ಭಾರತ್ ಮಾತಾ ಕಿ ಜೈ! ಭಾರತ್ ಮಾತಾ ಕಿ ಜೈ!

ನೀವೆಲ್ಲಾ ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜಗಳನ್ನು ಏಕೆ ಕೆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಿದ್ದೀರಿ?

ಭಾರತ್ ಮಾತಾ ಕಿ ಜೈ!

ಭಾರತ್ ಮಾತಾ ಕಿ ಜೈ!

ಭಾರತ್ ಮಾತಾ ಕಿ ಜೈ!

ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಉಪಸ್ಥಿತರಿರುವ ಗುಜರಾತ್ ರಾಜ್ಯಪಾಲರಾದ ಗೌರವಾನ್ವಿತ ಆಚಾರ್ಯ ದೇವವ್ರತ ಜೀ, ಈ ರಾಜ್ಯದ ಜನಪ್ರಿಯ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಶ್ರೀ ಭೂಪೇಂದ್ರ ಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್, ಕೇಂದ್ರ ಸಂಪುಟದ ನನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳೆ, ಮನೋಹರ್ ಲಾಲ್ ಜೀ, ಸಿ.ಆರ್. ಪಾಟೀಲ್ ಜೀ, ಗುಜರಾತ್ ಸರ್ಕಾರದ ಸಚಿವರೆ, ಸಂಸದರೆ, ಶಾಸಕರೆ ಮತ್ತು ಗುಜರಾತ್‌ನ ವಿವಿಧೆಡೆಯಿಂದ ಆಗಮಿಸಿರುವ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಹೋದರ ಸಹೋದರಿಯರೆ,

ನಾನು 2 ದಿನಗಳಿಂದ ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇನೆ. ನಿನ್ನೆ ನಾನು ವಡೋದರಾ, ದಾಹೋದ್, ಭುಜ್, ಅಹಮದಾಬಾದ್‌ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ, ಇಂದು ಮುಂಜಾನೆ ಗಾಂಧಿನಗರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ನಾನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದರೂ ಸಹ ದೇಶಭಕ್ತಿಗೆ ಉತ್ತರವೆಂದರೆ ಘರ್ಜಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಿಂಧೂರಿಯ ಸಾಗರದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಸಿಂಧೂರಿಯ ಸಾಗರದ ಘರ್ಜನೆ ಮತ್ತು ಹಾರುತ್ತಿರುವ ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜ, ಜನರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಮಾತೃಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ ಅಪಾರ ಪ್ರೀತಿ, ಅದು ಒಂದು ಅಪರೂಪದ ದೃಶ್ಯ, ಅಂತಹ ದೃಶ್ಯ... ಇದು ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಭಾರತದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲೂ ಇದೆ. ಇದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಾರತೀಯನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿದೆ. ದೇಹವು ಎಷ್ಟೇ ಆರೋಗ್ಯಕರವಾಗಿದ್ದರೂ, ಮುಳ್ಳು ಚುಚ್ಚಿದರೆ, ಇಡೀ ದೇಹವು ತೊಂದರೆಗೊಳಗಾಗುತ್ತದೆ. ಈಗ ನಾವು ಆ ಮುಳ್ಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೇವೆ.

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

1947ರಲ್ಲಿ, ಭಾರತ ಮಾತೆಯನ್ನು ತುಂಡುಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿದಾಗ, ಸರಪಳಿಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ತೋಳುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಲಾಯಿತು. ದೇಶವನ್ನು 3 ಭಾಗಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಯಿತು. ಅದೇ ರಾತ್ರಿ, ಕಾಶ್ಮೀರದ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ದಾಳಿ ನಡೆಯಿತು. ಪಾಕಿಸ್ತಾನವು ಮುಜಾಹಿದ್ದೀನ್‌ಗಳ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರ ಸಹಾಯದಿಂದ ಭಾರತ ಮಾತೆಯ ಒಂದು ಭಾಗವನ್ನು ಸ್ವಾಧೀನಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಆ ದಿನವೇ ಈ ಮುಜಾಹಿದ್ದೀನ್‌ಗಳನ್ನು ಕೊಂದಿದ್ದರೆ, ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲ್ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಆಕ್ರಮಿತಿ ಕಾಶ್ಮೀರ(ಪಿಒಕೆ)ವನ್ನು ಹಿಂತಿರುಗಿಸುವವರೆಗೆ ಸೈನ್ಯ ವಿರಮಿಸಬಾರದು ಎಂದು ಬಯಸಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಸರ್ದಾರ್ ಸಾಹಿಬ್ ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಯಾರೂ ಗಮನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಈ ಮುಜಾಹಿದ್ದೀನ್‌ಗಳಿಂದ ಆದ ರಕ್ತವು 75 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಮುಂದುವರಿದಿದೆ. ಇದು ಪಹಲ್ಗಾಮ್‌ನಲ್ಲಿ ಅದೇ ರೀತಿಯ ವಿಕೃತ ರೂಪ ಕಾಣಿಸಿತು. ನಾವು 75 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನದೊಂದಿಗೆ ಯುದ್ಧದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಉದ್ಭವಿಸಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ, ಭಾರತದ ಮಿಲಿಟರಿ ಶಕ್ತಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವನ್ನು ಸೋಲಿಸಿದೆ. ಪಾಕಿಸ್ತಾನವು ಭಾರತವನ್ನು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸೋಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅದು ಬೇರೆಯವರ ಮೂಲಕ (ಭಯೋತ್ಪಾದಕರು-ಪ್ರಾಕ್ಸಿ) ಯುದ್ಧವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಮಿಲಿಟರಿ ತರಬೇತಿ ನಡೆಯುತ್ತದೆ, ಮಿಲಿಟರಿ ತರಬೇತಿ ಪಡೆದ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರನ್ನು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಅಮಾಯಕ ನಿರಾಯುಧ ಜನರು, ಪ್ರವಾಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಯಾರಾದರೂ, ಬಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುವ ಯಾರಾದರೂ, ಹೋಟೆಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಯಾರಾದರೂ, ಪ್ರವಾಸಿಗರಾಗಿ ಹೋಗುವ ಯಾರಾದರನ್ನು ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಗಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಅವರು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಲೇ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ, ಕೊಲ್ಲುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ, ನಾವು ಅದನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆವು. ನೀವು ಹೇಳಿ, ಇದನ್ನು ಈಗ ಸಹಿಸಬೇಕೆ? ಗುಂಡುಗಳಿಗೆ ಚಿಪ್ಪುಗಳಿಂದ ಉತ್ತರಿಸಬೇಕೆ? ಇಟ್ಟಿಗೆಗೆ ಕಲ್ಲಿನಿಂದ ಉತ್ತರಿಸಬೇಕೇ? ಈ ಮುಳ್ಳನ್ನು ಅದರ ಬೇರುಗಳಿಂದ ಕಿತ್ತುಹಾಕಬೇಕೆ?

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ಈ ದೇಶವು ಆ ಮಹಾನ್ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯದೊಂದಿಗೆ ಮುಂದುವರೆದಿದೆ, ವಸುಧೈವ ಕುಟುಂಬಕಂ, ಇವು ನಮ್ಮ ಮೌಲ್ಯಗಳು, ಇದು ನಮ್ಮ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ನಾವು ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಬದುಕಿದ್ದೇವೆ. ನಾವು ಇಡೀ ಜಗತ್ತನ್ನು ಒಂದೇ ಕುಟುಂಬವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದ್ದೇವೆ. ನಮ್ಮ ನೆರೆಹೊರೆಯವರಿಗೂ ಸಂತೋಷ ಬಯಸುತ್ತೇವೆ. ಅವರು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಬದುಕಲಿ, ನಾವೂ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಬದುಕೋಣ. ಇದು ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಆಲೋಚನೆಯಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಶಕ್ತಿಗೆ ಪದೇಪದೆ ಸವಾಲು ಎದುರಾದಾಗ, ಈ ದೇಶವು ಧೈರ್ಯಶಾಲಿ ವೀರರ ಭೂಮಿಯೂ ಆಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ, ನಾವು ಇದನ್ನು ಪ್ರಾಕ್ಸಿ ಯುದ್ಧ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆವು, ಆದರೆ ಮೇ 6ರ ನಂತರ ಕಂಡುಬಂದ ದೃಶ್ಯಗಳ ನಂತರ, ನಾವು ಅದನ್ನು ಪ್ರಾಕ್ಸಿ ಯುದ್ಧ ಎಂದು ಕರೆಯುವ ತಪ್ಪನ್ನು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೆಂದರೆ, 9 ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ಅಡಗುತಾಣಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದ ನಂತರ, ಅವುಗಳನ್ನು 22 ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ನಾಶಪಡಿಸಲಾಯಿತು, ಸ್ನೇಹಿತರೆ, ಕೇವಲ 22 ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಬಾರಿ, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಮುಂದೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು, ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಪುರಾವೆ ಕೇಳದಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಈಗ ನಾವು ಪುರಾವೆ ನೀಡಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ, ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆಯವರು ಅದನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಾನು ಈಗ ಇದನ್ನು ಪ್ರಾಕ್ಸಿ ಯುದ್ಧ ಎಂದು ಕರೆಯುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಮೇ 6ರ ನಂತರ ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಟ್ಟ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಿ ಗೌರವಗಳೊಂದಿಗೆ ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು, ಅವರ ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಧ್ವಜಗಳನ್ನು ಇರಿಸಲಾಗಿತ್ತು, ಅವರ ಸೈನ್ಯವು ಭಯೋತ್ಪಾದಕರಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತಿತ್ತು, ಈ ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಪ್ರಾಕ್ಸಿ ಯುದ್ಧವಲ್ಲ ಎಂದು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ನೀವು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಯೋಚಿಸಿದ ಯುದ್ಧ ತಂತ್ರ. ನೀವು ಯುದ್ಧ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ನಿಮಗೆ ಅದೇ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ನಾವು ನಮ್ಮ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿದ್ದೆವು ಮತ್ತು ಪ್ರಗತಿಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿದ್ದೇವೆ. ನಾವು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಶುಭ ಹಾರೈಸುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಕಷ್ಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸಹಾಯವನ್ನು ಸಹ ಬಯಸುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ, ರಕ್ತದ ನದಿಗಳು ಹರಿಯುತ್ತವೆ.

ಹೊಸ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ನಾನು ಹೇಳಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ, ದೇಶ ಹೇಗೆ ಹಾಳಾಗಿದೆ? ಸಿಂಧೂ ನದಿ ಜಲ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ 1960ರಲ್ಲಿ ಸಹಿ ಹಾಕಲಾಯಿತು. ನೀವು ಅದರ ವಿವರಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ನೀವು ಆಘಾತಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತೀರಿ. ಜಮ್ಮು-ಕಾಶ್ಮೀರದ ಇತರ ನದಿಗಳಿಗೆ ನಿರ್ಮಿಸಲಾದ ಅಣೆಕಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಶುಚಿಗೊಳಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಸಹ ಮಾಡಿಲ್ಲ, ನದಿಯ ಹೂಳು ತೆಗೆದಿಲ್ಲ. ಶುದ್ಧೀಕರಣಕ್ಕಾಗಿ ಕೆಳಗಿರುವ ಗೇಟ್‌ಗಳನ್ನು ತೆರೆದಿಲ್ಲ. ಈ ಗೇಟ್‌ಗಳನ್ನು 60 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ತೆರೆದಿಲ್ಲ, 100% ತುಂಬಬೇಕಾದ ನೀರನ್ನು ಕ್ರಮೇಣ 2%-3%ಗೆ ಇಳಿಸಲಾಯಿತು. ನನ್ನ ದೇಶವಾಸಿಗಳಿಗೆ ನೀರಿನ ಮೇಲೆ ಹಕ್ಕಿಲ್ಲವೇ? ಅವರು ತಮ್ಮ ನ್ಯಾಯಯುತವಾದ ನೀರನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕೆ ಅಥವಾ ಬೇಡವೆ? ಆದರೆ ಇದೀಗ, ನಾವು ಅದನ್ನು ಸ್ಥಗಿತಗೊಳಿಸಿದ್ದೇವೆ, ಅವರು ಅಲ್ಲಿ ಭಯಭೀತರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ನಾವು ಅಣೆಕಟ್ಟನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ತೆರೆದು ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದೇವೆ, ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಕಸವನ್ನು ನಾವು ತೆಗೆದುಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಇಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರವಾಹ ಬಂದರೂ ಸಹ ಆ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ.

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ನಾವು ಯಾರೊಂದಿಗೂ ದ್ವೇಷ ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ. ನಾವು ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಯುತ ಜೀವನ ನಡೆಸಲು ಬಯಸುತ್ತೇವೆ. ನಾವು ಪ್ರಗತಿ ಸಾಧಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತೇವೆ, ಇದರಿಂದ ನಾವು ವಿಶ್ವದ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕೂ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಬಹುದು. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಾವು ಕೋಟ್ಯಂತರ ಭಾರತೀಯರ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಏಕ ಮನಸ್ಸಿನ ಬದ್ಧತೆಯೊಂದಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ನಿನ್ನೆ ಮೇ 26, ಮೇ 26, 2014ರಂದು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ದೇಶದ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಪ್ರಮಾಣ ವಚನ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಅವಕಾಶ ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಭಾರತದ ಆರ್ಥಿಕತೆಯು ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ 11ನೇ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿತ್ತು. ನಾವು ಕೊರೊನಾ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಿದೆವು, ನಾವು ನೆರೆಹೊರೆಯವರಿಂದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿದೆವು, ನಾವು ನೈಸರ್ಗಿಕ ವಿಕೋಪಗಳನ್ನು ಸಹ ಎದುರಿಸಿದೆವು. ಇದೆಲ್ಲದರ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಇಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾವು 11ನೇ ಸ್ಥಾನದಿಂದ 4ನೇ ಸ್ಥಾನದ ಆರ್ಥಿಕತೆಗೆ ತಲುಪಿದ್ದೇವೆ ಏಕೆಂದರೆ ಇದು ನಮ್ಮ ಗುರಿ, ನಮಗೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಬೇಕು, ನಮಗೆ ಪ್ರಗತಿ ಬೇಕು.

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ನಾನು ಗುಜರಾತ್‌ಗೆ ಸದಾ ಋಣಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಈ ಭೂಮಿ ನನ್ನನ್ನು ಬೆಳೆಸಿದೆ. ನಾನು ಇಲ್ಲಿಂದ ಪಡೆದ ಶಿಕ್ಷಣ, ನಾನು ಪಡೆದ ದೀಕ್ಷೆ, ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ನಡುವೆ ಇಲ್ಲಿ ಉಳಿದು ನಾನು ಕಲಿತದ್ದು, ನೀವು ನನಗೆ ನೀಡಿದ ಮಂತ್ರಗಳು, ನೀವು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಪೋಷಿಸಿದ ಕನಸುಗಳು, ನಾನು ಅವುಗಳನ್ನು ದೇಶವಾಸಿಗಳಿಗೆ ಉಪಯುಕ್ತವಾಗಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. 2005ರ ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಇಂದು ಗುಜರಾತ್ ಸರ್ಕಾರ ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಆಯೋಜಿಸಿರುವುದು ನನಗೆ ಸಂತೋಷ ತಂದಿದೆ. 20 ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಆಚರಿಸಲು ಮತ್ತು ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವು 20 ವರ್ಷಗಳ ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ಸ್ತುತಿಸಲು ಮಾತ್ರ ಮಾಡಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿದು ನನಗೆ ಸಂತೋಷವಾಗಿದೆ. ಆ 20 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಗುಜರಾತ್ ಸರ್ಕಾರ ಸಾಧಿಸಿದ ಮತ್ತು ಕಲಿತದ್ದನ್ನು ಆಧರಿಸಿ, ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯ ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿಗಾಗಿ ಒಂದು ಮಾರ್ಗಸೂಚಿ ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದೆ,  ಇಂದು ಆ ಮಾರ್ಗಸೂಚಿಯನ್ನು ಗುಜರಾತ್ ಜನರ ಮುಂದೆ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದಕ್ಕಾಗಿ, ನಾನು ಗುಜರಾತ್ ಸರ್ಕಾರ, ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಮತ್ತು ಅವರ ತಂಡವನ್ನು ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಅಭಿನಂದಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ಇಂದು ನಾವು ವಿಶ್ವದ 4ನೇ ಆರ್ಥಿಕತೆಯಾಗಿದ್ದೇವೆ. ನಾವು ಈಗ ಜಪಾನ್ ಅನ್ನು ಮೀರಿಸಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಕೇಳಿ ಯಾರಾದರೂ ತೃಪ್ತರಾಗುತ್ತಾರೆ. ನಾವು 6ರಲ್ಲಿ 5 ಆಗುವಾಗ, ದೇಶದಲ್ಲಿ ವಿಭಿನ್ನ ರೀತಿಯ ಉತ್ಸಾಹವಿತ್ತು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಯುವಕರಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಉತ್ಸಾಹವಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೆಂದರೆ 250 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನಮ್ಮನ್ನು ಆಳಿದ ಯುನೈಟೆಡ್ ಕಿಂಗ್ ಡಂ(ಯುಕೆ) ಅನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ನಾವು 5ನೇ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ ಈಗ ನಾವು ಯಾವಾಗ ಮೂವರಾಗುತ್ತೇವೆ ಎಂಬ ಒತ್ತಡವು ನಾಲ್ವರಾಗುವ ಸಂತೋಷಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಈಗ ದೇಶ ಕಾಯಲು ಸಿದ್ಧವಿಲ್ಲ, ಯಾರಾದರೂ ಅವರನ್ನು ಕಾಯಲು ಕೇಳಿದರೆ, ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬರುವ ಘೋಷಣೆ "ಮೋದಿ ಹೈ ತೋ ಮುಮ್ಕಿನ್ ಹೈ" ಎಂದಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ಹಾಗಾಗಿ ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ ನಮ್ಮ ಗುರಿ 2047, ಭಾರತ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಬೇಕು, ಯಾವುದೇ ರಾಜಿ ಇಲ್ಲ... ನಾವು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ 100 ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಕಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ, ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ಭಾರತದ ಧ್ವಜ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ 100 ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತೇವೆ. 1920, 1925, 1930, 1940, 1942ರಲ್ಲಿ ಭಗತ್ ಸಿಂಗ್, ಸುಖದೇವ್, ರಾಜಗುರು, ನೇತಾಜಿ ಸುಭಾಷ್ ಬಾಬು, ವೀರ್ ಸಾವರ್ಕರ್, ಶ್ಯಾಮ್‌ಜಿ ಕೃಷ್ಣ ವರ್ಮಾ, ಮಹಾತ್ಮ ಗಾಂಧಿ ಅಥವಾ ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲ್ ಅವರು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಭಾವನೆಗಳು ಆ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಜನರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಬಯಕೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಬದುಕಲು ಮತ್ತು ಸಾಯಲು ಯಾವುದೇ ಬದ್ಧತೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಬಹುಶಃ 1947ರಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಿಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಊಹಿಸಿ. ನಮಗೆ ಇದು ಸಿಕ್ಕಿತು, ಏಕೆಂದರೆ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ 25-30 ಕೋಟಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ತ್ಯಾಗಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. 25-30 ಕೋಟಿ ಜನರು ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಮಾಡಿ 20, 25 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿಂದ ಬ್ರಿಟಿಷರನ್ನು ಓಡಿಸಿದರೆ, ಮುಂದಿನ 25 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ 140 ಕೋಟಿ ಜನರು ಭಾರತವನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೊಳಿಸಬಹುದು ಸ್ನೇಹಿತರೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ 2030ರಲ್ಲಿ ಗುಜರಾತ್ 75 ವರ್ಷ ತುಂಬುವಾಗ, ಮುಂದಿನ 10 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನಾವು ಒಂದು ಯೋಜನೆ ರೂಪಿಸಬೇಕು ಎಂದು ನಾನು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ಗುಜರಾತ್ 75 ವರ್ಷ ತುಂಬುವಾಗ, 30, 35ರಲ್ಲಿ... 35ರಲ್ಲಿ ಗುಜರಾತ್ 75 ವರ್ಷ ತುಂಬುವಾಗ, ಮುಂದಿನ 10 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಗುಜರಾತ್ 75 ವರ್ಷ ತುಂಬುವಾಗ, ಗುಜರಾತ್ ಇಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ನಾವು ರೂಪಿಸಬೇಕು. ಅದು ಕೈಗಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತದೆ, ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತದೆ, ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತದೆ, ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತದೆ, ನಾವು ಒಂದು ಸಂಕಲ್ಪ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಗುಜರಾತ್ 75 ವರ್ಷ ತುಂಬಿದಾಗ, ಒಂದು ವರ್ಷದ ನಂತರ ನಡೆಯಲಿರುವ ಒಲಿಂಪಿಕ್ಸ್, ಆ ಒಲಿಂಪಿಕ್ಸ್ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ನಡೆಯಬೇಕೆಂದು ದೇಶ ಬಯಸುತ್ತಿದೆ.

ಹಾಗಾಗಿ ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ಗುಜರಾತ್ 75 ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಿದಾಗ, ಗುಜರಾತ್ ರಚನೆಯಾದಾಗ, ಆ ಕಾಲದ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಿ, ಆ ಕಾಲದ ಚರ್ಚೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಿ ಎಂಬ ಗುರಿ ನಮಗಿದೆ. ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟ ನಂತರ ಗುಜರಾತ್ ಏನು ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂಬುದರ ಕುರಿತು ಯಾವ ಚರ್ಚೆಗಳು ನಡೆದವು? ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲಿ ಏನು ಇದೆ? ಸಮುದ್ರ, ಉಪ್ಪುನೀರು, ಇಲ್ಲಿ ಮರುಭೂಮಿ, ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವಿದೆ, ಅದು ಏನು ಮಾಡುತ್ತದೆ? ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಖನಿಜಗಳಿಲ್ಲ, ಗುಜರಾತ್ ಹೇಗೆ ಪ್ರಗತಿ ಸಾಧಿಸುತ್ತದೆ? ಅವರೆಲ್ಲರೂ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು... ಅವರು ಇಲ್ಲಿಂದ ಸರಕುಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸುತ್ತಾರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಮಾರಾಟ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ನಡುವೆ ಅವರು ದಲ್ಲಾಳಿ ಮೂಲಕ ತಮ್ಮ ಜೀವನೋಪಾಯ ಗಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದರ ಕುರಿತು ಚರ್ಚೆ ನಡೆಯಿತು. ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಉಪ್ಪನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಏನನ್ನೂ ಹೊಂದಿರಲಿಲ್ಲ, ಇಂದು ಜಗತ್ತು ಗುಜರಾತ್ ಅನ್ನು ವಜ್ರಗಳಿಗಾಗಿ ತಿಳಿದಿದೆ. ಉಪ್ಪಿನಿಂದ ವಜ್ರದವರೆಗೆ! ನಾವು ಈ ಪ್ರಯಾಣದ ಮೂಲಕ ಸಾಗಿದ್ದೇವೆ. ಇದರ ಹಿಂದೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಯೋಚಿಸಿದ ಪ್ರಯತ್ನವಿದೆ. ಯೋಜಿತ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ, ನಾವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸರ್ಕಾರದ ಮಾದರಿಯನ್ನು ಚರ್ಚಿಸುವಾಗ, ಸರ್ಕಾರದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು ದೊಡ್ಡ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಇಲಾಖೆ ಇನ್ನೊಂದರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಟೇಬಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಜನರು ಇನ್ನೊಂದು ಟೇಬಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಜನರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ, ಅಂತಹ ಚರ್ಚೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಕೆಲವು ಅಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಇದು ನಿಜವಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಪರಿಹಾರವಿದೆಯೇ?

ಇಂದು ನಾನು ನಿಮಗೆ ಹಿನ್ನೆಲೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ, ಈ ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿ ವರ್ಷ ಒಂದೇ ಅಲ್ಲ, ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾವು ಪ್ರತಿ ವರ್ಷವನ್ನು ಕೆಲವು ವಿಶೇಷ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಮೀಸಲಿಡುತ್ತಿದ್ದೆವು, 2005 ಅನ್ನು ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿ ವರ್ಷವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ನಾವು ಅದನ್ನು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಮೀಸಲಿಟ್ಟ ವರ್ಷವಾಗಿತ್ತು, ಇಡೀ ವರ್ಷವನ್ನು ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಮೀಸಲಿಟ್ಟ ವರ್ಷವಾಗಿತ್ತು. ಇದರರ್ಥ ನಾವು ಇತರ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದೇವೆ ಎಂದಲ್ಲ, ಆದರೆ ಆ ವರ್ಷ ಸರ್ಕಾರದ ಎಲ್ಲಾ ಇಲಾಖೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಲಾಯಿತು, ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆ ಇದ್ದರೆ, ಅದು ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಏನು ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಬಹುದು? ಆರೋಗ್ಯ ಇಲಾಖೆ ಅದು ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಏನು ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಬಹುದು? ಜಲ ಸಂರಕ್ಷಣಾ ಸಚಿವಾಲಯ ಅದು ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಏನು ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಬಹುದು? ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮ ಇಲಾಖೆ ಅದು ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಏನು ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಬಹುದು? ಅಂದರೆ, ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಈ ವರ್ಷವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸರ್ಕಾರಿ ಕಾರ್ಯ ವಿಧಾನದಿಂದ ಆಚರಿಸಲಾಯಿತು. ನೀವು ನೆನಪಿನಲ್ಲಿಡಬೇಕು, ನಾವು ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮ ವರ್ಷವನ್ನು ಆಚರಿಸಿದಾಗ, ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ಇಡೀ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮವನ್ನು ಊಹಿಸಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ವಿಶೇಷ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನೇ ಮಾಡಲಾಯಿತು, ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಜಾಹೀರಾತು ಪ್ರಚಾರವನ್ನು ನಡೆಸಲಾಯಿತು, ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ದಿನಗಳನ್ನು ಕಳೆದರೂ, ಎಲ್ಲವೂ ಅದರಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿತು. ರಣ್ ಉತ್ಸವ ಅದರಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿತು, ಏಕತಾ ಪ್ರತಿಮೆಯನ್ನು ಅದರಿಂದ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಯಿತು.

ಇಂದು ಸೋಮನಾಥ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ, ಗಿರ್ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ, ಅಂಬಾಜಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸಾಹಸ ಕ್ರೀಡೆಗಳು ಬರುತ್ತಿವೆ. ಅಂದರೆ, ವಿಷಯಗಳು ಒಂದರ ನಂತರ ಒಂದರಂತೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದವು. ಅದೇ ರೀತಿ, ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿ ವರ್ಷ ಆಚರಿಸಿದಾಗ ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ, ನಾನು ರಾಜಕೀಯಕ್ಕೆ ಹೊಸಬನಾಗಿದ್ದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ನಾವು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಅಹಮದಾಬಾದ್ ಮುನ್ಸಿಪಲ್ ಕಾರ್ಪೊರೇಷನ್ ಅನ್ನು ಗೆದ್ದೆವು. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಮಗೆ ರಾಜ್‌ಕೋಟ್ ಪುರಸಭೆ ಇತ್ತು, ಆದರೆ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅದು ನಿಗಮವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಮಗೆ ಪ್ರಹ್ಲಾದ್‌ಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಇದ್ದರು, ಅವರು ಪಕ್ಷದ ಅತ್ಯಂತ ಹಿರಿಯ ನಾಯಕರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ತುಂಬಾ ನವೀನ ಮನಸ್ಥಿತಿಯವರಾಗಿದ್ದರು; ಹೊಸ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದು ಅವರ ಸ್ವಭಾವವಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ರಾಜಕೀಯಕ್ಕೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ್ದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಪ್ರಹ್ಲಾದ್‌ಭಾಯಿ ಒಂದು ದಿನ ನನ್ನನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ಬಂದರು, ಅವರು ಹೇಳಿದರು, ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಚಿಮನ್‌ಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಅವರ ಸರ್ಕಾರವಿತ್ತು, ಆದ್ದರಿಂದ ಚಿಮನ್‌ಭಾಯಿ ಮತ್ತು ಬಿಜೆಪಿ ಜನರು ಸಣ್ಣ ಪಾಲುದಾರರಾಗಿದ್ದರು. ಆದ್ದರಿಂದ ನಾವು ಚಿಮನ್‌ಭಾಯಿ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ಅಹಮದಾಬಾದ್‌ನ ಈ ಕೆಂಪು ಬಸ್‌ಗೆ ಅಹಮದಾಬಾದ್‌ನ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡಬೇಕೆಂದು ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಆದ್ದರಿಂದ, ಪ್ರಹ್ಲಾದ್‌ಭಾಯಿ ಮತ್ತು ನಾನು ಚಿಮನ್‌ಭಾಯಿ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ನಾವು ಸಾಕಷ್ಟು ಚಿಂತನೆ ನಡೆಸಿದೆವು, ಕೆಂಪು ಬಸ್ ಅನ್ನು ಅಹಮದಾಬಾದ್ ಹೊರಗೆ ಗೋರಾ, ಗುಮ್ಮಾ, ಲಂಬಾ, ನರೋರಾ ಕಡೆಗೆ, ಮತ್ತಷ್ಟು ದಹೇಗಮ್ ಕಡೆಗೆ, ಮತ್ತಷ್ಟು ಕಲೋಲ್ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಲು ಅನುಮತಿಸಬೇಕೆಂದು ಯೋಚಿಸುವುದು ಯೋಗ್ಯವಾದ ವಿಚಾರ ಎಂದು ನಾವು ಹೇಳಿದೆವು. ಸಾರಿಗೆಯನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಬೇಕು, ಆದ್ದರಿಂದ ಇದು ಸರ್ಕಾರದ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳ ಸ್ವಭಾವ, ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಇಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಾರೆ, ಆ ಕಾಲದವರು ನಿವೃತ್ತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಒಮ್ಮೆ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನಾಯಕರನ್ನು ದೇಶದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಬೇಕೇ ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ, 2 ವಾಕ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಿ. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನಾಯಕರೊಬ್ಬರು ಉತ್ತರ ನೀಡಿದ್ದರು, ಅದು ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ಇಷ್ಟವಾಯಿತು. ಇದು ಸುಮಾರು 40 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ. ಅವರು ಹೇಳಿದರು, ದೇಶದಲ್ಲಿ 2 ವಿಷಯಗಳು ನಡೆಯಬೇಕು. ಒಂದು, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಕಲಿಯಬೇಕು ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಹೌದು ಎಂದು ಹೇಳಲು ಕಲಿಯಬೇಕು! ಆಗ ಎಲ್ಲಾ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಪರಿಹಾರವಾಗುತ್ತವೆ. ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಯಾರಿಗೂ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಯಾರಿಗೂ ಹೌದು ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನಾವು ಚಿಮನ್‌ಭಾಯ್‌ ಭೇಟಿಗೆ ಹೋದೆವು, ಅವರು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕೇಳಿದರು, ನಾವು ಮತ್ತೆ ಹೋದೆವು, 3ನೇ ಬಾರಿಗೆ ಹೋದೆವು, ಇಲ್ಲ-ಇಲ್ಲ ಎಸ್ಟಿ ನಷ್ಟ ಅನುಭವಿಸುತ್ತದೆ, ಎಸ್ಟಿ ಗಳಿಸುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತದೆ, ಎಸ್ಟಿ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಡುತ್ತದೆ, ಎಸ್ಟಿ ನಷ್ಟದಲ್ಲಿದೆ. ಬಸ್ ಅನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕಳುಹಿಸವುದು ಬೇಡ, ಇದೇ ಬಹಳ ಕಾಲ ನಡೆಯಿತು. ನಾವು 3-4 ತಿಂಗಳ ಕಾಲ ಚಿಂತನೆ ನಡೆಸಿದೆವು. ನಮ್ಮ ಒತ್ತಡ ಎಷ್ಟಿತ್ತೆಂದರೆ, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಲಾಲ್ ಬಸ್‌ಗೆ ಲಂಬಾ, ಗೋರಾ, ಗುಮ್ಮಾ ಮುಂತಾದ ವಿಸ್ತರಣೆಗಳು ಬಂದವು, ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಅಹಮದಾಬಾದ್ ಸರನ್ ಕಡೆಗೆ, ದಹೇಗಮ್ ಕಡೆಗೆ, ಕಲೋಲ್ ಕಡೆಗೆ, ಅಹಮದಾಬಾದ್ ಕಡೆಗೆ ವೇಗವಾಗಿ ವಿಸ್ತರಿಸಿತು, ಆದ್ದರಿಂದ ಅಹಮದಾಬಾದ್ ಕಡೆಗೆ ಒತ್ತಡವು ವೇಗವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿತ್ತು, ಅದು ಬಹಳ ವೇಗವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿತ್ತು, ಅದು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು, ಆಗ ನಾನು ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯಕ್ಕೆ ಹೊಸಬನಾಗಿದ್ದೆ. ನನಗೆ ಈ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆಗ ನಾವು ತಕ್ಷಣದ ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಜನರ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಧೈರ್ಯ ಮತ್ತು ದೀರ್ಘಕಾಲೀನ ಚಿಂತನೆಯೊಂದಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೆ, ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಯೋಜನಗಳಿವೆ ಎಂದು ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿ ವರ್ಷವನ್ನು ಆಚರಿಸಿದಾಗ, ಮೊದಲು ಬಂದ ಕಾರ್ಯ ಅತಿಕ್ರಮಣವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕುವುದು ಎಂದು ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ. ಈಗ, ಅತಿಕ್ರಮಣವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕುವ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ, ಮೊದಲ ಅಡಚಣೆಯನ್ನು ಒಬ್ಬ ರಾಜಕೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವನಾಗಿದ್ದರೂ, ಅವನು ಬಂದು ಅಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾನೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಇವರು ನನ್ನ ಮತದಾರರು ಮತ್ತು ನೀವು ಅವುಗಳನ್ನು ಮುರಿಯುತ್ತಿದ್ದೀರಿ ಎಂದು ಅವನು ಭಾವಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಸಹ ತುಂಬಾ ಬುದ್ಧಿವಂತರು. ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೆಡವಬೇಕು ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ಹೇಳಿದಾಗ, ಮೊದಲು ಅವರು ಹೋಗಿ ಹನುಮಂತನ ದೇವಾಲಯ ಕೆಡವುತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಯಾವುದೇ ರಾಜಕಾರಣಿ ಭಯಭೀತರಾಗುವಷ್ಟು ಬಿರುಗಾಳಿ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತದೆ, ನಾವು ಹನುಮಂತನ ದೇವಾಲಯ ಕೆಡವಿದರೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಆಗಲಿ ಎಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ... ನಾವು ತುಂಬಾ ಧೈರ್ಯ ತೋರಿಸಿದೆವು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ …. (ಹೆಸರು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ) ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿ ಸಚಿವರಾಗಿದ್ದರು. ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ರಸ್ತೆಗಳು ವಿಸ್ತಾರವಾಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದವು, ಇದರಿಂದ ಇಡೀ ನಗರವೇ ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಿತ್ತು. ಇದರಲ್ಲಿ, ಅಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಉದ್ಭವಿಸಿತು, ಅದು ತುಂಬಾ ಆಸಕ್ತಿದಾಯಕವಾಗಿತ್ತು. ಈಗ ನಾನು 2005 ಅನ್ನು ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿ ವರ್ಷವೆಂದು ಘೋಷಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅವು ಬಹಳ ಆಸಕ್ತಿದಾಯಕ ಅಂಶಗಳಾಗಿವೆ. ಹಾಗಾಗಿ, ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿ ವರ್ಷ ಇರುತ್ತದೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಸ್ವಚ್ಛತೆ ಮುಂತಾದ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಾನು ಪಕ್ಷದೊಂದಿಗೆ ಚರ್ಚಿಸಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಇದು ಕೊನೆಗಾಣಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ, ನನ್ನ ಪಕ್ಷದ ಜನರು ಬಂದರು, ನಾನು ನಿಮಗೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಸರ್ 2005ರ  ನಗರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸ್ಥಿತಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹದಗೆಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಇದು ಎಲ್ಲೆಡೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ನಾನು ಹೇಳಿದೆ, ಗೆಳೆಯ ಸಹೋದರ, ಇದು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ, ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆ ಚುನಾವಣೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ನಾನು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ, ಈಗ ಸರ್, ನಾವು ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ಒಮ್ಮೆ ನೀವು ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟರೆ ಹಿಂದೆ ಸರಿಯಬಾರದು. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಹೇಳಿದೆ ನೋಡು ಸಹೋದರ, ನಿಮ್ಮ ಕಾಳಜಿ ಸರಿ, ಆದರೆ ಈಗ ನಾವು ಹಿಂದೆ ಸರಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಈಗ ಇದು ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿ ವರ್ಷವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ನಾವು ಸೋಲುತ್ತೇವೆ, ಚುನಾವಣೆ ಏನು? ಏನೇ ಆಗಲಿ, ನಾವು ಯಾರಿಗೂ ಹಾನಿ ಮಾಡಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಗುಜರಾತ್‌ನ ನಗರಗಳ ನೋಟವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುವುದು ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ.

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ನಾವು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆವು. ಸಾಕಷ್ಟು ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು ನಡೆದವು, ಅನೇಕ ಆಂದೋಲನಗಳು ನಡೆದವು, ಬಹಳಷ್ಟು ತೊಂದರೆಗಳು ಸಂಭವಿಸಿದವು. ಇಲ್ಲಿ ಮಾಧ್ಯಮದವರು ಕೂಡ ಮೋದಿ ಗುರಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ಆನಂದಿಸಿದರು, ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಸಹ ಪೂರ್ಣ ಬಲದಿಂದ ಮುಂದುವರೆದರು. ಅದರ ನಂತರ ಚುನಾವಣೆಗಳು ನಡೆದಾಗ, ನೋಡಿ, ನಾನು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ, ದೇಶಾದ್ಯಂತದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳೆ, ನನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಆಲಿಸಿ, ನೀವು ಜನರ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಸಮಗ್ರತೆ, ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯೊಂದಿಗೆ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ, ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿದರೂ ಸಹ, ಜನರು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ, ಬಿಜೆಪಿ ಶೇಕಡ 90ರಷ್ಟು ಗೆಲುವು ಸಾಧಿಸಿತು, ಈಗ ಸಬರಮತಿ ನದಿ ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾದ ಈ ಅಟಲ್ ಸೇತುವೆ ಉದ್ಘಾಟನೆಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಏಕೆ ಕರೆದರು ಎಂಬುದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಅನೇಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಇದ್ದವು, ಹಾಗಾಗಿ, ಹೋಗಿ ನೋಡೋಣ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದೆ. ನಾನು ಆ ಅಟಲ್ ಸೇತುವೆಯ ಮೇಲೆ ಹೋಗುವಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಪಾನ್ ತಿಂದು ಉಗಿದಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿದೆ. ಉದ್ಘಾಟನೆ ಈಗ ನಡೆಯಬೇಕಿತ್ತು, ಆದರೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಈಗಾಗಲೇ ಮುಗಿದಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೊಳೆದ ವಿಚಾರವೇನೆಂದರೆ, ನಾನು ಸೇತುವೆ ವೀಕ್ಷಣೆಗೆ ಟಿಕೆಟ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಜಾರಿ ಮಾಡಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ಆಗ ಇವರೆಲ್ಲರೂ ಬಂದು ಸರ್, ಚುನಾವಣೆಗಳಿವೆ, ಚುನಾವಣೆ ನಂತರ ಟಿಕೆಟ್ ಜಾರಿ ಮಾಡೋಣ ಎಂದುಹೇಳಿದರು, ಟಿಕೆಟ್ ಜಾರಿ ಮಾಡದಿದ್ದರೆ ಅಟಲ್ ಸೇತುವೆ ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿದೆ. ನಂತರ ನಾನು ದೆಹಲಿಗೆ ಹೋದೆ, ಮರುದಿನ ಕರೆ ಮಾಡಿ ಕೇಳಿದೆ, ಟಿಕೆಟ್ ಜಾರಿ ಮಾಡಿದ್ರಾ ಎಂದು ಕೇಳಿ, ಯಾರೂ ಸಹ ಒಂದು ದಿನವೂ ಟಿಕೆಟ್ ಇಲ್ಲದೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸಬಾರದು ಎಂದು ಸೂಚಿಸಿದೆ.

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ಏನೇ ಇರಲಿ, ಎಲ್ಲರೂ ನನ್ನ ಮಾತು ಗೌರವಿಸಿ, ಕೊನೆಗೂ ನಮ್ಮ ಜನರು ಸೇತುವೆ ವೀಕ್ಷಣೆಗೆ ಟಿಕೆಟ್ ಜಾರಿ ಮಾಡಿದರು. ನಾವು ಟಿಕೆಟ್ ಜಾರಿ ಸಹ ಮಾಡಿದೆವು,  ಚುನಾವಣೆಯನ್ನೂ ಗೆದ್ದೆವು. ಸ್ನೇಹಿತರೆ, ಅಟಲ್ ಸೇತುವೆ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದೆ. ನಾನು ಕಂಕರಿಯಾದ ಪುನರ್ನಿರ್ಮಾಣ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ  ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡೆ, ಅದಕ್ಕೂ ಟಿಕೆಟ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಜಾರಿ ಮಾಡಿಸಿದೆ, ನಂತರ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ಮಾಡಿತು. ಅವರು ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೋದರು, ಆದರೆ ಆ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಯತ್ನವು ಇಡೀ ಕಂಕರಿಯಾವನ್ನು ಉಳಿಸಿದೆ, ಇಂದು ಸಮಾಜದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವರ್ಗವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಆರಾಮವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಬಹಳ ಸಣ್ಣ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಹೆದರುತ್ತಾರೆ. ಸಮಾಜವು ಸಮಾಜ ವಿರೋಧಿಯಲ್ಲ, ಅದನ್ನು ವಿವರಿಸಬೇಕು. ಅದು ಸಹಕರಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಉತ್ತಮ ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ಸಹ ಸಾಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ನೋಡಿ, ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವಿಷಯವನ್ನೂ ಬಹಳ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ, ಇದರ ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ನಾನು ನಿಮಗೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಲಿರುವ ಒತ್ತಡ ಈಗಾಗಲೇ ಶುರುವಾಗಿದೆ, ಮೋದಿ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದಾರೆ, ನಾವು 4ನೇ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ತಲುಪಿದ್ದೇವೆ, ನಾವು 3ನೇ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಯಾವಾಗ ತಲುಪುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ನಮಗೆ ತಿಳಿಸಿ? ಇದಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮ ಬಳಿ ಪರಿಹಾರವಿದೆ. ಈಗ ನಮ್ಮ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಕೇಂದ್ರಗಳು ನಗರ ಪ್ರದೇಶಗಳಾಗಿವೆ. ನಗರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಆರ್ಥಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಕೇಂದ್ರಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲು ನಾವು ಯೋಜಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ನಗರಗಳು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯಿಂದಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಗರಗಳು ಆರ್ಥಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕ ಕೇಂದ್ರಗಳಾಗಿರಬೇಕು. ಈಗ ನಾವು 2ನೇ ಶ್ರೇಣಿ, 3ನೇ ಶ್ರೇಣಿಯ ನಗರಗಳ ಮೇಲೆಯೂ ಗಮನ ಹರಿಸಬೇಕು, ಅವು ಆರ್ಥಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ಕೇಂದ್ರಗಳಾಗಬೇಕು. ನಾನು ನಗರಪಾಲಿಕೆ, ಇಡೀ ದೇಶದ ಮಹಾನಗರಪಾಲಿಕೆಗಳ ಜನರಿಗೆ ಹೇಳಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ನಗರ ಸಂಸ್ಥೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಜನರು ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಆ ನಗರದ ಆರ್ಥಿಕತೆಯನ್ನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ನಾನು ಹೇಳಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ? ಅವರು ಅಲ್ಲಿನ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಘನತೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತಾರೆ? ಅಲ್ಲಿ ತಯಾರಾಗುತ್ತಿರುವ ವಸ್ತುಗಳ ಗುಣಮಟ್ಟವನ್ನು ಅವರು ಹೇಗೆ ಸುಧಾರಿಸುತ್ತಾರೆ? ಅವರು ಅಲ್ಲಿ ಯಾವ ಹೊಸ ಆರ್ಥಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ತೆರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಹೊಸ ಪುರಸಭೆಗಳು ನಿರ್ಮಾಣವಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ, ಅವರು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ದೊಡ್ಡ ಶಾಪಿಂಗ್ ಸೆಂಟರ್ ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ನಾನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ಇದು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೂ ಸರಿಹೊಂದುತ್ತದೆ, ಅವರು 30-40 ಮಳಿಗೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತಾರೆ, 10 ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ಯಾರೂ ಅವುಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ಸಾಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಮತ್ತು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ. 2 ಮತ್ತು 3ನೇ ಶ್ರೇಣಿಯ ನಗರಗಳಿಗೆ, ರೈತರು ಉತ್ಪಾದಿಸುವ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಮೌಲ್ಯವರ್ಧನೆಯು ಪುರಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಬೇಕು, ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು ಹತ್ತಿರದ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಂದ ಬರಬೇಕು, ಅದರಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಮೌಲ್ಯವರ್ಧನೆ ಇರಬೇಕು, ಇದು ಹಳ್ಳಿಗೆ ಮತ್ತು ನಗರಕ್ಕೆ ಪ್ರಯೋಜನ ನೀಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ.

ಅದೇ ರೀತಿ, ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಟಾರ್ಟಪ್‌ಗಳು ದೊಡ್ಡ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಮನೆಗಳ ಸುತ್ತಲೂ ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನೀವು ಗಮನಿಸಿರಬೇಕು, ಇಂದು ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 2 ಲಕ್ಷ ಸ್ಟಾರ್ಟಪ್‌ಗಳಿವೆ,  ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವು 2 ಮತ್ತು 3ನೇ ಶ್ರೇಣಿಯ ನಗರಗಳಲ್ಲಿವೆ, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ನಾಯಕತ್ವವನ್ನು ನಮ್ಮ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ವಹಿಸಿರುವುದು ಹೆಮ್ಮೆಯ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ. ಸ್ಟಾರ್ಟಪ್‌ಗಳ ನಾಯಕತ್ವವು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದಾಗ ಇದು ದೊಡ್ಡ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಾವು ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿ ವರ್ಷದ 20 ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ, ನಾವು ಯಶಸ್ವಿ ಪ್ರಯೋಗವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಮತ್ತು ಭವಿಷ್ಯದ ದಿಕ್ಕನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವಾಗ, ನಾವು 2 ಮತ್ತು 3ನೇ ಶ್ರೇಣಿಯ ನಗರಗಳಿಗೆ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ನೀಡಬೇಕು ಎಂದು ನಾನು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. 2 ಮತ್ತು 3ನೇ ಶ್ರೇಣಿಯ ನಗರಗಳು ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲೂ ಬಹಳ ಮುಂದಿವೆ, ಈ ವರ್ಷ ನೋಡಿ. 10 ಮತ್ತು 12ನೇ ತರಗತಿಯ ಫಲಿತಾಂಶ ಪ್ರಕಟವಾದಾಗ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಶಾಲೆಗಳ ಮಕ್ಕಳು ಟಾಪ್ 10ರಲ್ಲಿದ್ದರು. ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಶಾಲೆಗಳ ಕುರುಹು ಇಲ್ಲ, 2 ಮತ್ತು 3ನೇ ಶ್ರೇಣಿಯ ನಗರಗಳ ಶಾಲೆಗಳ ಮಕ್ಕಳು ಟಾಪ್ 10ರಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲೂ ಅದೇ ರೀತಿ ಆಗುವುದನ್ನು ನೀವು ನೋಡಿರಬೇಕು. ಇದರರ್ಥ ನಮ್ಮ ಸಣ್ಣ ನಗರಗಳ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ. ಕ್ರೀಡೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿ, ಮೊದಲು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ನೋಡಿ, ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಅನ್ನು ಭಾರತದ ಬೀದಿಗಳು ಮತ್ತು ನೆರೆಹೊರೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ದೊಡ್ಡ ನಗರಗಳ ಶ್ರೀಮಂತ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಂದು ಎಲ್ಲಾ ಆಟಗಾರರಲ್ಲಿ ಅರ್ಧಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಜನರು 2 ಮತ್ತು 3ನೇ ಶ್ರೇಣಿಯ ನಗರಗಳ, ಹಳ್ಳಿಗಳ ಮಕ್ಕಳು  ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕ್ರೀಡೆಗಳನ್ನು ಆಡುವ ಮೂಲಕ ಉತ್ತಮ ಸಾಧನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅಂದರೆ ನಮ್ಮ ನಗರಗಳು ಬಹಳಷ್ಟು ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ ಎಂದು ನಾವು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಮನೋಹರ್ ಜಿ ಹೇಳಿದಂತೆ ಮತ್ತು ಇಲ್ಲಿ ವೀಡಿಯೊದಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿರುವಂತೆ, ಇದು ನಮಗೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಅವಕಾಶವಾಗಿದೆ, ನಾವು ಭಾರತೀಯ ನಗರಗಳ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಮೇಲೆ ಗಮನ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿದರೆ, ಸಂಖ್ಯೆ 4ರಿಂದ ಸಂಖ್ಯೆ 3ನೇ ಸ್ಥಾನದ ಆರ್ಥಿಕತೆಗೆ ಬಹಳ ವೇಗವಾಗಿ ತಲುಪಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ.

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್, ಇದು ಆಡಳಿತದ ಮಾದರಿ. ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ, ಅಂತಹ ಒಂದು ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ನೆಲದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಆಳವಾಗಿ ಬೇರೂರಿದೆಯೆಂದರೆ ಅದು ಯಾವಾಗಲೂ ಭಾರತದ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ವಿರೋಧದಿಂದಾಗಿ, ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸುವುದು ಅವರ ಸ್ವಭಾವವಾಗಿದೆ. ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮೇಲಿನ ಇಷ್ಟಾನಿಷ್ಟಗಳಿಂದಾಗಿ, ಅವನು ಮಾಡಿದ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೆಟ್ಟದ್ದೆಂದು ಕರೆಯುವುದು ಒಂದು ಫ್ಯಾಷನ್ ಆಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ದೇಶದ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಹಾನಿ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಆಡಳಿತದ ಮಾದರಿ. ಈಗ ನೀವು ನೋಡಿ, ನಾವು ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಒತ್ತು ನೀಡಿದ್ದೇವೆ, ಆದರೆ ಅದೇ ರೀತಿ ನೀವು ನಮ್ಮನ್ನು ದೆಹಲಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿದಾಗ, ನಾವು ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಜಿಲ್ಲೆ, ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಬ್ಲಾಕ್ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದ್ದೇವೆ, ಪ್ರತಿ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಥವಾ 2 ಜಿಲ್ಲೆಗಳು, ಒಂದು ಅಥವಾ 2 ತಹಸಿಲ್‌ಗಳು ತುಂಬಾ ಹಿಂದುಳಿದಿವೆ, ಅವು ರಾಜ್ಯದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸರಾಸರಿಗಿಂತ ಕೆಳಗಿವೆ. ನೀವು ಒಮ್ಮಗೇ ಜಿಗಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಅದು ಸಂಕೋಲೆ ಇದ್ದಂತೆ, ಮೊದಲು ನಾವು ಈ ಸಂಕೋಲೆಗಳನ್ನು ಮುರಿಯಬೇಕು, ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 100 ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಜಿಲ್ಲೆಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಏನು ಬೇಕು ಎಂದು ನೋಡಲು 40 ಮಾನದಂಡ(ನಿಯತಾಂಕ)ಗಳನ್ನು ಬಳಸಲಾಗಿದೆ. ಈಗ 500 ಬ್ಲಾಕ್‌ಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ, ಇದಕ್ಕೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸರ್ಕಾರಿ ಕಾರ್ಯವಿಧಾನದೊಂದಿಗೆ ಗಮನ ಹರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಪೂರ್ಣ ಅಧಿಕಾರಾವಧಿಯೊಂದಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಯುವ ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನು ನೇಮಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇಂದು ಇದು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಮಾದರಿಯಾಗಿದೆ, ಅಭಿವೃದ್ಧಿಶೀಲ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಸಹ ನಾವು ಈ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಮಾದರಿಯತ್ತ ಸಾಗಬೇಕೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಿವೆ. ನಮ್ಮ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಜಗತ್ತು ಭಾರತದ ಈ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಮತ್ತು ಯಶಸ್ವಿ ಪ್ರಯತ್ನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಬೇಕು, ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಜಗತ್ತು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿದಾಗ, ಅದು ಜಗತ್ತಿಗೂ ಒಂದು ಅನುಕರಣೀಯ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಮುಂಬರುವ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ನಾವು ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮದತ್ತ ಗಮನ ಹರಿಸಬೇಕು. ಗುಜರಾತ್ ಅದ್ಭುತಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದೆ, ಒಬ್ಬರು ಊಹಿಸಬಹುದು. ಯಾರೂ ಹೋಗದ ಕಚ್ ಮರುಭೂಮಿಗೆ ಇಂದು ಅಪಾರ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಜನರು ಭೇಟಿ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ವಿಶ್ವದ ಅತಿ ಎತ್ತರದ ಪ್ರತಿಮೆ, ಇದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅದ್ಭುತವಾಗಿದೆ. ವಡ್ನಾಗರದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾದ ವಸ್ತುಸಂಗ್ರಹಾಲಯದ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ವಿಚಾರ ತಿಳಿದುಬಂತು. ನಿನ್ನೆ ನಾನು ಯುಕೆಯ ಒಬ್ಬ ಸಂಭಾವಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದೆ. ಅವರು, ನಾನು ವಡ್ನಾಗರ ವಸ್ತುಸಂಗ್ರಹಾಲಯವನ್ನು ನೋಡಿದೆ, ಇದು ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾದ ಜಾಗತಿಕ ಗುಣಮಟ್ಟದ ಮೊದಲ ವಸ್ತುಸಂಗ್ರಹಾಲಯವಾಗಿದೆ ಎಂದರು. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕಾಶಿಯಂತಹ ಅವಿನಾಶಿ ಸ್ಥಳಗಳು ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ. ಅವು ಎಂದಿಗೂ ಸಾಯಲಿಲ್ಲ, ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ ಜೀವಂತ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಡ್ನಾಗರ, ಇದರಲ್ಲಿ 2,800 ವರ್ಷಗಳವರೆಗಿನ ಪುರಾವೆಗಳು ಕಂಡುಬಂದಿವೆ. ಈಗ ನಮ್ಮ ಕಾರ್ಯವೆಂದರೆ ಅದನ್ನು ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪ್ರವಾಸಿ ನಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ತರುವುದು. ನಮ್ಮ ಲೋಥಲ್‌ನಲ್ಲಿ 5 ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಾವು ಸಮುದ್ರಯಾನದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವದಲ್ಲೇ ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದೆವು. ಕ್ರಮೇಣ ನಾವು ಲೋಥಲ್ ಅದಕ್ಕೆ ಜೀವಂತ ಉದಾಹರಣೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಮರೆತಿದ್ದೇವೆ. ವಿಶ್ವದ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಸಮುದ್ರಯಾನ ವಸ್ತುಸಂಗ್ರಹಾಲಯವನ್ನು ಲೋಥಲ್‌ನಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇವುಗಳಿಂದ ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯೋಜನವಾಗಲಿದೆ ಎಂದು ನೀವು ಊಹಿಸಬಹುದು ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಾನು ಸ್ನೇಹಿತರೆ, ಗಿಫ್ಟ್  ನಗರದ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ವರ್ಷ 2005 ಮತ್ತು ಬಹುಶಃ ನಾವು ಅದನ್ನು ಟ್ಯಾಗೋರ್ ಹಾಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ, ನಾವು ನಗರದ ದೊಡ್ಡ ವಿನ್ಯಾಸಗಳು ಮತ್ತು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಹಾಕಿದ್ದೆವು, ಆದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಸ್ವಂತ ಜನರು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಇದು ಆಗುತ್ತದೆಯೇ ಎಂದು, ಅಂತಹ ಬೃಹತ್ ಕಟ್ಟಡ ಗೋಪುರಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗುತ್ತದೆಯೇ? ನಾನು ಕೇಂದ್ರದ ಕೆಲವು ನಾಯಕರಿಗೆ ಅದರ ನಕ್ಷೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಸ್ತುತಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಿದಾಗ, ಅವರು ಕೂಡ ನನ್ನನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು, ಹೇ, ಭಾರತದಂತಹ ದೇಶದಲ್ಲಿ ನೀವು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀರಿ? ಇಂದು ಹಿಂದೂಸ್ತಾನದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲೂ ಗಿಫ್ಟ್ ನಗರ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳುವುದನ್ನು ನಾನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ನಾವು ಊಹಿಸಿಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ತರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೆ, ಎಷ್ಟು ಉತ್ತಮ ಮತ್ತು ಉತ್ತಮ ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ಸಾಧಿಸಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನೋಡಬಹುದು. ನದಿ ದಂಡೆಯನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ಅದೇ ಅವಧಿ ಅದು, ವಿಶ್ವದ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಕ್ರೀಡಾಂಗಣವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವ ಕನಸನ್ನು ಕಂಡ ಮತ್ತು ಸಾಧಿಸಿದ ಅದೇ ಅವಧಿ ಅದು. ವಿಶ್ವದ ಅತಿ ಎತ್ತರದ ಪ್ರತಿಮೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿದ ಮತ್ತು ಸಾಧಿಸಿದ ಅದೇ ಅವಧಿ ಅದು.

ಸಹೋದರ ಸಹೋದರಿಯರೆ,

ನಮ್ಮ ದೇಶವು ಅಪಾರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಮತ್ತು ಅಗಾಧ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ನಂಬಬೇಕು.

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ಏಕೆಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಹತಾಶೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಎಂದಿಗೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ನಾನು ತುಂಬಾ ಆಶಾವಾದಿ, ನಾನು ಆ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ನೋಡಬಲ್ಲೆ, ನಾನು ಗೋಡೆಗಳ ಆಚೆ ನೋಡಬಲ್ಲೆ. ನಾನು ನನ್ನ ದೇಶದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನೋಡಬಲ್ಲೆ. ನಾನು ನನ್ನ ದೇಶವಾಸಿಗಳ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನೋಡಬಲ್ಲೆ ಮತ್ತು ಈ ಶಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ನಾವು ದೊಡ್ಡ ಬದಲಾವಣೆ ತರಬಹುದು, ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಇಂದು ನೀವು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲು ಈ ಅವಕಾಶವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಗುಜರಾತ್ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ನಾನು ತುಂಬು ಕೃತಜ್ಞನಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಕೆಲವು ಹಳೆಯ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಮೆಲುಕು ಹಾಕಲು ನನಗೆ ಈ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಆದರೆ ನನ್ನನ್ನು ನಂಬಿ ಸ್ನೇಹಿತರೆ, ಗುಜರಾತ್ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಹೊಂದಿದೆ. ನಾವು ಯಾವಾಗಲೂ ದೇಶಕ್ಕೆ ಏನಾದರೊಂದು ನೀಡಬೇಕು., ನಾವು ಗುಜರಾತ್ ಅನ್ನು ಅಷ್ಟು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಬೇಕು, ಗುಜರಾತ್ ದೇಶವಾಸಿಗಳಿಗೆ ಉಪಯುಕ್ತವಾಗುವಂತೆ ಅದನ್ನು ಅಷ್ಟು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಬೇಕು.

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ಈ ಮಹಾನ್ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ನಾವು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಬೇಕು. ಗುಜರಾತ್ ಹೊಸ ಶಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ, ಅನೇಕ ಹೊಸ ಆಲೋಚನೆಗಳೊಂದಿಗೆ, ಅನೇಕ ಹೊಸ ಉಪಕ್ರಮಗಳೊಂದಿಗೆ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ ಎಂಬ ವಿಶ್ವಾಸ ನನಗಿದೆ. ನನ್ನ ಭಾಷಣವು ತುಂಬಾ ಉದ್ದವಾಗಿರಬಹುದು ಎಂಬುದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ, ಏನಾಯಿತು ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ? ಆದರೆ ನಾಳೆ 2-3 ವಿಷಯಗಳು ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತವೆ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ನಾನು ನಿಮಗೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ, ಮೋದಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನು ಗದರಿಸಿದರು, ಮೋದಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನು ಥಳಿಸಿದರು, ಇತ್ಯಾದಿ. ಸರಿ, ಅದು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ, ಇದನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಆದರೆ ನಾನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡ ಉಳಿದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಈ ಸಿಂಧೂರಿಯ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನೆನಪಿಡಿ! ಈ ಸಿಂಧೂರಿಯ ಮನೋಭಾವ, ಸ್ನೇಹಿತರೆ, ಮೇ 6ರಂದು, ಮೇ 6ರ ರಾತ್ರಿ. ಆಪರೇಷನ್ ಸಿಂದೂರ್ ಅನ್ನು ಸೇನಾಪಡೆಯಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲಾಯಿತು. ಆದರೆ ಈಗ ಆಪರೇಷನ್ ಸಿಂದೂರ್ ಮಾನವಶಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ. ನಾನು ಮಿಲಿಟರಿ ಬಲ ಮತ್ತು ಮಾನವಶಕ್ತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವಾಗ, ಆಪರೇಷನ್ ಸಿಂದೂರ್ ಮಾನವಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ದೇಶದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ಪಾಲುದಾರರಾಗಬೇಕು ಮತ್ತು ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದು ನಾನು ಅರ್ಥೈಸುತ್ತೇನೆ.

2047ರಲ್ಲಿ ಭಾರತವು ತನ್ನ 100ನೇ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ವರ್ಷ ಆಚರಿಸುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಭಾರತವನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೊಳಿಸಲು ಮತ್ತು ಅದರ ಆರ್ಥಿಕತೆಯನ್ನು 4ನೇ ಸ್ಥಾನದಿಂದ 3ನೇ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಲು, ನಾವು ಯಾವುದೇ ವಿದೇಶಿ ಉತ್ಪನ್ನವನ್ನು ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸೋಣ. ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಎಷ್ಟೇ ಲಾಭ ಗಳಿಸಿದರೂ ವಿದೇಶಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಪ್ರತಿ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡಿಸಬೇಕು. ಆದರೆ ದುರದೃಷ್ಟ ಎಂದರೆ, ಗಣೇಶನ ಪ್ರತಿಮೆ ಸಹ ವಿದೇಶದಿಂದ ಬರುತ್ತದೆ. ಸಣ್ಣ ಕಣ್ಣುಗಳಿರುವ ಗಣೇಶನ ವಿಗ್ರಹ ಬರುತ್ತದೆ. ಗಣೇಶನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಸಹ ತೆರೆದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಒಬ್ಬ ನಾಗರಿಕನಾಗಿ, ಆಪರೇಷನ್ ಸಿಂದೂರ್‌ಗಾಗಿ ನಾನು ಒಂದು ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕು. ನಿಮ್ಮ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬೆಳಗ್ಗೆಯಿಂದ ಮರುದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆವರೆಗೆ 24 ಗಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ವಿದೇಶಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದರ ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಿ. ನಿಮಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ, ನೀವು ವಿದೇಶಿ ಹೇರ್‌ಪಿನ್‌ಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತೀರಿ, ಬಾಚಣಿಗೆಗಳು ಸಹ ವಿದೇಶಿ, ಹಲ್ಲುಗಳಿಗೆ ಬಳಸುವ ಪಿನ್‌ಗಳು ಸಹ ವಿದೇಶಿ, ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ ಸ್ನೇಹಿತರೆ. ದೇಶವನ್ನು ಉಳಿಸಬೇಕಾದರೆ, ದೇಶವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಬೇಕಾದರೆ, ದೇಶವನ್ನು ಬೆಳೆಸಬೇಕಾದರೆ, ಆಪರೇಷನ್ ಸಿಂದೂರ್ ಕೇವಲ ಸೈನಿಕರ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಲ್ಲ. ಆಪರೇಷನ್ ಸಿಂದೂರ್ 140 ಕೋಟಿ ನಾಗರಿಕರ ಜವಾಬ್ದಾರಿ. ದೇಶ ಬಲಿಷ್ಠವಾಗಿರಬೇಕು, ದೇಶ ಸಮರ್ಥವಾಗಿರಬೇಕು, ದೇಶದ ನಾಗರಿಕರು ಸಮರ್ಥರಾಗಿರಬೇಕು, ಇದಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ವೋಕಲ್ ಫಾರ್ ಲೋಕಲ್, ಒಂದು ಜಿಲ್ಲೆ, ಒಂದು ಉತ್ಪನ್ನ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದೇವೆ, ನಿಮ್ಮ ಬಳಿ ಇರುವುದನ್ನು ಎಸೆಯಲು ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈಗ ನಾವು ಹೊಸದನ್ನು ಖರೀದಿಸಬಾರದು, ಬಹುಶಃ ನೀವು ಹೊರಗಿನಿಂದ ಖರೀದಿಸಬೇಕಾದ 1-2% ವಸ್ತುಗಳು ಇಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿಲ್ಲದಿರಬಹುದು, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಇಂದು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯ ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ನೀವು ನೋಡಿರಬೇಕು, 25 ವರ್ಷಗಳು, 30 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ಯಾರಾದರೂ ವಿದೇಶದಿಂದ ಬಂದಾಗ, ಜನರು ಇದನ್ನು ತನ್ನಿ, ಅದನ್ನು ತನ್ನಿ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಪಟ್ಟಿ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂದು, ಜನರು ವಿದೇಶದಿಂದ ಬಂದಾಗ, ಅವರು ಏನನ್ನಾದರೂ ತರಲು ಬಯಸುತ್ತೀರಾ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ, ನಂತರ ಇಲ್ಲಿನ ಜನರು ಇಲ್ಲ, ಇಲ್ಲ, ಎಲ್ಲವೂ ಇಲ್ಲಿದೆ, ಅದನ್ನು ತರಬೇಡಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲವೂ ಇದೆ, ನಮ್ಮ ಬ್ರ್ಯಾಂಡ್ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ಹೆಮ್ಮೆಪಡಬೇಕು. ನಾವು ಮೇಡ್ ಇನ್ ಇಂಡಿಯಾ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಪಡಬೇಕು. ಆಪರೇಷನ್ ಸಿಂದೂರ್ ಅನ್ನು ಗೆಲ್ಲುವುದು ಮಿಲಿಟರಿ ಶಕ್ತಿಯಿಂದಲ್ಲ, ಜನರ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ. ಸ್ನೇಹಿತರೆ, ಜನಶಕ್ತಿ ಮಾತೃಭೂಮಿಯ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಬೆಳೆಯಿಂದ ಬರುತ್ತದೆ. ನಾನು ಆಪರೇಷನ್ ಸಿಂದೂರ್ ಅನ್ನು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಗೂ, ಪ್ರತಿ ಮನೆಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದರೆ, ಈ ಮಣ್ಣಿನ ಪರಿಮಳ ಹೊಂದಿರುವ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು, ಈ ದೇಶದ ನಾಗರಿಕರ ಬೆವರಿನ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಬಳಸುತ್ತೇನೆ. ನೀವು ನೋಡಿ, ನಾವು 2047ರ ಮೊದಲು ಭಾರತವನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ, ಅದನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನೋಡಿದ ನಂತರ ಹೋಗುತ್ತೇವೆ, ಸ್ನೇಹಿತರೆ. ಈ ನಿರೀಕ್ಷೆಯೊಂದಿಗೆ, ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಪೂರ್ಣ ಬಲದಿಂದ ಹೇಳಿ,

ಭಾರತ್ ಮಾತಾ ಕಿ ಜೈ! ಭಾರತ್ ಮಾತಾ ಕಿ ಜೈ!

ಭಾರತ್ ಮಾತಾ ಕಿ ಜೈ! ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರಲಿ.

ಭಾರತ್ ಮಾತಾ ಕಿ ಜೈ! ಭಾರತ್ ಮಾತಾ ಕಿ ಜೈ! ಭಾರತ್ ಮಾತಾ ಕಿ ಜೈ!

ವಂದೇ ಮಾತರಂ! ವಂದೇ ಮಾತರಂ! ವಂದೇ ಮಾತರಂ!

ವಂದೇ ಮಾತರಂ! ವಂದೇ ಮಾತರಂ!

ವಂದೇ ಮಾತರಂ! ವಂದೇ ಮಾತರಂ!

ಧನ್ಯವಾದಗಳು!

*****