ମନ୍ତ୍ରୀ ପରିଷଦରେ ମୋର ସହକର୍ମୀ, ଶ୍ରୀ ପୀୟୁଷ ଗୋୟଲ ଜୀ, ଅନୁପ୍ରିୟା ପଟେଲ ଜୀ ଏବଂ ସୋମ ପ୍ରକାଶ ଜୀ, ମାନ୍ୟବର ସମ୍ମାନିତ ବ୍ୟକ୍ତିଗଣ, ଏବଂ ଦେଶବ୍ୟାପୀ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଇକୋସିଷ୍ଟମରୁ ଆମର ସମସ୍ତ ବନ୍ଧୁଗଣ! ମୁଁ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ମହାକୁମ୍ଭ ପାଇଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୋର ହୃଦୟର ସହିତ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି।

ଅନେକ ଲୋକ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଲଞ୍ଚ କରନ୍ତି ଏବଂ ରାଜନୀତିରେ ଏହା ଆହୁରି ଅଧିକ ହୋଇଥାଏ, ଏବଂ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ବାରମ୍ବାର ଲଞ୍ଚ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ। ଆପଣଙ୍କ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ ହେଉଛି ଯେ ଆପଣମାନେ ଉଦ୍ଭାବନକାରୀ; ଯଦି ଗୋଟିଏ ଲଞ୍ଚ କାମ କରେ ନାହିଁ, ତେବେ ଆପଣମାନେ ଶୀଘ୍ର ଅନ୍ୟ ଏକ ଲଞ୍ଚକୁ ଯାଆନ୍ତି। ଏବେ, ଏହା ଧରିବାର ସମୟ ଆସିଛି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଯେତେବେଳେ ଦେଶ ୨୦୪୭  ରେ 'ବିକଶିତ  ଭାରତ'  ପାଇଁ ରୋଡମ୍ୟାପ୍ ଉପରେ କାମ କରୁଛି, ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଛି ଯେ ଏହି ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ମହାକୁମ୍ଭର ବହୁତ ମହତ୍ତ୍ୱ ରହିଛି। ଗତ ଦଶନ୍ଧି ଧରି, ଆମେ ଦେଖିଛୁ ଯେ ଭାରତ କିପରି ଆଟି  ଏବଂ ସଫ୍ଟୱେର୍ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନିଜର ଛାପ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି। ବର୍ତ୍ତମାନ, ଆମେ ଭାରତରେ ନବସୃଜନ ଏବଂ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ସଂସ୍କୃତିର ଧାରା ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛୁ। ତେଣୁ, ଏହି ମହାକୁମ୍ଭରେ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଜଗତରେ ଆପଣମାନଙ୍କ ସମସ୍ତଙ୍କର ଅଂଶଗ୍ରହଣ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ। ମୁଁ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲି ଯେ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ କ'ଣ ସଫଳ ହୁଏ, ସେମାନେ କାହିଁକି ସଫଳ ହୁଅନ୍ତି, ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ କେଉଁ ପ୍ରତିଭାର ଉପାଦାନ ରହିଛି ଯାହା ସେମାନଙ୍କର ସଫଳତାକୁ ନେଇଯାଏ। ତା'ପରେ ମୋର ଏକ ଚିନ୍ତାଧାରା ଆସିଥିଲା: ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଅନ୍ତୁ ଯେ ମୁଁ ଠିକ୍ କି ଭୁଲ। ଏହା ଆପଣଙ୍କ ଦଳ ହିଁ ଏହାକୁ ଆୟୋଜନ କରିଛି। କାରଣ ସାଧାରଣତଃ, ଶିଳ୍ପ କିମ୍ବା ବ୍ୟବସାୟ ଜଗତରେ ଯେକୌଣସି ନିଷ୍ପତ୍ତି ସରକାରଙ୍କ ସହିତ ଜଡିତ। ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଏହା ସରକାରଙ୍କ ସହିତ ଜଡିତ ହୁଏ, ସାଧାରଣତଃ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷର ଏକ ସମୟସୀମା ଥାଏ। ଏହି ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ପ୍ରଗତି ହେଉଛି। ତେଣୁ, ବ୍ୟବସାୟୀମାନେ ପ୍ରାୟତଃ ଭାବନ୍ତି, "ଏହି ବର୍ଷ ଏକ ନିର୍ବାଚନ ବର୍ଷ, ଅପେକ୍ଷା କରିବା। ନିର୍ବାଚନ ସରିବା ପରେ, ଆମେ ଦେଖିବା ନୂତନ ସରକାରଙ୍କ ସହିତ କ'ଣ ହୁଏ।" ଏହା ସତ୍ୟ ନୁହେଁ କି? ବର୍ତ୍ତମାନ ନିର୍ବାଚନ ଘୋଷଣା କରାଯାଇଛି। ତା ସତ୍ତ୍ୱେ, ଆପଣ ଏତେ ବଡ଼ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜନ କରୁଛନ୍ତି। ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଆପଣ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ଆଗାମୀ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷରେ କ'ଣ ହେବ। ଏବଂ ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଯେ ତୁମ ଭିତରେ ଥିବା ପ୍ରତିଭା ଉପାଦାନ ହିଁ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍‌କୁ ସଫଳ କରିଥାଏ।

ଏଠାରେ, ଆମର ନିବେଶକ, ଇନକ୍ୟୁବେଟର, ଶିକ୍ଷାବିତ୍, ଗବେଷକ, ଶିଳ୍ପ ସଦସ୍ୟ ଅଛନ୍ତି - ମୂଳତଃ, ଏହା ପ୍ରକୃତ ଅର୍ଥରେ ଏକ ମହାକୁମ୍ଭ। ଏଠାରେ, ଆମର ଯୁବ ଉଦ୍ୟୋଗୀ ଏବଂ ଭବିଷ୍ୟତର ଉଦ୍ୟୋଗୀ ଉଭୟ ଅଛନ୍ତି। ଏବଂ ଯେପରି ତୁମ ଭିତରେ ପ୍ରତିଭା ଅଛି, ସେହିପରି ମୋ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ଅଛି। ଏବଂ ମୁଁ ଏହାକୁ ଚିହ୍ନିପାରୁଛି; ମୁଁ ଏଠାରେ ଭବିଷ୍ୟତର ଉଦ୍ୟୋଗୀମାନଙ୍କୁ ଦେଖିପାରୁଛି। ଏପରି ପରିବେଶରେ, ଏହି ଶକ୍ତି, ଏହି ସ୍ପନ୍ଦନ ପ୍ରକୃତରେ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ। ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ପଡ୍ ଏବଂ ପ୍ରଦର୍ଶନୀ ଷ୍ଟଲ ଦେଇ ଯାଉଥିଲି, ମୁଁ ଏହି ସ୍ପନ୍ଦନ ଅନୁଭବ କରିପାରୁଥିଲି। ଏବଂ ଦୂରରେ, କିଛି ଲୋକ ସ୍ଲୋଗାନ ଦେଉଥିଲେ। ସମସ୍ତେ ବହୁତ ଗର୍ବର ସହିତ ସେମାନଙ୍କର ନବସୃଜନ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଥିଲେ। ଏଠାକୁ ଆସିବା ସମୟରେ, ଯେକୌଣସି ଭାରତୀୟ ଅନୁଭବ କରିବେ ଯେ ସେମାନେ କେବଳ ଆଜିର ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍‌ଗୁଡ଼ିକୁ ଦେଖୁନାହାଁନ୍ତି ବରଂ କାଲିର ୟୁନିକର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ଡେକାକର୍ଣ୍ଣଗୁଡ଼ିକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଖୁଛନ୍ତି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଯଦି ଭାରତ ଆଜି ବିଶ୍ୱ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏକ ନୂତନ ଆଶା, ଏକ ନୂତନ ଶକ୍ତି ଭାବରେ ଉଭା ହୋଇଛି, ତେବେ ଏହା ଏକ ସୁଚିନ୍ତିତ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଦ୍ୱାରା ସମର୍ଥିତ। ଭାରତ ସଠିକ୍ ସମୟରେ ସଠିକ୍ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଛି ଏବଂ ସଠିକ୍ ସମୟରେ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଉପରେ କାମ ଆରମ୍ଭ କରିଛି। ଏବେ, ଆପଣମାନେ ଏହି ଶିଖର ସମ୍ମିଳନୀକୁ ବଡ଼ ସ୍ତରରେ ଆୟୋଜନ କରିଛନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ "ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍" ଶବ୍ଦଟି ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇନଥିଲା, ମୁଁ ଏକ ଶିଖର ସମ୍ମିଳନୀ ଆୟୋଜନ କରିଥିଲି। ବିଜ୍ଞାନ ଭବନର ଅଡିଟୋରିୟମଟି ପ୍ରାୟ ଅଧା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା। ସରକାରଗୁଡ଼ିକ ଯେପରି କରନ୍ତି, ଆମେ ମଧ୍ୟ ସ୍ଥାନ ପୂରଣ କରିଥିଲୁ। ଏହା ଏକ ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ବିଷୟ; ବାହାରେ ଆଲୋଚନା କରନ୍ତୁ ନାହିଁ। ମୁଁ ଦେଶ ସାରାରୁ ଆସିଥିବା ଯୁବକମାନଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଇଣ୍ଡିଆ, ଷ୍ଟାଣ୍ଡ-ଅପ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ଭଳି ପଦକ୍ଷେପ ଆରମ୍ଭ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରୟାସ କରିଥିଲି। ମୁଁ ଯୁବପିଢ଼ି ପାଇଁ ଏକ ଆକର୍ଷଣ, ଏକ ବାର୍ତ୍ତା ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି, ତେଣୁ କିଛି ଲୋକଙ୍କୁ ଯେଉଁମାନେ ପଦକ୍ଷେପ ନେଇଥିଲେ ସେମାନଙ୍କୁ ସାରା ଦେଶରେ ଖୋଜାଯାଇଥିଲା। ଯଦି କେହି ଦେଶର କୌଣସି ଭାଗରେ କିଛି କରୁଛନ୍ତି, ତେବେ ଦେଖନ୍ତୁ। ମୁଁ୫-୭  ଜଣଙ୍କୁ ଡାକି କହିଥିଲି, "ସେଠାରେ ଭାଷଣ ଦିଅ; କେହି ମୋ କଥା ଶୁଣିବେ ନାହିଁ।" ଏବେ ସେମାନେ ମୋ କଥା ଶୁଣନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ସେହି ସମୟ ବିଷୟରେ କହୁଛି। ତେଣୁ, ମୁଁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ମନେ ରଖିଛି ଯେ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଜଣେ ଝିଅ ତାଙ୍କର ଅଭିଜ୍ଞତା ବାଣ୍ଟିଥିଲେ। ହୁଏତ ସେ ଏଠାରେ ବସିଥିବେ; ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ନୁହେଁ। ସେ ମୂଳତଃ ବଙ୍ଗଳାର ବାସିନ୍ଦା, ଏବଂ ତାଙ୍କ ପିତାମାତା ତାଙ୍କୁ ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଛନ୍ତି। ସେ ତାଙ୍କର ଅଭିଜ୍ଞତା ବର୍ଣ୍ଣନା କଲେ। ସେ କହିଲେ, "ମୋ ପିତାମାତା ମଧ୍ୟ ଶିକ୍ଷିତ। ତେଣୁ, ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଘରକୁ ଯାଇଥିଲି, ମୋ ମାତା ପଚାରିଲେ ମୁଁ କ'ଣ କରୁଛି?" ସେ ତାଙ୍କ ପାଠପଢ଼ା ପରେ ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଥିଲେ। ତେଣୁ, ସେ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, "ମୁଁ ଏକ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଆରମ୍ଭ କରିବାକୁ ଯାଉଛି।" ତା'ପରେ ତାଙ୍କ ମାତା, ବଙ୍ଗାଳୀ ହୋଇ କହିଥିଲେ, "ଏହା ଏକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ, ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ!" ଅର୍ଥାତ୍, ଏକ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଅର୍ଥ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ। ଏବଂ ସେଠାରୁ, ଏହି ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା, ଏବଂ ଆମେ ଏଠାରେ ଏହାର ଏକ ନମୁନା ଦେଖୁଛୁ। ଦେଶ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ଅଭିଯାନ ଅଧୀନରେ ଅଭିନବ ଚିନ୍ତାଧାରା ପାଇଁ ଏକ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲା, ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ପାଣ୍ଠି ଉତ୍ସ ସହିତ ସଂଯୋଗ କରିଥିଲା। ଶିକ୍ଷା ପ୍ରତିଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକରେ ଇନକ୍ୟୁବେଟର ସ୍ଥାପନ ପାଇଁ ଅଭିଯାନ ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରାଯାଇଥିଲା। ଏକ କିଣ୍ଡରଗାର୍ଡେନ୍ ପରି, ଆମେ ଅଟଳ ଟିଙ୍କରିଂ ଲ୍ୟାବ୍ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲୁ। ଆମେ ଏହାକୁ ଶିକ୍ଷାରେ କେଜି  ଆରମ୍ଭ କରିବା ପରି ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲୁ। ସେଠାରୁ, ଆମେ ଅଗ୍ରଗତି କଲୁ, ଏବଂ ଇନକ୍ୟୁବେଟର କେନ୍ଦ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଉଦୀୟମାନ ହେବା ଆରମ୍ଭ କଲା। ସ୍ତରୀୟ-୨, ସ୍ତରୀୟ-୩ ସହରଗୁଡ଼ିକର ଯୁବପିଢ଼ିଙ୍କ ପାଇଁ ଚିନ୍ତାଧାରା ସୃଷ୍ଟି କରିବାର ସୁବିଧା ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା। ଆଜି, ସମଗ୍ର ଦେଶ ଗର୍ବର ସହିତ କହିପାରିବ ଯେ ଆମର ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଇକୋସିଷ୍ଟମ୍ କେବଳ ପ୍ରମୁଖ ମେଟ୍ରୋ ସହରଗୁଡ଼ିକରେ ସୀମିତ ନୁହେଁ। ଏବଂ ଏହାକୁ ଏବେ ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଦର୍ଶାଯାଇଛି। ଏହା ଦେଶର ୬୦୦ ରୁ ଅଧିକ ଜିଲ୍ଲାରେ ପହଞ୍ଚିଛି। ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଏକ ସାମାଜିକ ସଂସ୍କୃତି ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହୋଇଛି। ଏବଂ ଥରେ ଏକ ସାମାଜିକ ସଂସ୍କୃତି ଗଠନ ହୋଇଗଲେ, ଏହାକୁ ବନ୍ଦ ହେବାର କୌଣସି କାରଣ ନାହିଁ। ଏହା ନୂତନ ଉଚ୍ଚତାରେ ପହଞ୍ଚିବାରେ ଲାଗିଛି। ଆଜି, ଭାରତର ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ବିପ୍ଳବର ନେତୃତ୍ୱ ଦେଶର ଛୋଟ ସହରଗୁଡ଼ିକର ଯୁବପିଢ଼ି ନେଉଛନ୍ତି। କିଛି ଲୋକ ଭାବନ୍ତି ଯେ ଆମର ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ କେବଳ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ସ୍ପେସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସୀମିତ। କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଏହା ଦେଖି ଖୁସି ଯେ ଆଜି କୃଷି, ବୟନଶିଳ୍ପ, ଔଷଧ, ପରିବହନ, ମହାକାଶ ଏବଂ ଯୋଗରେ ମଧ୍ୟ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି। ଆୟୁର୍ବେଦରେ ମଧ୍ୟ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି। ଏବଂ କେବଳ ଗୋଟିଏ କିମ୍ବା ଦୁଇଟି ନୁହେଁ; ମୁଁ ଟିକେ ଆଗ୍ରହୀ, ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ୩୦୦-୪୦୦  ଭଳି ସଂଖ୍ୟାରେ ଦେଖୁଛି। ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକଟିରେ କିଛି ନୂଆ ଅଛି। କେତେବେଳେ ମୁଁ ଭାବୁଛି ଯେ ମୁଁ କରୁଥିବା ଯୋଗ ଭଲ କି ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଜଗତର କେହି ସୁପାରିଶ କରିଛନ୍ତି ତାହା ଭଲ କି?

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ମହାକାଶ ଭଳି କ୍ଷେତ୍ରଗୁଡ଼ିକରେ, ଯାହାକୁ ଆମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଖୋଲିଛୁ ... ପ୍ରାରମ୍ଭରେ, ସରକାରଙ୍କ ଭିତରେ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ସୃଷ୍ଟି କରିବାର ଏକ ପ୍ରବୃତ୍ତି ରହିଛି, ଏବଂ ମୋର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରୟାସ ସେହି ପ୍ରତିବନ୍ଧକଗୁଡ଼ିକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ପାଇଁ। ମହାକାଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ, ଭାରତୀୟ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ୫୦  ରୁ ଅଧିକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବହୁତ ଭଲ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଛନ୍ତି। ଏବଂ ପୂର୍ବରୁ, ଆମର ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଏତେ କମ୍ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଉପଗ୍ରହ ଉତ୍ କ୍ଷେପଣ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିସାରିଛନ୍ତି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଆଜି ବିଶ୍ୱ ଭାରତର ଯୁବ ଶକ୍ତିର ସମ୍ଭାବନାକୁ ଦେଖୁଛି। ଏହି ସମ୍ଭାବନା ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ ରଖି, ଦେଶ ଏକ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଇକୋସିଷ୍ଟମ ନିର୍ମାଣ କରିବା ଦିଗରେ ଅନେକ ପଦକ୍ଷେପ ନେଇଛି। ପ୍ରାରମ୍ଭରେ, ଏହି ପ୍ରୟାସରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିବା ବହୁତ କମ୍ ଲୋକ ଥିଲେ, ଯେପରି ମୁଁ ପୂର୍ବରୁ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଥିଲି। ଏଠାରେ, ଶିକ୍ଷାର ଅର୍ଥ ଚାକିରି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସୀମିତ ଥିଲା, ଏବଂ ଚାକିରିର ଅର୍ଥ କେବଳ ସରକାରୀ ନିଯୁକ୍ତି ଥିଲା। ଏହା କେବଳ ଏତିକି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସୀମିତ ଥିଲା। ମୁଁ ପୂର୍ବରୁ ବରୋଦା (ବଡୋଦରା) ରେ ରହୁଥିଲି, ଏବଂ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ପରିବାର ସହିତ ମୋର ଅଧିକ ସମ୍ପର୍କ ଥିଲା। ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ହେଉଛି ଗାଏକୱାଡ ଇଷ୍ଟେଟ୍। ଆମର କିଛି ବନ୍ଧୁ ଥିଲେ ଯେଉଁମାନେ ମଜାରେ କହୁଥିଲେ, "ଯଦି ଝିଅ ବଡ଼ ହୁଏ, ତେବେ ଘରେ କେବଳ ତା'ର ବିବାହ ସ୍ଥିର କରିବା ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା ହୁଏ। ପୁଅ ବହୁତ ଭଲ ଏବଂ ତା'ର ସରକାରୀ ଚାକିରି ମଧ୍ୟ ଅଛି। ତେଣୁ, ଝିଅକୁ ବିବାହ ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଉଥିଲା।" ଆଜି, ସମଗ୍ର ମାନସିକତା ବଦଳି ଯାଇଛି। ପୂର୍ବରୁ, ଯେତେବେଳେ କେହି ବ୍ୟବସାୟ ଆରମ୍ଭ କରିବା ବିଷୟରେ କଥା ହେଉଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ଚିନ୍ତା କେବଳ ଧାରଣା ବିଷୟରେ ନୁହେଁ, ବରଂ ଟଙ୍କା କେଉଁଠାରୁ ପାଇବେ ସେ ବିଷୟରେ ଥିଲା। ଆରମ୍ଭରେ ଚିନ୍ତା ଟଙ୍କାର ଅଭାବ ବିଷୟରେ ଥିଲା। ଏଠାରେ ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା ଯେ କେବଳ ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଟଙ୍କା ଅଛି ସେମାନେ ହିଁ ବ୍ୟବସାୟ ଆରମ୍ଭ କରିପାରିବେ। ଏହି ଧାରଣା ଏବେ ବଦଳି ଯାଇଛି। ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଇକୋସିଷ୍ଟମ ସେହି ମାନସିକତାକୁ ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଛି। ଏବଂ ଦେଶରେ ବିପ୍ଳବ ଏପରି ଜିନିଷରୁ ଆସେ।

ଦେଶର ଯୁବପିଢ଼ି ଚାକିରି ଖୋଜୁଥିବା ଅପେକ୍ଷା ନିଯୁକ୍ତି ସୃଷ୍ଟିକାରୀ ହେବାର ପଥ ବାଛିଛନ୍ତି। ଯେତେବେଳେ ଦେଶ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କଲା, ଯୁବକମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଦକ୍ଷତା ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ। ଆଜି, ଭାରତ ବିଶ୍ୱର ତୃତୀୟ ସର୍ବବୃହତ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଇକୋସିଷ୍ଟମ ଭାବରେ ଗର୍ବ କରେ। ୨୦୧୪ ରେ ଯେଉଁଠାରେ ପ୍ରାୟ ୧୦୦ ଟି ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ନଥିଲା, ଆଜି ଭାରତରେ ପ୍ରାୟ ୧.୨୫  ଲକ୍ଷ ପଞ୍ଜିକୃତ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଅଛି, ଯାହା ପ୍ରାୟ ୧.୦୨ ନିୟୁତ ଯୁବକଙ୍କୁ ସିଧାସଳଖ ଜଡିତ କରୁଛି। ଆମର ୧୧୦  ରୁ ଅଧିକ ୟୁନିକର୍ଣ୍ଣ ଅଛି, ଏବଂ ଆମର ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ପ୍ରାୟ ୧୨୦୦୦  ପେଟେଣ୍ଟ ଦାଖଲ କରିଛି। ଅନେକ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ପେଟେଣ୍ଟର ଗୁରୁତ୍ୱକୁ ବୁଝି ନାହାଁନ୍ତି। ଏବେ, ମୁଁ କାହାକୁ ଭେଟିଲି, ଏବଂ ମୋର ପ୍ରଥମ ପ୍ରଶ୍ନ ଥିଲା, "ଆପଣ ପେଟେଣ୍ଟ ପାଇଛନ୍ତି କି?" ସେ କହିଲେ, "ଏବେ ନୁହେଁ, ଏହା ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ଅଛି।" ମୋର ଆନ୍ତରିକ ଅନୁରୋଧ ହେଉଛି ସେହି କାମ ସହିତ ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତୁ। କାରଣ ଆଜି ବିଶ୍ୱ ଏତେ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ବଦଳୁଛି, ଆପଣ କେବେ ଜାଣି ପାରିବେ ନାହିଁ ଯେ କିଏ ନେତୃତ୍ୱ ନେଇପାରେ। ଦେଶ କିପରି ସେମାନଙ୍କୁ ହାତ ଧରିଛି ତାହାର ଆଉ ଏକ ଉଦାହରଣ ହେଉଛି ଗେମ୍ ପୋର୍ଟାଲ। ଆପଣ ଏହାକୁ ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ ଦେଖିପାରିବେ। ଆଜି, ଏହି ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍‌ଗୁଡ଼ିକ କେବଳ ଗେମ୍ ପୋର୍ଟାଲ ମାଧ୍ୟମରେ ୨୦୦୦୦  କୋଟି ଟଙ୍କାରୁ ଅଧିକ ବ୍ୟବସାୟ କରିଛନ୍ତି। ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ସରକାର ଏକ ଏପରି ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି ଯେଉଁଠାରେ ୨୦-୨୨  ବର୍ଷ ବୟସର ଯୁବକମାନେ ଏତେ କମ୍ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ୨୦୦୦୦  କୋଟି ଟଙ୍କାର ବ୍ୟବସାୟ କରିପାରିଛନ୍ତି। ଏହା ଏକ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ସଫଳତା। ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ ଏହି କଥାର ସାକ୍ଷୀ ଯେ ଆଜିର ଯୁବପିଢ଼ି ଡାକ୍ତର ଏବଂ ଇଞ୍ଜିନିୟର ହେବାକୁ ଆକାଂକ୍ଷା କରିବା ସହିତ, ନବସୃଜନକାରୀ ହେବା ଏବଂ ନିଜର ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଆରମ୍ଭ କରିବାର ସ୍ୱପ୍ନ ମଧ୍ୟ ଦେଖନ୍ତି। ମୁଁ ବୁଝୁଛି ଯେ ସେମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଥିବା ପ୍ରତିଭା ଏବଂ ତାଲିମ ସହିତ, ସେମାନେ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ନୂତନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛନ୍ତି। ଆଜି, ମୁଁ ଦେଖୁଛି ଯେ କିପରି ଯୁବକମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ସାହାଯ୍ୟରେ ବିଭିନ୍ନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଚମକୁଛନ୍ତି, ଏବଂ ମୁଁ ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଯେ ୨୦୨୯  ନିର୍ବାଚନ ସମୟରେ ଅତି କମରେ ୧୦୦୦ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ରହିବେ ଯାହାଙ୍କ ସେବା ରାଜନୈତିକ ଦଳଗୁଡ଼ିକ ଲୋଡିବେ। ସେମାନେ ଏପରି ନବସୃଜନ ଆଣିବେ, ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ଏହା ମଧ୍ୟ ଲାଗିବ ଯେ ହଁ, ଏହା ପହଞ୍ଚିବାର ଏକ ଭଲ ଉପାୟ, ଏହା ହେଉଛି ସହଜ ପଥ। ଅନ୍ୟ ଶବ୍ଦରେ, ମୁଁ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ, ତାହା ସେବା କ୍ଷେତ୍ର ହେଉ, ଯୋଗାଯୋଗ କ୍ଷେତ୍ର ହେଉ, କିମ୍ବା ଅନ୍ୟ କୌଣସି କ୍ଷେତ୍ର ହେଉ, ଯୁବକମାନେ ନୂତନ ଚିନ୍ତାଧାରା ଆଣୁଛନ୍ତି। ସର୍ବନିମ୍ନ ଆବଶ୍ୟକତା ସହିତ, ସେମାନେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରୁଛନ୍ତି। ଏବଂ ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଏହା ଏହାର ଶକ୍ତିକୁ ବହୁତ ମଜବୁତ କରିଛି। ମୁଁ ଆଜି ଦେଖିଛି ଯେ ଖାଦ୍ୟ ଏବଂ ପାନୀୟରେ ପାରମ୍ପରିକ ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକ କିପରି ଆଗକୁ ବଢ଼ୁଛି, କିପରି ଚିକିତ୍ସା ଉପକରଣ ଏପରି ଭାବରେ ତିଆରି ହେଉଛି ଯେ ଆପଣ ସହଜରେ ନିଜର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଯାଞ୍ଚ କରିପାରିବେ। କେତେକ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମର ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ମହାନ କମ୍ପାନୀଗୁଡ଼ିକ ସହିତ ପ୍ରତିଯୋଗିତା କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଛନ୍ତି। ଏହି ସ୍ୱପ୍ନ, ଏହି ଆତ୍ମା ​​ଏବଂ ଏହି ଶକ୍ତି, ଯାହା ପାଇଁ ଲୋକମାନେ କୁହନ୍ତି, "ମୁଁ ଏହା କରିବି।" ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାରେ, ମୁଁ କହିପାରିବି ଯେ କିଛି ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ଦେଶ ଦ୍ୱାରା ନୀତି ପ୍ଲାଟଫର୍ମରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ସଫଳତାର ନୂତନ ଶିଖର ଛୁଇଁଛି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଦେଶର ଡିଜିଟାଲ ଇଣ୍ଡିଆ ଅଭିଯାନରୁ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍‌ଗୁଡ଼ିକୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସହାୟତା ମିଳିଛି, ଏବଂ ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଯେ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକ ଏହା ଉପରେ ଏକ କେସ୍ ଷ୍ଟଡି କରିବା ଉଚିତ। ଏହା ନିଜେ ଏକ ମହାନ ପ୍ରେରଣା। ଆମର ଫିନଟେକ୍ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍‌ଗୁଡ଼ିକ ୟପିଆଇ  ରୁ ବହୁତ ଲାଭବାନ ହୋଇଛନ୍ତି। ଭାରତରେ ଅଭିନବ ଉତ୍ପାଦ ଏବଂ ସେବା ବିକଶିତ ହୋଇଛି, ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ କୋଣକୁ ଡିଜିଟାଲ ସୁବିଧା ବିସ୍ତାର କରୁଛି। ଏବଂ ମୋର ବନ୍ଧୁଗଣ, ଆପଣ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଆମେ କେଉଁଠି ଅଛୁ, କାରଣ ଆମେ ଆମର ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନଯାପନ କରୁଛୁ ଏବଂ ପ୍ରାୟତଃ ଅଜ୍ଞ ରହିଥାଉ। କିନ୍ତୁ ଜି-୨୦  ଶିଖର ସମ୍ମିଳନୀ ସମୟରେ, ମୁଁ ଏହା ଦେଖିଲି। ଆମେ ଏକ ବୁଥ୍ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲୁ ଯେଉଁଠାରେ ଆପଣଙ୍କର ପ୍ରଦର୍ଶନୀ ଏବେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହେଉଛି। ସେଠାରେ, ଆମେ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିଲୁ ଯେ ୟପିଆଇ କିପରି କାମ କରେ। ଆମେ ସେମାନଙ୍କୁ ଏହାର ପରୀକ୍ଷଣ ପାଇଁ ଏକ ହଜାର ଟଙ୍କା ଦେଉଥିଲୁ। ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦୂତାବାସ ଏହାର ଶୀର୍ଷ ନେତାମାନଙ୍କୁ କେବଳ ଥରେ ଆମ ବୁଥ୍ ପରିଦର୍ଶନ କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲା। ୟପିଆଇ କ'ଣ ଏବଂ ଏହା କିପରି କାମ କରେ ତାହା ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଥିବା ଶୀର୍ଷ ନେତାମାନଙ୍କର ଲମ୍ବା ଧାଡ଼ି ଥିଲା, ଏବଂ ଏହା ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା ଥିଲା। ଆମ ଗାଁର ପନିପରିବା ବିକ୍ରେତା ମଧ୍ୟ ଏବେ ୟପିଆଇ ମାଧ୍ୟମରେ ସହଜରେ ଦେୟ ଗ୍ରହଣ କରିପାରିବେ।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଏହା ଆର୍ଥିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ  ମଜବୁତ କରିଛି ଏବଂ ଦେଶରେ ଗ୍ରାମୀଣ-ସହର ବିଭାଜନକୁ ହ୍ରାସ କରିଛି। ପ୍ରାରମ୍ଭରେ, ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ଏହା ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା ଥିଲା! ଯେତେବେଳେ ଡିଜିଟାଲ ପ୍ରଗତି ଆରମ୍ଭ ହେଲା, "ଅଛି  ଏବଂ ନାହିଁ" ତତ୍ତ୍ୱ ଏହା ସହିତ ଜଡିତ ହୋଇଗଲା। ଆଲୋଚନା ସାମାଜିକ ବିଭାଜନ ବିଷୟରେ ଥିଲା। ଭାରତ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟାକୁ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ କରିଛି, ତେଣୁ "ଅଛ ଏବଂ ନାହିଁ" ତତ୍ତ୍ୱ ଏଠାରେ ସଫଳ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ। ଏଠାରେ, ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସବୁକିଛି ଉପଲବ୍ଧ। ଆଜି, କୃଷି, ଶିକ୍ଷା, କିମ୍ବା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ହେଉ, ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ପାଇଁ ନୂତନ ସୁଯୋଗ ଉଭା ହେଉଛି। ମୁଁ ଏହା ମଧ୍ୟ ଜାଣି ଖୁସି ଯେ ଆମର୪୫   ପ୍ରତିଶତରୁ ଅଧିକ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ମହିଳାମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ - 'ନାରୀ ଶକ୍ତି' (ମହିଳା ଶକ୍ତି)। ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍‌ଗୁଡ଼ିକର ପ୍ରଭାବ କେତେ ହେବ ତାହା କେହି ଆକଳନ କରିପାରିବେ ନାହିଁ। ଏହା ଦେଶ ପାଇଁ ଏକ ଅତିରିକ୍ତ ଲାଭ। ଆମର ଝିଅମାନେ ଅତ୍ୟାଧୁନିକ ନବସୃଜନ ମାଧ୍ୟମରେ ଦେଶକୁ ସମୃଦ୍ଧି ଆଡ଼କୁ ନେଇ ଯାଉଛନ୍ତି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ନବସୃଜନର ସଂସ୍କୃତି କେବଳ 'ବୀକ୍ଷିତ ଭାରତ'ର ବିକାଶ ପାଇଁ ନୁହେଁ, ବରଂ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱର ଏକ ଉତ୍ତମ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଜରୁରୀ। ଏବଂ ମୁଁ ଏହା ଏକ ବଡ଼ ଦାୟିତ୍ୱବୋଧ ସହିତ କହୁଛି, ମୁଁ ବିଶ୍ୱର ଉତ୍ତମ ଭବିଷ୍ୟତ ବିଷୟରେ କହୁଛି, ଏବଂ ମୋର କେବଳ ମୋର ନୁହେଁ, ଆପଣଙ୍କର କ୍ଷମତା ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ ଅଛି। ଭାରତ ଏହାର ଜି-୨୦ ପ୍ରେସିଡେନ୍ସୀ ସମୟରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଏହାର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲା। ଜି-୨୦ ଶିଖର ସମ୍ମିଳନୀ କେବଳ ଏଠାରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା। ବିଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ନେତାମାନେ କୋଭିଡି   ଠାରୁ ଆଗକୁ ବିଶ୍ୱକୁ କେଉଁଠାକୁ ନେଇଯିବେ ତାହା ଆଲୋଚନା କରିବା ପାଇଁ ଏକାଠି ହୋଇଥିଲେ। ଏବଂ ଏହି ଫୋରମରେ ବସିଛନ୍ତି ମୋ ଦେଶର ଯୁବ ମନ, ଯାହା ୨୦୪୭ ଆଡକୁ ପଥ ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରୁଛି। ଷ୍ଟାର୍ଟଅପ୍-୨୦  ପଦକ୍ଷେପ ଅଧୀନରେ, ଭାରତ ସାରା ବିଶ୍ୱରୁ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଇକୋସିଷ୍ଟମକୁ ଏକାଠି କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରୟାସ କରିଛି। ଏହି ଭାରତ ମଣ୍ଡପମରେ, ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ସକୁ କେବଳ ଜି୨୦ ରେ  ଦିଲ୍ଲୀ ଘୋଷଣାନାମାରେ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରାଯାଇନଥିଲା ବରଂ 'ପ୍ରାକୃତିକ ଅଭିବୃଦ୍ଧି ଇଞ୍ଜିନ' ଭାବରେ ମଧ୍ୟ ମାନ୍ୟତା ଦିଆଯାଇଥିଲା। ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଆପଣଙ୍କୁ  ଜି୨୦ ର ଏହି ଡକ୍ୟୁମେଣ୍ଟକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ କରିବି। ଏହା ଦର୍ଶାଉଛି ଯେ ଆମେ କେଉଁ ସ୍ତରରେ ପହଞ୍ଚିଛୁ। ବର୍ତ୍ତମାନ, ଆମେ ଏ ଆଇପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା ସହିତ ଜଡିତ ଏକ ନୂତନ ଯୁଗରେ ଅଛୁ। ଏବଂ ଆଜି, ବିଶ୍ୱ ସ୍ୱୀକାର କରୁଛି ଯେ ଏ ଆଇହେଉଛି ଭାରତର ଉପର ହାତ। ବିଶ୍ୱ ଏହାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରୁଛି। ବର୍ତ୍ତମାନ, ଆମର କାମ ସୁଯୋଗ ହାତଛଡ଼ା କରିବା ନୁହେଁ। ଏବଂ ମୁଁ ଆଜିକାଲି ଏଆଇ ଠାରୁ ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ ପାଉଛି। କାରଣ ମୁଁ ଜାଣେ ଯେ ନିର୍ବାଚନ ପ୍ରଚାର ସମୟରେ ମୁଁ ଭାଷା ପ୍ରତିବନ୍ଧକର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୁଏ, ତେଣୁ ମୁଁ ତାମିଲ, ତେଲୁଗୁ ଏବଂ ଓଡ଼ିଆରେ ମଧ୍ୟ ମୋର ବାର୍ତ୍ତା ପହଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଏଆଇ ବ୍ୟବହାର କରୁଛି। ତେଣୁ ଯେତେବେଳେ ତୁମ ପରି ଯୁବକମାନେ ଏହି କାମ କରନ୍ତି, ମୋର କାମ ମଧ୍ୟ ସରିଯାଏ। ପୂର୍ବରୁ, ମୁଁ ଦେଖିଥିଲି ଯେ କେହି ଜଣେ ମୋର ଅଟୋଗ୍ରାଫ୍ ମାଗୁଥିଲେ, ତାପରେ ସେମାନେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଫଟୋଗ୍ରାଫ୍ ମାଗିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ, ଏବଂ ଏବେ ସେମାନେ ସେଲ୍ଫି ମାଗୁଛନ୍ତି। ଏବେ ସେମାନେ ତିନୋଟି ଦାବି କରନ୍ତି - ଏକ ସେଲ୍ଫି, ଏକ ଅଟୋଗ୍ରାଫ୍ ଏବଂ ଏକ ଫଟୋଗ୍ରାଫ୍। ଏବେ କ'ଣ କରିବେ? ତେଣୁ ମୁଁ ଏ ଆଇ ର ସାହାଯ୍ୟ ନେଇଛି। ମୁଁ ମୋର ନମୋ ଆପରେ ଏକ ସିଷ୍ଟମ୍ ସ୍ଥାପନ କରିଛି। ଯଦି ମୁଁ ଏଠାରୁ ଯାଉଥାଏ ଏବଂ ତୁମର ମୁହଁର ଗୋଟିଏ ଝଲକ ମଧ୍ୟ କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ଦେଖାଯାଏ, ତେବେ ତୁମେ ଏଆଇସାହାଯ୍ୟରେ ସେହି ଫଟୋ ଉଠାଇପାରିବ ଯେ ତୁମେ ମୋଦିଙ୍କ ସହିତ ଠିଆ ହୋଇଛ। ଯଦି ତୁମେମାନେ ନମୋ ଆପକୁ ଯାଅ, ସେଠାରେ ଏକ ଫଟୋ ବୁଥ୍ ଅଛି ଏବଂ ତୁମେ ସେଠାରୁ ତୁମର ଫଟୋ ପାଇବ। ମୁଁ ଏଠାରୁ ଗଲାବେଳେ ତୁମର ଫଟୋ ନିଶ୍ଚୟ ଆସିଥିବ।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ତେଣୁ, ଏଆଇ ଭାରତର ଯୁବ ନିବେଶକ ଏବଂ ବିଶ୍ୱ ନିବେଶକଙ୍କ ପାଇଁ ଅଗଣିତ ନୂତନ ସୁଯୋଗ ଆଣିଛି। ଜାତୀୟ କ୍ୱାଣ୍ଟମ୍ ମିଶନ, ଭାରତ ଏଆଇ ମିଶନ, ଏବଂ ସେମିକଣ୍ଡକ୍ଟର ମିଶନ; ଏହି ସମସ୍ତ ଅଭିଯାନ ଭାରତର ଯୁବପିଢ଼ିଙ୍କ ପାଇଁ ସମ୍ଭାବନାର ନୂତନ ଦ୍ୱାର ଖୋଲିବ। କିଛି ମାସ ପୂର୍ବରୁ, ମୋତେ ଆମେରିକା କଂଗ୍ରେସକୁ ସମ୍ବୋଧିତ କରିବା ପାଇଁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରାଯାଇଥିଲା, ଯେଉଁଠାରେ ମୁଁ ଏଆଇ ବିଷୟରେ କଥା ହୋଇଥିଲି। ମୁଁ କହିଥିଲି ଯେ ଏଆଇ ବିଶ୍ୱର ଭବିଷ୍ୟତ ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରିବା ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେଉଛି। ତେଣୁ, ସେମାନେ ଯେତେ ବୁଝିଲେ, ସେହି ଅନୁସାରେ କରତାଳି ଗଲା। ତା'ପରେ ମୁଁ କହିଲି,ଏଆଇ ର ମୋର ପରିଭାଷା ହେଉଛି ଆମେରିକା-ଭାରତ, ଏବଂ ସମଗ୍ର ଦର୍ଶକ ଠିଆ ହୋଇଗଲେ।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

କିନ୍ତୁ ମୁଁ ସେଠାରେ ଏକ ରାଜନୈତିକ ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ କହିଥିଲି, କିନ୍ତୁ ଆଜି ମୁଁ ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଯେ ଏଆଇ ର କ୍ଷମତା, ଏହାର ନେତୃତ୍ୱ ଭାରତର ହାତରେ ରହିବ ଏବଂ ରହିବା ଉଚିତ। ମୋର ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ଗ୍ଲୋବାଲ୍ ଆପ୍ଲିକେସନ୍ ପାଇଁ ଭାରତୀୟ ସମାଧାନର ଧାରଣା ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ। ଭାରତର ଯୁବ ଉଦ୍ଭାବକମାନେ, ଯେଉଁମାନେ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ଖୋଜିବେ, ସେମାନେ ବିଶ୍ୱର ଅନେକ ଦେଶକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବେ। ମୁଁ ଆଜିକାଲି ପରୀକ୍ଷା କରିଚାଲିଛି। ମୁଁ ବିଶ୍ୱର ଅନେକ ଦେଶ ସହିତ ଆମ ଦେଶର ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ହାକାଥନ୍ ଆୟୋଜନ କରେ। ତିରିଶରୁ ଚାଳିଶ ଘଣ୍ଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ଏହି ପିଲାମାନେ ଅନଲାଇନରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି, ମିଶ୍ରିତ ଦଳ ଗଠନ କରନ୍ତି, ଯେପରିକି ଯଦି ସିଙ୍ଗାପୁର-ଭାରତ ଦଳ ଅଛି ତେବେ ସିଙ୍ଗାପୁର ଏବଂ ଭାରତର ପିଲାମାନେ ଏକାଠି ସମସ୍ୟା ସମାଧାନ କରନ୍ତି। ମୁଁ ଦେଖିଛି ଯେ ଭାରତୀୟ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ହାକାଥନ୍ ରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିବା ପାଇଁ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ଏକ ବଡ଼ ଆକର୍ଷଣ ଅଛି। ତା'ପରେ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ କହେ, "ତୁମେ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶିବ ନାହିଁ"। ସେମାନେ କୁହନ୍ତି, "ଯଦିଓ ଆମେ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶିବୁ ନାହିଁ, ଆମେ କିଛି ଶିଖିବୁ।" ପ୍ରକୃତରେ, ଭାରତରେ ଯେକୌଣସି ନବସୃଜନ ଚେଷ୍ଟା ଏବଂ ପରୀକ୍ଷଣ କରାଯାଏ ତାହା ବିଶ୍ୱର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭୂଗୋଳ ଏବଂ ଜନସଂଖ୍ୟାରେ ସଫଳ ହେବ କାରଣ ଆମର ଏଠାରେ ସମସ୍ତ ପ୍ରକାରର ପରିସ୍ଥିତି ଅଛି। ଆପଣ ଏଠାରେ ମରୁଭୂମି ପାଇବେ, ବନ୍ୟା ପ୍ରଭାବିତ ଅଞ୍ଚଳ ପାଇବେ, ମଧ୍ୟମ ବର୍ଷା ହେଉଥିବା ଅଞ୍ଚଳ ପାଇବେ, ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରକାରର ଜିନିଷ ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରେ ଉପଲବ୍ଧ। ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ ଏଠାରେ ଯାହା ସଫଳ ହୁଏ ତାହା ବିଶ୍ୱର ଯେକୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ସଫଳ ହୋଇପାରେ।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଭାରତ ଏହି କ୍ଷେତ୍ରରେ ନିରନ୍ତର ଯୋଜନା ସହିତ ଆଗକୁ ବଢ଼ୁଛି। ଦେଶ କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କା ମୂଲ୍ୟର ଏକ ଜାତୀୟ ଗବେଷଣା ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଛି। ଆପଣ କିଛି ସମୟ ପୂର୍ବରୁ ନିଆଯାଇଥିବା ନିଷ୍ପତ୍ତି ଦେଖିଥିବେ। ଏବଂ ଆମେ ଯେଉଁ ଅନ୍ତରୀଣ ବଜେଟ୍ ଆବଣ୍ଟନ କରିଥିଲୁ, କାରଣ ଆମ ଦେଶରେ ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଖରେ କିଛି ଜିନିଷ ଉପରେ ଆଲୋଚନା କରିବା ପାଇଁ ସମୟ ନାହିଁ କାରଣ ସେମାନଙ୍କର ସମୟ ଅନାବଶ୍ୟକ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ। ଏହି ଅନ୍ତରୀଣ ବଜେଟ୍ରେ, ଯେହେତୁ ମୁଁ ପୁଣି ଫେରି ଆସିବି ସେତେବେଳେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ବଜେଟ୍ ଆସିବ, ତେଣୁ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଆଯାଇଛି। ମୁଁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଯୁବକ ଜାଣନ୍ତୁ ଯେ ଗବେଷଣା ଏବଂ ନବସୃଜନ ପାଇଁ ଏକ ଲକ୍ଷ କୋଟି ଟଙ୍କାର ପାଣ୍ଠି ଘୋଷଣା କରାଯାଇଛି। ଏହା 'ସୂର୍ଯ୍ୟ-ଉଦ୍ଦୀପିତ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା କ୍ଷେତ୍ର'ରେ ଦୀର୍ଘକାଳୀନ ଗବେଷଣା ପ୍ରକଳ୍ପରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ। ଭାରତ ଡିଜିଟାଲ ଡାଟା ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ଆଇନ ପ୍ରଣୟନ କରିଛି। ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍‌ଗୁଡ଼ିକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆବଶ୍ୟକୀୟ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଉଛି। ଏବେ ଦେଶ ପାଣ୍ଠି ପାଇଁ ଏକ ଉତ୍ତମ ବ୍ୟବସ୍ଥା ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରୟାସ କରୁଛି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଆଜି, ଯେଉଁ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ସଫଳ ହେଉଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଏକ ବଡ଼ ଦାୟିତ୍ୱ ଅଛି। ତୁମେ ମନେ ରଖିବା ଉଚିତ ଯେ କେହି ଜଣେ ତୁମର ଧାରଣା ଉପରେ ଭରସା କରିଥିଲା ​​ଯେ ତୁମେ ଏହି ସ୍ଥାନରେ ପହଞ୍ଚିପାରିବ। ତେଣୁ, ତୁମେ ଏକ ନୂତନ ଧାରଣାକୁ ମଧ୍ୟ ସମର୍ଥନ କରିବା ଉଚିତ। କେହି ଜଣେ ସେଠାରେ ଥିଲେ ଯିଏ ତୁମର ହାତ ଧରିଥିଲେ; ତୁମେ ଅନ୍ୟ କାହାର ହାତ ଧରିବା ଉଚିତ। ତୁମେ କ’ଣ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନରେ ଯୁବପିଢ଼ିଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଦେବା ପାଇଁ ଜଣେ ପରାମର୍ଶଦାତା ଭାବରେ ଯାଇପାରିବ ନାହିଁ? ଧରାଯାଉ ତୁମେ ଦଶଟି ଟିଙ୍କରିଂ ଲ୍ୟାବର ଦାୟିତ୍ୱ ନେବ। ତୁମେ ସେହି ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ଜଡିତ ହେବ, ତୁମର ଚିନ୍ତାଧାରା ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ଚିନ୍ତାଧାରା ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରିବ। ତୁମେ ଇନକ୍ୟୁବେସନ୍ କେନ୍ଦ୍ର ପରିଦର୍ଶନ କରିବ। ଗୋଟିଏ ଘଣ୍ଟା ବିତାଇବ, ଅଧ ଘଣ୍ଟା ବିତାଇବ; ମୁଁ ଟଙ୍କା ଦେବା ବିଷୟରେ କହୁନାହିଁ। ଦେଶର ନୂତନ ପିଢ଼ିକୁ ଭେଟ, ବନ୍ଧୁଗଣ, ଏହା ମଜାଦାର ହେବ। ତୁମେ କଲେଜ, ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ମାର୍ଗଦର୍ଶନ କରିପାରିବ କାରଣ ତୁମର ସଫଳତାର କାହାଣୀ ବାଣ୍ଟିବା ପାଇଁ ଅଛି। ଯୁବପିଢ଼ିଙ୍କ ମନ ଶୁଣିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ। ତୁମେ ନିଜକୁ ପ୍ରମାଣିତ କରିଛ; ଏବେ ତୁମକୁ ଅନ୍ୟ ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ଦିଗଦର୍ଶନ ଦେଖାଇବାକୁ ପଡିବ।

ଦେଶ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପଦକ୍ଷେପରେ ତୁମ ସହିତ ଅଛି। ମୁଁ ଏଠାରେ ଆଉ କିଛି କଥା ବାଣ୍ଟିବାକୁ ଚାହୁଁଛି। ଏହା ଏପରି କିଛି ଯାହା ମୁଁ ସରକାରଙ୍କ ଭିତରେ ଆଲୋଚନା କରୁଛି, ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରକାଶିତ ହେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ। ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ପ୍ରଥମେ ଦିଲ୍ଲୀ ଆସିଥିଲି, ମୁଁ ଏଠାକାର ସଂସ୍କୃତି ସହିତ ବହୁତ ଅପରିଚିତ ଥିଲି। ମୁଁ ଜଣେ ବାହାର ଲୋକ ଥିଲି। ମୁଁ ଅମଲାମାନଙ୍କୁ କହିଲି, "ଦେଖ, ଏଠାରେ ଏପରି ବିଭାଗ ଅଛି ଯେଉଁମାନେ ଦୀର୍ଘ ସମୟ ଧରି ସମସ୍ୟା ସହିତ ସଂଘର୍ଷ କରୁଛନ୍ତି, ଏକ କଳହରେ ଫସି ରହିଛନ୍ତି। ତୁମେମାନେ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛ, କିନ୍ତୁ କୌଣସି ସମାଧାନ ବାହାରିବା ପରି ମନେ ହେଉନାହିଁ। ଏପରି କ୍ଷେତ୍ରଗୁଡ଼ିକୁ ଚିହ୍ନଟ କର। ଏବଂ ମୁଁ ଦେଶର ଯୁବପିଢ଼ିଙ୍କୁ ଏକ ସମସ୍ୟା ଦେବି, ସେମାନଙ୍କୁ ଏହା ଉପରେ ଏକ ହାକାଥନ୍ କରିବାକୁ କହିବି ଏବଂ ମୋତେ ଏକ ସମାଧାନ ପ୍ରଦାନ କରିବି।" ହଁ, ଆମର ଅମଲାମାନେ ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷିତ, ସେମାନେ କୁହନ୍ତି, "ଆବଶ୍ୟକ ନାହିଁ, ଆମର କୋଡ଼ିଏ ବର୍ଷର ଅଭିଜ୍ଞତା ଅଛି।" ମୁଁ କହିଲି, "ଆସନ୍ତୁ, କ୍ଷତି କ'ଣ?" ପ୍ରାରମ୍ଭରେ, ମୁଁ ବହୁତ ପ୍ରତିରୋଧର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଲି କାରଣ କେହି ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନଥିଲେ ଯେ ଆମର କିଛି ବାଧା ଅଛି, କିଛି କ୍ଷେତ୍ର ସ୍ଥିରତା ଅଛି; କେହି ଏହାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନଥିଲେ; ସମସ୍ତେ କହୁଥିଲେ ଯେ ସବୁକିଛି ଭଲ ଚାଲିଛି।। ମୁଁ କହିଲି, "ସବୁ ଠିକ୍ ଚାଲିଛି, ସେଥିପାଇଁ ମୂଲ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ହେବ। ଯଦି ନୁହେଁ, ତେବେ ସେମାନେ ଦେଖିବେ କ'ଣ ଭଲ, କେବଳ ଏହାକୁ ବାହାରକୁ ଛାଡିଦିଅ।" ହଁ, ବହୁତ କଷ୍ଟରେ, ସମସ୍ତ ବିଭାଗ ଶେଷରେ ମୋର ଅନୁରୋଧରେ ରାଜି ହେଲେ। ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଜିଦ୍ ଧରିଲି ... ବହୁତ ପ୍ରୟାସ ପରେ, ସେମାନେ ଶେଷରେ ସ୍ୱୀକାର କଲେ ଯେ ଏହା ଏକ ସମସ୍ୟା। ତେଣୁ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ମୋଟ ଗଣନା କଲି, ଏହା ମୋଟ ୪୦୦  ସମସ୍ୟାରେ ପହଞ୍ଚିଲା। ବର୍ତ୍ତମାନ, ମୁଁ ଭାବୁଛି ଯେ ହୁଏତ ସେମାନେ ୦.୧  ପ୍ରତିଶତ ମଧ୍ୟ ଉଲ୍ଲେଖ କରି ନଥିଲେ। ମୁଁ ଦେଶର ଯୁବପିଢ଼ି ପାଇଁ ଏକ ହ୍ୟାକାଥନ୍ କରିଥିଲି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ଏହି ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକ ଦେଇଥିଲି। ମୁଁ କହିଲି, "ଏହାର ସମାଧାନ ବାହାର କର।" ଆପଣ ଜାଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବେ ଯେ ସେମାନେ ଏତେ ମହାନ ସମାଧାନ ଆଣିଥିଲେ, ଉପାୟ ବାହାର କରିଥିଲେ, ଏବଂ ପିଲାମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଦିଆଯାଇଥିବା ୭୦-୮୦  ପ୍ରତିଶତ ଚିନ୍ତାଧାରା ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକକୁ ସରକାର ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ତା'ପରେ ପରିସ୍ଥିତି ଏପରି ପାଲଟିଗଲା ଯେ ବିଭାଗଗୁଡ଼ିକ ମୋତେ ପଚାରିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ, "ମହାଶୟ, ଏହି ବର୍ଷ ହ୍ୟାକାଥନ୍ କେବେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହେବ?" ​​ସେମାନେ ଭାବିଲେ ଯେ ଏବେ ସମାଧାନ ଏଠାରେ ମିଳିବ। ମୋର କହିବାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଏହି ପିଲାମାନେ ବହୁତ କିଛି ନେଇ ଆସନ୍ତି। ଏବଂ ଏମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ୧୮ , ୨୦ , ୨୨ ବର୍ଷ ବୟସର ଯୁବକ। ଯେଉଁମାନେ ଆମର ବ୍ୟବସାୟ, ସିଆଇଆଇ,ଏଫଆଇସିସିଆଇ, ଏଏସଏସଓସିଏଚଏମ ରେ ଅଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ଅନୁରୋଧ କରିବି ଯେ ସେମାନେ ନିଜ ନିଜ ଶିଳ୍ପର ସମସ୍ୟା ଚିହ୍ନଟ କରନ୍ତୁ। ସମସ୍ୟା ଚିହ୍ନଟ କରିବା ପରେ, ସେମାନେ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ପାଇଁ ଏକ ହ୍ୟାକାଥନ୍ ଆୟୋଜନ କରିବା ଉଚିତ। ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ସମସ୍ୟା ଦିଅନ୍ତୁ। ମୁଁ ଦୃଢ଼ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଯେ ସେମାନେ ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ବହୁତ ଭଲ ସମାଧାନ ଆଣିବେ। ସେହିପରି, ମୁଁ ଏମଏସଏମଇର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କର ସମସ୍ୟା ଚିହ୍ନଟ କରନ୍ତୁ, ବୈଷୟିକ ବାଧା ରହିବ, ବହୁତ ସମୟ ରହିବ, ଉତ୍ପାଦନରେ ସୁଗମତା ରହିବ ନାହିଁ, ତ୍ରୁଟିପୂର୍ଣ୍ଣ ଉତ୍ପାଦନ ହେବ, ଅନେକ ଜିନିଷ ରହିବ। ଆପଣ ଦେଶର ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଆନ୍ତୁ, ସେମାନଙ୍କର ହ୍ୟାକାଥନ୍ କରନ୍ତୁ। ଏମଏସଏମଇ ଲୋକମାନେ ନିଜକୁ ଏବଂ ସରକାରଙ୍କୁ କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ରଖିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ। ଯଦି ଆମେ ଏହି ଦୁଇଟି କ୍ଷେତ୍ରରେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରୁ, ତେବେ ଦେଶର ଯୁବ ପ୍ରତିଭା ଅନେକ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ପ୍ରଦାନ କରିବେ ଏବଂ ଆମର ଯୁବ ପ୍ରତିଭା ଏପରି ଏକ କ୍ଷେତ୍ର ବିଷୟରେ ଧାରଣା ପାଇବେ ଯେଉଁଠାରେ ସେମାନେ କାମ କରିପାରିବେ। ଆମକୁ ଏଥିରେ ଯିବା ଉଚିତ ଏବଂ ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଯେ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ମହାକୁମ୍ଭରୁ କିଛି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ବିନ୍ଦୁ ବାହାରିବା ଉଚିତ। ଆସନ୍ତୁ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ବିନ୍ଦୁଗୁଡ଼ିକୁ ଆଗକୁ ନେବା। ଏବଂ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଉଛି, ବର୍ତ୍ତମାନ ପାଇଁ, ମୁଁ ଆଗାମୀ ଦେଢ଼ ମାସ ପାଇଁ ଟିକେ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛି, କିନ୍ତୁ ତା'ପରେ, ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ଉପଲବ୍ଧ ଅଛି। ମୁଁ କେବଳ ଚାହୁଁଛି ଯେ ଆପଣ ଆଗକୁ ବଢ଼ନ୍ତୁ, ନୂତନ ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତୁ, ନିଜକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ। ନବସୃଜନ ଜାରି ରଖନ୍ତୁ, ନବସୃଜନକାରୀଙ୍କୁ ସମର୍ଥନ କରନ୍ତୁ। ଆପଣଙ୍କର ଆକାଂକ୍ଷା ହେଉଛି ଭାରତର ଆକାଂକ୍ଷା।

ଭାରତ ୧୧ତମ ବୃହତ୍ତମ ଅର୍ଥନୀତିରୁ ୫ମ ବୃହତ୍ତମ ଅର୍ଥନୀତିରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି, ଏବଂ ମୋ ଦେଶର ଯୁବପିଢ଼ି ଏଥିରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି। ଏବେ, ମୁଁ ଭାରତକୁ ଆଶ୍ୱାସନା ଦେଇଛି, ଏବଂ ମୁଁ ବିଶ୍ୱକୁ ଆଶ୍ୱାସନା ଦେଇଛି ଯେ ମୋର ତୃତୀୟ କାର୍ଯ୍ୟକାଳରେ, ମୁଁ ଭାରତକୁ ବିଶ୍ୱର ତୃତୀୟ ବୃହତ୍ତମ ଅର୍ଥନୀତି କରିବି। ଏବଂ ଏହି ଲମ୍ଫରେ, ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିବ, ମୁଁ ତାହା ଦେଖିପାରୁଛି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ମୁଁ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରିଥିଲି। ଆପଣଙ୍କ ଉତ୍ସାହ ଏବଂ ଶକ୍ତି ମୋତେ ଏକ ନୂତନ ଉତ୍ସାହରେ ମଧ୍ୟ ଭରିଦିଏ।

ଆପଣମାନଙ୍କୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶୁଭକାମନା!

ଆପଣମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ।

ଅସ୍ୱୀକାର: ଏହା ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଭାଷଣର ଆନୁମାନିକ ଅନୁବାଦ। ମୂଳ ଭାଷଣ ହିନ୍ଦୀରେ ଦିଆଯାଇଥିଲା।

*****

SPD