നമസ്‌തേ,

ഇപ്പോഴിതാ, ചില പുതുമകള്‍ ഉണ്ടാക്കിയ, വിവിധ തരം മോഡലുകള്‍ സൃഷ്ടിച്ച ഞങ്ങളുടെ സഹപാഠികളുടെ സൃഷ്ടികള്‍ ഞാന്‍ കണ്ടു. ഈ മാതൃകകളില്‍ ദേശീയ വിദ്യാഭ്യാസ നയം ഉള്‍പ്പെടുത്താന്‍ അവര്‍ ശ്രമിച്ചു. ജലം, ഭൂമി, ആകാശം, ബഹിരാകാശം, നിര്‍മ്മിത ബുദ്ധി എന്നീ മേഖലകളില്‍ രാജ്യത്തിന്റെ ഭാവി തലമുറ എന്താണ് ചിന്തിക്കുന്നതെന്നും അതിനുള്ള പരിഹാരങ്ങള്‍ എന്താണെന്നും കാണാന്‍ എനിക്ക് അവസരം ലഭിച്ചു. 5-6 മണിക്കൂര്‍ കിട്ടിയാലും മതിയാകില്ല എന്ന് തോന്നി, കാരണം എല്ലാവരും അവരവരുടെ അവതരണങ്ങള്‍ മറ്റുള്ളവരേക്കാള്‍ നന്നായി അവതരിപ്പിച്ചു. അതിനാല്‍, ആ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെയും അവരുടെ അധ്യാപകരെയും അവരുടെ സ്‌കൂളുകളെയും ഞാന്‍ ഹൃദയപൂര്‍വ്വം അഭിനന്ദിക്കുന്നു. കൂടാതെ, പോകുന്നതിന് മുമ്പ് തീര്‍ച്ചയായും ഈ എക്‌സിബിഷന്‍ കാണാനും അത് എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാനും നിങ്ങളുടെ സ്‌കൂളുകളിലേക്ക് മടങ്ങിയതിന് ശേഷം നിങ്ങളുടെ അനുഭവങ്ങള്‍ മറ്റ് വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുമായി പങ്കിടാനും ഞാന്‍ നിങ്ങളോട് അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ അത് ചെയ്യുമോ? ഞാന്‍ ഇവിടെ നിന്ന് ഒരു ശബ്ദം കേള്‍ക്കുന്നു, അവിടെ നിന്നല്ല, അവിടെ നിന്നല്ല, നിങ്ങള്‍ അത് ചെയ്യുമോ? എന്റെ ശബ്ദം കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടോ? ... ശരി!

നിങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ എവിടെയാണെന്ന് അറിയാമോ? അല്ലേ? ഭാരതമണ്ഡപത്തില്‍ ലോകത്തെ പ്രമുഖ നേതാക്കളെല്ലാം ലോകത്തിന്റെ ഭാവിയെക്കുറിച്ച് രണ്ടു ദിവസം ചര്‍ച്ച ചെയ്ത സ്ഥലത്തേക്ക് നിങ്ങള്‍ എത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇന്ന് നിങ്ങള്‍ ആ സ്ഥലത്താണ്. നിങ്ങളുടെ പരീക്ഷാ ആശങ്കകള്‍ക്കൊപ്പം, നിങ്ങള്‍ ഇന്ന് ഭാരതത്തിന്റെ ഭാവിയെക്കുറിച്ച് ചര്‍ച്ച ചെയ്യാന്‍ പോകുന്നു. ഒരു തരത്തില്‍, ഈ പ്രോഗ്രാം 'പരീക്ഷ പേ ചര്‍ച്ച' എന്റെ പരീക്ഷ കൂടിയാണ്. നിങ്ങളില്‍ പലരും എന്നെ പരീക്ഷിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചേക്കാം. ചില ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിക്കണമെന്ന് ആത്മാര്‍ത്ഥമായി തോന്നിയേക്കാവുന്ന ചില ആളുകള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കണം, അതിനുള്ള പരിഹാരങ്ങള്‍ തങ്ങള്‍ക്കും മറ്റുള്ളവര്‍ക്കും പ്രയോജനപ്പെടും. എല്ലാ ചോദ്യങ്ങളും പരിഹരിക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞേക്കില്ല, എന്നാല്‍ അത്തരം പല ചോദ്യങ്ങളുടെയും പരിഹാരം നമ്മുടെ സഹപ്രവര്‍ത്തകരില്‍ പലര്‍ക്കും പ്രയോജനം ചെയ്യും. അതുകൊണ്ട് ഇനി സമയം കളയാതെ തുടങ്ങാം. നമ്മള്‍ എവിടെ നിന്ന് തുടങ്ങണം?

അവതാരകന്‍ - ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി! നിങ്ങളുടെ പ്രചോദനാത്മകമായ വാക്കുകള്‍ക്ക് ഹൃദയം നിറഞ്ഞ നന്ദി.

कुछ परिंदे उड़ रहे हैं आंधियों के सामने, 

कुछ परिंदे उड़ रहे हैं आंधियों के सामने, 

उनमें ताकत है सही और हौसला होगा जरूर, 

इस तरह नित बढ़ते रहे तो देखना तुम एक दिन, 

तय समंदर तक कम फासला होगा जरूर, 

तय समंदर तक कम फासला होगा जरूर।

(ഇതേ ഇച്ഛാശക്തി ഉപയോഗിച്ച്, പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ക്ക് പരിഹാരങ്ങള്‍ ഉയര്‍ന്നുവരും,

ഭൂമി തരിശായിപ്പോയാലും അതില്‍ നിന്ന് വെള്ളം ഒഴുകും.

എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ തുടരുക,

ഈ രാത്രികളുടെ ആശ്ലേഷത്തില്‍ നിന്ന് ഒരു സുവര്‍ണ്ണ നാളെ ഉയര്‍ന്നുവരും.

ഈ രാത്രികളുടെ ആലിംഗനത്തില്‍ നിന്ന് ഒരു സുവര്‍ണ്ണ നാളെ ഉയര്‍ന്നുവരും.)

ശ്രീമാന്‍ പ്രധാനമന്ത്രി! നിങ്ങളുടെ പ്രചോദനാത്മകവും പ്രബുദ്ധവുമായ അഭിസംബോധന എല്ലായ്‌പ്പോഴും ഞങ്ങളില്‍ നല്ല ഊര്‍ജ്ജവും ആത്മവിശ്വാസവും നിറയ്ക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ അനുഗ്രഹത്തോടും അനുവാദത്തോടും കൂടി ഈ പരിപാടി ആരംഭിക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നന്ദി, ബഹുമാനപ്പെട്ട സര്‍.

അവതാരകന്‍ - ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി! പ്രതിരോധം, ആരോഗ്യം, വിനോദസഞ്ചാരം എന്നീ മേഖലകളില്‍ ഭാരതത്തിന്റെ പങ്കാളിയായ, സൗഹൃദ അറബ് രാജ്യമായ ഒമാനില്‍ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഇന്ത്യന്‍ സ്‌കൂളിലെ, വിദ്യാര്‍ത്ഥിനി ഡാനിയ ഷാബു ഓണ്‍ലൈനില്‍ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേരുന്നു. അവള്‍ താങ്കളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഡാനിയ, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ഡാനിയ -- ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി! ഞാന്‍ ഒമാനിലെ ഇന്ത്യന്‍ സ്‌കൂള്‍ ഡാര്‍സൈറ്റില്‍ നിന്ന് പത്താം ക്ലാസിലെ ഡാനിയ സാബു വര്‍ക്കിയാണ്. പരീക്ഷാവേളയില്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്ന സമ്മര്‍ദ്ദത്തിന് സാംസ്‌കാരികവും സാമൂഹികവുമായ പ്രതീക്ഷകള്‍ എങ്ങനെ സംഭാവന ചെയ്യുന്നു, ഈ ബാഹ്യ സ്വാധീനങ്ങളെ എങ്ങനെ ക്രമീകരിക്കാം എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം. നന്ദി!

അവതാരകന്‍ - നന്ദി, ഡാനിയ. സര്‍, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ജനാധിപത്യ രാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാനമായ ഡല്‍ഹിയിലെ ബുരാരിയിലെ സര്‍ക്കാര്‍ സര്‍വോദയ ബാല വിദ്യാലയത്തില്‍ നിന്നുള്ള മുഹമ്മദ് അര്‍ഷ് ഓണ്‍ലൈനില്‍ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേരുന്നു. നിങ്ങളില്‍ നിന്ന് തന്റെ സംശയങ്ങളില്‍ വിശദീകരണം തേടാന്‍ അവന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. മുഹമ്മദ് അര്‍ഷ്, ദയവായി മുന്നോട്ട് പോയി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

മുഹമ്മദ് അര്‍ഷ് - ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി! നമസ്‌കാരം. എന്റെ പേര് അര്‍ഷ്, ഞാന്‍ GSSSB ബുരാരിയിലെ 12-ാം ക്ലാസ് വിദ്യാര്‍ത്ഥിയാണ്. പഠിക്കാനും നന്നായി പ്രവര്‍ത്തിക്കാനുമുള്ള നമ്മുടെ കഴിവിനെ സാരമായി ബാധിക്കുന്ന, നമ്മുടെ പരിതസ്ഥിതിയിലെ പരീക്ഷകളെക്കുറിച്ചുള്ള നെഗറ്റീവ് ചര്‍ച്ചകളെ എങ്ങനെ നേരിടാം എന്നതാണ് നിങ്ങളോടുള്ള എന്റെ ചോദ്യം? വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ അനുകൂലവും പിന്തുണ നല്‍കുന്നതുമായ അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കാന്‍ നടപടികള്‍ സ്വീകരിക്കാമോ? നന്ദി.

അവതാരകന്‍ - നന്ദി, മുഹമ്മദ്! ഒമാനില്‍ നിന്നുള്ള ഡാനിയ സാബു, ഡല്‍ഹിയില്‍ നിന്നുള്ള ആര്‍ഷ്, നിങ്ങളെപ്പോലുള്ള നിരവധി വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് സമൂഹത്തിന്റെയും സമപ്രായക്കാരുടെയും സമ്മര്‍ദത്തെ നേരിടുക എന്നത് പലപ്പോഴും വെല്ലുവിളിയാണ്. ദയവായി അവര്‍ക്ക് മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം നല്‍കുക.

പ്രധാനമന്ത്രി - ഇത് ഒരുപക്ഷേ പരീക്ഷ പേ ചര്‍ച്ചയുടെ ഏഴാമത്തെ എപ്പിസോഡാണെന്ന് എന്നെ അറിയിച്ചിട്ടുണ്ട്, എന്റെ ഓര്‍മ്മയനുസരിച്ച്, ഈ ചോദ്യം ഓരോ തവണയും വ്യത്യസ്ത രീതികളില്‍ ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതിനര്‍ത്ഥം 7 വര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ 7 വ്യത്യസ്ത ബാച്ചുകള്‍ ഈ സാഹചര്യങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോയി എന്നാണ്. ഓരോ പുതിയ ബാച്ചിനും ഇതേ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ നേരിടേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. ഇപ്പോള്‍, വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ ബാച്ച് മാറുമ്പോള്‍, അധ്യാപകരുടെ ബാച്ച് ഇടയ്ക്കിടെ മാറുന്നില്ല. ഞാന്‍ ഇതുവരെ കടന്നുപോയ എല്ലാ എപ്പിസോഡുകളിലും അധ്യാപകര്‍, ഞാന്‍ വിവരിച്ച അവരുടെ സ്‌കൂളുകളിലെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ അഭിസംബോധന ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍, നമുക്ക് ക്രമേണ ഈ പ്രശ്നം പരിഹരിക്കാനാകും. അതുപോലെ, എല്ലാ കുടുംബങ്ങളിലും, മൂത്ത മകനോ മകളോ ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ ഈ പരീക്ഷണത്തിലൂടെ കടന്നുപോകാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട്. പക്ഷേ, അവര്‍ക്ക് കാര്യമായ അനുഭവം ഉണ്ടാകണമെന്നില്ല. എന്നിരുന്നാലും, ഓരോ മാതാപിതാക്കളും ഒരു തരത്തില്‍ അല്ലെങ്കില്‍ മറ്റൊന്നില്‍ ഈ പ്രശ്‌നം അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഇപ്പോള്‍ ചോദ്യം ഉയരുന്നു, എന്താണ് പരിഹാരം? നമുക്ക് സ്വിച്ച് ഓഫ് (മര്‍ദ്ദം), മര്‍ദ്ദം ഓഫ് ചെയ്യുക എന്ന് പറയാനാവില്ല; ഞങ്ങള്‍ക്ക് അത് പറയാന്‍ കഴിയില്ല. അതിനാല്‍, ഏത് തരത്തിലുള്ള സമ്മര്‍ദ്ദവും കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ നാം സ്വയം പ്രാപ്തരാകണം, വെറുതെ ഇരിക്കരുത്. സമ്മര്‍ദ്ദം ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്, സമ്മര്‍ദ്ദം വര്‍ദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്ന ഈ വസ്തുത മനസ്സിലാക്കാന്‍ നാം ശ്രമിക്കണം. അതിനാല്‍, നമ്മള്‍ സ്വയം തയ്യാറാകണം. കൊടും തണുപ്പുള്ള സ്ഥലത്തേക്ക് പോകുമ്പോള്‍ ചൂടുള്ള പ്രദേശത്ത് താമസിക്കുന്നത് പോലെ, 3-4 ദിവസത്തിന് ശേഷം എനിക്ക് അത്തരമൊരു തണുത്ത സ്ഥലത്തേക്ക് പോകണമെന്ന് നിങ്ങള്‍ മാനസികമായി സ്വയം തയ്യാറെടുക്കുന്നു. അതിനാല്‍, നിങ്ങള്‍ മാനസികമായി സ്വയം തയ്യാറാകുമ്പോള്‍, അത് ക്രമേണ എളുപ്പമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. അവിടെ എത്തി കഴിഞ്ഞാല്‍ ചിലപ്പോള്‍ തോന്നും 'അയ്യോ ഞാന്‍ വിചാരിച്ച പോലെ തണുപ്പില്ലല്ലോ' എന്ന്. നിങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ ഉറപ്പിച്ചതുകൊണ്ടാണ് അത് സംഭവിക്കുന്നത്. അതിനാല്‍, നിങ്ങള്‍ താപനില പരിശോധിക്കേണ്ടതില്ല, നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് തയ്യാറാണ്. അതുപോലെ, സമ്മര്‍ദ്ദത്തെ, ഈ സാഹചര്യത്തെ, നമ്മുടേതായ രീതിയില്‍ ജയിക്കാന്‍ നാം ദൃഢനിശ്ചയം ചെയ്യണം.

  പരിഗണിക്കേണ്ട മറ്റൊരു കാര്യം സമ്മര്‍ദ്ദത്തിന്റെ തരങ്ങളാണ്. പുലര്‍ച്ചെ 4 മണിക്ക് എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കുക, അല്ലെങ്കില്‍ രാത്രി 11 മണി വരെ പഠിക്കുക, അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു നിശ്ചിത എണ്ണം ഉത്തരങ്ങള്‍ പരിഹരിക്കാന്‍ ഒരു ലക്ഷ്യം വെക്കുക എന്നിങ്ങനെയുള്ള സമ്മര്‍ദ്ദങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ സ്വയം അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കുന്നു. ഈ സമ്മര്‍ദ്ദം നമ്മള്‍ തന്നെ അനുഭവിക്കുന്നു. നമ്മുടെ കഴിവിനെ ബാധിക്കുന്ന തരത്തില്‍ നമ്മള്‍ സ്വയം വലിച്ചുനീട്ടേണ്ടതില്ലെന്ന് ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നു. നാം ക്രമേണ മെച്ചപ്പെടണം. നമുക്ക് പറയാം, ഇന്നലെ ഞാന്‍ 7 ചോദ്യങ്ങള്‍ പരിഹരിച്ചു, ഇന്ന് ഞാന്‍ 8 പരിഹരിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. പിന്നെ, ഞാന്‍ 15 ലക്ഷ്യമാക്കി 7 മാത്രം കൈകാര്യം ചെയ്താല്‍, ഞാന്‍ രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു, 'ശരി, എനിക്ക് ഇന്നലെ അത് ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല, അതിനാല്‍ ഞാന്‍ ഇന്ന് അത് പൂര്‍ത്തിയാക്കണം?' അതിനാല്‍, ഞങ്ങള്‍ സ്വയം സമ്മര്‍ദ്ദം സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ശാസ്ത്രീയമായ രീതിയില്‍ നമുക്ക് അതിനെ കൈകാര്യം ചെയ്യാം. രണ്ടാമതായി, മാതാപിതാക്കളും സമ്മര്‍ദ്ദം സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ''എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങള്‍ ഇത് ചെയ്യാത്തത്? എന്തിനാ ഉറങ്ങിയത്? എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങള്‍ നേരത്തെ എഴുന്നേല്‍ക്കാത്തത്? വേഗം വരൂ, നിനക്ക് പരീക്ഷയില്ലേ?'' 'നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്ത് എന്താണ് ചെയ്യുന്നതെന്നും നിങ്ങള്‍ എന്താണ് ചെയ്യുന്നതെന്നും നോക്കൂ' എന്നിങ്ങനെയുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ പോലും അവര്‍ പറയുന്നു. ഈ വ്യാഖ്യാനം രാവിലെയും വൈകുന്നേരവും നടക്കുന്നു, അമ്മ നിര്‍ത്തിയാല്‍, അച്ഛന്‍ തുടങ്ങും, അച്ഛന്‍ നിര്‍ത്തിയാല്‍, ജ്യേഷ്ഠന്‍ ആരംഭിക്കുന്നു. അതും പോരാഞ്ഞ് സ്‌കൂള്‍ ടീച്ചര്‍ അതേ കാര്യം ആവര്‍ത്തിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ ചിലരുണ്ട്, മുന്നോട്ട് പോകൂ, നിങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്തും ചെയ്യൂ, ഞാന്‍ എങ്ങനെയാണോ അങ്ങനെ തന്നെ നില്‍ക്കും. ചിലര്‍ അക്കാര്യം ഗൗരവമായി പരിഗണിക്കും. എന്നാല്‍ ഇത് മറ്റൊരു തരത്തിലുള്ള സമ്മര്‍ദ്ദമാണ്.

മൂന്നാമതായി, പ്രത്യക്ഷമായ കാരണങ്ങളില്ലാത്ത ഒരു സാഹചര്യമുണ്ട്, അത് ഒരു ധാരണ മാത്രമാണ്, ഒരു കാരണവുമില്ലാതെ ഞങ്ങള്‍ അതിനെ ഒരു പ്രതിസന്ധിയായി കണക്കാക്കുന്നു. ഞങ്ങള്‍ അത് ചെയ്യുമ്പോള്‍, അത് അത്ര ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യമല്ലെന്നും ഞാന്‍ അനാവശ്യമായി സമ്മര്‍ദ്ദത്തിലാണെന്നും ഞങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നു. അതിനാല്‍, അധ്യാപകരോടൊപ്പം മുഴുവന്‍ കുടുംബവും ഒരുമിച്ച് ഇത് പരിഹരിക്കേണ്ടതുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു. വിദ്യാര്‍ത്ഥി മാത്രം അതിനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുകയോ മാതാപിതാക്കള്‍ മാത്രം അഭിസംബോധന ചെയ്യുകയോ ചെയ്താല്‍ മതിയാകില്ല. കുടുംബങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ തുടര്‍ച്ചയായ ചര്‍ച്ചകള്‍ നടക്കണമെന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങള്‍ എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യാം എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഓരോ കുടുംബവും ചര്‍ച്ചകള്‍ നടത്തണം. വ്യവസ്ഥാപിതമായ ഒരു സിദ്ധാന്തത്തിനുപകരം, നാം ക്രമേണ കാര്യങ്ങള്‍ വികസിപ്പിക്കണം. നമ്മള്‍ ഈ രീതിയില്‍ പരിണമിച്ചാല്‍, ഈ പ്രശ്നങ്ങളെ നമ്മള്‍ മറികടക്കുമെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്. നന്ദി.

അവതാരകന്‍ - പിഎം സര്‍, സമ്മര്‍ദ്ദത്തെ നേരിടാനുള്ള വഴികള്‍ നിര്‍ദ്ദേശിച്ചതിന് നന്ദി. സമാനതകളില്ലാത്ത പ്രകൃതിസൗന്ദര്യത്തിനും വീര്‍ സവര്‍ക്കറുടെ ത്യാഗങ്ങള്‍ക്ക് സാക്ഷിയായതിനും പേരുകേട്ട പ്രശസ്തമായ ആന്‍ഡമാന്‍ നിക്കോബാര്‍ ദ്വീപുകളില്‍ നിന്ന് വെര്‍ച്വല്‍ മീഡിയം വഴി രക്ഷിതാവായ ഭാഗ്യ ലക്ഷ്മി ജി ഞങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഭാഗ്യ ലക്ഷ്മി ജി, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ഭാഗ്യ ലക്ഷ്മി - ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സര്‍, നമസ്‌കാരം. ഒരു രക്ഷിതാവ് എന്ന നിലയില്‍, വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന സമപ്രായക്കാരുടെ സമ്മര്‍ദ്ദത്തെക്കുറിച്ച് നിങ്ങളോട് ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്, അത് ഒരു തരത്തില്‍ സൗഹൃദത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം ഇല്ലാതാക്കുന്നു. അത് അവരുടെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കിടയില്‍ മത്സരബോധം വളര്‍ത്തുന്നു. ഇതില്‍ നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം എന്താണ്? ദയവായി എനിക്ക് ഒരു പരിഹാരം തരൂ. നന്ദി.

അവതാരകന്‍ - നന്ദി, ഭാഗ്യലക്ഷ്മി ജി. സത്യം, അഹിംസ, ധര്‍മ്മം എന്നീ ത്രിമൂര്‍ത്തികളാല്‍ ലോകത്തെ നയിക്കുന്ന ഗുജറാത്തിലെ പഞ്ച്മഹലിലെ ജവഹര്‍ നവോദയ വിദ്യാലയത്തിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയായ ദൃഷ്തി ചൗഹാന്‍ തന്റെ പ്രശ്നത്തിനുള്ള പരിഹാരം മിസ്റ്റര്‍ പ്രധാനമന്ത്രി നിങ്ങളില്‍ നിന്ന് അറിയാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ദൃഷ്ടി, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ദൃഷ്ടി ചൗഹാന്‍ - ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, നമസ്‌കാരം. ഞാന്‍ ദൃഷ്ടി ചൗഹാന്‍, പഞ്ച്മഹലിലെ ജവഹര്‍ നവോദയ വിദ്യാലയത്തിലെ ആറാം ക്ലാസ് വിദ്യാര്‍ത്ഥിയാണ്. നിങ്ങളോടുള്ള എന്റെ ചോദ്യം, പരീക്ഷകളുടെ മത്സര അന്തരീക്ഷം ചിലപ്പോള്‍ സുഹൃത്തുക്കളുമായി മത്സരിക്കാന്‍ അധിക സമ്മര്‍ദ്ദം സൃഷ്ടിക്കുന്നു എന്നതാണ്. ഇത് എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യണമെന്ന് ദയവായി ഉപദേശം തരണം? ഈ വിഷയത്തില്‍ ഞാന്‍ താങ്കളുടെ മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം തേടുന്നു. നന്ദി സര്‍.

അവതാരകന്‍ - നന്ദി, ദൃഷ്ടി. പ്രകൃതിസൗന്ദര്യത്താല്‍ സമൃദ്ധമായ കേരളത്തില്‍ മഴ നനഞ്ഞ സംസ്ഥാനത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന, കോഴിക്കോട്, കേന്ദ്രീയ വിദ്യാലയ നമ്പര്‍ 1-ല്‍ നിന്ന് ഓണ്‍ലൈനായി ഞങ്ങളുമായി ബന്ധമുള്ള സ്വാതി ദിലീപ് നിങ്ങളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കുകയാണ്. സ്വാതി, ദയവായി മുന്നോട്ട് പോയി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

സ്വാതി - നമസ്‌കാരം! ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സര്‍, ഞാന്‍ സ്വാതി ദിലീപ്, എറണാകുളം റീജിയണിലെ പിഎം ശ്രീ കേന്ദ്രീയ വിദ്യാലയ നമ്പര്‍ 1, കോഴിക്കോട്, 11-ാം ക്ലാസ് വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയാണ്. സര്‍, ഈ മത്സരാധിഷ്ഠിത ലോകത്ത് അനാരോഗ്യകരവും അനാവശ്യവുമായ മത്സരം എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കാമെന്നും സമപ്രായക്കാരുടെ സമ്മര്‍ദ്ദത്തിന് വഴങ്ങാതിരിക്കുന്നത് എങ്ങനെയെന്നും ഉപദേശിച്ച് ഞങ്ങളെ നയിക്കാമോ?

അവതാരക - നന്ദി സ്വാതി. മിസ്റ്റര്‍ പ്രധാനമന്ത്രി, സമപ്രായക്കാരുടെ സമ്മര്‍ദ്ദത്തില്‍ നിന്നും മത്സരത്തില്‍ നിന്നും ഉണ്ടാകുന്ന ആശങ്കകള്‍ എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കാമെന്നും അവര്‍ മൂലമുണ്ടാകുന്ന ബന്ധങ്ങളിലെ കയ്പ്പ് എങ്ങനെ തടയാമെന്നും ദയവായി ഞങ്ങളെ നയിക്കാമോ? ലക്ഷ്മി ജി, ദൃഷ്ടി, സ്വാതി എന്നിവരെ ദയവായി നയിക്കുക.

പ്രധാനമന്ത്രി: ജീവിതത്തിന് വെല്ലുവിളികളോ മത്സരമോ ഇല്ലെങ്കില്‍, ജീവിതം പ്രചോദനാത്മ രഹിതവും ബോധരഹിതവുമായി മാറുമായിരുന്നു. മത്സരം നിലനില്‍ക്കണം. എന്നാല്‍ കോഴിക്കോട്ടു നിന്നുള്ള ഒരു പെണ്‍കുട്ടി സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ, മത്സരം ആരോഗ്യകരമായിരിക്കണം. ഇപ്പോള്‍, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം അല്‍പ്പം അപകടകരമാണ്, അത് എന്നെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നു. ഒരുപക്ഷെ 'പരീക്ഷ പേ ചര്‍ച്ച'യില്‍ ആദ്യമായിട്ടാണ് ഞാന്‍ ഇങ്ങനെയൊരു ചോദ്യം നേരിടുന്നത്. നിങ്ങള്‍ കാണുന്നു, ചിലപ്പോള്‍ ഈ വിഷ പ്രവണത, ഈ വിത്തുകള്‍ കുടുംബാന്തരീക്ഷത്തില്‍ വിതയ്ക്കപ്പെടുന്നു. വീട്ടില്‍ പോലും, രണ്ട് കുട്ടികളുണ്ടെങ്കില്‍, മാതാപിതാക്കള്‍ ചിലപ്പോള്‍ ഒരാളെ പ്രശംസിക്കും, ചിലപ്പോള്‍ മറ്റൊരാളെ. അതിനാല്‍, അത് രണ്ട് സഹോദരങ്ങള്‍ക്കിടയിലോ രണ്ട് സഹോദരന്മാര്‍ക്കിടയിലോ രണ്ട് സഹോദരിമാര്‍ക്കിടയിലോ ആകട്ടെ, ഈ വികലമായ മത്സരബോധം കുടുംബത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തില്‍ സൂക്ഷ്മമായി കുത്തിവയ്ക്കപ്പെടുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് എല്ലാ മാതാപിതാക്കളോടും സ്വന്തം മക്കള്‍ക്കിടയില്‍ ഇത്തരത്തിലുള്ള താരതമ്യത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടരുതെന്ന് ഞാന്‍ അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നത്. അത് വിദ്വേഷബോധം ജനിപ്പിക്കുകയും ഒടുവില്‍, വളരെക്കാലത്തിനുശേഷം, ആ വിത്തുകള്‍ കുടുംബത്തിനുള്ളില്‍ വളരെ വിഷവൃക്ഷമായി വളരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുപോലെ, ഞാന്‍ വളരെക്കാലം മുമ്പ് ഒരിക്കല്‍ ഒരു വീഡിയോ കണ്ടു - ഒരുപക്ഷേ നിങ്ങളും അത് കണ്ടിരിക്കാം - അവിടെ ചില ദിവ്യാംഗരായ കുട്ടികള്‍ ഒരു ഓട്ടമത്സരത്തില്‍ പങ്കെടുക്കുന്നു, ഏകദേശം 12-15 കുട്ടികള്‍, ഓരോരുത്തര്‍ക്കും അവരുടേതായ വൈകല്യങ്ങളുണ്ട്. അതിനാല്‍ വെല്ലുവിളികള്‍ അനിവാര്യമായിരുന്നു, പക്ഷേ അവയെല്ലാം ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അതിനിടയില്‍ ഒരു കുട്ടി വീണു. ഇപ്പോള്‍, അവര്‍ കൂടുതല്‍ ബുദ്ധിമാനായിരുന്നെങ്കില്‍, അവര്‍ എന്തു ചെയ്യുമായിരുന്നു? അവര്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകാം, 'അതു തന്നെ, ഓട്ടത്തില്‍ ഒരു മത്സരാര്‍ത്ഥി. കുറഞ്ഞെന്ന്' എന്നാല്‍ ആ കുട്ടികള്‍ എന്താണ് ചെയ്തത്? മുന്നില്‍ നിന്നവര്‍ പിന്തിരിഞ്ഞു, ഓടുന്നവര്‍ ഓട്ടം നിര്‍ത്തി, എല്ലാവരും അവനെ എഴുന്നേല്‍പ്പിച്ചു, പിന്നെ അവര്‍ വീണ്ടും ഓടാന്‍ തുടങ്ങി. സത്യത്തില്‍, ഈ വീഡിയോ ദിവ്യാംഗ കുട്ടികളുടെ ജീവിതത്തെ കുറിച്ചുള്ളതാകാം, എന്നാല്‍ ഇത് നമുക്കെല്ലാവര്‍ക്കും വലിയ പ്രചോദനവും അഗാധമായ സന്ദേശവും നല്‍കുന്നു.

ഇപ്പോള്‍, മൂന്നാമത്തെ പ്രശ്‌നം, സുഹൃത്തേ, നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കളുമായി നിങ്ങള്‍ എന്തിനാണ് മത്സരിക്കുന്നത്? 100 മാര്‍ക്കിന്റെ പേപ്പര്‍ ഉണ്ടെന്ന് പറയാം. ഇപ്പോള്‍, നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്ത് 90 സ്‌കോര്‍ ചെയ്താല്‍, നിങ്ങള്‍ക്ക് 10 മാര്‍ക്ക് നേടാന്‍ ബാക്കിയുണ്ടോ? അല്ല, നിങ്ങള്‍ക്കും 100 മാര്‍ക്കുണ്ട്, അല്ലേ? അതിനാല്‍, നിങ്ങള്‍ അവനുമായി മത്സരിക്കേണ്ടതില്ല, നിങ്ങളോട് തന്നെ മത്സരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്ത് എന്ത് നേടിയാലും 100ല്‍ എത്ര മാര്‍ക്ക് നേടാനാകുന്നത് കാണാന്‍ നിങ്ങള്‍ സ്വയം മത്സരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. സത്യത്തില്‍ അവനോട് ഒരു നീരസവും വെച്ചുപുലര്‍ത്തേണ്ട കാര്യമില്ല. വാസ്തവത്തില്‍, അവന് നിങ്ങളുടെ പ്രചോദനമാകാന്‍ കഴിയും. നിങ്ങള്‍ ഈ മാനസികാവസ്ഥ നിലനിര്‍ത്തുകയാണെങ്കില്‍, നിങ്ങള്‍ എന്തു ചെയ്യും? കഴിവുള്ള ഒരാളെ പോലും നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്താക്കില്ല. പകരം ആ മേഖലയില്‍ നന്നായി പ്രവര്‍ത്തിക്കാത്ത ഒരാളുമായി നിങ്ങള്‍ ചങ്ങാത്തത്തിലാകും, നിങ്ങള്‍ സ്വയം ഒരു വലിയ ആളാണെന്ന് അവകാശപ്പെട്ട് അലഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കും. വാസ്തവത്തില്‍, കഴിവുള്ള സുഹൃത്തുക്കളെ നാം തേടണം. കൂടുതല്‍ കഴിവുള്ള സുഹൃത്തുക്കള്‍ നമുക്കുണ്ടാകുന്നു, നമ്മുടെ ജോലി കൂടുതല്‍ പുരോഗമിക്കും. നമ്മുടെ ആത്മാവും ഉയരും. അതുകൊണ്ട്, അത്തരം അസൂയ വികാരങ്ങള്‍ നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ കയറാന്‍ നാം ഒരിക്കലും അനുവദിക്കരുത്.

നാലാമതായി, ഇത് മാതാപിതാക്കളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം വലിയ ആശങ്കയാണ്. മാതാപിതാക്കള്‍ എപ്പോഴും കുട്ടികളെ താരതമ്യം ചെയ്യുന്നു. അവര്‍ പറയുന്നു, 'നോക്കൂ, നിങ്ങള്‍ എപ്പോഴും കളിക്കുന്നു, അതേസമയം അവന്‍ പഠിക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ ഇത് തുടരുക, അവന്‍ പഠിക്കുന്നു.' മറ്റൊരു വിധത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍, അവര്‍ എല്ലായ്‌പ്പോഴും മറ്റൊരു വ്യക്തിയുടെ അതേ ഉദാഹരണം നല്‍കുന്നു. അതിനാല്‍, ഇത് നിങ്ങളുടെ മനസ്സിലും ഒരു മാനദണ്ഡമായി മാറുന്നു. മാതാപിതാക്കളേ, ദയവായി ഇത്തരം കാര്യങ്ങള്‍ ഒഴിവാക്കുക. ചിലപ്പോഴൊക്കെ സ്വന്തം ജീവിതത്തില്‍ കാര്യമായി വിജയിക്കാത്ത, തങ്ങളുടെ നേട്ടങ്ങളെക്കുറിച്ചോ വിജയങ്ങളെക്കുറിച്ചോ ലോകത്തോട് ഒന്നും പറയാനില്ലാത്ത മാതാപിതാക്കളെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്, അതിനാല്‍ അവര്‍ അവരുടെ കുട്ടിയുടെ റിപ്പോര്‍ട്ട് കാര്‍ഡ് അവരുടെ വിസിറ്റിംഗ് കാര്‍ഡാക്കി മാറ്റുന്നു. അവര്‍ ആളുകളെ കണ്ടുമുട്ടുകയും അവരുടെ കുട്ടികളുടെ കഥകള്‍ പറയുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇപ്പോഴിതാ ഈ പ്രകൃതിയും കുട്ടിയുടെ മനസ്സില്‍ 'ഞാനാണ് എല്ലാം. ഇപ്പോള്‍ എനിക്കൊന്നും ചെയ്യേണ്ടതില്ല...' എന്ന ബോധം വളര്‍ത്തുന്നു, അതും വളരെയധികം നാശമുണ്ടാക്കുന്നു.

അതിനാല്‍, നമ്മുടെ സുഹൃത്തുക്കളോട് അസൂയ തോന്നുന്നതിനുപകരം, അവരുടെ ശക്തി കണ്ടെത്താന്‍ ശ്രമിക്കണം. അവര്‍ ഗണിതത്തില്‍ മികവ് പുലര്‍ത്തുകയും ഞാന്‍ അതില്‍ ദുര്‍ബലനാണെങ്കില്‍, എന്റെ സുഹൃത്ത് എന്റെ അധ്യാപകര്‍ ചെയ്യുന്നതിനേക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ ഗണിതശാസ്ത്രത്തില്‍ എന്നെ സഹായിക്കുകയാണെങ്കില്‍, ഞാന്‍ അത് നന്നായി മനസ്സിലാക്കുകയും അവരെപ്പോലെ അതില്‍ മികവ് പുലര്‍ത്തുകയും ചെയ്യും. എന്റെ സുഹൃത്ത് ഭാഷകളില്‍ അത്ര ശക്തനല്ലെങ്കില്‍, ഞാന്‍ അതില്‍ മിടുക്കനാണെങ്കില്‍, ഞാന്‍ അവനെ ഭാഷകളില്‍ സഹായിച്ചാല്‍, ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും പരസ്പരം പൂരകമാക്കുകയും കൂടുതല്‍ കഴിവുള്ളവരായിത്തീരുകയും ചെയ്യും. അതിനാല്‍, ദയവായി, നമ്മുടെ സുഹൃത്തുക്കളുമായി മത്സരത്തിലും അസൂയയിലും ഏര്‍പ്പെടരുത്. സ്വയം പരാജയപ്പെടുകയും സുഹൃത്ത് വിജയിച്ചാല്‍ മധുരപലഹാരങ്ങള്‍ വിതരണം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്ന ആളുകളെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. നന്നായി സ്‌കോര്‍ ചെയ്യുന്ന സുഹൃത്തുക്കളെയും ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്, പക്ഷേ അവരുടെ സുഹൃത്ത് ഇല്ലെങ്കില്‍, അവര്‍ വീട്ടില്‍ ആഘോഷിക്കില്ല, ഉത്സവങ്ങള്‍ ഇല്ല. എന്തുകൊണ്ട്? കൂട്ടുകാരന്‍ നന്നാവാത്തത് കൊണ്ട്... കൂട്ടുകാരന്‍ പിന്നിലായി... അങ്ങനെയും സുഹൃത്തുക്കളുണ്ട്. സൗഹൃദം ഒരു ഇടപാടാണോ? ഇല്ല...സൗഹൃദം ഒരു ഇടപാടല്ല. ഒരു തരത്തിലുള്ള ഇടപാടുകളും ഉള്‍പ്പെടാത്തിടത്ത് നിസ്വാര്‍ത്ഥ സ്‌നേഹമുണ്ട്, അവിടെയാണ് സൗഹൃദം കിടക്കുന്നത്. ഈ സൗഹൃദം, അത് സ്‌കൂള്‍ വരെ മാത്രം നീണ്ടുനില്‍ക്കില്ല ... അത് ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ നിങ്ങളോടൊപ്പമുണ്ട്. അതിനാല്‍, ദയവായി, നമ്മേക്കാള്‍ ഉത്സാഹമുള്ള സുഹൃത്തുക്കളെ അന്വേഷിക്കാം, അവരില്‍ നിന്ന് പഠിക്കാന്‍ നാം എപ്പോഴും ശ്രമിക്കണം. നന്ദി.

അവതാരകന്‍ - നന്ദി, പ്രധാനമന്ത്രി. മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ ഈ സന്ദേശം എപ്പോഴും മത്സരത്തില്‍ നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിക്കും. അടുത്ത ചോദ്യം ആന്ധ്രാപ്രദേശിലെ കാര്‍ഷിക സമ്പന്നമായ സംസ്ഥാനമായ തിരുമലയുടെ പുണ്യഭൂമിയില്‍ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ജെഡിപി ഹൈസ്‌കൂളിലെ സംഗീത അധ്യാപകനായ ശ്രീ. കൊണ്ടകാഞ്ചി സമ്പത്ത് റാവുവില്‍ നിന്നാണ്. ശ്രീ സമ്പത്ത് റാവു ഓണ്‍ലൈനില്‍ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേരുന്നു, നിങ്ങളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. മിസ്റ്റര്‍ സമ്പത്ത് റാവു, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

സമ്പത്ത് റാവു - പ്രധാനമന്ത്രിക്ക് ആശംസകള്‍. എന്റെ പേര് കൊണ്ടകാഞ്ചി സമ്പത്ത് റാവു, ഞാന്‍ ആന്ധ്രാപ്രദേശിലെ അനകപ്പള്ളി ജില്ലയിലെ ഉപ്പരപ്പള്ളിയിലുള്ള ജെഡിപി ഹൈസ്‌കൂളിലെ അധ്യാപകനാണ്. സര്‍, നിങ്ങളോടുള്ള എന്റെ ചോദ്യം, ഒരു അദ്ധ്യാപകന്‍ എന്ന നിലയില്‍, പരീക്ഷ എഴുതുന്നതിനും അവരെ സമ്മര്‍ദ്ദരഹിതരാക്കുന്നതിനും എനിക്ക് എങ്ങനെ എന്റെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ സഹായിക്കാനാകും? ദയവായി ഇതില്‍ എന്നെ നയിക്കൂ. നന്ദി സര്‍. 

അവതാരകന്‍ - നന്ദി സര്‍. അസമിലെ പ്രകൃതിരമണീയമായ ബ്രഹ്‌മപുത്ര താഴ്വരയിലും തേയിലത്തോട്ടങ്ങളിലും സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന സൈറ ഹൈസ്‌കൂളിലെ അധ്യാപിക ബന്തി മേധി സദസ്സിലുണ്ട്, അവര്‍ പ്രധാനമന്ത്രിയോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. മാഡം, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ബന്തി മേധി - നമസ്‌കര്‍, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സര്‍. ഞാന്‍ ബന്തി മേധി, അസമിലെ ശിവസാഗര്‍ ജില്ലയില്‍ നിന്നുള്ള ഒരു അധ്യാപികയാണ്. വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നതില്‍ ഒരു അധ്യാപകന്റെ പങ്ക് എന്തായിരിക്കണം എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം? ദയവായി ഞങ്ങളെ നയിക്കൂ. നന്ദി.

അവതാരകന്‍: നന്ദി, മാഡം. ദയവായി പ്രധാനമന്ത്രി, ആന്ധ്രാപ്രദേശില്‍ നിന്നുള്ള സംഗീതാധ്യാപകന്‍ ശ്രീ സമ്പത്ത് റാവു ജിയും സദസ്സിലുണ്ടായിരുന്ന അദ്ധ്യാപകന്‍ ബന്തി മേധി ജിയും ചോദിച്ച ചോദ്യങ്ങളെ പരാമര്‍ശിച്ചുകൊണ്ട്, വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ സമ്മര്‍ദ്ദരഹിതമായിരിക്കാന്‍ സഹായിക്കുന്നതില്‍ അധ്യാപകരുടെ പങ്കിനെക്കുറിച്ച് അവര്‍ അറിയാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. പരീക്ഷ. മുഴുവന്‍ അധ്യാപക സമൂഹത്തിനും മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം നല്‍കുക.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒന്നാമതായി, സംഗീതാധ്യാപകര്‍ക്ക് സ്വന്തം ക്ലാസുകളിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് മാത്രമല്ല, സ്‌കൂളിലെ മുഴുവന്‍ കുട്ടികള്‍ക്കും സമ്മര്‍ദ്ദം ഒഴിവാക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു. സംഗീതത്തില്‍ ഇത്രയധികം സാധ്യതകള്‍ ഉണ്ട്... പക്ഷേ നമ്മള്‍ കാതടച്ച് സംഗീതം കേള്‍ക്കുകയാണെങ്കില്‍... ചിലപ്പോള്‍ അത് സംഭവിക്കും... നമ്മള്‍ അവിടെയുണ്ട്, സംഗീതവുമുണ്ട്. പക്ഷേ നമ്മള്‍ മനസു കൊണ്ട് മറ്റെവിടെയോ ആണ്. അതുകൊണ്ടാണ് നമുക്ക് അതിന്റെ സന്തോഷം അനുഭവിക്കാന്‍ കഴിയാത്തത്. വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ ഈ പിരിമുറുക്കം എങ്ങനെ ലഘൂകരിക്കാം എന്ന് ഏതൊരു അധ്യാപകനും ചിന്തിക്കുമ്പോള്‍ എനിക്ക് മനസ്സിലാകും. എനിക്ക് ഒരു പക്ഷേ തെറ്റുപറ്റിയിരിക്കാം, പക്ഷേ പരീക്ഷകളുടെ കഠിനാധ്വാനത്തെക്കുറിച്ച് അധ്യാപകന്റെ മനസ്സില്‍ ഒരു ചിന്തയുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു. അധ്യാപകനും വിദ്യാര്‍ത്ഥിയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം പരീക്ഷകളുമായി മാത്രം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെങ്കില്‍, ആദ്യം ചെയ്യേണ്ടത് ആ ബന്ധം ശരിയാക്കുക എന്നതാണ്. വിദ്യാര്‍ത്ഥിയുമായുള്ള നിങ്ങളുടെ ബന്ധം ആദ്യ ദിവസം ആരംഭിക്കുമ്പോള്‍, നിങ്ങള്‍ ക്ലാസ് മുറിയില്‍ പ്രവേശിക്കുമ്പോള്‍ വര്‍ഷത്തിന്റെ ആരംഭം മുതല്‍, പരീക്ഷകള്‍ വരുന്നതുവരെ ആ ബന്ധം വളര്‍ന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കണം. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പരീക്ഷാ ദിവസങ്ങളില്‍ മാനസിക പിരിമുറുക്കം ഉണ്ടാകില്ല.

ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കൂ, ഇന്ന് മൊബൈല്‍ ഫോണുകളുടെ കാലമാണ്; ഓരോ വിദ്യാര്‍ത്ഥിക്കും ഒരു മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ഉണ്ടായിരിക്കണം. ഏതെങ്കിലും വിദ്യാര്‍ത്ഥി നിങ്ങളെ എപ്പോഴെങ്കിലും വിളിച്ചിട്ടുണ്ടോ? 'ഞാന്‍ ഈ പ്രശ്‌നം നേരിടുന്നു, ഞാന്‍ വിഷമിക്കുന്നു...' എന്ന് പറഞ്ഞ് നിങ്ങളെ ഫോണില്‍ വിളിച്ച് അദ്ദേഹം നിങ്ങളെ എപ്പോഴെങ്കിലും ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടോ? അവന്‍ ഒരിക്കലും അങ്ങനെ ചെയ്യുമായിരുന്നില്ല. എന്തുകൊണ്ട്? കാരണം അവന്റെ ജീവിതത്തില്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥാനമുണ്ടെന്ന് അവന്‍ കരുതുന്നില്ല. നിങ്ങളുമായുള്ള ബന്ധം നിങ്ങള്‍ പഠിപ്പിക്കുന്ന വിഷയങ്ങളില്‍ മാത്രമാണെന്ന് അവന്‍ കരുതുന്നു. ഇത് ഗണിതം, രസതന്ത്രം, ഭാഷ എന്നിവയെക്കുറിച്ചാണ്. നിങ്ങള്‍ സിലബസിന് അപ്പുറത്തേക്ക് പോയി വ്യക്തിഗത തലത്തില്‍ അവനുമായി ബന്ധപ്പെടുന്ന ദിവസം, അവന്‍ തീര്‍ച്ചയായും അവന്റെ പ്രശ്‌നങ്ങളെക്കുറിച്ച് നിങ്ങളോട് സംസാരിക്കും.

ഈ ബന്ധം നിലവിലുണ്ടെങ്കില്‍, പരീക്ഷാ സമയത്ത് സമ്മര്‍ദ്ദത്തിനുള്ള സാധ്യത തീര്‍ച്ചയായും കുറയും. നിങ്ങള്‍ പല ഡോക്ടര്‍മാരെയും കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും...എല്ലാവര്‍ക്കും ഡിഗ്രി ഉള്ളപ്പോള്‍, ജനറല്‍ പ്രാക്ടീഷണര്‍മാരായ ചില ഡോക്ടര്‍മാര്‍... അവര്‍ കൂടുതല്‍ വിജയിക്കുന്നു, കാരണം രോഗി പോയിക്കഴിഞ്ഞാല്‍, ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസം കഴിഞ്ഞ് അവര്‍ രോഗിയെ വിളിച്ച് ചോദിക്കുന്നു, 'സഹോദരാ, നിങ്ങള്‍ മരുന്ന് ശരിയായി കഴിച്ചോ? നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇപ്പോള്‍ എങ്ങനെ തോന്നുന്നു?' രോഗി അടുത്ത ദിവസം അവരുടെ ആശുപത്രിയിലേക്ക് മടങ്ങും. പക്ഷേ, അവനെ കാത്തിരിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതിനുപകരം, ആ ഡോക്ടര്‍ അവന്റെ രോഗിയോട് ഇടയ്ക്ക് കുറച്ച് തവണ സംസാരിക്കും. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, അവന്‍ തന്റെ രോഗിയെ പാതിവഴിയില്‍ സുഖപ്പെടുത്തുന്നു. നിങ്ങളില്‍ ആരെങ്കിലും അത്തരത്തിലുള്ള അധ്യാപകരാണോ? ഒരു കുട്ടി വളരെ നന്നായി ചെയ്തു. 'നിങ്ങളുടെ കുട്ടി നല്ല പ്രകടനം കാഴ്ചവച്ചു, ഇന്ന് ഞാന്‍ നിങ്ങളോടൊപ്പം മധുരപലഹാരങ്ങള്‍ കഴിക്കും' എന്ന് പറയാന്‍ അവന്റെ അധ്യാപകരില്‍ ആരെങ്കിലും അവന്റെ വീട്ടില്‍ വന്നിട്ടുണ്ടോ? എന്നാല്‍ ഒരു ടീച്ചര്‍ പോയി വീട്ടുകാരോട് വ്യക്തിപരമായി പറയുമ്പോള്‍, അത് ആ കുട്ടിക്ക് പ്രോത്സാഹനം നല്‍കും, വീട്ടുകാര്‍ ചിലപ്പോള്‍ ചിന്തിക്കും, 'അയ്യോ, ടീച്ചര്‍ വിവരിക്കുന്നതുവരെ എന്റെ കുട്ടിക്ക് ഈ കഴിവുണ്ടെന്ന് ഞങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. നമ്മള്‍ ശരിക്കും കുറച്ചുകൂടി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. '

അപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ കാണുന്നു, അന്തരീക്ഷം പൂര്‍ണ്ണമായും മാറും. ഇനി പരീക്ഷാ സമയത്തെ പിരിമുറുക്കം ലഘൂകരിക്കാന്‍ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്? അതിനെക്കുറിച്ച് ഞാന്‍ ഇതിനകം ഒരുപാട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഞാനത് ആവര്‍ത്തിക്കുന്നില്ല. എന്നാല്‍ വര്‍ഷം മുഴുവനും നിങ്ങളുടെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുമായുള്ള നിങ്ങളുടെ ബന്ധം നിങ്ങള്‍ നിലനിര്‍ത്തുകയാണെങ്കില്‍ ... ചിലപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പല അധ്യാപകരോടും ചോദിക്കാറുണ്ട്, 'സഹോദരാ, നിങ്ങള്‍ എത്ര വര്‍ഷമായി പഠിപ്പിക്കുന്നു? വിദ്യാര്‍ത്ഥികളായിരിക്കുമ്പോള്‍ നിങ്ങളുമായി ആദ്യമായി ബന്ധപ്പെടുന്ന പലരും വിവാഹിതരായിരിക്കണം. ഇപ്പോള്‍ നിങ്ങളുടെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളില്‍ ആരെങ്കിലും നിങ്ങള്‍ക്ക് വിവാഹ ക്ഷണം നല്‍കാന്‍ വന്നിട്ടുണ്ടോ?' തൊണ്ണൂറ്റി ഒമ്പത് ശതമാനം അദ്ധ്യാപകരും എന്നോട് പറയുന്നത് ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥിയും വന്നിട്ടില്ല എന്നാണ്, അതിനര്‍ത്ഥം ഞങ്ങള്‍ ഞങ്ങളുടെ ജോലി മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നതെന്നും ഞങ്ങള്‍ ജീവിതം മാറ്റുന്നില്ലെന്നും ഒരു അധ്യാപകന്റെ ജോലി തന്റെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ പഠിപ്പിക്കുക മാത്രമല്ല, ഒരു അധ്യാപകന്റെ ജോലി രൂപപ്പെടുത്തുക എന്നതാണ്. ജീവിതം, വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ ജീവിതത്തെ ശാക്തീകരിക്കാന്‍, അതാണ് മാറ്റം കൊണ്ടുവരുന്നത്. നന്ദി.

അവതാരകന്‍: അധ്യാപകനും വിദ്യാര്‍ത്ഥിയും തമ്മിലുള്ള പരസ്പര വിശ്വാസം നിര്‍ണായകമാണ്. ഒരു പുതിയ കാഴ്ചപ്പാട് ഞങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കിയതിന് നന്ദി. വിസ്മയകരമായ തദ്ദേശീയ സംസ്‌കാരം സമന്വയിപ്പിക്കുന്ന ത്രിപുരയിലെ വെസ്റ്റ് ത്രിപുരയിലെ പ്രണവാനന്ദ വിദ്യാ മന്ദിറിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയായ അദ്രിത ചക്രവര്‍ത്തി ഓണ്‍ലൈനില്‍ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേരുന്നു. പരീക്ഷാ പിരിമുറുക്കത്തില്‍ നിന്നുള്ള ആശ്വാസത്തിനായി അവള്‍ ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രിയില്‍ നിന്ന് തന്റെ പ്രശ്‌നത്തിന് പരിഹാരം തേടുന്നു. അദ്രിതാ, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

അദ്രിത ചക്രവര്‍ത്തി: നമസ്‌കാരം, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി. എന്റെ പേര് അദ്രിത ചക്രവര്‍ത്തി. ഞാന്‍ വെസ്റ്റ് ത്രിപുരയിലെ പ്രണവാനന്ദ വിദ്യാ മന്ദിറിലെ പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസ് വിദ്യാര്‍ത്ഥിയാണ്. പരീക്ഷയുടെ അവസാന നിമിഷങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ പരിഭ്രാന്തനാകുകയും എന്റെ കൈയക്ഷരം മോശമാവുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ് നിങ്ങളോടുള്ള എന്റെ ചോദ്യം. ഈ സാഹചര്യത്തെ എനിക്ക് എങ്ങനെ നേരിടാനാകും? ദയവായി എനിക്ക് ഒരു പരിഹാരം തരൂ. നന്ദി സര്‍.

അവതാരകന്‍: നന്ദി, അദ്രിത. സമൃദ്ധമായ പ്രകൃതിവിഭവങ്ങള്‍ക്ക് പേരുകേട്ടതും നെല്ലിന്റെ പാത്രം എന്നറിയപ്പെടുന്നതുമായ ഛത്തീസ്ഗഡിലെ കാങ്കറിലെ ജവഹര്‍ നവോദയ വിദ്യാലയ കാരപ്പില്‍ നിന്ന് ഓണ്‍ലൈനില്‍ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേരുന്നത് വിദ്യാര്‍ത്ഥി ഷെയ്ഖ് തൈഫുര്‍ റഹ്‌മാന്‍ ആണ്. പരീക്ഷാ സമ്മര്‍ദത്തില്‍ നിന്ന് മോചനം നേടാന്‍ അദ്ദേഹം മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം തേടുന്നു. തൈഫുര്‍ റഹ്‌മാന്‍, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ഷെയ്ഖ് തൈഫുര്‍ റഹ്‌മാന്‍: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, നമസ്‌കാര്‍. എന്റെ പേര് ഷെയ്ഖ് തൈഫുര്‍ റഹ്‌മാന്‍. ഞാന്‍ ഛത്തീസ്ഗഡിലെ PM SHRI ജവഹര്‍ നവോദയ വിദ്യാലയ കാങ്കറിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയാണ്. സര്‍, പരീക്ഷാസമയത്ത്, മിക്ക വിദ്യാര്‍ത്ഥികളും ഉത്കണ്ഠാകുലരാകുന്നു, ഇത് ചോദ്യങ്ങള്‍ ശരിയായി വായിക്കാത്തത് പോലുള്ള മണ്ടത്തരങ്ങള്‍ വരുത്താന്‍ അവരെ നയിക്കുന്നു. സര്‍, നിങ്ങളോടുള്ള എന്റെ ചോദ്യം ഈ തെറ്റുകള്‍ എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കാം എന്നതാണ്? ദയവായി നിങ്ങളുടെ മാര്‍ഗ്ഗനിര്‍ദ്ദേശം നല്‍കുക. നന്ദി.

അവതാരകന്‍: നന്ദി, തൈഫൂര്‍. കട്ടക്കിലെ ഒഡീഷ ആദര്‍ശ വിദ്യാലയത്തില്‍ നിന്നുള്ള രാജ്‌ലക്ഷ്മി ആചാര്യ എന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയാണ് ഈ കൂട്ടായ്മയില്‍ നമുക്കിടയില്‍. പ്രധാനമന്ത്രിയോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ അവള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. രാജലക്ഷ്മി, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

രാജ്‌ലക്ഷ്മി ആചാര്യ: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, ജയ് ജഗന്നാഥ്! എന്റെ പേര് രാജലക്ഷ്മി ആചാര്യ, ഞാന്‍ ഒഡീഷ ആദര്‍ശ് വിദ്യാലയം, ജോക്കിഡോള ബങ്കി കട്ടക്കില്‍ നിന്നാണ്. സര്‍, എന്റെ ചോദ്യം ഇതാണ് - നിങ്ങള്‍ ശാന്തമായ മനസ്സോടെ പരീക്ഷയെ അഭിമുഖീകരിക്കു എന്ന് പറയാന്‍ എളുപ്പമാണ്, എന്നാല്‍ പരീക്ഷാ ഹാളില്‍, 'ചലിക്കരുത്, നേരെ നോക്കുക' എന്നിങ്ങനെയുള്ള ഭയാനകമായ സാഹചര്യമാണ്. അതെങ്ങനെയാണ് ഇത്ര കൂള്‍ ആകുന്നത്? നന്ദി സര്‍.

അവതാരക: നന്ദി, രാജലക്ഷ്മി. പരീക്ഷാ പേ ചര്‍ച്ചയുടെ മുന്‍ പതിപ്പുകളില്‍ മിസ്റ്റര്‍ പ്രധാനമന്ത്രി, അദ്രിത, തൈഫൂര്‍, രാജ്‌ലക്ഷ്മി എന്നിവരും മറ്റ് നിരവധി വിദ്യാര്‍ത്ഥികളും ഈ ചോദ്യം ആവര്‍ത്തിച്ച് ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്, ഇത് ചില വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് ആശങ്കയായി തുടരുന്നു. പരീക്ഷാ സമയത്തെ സമ്മര്‍ദ്ദം എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യാം? ഇക്കാര്യത്തില്‍ താങ്കളുടെ മാര്‍ഗ്ഗനിര്‍ദ്ദേശം നല്‍കുക.

പ്രധാനമന്ത്രി: വീണ്ടും, ചര്‍ച്ച സമ്മര്‍ദ്ദത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ്. ഇപ്പോള്‍, ഈ സമ്മര്‍ദ്ദത്തില്‍ നിന്ന് എങ്ങനെ രക്ഷപ്പെടാം? എന്തെല്ലാം തെറ്റുകളാണ് ചെയ്തതെന്ന് നിങ്ങള്‍ കാണും. നമ്മുടെ ദിനചര്യയിലെ ചില പിഴവുകള്‍ നിരീക്ഷിച്ചാല്‍, ഈ പ്രശ്‌നം നമുക്ക് മനസ്സിലാകും. മാതാപിതാക്കളുടെ അമിത ഉത്സാഹം കൊണ്ടാണ് ചില തെറ്റുകള്‍ സംഭവിക്കുന്നത്. ചില തെറ്റുകള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ അമിതമായ ആത്മാര്‍ത്ഥതയില്‍ നിന്നാണ്. ഇത് ഒഴിവാക്കേണ്ടതുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, 'ഇന്ന് പരീക്ഷയാണ്, നമുക്ക് നമ്മുടെ കുട്ടിക്ക് ഒരു പുതിയ പേന എടുക്കാം അല്ലെങ്കില്‍ അവനെ പുതിയ വസ്ത്രങ്ങളുമായി സ്‌കൂളില്‍ അയയ്ക്കാം' എന്ന് ചില മാതാപിതാക്കള്‍ ചിന്തിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഭംഗിയായി വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നതിലൂടെ, ക്രമീകരിക്കുന്നതിന് ധാരാളം സമയം ചെലവഴിക്കുന്നു ... ഷര്‍ട്ട് ശരിയാണോ അതോ യൂണിഫോം ശരിയായി ധരിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്ന് പരിശോധിക്കുന്നു. കുട്ടി സ്ഥിരമായി ഉപയോഗിക്കുന്ന പേന തന്നെ നല്‍കണമെന്നാണ് മാതാപിതാക്കളോടുള്ള എന്റെ അഭ്യര്‍ത്ഥന. അവന്‍ അവിടെ പേന കാണിക്കാന്‍ പോകുന്നില്ല, പരീക്ഷാ സമയത്ത്, നിങ്ങളുടെ കുട്ടി പുതിയ വസ്ത്രം ധരിച്ചാണോ പഴയ വസ്ത്രം ധരിച്ചാണോ വന്നതെന്ന് ആര്‍ക്കും ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ സമയമില്ല. അതിനാല്‍, അവര്‍ ഈ മാനസികാവസ്ഥയില്‍ നിന്ന് പുറത്തുവരണം. രണ്ടാമതായി, 'ഇത് പരീക്ഷാ ദിവസമായതിനാല്‍ ഇത് കഴിക്കൂ' എന്നിങ്ങനെയുള്ള ചില കാര്യങ്ങള്‍ കഴിക്കാന്‍ സമ്മര്‍ദ്ദം ചെലുത്തി അവനെ പറഞ്ഞയക്കും. ആ ദിവസം ആവശ്യത്തിലധികം ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് അയാളുടെ അസ്വസ്ഥത കൂട്ടുന്നു. അപ്പോള്‍ അവന്റെ അമ്മ പറഞ്ഞേക്കാം, 'അയ്യോ, നിന്റെ പരീക്ഷാകേന്ദ്രം വളരെ ദൂരെയാണ്, നിങ്ങള്‍ രാത്രി മടങ്ങിയെത്തുമ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ വൈകും, എന്തെങ്കിലും കഴിച്ചിട്ട് പോകുക അല്ലെങ്കില്‍ എന്തെങ്കിലും കൊണ്ടുപോകുക.' 'ഞാന്‍ എടുക്കില്ല' എന്ന് പറഞ്ഞു അവന്‍ എതിര്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നു. വീട്ടില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ അവിടെ നിന്നാണ് സമ്മര്‍ദ്ദം ആരംഭിക്കുന്നത്. അതിനാല്‍, എല്ലാ മാതാപിതാക്കളില്‍ നിന്നും എന്റെ പ്രതീക്ഷയും എന്റെ നിര്‍ദ്ദേശവും അവനെ അവന്റെ സ്വന്തം വിനോദത്തില്‍ ജീവിക്കാന്‍ അനുവദിക്കുക എന്നതാണ്. അവന്‍ ഒരു പരീക്ഷ എഴുതാന്‍ പോകുകയാണെങ്കില്‍, അവന്‍ ആവേശത്തോടെയും ഉത്സാഹത്തോടെയും പോകട്ടെ. അവന്‍ തന്റെ ദിനചര്യകള്‍ പതിവുപോലെ പിന്തുടരട്ടെ. അപ്പോള്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥതയുള്ള വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ കാര്യമോ? പരീക്ഷാ ഹാളിന്റെ വാതില്‍ തുറക്കുന്നത് വരെ പുസ്തകം താഴെ വെക്കാത്തതാണ് ഇവരുടെ പ്രശ്‌നം. ഇനി റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ പോകുമ്പോള്‍ എപ്പോഴെങ്കിലും അങ്ങനെ ട്രെയിനില്‍ കയറാറുണ്ടോ? നിങ്ങള്‍ 5-10 മിനിറ്റ് മുമ്പ് പോയി, പ്ലാറ്റ്ഫോമില്‍ നില്‍ക്കുക, നിങ്ങളുടെ കമ്പാര്‍ട്ട്മെന്റ് എവിടേക്ക് വരുമെന്ന് ഏകദേശം കണക്കാക്കുക, തുടര്‍ന്ന് ആ സ്ഥലത്തേക്ക് പോകുക, തുടര്‍ന്ന് ഏത് ലഗേജാണ് ആദ്യം അകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകേണ്ടതെന്ന് ചിന്തിക്കുക. അതിനര്‍ത്ഥം ട്രെയിന്‍ വരുന്നതിന് മുമ്പ് നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് സ്വയം സജ്ജമാക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നു എന്നാണ്. അതുപോലെ, ഇത് നിങ്ങളുടെ പരീക്ഷാ ഹാളിലാണ്. രാവിലെ മുതല്‍ അവര്‍ അത് നിങ്ങള്‍ക്കായി തുറന്ന് വെച്ചേക്കില്ല, പക്ഷേ പരീക്ഷ ആരംഭിക്കുന്നതിന് 10-15 മിനിറ്റ് മുമ്പ് അവര്‍ അത് അനുവദിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് തുറന്നാലുടന്‍ അകത്ത് കയറി സുഖമായി ഇരുന്നു ആസ്വദിക്കൂ. ചില പഴയ തമാശകളോ തമാശകളോ ഉണ്ടെങ്കില്‍, അവ ഓര്‍മ്മിക്കുക, നിങ്ങളുടെ അടുത്ത് ഒരു സുഹൃത്ത് ഉണ്ടെങ്കില്‍, അവനുമായി ഒന്നോ രണ്ടോ തമാശകള്‍ പങ്കിടുക. 5-10 മിനിറ്റ് ചിരിച്ചും തമാശ പറഞ്ഞും ചെലവഴിക്കുക. അത് അങ്ങനെ പോകട്ടെ. അല്ലെങ്കില്‍ കുറഞ്ഞത് വളരെ ആഴത്തിലുള്ള ശ്വാസം എടുക്കുക. സാവധാനം, 8-10 മിനിറ്റ് അതില്‍ മുഴുകുക. നിങ്ങളുടെ കയ്യില്‍ ചോദ്യപേപ്പര്‍ ലഭിക്കുമ്പോള്‍, നിങ്ങള്‍ ശാന്തനായിരിക്കും. അല്ലെങ്കില്‍, എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത്, പേപ്പര്‍ വന്നോ ഇല്ലയോ, നിങ്ങള്‍ അത് കണ്ടോ ഇല്ലയോ, എങ്ങനെയുണ്ട്, ടീച്ചര്‍ എവിടെയാണ് നോക്കുന്നത്, പരീക്ഷാ കേന്ദ്രത്തില്‍ സിസിടിവി ക്യാമറയുണ്ട്. സിസിടിവി ക്യാമറയുമായി നിങ്ങള്‍ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്? അത് ഏതെങ്കിലും കോണിലായിരിക്കട്ടെ, എന്താണ് നിങ്ങളുടെ ആശങ്ക? ഈ കാര്യങ്ങളില്‍ നാം സ്വയം തിരക്കിലാണ്, ഒരു കാരണവുമില്ലാതെ, അത് നമ്മുടെ സമയവും ഊര്‍ജവും പാഴാക്കുന്നു. നമ്മള്‍ നമ്മളില്‍ തന്നെ മുഴുകണം, ചോദ്യപേപ്പര്‍ വന്നയുടനെ... ചിലപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ടാകും. നിങ്ങള്‍ ഒന്നാം ബെഞ്ചില്‍ ഇരിക്കുകയാണെങ്കില്‍, ഇന്‍വിജിലേറ്റര്‍ അവസാന ബെഞ്ചില്‍ നിന്ന് ചോദ്യപേപ്പര്‍ വിതരണം ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങുന്നു. അതിനാല്‍, 'എനിക്ക് അഞ്ച് മിനിറ്റ് മുമ്പ് അവനത് ലഭിക്കും, അഞ്ച് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞേ എനിക്കത് കിട്ടൂ' എന്ന് ചിന്തിച്ച് നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് ഓടാന്‍ തുടങ്ങുന്നു. അത് അങ്ങനെയല്ലേ? അത് സംഭവിക്കുന്നില്ലേ? ഇപ്പോള്‍, നിങ്ങള്‍ അത്തരം കാര്യങ്ങളില്‍ നിങ്ങളുടെ മനസ്സിനെ വ്യാപൃതമാക്കിയാല്‍, എനിക്ക് ചോദ്യപേപ്പര്‍ ആദ്യം ലഭിച്ചാലും ഇരുപതിന് ശേഷമായാലും, നിങ്ങള്‍ക്ക് സാഹചര്യം മാറ്റാന്‍ കഴിയില്ല. പിന്നെ എന്തിനാണ് നിങ്ങളുടെ ഊര്‍ജ്ജം പാഴാക്കുന്നത്? ടീച്ചര്‍ അവിടെ നിന്ന് തുടങ്ങി, നിങ്ങള്‍ക്ക് എഴുന്നേറ്റു നിന്ന് പറയാന്‍ കഴിയില്ല, ഇത് ആദ്യം എനിക്ക് തരൂ; നിങ്ങള്‍ക്ക് അത് ചെയ്യാന്‍ കഴിയില്ല. അത് അങ്ങനെ സംഭവിക്കുമെന്ന് നിങ്ങള്‍ക്കറിയാം, അതിനനുസരിച്ച് നിങ്ങള്‍ സ്വയം ക്രമീകരിക്കണം.

ചുറ്റുപാടും നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ മാറ്റി വെച്ചാല്‍... നമ്മള്‍ ചെറുപ്പം മുതലേ ഈ കഥകള്‍ വായിക്കുന്നു, അര്‍ജ്ജുനന്‍ പക്ഷിയുടെ കണ്ണ് ലക്ഷ്യമാക്കിയുള്ള കഥ പോലെ, എന്നാല്‍ ജീവിതത്തിലേക്ക് വരുമ്പോള്‍, നിങ്ങള്‍ വെറും മരങ്ങള്‍ കാണുന്നില്ല, നിങ്ങള്‍ ഇലകളും കാണുന്നു. അപ്പോള്‍ ആ പക്ഷിയുടെ കണ്ണ് കാണില്ല. നിങ്ങളും ഈ കഥകള്‍ കേള്‍ക്കുക, വായിക്കുക, അതിനാല്‍ അവ നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാനുള്ള അവസരമാണിത്. അതിനാല്‍, ആദ്യ കാര്യം, ചിലപ്പോള്‍ പരീക്ഷകളിലെ ഉത്കണ്ഠയ്ക്ക് കാരണം ബാഹ്യ ഘടകങ്ങളാണ്. ചിലപ്പോള്‍ തോന്നും സമയം അതിക്രമിച്ച പോലെ, ചിലപ്പോള്‍ ആ ചോദ്യത്തിന് ആദ്യം ഉത്തരം പറയണമായിരുന്നു എന്ന്. അതിനാല്‍, ഇതിനുള്ള പരിഹാരം ആദ്യം മുഴുവന്‍ ചോദ്യപേപ്പറും ഒരിക്കല്‍ വായിക്കുക എന്നതാണ്. അപ്പോള്‍ ഓരോ ചോദ്യത്തിനും ഏകദേശം എത്ര സമയമെടുക്കുമെന്ന് തീരുമാനിക്കുക. അതനുസരിച്ച് നിങ്ങളുടെ സമയം ക്രമീകരിക്കുക. ഇനി ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോഴും, ഇരിക്കാന്‍ ഇരിക്കുമ്പോഴും ഇരുപത് മിനിറ്റിനുള്ളില്‍ കഴിച്ചു തീര്‍ക്കേണ്ട ക്ലോക്കില്‍ നോക്കിയാണോ കഴിക്കുന്നത്? അപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ കഴിക്കുന്നത് ശീലമാക്കുന്നു, 'അതെ, ഇരുപത് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു, ഞാന്‍ കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു.' 'ശരി, ഇപ്പോള്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ തുടങ്ങുക, ഇപ്പോള്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് നിര്‍ത്തുക' എന്നതുപോലെ ഇതിന് ക്ലോക്കോ മണിയോ ഇല്ല. അത് അങ്ങനെയല്ല സംഭവിക്കുന്നത്. ഇത് പരിശീലനത്തിലൂടെയാണ് സാധ്യമാകുന്നത്.

രണ്ടാമതായി, ഞാന്‍ കണ്ട ഇന്നത്തെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രശ്‌നം, ഈ പ്രശ്‌നത്തിന്റെ കാരണം, നിങ്ങള്‍ പരീക്ഷ എഴുതാന്‍ പോകുമ്പോള്‍, നിങ്ങള്‍ ശാരീരികമായി എന്താണ് ചെയ്യുന്നത്? നിങ്ങള്‍ ശാരീരികമായി പേന കൈയില്‍ പിടിച്ച് എഴുതുന്നു, അല്ലേ? മസ്തിഷ്‌കം അതിന്റെ ജോലി ചെയ്യുന്നു, പക്ഷേ നിങ്ങള്‍ എന്താണ് ചെയ്യുന്നത്? നിങ്ങള്‍ എഴുതുന്നു. ഇക്കാലത്ത്, ഐപാഡും കമ്പ്യൂട്ടറും മൊബൈലും കാരണം, എഴുത്ത് ശീലം ക്രമേണ കുറഞ്ഞു, എന്നാല്‍ പരീക്ഷയില്‍ നിങ്ങള്‍ എഴുതേണ്ടതുണ്ട്. അതായത് പരീക്ഷയ്ക്ക് തയ്യാറെടുക്കണമെങ്കില്‍ ഞാനും എഴുതാന്‍ തയ്യാറെടുക്കണം. ഇക്കാലത്ത് വളരെ കുറച്ച് ആളുകള്‍ക്ക് മാത്രമേ എഴുതുന്ന ശീലമുള്ളൂ. അതിനാല്‍, ഇക്കാരണത്താല്‍, സ്‌കൂള്‍ കഴിഞ്ഞ് ദിവസേന നിങ്ങളുടെ പഠനത്തിനായി നിങ്ങള്‍ ചെലവഴിക്കുന്ന സമയം, ആ സമയത്തിന്റെ കുറഞ്ഞത് 50% സമയം, നിങ്ങളുടെ നോട്ട്ബുക്കില്‍ എന്തെങ്കിലും എഴുതണം. കഴിയുമെങ്കില്‍ ആ വിഷയത്തില്‍ എഴുതുക. കൂടാതെ എഴുതിയത് മൂന്നോ നാലോ തവണ വായിച്ച് തിരുത്തുക. അതിനാല്‍, നിങ്ങളുടെ പുരോഗതി വളരെ മികച്ചതായിരിക്കും, ആരുടേയും സഹായമില്ലാതെ നിങ്ങള്‍ എഴുതുന്ന ശീലം വളര്‍ത്തിയെടുക്കും. അതിനാല്‍, എത്ര പേജുകള്‍ എഴുതണം, എഴുതാന്‍ എത്ര സമയമെടുക്കും, ഇതെല്ലാം നിങ്ങള്‍ മാസ്റ്റര്‍ ചെയ്യും. ചിലപ്പോള്‍, പല വിഷയങ്ങളിലും, 'ഓ, എനിക്കറിയാം' എന്ന് നിങ്ങള്‍ക്ക് തോന്നിയേക്കാം. ഉദാഹരണത്തിന്, നിങ്ങള്‍ ഒരു പ്രശസ്ത ഗാനം കേള്‍ക്കുന്നു. പാട്ട് പ്ലേ ചെയ്യുന്നു, 'എനിക്ക് ഈ പാട്ട് അറിയാം, കാരണം ഞാന്‍ ഇത് പലതവണ കേട്ടിട്ടുണ്ട്' എന്ന് നിങ്ങള്‍ക്ക് തോന്നുന്നു. എന്നാല്‍ പാട്ട് നിര്‍ത്തിയ ശേഷം, വരികള്‍ എഴുതാന്‍ ശ്രമിക്കുക. അപ്പോള്‍ പാട്ട് ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ? കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍, നിങ്ങള്‍ക്ക് ആത്മവിശ്വാസവും നല്ലതാണെന്നുമെല്ലാം തോന്നും. എന്നാല്‍ വാസ്തവത്തില്‍, നിങ്ങള്‍ക്ക് അത് ഓര്‍ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. നിങ്ങള്‍ക്ക് അവിടെ നിന്ന് കേള്‍ക്കുന്നതാണ് നിങ്ങള്‍ ഓര്‍മ്മിച്ചിരുന്നത്. അതിനാല്‍ നിങ്ങള്‍ ആ വരികള്‍ ഓര്‍ത്തു. അത് പൂര്‍ണ്ണതയിലേക്ക് വരുകയാണെങ്കില്‍, നിങ്ങള്‍ പിന്നോക്കം പോയേക്കാം.

ഇന്നത്തെ തലമുറയോട് എന്റെ അഭ്യര്‍ത്ഥന പരീക്ഷാകാലത്ത് എഴുത്ത് വലിയ വെല്ലുവിളി ഉയര്‍ത്തുന്നു എന്നതാണ്. നിങ്ങള്‍ എത്രത്തോളം ഓര്‍ക്കുന്നു, അത് ശരിയോ തെറ്റോ, നിങ്ങള്‍ ശരിയായതോ തെറ്റായോ എഴുതിയാലും, അവ പിന്നീടുള്ള വിഷയങ്ങളാണ്. പരിശീലനത്തില്‍ നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുക. നിങ്ങള്‍ അത്തരം വശങ്ങളില്‍ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയാണെങ്കില്‍, പരീക്ഷാ ഹാളില്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് അസ്വസ്ഥതയോ സമ്മര്‍ദ്ദമോ അനുഭവപ്പെടില്ലെന്ന് ഞാന്‍ ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നു, കാരണം നിങ്ങള്‍ തയ്യാറാണ്. നിങ്ങള്‍ക്ക് നീന്താന്‍ അറിയാമെങ്കില്‍, നീന്താന്‍ അറിയാവുന്നതിനാല്‍ വെള്ളത്തില്‍ ഇറങ്ങാന്‍ നിങ്ങള്‍ ഭയപ്പെടില്ല. അതുപോലെ, നീന്തല്‍ പുസ്തകങ്ങളില്‍ വായിച്ചുകഴിഞ്ഞാല്‍, 'ഞാന്‍ പഠിച്ചു, അല്ലേ?' നിങ്ങള്‍ ഒരു കൈകൊണ്ട് ആരംഭിക്കുന്നു, തുടര്‍ന്ന് മറ്റൊന്ന്, തുടര്‍ന്ന് മൂന്നാമത്തേത്, തുടര്‍ന്ന് നാലാമത്തേത്, ആദ്യത്തെ കൈ ആദ്യം പോകുന്നുവെന്ന് നിങ്ങള്‍ക്ക് തോന്നുന്നു, തുടര്‍ന്ന് ആദ്യത്തെ കാല്‍. നിങ്ങളുടെ മനസ്സില്‍ നിങ്ങള്‍ അത് പ്രവര്‍ത്തിച്ചു, പക്ഷേ നിങ്ങള്‍ മുങ്ങുമ്പോള്‍ തന്നെ പ്രശ്നം ആരംഭിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ വെള്ളത്തില്‍ തന്നെ അഭ്യാസം തുടങ്ങുന്നവര്‍ക്ക് എത്ര ആഴമുള്ള വെള്ളമാണെങ്കിലും അത് മറികടക്കുമെന്ന ആത്മവിശ്വാസമുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാണ് പ്രാക്ടീസ് അത്യാവശ്യമാണ്, എഴുത്ത് പരിശീലനം നിര്‍ണായകമാണ്. എഴുതുംതോറും മനസ്സിന് മൂര്‍ച്ച കൂടും. നിങ്ങളുടെ ചിന്തകളിലും മൂര്‍ച്ച പ്രതിഫലിക്കും. എഴുതിയത് മൂന്നോ നാലോ തവണ വായിച്ച് സ്വയം തിരുത്തുക. നിങ്ങള്‍ അത് സ്വയം എത്രത്തോളം ശരിയാക്കുന്നുവോ അത്രയും മികച്ച സ്വാധീനം നിങ്ങള്‍ക്ക് പ്രാപ്യമാകും. അതിനാല്‍, പരീക്ഷാ ഹാളില്‍ ഇരിക്കുന്നത് നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു പ്രശ്‌നവും നേരിടേണ്ടി വരില്ല. രണ്ടാമതായി, ഒരാള്‍ അതിശയകരമായ വേഗതയില്‍ എഴുതുന്നു. മൂന്നാമത്തെ ചോദ്യത്തില്‍ കുടുങ്ങി, ഞാന്‍ ഇവിടെയാണെന്ന് നിങ്ങള്‍ കരുതുന്നു, അവന്‍ ഇതിനകം ഏഴാമത്തെ ചോദ്യത്തിലേക്ക് നീങ്ങി. അതില്‍ വ്യതിചലിക്കരുത്. അവന്‍ ചോദ്യം 7-ലും 9-ലും എത്തിയോ എന്നത് പ്രശ്‌നമല്ല. ആര്‍ക്കറിയാം, അവന്‍ ഒരു സിനിമാ തിരക്കഥ എഴുതുകയായിരിക്കാം. സ്വയം വിശ്വസിക്കുക. മറ്റുള്ളവര്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ചുറ്റും എന്താണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് മറക്കുക. നിങ്ങള്‍ സ്വയം എത്രത്തോളം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നുവോ അത്രത്തോളം നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ ചോദ്യപേപ്പറിലായിരിക്കും. നിങ്ങള്‍ ചോദ്യപേപ്പറില്‍ കൂടുതല്‍ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുമ്പോള്‍, നിങ്ങളുടെ ഉത്തരങ്ങള്‍ ഓരോ വാക്കിലും കൃത്യമായിരിക്കും. ആത്യന്തികമായി, നിങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിച്ച ഫലങ്ങള്‍ കൈവരിക്കും. നന്ദി.

അവതാരകന്‍: നന്ദി, പ്രധാനമന്ത്രി സര്‍. സമ്മര്‍ദ്ദ മാനേജ്‌മെന്റിന്റെ ഈ തത്വം നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലുടനീളം നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിക്കും. പ്രധാനമന്ത്രി, ഈ ഹാളില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍, കോണ്ട്വയിലെ ഗവണ്‍മെന്റ് സീനിയര്‍ സെക്കന്‍ഡറി സ്‌കൂളില്‍ പഠിക്കുന്ന രാജസ്ഥാനിലെ രാജസ്മാണ്ടില്‍ നിന്നുള്ള ധീരജ് സുത്താര്‍ എന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥിയുണ്ട്. അവന്‍ നിങ്ങളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ധീരജ്, ദയവായി മുന്നോട്ട് പോയി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ധീരജ് സുതാര്‍: നമസ്‌തേ, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി. ഞാന്‍ ധീരജ് സുത്താര്‍, ഗവണ്‍മെന്റ് സീനിയര്‍ സെക്കണ്ടറി സ്‌കൂള്‍, കോണ്ട്വാ, രാജസ്മാന്‍ഡ്, രാജസ്ഥാനില്‍ നിന്നുള്ളതാണ്. ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്നു. ശാരീരിക ആരോഗ്യം മാനസികാരോഗ്യം പോലെ പ്രധാനമായതിനാല്‍ വ്യായാമത്തോടൊപ്പം പഠനവും എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യാം എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം. ദയവായി മാര്‍ഗ്ഗനിര്‍ദ്ദേശം നല്‍കുക. നന്ദി സര്‍.

പ്രധാനമന്ത്രി: താങ്കളുടെ ശരീരഘടന നോക്കുമ്പോള്‍ താങ്കള്‍ ചോദിച്ചത് ശരിയായ ചോദ്യമാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു. നിങ്ങളുടെ ആശങ്കയും സാധുവാണ്.

അവതാരകന്‍: നന്ദി, ധീരജ്. പ്രസിദ്ധമായ ലഡാക്കിലെ കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശമായ ലഡാക്കിലെ PM SHRI കേന്ദ്രീയ വിദ്യാലയത്തിലെ കാര്‍ഗിലില്‍ നിന്നുള്ള നജ്മ ഖാട്ടൂണ്‍ എന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയാണ് ഞങ്ങളുമായി ഓണ്‍ലൈനില്‍ ബന്ധപ്പെടുന്നത്, അതിന്റെ സാംസ്‌കാരിക പാരമ്പര്യങ്ങള്‍ക്കും മഞ്ഞുവീഴ്ചയുള്ള കൊടുമുടികളില്‍ നിലയുറപ്പിച്ച ധീരരായ സൈനികരുടെ ധീരതയ്ക്കും പേരുകേട്ടതാണ്. ശ്രീമാന്‍ പ്രധാനമന്ത്രി, അവള്‍ നിങ്ങളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നജ്മ, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യവുമായി മുന്നോട്ട് പോകൂ.

നജ്മ ഖാത്തൂണ്‍: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, നമസ്‌കാര്‍. എന്റെ പേര് നജ്മ ഖാത്തൂന്‍, ഞാന്‍ ലഡാക്കിലെ PM SHRI കേന്ദ്രീയ വിദ്യാലയം കാര്‍ഗില്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയാണ്. ഞാന്‍ പത്താം ക്ലാസ് വിദ്യാര്‍ത്ഥിയാണ്. നിങ്ങളോടുള്ള എന്റെ ചോദ്യം, പരീക്ഷാ തയ്യാറെടുപ്പും ആരോഗ്യകരമായ ജീവിതശൈലി നിലനിര്‍ത്തുന്നതും തമ്മില്‍ എങ്ങനെ സന്തുലിതാവസ്ഥ നിലനിര്‍ത്താം? നന്ദി.

അവതാരകന്‍: നന്ദി നജ്മ. അരുണാചല്‍ പ്രദേശിലെ നഹര്‍ലഗണ്‍ ഗവണ്‍മെന്റ് ഹയര്‍സെക്കന്‍ഡറി സ്‌കൂളിലെ അധ്യാപികയായ ടോബി ലോമി, വടക്കുകിഴക്കന്‍ ഇന്ത്യയുടെ ജ്വല്ലും ബഹുസാംസ്‌കാരിക വൈവിധ്യങ്ങളുടെ സംസ്ഥാനവുമായ ഈ സമ്മേളനത്തില്‍ പങ്കെടുക്കുന്നു, പ്രധാനമന്ത്രിയോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

ടോബി ലോമി: നമസ്‌കാര്‍, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി. എന്റെ പേര് ടോബി ലോമി, ഞാന്‍ ഒരു അധ്യാപകനാണ്. ഞാന്‍ അരുണാചല്‍ പ്രദേശിലെ നഹര്‍ലാഗൂണിലുള്ള സര്‍ക്കാര്‍ ഹയര്‍ സെക്കന്‍ഡറി സ്‌കൂളില്‍ നിന്നാണ് വരുന്നത്. എന്റെ ചോദ്യം, സ്പോര്‍ട്സിന് പുറമെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് എങ്ങനെ പ്രാഥമികമായി പഠനത്തില്‍ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാന്‍ കഴിയും എന്നതാണ്? ദയവായി മാര്‍ഗ്ഗനിര്‍ദ്ദേശം നല്‍കുക. നന്ദി സര്‍.

അവതാരകന്‍: നന്ദി, മാഡം. മിസ്റ്റര്‍ പ്രധാനമന്ത്രി, ധീരജ്, നജ്മ, തോബി ജി എന്നിവര്‍ പഠനവും ആരോഗ്യകരമായ ജീവിതശൈലിയും തമ്മില്‍ എങ്ങനെ യോജിപ്പുണ്ടാക്കാം എന്നതിനെക്കുറിച്ച് നിങ്ങളുടെ മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം തേടുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി- നിങ്ങളില്‍ പലരും മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നവരായിരിക്കണം. നിങ്ങളില്‍ ചിലര്‍ക്ക് മണിക്കൂറുകളോളം ഫോണ്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന ശീലം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടാകും. എന്നാല്‍ ഫോണ്‍ ചാര്‍ജ് ചെയ്തില്ലെങ്കില്‍ മൊബൈല്‍ ഉപയോഗം കുറയും, അതുകൊണ്ട് റീചാര്‍ജ് ചെയ്യില്ലെന്ന് നിങ്ങള്‍ എപ്പോഴെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ? റീചാര്‍ജ് ചെയ്തില്ലെങ്കില്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുമോ? ഇത് പ്രവര്‍ത്തിക്കുമോ? അപ്പോള്‍ നമ്മള്‍ ദിവസവും ഉപയോഗിക്കുന്ന മൊബൈല്‍ ഫോണുകള്‍ പോലെയുള്ളവയും ചാര്‍ജ് ചെയ്യണോ വേണ്ടയോ? ഹേയ്, ദയവായി ഉത്തരം പറയണോ? ഞാന്‍ റീചാര്‍ജ് ചെയ്യണോ വേണ്ടയോ? അങ്ങനെയെങ്കില്‍, നമ്മുടെ മൊബൈല്‍ ഫോണുകള്‍ ചാര്‍ജ് ചെയ്യേണ്ടത് പോലെ, നമ്മുടെ ശരീരവും ചാര്‍ജ് ചെയ്യേണ്ടതല്ലേ? മൊബൈല്‍ ഫോണുകള്‍ക്ക് ചാര്‍ജ്ജ് ചെയ്യേണ്ടത് പോലെ തന്നെ നമ്മുടെ ശരീരവും ചാര്‍ജ്ജ് ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. നിങ്ങള്‍ക്ക് പഠിക്കാന്‍ തോന്നുന്നില്ല എന്ന് ചിന്തിക്കുക. ജനല്‍ അടച്ച് മറ്റെല്ലാം അടച്ചാല്‍ മതി. അത് ഒരിക്കലും സംഭവിക്കില്ല. ജീവിതം അങ്ങനെ ജീവിക്കാന്‍ കഴിയില്ല, അതുകൊണ്ടാണ് ജീവിതം അല്‍പ്പം സന്തുലിതമാക്കേണ്ടത്. ചിലര്‍ കളി തുടരുന്നു, പക്ഷേ അതും ഒരു പ്രശ്‌നമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, നിങ്ങള്‍ക്ക് പരീക്ഷ എഴുതേണ്ടിവരുമ്പോള്‍, ജീവിതത്തില്‍ ശാരീരികവും മാനസികവുമായ ക്ഷേമത്തിന് പ്രാധാന്യമുണ്ട്. ഈ കാര്യങ്ങള്‍ അവഗണിക്കാനാവില്ല. എന്നാല്‍ നമുക്ക് ആരോഗ്യമില്ലെങ്കില്‍, ആ കഴിവ് നമ്മുടെ ശരീരത്തില്‍ ഇല്ലെങ്കില്‍, പരീക്ഷയില്‍ മൂന്ന് മണിക്കൂര്‍ ഇരിക്കാനുള്ള കഴിവ് നഷ്ടപ്പെട്ടേക്കാം. അതുകൊണ്ടാണ് ആരോഗ്യമുള്ള മനസ്സിനും ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരം വളരെ പ്രധാനമായിരിക്കുന്നത്. ഇപ്പോള്‍, ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരം നിങ്ങള്‍ ഗുസ്തി ചെയ്യണമെന്ന് അര്‍ത്ഥമാക്കുന്നില്ല. ഇത് ആവശ്യമില്ല, പക്ഷേ ജീവിതത്തില്‍ ചില നിയമങ്ങളുണ്ട്.

ഇപ്പോള്‍, നിങ്ങള്‍ പകല്‍ വെളിച്ചത്തില്‍ തുറന്ന ആകാശത്തിന് കീഴില്‍ എത്ര സമയം ചെലവഴിച്ചുവെന്ന് ചിന്തിക്കുക. പഠിക്കണമെങ്കില്‍ ഒരു പുസ്തകമെടുത്ത് വെയിലിന് താഴെ ഇരിക്കുക. ചിലപ്പോള്‍, ശരീരം റീചാര്‍ജ് ചെയ്യുന്നതിന് പകല്‍ പോലും നിര്‍ണായകമാണ്. നിങ്ങള്‍ എപ്പോഴെങ്കിലും ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ടോ? എന്തായാലും, പകല്‍ സമയത്ത് ഞാന്‍ കുറച്ച് സമയം എടുക്കും, അങ്ങനെ എനിക്ക് സൂര്യനു കീഴെ കുറച്ച് സമയം ചിലവഴിക്കാം എന്ന് ഒരു നിയമം ഉണ്ടാക്കിയേക്കാം. അതുപോലെ എത്ര പഠിക്കേണ്ടി വന്നാലും ഉറക്കത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്യരുത്. അമ്മ നിങ്ങളോട് ഉറങ്ങാന്‍ പറയുമ്പോള്‍, അത് ഇടപെടരുത്. മിക്ക വിദ്യാര്‍ത്ഥികളും അവരുടെ ഈഗോയെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിക്കുന്നു, അവര്‍ ചിന്തിക്കുന്നു, ''നാളെ പരീക്ഷയുള്ളപ്പോള്‍ എന്നോട് ഉറങ്ങാന്‍ പറയാന്‍ നിങ്ങള്‍ ആരാണ്? ഞാന്‍ ഉറങ്ങണോ ഉറങ്ങാതിരിക്കണോ? അതുമായി നിനക്കെന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്.' അവര്‍ ഇത് വീട്ടില്‍ ചെയ്യുന്നു. ചെയ്യാത്തവര്‍ ഒന്നും പറയില്ല, ചെയ്യുന്നവര്‍ അത് ചെയ്യുമെന്ന് പറയുന്നു. ആരും ഒന്നും പറയുന്നില്ല. പക്ഷെ ഉറക്കം വരുമ്പോള്‍ തന്നെ ഉറപ്പാണ്, ഒരിക്കല്‍ റീല്‍ പിന്നിട്ട് സിനിമ റീല്‍ കാണാന്‍ തുടങ്ങിയാല്‍ പിന്നെ ഒന്നിന് പുറകെ ഒന്നായി... മറയ്ക്കണം... സമയം എത്ര പോയെന്ന് അറിയില്ല. നിങ്ങള്‍ക്ക് എത്രത്തോളം ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്ന് അറിയുക. നിങ്ങള്‍ എന്താണ് നേടിയത് - ആദ്യത്തെ റീല്‍ പുറത്തെടുക്കൂ... ഓര്‍ക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുക, നിങ്ങള്‍ക്ക് ഓര്‍ക്കാന്‍ പോലും കഴിയില്ല... എന്നിട്ടും നിങ്ങള്‍ കാണുന്നത് തുടരുന്നു. ഇങ്ങനെയാണ് നമ്മള്‍ ഉറക്കത്തെ വിലകുറച്ച് കാണുന്നത്. 

ഇന്നത്തെ ആധുനിക ആരോഗ്യ ശാസ്ത്രത്തില്‍ ഉറക്കത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം വളരെയധികം ഊന്നിപ്പറയുന്നു. നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടത്ര ഉറക്കം ലഭിക്കുന്നുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നത് നിങ്ങളുടെ ആരോഗ്യത്തിന് വളരെ പ്രധാനമാണ്. നിങ്ങള്‍ അതില്‍ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കണം. പരീക്ഷകള്‍ വരും... ഉറങ്ങാന്‍ മോദിജി തന്നെ ഉപദേശിച്ചു... എന്നല്ല ഇതിനര്‍ത്ഥം.  നിങ്ങള്‍ വീട്ടില്‍ പ്രവേശിച്ചയുടന്‍ കലാപരമായി ഈ വാക്ക് സൃഷ്ടിച്ച്  'ഉറങ്ങാന്‍ പോവുകയാണെന്ന്  അമ്മയെയും അച്ഛനെയും കാണിക്കണം എന്നല്ല ഉദ്ദേശിച്ചത്. നിങ്ങള്‍ അത് ചെയ്യില്ലെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. അപര്യാപ്തമായ ഉറക്കം ആരോഗ്യത്തിന് അനുയോജ്യമല്ല. ഇതിനപ്പുറത്തെ ഘട്ടത്തിലേക്ക് ശരീരത്തെ കൊണ്ടു പോയ ചിലരുണ്ടാകാം. എന്നാല്‍ ശരാശരി മനുഷ്യജീവിതത്തിന് ഇത് അനുചിതമാണ്.

നിങ്ങള്‍ക്ക് ആവശ്യമായ ഉറക്കം ലഭിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുക, അത് നല്ല ഉറക്കമാണോ എന്ന് പരിശോധിക്കുക. നിങ്ങള്‍ ആഴത്തിലുള്ള ഉറക്കം ലക്ഷ്യമിടണം. നിങ്ങള്‍ ആശ്ചര്യപ്പെടും... അവിടെ ഇരിക്കുന്ന അധ്യാപകര്‍, പ്രായമായവര്‍... ഇത് കേട്ടാല്‍ തീര്‍ച്ചയായും അവര്‍ ഞെട്ടും. ഇന്നും, ഇത്രയധികം ജോലികള്‍ എനിക്കുണ്ട്... നിങ്ങള്‍ക്ക് ഉള്ളത്രയും എനിക്കില്ലായിരിക്കാം, പക്ഷേ 365 ദിവസത്തേക്ക് ഒരു മാറ്റവുമില്ല... ഞാന്‍ കട്ടിലില്‍ കിടന്നാല്‍, 30 സെക്കന്റിനുള്ളില്‍ ഞാന്‍ ഗാഢനിദ്രയിലേക്ക് പോകും. 30 സെക്കന്‍ഡ് മാത്രം. നിങ്ങളില്‍ ചിലര്‍ തീരെ ചെറുപ്പമായിരിക്കാം... എന്നാല്‍ കട്ടിലില്‍ കിടന്നാല്‍ ചിലപ്പോള്‍ ഇവിടെയും ചിലപ്പോള്‍ അവിടെയും മറിഞ്ഞു തിരിഞ്ഞതിനും ശേഷം പിന്നെയേ ഉറക്കം വരൂ. എന്തുകൊണ്ട്? ഞാന്‍ ഉണര്‍ന്നിരിക്കുന്ന സമയങ്ങളില്‍, ഞാന്‍ വളരെ ഉണര്‍ന്നിരിക്കും. അതിനാല്‍ ഞാന്‍ ഉണര്‍ന്നിരിക്കുമ്പോള്‍, ഞാന്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും ഉണര്‍ന്നിരിക്കുന്നു, ഞാന്‍ ഉറങ്ങുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും ഉറങ്ങുന്നു. ഒരുതരം സമനില. ഒരുപക്ഷേ... പ്രായമായവര്‍ വിഷമിച്ചേക്കാം... എന്ത് ചെയ്യും,അരമണിക്കൂര്‍ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നാലും ഉറക്കം പോലും വരുന്നില്ല. പക്ഷേ നിങ്ങള്‍ക്കത് സ്വായത്തമാക്കാന്‍ കഴിയും.

പിന്നെ പോഷകാഹാരത്തിന്റെ വിഷയമാണ്.. നിങ്ങളുടെ പ്രായത്തില്‍ വേണ്ടുന്ന സമീകൃതാഹാരം, നിങ്ങളുടെ പ്രായത്തില്‍ ആവശ്യമായ കാര്യങ്ങള്‍, അവ നിങ്ങളുടെ ഭക്ഷണത്തില്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ഇല്ലെങ്കിലും... നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു കാര്യം ഇഷ്ടപ്പെട്ടാല്‍ അത് നിങ്ങള്‍ കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും... നിങ്ങളുടെ വയര്‍ നിറഞ്ഞതായി തോന്നാം... ചിലപ്പോള്‍ നിങ്ങളുടെ മനസ്സിന് സംതൃപ്തി തോന്നിയേക്കാം... എന്നാല്‍ അത് ശരീരത്തിന്റെ ആവശ്യങ്ങള്‍ നിറവേറ്റുന്നില്ലായിരിക്കാം.

10, 12 ക്ലാസുകളിലെ പരീക്ഷകളുടെ കാലഘട്ടം, നിങ്ങള്‍ക്ക് പരീക്ഷാ അന്തരീക്ഷം ഉള്ളപ്പോള്‍, ഒരു കാര്യം തീരുമാനിക്കുക: എന്റെ ശരീരത്തിന്റെ ആവശ്യങ്ങള്‍ ആവശ്യമുള്ളത്ര ഞാന്‍ നിറവേറ്റും. മാതാപിതാക്കളും ഇത് ചെയ്യരുത്... ഇന്ന് ഞാന്‍ ഹല്‍വ ഉണ്ടാക്കി, കുറച്ച് കൂടി കഴിക്കൂ. ചിലപ്പോഴൊക്കെ രക്ഷിതാക്കള്‍ക്കും തോന്നും, അവര്‍ വലിയ അളവില്‍ വിളമ്പിയാല്‍ കുട്ടി സന്തോഷവാനായിരിക്കുമെന്ന്... അല്ല, അത് അവരുടെ ശരീരത്തെക്കുറിച്ചാണ്... ഇതിന്, ഇത് സമ്പന്നതയുടേയോ ദാരിദ്ര്യ്ത്തിന്റേയോ കാര്യമല്ല; മറിച്ച് ലഭ്യമായത് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നതിനെക്കുറിച്ചാണ്. നമ്മുടെ പോഷകാഹാരം നിറവേറ്റാന്‍ കഴിയുന്ന വിലകുറഞ്ഞ ഓപ്ഷനുകള്‍ പോലും അവിടെയുണ്ട്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ നമ്മുടെ ഭക്ഷണത്തിലെ സന്തുലിതാവസ്ഥ...നമ്മുടെ ആരോഗ്യത്തിനും ഒരുപോലെ പ്രധാനമാണ്.

പിന്നെ ഒരു വ്യായാമത്തിന്റെ കാര്യം - നിങ്ങള്‍ ഗുസ്തി തരത്തിലുള്ള വ്യായാമങ്ങള്‍ ചെയ്താലും ഇല്ലെങ്കിലും, അത് വേറെ കാര്യം ... എന്നാല്‍ നിങ്ങള്‍ ഫിറ്റ്‌നസിന് വ്യായാമം ചെയ്യണം. ദിവസവും പല്ലു തേക്കുന്നത് പോലെ... അതുപോലെ വിട്ടുവീഴ്ചയില്ലാതെ... വ്യായാമം ചെയ്യണം. പുസ്തകങ്ങളുമായി മേല്‍ക്കൂരയില്‍ കയറുന്ന ചില കുട്ടികളെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്... അവര്‍ പഠിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു... രണ്ട് ജോലികളും കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു... അതില്‍ തെറ്റൊന്നുമില്ല. അവര്‍ പഠിക്കുകയും കുറച്ച് വെയിലു കൊളളുകയും ചെയ്യുന്നു ... അവര്‍ക്ക് കുറച്ച് വ്യായാമവും ലഭിക്കും. ശാരീരികമായി സജീവമായിരിക്കാന്‍ നിങ്ങള്‍ എന്തെങ്കിലും വഴി കണ്ടെത്തണം. നിങ്ങള്‍ 5 മിനിറ്റ്, 10 മിനിറ്റ് ശാരീരിക പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കായി നീക്കിവയ്ക്കണം. നിങ്ങള്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ ചെയ്യാന്‍ കഴിയുമെങ്കില്‍, അത് വളരെ മികച്ചതാണ്. പരീക്ഷകളുടെ സമ്മര്‍ദത്തിനിടയിലും ഈ കാര്യങ്ങള്‍ എളുപ്പത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തിയാല്‍ എല്ലാം ശരിയാകും. നിങ്ങള്‍ ഇവ ചെയ്തില്ലെങ്കില്‍, അത് പ്രവര്‍ത്തിക്കില്ല. ബാലന്‍സ് നിലനിര്‍ത്തുക, അത് നിങ്ങള്‍ക്ക് വളരെയധികം പ്രയോജനം ചെയ്യും. നന്ദി.

അവതാരകന്‍ - PM സാര്‍, എക്‌സാം വാരിയര്‍ എന്ന ചിത്രത്തിലും നിങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഇതേ സന്ദേശമാണ് നല്‍കിയത്... കൂടുതല്‍ കളിക്കുന്നതിനനുസരിച്ച് നിങ്ങള്‍ കൂടുതല്‍ തിളങ്ങും. നന്ദി പിഎം സര്‍. പശ്ചിമ ബംഗാളിലെ നോര്‍ത്ത് 24 പര്‍ഗാനാസില്‍ നിന്നുള്ള കേന്ദ്രീയ വിദ്യാലയത്തിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയായ മധുമിത മല്ലിക്, രബീന്ദ്രനാഥ ടാഗോറിന്റെ അനശ്വര ഭൂമിയായ, കലാപരമായ കഴിവുകളാല്‍ സമ്പന്നമായ ഒരു സംസ്ഥാനമാണ്, വെര്‍ച്വല്‍ മീഡിയത്തിലൂടെ ഞങ്ങളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. മധുമിതാ, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

മധുമിത - ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, നമസ്‌കാരം. എന്റെ പേര് മധുമിത മല്ലിക്. ഞാന്‍ കൊല്‍ക്കത്ത റീജിയണിലെ ബരാക്പൂര്‍ (ആര്‍മി) കേന്ദ്രീയ വിദ്യാലയത്തിലെ പതിനൊന്നാം ക്ലാസ് സയന്‍സ് വിദ്യാര്‍ത്ഥിയാണ്. നിങ്ങളോടുള്ള എന്റെ ചോദ്യം, തങ്ങളുടെ കരിയറിനെ കുറിച്ച് അനിശ്ചിതത്വത്തിലോ ഒരു പ്രത്യേക ജോലിയോ തൊഴില്‍ മേഖലയോ തിരഞ്ഞെടുക്കാന്‍ സമ്മര്‍ദ്ദം ചെലുത്തുന്നതോ ആയ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് നിങ്ങള്‍ എന്ത് ഉപദേശം നല്‍കും? ഈ വിഷയത്തില്‍ എനിക്ക് മാര്‍ഗ്ഗനിര്‍ദ്ദേശം നല്‍കുക. നന്ദി സര്‍.

അവതാരക: നന്ദി, മധുമിത. പിഎം സര്‍, ഹരിയാനയിലെ പാനിപ്പട്ടിലെ ദ മില്ലേനിയം സ്‌കൂളിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയായ അദിതി തന്‍വാര്‍, ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ അധ്യാപനങ്ങളുടെ നാടും ധീരരായ കായികതാരങ്ങളുടെ നാടും, ഒരു ഓണ്‍ലൈന്‍ മാധ്യമത്തിലൂടെ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേരുകയും നിങ്ങളില്‍ നിന്ന് മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം തേടുകയും ചെയ്യുന്നു. അദിതി, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

അദിതി തന്‍വാര്‍: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, നമസ്‌കാര്‍. എന്റെ പേര് അദിതി തന്‍വാര്‍, ഞാന്‍ ഹരിയാനയിലെ പാനിപ്പട്ടിലെ ദ മില്ലേനിയം സ്‌കൂളിലെ പതിനൊന്നാം ക്ലാസ് വിദ്യാര്‍ത്ഥിയാണ്. നിങ്ങളോടുള്ള എന്റെ ചോദ്യം, ഞാന്‍ എന്റെ വിഷയമായി ഹ്യുമാനിറ്റീസ് തിരഞ്ഞെടുത്തു, ആളുകള്‍ പലപ്പോഴും എന്നെ പരിഹസിക്കുന്നു എന്നതാണ്. എനിക്ക് ഈ വിഷയം ഇഷ്ടമാണ്, അതുകൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ ഇത് തിരഞ്ഞെടുത്തത്. എന്നാല്‍ ചിലപ്പോള്‍ ഈ പരിഹാസങ്ങള്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ പ്രയാസമാണ്. എനിക്ക് അവരെ എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യാനും അവഗണിക്കാനും കഴിയും? ഈ വിഷയത്തില്‍ ഞാന്‍ നിങ്ങളില്‍ നിന്ന് മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം തേടുന്നു. നന്ദി, സര്‍, നമസ്‌കാരം.

അവതാരകന്‍: നന്ദി, അദിതി. മധുമിതയും അദിതിയും മറ്റ് ചില വിദ്യാര്‍ത്ഥികളും അവരുടെ ജീവിതത്തില്‍ ഒരു കരിയര്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതില്‍ സമ്മര്‍ദ്ദം അനുഭവിക്കുന്നു. സര്‍, ഒരു പ്രത്യേക തൊഴിലോ സ്ട്രീമോ തിരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോഴുള്ള മാനസിക സമ്മര്‍ദ്ദത്തിന്റെ പ്രശ്‌നം എങ്ങനെ പരിഹരിക്കാനാകും?

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങള്‍ സ്വയം ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാണെന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നില്ല. നിങ്ങള്‍ വ്യക്തിപരമായി ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാണെന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. നിങ്ങള്‍ക്ക് സ്വയം ആത്മവിശ്വാസമില്ലെന്നതാണ് യാഥാര്‍ത്ഥ്യം. നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ചിന്തയെക്കുറിച്ച് നിങ്ങള്‍ക്ക് സംശയമുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങള്‍ 50 പേരോട് 'ഞാന്‍ ഇത് ചെയ്താല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് എന്ത് തോന്നുന്നു... ഞാന്‍ അങ്ങനെ ചെയ്താല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് എന്ത് തോന്നുന്നു?' നിങ്ങള്‍ക്ക് സ്വയം അറിയില്ല. അതുമൂലം, നിങ്ങള്‍ മറ്റൊരാളുടെ ഉപദേശത്തെ ആശ്രയിക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ ആകര്‍ഷകമായി തോന്നുന്ന, ഉപദേശം ഏറ്റവും ലളിതമായി തോന്നുന്ന വ്യക്തി, നിങ്ങള്‍ അത് സ്വീകരിക്കുക. ഉദാഹരണത്തിന്, കളിക്കുന്നവര്‍ ഒരുപാട് നേടുമെന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു; ഈ പ്രമേയവുമായി വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്നവര്‍... മോദിജി പറഞ്ഞു, 'കളിച്ചു തിളങ്ങുക.' ഇനി ഞാന്‍ പഠിക്കില്ല കാരണം... അവന്‍ ഇഷ്ടമുള്ളത് തിരഞ്ഞെടുത്തു.

ഏറ്റവും മോശം സാഹചര്യം ആശയക്കുഴപ്പമാണെന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു ... നിശ്ചയമില്ലായ്മ. അവ്യക്തത...പഴയ കഥ കേട്ടിട്ടുണ്ടാവും... ആരോ കാര്‍ ഓടിക്കുകയായിരുന്നു അതേസമയം ഈ വഴിക്ക് പോകണോ അങ്ങോട്ടോ പോകണോ എന്ന് തീരുമാനിക്കാനാകാതെ ഒരു നായ അവസാനം കാറിനടിയില്‍ പെട്ട് മരിച്ചു. അതാണ് സംഭവിക്കുന്നത്... നായ ആ വഴി പോവുകയാണ് എന്നറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍ ഒരു പക്ഷെ ഡ്രൈവര്‍ക്ക് അവരെ രക്ഷിക്കാമായിരുന്നു. പക്ഷേ ഇങ്ങോട്ട് പോണം... അങ്ങോട്ട് പോണം...എന്ന ആശങ്കപ്പെട്ടാല്‍ പിന്നെ ഡ്രൈവര്‍ എത്ര വിദഗ്ദ്ധനായാലും രക്ഷിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. നാം അനിശ്ചിതത്വവും വിവേചനവും ഒഴിവാക്കണം. ഒരു തീരുമാനമെടുക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, ഞങ്ങള്‍ എല്ലാ മാര്‍ഗങ്ങളും കഴിയുന്നത്ര വിശകലനം ചെയ്തു നോക്കണം.

രണ്ടാമത്തെ കാര്യം, ശുചിത്വം അത്ര നിസ്സാരമായ കാര്യമാണെന്ന് ചിലര്‍ ചിലപ്പോള്‍ കരുതുന്നു. ഇനി, പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ വീക്ഷണകോണില്‍ നിന്ന് നോക്കിയാല്‍, അത് വളരെ നിസ്സാരമായ കാര്യമാണോ അല്ലയോ? 'അയ്യോ, പ്രധാനമന്ത്രിക്ക് ഒരുപാട് ജോലികള്‍ ഉണ്ട്... അദ്ദേഹം വൃത്തിയെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു' എന്ന് ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞേക്കാം. എന്നാല്‍ ഞാന്‍ അതിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങിയപ്പോള്‍, ഓരോ തവണയും ഞാന്‍ അതില്‍ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തുമ്പോള്‍, അത് ഒരു പ്രധാന ഉപകരണമായി ഞാന്‍ കണ്ടെത്തി. ഇന്ന്, ശുചിത്വം രാജ്യത്തിന്റെ പ്രധാന അജണ്ടയായി മാറിയിരിക്കുന്നു, അല്ലേ? ശുചിത്വം ഒരു ചെറിയ പ്രശ്നമായിരുന്നു, പക്ഷേ ഞാന്‍ എന്റെ ഹൃദയം അതില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തിയപ്പോള്‍ അത് വളരെ പ്രാധാന്യമര്‍ഹിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് ചിന്തിക്കേണ്ട... ചിലപ്പോഴൊക്കെ എന്തെങ്കിലും മുഴുവനായി വായിച്ചു തീര്‍ക്കാന്‍ കഴിയാതെ പോകുന്നത് നിങ്ങള്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും, എന്നാല്‍ കഴിഞ്ഞ പത്തു വര്‍ഷത്തിനിടെ ഭാരതത്തിന്റെ കലാ-സാംസ്‌കാരിക രംഗത്തെ വിപണി 250 വര്‍ധിച്ചുവെന്ന് ആരോ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ പതിഞ്ഞത്. തവണ. പണ്ട് ആരെങ്കിലും വരച്ചാല്‍ 'ആദ്യം പഠിക്കൂ. അവധിക്കാലത്ത് പെയിന്റിംഗ് ചെയ്യൂ' എന്ന് രക്ഷിതാക്കള്‍ പറയുമായിരുന്നു. ചിത്രകലയും ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു പ്രധാന വശമാകുമെന്ന് അവര്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല. അതുകൊണ്ട് നമ്മള്‍ ഒന്നിനെയും വിലകുറച്ച് കാണരുത്. നമുക്ക് കഴിവുണ്ടെങ്കില്‍, ഞങ്ങള്‍ അത് പ്രാധാന്യത്തോടെ സന്നിവേശിപ്പിക്കും. നമുക്ക് കഴിവുണ്ടായിരിക്കണം. പിന്നെ എന്ത് കൈയ്യില്‍ എടുത്താലും... അതില്‍ മുഴുവനായി മുഴുകുക... പക്ഷേ നമ്മള്‍ പാതി മനസ്സോടെ ആണെങ്കില്‍... 'അവന്‍ ഇത് തിരഞ്ഞെടുത്തു... ഞാനത് തിരഞ്ഞെടുക്കണമായിരുന്നു,  എങ്കില്‍ നന്നായേനെ.' ഈ ധര്‍മ്മസങ്കടം നിങ്ങളെ ഒരുപാട് കുഴപ്പങ്ങളില്‍ എത്തിച്ചേക്കാം.

ഇന്ന്, ദേശീയ വിദ്യാഭ്യാസ നയം നിങ്ങള്‍ക്ക് കാര്യങ്ങള്‍ വളരെ എളുപ്പമാക്കിയിരിക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ ഒരു മേഖലയില്‍ മികവ് പുലര്‍ത്തുന്നു, എന്നാല്‍ മറ്റെന്തെങ്കിലും ശ്രമിക്കണമെന്ന് തോന്നിയാല്‍, നിങ്ങള്‍ക്ക് മാറാം. നിങ്ങളുടെ സ്ട്രീം മാറ്റാം. നിങ്ങള്‍ ഏതെങ്കിലും പ്രത്യേക വിഷയത്തില്‍ ബന്ധിക്കപ്പെടേണ്ട ആവശ്യമില്ല; നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇപ്പോള്‍ വിദ്യാഭ്യാസത്തില്‍ സ്വയം പുരോഗമിക്കാന്‍ കഴിയും. ്  ഞാന്‍ ഒരു എക്‌സിബിഷന്‍ കാണുകയായിരുന്നു, കുട്ടികളുടെ കഴിവുകള്‍ എങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന് ഞാന്‍ കാണുകയായിരുന്നു, ഇത് ശരിക്കും ശ്രദ്ധേയമാണ്.

സര്‍ക്കാരിന്റെ പദ്ധതികള്‍ അറിയിക്കുന്ന സര്‍ക്കാരിന്റെ I&B മന്ത്രാലയം... മന്ത്രാലയം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നവരേക്കാള്‍ വളരെ മികച്ച ജോലിയാണ് ഈ കുട്ടികള്‍ ചെയ്തത്. 'നാരി ശക്തി'യുടെ (സ്ത്രീ ശക്തി) പ്രാധാന്യം വളരെ ഗംഭീരമായി ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഏത് സാഹചര്യത്തിലും നമ്മള്‍ നിര്‍ണായകമായിരിക്കണം എന്നാണ് ഇതിനര്‍ത്ഥം. നിങ്ങള്‍ നിര്‍ണ്ണായകമായി ശീലിച്ചുകഴിഞ്ഞാല്‍, ആശയക്കുഴപ്പം അപ്രത്യക്ഷമാകും. അല്ലെങ്കിലും ചിലപ്പോള്‍ നമ്മള്‍ കുടുംബവുമായി റസ്റ്റോറന്റില്‍ പോകുന്നത് നിങ്ങള്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ടാകും... സാധാരണ എനിക്ക് അവസരം ലഭിക്കാറില്ല, പക്ഷേ നിങ്ങള്‍ക്ക് ലഭിക്കും. നിങ്ങള്‍ റെസ്റ്റോറന്റില്‍ പോയാല്‍ ആദ്യം ഞാനിത് ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്യുമെന്ന് കരുതും... പിന്നെ അടുത്ത ടേബിളില്‍ എന്തോ കണ്ടിട്ട് വേണ്ട, ഞാന്‍ ഇത് ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്യില്ലെന്ന് ചിന്തിക്കും. അപ്പോള്‍ വെയിറ്റര്‍ മറ്റെന്തെങ്കിലും കൊണ്ടുവരുന്നത് കാണുമ്പോള്‍. അപ്പോള്‍ നിങ്ങളുടെ ഓര്‍ഡറുകള്‍ മാറ്റി ചിന്തിക്കുന്നു.. ''ശരി, എന്റെ രണ്ട് ഓര്‍ഡറുകള്‍ റദ്ദാക്കൂ, അത് എനിക്ക് കൊണ്ടുവരിക.'' ഇപ്പോള്‍, അവന്റെ വയറിന് ഒരിക്കലും തൃപ്തി വരില്ല. അവന്‍ ഒരിക്കലും സംതൃപ്തനായിരിക്കില്ല, വിഭവം മേശയില്‍ വരുമ്പോള്‍, അവന്‍ ചിന്തിക്കും, എന്തുകൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ മുമ്പത്തേത് ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്യാത്തത്, അത് ഇതിലും മികച്ചതായേനെ. ഡൈനിംഗ് ടേബിളില്‍ തീരുമാനമെടുക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ആളുകള്‍ക്ക് ഒരിക്കലും റസ്റ്റോറന്റും ഭക്ഷണവും ആസ്വദിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. നിങ്ങള്‍ നിര്‍ണായകമാകണം. ഇന്ന് രാവിലെ എന്ത് കഴിക്കണമെന്ന് നിന്റെ അമ്മ ചോദിച്ചാല്‍ 50 വെറൈറ്റി വിഭവങ്ങള്‍ പറഞ്ഞാല്‍ നീ എന്ത് ചെയ്യും? കുറച്ചുനേരം ആലോചിച്ച ശേഷം, നിങ്ങള്‍ പതിവായി കഴിക്കുന്ന ഭക്ഷണത്തിലേക്ക് മടങ്ങിവരും.

നിര്‍ണ്ണായകമായ ശീലം വളര്‍ത്തിയെടുക്കേണ്ടതുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നു. ഒരു തീരുമാനം എടുക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, 50 കാര്യങ്ങള്‍ വിശദമായി നോക്കണം, അവയുടെ ഗുണദോഷങ്ങള്‍ നോക്കണം, ഗുണദോഷങ്ങള്‍ ആരോടെങ്കിലും ചോദിക്കണം.. എന്നാല്‍ അതിന് ശേഷം നമ്മള്‍ നിര്‍ണായകമാകണം. അതുകൊണ്ടാണ് ആശയക്കുഴപ്പം ഒരു സാഹചര്യത്തിലും ആര്‍ക്കും നല്ലതല്ല. വിവേചനവും വിവേചനമില്ലായ്മയും മോശമാണ്, അതില്‍ നിന്ന് നാം പുറത്തുവരണം. നന്ദി.

അവതാരകന്‍ - സര്‍, തീരുമാനം എടുക്കുന്നതിലെ വ്യക്തതയിലാണ് വിജയം... താങ്കളുടെ പ്രസ്താവന എന്നും ഓര്‍മ്മിക്കപ്പെടും. നന്ദി. ശാന്തമായ കടല്‍ത്തീരങ്ങള്‍, മനോഹരമായ തെരുവുകള്‍, സാംസ്‌കാരിക വൈവിധ്യങ്ങള്‍ എന്നിവയ്ക്ക് പേരുകേട്ട പുതുച്ചേരിയിലെ പ്രശസ്ത നഗരമായ സെദാരപേട്ടിലെ ഗവണ്‍മെന്റ് ഹയര്‍ സെക്കന്‍ഡറി സ്‌കൂളിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയായ ദീപ്ശ്രീ, ഈ ഓഡിറ്റോറിയത്തില്‍ നമുക്കിടയില്‍ ഉണ്ട്, അവളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ദീപ്ശ്രീ, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ദീപ്ശ്രീ - നമസ്‌തേ, വണക്കം ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സര്‍.

പ്രധാനമന്ത്രി - വണക്കം, വണക്കം.

ദീപ്ശ്രീ - എന്റെ പേര് ദീപ്ശ്രീ. ഞാന്‍ പുതുച്ചേരിയിലെ സെദാരപേട്ടിലുള്ള ഗവണ്‍മെന്റ് ഹയര്‍ സെക്കന്‍ഡറി സ്‌കൂളില്‍ നിന്നാണ്. ഞങ്ങള്‍ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്നതായി മാതാപിതാക്കളില്‍ എങ്ങനെ വിശ്വാസം വളര്‍ത്തിയെടുക്കാന്‍ കഴിയും എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം. നന്ദി സര്‍.

അവതാരകന്‍ - നന്ദി, ദീപ്ശ്രീ. മിസ്റ്റര്‍ പ്രധാനമന്ത്രി, ഞങ്ങള്‍ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന് എങ്ങനെ നമ്മുടെ മാതാപിതാക്കളെ ബോധ്യപ്പെടുത്താനാകും? ഈ വിഷയത്തില്‍ ദീപ്ശ്രീ നിങ്ങളില്‍ നിന്ന് മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം തേടുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി - നിങ്ങള്‍ ഒരു ചോദ്യം ചോദിച്ചു, എന്നാല്‍ ചോദ്യത്തിന് പിന്നില്‍ നിങ്ങളുടെ മനസ്സില്‍ മറ്റൊരു ചോദ്യമുണ്ട്, അത് നിങ്ങള്‍ ചോദിക്കുന്നില്ല. രണ്ടാമത്തെ ചോദ്യം മുഴുവന്‍ കുടുംബത്തിലും അവിശ്വാസമാണ്. ഒരു വിശ്വാസക്കുറവുണ്ട്, നിങ്ങള്‍ സാഹചര്യം നന്നായി വിശകലനം ചെയ്തു. വീട്ടില്‍ ആര്‍ക്കും ദേഷ്യം വരാത്ത വിധത്തില്‍ താങ്കളുടെ ചോദ്യം അവതരിപ്പിച്ചു, എന്നാലും അദ്ധ്യാപകര്‍ക്കും രക്ഷിതാക്കള്‍ക്കും ഒരുപോലെ ആശങ്കയാണ്. നമ്മുടെ കുടുംബ ജീവിതത്തില്‍ വിശ്വാസക്കുറവ് അനുഭവപ്പെടുന്നതിന്റെ കാരണം എന്താണ്? കുടുംബജീവിതത്തില്‍ നമുക്ക് വിശ്വാസക്കുറവ് അനുഭവപ്പെടുകയാണെങ്കില്‍, ഇത് വളരെ ആശങ്കാകുലമാണ്. ഈ വിശ്വാസക്കുറവ് പെട്ടെന്ന് സംഭവിക്കുന്നതല്ല... വളരെക്കാലം കൊണ്ടാണ് ഇത് സംഭവിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് ഓരോ മാതാപിതാക്കളും, ഓരോ അധ്യാപകരും, ഓരോ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയും അവരുടെ പെരുമാറ്റം വളരെ ശ്രദ്ധാപൂര്‍വ്വം വിശകലനം ചെയ്യുന്നത്. എല്ലാത്തിനുമുപരി, എന്തുകൊണ്ടാണ് മാതാപിതാക്കള്‍ എന്റെ വാക്കുകളില്‍ വിശ്വസിക്കാത്തത് ... എവിടെയോ അത്തരം കാര്യങ്ങള്‍ എന്നിലേക്ക് അവരുടെ മനസ്സ് മാറ്റാന്‍ അവരെ പ്രേരിപ്പിച്ചിരിക്കണം? ചിലപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തിനെ കാണാന്‍ പോവുകയാണെന്ന് മാതാപിതാക്കളോട് പറഞ്ഞിരിക്കാം, നിങ്ങള്‍ അവിടെ പോയിട്ടില്ലെന്ന് മാതാപിതാക്കള്‍ പിന്നീട് അറിഞ്ഞാല്‍, വിശ്വാസക്കുറവ് ആരംഭിക്കുന്നു. അവള്‍ അവിടെ പോകുമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു, പക്ഷേ പിന്നീട് അവള്‍ അവിടെ പോയിട്ടില്ലെന്ന് മാതാപിതാക്കള്‍ അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അവിടെ പോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചുവെന്ന് നിങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു, പക്ഷേ വഴിയില്‍ എന്റെ മനസ്സ് മാറി, അതിനാല്‍ ഞാന്‍ മറ്റെവിടെയെങ്കിലും പോയി. അതുകൊണ്ട് വിശ്വാസക്കുറവിന്റെ ഈ സാഹചര്യം ഒരിക്കലും ഉണ്ടാകില്ല. ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥി എന്ന നിലയില്‍ നാം തീര്‍ച്ചയായും അതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കണം. ഉദാഹരണത്തിന്, നിങ്ങള്‍ പറയുകയാണ് 'അമ്മ ഉറങ്ങിക്കോളൂ, വിഷമിക്കേണ്ട, ഞാന്‍ പഠിക്കാം.' നിങ്ങള്‍ ഉറങ്ങുകയാണെന്ന് അമ്മ നിശബ്ദമായി കണ്ടെത്തിയാല്‍, ഒരു വിശ്വാസക്കുറവ് ഉണ്ടാകും. അവന്‍ പഠിക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞതായി നിങ്ങളുടെ അമ്മയ്ക്ക് തോന്നും, പക്ഷേ അവന്‍ പഠിക്കുന്നില്ല, അവന്‍ ഉറങ്ങുകയാണ്.

ഒരാഴ്ചത്തേക്ക് മൊബൈല്‍ ഫോണില്‍ തൊടില്ലെന്ന് നിങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു, പക്ഷേ നിങ്ങള്‍ ഫോണ്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നത് അമ്മ നിശബ്ദമായി ശ്രദ്ധിക്കുന്നു ... അതിനാല്‍ വിശ്വാസക്കുറവ് ഉടലെടുക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ പറയുന്നത് നിങ്ങള്‍ ശരിക്കും പിന്തുടരുന്നുണ്ടോ? നിങ്ങള്‍ അങ്ങനെ ചെയ്യുകയാണെങ്കില്‍, മാതാപിതാക്കളോ അധ്യാപകരോ അത്തരമൊരു വിശ്വാസക്കുറവിന്റെ ഒരു സാഹചര്യം സൃഷ്ടിക്കുമെന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല, ഇത് നിങ്ങളോടുള്ള അവിശ്വാസത്തിന് കാരണമാകും. അതുപോലെ മാതാപിതാക്കളും ചിന്തിക്കണം. ചില മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് അത്തരം ശീലങ്ങളുണ്ട്, ഒരു അമ്മ വളരെ നല്ല ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്തിട്ട് മകന്‍ വന്നതായി കരുതുക. എന്ത് കൊണ്ടോ അവനു ഭക്ഷണം കഴിക്കാനുള്ള മൂഡില്ല, കുറച്ചേ കഴിച്ചിട്ടുള്ളൂ, അപ്പോള്‍ അമ്മ എന്ത് പറയും... അവന്‍ വഴിയില്‍ എവിടെയെങ്കിലും കഴിച്ചിട്ടുണ്ടാവും, തീര്‍ച്ചയായും ആരുടെയെങ്കിലും വീട്ടില്‍ നിന്ന് വയറുനിറയെ കഴിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. അപ്പോള്‍ അത് അവനെ വേദനിപ്പിക്കുന്നു, അവന്‍ സത്യം പറയുന്നില്ല. പിന്നെ അമ്മയെ സന്തോഷിപ്പിക്കാന്‍, അവന്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാലും ഇല്ലെങ്കിലും, അവന്‍ കുറച്ച് കഴിക്കുന്നു. വിശ്വാസമില്ലായ്മ വികസിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്. ഓരോ വീട്ടിലും ഈ അവസ്ഥ അനുഭവിക്കണം. ഉദാഹരണത്തിന്, നിങ്ങളുടെ അമ്മയോ അച്ഛനോ നിങ്ങള്‍ക്ക് പണം നല്‍കുകയും ഒരു മാസത്തേക്ക് 100 രൂപ നല്‍കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടാകാം. ഇതാണ് നിങ്ങളുടെ പോക്കറ്റ് മണി. എന്നിട്ട് ഓരോ മൂന്നാം ദിവസവും അവര്‍ നിങ്ങളോട് ചോദിക്കുന്നു, നിങ്ങള്‍ ആ 100 രൂപ എന്ത് ചെയ്തു? 30 ദിവസത്തേക്കുള്ള പണം നിങ്ങള്‍ തന്നു, അല്ലേ? അവന്‍ കൂടുതല്‍ പണം ആവശ്യപ്പെട്ട് നിങ്ങളുടെ അടുക്കല്‍ വന്നിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ട് അവനില്‍ വിശ്വാസമര്‍പ്പിക്കുക. നിനക്ക് അവനില്‍ വിശ്വാസമില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ആ പണം മകനു കൊടുക്കാന്‍ പാടില്ലായിരുന്നു. മിക്ക കേസുകളിലും, ഇത് മാതാപിതാക്കളുമായി സംഭവിക്കുന്നു. അവര്‍ ദിവസവും 100 രൂപ ചോദിക്കുന്നു... ചോദിക്കാന്‍ ഒരു വഴിയുണ്ട്, ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞേക്കാം - മകനേ, അന്ന് ഞങ്ങളുടെ പക്കല്‍ അധികം പണമില്ലായിരുന്നു, അതിനാല്‍ ഞങ്ങള്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് 100 രൂപ മാത്രമാണ് തന്നത്. വിഷമിക്കേണ്ട, നിനക്ക് കൂടുതല്‍ ആവശ്യമുണ്ടെങ്കില്‍ എന്നോട് പറയൂ. മാതാപിതാക്കള്‍ 100 രൂപ തന്നത് ആ മകന് മറിച്ചൊന്നും തോന്നില്ലല്ലോ...ഇപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ കൈയടിക്കുന്നത് അത് നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടം പോലെ ആയിരുന്നതുകൊണ്ടാണ്.

ആ 100 രൂപ കൊണ്ട് എന്ത് ചെയ്തു എന്ന് ചോദിക്കുന്നതിന് പകരം, കൂടുതല്‍ വേണമെങ്കില്‍ ഞങ്ങളോട് പറയൂ എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍, 'അമ്മേ, എന്റെ കയ്യില്‍ പണമുണ്ട്, എനിക്ക് അത് മതി' എന്ന് മകന്‍ പറയും. അങ്ങനെയായിരിക്കണം നമ്മുടെ പരസ്പര ആശയവിനിമയ രീതി. അതുപോലെയാണ് വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ കാര്യവും, നമ്മുടെ കുട്ടികളില്‍ നിന്നുള്ള നമ്മുടെ പ്രതീക്ഷകളും. 'എന്താ നിനക്ക് നല്ല മാര്‍ക്ക് കിട്ടാത്തത്? പഠിക്കുന്നില്ല, ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല, ക്ലാസ്സില്‍ ഇരിക്കുന്നില്ല, കൂട്ടുകാരുമായി ചാറ്റ് ചെയ്ത് സമയം കളയുന്നുണ്ടാവും.' മനസ്സിലാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുക. അവര്‍ക്ക് പണമുണ്ടാകാം, അവര്‍ സിനിമ കാണാന്‍ പോയിരിക്കാം, അല്ലെങ്കില്‍ അവര്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണില്‍ റീലുകള്‍ കാണുന്നുണ്ടാകാം. തുടര്‍ന്ന് മാതാപിതാക്കളും കുട്ടിയും ഒരുതരം സംഭാഷണത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടുന്നു, ഇത് വര്‍ദ്ധിച്ചുവരുന്നതോടെ അകലവും വര്‍ദ്ധിക്കുന്നു. ഒന്നാമതായി, വിശ്വാസം അവസാനിക്കുന്നു, പിന്നീട് ദൂരം വര്‍ദ്ധിക്കുന്നു, ഈ ദൂരം ചിലപ്പോള്‍ കുട്ടികളെ വിഷാദത്തിലേക്ക് തള്ളിവിടുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് മാതാപിതാക്കള്‍ എന്താണ് പറയുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് വളരെ അത്യാവശ്യമാണ്.

അതുപോലെ, അധ്യാപകര്‍ അവരുടെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുമായി നേരിട്ട് സംസാരിക്കണം, അതിലൂടെ അവര്‍ക്ക് സ്വയം പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയും. ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥിക്ക് ഒരു ചോദ്യം മനസ്സിലാകുന്നില്ലെങ്കില്‍, ഒരു അധ്യാപകന്‍ ശാസിക്കാതെ വിശദീകരിക്കണം. ചിലപ്പോള്‍ സംഭവിക്കുന്നത് 'നിനക്കൊന്നും മനസ്സിലാകില്ല, സമയം കളയാതെ ഇവിടെ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കൂ' എന്ന് പറയും. ചില സമയങ്ങളില്‍ അധ്യാപകര്‍ ചെയ്യുന്നത്, കഴിവുള്ള 4-5 വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ അവര്‍ വളരെയധികം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു, അവര്‍ അവരുമായി അടുക്കുന്നു, അതേസമയം 20-30 വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുണ്ടെങ്കിലും ബാക്കി ക്ലാസിനെക്കുറിച്ച് അവര്‍ വിഷമിക്കാറില്ല. അധ്യാപകര്‍ ആ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ അവരുടെ വിധിക്ക് വിടുന്നു. ഈ 2-4 വിദ്യാര്‍ത്ഥികളില്‍ അവര്‍ അവരുടെ ശ്രദ്ധ നിക്ഷേപിക്കുന്നു, അവരെ തുടര്‍ച്ചയായി പ്രശംസിക്കുന്നു, അവരുടെ ഫലങ്ങളില്‍ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. ഇപ്പോള്‍, ആ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് എത്രത്തോളം മുന്നേറാന്‍ കഴിയും എന്നത് മറ്റൊരു കാര്യമാണ്, എന്നാല്‍ അവര്‍ ബാക്കിയുള്ള വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ നിരാശരാക്കി. അതിനാല്‍, എല്ലാ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെയും തുല്യമായി പരിഗണിക്കുക. എല്ലാവരോടും ഒരുപോലെ പെരുമാറുക. അതെ, മൂര്‍ച്ചയുള്ളവന്‍ സ്വയം പുരോഗമിക്കും. എന്നാല്‍ അത് ഏറ്റവും ആവശ്യമുള്ളവര്‍ക്ക്, നിങ്ങള്‍ അവരുടെ ഗുണങ്ങളെ അഭിനന്ദിച്ചാല്‍, ം, അത് അത്ഭുതങ്ങള്‍ ചെയ്യും.

  ചിലപ്പോള്‍ പഠനത്തില്‍ കുറവുള്ള ഒരു കുട്ടിയുണ്ടാകാം, പക്ഷേ അവന്റെ കൈയക്ഷരം നല്ലതാണ്. ടീച്ചര്‍ക്ക് അവന്റെ സീറ്റില്‍ ചെന്ന് അവനോട് 'കൊള്ളാം, നിങ്ങളുടെ കൈയക്ഷരം വളരെ മികച്ചതാണ്, നിങ്ങള്‍ എത്ര മിടുക്കനാണ് എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ ആത്മവിശ്വാസം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയും, ' ഒരു ക്ലാസ്സില്‍ മന്ദതയോടെ ഇരിക്കുന്ന ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥിയുണ്ടെങ്കില്‍, നിങ്ങള്‍ അവനോട് 'ഹായ്, നിന്റെ വസ്ത്രങ്ങള്‍ വളരെ വൃത്തിയാണ്, നിന്റെ വസ്ത്രങ്ങള്‍ വളരെ മനോഹരവുമാണ്.'ഇങ്ങനെ പറയുകയാണെങ്കില്‍,  അവനില്‍ ആത്മവിശ്വാസം വളരും. അവന്‍ നിങ്ങളോട് തുറന്ന് സംസാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങും, കാരണം നിങ്ങള്‍ അവനെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അവന് തോന്നും. ഈ പ്രകൃതിദത്തമായ അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടാല്‍, വിശ്വാസക്കുറവ് ഉണ്ടാകില്ലെന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഇത് അധ്യാപകരുടെ മാത്രമല്ല, വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെയും ഉത്തരവാദിത്തമാണ്. നമ്മുടെ വീടുകളിലെ കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ക്ക് എന്നിലുള്ള വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെടാന്‍ എന്റെ എന്ത് പ്രവൃത്തിയാണ് കാരണമായതെന്ന് നാം ആത്മപരിശോധന നടത്തണം. ഏത് സാഹചര്യത്തിലും, നമ്മുടെ പെരുമാറ്റം കാരണം നമ്മുടെ കുടുംബത്തിന്റെയും അധ്യാപകരുടെയും വിശ്വാസം നമ്മില്‍ നഷ്ടപ്പെടരുത്.

മറ്റൊരു കാര്യം, നമുക്ക് കുടുംബത്തില്‍ ശ്രമിക്കാമെന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു... നിങ്ങളുടെ മകനോ മകളോ അഞ്ച് സുഹൃത്തുക്കള്‍ ഉണ്ടെന്ന് കരുതുക. അഞ്ച് കുടുംബങ്ങളും മാസത്തിലൊരിക്കല്‍, രണ്ട് മണിക്കൂര്‍ വീതം, ഓരോ മാസവും ഓരോ കുടുംബത്തിനും ഇടയില്‍ തിരിഞ്ഞ് ഒത്തുകൂടുന്നത് ഒരു പോയിന്റ് ആക്കുക. ആബാലവൃദ്ധം എല്ലാവരും പങ്കെടുക്കും; രണ്ടുപേരെ വീട്ടില്‍ ഉപേക്ഷിക്കുന്നതുപോലെയല്ല. 80 വയസ്സുള്ളവരുടെ രക്ഷിതാക്കള്‍ ശാരീരികക്ഷമതയുള്ളവരാണെങ്കില്‍ അവരും ചേരണം. അപ്പോള്‍, സുഹൃത്തുക്കളില്‍ ഒരാളുടെ അമ്മ ഒരു പുസ്തകത്തില്‍ നിന്ന് ഒരു നല്ല കഥ വിവരിക്കുമെന്ന് തീരുമാനിക്കണം. അടുത്ത തവണ, പരിപാടിക്ക് ആതിഥേയത്വം വഹിക്കാന്‍ ഊഴമെത്തിയ സുഹൃത്തിന്റെ വീട്ടിലും ഇതേ കാര്യം വ്യത്യസ്തതയോടെ ചെയ്യണം. താന്‍ കണ്ട ഒരു പോസിറ്റീവ് സിനിമയുടെ കഥ അച്ഛന്‍ പങ്കുവെക്കും. നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു മണിക്കൂര്‍ കൂടിച്ചേരല്‍ ഉണ്ടാകുമ്പോഴെല്ലാം, റഫറന്‍സുകളില്ലാതെ, ഉദാഹരണങ്ങളില്‍ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും നല്ല കാര്യങ്ങള്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്യുകയും ചെയ്യുക. പോസിറ്റിവിറ്റി ക്രമേണ വ്യാപിക്കുന്നതായി നിങ്ങള്‍ കാണും. ഈ പോസിറ്റിവിറ്റി നിങ്ങളുടെ കുട്ടികളോട് മാത്രമല്ല, ഓരോ വ്യക്തിയിലും വിശ്വാസത്തിന്റെ അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യും. നിങ്ങള്‍ എല്ലാവരും പരസ്പരം സഹായിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു യൂണിറ്റായി മാറും, അത്തരം സമ്പ്രദായങ്ങള്‍ നമ്മള്‍ പരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കണമെന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു. നന്ദി.

അവതാരകന്‍ - പ്രധാനമന്ത്രി സാര്‍, കുടുംബങ്ങളില്‍ വിശ്വാസമാണ് പ്രധാനം, നിങ്ങളുടെ സന്ദേശം ഞങ്ങളുടെ വീടുകളില്‍ സന്തോഷം കൊണ്ടുവരും. നന്ദി, പിഎം സര്‍. ഛത്രപതി ശിവാജി മഹാരാജിന്റെയും സാമൂഹിക പരിഷ്‌കര്‍ത്താവായ മഹാത്മ ജ്യോതിബ ഫൂലെയുടെയും ജന്മസ്ഥലമായ മഹാരാഷ്ട്രയിലെ പുണ്യ നഗരമായ പൂനെയില്‍ നിന്നുള്ള രക്ഷിതാവ് ചന്ദ്രേഷ് ജെയിന്‍ ഓണ്‍ലൈനില്‍ ഈ പ്രോഗ്രാമില്‍ ചേരുന്നു. ചന്ദ്രേഷ് ജെയിന്‍ ജി താങ്കളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, പ്രധാനമന്ത്രി. ചന്ദ്രേഷ് ജി, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ചന്ദ്രേഷ് ജെയിന്‍ - ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി ജി, നിങ്ങള്‍ക്ക് ആശംസകള്‍. എന്റെ പേര് ചന്ദ്രേഷ് ജെയിന്‍, ഞാന്‍ ഒരു രക്ഷിതാവാണ്. എനിക്ക് നിങ്ങളോട് ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്: ഇന്നത്തെ കാലത്ത് കുട്ടികള്‍ അവരുടെ തലച്ചോര്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നത് നിര്‍ത്തി, എല്ലാം അവരുടെ വിരല്‍ത്തുമ്പില്‍ ലഭ്യമാകുന്നതിനാല്‍ സാങ്കേതികവിദ്യയെ കൂടുതല്‍ ആശ്രയിക്കുന്നതായി നിങ്ങള്‍ കരുതുന്നില്ലേ? സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ അടിമകളേക്കാള്‍ യജമാനന്മാരാകാന്‍ ഈ യുവതലമുറയെ എങ്ങനെ പ്രബുദ്ധരാക്കും? ദയവായി മാര്‍ഗ്ഗനിര്‍ദ്ദേശം നല്‍കുക. നന്ദി.

അവതാരകന്‍: നന്ദി, ചന്ദ്രേഷ് ജി. ആദിവാസി നേതാവും സ്വാതന്ത്ര്യ സമര സേനാനിയുമായ ബിര്‍സ മുണ്ടയുടെ ജന്മസ്ഥലമായ ജാര്‍ഖണ്ഡിലെ രാംഗഡ് ജില്ലയില്‍ നിന്നുള്ള മറ്റൊരു രക്ഷിതാവായ ശ്രീമതി പൂജ ശ്രീവാസ്തവ ഓണ്‍ലൈന്‍ മീഡിയത്തിലൂടെ ഈ പ്രോഗ്രാമില്‍ ചേര്‍ന്നു. പ്രധാനമന്ത്രിയോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിച്ച് തന്റെ ആശങ്കയ്ക്ക് പരിഹാരം തേടാനാണ് അവര്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. പൂജ, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യവുമായി മുന്നോട്ട് പോകൂ.

പൂജ ശ്രീവാസ്തവ: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സര്‍. എന്റെ പേര് കുമാരി പൂജ ശ്രീവാസ്തവ. ജാര്‍ഖണ്ഡിലെ രാംഗഡിലുള്ള ശ്രീ ഗുരുനാനാക്ക് പബ്ലിക് സ്‌കൂളില്‍ പഠിക്കുന്ന പ്രിയാന്‍ഷി ശ്രീവാസ്തവയുടെ രക്ഷിതാവാണ് ഞാന്‍. സര്‍, ഇന്‍സ്റ്റാഗ്രാം, സ്നാപ്ചാറ്റ്, ട്വിറ്റര്‍ തുടങ്ങിയ സോഷ്യല്‍ മീഡിയ പ്ലാറ്റ്ഫോമുകള്‍ ഉപയോഗിച്ച് എന്റെ മകളുടെ പഠനം എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യാമെന്ന് എനിക്ക് ചോദിക്കണം. ദയവായി ഇതില്‍ എന്നെ നയിക്കൂ. നന്ദി സര്‍.

അവതാരകന്‍: നന്ദി, മാഡം. അഭിനവ് റാണ എന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥി ടി.ആര്‍. ഹിമാചല്‍ പ്രദേശിലെ ഹമീര്‍പൂര്‍ ജില്ലയിലെ ശിവാലിക് പര്‍വതനിരകളുടെ താഴ്വരയിലുള്ള DAV സ്‌കൂള്‍ കങ്കൂ ഓണ്‍ലൈനില്‍ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേരുന്നു. പ്രധാനമന്ത്രിയോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അഭിനവ്, ദയവായി മുന്നോട്ട് പോയി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

അഭിനവ് റാണ - ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സര്‍, നമസ്‌കാര്‍. എന്റെ പേര് അഭിനവ് റാണ, ഞാന്‍ ടി.ആറിന്റെ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയാണ്. DAV പബ്ലിക് സീനിയര്‍ സെക്കന്‍ഡറി സ്‌കൂള്‍ കാങ്കൂ ജില്ല. ഹമീര്‍പൂര്‍, ഹിമാചല്‍ പ്രദേശ് സര്‍, വിലയേറിയ പഠനസമയത്ത് ഒരു ശ്രദ്ധാകേന്ദ്രമായി മാറുന്നതിനുപകരം മൊബൈല്‍ സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ പ്രയോജനങ്ങള്‍ പഠനത്തിനുള്ള ഒരു ഉപകരണമായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നതിനൊപ്പം പരീക്ഷാ സമ്മര്‍ദ്ദം ഫലപ്രദമായി കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ എങ്ങനെ പഠിപ്പിക്കാനും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനും കഴിയും എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം. നന്ദി സര്‍.

അവതാരകന്‍: നന്ദി, അഭിനവ്. പ്രധാനമന്ത്രി സര്‍, ചന്ദ്രേഷ് ജെയിന്‍, പൂജ, അഭിനവ് തുടങ്ങിയ നിരവധി വ്യക്തികള്‍ തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തില്‍ സോഷ്യല്‍ മീഡിയയുടെയും സാങ്കേതികവിദ്യയുടെയും വര്‍ദ്ധിച്ചുവരുന്ന സമ്മര്‍ദ്ദത്തെക്കുറിച്ച് ആശങ്കാകുലരാണ്. ഈ പ്രതികൂല ഫലങ്ങളില്‍ നിന്ന് അവര്‍ക്ക് എങ്ങനെ സ്വയം പരിരക്ഷിക്കാന്‍ കഴിയും? ഈ വിഷയത്തില്‍ ഉചിതമായ മാര്‍ഗ്ഗനിര്‍ദ്ദേശം നല്‍കുക.

പ്രധാനമന്ത്രി - നോക്കൂ, നമ്മുടെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും നിത്യജീവിതത്തിലും ഒന്നിലും അധികമാകുന്നത് നല്ലതല്ലെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എല്ലാത്തിനും ഒരു പരിധി വേണം; അത് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലായിരിക്കണം. നിങ്ങളുടെ അമ്മ വളരെ നല്ല ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കിയെന്ന് കരുതുക... പോഷകസമൃദ്ധമാണ്... രുചി നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടത്തിനനുസരിച്ചാണ്... ഭക്ഷണസമയവും. ഇത് സാധ്യമാണോ? ഇത് സാധ്യമാണോ? ഒരിക്കലെങ്കിലും അമ്മയോട് പറയേണ്ടി വരും... വേണ്ട അമ്മേ, അത് മതി ഇനി എനിക്ക് കഴിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. നിങ്ങള്‍ അത് ചെയ്യുമോ ഇല്ലയോ? അത് നിങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട വിഭവമായിരുന്നു, എല്ലാത്തരം പോഷണങ്ങളാലും സമ്പന്നമായിരുന്നു, അത് ഭക്ഷണ സമയമായിരുന്നു, എന്നിട്ടും ആ ഭക്ഷണം നിങ്ങളെ ശല്യപ്പെടുത്തുകയും ഛര്‍ദ്ദിക്കുകയും നിങ്ങളുടെ ആരോഗ്യം മോശമാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു ഘട്ടം വരുന്നു, നിങ്ങള്‍ എത്ര ഇഷ്ടപ്പെട്ടാലും... നിര്‍ത്തുക. നിര്‍ത്തണോ വേണ്ടയോ?

അതുപോലെ, നിങ്ങള്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന പല കാര്യങ്ങളും മൊബൈല്‍ ഫോണുകളില്‍ ഉണ്ട്. നിരവധി കാര്യങ്ങളുണ്ട്, പക്ഷേ ഇനിയും കുറച്ച് സമയം പരിഹരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഈ ദിവസങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്... എപ്പോള്‍ കണ്ടാലും പലരും... മൊബൈല്‍ ഫോണിന് അടിമപ്പെട്ടതായി തോന്നുന്നു. എപ്പോഴെങ്കിലും എന്റെ കയ്യില്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ നിങ്ങളും ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാകും... അപൂര്‍വ്വമായി മാത്രമേ എന്റെ കയ്യില്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ കിട്ടൂ. കാരണം, എന്റെ സമയത്തിന്റെ ഏറ്റവും ഫലപ്രദമായ ഉപയോഗം എന്താണെന്ന് എനിക്കറിയാം. മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം വളരെ അത്യാവശ്യമായ ഒരു ഉപകരണമാണെന്നും ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു. പക്ഷേ അത് എങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കണം... എത്രമാത്രം ഉപയോഗിക്കണം... എനിക്ക് അതിനെക്കുറിച്ച് വിവേചനാധികാരം ഉണ്ടായിരിക്കണം. ഇന്ന് എല്ലാ മാതാപിതാക്കളുടെയും ആശങ്കയാണിത്. ഒരു അപവാദം ഉണ്ടാകണമെന്നില്ല. രക്ഷിതാക്കള്‍ തന്നെ ദിവസം മുഴുവന്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണില്‍ കുടുങ്ങിയേക്കാം, എന്നാല്‍ തങ്ങളുടെ കുട്ടി അതില്‍ നിന്ന് അകന്നു നില്‍ക്കണമെന്ന് അവര്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ കണ്ടിരിക്കാം... അതിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ പോരായ്മ... അത് നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തെ വികലമാക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിലേക്ക് നോക്കിയാല്‍, വീട്ടിലെ നാല് പേര്‍ നാല് മൂലയില്‍ ഇരുന്ന് പരസ്പരം സന്ദേശങ്ങള്‍ കൈമാറുന്നു. ഈ സന്ദേശം ലഭിച്ചുവെന്ന് പറഞ്ഞ് അവര്‍ എഴുന്നേറ്റ് മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ മറ്റുള്ളവരെ കാണിക്കില്ല. എന്തുകൊണ്ട്? അതൊരു രഹസ്യമാണ്. ഇന്നത്തെ കാലത്ത് വളരെയധികം അവിശ്വാസം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനും ഇത് കാരണമായിട്ടുണ്ട്. അമ്മ മൊബൈല്‍ ഫോണില്‍ സ്പര്‍ശിച്ചാല്‍, ഒരു കൊടുങ്കാറ്റ് വീടിനെ കീഴടക്കും. ''എന്റെ മൊബൈല്‍ ഫോണില്‍ തൊടാന്‍ നിങ്ങള്‍ ആരാണ്''.. ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കുമോ ഇല്ലയോ.

കുടുംബത്തില്‍ ചില ചിട്ടകള്‍ വേണമെന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം. ഉദാഹരണത്തിന്, ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ഇലക്ട്രോണിക് ഉപകരണങ്ങളും ഡൈനിംഗ് ടേബിളില്‍ ഉണ്ടാകരുത്. ഇല്ല എന്നര്‍ത്ഥം, ഒന്നുമില്ല. ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോള്‍ എല്ലാവരും സംഭാഷണങ്ങളില്‍ ഏര്‍പ്പെടും. നമുക്ക് വീട്ടില്‍ ഈ അച്ചടക്കം പാലിക്കാം... ഞാന്‍ നേരത്തെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, ഞാന്‍ വീണ്ടും പറയുന്നു... ഗാഡ്ജെറ്റ് സോണ്‍ ഇല്ല, അതായത് ഒരു പ്രത്യേക മുറിയില്‍ ഗാഡ്ജെറ്റുകള്‍ പ്രവേശിക്കരുത്. ഞങ്ങള്‍ ഇരുന്നു സംസാരിക്കും, സംസാരിക്കും. കുടുംബത്തിനുള്ളില്‍ ഊഷ്മളമായ അന്തരീക്ഷത്തിന് അത് ആവശ്യമാണ്.

മൂന്നാമതായി, ഇപ്പോള്‍ നമുക്ക് സാങ്കേതികവിദ്യ ഒഴിവാക്കാന്‍ കഴിയില്ല, സാങ്കേതികവിദ്യയെ ഒരു ഭാരമായി കണക്കാക്കരുത്, സാങ്കേതികവിദ്യയില്‍ നിന്ന് ഓടിപ്പോകരുത്, പക്ഷേ അതിന്റെ ശരിയായ ഉപയോഗം പഠിക്കേണ്ടത് ഒരുപോലെ അത്യാവശ്യമാണ്. നിങ്ങള്‍ക്ക് ടെക്‌നോളജി പരിചിതമാണെങ്കില്‍... നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് പൂര്‍ണ്ണമായ അറിവ് ഇല്ലായിരിക്കാം... നിങ്ങളുടെ ആദ്യ ദൗത്യം ഇന്ന് മൊബൈല്‍ ഫോണില്‍ ലഭ്യമായതെല്ലാം അവരുമായി ചര്‍ച്ച ചെയ്യുക... അവരെ പഠിപ്പിക്കുക... അവരെ വിശ്വാസത്തിലെടുക്കുക. ഗണിതം, രസതന്ത്രം, അല്ലെങ്കില്‍ ചരിത്രം എന്നിവയെ കുറിച്ചുള്ള പ്രധാന വിവരങ്ങള്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ലഭിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അവരെ കാണിക്കുക. ഈ ആവശ്യത്തിനായി ഞാന്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ കാണുന്നു, നിങ്ങളും കാണണം. അതുകൊണ്ട് അവരും കുറച്ച് താല്പര്യം കാണിക്കും, അല്ലാത്തപക്ഷം എന്ത് സംഭവിക്കും... ഓരോ തവണയും നിങ്ങള്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണില്‍ സുഹൃത്തുക്കളുമായി കുടുങ്ങിയിരിക്കുകയാണോ, അല്ലെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണില്‍ റീലുകള്‍ കാണുകയാണോ എന്ന് അവര്‍ ചിന്തിക്കും. ഇതില്‍ വിലപിടിപ്പുള്ള ഈ വസ്തുക്കള്‍ ഉണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞാല്‍ അവര്‍ അത് നിഷേധിക്കില്ല. എന്നിരുന്നാലും, മാതാപിതാക്കളെ വിഡ്ഢികളാക്കാന്‍ വലിയ കാര്യങ്ങള്‍ കാണിച്ച് മറ്റെന്തെങ്കിലും ചെയ്യുക എന്നല്ല അര്‍ത്ഥമാക്കുന്നത്... അത് സംഭവിക്കില്ല. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിലെ എല്ലാവരും അറിഞ്ഞിരിക്കണം. നമ്മുടെ മൊബൈല്‍ ഫോണുകളുടെ ലോക്ക് കോഡ് കുടുംബത്തിലെ എല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാമെങ്കില്‍, അത് എന്ത് ദോഷം ചെയ്യും? കുടുംബത്തിലെ ഓരോ അംഗത്തിനും എല്ലാവരുടെയും മൊബൈല്‍ ഫോണിന്റെ ലോക്ക് കോഡ് അറിയാമെങ്കില്‍... അത്തരം സുതാര്യത വന്നാല്‍, നിങ്ങള്‍ പല കുഴപ്പങ്ങളില്‍ നിന്നും രക്ഷപ്പെടും. മറ്റൊരു വിധത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍, എല്ലാവര്‍ക്കും ഒരു പ്രത്യേക മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ഉണ്ടായിരിക്കും, എന്നാല്‍ അതിന്റെ പാസ്വേഡ് എല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാമെങ്കില്‍, അത് നന്നായിരിക്കും.

കൂടാതെ, നിങ്ങളുടെ സ്‌ക്രീന്‍ സമയം നിരീക്ഷിക്കുന്ന ആപ്പുകള്‍ ഡൗണ്‍ലോഡ് ചെയ്യാനും നിങ്ങള്‍ക്ക് കഴിയും. ഇന്ന് നിങ്ങള്‍ക്ക് എത്ര സ്‌ക്രീന്‍ സമയം ലഭിച്ചു, എത്ര സമയം നിങ്ങള്‍ ഇവിടെ ചെലവഴിച്ചു എന്ന് അവര്‍ നിങ്ങളോട് പറയും. നിങ്ങള്‍ ഇത്രയും സമയം ചെലവഴിച്ചു... അത് സ്‌ക്രീനില്‍ തന്നെ നിങ്ങള്‍ക്ക് സന്ദേശങ്ങള്‍ നല്‍കുന്നു. അത് നിങ്ങള്‍ക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കുന്നു. അത്തരം അലേര്‍ട്ട് ടൂളുകള്‍ എത്രയധികം ഉണ്ടോ അത്രയധികം അവയെ നമ്മുടെ ഗാഡ്ജെറ്റുകളുമായി സംയോജിപ്പിക്കണം, അതുവഴി നമുക്കും അറിയാം... അതെ സുഹൃത്തേ, ഇത് ഇപ്പോള്‍ വളരെ കൂടുതലാണ്, ഞാന്‍ നിര്‍ത്തണം... കുറഞ്ഞത് ഇത് നമ്മെ അറിയിക്കുന്നു. അതേ സമയം, നമുക്ക് അത് എങ്ങനെ ക്രിയാത്മകമായി ഉപയോഗിക്കാം? ഉദാഹരണത്തിന്, ഞാന്‍ എന്തെങ്കിലും എഴുതുകയാണെങ്കില്‍, പക്ഷേ... എനിക്ക് ഒരു നല്ല വാക്ക് കണ്ടെത്താന്‍ കഴിയുന്നില്ല, അതിനാല്‍ എനിക്ക് ഒരു നിഘണ്ടു വേണം.

എനിക്ക് ഡിജിറ്റല്‍ സംവിധാനം പ്രയോജനപ്പെടുത്താം. ഞാന്‍ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുന്നുവെന്നും ഗണിത ഫോര്‍മുലയൊന്നും ഓര്‍മ്മയില്ലെന്നും കരുതുക. ഞാന്‍ ഒരു ഡിജിറ്റല്‍ ടൂളിന്റെ സപ്പോര്‍ട്ട് എടുത്തിട്ട് അത് ചോദിച്ചു എന്ന് പറയാം. എന്ത് സംഭവിച്ചു? ഇത് ഗുണം ചെയ്യും, എന്നാല്‍ എന്റെ മൊബൈല്‍ ഫോണിന് എന്തെല്ലാം സവിശേഷതകള്‍ ഉണ്ടെന്ന് പോലും എനിക്കറിയില്ലെങ്കില്‍, ഞാന്‍ എന്ത് ഉപയോഗിക്കും? അതുകൊണ്ടാണ് ചിലപ്പോള്‍ ക്ലാസ് മുറിയില്‍ പോലും മൊബൈല്‍ ഫോണിന്റെ നല്ല വശങ്ങളെ കുറിച്ച് ചര്‍ച്ച ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്. എന്തൊക്കെ കാര്യങ്ങള്‍ പോസിറ്റീവായി ഉപയോഗിക്കാം. ചിലപ്പോള്‍ 10-15 മിനിറ്റ് ക്ലാസ്സ്റൂമില്‍ ഈ ഫീച്ചറുകളെ കുറിച്ച് ചര്‍ച്ച ചെയ്യണം. ഞാന്‍ ആ വെബ്സൈറ്റ് കണ്ടെത്തി, ഇത് വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് നല്ലൊരു വെബ്സൈറ്റാണ് എന്ന് പറഞ്ഞ് ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥി തന്റെ അനുഭവം പങ്കിടും. ഞാന്‍ ആ വെബ്സൈറ്റ് കണ്ടു, അത് ആ വിഷയത്തിന് നല്ല പഠനം നല്‍കുന്നു, നല്ല പാഠങ്ങള്‍ അവിടെ ലഭ്യമാണ്. ഒരു ടൂര്‍ പ്ലാന്‍ ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്ന് കരുതുക, ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു ടൂര്‍ പ്രോഗ്രാം ഉണ്ട്, കുട്ടികള്‍ ജയ്‌സാല്‍മീറിലേക്ക് പോകുന്നു. എല്ലാവരോടും ഓണ്‍ലൈനില്‍ പോകാന്‍ പറയണം, ജയ്സാല്‍മീറിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു സമ്പൂര്‍ണ്ണ പ്രോജക്റ്റ് റിപ്പോര്‍ട്ട് തയ്യാറാക്കുക. അതുകൊണ്ട് അതിനെ നല്ല രീതിയില്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന ശീലം വളര്‍ത്തിയെടുക്കണം. അവരെ സഹായിക്കാന്‍ നിരവധി സൗകര്യങ്ങള്‍ ലഭ്യമാണെന്ന് വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ മനസ്സിലാക്കണം. നിങ്ങള്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ പോസിറ്റീവ് ഉപയോഗത്തിലൂടെ കൂടുതല്‍ പ്രയോജനം ലഭിക്കും. അതില്‍ നിന്ന് ഓടിപ്പോകരുതെന്ന് ഞാന്‍ നിങ്ങളോട് അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ നമ്മള്‍ എല്ലാം വിവേകത്തോടെയും സുതാര്യതയോടെയും മുഴുവന്‍ കുടുംബത്തിലും ഉപയോഗിക്കേണ്ടതുണ്ട്. നമുക്കൊന്ന് ഒളിഞ്ഞുനോക്കേണ്ടി വന്നാല്‍, എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ട്. എത്രത്തോളം സുതാര്യതയുണ്ടോ അത്രയധികം നേട്ടമുണ്ടാകും. വളരെ നന്ദി.

അവതാരകന്‍: നന്ദി, പിഎം സര്‍. ജീവിത വിജയത്തിന് ബാലന്‍സ് നിര്‍ണായകമാണ്. ഈ മന്ത്രം നമ്മെ ശരിയായ പാതയിലേക്ക് നയിക്കും. നന്ദി. തമിഴ്നാടിന്റെ തലസ്ഥാനവും മഹാകവി സുബ്രഹ്‌മണ്യ ഭാരതിയുടെ ജന്മസ്ഥലവുമായ ചെന്നൈയില്‍ നിന്നുള്ള മോഡല്‍ സീനിയര്‍ സെക്കന്‍ഡറി സ്‌കൂളിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥി എം. വാഗേഷ് ഓണ്‍ലൈനില്‍ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേര്‍ന്നു, പ്രധാനമന്ത്രിയോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. എം.വാഗേഷ്, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

എം.വാഗേഷ് - ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സര്‍ നമസ്‌തേ, എന്റെ പേര് എം വാഗേഷ്, ഞാന്‍ നംഗനല്ലൂര്‍ ചെന്നൈയിലെ മോഡേണ്‍ സീനിയര്‍ സെക്കന്‍ഡറി സ്‌കൂളിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയാണ്. ഒരു പ്രധാനമന്ത്രിയെന്ന നിലയില്‍ അതിശക്തമായ സ്ഥാനത്ത് നിങ്ങള്‍ സമ്മര്‍ദ്ദവും സമ്മര്‍ദ്ദവും എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു, സമ്മര്‍ദ്ദം നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനുള്ള നിങ്ങളുടെ പ്രധാന ഘടകം എന്താണ് എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം. നന്ദി.

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങള്‍ക്കും ഇങ്ങനെയാകാന്‍ ആഗ്രഹമുണ്ടോ? നിങ്ങള്‍ അതിനായി തയ്യാറെടുക്കുകയാണോ?

അവതാരകന്‍: എം.വാഗേഷ്, താങ്കളുടെ ചോദ്യത്തിന് നന്ദി. ഇന്നത്തെ ചര്‍ച്ചയിലെ അവസാന ചോദ്യം ഇതാണ്. പ്രകൃതി സൗന്ദര്യത്തിന് പേരുകേട്ട ഉത്തരാഖണ്ഡിലെ ഉദംസിംഗ് നഗറിലെ ഡൈനാസ്റ്റി മോഡേണ്‍ ഗുരുകുല്‍ അക്കാദമിയിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥിനി സ്‌നേഹ ത്യാഗി ഓണ്‍ലൈനില്‍ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേരുന്നു, പ്രധാനമന്ത്രിയോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. സ്‌നേഹ, ദയവായി മുന്നോട്ട് പോയി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

സ്‌നേഹ ത്യാഗി: ദൈവിക, സമാനതകളില്ലാത്ത, സമാനതകളില്ലാത്ത ധൈര്യത്തോടെ, നിങ്ങള്‍ നിരവധി യുഗങ്ങളുടെ സ്രഷ്ടാവാണ്, അവിശ്വസനീയമായ ഇന്ത്യയുടെ അത്ഭുതകരമായ ഭാവി. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി മോദി ജി, ദേവഭൂമി ഉത്തരാഖണ്ഡില്‍ നിന്ന് ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് എന്റെ എളിയ ആദരവ് അര്‍പ്പിക്കുന്നു. എന്റെ പേര് സ്‌നേഹ ത്യാഗി എന്നാണ്. ഞാന്‍ ചിങ്കി ഫാം, ഖത്തിമ, ഉദംസിംഗ് നഗര്‍ ഡൈനാസ്റ്റി മോഡേണ്‍ ഗുരുകുല്‍ അക്കാദമിയിലെ ഏഴാം ക്ലാസ് വിദ്യാര്‍ത്ഥിയാണ്,  ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രിയോടുള്ള എന്റെ ചോദ്യം, നിങ്ങളെപ്പോലെ ഞങ്ങള്‍ക്കും എങ്ങനെ പോസിറ്റീവ് ആകാന്‍ കഴിയും എന്നതാണ്. നന്ദി സര്‍.

അവതാരകന്‍: നന്ദി, നേഹ. പ്രധാനമന്ത്രി ജി, നിങ്ങളുടെ തിരക്കുപിടിച്ച ജീവിതത്തില്‍ നിങ്ങള്‍ എങ്ങനെയാണ് സമ്മര്‍ദ്ദം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത്, ഇത്രയധികം സമ്മര്‍ദ്ദം നേരിടേണ്ടി വന്നിട്ടും നിങ്ങള്‍ എപ്പോഴും പോസിറ്റീവായി തുടരുന്നത് എങ്ങനെ? ഇതെല്ലാം ചെയ്യാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് എങ്ങനെ കഴിയുന്നു? പ്രധാനമന്ത്രി ജി, നിങ്ങളുടെ പോസിറ്റീവ് എനര്‍ജിയുടെ രഹസ്യം ഞങ്ങളുമായി പങ്കിടൂ.

പ്രധാനമന്ത്രി - ഇതിന് പല ഉത്തരങ്ങളും ഉണ്ടായേക്കാം. ഒന്നാമതായി, പ്രധാനമന്ത്രിക്ക് നേരിടേണ്ടിവരുന്ന സമ്മര്‍ദ്ദം നിങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കിയതില്‍ എനിക്ക് സന്തോഷമുണ്ട്. അല്ലാത്തപക്ഷം, ഇത് വിമാനത്തിലും ഹെലികോപ്റ്ററിലും പറക്കുന്ന കാര്യമാണെന്ന് നിങ്ങള്‍ വിചാരിച്ചേക്കാം, അവന്‍ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്, ഇവിടെ നിന്ന് അങ്ങോട്ടേക്ക് പോകുക, പക്ഷേ അത് അതിനേക്കാള്‍ വളരെ കൂടുതലാണെന്ന് നിങ്ങള്‍ക്കറിയാം, ദിവസം തോറും. വാസ്തവത്തില്‍, എല്ലാവരുടെയും ജീവിതത്തില്‍, അവരുടെ സാഹചര്യത്തിനപ്പുറം നിരവധി അധിക കാര്യങ്ങള്‍ അവര്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. അവര്‍ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കാര്യങ്ങള്‍, അത്തരം കാര്യങ്ങള്‍ വ്യക്തിജീവിതത്തിലേക്കും കുടുംബ ജീവിതത്തിലേക്കും കടന്നുവരുന്നു, എന്നിട്ട് അവയും കൈകാര്യം ചെയ്യണം. ഇപ്പോള്‍, ഒരു വലിയ കൊടുങ്കാറ്റ് വരുമ്പോള്‍, ചിലര്‍ നമുക്ക് കുറച്ച് നേരം ഇരിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞേക്കാം, അത് കഴിയുമ്പോള്‍ പോകാം അല്ലെങ്കില്‍ എന്തെങ്കിലും പ്രതിസന്ധി ഉണ്ടായാല്‍ അത് കടന്നുപോകാന്‍ കാത്തിരിക്കുക എന്നതാണ് മനുഷ്യ സ്വഭാവം. ഒരുപക്ഷേ ഇത്തരക്കാര്‍ക്ക് ജീവിതത്തില്‍ കാര്യമായൊന്നും നേടാന്‍ കഴിയില്ല. ഓരോ വെല്ലുവിളിയും ഒരു അവസരമായി ഞാന്‍ കണക്കാക്കുന്ന സ്വഭാവമാണ് എന്റെത്. എനിക്ക് അത് വളരെ ഉപയോഗപ്രദമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. എല്ലാ പ്രതിസന്ധികളെയും ഞാന്‍ വെല്ലുവിളിക്കുന്നു. വെല്ലുവിളികള്‍ വരുമെന്നും സാഹചര്യങ്ങള്‍ മെച്ചപ്പെടുമെന്നും പ്രതീക്ഷിച്ച് ഞാന്‍ ഉറങ്ങാറില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് പുതിയ കാര്യങ്ങള്‍ പഠിക്കാന്‍ എനിക്ക് അവസരം ലഭിക്കുന്നത്. എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളെയും നേരിടാന്‍ പുതിയ വഴികള്‍, പുതിയ പരീക്ഷണങ്ങള്‍, പുതിയ തന്ത്രങ്ങള്‍ ... ഇതാണ് എന്റെ വഴി, ഇത് എന്റെ വളര്‍ച്ചയുടെ ഭാഗമായി സ്വാഭാവികമായി വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. രണ്ടാമതായി, എന്റെ ഉള്ളില്‍ എനിക്ക് വലിയ ആത്മവിശ്വാസമുണ്ട്. അതെന്തായാലും എന്റെ കൂടെ 1.4 ബില്യണ്‍ സഹ പൗരന്മാരുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ എപ്പോഴും വിശ്വസിക്കുന്നു. 100 ദശലക്ഷം വെല്ലുവിളികള്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍, ബില്യണ്‍ കണക്കിന് പരിഹാരങ്ങളുണ്ട്. എനിക്ക് ഒരിക്കലും ഏകാന്തത അനുഭവപ്പെടില്ല, എല്ലാം എന്റെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് എനിക്ക് ഒരിക്കലും തോന്നുന്നില്ല. എന്റെ രാജ്യം ശക്തമാണെന്നും അവിടുത്തെ ജനങ്ങള്‍ ശക്തരാണെന്നും എന്റെ രാജ്യത്തെ ജനങ്ങളുടെ മനസ്സ് ശക്തമാണെന്നും എല്ലാ വെല്ലുവിളികളെയും ഞങ്ങള്‍ അതിജീവിക്കുമെന്നും എനിക്കറിയാം. ഈ അടിസ്ഥാന വിശ്വാസമാണ് എന്റെ ചിന്തയുടെ മൂലക്കല്ല്. ഇക്കാരണത്താല്‍, 'അയ്യോ, ഈ പ്രതിസന്ധി എന്നെ ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു, ഞാന്‍ എന്തുചെയ്യും?' ഞാന്‍ കരുതുന്നു, 'ഇല്ല, ഇല്ല, 1.4 ബില്യണ്‍ ആളുകളുണ്ട്, അവര്‍ അത് കൈകാര്യം ചെയ്യും.' ശരി, എനിക്ക് നയിക്കേണ്ടിവന്നാല്‍, എന്തെങ്കിലും തെറ്റ് സംഭവിച്ചാല്‍, ഞാന്‍ കുറ്റപ്പെടുത്തല്‍ കേള്‍ക്കേണ്ടിവരും. എന്നാല്‍ എന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ ശക്തി വര്‍ധിപ്പിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നു, അതിനാല്‍, എന്റെ സഹപൗരന്മാരുടെ കഴിവുകള്‍ വര്‍ധിപ്പിക്കാന്‍ ഞാന്‍ എന്റെ ഊര്‍ജ്ജം നിക്ഷേപിക്കുന്നു. എന്റെ സഹപൗരന്മാരെ ഞാന്‍ എത്രത്തോളം ശാക്തീകരിക്കുന്നുവോ അത്രത്തോളം വെല്ലുവിളികളെ അഭിമുഖീകരിക്കാനുള്ള നമ്മുടെ കഴിവ് വര്‍ദ്ധിക്കും.

രാജ്യത്തെ എല്ലാ ഗവണ്‍മെന്റുകളും ദാരിദ്ര്യ പ്രതിസന്ധിയെ നേരിടാന്‍ പാടുപെടേണ്ടി വന്നു. ഈ പ്രതിസന്ധി നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ നിലനില്‍ക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ ഞാന്‍ പേടിച്ച് ഇരുന്നില്ല. ഞാന്‍ അതിന്റെ പരിഹാരം അന്വേഷിച്ചു, ദാരിദ്ര്യം തുടച്ചുനീക്കാന്‍ ഗവണ്‍മെന്റ് ആരാണ് ? ഓരോ ദരിദ്രനും സ്വയം ദാരിദ്ര്യത്തെ പരാജയപ്പെടുത്താന്‍ തീരുമാനിക്കുമ്പോള്‍ മാത്രമേ ദാരിദ്ര്യം ഇല്ലാതാകൂ. അവന്‍ സ്വപ്നം കാണുന്നുവെങ്കില്‍, അയാള്‍ക്ക് അത് തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയില്ല. അതിനാല്‍, ആ സ്വപ്നം സാക്ഷാത്കരിക്കാന്‍ അവനെ പ്രാപ്തനാക്കുക, അദ്ദേഹത്തിന് ഒരു വീട് നല്‍കുക, അദ്ദേഹത്തിന് കക്കൂസ് നല്‍കുക, വിദ്യാഭ്യാസ സൗകര്യങ്ങള്‍ നല്‍കുക, ആയുഷ്മാന്‍ പദ്ധതിയുടെ പ്രയോജനം ലഭിക്കുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പാക്കുക, അവന്റെ വീട്ടില്‍ ജലവിതരണം ചെയ്യുക എന്നിവ എന്റെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ്. അവന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ഓരോ ദിവസവും കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വരുന്ന കാര്യങ്ങളില്‍ നിന്ന് ഞാന്‍ അവനെ മോചിപ്പിച്ചാല്‍, ഞാന്‍ അവനെ ശാക്തീകരിക്കുകയാണെങ്കില്‍, ദാരിദ്ര്യത്തെ പരാജയപ്പെടുത്താന്‍ അവനു കഴിയുമെന്ന വിശ്വാസം അവനും വളര്‍ത്തിയെടുക്കും. ഈ പത്തുവര്‍ഷത്തെ എന്റെ ഭരണകാലത്ത് 25 കോടി ജനങ്ങള്‍ രാജ്യത്ത് ദാരിദ്ര്യത്തില്‍ നിന്ന് കരകയറി. മുന്‍ സര്‍ക്കാരുകള്‍ അതേ രീതിയില്‍ തുടര്‍ന്നിരുന്നെങ്കില്‍ അത് സാധ്യമാകുമായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് രാജ്യത്തിന്റെ ശക്തിയിലും രാജ്യത്തിന്റെ വിഭവങ്ങളിലും വിശ്വസിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്. ഇതൊക്കെ കാണുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍ ഒറ്റയ്ക്കാണെന്ന് തോന്നില്ല. ഞാന്‍ എന്ത് ചെയ്യണം? ഞാനത് എങ്ങനെ ചെയ്യണം? ഞാന്‍ ഒരു ചായ വില്‍പനക്കാരനാണ്, ഞാന്‍ എന്ത് ചെയ്യും? എനിക്ക് അങ്ങനെ ചിന്തിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. എനിക്ക് പൂര്‍ണ്ണമായ ആത്മവിശ്വാസം ഉണ്ടായിരിക്കണം, അതിനാല്‍ നിങ്ങള്‍ ആര്‍ക്കുവേണ്ടി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നുവോ അവരില്‍ അപാരമായ വിശ്വാസം ഉണ്ടായിരിക്കുക എന്നതാണ് ഒന്നാമത്തെ കാര്യം. രണ്ടാമതായി, ശരിയും തെറ്റും, ഇപ്പോള്‍ എന്താണ് വേണ്ടത്, പിന്നീട് എന്ത് കൈകാര്യം ചെയ്യാം എന്ന വിവേചനബോധം നിങ്ങള്‍ക്കുണ്ടായിരിക്കണം. നിങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍ഗണന തീരുമാനിക്കാനുള്ള കഴിവ് ആവശ്യമാണ്. അത് അനുഭവത്തില്‍ നിന്നാണ്, എല്ലാം വിശകലനം ചെയ്യുന്നതില്‍ നിന്നാണ്. ഞാന്‍ ഈ ശ്രമം നടത്തുന്നു. മൂന്നാമതായി, ഞാന്‍ ഒരു തെറ്റ് ചെയ്താലും, അത് എനിക്ക് ഒരു പാഠമായി ഞാന്‍ സ്വീകരിക്കുന്നു. അത് നിരാശയുടെ കാരണമായി ഞാന്‍ കരുതുന്നില്ല. ഇപ്പോള്‍, കോവിഡ് പ്രതിസന്ധി എത്ര രൂക്ഷമാണെന്ന് നിങ്ങള്‍ കണ്ടിരുന്നു. അതൊരു ചെറിയ വെല്ലുവിളിയായിരുന്നോ? ലോകം മുഴുവന്‍ സ്തംഭിച്ചു. ഇപ്പോള്‍, എനിക്കും, ഞാന്‍ എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന മട്ടിലായിരുന്നു. 'ഇനി എന്ത് ചെയ്യാം, ഇത് ഒരു ആഗോള രോഗമാണ്, ഇത് ലോകമെമ്പാടും വന്നതാണ്, എല്ലാവരും സ്വയം ശ്രദ്ധിക്കണം' എന്ന് എനിക്ക് പറയാമായിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാന്‍ അത് ചെയ്തില്ല. ഞാന്‍ എല്ലാ ദിവസവും ടിവിയില്‍ വന്നു, എല്ലാ ദിവസവും നാട്ടുകാരോട് സംസാരിച്ചു, ചിലപ്പോള്‍ അവരോട് കൈയ്യടിക്കാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു, ചിലപ്പോള്‍ താലി അടിക്കാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു, ചിലപ്പോള്‍ വിളക്ക് കത്തിക്കാന്‍ അവരോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ആ പ്രവൃത്തി കൊറോണ അവസാനിപ്പിക്കുന്നില്ല. എന്നാല്‍ ആ പ്രവൃത്തി കൊറോണയ്ക്കെതിരെ പോരാടാനുള്ള ഒരു കൂട്ടായ ശക്തിക്ക് ജന്മം നല്‍കുന്നു, കൂട്ടായ ശക്തി പുറത്തെടുക്കുന്നു.

  ഇപ്പോള്‍ നോക്കൂ, നേരത്തെയും നമ്മുടെ കളിക്കാര്‍ സ്‌പോര്‍ട്‌സ് ഫീല്‍ഡില്‍ പോയിരുന്നു, ചിലപ്പോള്‍ ആരെങ്കിലും ജയിക്കും, ചിലപ്പോള്‍ ആരും വിജയിക്കില്ല. കളിക്കാന്‍ പോയി ടൂര്‍ണമെന്റ് കഴിഞ്ഞു മടങ്ങിയവരെ ആരും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. എന്നിരുന്നാലും, അവര്‍ മൂന്ന് മെഡലുകള്‍ നേടിയാലും ഞാന്‍ തന്നെ ഡ്രം അടിക്കുമെന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ ക്രമേണ അതേ കുട്ടികള്‍ 107 മെഡലുകള്‍ നേടാനുള്ള കഴിവ് വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു. അവര്‍ക്ക് സാധ്യതയുണ്ടായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ശരിയായ ദിശയും ശരിയായ തന്ത്രവും ശരിയായ നേതൃത്വവും ഫലങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. കഴിവുള്ളവര്‍ അത് ഉചിതമായി ഉപയോഗിക്കണം. എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, ഭരണത്തിന്റെ ഒരു തത്വം, ഒരു നല്ല ഗവണ്‍മെന്റ് നടത്തുന്നതിന്, ഈ പ്രശ്നങ്ങള്‍ പരിഹരിക്കുന്നതിന്, താഴെ നിന്ന് മുകളിലേക്ക് വരുന്നതിനും, മുകളില്‍ നിന്ന് താഴേക്ക് പോകുന്ന മികച്ച മാര്‍ഗനിര്‍ദേശത്തിനും നിങ്ങള്‍ക്ക് മികച്ച വിവരങ്ങള്‍ ആവശ്യമാണ്. ഈ രണ്ട് ചാനലുകളും മികച്ചതും അവയുടെ ആശയവിനിമയം, അവയുടെ സിസ്റ്റങ്ങള്‍, പ്രോട്ടോക്കോളുകള്‍ എന്നിവ ശരിയായി മെച്ചപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍, നിങ്ങള്‍ക്ക് കാര്യങ്ങള്‍ നിയന്ത്രിക്കാനാകും.

കൊറോണ ഒരു പ്രധാന ഉദാഹരണമാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് ജീവിതത്തില്‍ നിരാശപ്പെടാന്‍ ഒരു കാരണവുമില്ലെന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നത്, നിരാശയ്ക്ക് ഇടമില്ലെന്ന് നിങ്ങള്‍ ഒരിക്കല്‍ തീരുമാനിച്ചാല്‍, പോസിറ്റീവ് അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും വരുന്നില്ല. നിരാശയുടെ എല്ലാ വാതിലുകളും എനിക്ക് അടഞ്ഞിരിക്കുന്നു. നിരാശ ഉള്ളിലേക്ക് കയറാന്‍ ഞാന്‍ ഒരു കോണും ഒരു ചെറിയ ജനല്‍ പോലും തുറന്നിട്ടില്ല. ഞാന്‍ ഒരിക്കലും സ്വയം അടച്ചിരുന്നിട്ടില്ലെന്ന് നിങ്ങള്‍ കണ്ടിരിക്കണം. എന്ത് സംഭവിക്കുമെന്ന് എനിക്കറിയില്ല, അവന്‍ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വരുമോ ഇല്ലയോ, അവന്‍ നമ്മോട് ഏറ്റുമുട്ടുമോ, അത് സംഭവിക്കുന്നു. എന്തിനുവേണ്ടിയാണ് ഞങ്ങള്‍ ഇവിടെയുള്ളത്, ലക്ഷ്യങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ ജീവിതത്തില്‍ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെയാണ് ഞങ്ങള്‍ ഇവിടെയുള്ളത്. രണ്ടാമത്തെ കാര്യം, വ്യക്തിപരമായ താല്‍പ്പര്യങ്ങളില്ലെങ്കില്‍ തീരുമാനങ്ങള്‍ എടുക്കുന്നതില്‍ ഒരിക്കലും സംശയം ഉണ്ടാകില്ല. അത് എനിക്ക് വളരെ വലിയ ഒരു സമ്പത്താണ്. ഇത് എന്നെക്കുറിച്ചല്ല, എന്നെക്കുറിച്ചല്ല, ഇത് രാജ്യത്തിന് വേണ്ടി മാത്രമുള്ളതാണ്. അത് നിങ്ങള്‍ക്കുള്ളതാണ്, അതിനാല്‍  നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ കടന്നുപോയ ആ പ്രയാസങ്ങളിലൂടെ, നിങ്ങള്‍ കടന്നുപോകാന്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. സുഹൃത്തുക്കളേ, ഞങ്ങള്‍ അത്തരമൊരു രാജ്യം സൃഷ്ടിക്കേണ്ടതുണ്ട്, അതുവഴി നിങ്ങളുടെ ഭാവി തലമുറകള്‍ക്കും, നിങ്ങളുടെ കുട്ടികള്‍ക്കും, അത്തരമൊരു രാജ്യത്തിനുള്ളില്‍, നമുക്ക് പൂര്‍ണ്ണമായും അഭിവൃദ്ധിപ്പെടാനും, നമ്മുടെ കഴിവ് പ്രകടിപ്പിക്കാനും കഴിയുമെന്ന് തോന്നും, അതായിരിക്കണം നമ്മുടെ കൂട്ടായ ദൃഢനിശ്ചയം. ഇത് ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടായ തീരുമാനമായിരിക്കണം, ഫലങ്ങള്‍ സ്വയമേവ പിന്തുടരും.

അതുകൊണ്ട് സുഹൃത്തുക്കളേ, പോസിറ്റീവ് ചിന്തകള്‍ ജീവിതത്തിലെ ഒരു വലിയ ശക്തിയാണ്. ഏറ്റവും മോശം സാഹചര്യങ്ങളില്‍ പോലും, പോസിറ്റീവ് വീക്ഷണം നിലനിര്‍ത്താന്‍ കഴിയും. കാര്യങ്ങളുടെ പോസിറ്റീവ് വശം കാണാന്‍ നമ്മള്‍ ശ്രമിക്കണം. നന്ദി.

അവതാരകന്‍: പ്രധാനമന്ത്രി സര്‍, ഞങ്ങളുടെ എല്ലാ ചോദ്യങ്ങളും അങ്ങേയറ്റം ലാളിത്യത്തോടെയും വ്യക്തതയോടെയും നിങ്ങള്‍ അഭിസംബോധന ചെയ്തു. ഞങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കളോടും അധ്യാപകരോടും ഒപ്പം ഞങ്ങളും നിങ്ങളോട് എപ്പോഴും നന്ദിയുള്ളവരായിരിക്കും. ഞങ്ങള്‍ എന്നും പരീക്ഷ യോദ്ധാക്കളായി തുടരും, ആശങ്കയുള്ളവരല്ല. നന്ദി, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി ജി.

പ്രധാനമന്ത്രി: ചോദ്യങ്ങളെല്ലാം പൂര്‍ത്തിയായോ?

അവതാരകന്‍ - कुछ परिंदे उड़ रहे हैं आंधियों के सामने, 

कुछ परिंदे उड़ रहे हैं आंधियों के सामने, 

उनमें ताकत है सही और हौसला होगा जरूर, 

इस तरह नित बढ़ते रहे तो देखना तुम एक दिन, 

तय समंदर तक कम फासला होगा जरूर, 

तय समंदर तक कम फासला होगा जरूर। 
(ചില പക്ഷികള്‍ കൊടുങ്കാറ്റിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ പറക്കുന്നു,

കൊടുങ്കാറ്റിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ ചില പക്ഷികള്‍ പറക്കുന്നു,

അവര്‍ക്ക് ശക്തിയുണ്ട്, തീര്‍ച്ചയായും ധൈര്യം ഉണ്ടാകും,

എല്ലാ ദിവസവും അവര്‍ ഇതുപോലെ മുന്നോട്ട് പോയാല്‍,

ഒരു ദിവസം, കടല്‍ തീര്‍ച്ചയായും അടുത്ത് വരും,

സമുദ്രം തീര്‍ച്ചയായും അടുത്തായിരിക്കും.)

പ്രധാനമന്ത്രി: ഈ കുട്ടികള്‍ എങ്ങനെ കാര്യങ്ങള്‍ അവതരിപ്പിച്ചുവെന്ന് നിങ്ങള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കണം. നിങ്ങള്‍ക്കും നിങ്ങളുടെ സ്‌കൂളിലോ കോളേജിലോ ഇതെല്ലാം ചെയ്യാന്‍ കഴിയും, അതിനാല്‍ തീര്‍ച്ചയായും അവരില്‍ നിന്ന് പഠിക്കുക.

അവതാരകന്‍ - 'പരീക്ഷ പേ ചര്‍ച്ച 2024' ന്റെ വിശിഷ്ടമായ പ്രഭാതം സമാപിക്കുന്നതുപോലെ, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി ശ്രീ നരേന്ദ്ര മോദി ജിയുടെ ബുദ്ധിപരമായ ഉപദേശത്തിനും പ്രചോദനാത്മകമായ സ്പര്‍ശനത്തിനും ഞങ്ങള്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥമായ നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. നന്നുല്‍ എന്ന ഗ്രന്ഥത്തില്‍ തിരിച്ചറിയപ്പെട്ട അധ്യാപനത്തിന്റെ ഗുണവിശേഷങ്ങള്‍ പ്രധാനമന്ത്രി സാര്‍ ഇന്ന് ഉദാഹരിച്ചിരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ നമ്മുടെ രാജ്യത്തുടനീളമുള്ള അസംഖ്യം വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെയും അധ്യാപകരുടെയും മാതാപിതാക്കളുടെയും ആത്മാവിനെ പ്രതിധ്വനിക്കുകയും ജ്വലിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. പ്രധാനമന്ത്രി സാറിന് ഒരിക്കല്‍ കൂടി നന്ദി.

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരി സുഹൃത്തുക്കളേ. എല്ലാവര്‍ക്കും വളരെ നന്ദി. ഇതേ ആവേശത്തോടെ, നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ കുടുംബങ്ങളില്‍ ആത്മവിശ്വാസം പകരുമെന്നും, ആത്മവിശ്വാസം നിറയ്ക്കുമെന്നും, നല്ല ഫലങ്ങള്‍ നേടുമെന്നും, അഭിലാഷങ്ങളോടെ ജീവിതം നയിക്കാന്‍ ശീലിക്കുമെന്നും ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്തോ, ആ ഫലങ്ങള്‍ നിങ്ങള്‍ കൈവരിക്കും. നിങ്ങള്‍ക്കെല്ലാവര്‍ക്കും എന്റെ ആശംസകള്‍. നന്ദി.

NS