர்ந்து ஒருவருக்கொருவர் ஆதரவளிக்கவும். தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்த ஒரு ஆசிரியரை நீங்கள் இங்கு சந்தித்தீர்கள் என்று வைத்துக்கொள்வோம். நீங்கள் தமிழ்நாட்டிற்கு ஒரு பயணத்தைத் திட்டமிடுகிறீர்கள் என்றால், அங்குள்ள ஆசிரியருடன் இணைக்கவும். அவர்கள் உங்களுக்கு எவ்வளவு பெரிய பலமாக மாறுவார்கள் என்பதை நீங்கள் உணர்வீர்கள். கேரளா, ஜம்மு-காஷ்மீர் அல்லது வேறு பகுதியைச் சேர்ந்த ஒருவரை நீங்கள் காணலாம். உங்களுக்கு உதவுவதில் அவர்கள் மகிழ்ச்சியடைவார்கள் என்று நான் நம்புகிறேன். அத்தகைய வலைப்பின்னலை உருவாக்குவது ஒற்றுமை உணர்வை வளர்க்கும் மற்றும் நமது கூட்டு முயற்சிகளை வலுப்படுத்தும். தாங்கள் ஒரே குடும்பம் என்று உணரும் ஒரு மக்கள் குழுவை நீங்கள் உருவாக்க வேண்டும் என்று நான் விரும்புகிறேன்.

ஒரே பாரதம் உன்னத பாரதம் என்ற இந்த பகிரப்பட்ட அனுபவத்தை விட பெரிய அனுபவம் எதுவும் இருக்க முடியாது. சிறிய விஷயங்களில் கவனம் செலுத்துவதன் மூலம் ஆசிரியர்கள் எவ்வாறு குறிப்பிடத்தக்க மாற்றத்தை ஏற்படுத்த முடியும் என்பதை இது நிரூபிக்கிறது.

"ஒரு ஆசிரியர் இது, ஒரு ஆசிரியர் அது" போன்ற அறிக்கைகளை தொடர்ந்து கேட்டு நீங்கள் சோர்வடையலாம். பேச்சாளர் நிறுத்த வேண்டும் என்று கூட நீங்கள் விரும்பலாம். இதை நான் எனது சுயநலத்துக்காக சொல்லவில்லை. இருப்பினும், ஆசிரியர்கள் அளவுக்கு அதிகமாக பாராட்டப்படும்போது, அது போதும் என்று நீங்கள் நினைக்கலாம், முடிவில்லாத பாராட்டு தேவையில்லை என்று நானும் நம்புகிறேன்.

அதற்கு பதிலாக மாணவர் மீதும், அவர்களின் குடும்பத்தினர் எங்கள் மீது வைத்துள்ள அபரிமிதமான நம்பிக்கையின் மீதும் கவனம் செலுத்துவோம். நல்ல தேர்வு முடிவுகளுக்காக பேனாவைப் பிடிக்கவோ, கணினியைப் பயன்படுத்தவோ அல்லது பாடத்திட்டத்தை மனப்பாடம் செய்யவோ மட்டுமே அந்தக் குடும்பம் தங்கள் குழந்தையை எங்களிடம் ஒப்படைக்கவில்லை. பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளை எங்களிடம் அனுப்புகிறார்கள், ஏனென்றால் அவர்கள் ஒரு அடித்தளத்தை வழங்கினாலும், அந்த 'பிளஸ் ஒன்' சேர்க்க முடியும் என்று அவர்கள் நம்புகிறார்கள் - அந்த கூடுதல் மதிப்பு தங்கள் குழந்தை உண்மையிலேயே செழிக்க வேண்டும் என்பதுதான்.

குழந்தையின் கல்வியில் 'பிளஸ் ஒன்' சேர்வது யார்? ஆசிரியர்தான். குழந்தைகளின் கலாச்சார விழுமியங்களை (சம்ஸ்காரம்) மேம்படுத்துவது யார்? ஆசிரியர். அவர்களின் பழக்கங்களை மேம்படுத்த யார் உதவுவார்கள்? மீண்டும், ஆசிரியர். ஆகையால், நமது பொறுப்பு வெறும் கோட்பாட்டிற்கு அப்பாற்பட்டது - குழந்தை வீட்டில் பெறுவதைத் தாண்டி, அவர்களின் வாழ்க்கையில் அர்த்தமுள்ள மாற்றத்தைக் கொண்டுவர கூடுதலாக ஏதாவது சேர்க்க முயற்சிக்க வேண்டும்.

இந்த முயற்சியை நீங்கள் மேற்கொண்டால், நீங்கள் வெற்றி பெறுவீர்கள் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு உள்ளது. இந்த பணியில் நீங்கள் தனியாக இல்லை - மற்ற ஆசிரியர்களுடன் ஈடுபடுங்கள், உங்கள் பிராந்தியத்திலும் மாநிலத்திலும் உள்ளவர்களுடன் ஒத்துழைக்கவும். தலைமைப் பாத்திரத்தை ஏற்று நம் நாட்டின் புதிய தலைமுறையை தயார் செய்யுங்கள். இன்று நீங்கள் கற்பிக்கும் குழந்தைகள், சில ஆண்டுகளில், தொழிலாளர் தொகுப்பில் நுழைவார்கள், மேலும் அவர்களுக்கு 25 அல்லது 27 வயதாகும்போது, இந்தியா இனி இன்று இருப்பதைப் போல இருக்காது - அது ஒரு வளர்ந்த நாடாக இருக்கும்.

அந்த வளர்ந்த இந்தியாவில் நீங்கள் உங்கள் ஓய்வூதியத்தைப் பெறுவீர்கள், ஆனால் இன்று நீங்கள் வளர்க்கும் மாணவர்கள்தான் அந்த தேசத்தை அதிக உயரங்களுக்கு கொண்டு செல்வார்கள். இது ஒரு பெரிய பொறுப்பு, வளர்ச்சியடைந்த இந்தியாவை உருவாக்குவது என்பது மோடியின் பார்வை மட்டுமல்ல - இது நம் அனைவருக்குமான ஒரு கூட்டு பணி என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள்.

இந்த வளர்ந்த இந்தியாவுக்கு சக்திவாய்ந்த தலைமுறையை நாம் ஒன்றிணைந்து உருவாக்க வேண்டும். திறமையான மற்றும் பொறுப்புள்ள குடிமக்களை நாம் உருவாக்க வேண்டும். எதிர்கால விளையாட்டுப் போட்டிகளில் 25 முதல் 50 தங்கப் பதக்கங்களை வெல்ல வேண்டும் என்று நாம் விரும்பினால், அந்த விளையாட்டு வீரர்கள் எங்கிருந்து வருவார்கள்? இன்று நீங்கள் கற்பிக்கும் அதே மாணவர்களிடமிருந்தே அவர்கள் வெளிப்படுவார்கள்.

உங்களுக்கு பல கனவுகள் உள்ளன, அவற்றை நனவாக்குவதற்கான ஆய்வகம் உங்கள் முன்னால் உள்ளது - மூலப்பொருள் உங்கள் வகுப்பறையில் உள்ள குழந்தைகள். இந்த 'ஆய்வகத்தில்' தான் நீங்கள் பரிசோதனை செய்யலாம், புதுமைப்படுத்தலாம் மற்றும் இறுதியில் எதிர்காலத்தை வடிவமைக்கலாம். உங்கள் முயற்சிகளால், நீங்கள் விரும்பும் முடிவுகளை அடைய முடியும்.

உங்கள் அனைவருக்கும் என் மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள்!

நன்றி!

***

(Release ID: 2052810)

MM/AG/KR


(Release ID: 2070840) Visitor Counter : 29