অলপতে নতুন দিল্লীত সামৰণি পৰা জি-২০ সন্মিলনত ভাৰতৰ সমৃদ্ধ জনজাতীয় ঐতিহ্য আৰু কাৰুশিল্প প্ৰদৰ্শন কৰা হয়। এইবোৰ ট্ৰাইফেড (ভাৰতীয় জনজাতীয় সমবায় বিপণন উন্নয়ন ফেডাৰেচন), জনজাতীয় পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰালয়ৰ দ্বাৰা বাছনি আৰু প্ৰদৰ্শন কৰা হয়। ভাৰতৰ বিভিন্ন অঞ্চলৰ জনজাতীয় শিল্পীসকলে প্ৰস্তুত কৰা বহুতো শ্ৰেষ্ঠ সামগ্ৰীয়ে সমগ্ৰ বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা অহা প্ৰতিনিধিসকলৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰে আৰু প্ৰতিনিধিসকলে সেইবোৰ প্ৰশংসাও কৰে। সদায়েই অনবদ্য সৃষ্টিৰে জনপ্ৰিয় শ্ৰী পৰেশভাই জয়ন্তীভাই থৱাই জি-২০ ক্ৰাফ্টবজাৰত পিথোৰা কলাৰ জীৱন্ত প্ৰদৰ্শনেৰে তেওঁৰ উল্লেখযোগ্য প্ৰতিভা প্ৰদৰ্শন কৰে।

“শ্ৰী পৰেশভাই জয়ন্তীভাই ৰাথৱাই পিথোৰা কলাৰ তেওঁৰ উল্লেখযোগ্য প্ৰতিভা প্ৰদৰ্শন কৰিছে”

শৃংখলাটোত উপস্থাপন কৰা নিম্নলিখিত বিষয়বোৰে প্ৰতিনিধিসকলৰ মাজত অপৰিসীম আগ্ৰহ জাগ্ৰত কৰিছিল:

1. লংপি মৃৎশিল্প: মণিপুৰৰ লংপি গাঁৱৰ নামেৰে নামাকৰণ কৰা, টাংখুল নাগা জনজাতিয়ে এই ব্যতিক্ৰমী মৃৎশিল্প শৈলী পালন কৰে। বেছিভাগ মৃৎশিল্পৰ বিপৰীতে, লংগাপিছে কুমাৰৰ চক ব্যৱহাৰ নকৰে। সকলো আকৃতি হাতেৰে আৰু ছাঁচৰ সহায়ত দিয়া হয়। স্বকীয় ধূসৰ-ক'লা ৰন্ধন পাট, স্থূল কেটলী, বিচিত্ৰ বাটি, মগ আৰু নাট ট্ৰে, কেতিয়াবা অকণমানি বেতৰ হেণ্ডেলৰ সৈতে, লংপিৰ ট্ৰেডমাৰ্ক, কিন্তু এতিয়া সামগ্ৰীৰ পৰিসৰ সম্প্ৰসাৰিত কৰাৰ লগতে বিদ্যমান মৃৎশিল্পক সুন্দৰ কৰাৰ বাবে নতুন ডিজাইন উপাদান প্ৰৱৰ্তন কৰা হৈছে।

“লংপি মৃৎশিল্প হৈছে ঐতিহ্যক আকাৰ দিয়া এক কলা, লংপি মৃৎশিল্পৰ এক দৃশ্য। “

2. ছত্তীশগড় বাঁহী - ছত্তীশগড়ৰ বস্তাৰৰ গোণ্ড জনজাতিৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত কৰা, 'চুলুৰ' বাঁহৰ বায়ুবাঁহএক অনন্য সংগীত ৰচনা হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰিছে। পৰম্পৰাগত বাঁহীৰ বিপৰীতে, ই এক সৰল এক হাতেৰে ঘূৰ্ণনৰ জৰিয়তে সুৰ প্ৰস্তুত কৰে। কাৰুশিল্পত অন্তৰ্ভুক্ত থাকে সাৱধানবাঁহ বাছনি, ছিদ্ৰ ড্ৰিলিং, আৰু মাছৰ চিহ্ন, জ্যামিতিক ৰেখা আৰু ত্ৰিভুজৰ সৈতে পৃষ্ঠখোদাই কৰা। সংগীতৰ বাহিৰেও, 'চুলুৰে' প্ৰয়োজনীয় উদ্দেশ্য সিদ্ধি কৰে, জনজাতীয় পুৰুষসকলক জন্তুৰ পৰা আঁতৰি যোৱাত সহায় কৰে আৰু অৰণ্যৰ মাজেৰে গৰু-ছাগলীক পথ প্ৰদৰ্শন কৰে। ই হৈছে শিল্পীত্ব আৰু কাৰ্যক্ষমতাৰ এক সুসংগত চালিকা, যি গোণ্ড জনজাতিৰ স্বকীয় কাৰুশিল্প প্ৰদৰ্শন কৰে।

“পৱন বনচুৰী ছত্তীশগড়ৰ বস্তাৰৰ গোণ্ড জনজাতিৰ দ্বাৰা এক সুন্দৰ সৃষ্টি”

3. গোণ্ড চিত্ৰকলা - গোণ্ড জনজাতিৰ শৈল্পিক প্ৰতিভা তেওঁলোকৰ জটিল চিত্ৰৰ জৰিয়তে উন্নত কৰা হয়, যি প্ৰকৃতি আৰু পৰম্পৰাৰ সৈতে তেওঁলোকৰ গভীৰ সম্পৰ্ক প্ৰতিফলিত কৰে। এই চিত্ৰসমূহে সমগ্ৰ বিশ্বৰ কলা উৎসাহী সকলৰ কাহিনী প্ৰকাশ কৰে। গোণ্ড শিল্পীসকলে অনন্য কৌশল ব্যৱহাৰ কৰি সমসাময়িক মাধ্যমসমূহক অনন্যভাৱে গ্ৰহণ কৰিছে। সেইবোৰ বিন্দুৰে আৰম্ভ হয়, ছবিৰ পৰিমাণ গণনা কৰি, যাক তেওঁলোকে একত্ৰিত কৰি জীৱন্ত ৰঙেৰে ভৰ্তি বাহ্যিক আকৃতি সৃষ্টি কৰে। এই শিল্পকলাবোৰ, তেওঁলোকৰ সামাজিক পৰিৱেশৰ সৈতে গভীৰভাৱে সম্পৰ্কিত, দৈনন্দিন বস্তুবোৰক শৈল্পিকভাৱে পৰিৱৰ্তন কৰে। গোণ্ড চিত্ৰসমূহে জনজাতিটোৰ শৈল্পিক নিপুণতা আৰু তেওঁলোকৰ চাৰিওফালৰ সৈতে তেওঁলোকৰ গভীৰ সম্পৰ্কৰ প্ৰমাণ দেখুৱায়।

“লিভিং টেলছ ইন এভৰী পেইণ্টিং: দ্য ৱৰ্ল্ড অফ গোণ্ড আৰ্ট”

4. গুজৰাট হেংগিংছ - গুজৰাটৰ দাহোদত ভিল আৰু পেটেলিয়া জনজাতিৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত কৰা গুজৰাটী দেৱাল ফাঁচী, যিবোৰ দেৱালৰ আকৰ্ষণৰ বাবে যথেষ্ট পছন্দ কৰা হয়, এক প্ৰাচীন গুজৰাট কলাৰ পৰা আহিছে। পশ্চিম গুজৰাটৰ ভিল জনজাতিৰ দ্বাৰা তৈয়াৰ কৰা, প্ৰথমতে পুতলা আৰু প্ৰতিপালন চৰাইত এই আলিঙ্গনবোৰক কপাহৰ কাপোৰ আৰু পুনৰ্ব্যৱহাৰ যোগ্য সামগ্ৰীৰে গঠিত কৰা হৈছিল। এতিয়া, তেওঁলোকে দাপোনৰ কাম, জৰি, শিল আৰু মুক্তাক গৌৰৱ বুলি বৰ্ণনা কৰে, যিবোৰ পৰম্পৰা সংৰক্ষণ কৰি সমসাময়িক ফেশ্বনৰ সৈতে খাপ খোৱাকৈ বিকশিত কৰা হৈছে।

“গুজৰাটৰ দাহোদত ভিল আৰু পেটেলিয়া জনজাতিৰ দ্বাৰা সংগ্ৰহ কৰা গুজৰাট ফাঁচী”

5. ভেড়াৰ ঊণৰ দোকান: মূলতঃ বগা, ক'লা আৰু মুগা ৰঙৰ একৰঙী আঁচনিৰ সৈতে, জনজাতীয় কাৰুশিল্পৰ পৃথিৱীত পৰিৱৰ্তন দেখা গৈছে। দ্বৈত ৰঙৰ ডিজাইনএতিয়া ভালদৰে গ্ৰহণ কৰা হৈছে, যি বজাৰৰ পছন্দৰ এক আভাস দিয়ে। হিমাচল প্ৰদেশ/জম্মু আৰু কাশ্মীৰৰ বোধ, ভুটীয়া আৰু গুজ্জৰ বাকাৰৱাল জনজাতিয়ে বিশুদ্ধ ভেড়াৰ ঊণেৰে তেওঁলোকৰ স্বকীয়তা প্ৰদৰ্শন কৰে, জেকেটৰ পৰা শাল আৰু ষ্টললৈকে বিভিন্ন ধৰণৰ পোছাক প্ৰস্তুত কৰে। এই প্ৰক্ৰিয়াটোৱে শ্ৰমৰ প্ৰতি আসক্তি প্ৰতিফলিত কৰে, যাক চাৰিটা পেডেল আৰু চিলাই মেচিনৰ সৈতে হাতেৰে চলোৱা তাঁতশালত সাৱধানে কৰা হয়। ভেড়াৰ ঊণৰ সূতাবোৰ জটিল হীৰা, প্লেইন আৰু হেৰিংবোন আৰ্হিত বোৱা হয়।

“হিমাচল প্ৰদেশ/জম্মু আৰু কাশ্মীৰৰ ভেড়াঊলৰ প্ৰদৰ্শন”

6. আৰাকু ভেলী কফি: অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ মনোৰম আৰাকু উপত্যকাৰ পৰা অহা এই কফি ইয়াৰ অনন্য সোৱাদ আৰু বহনক্ষম কৃষি পদ্ধতিৰ বাবে বিখ্যাত। ই ভাৰতৰ প্ৰাকৃতিক উপহাৰৰ সোৱাদ প্ৰদান কৰে। প্ৰিমিয়াম কফি বীন খেতি কৰি, তেওঁলোকে শস্য চপোৱাৰ পৰা পাল্পিং আৰু ৰোষ্টিংলৈকে সমগ্ৰ প্ৰক্ৰিয়াটো সাৱধানে তদাৰক কৰে, যাৰ ফলত এক অনন্য পানীয় হয়। জৈৱিকভাৱে উৎপাদিত আৰাকু ভেলী আৰবিকা কফিয়ে ইয়াৰ সমৃদ্ধ সোৱাদ, উদ্দীপনাদায়ক সুগন্ধ আৰু বিশুদ্ধতাৰ বাবে এক স্বকীয় গুণাগুণ গৌৰৱান্বিত কৰে।

“আৰাকু কফি আৰু অন্যান্য প্ৰাকৃতিক সামগ্ৰীৰ প্ৰদৰ্শন”

7. ৰাজস্থান শিল্পীৰ প্ৰদৰ্শন: মোজাইক লেম্প, অম্বাদি ধাতুকৰ্ম আৰু মীনাকাৰী কাৰুশিল্প: ৰাজস্থানৰ বাসিন্দা, এই হস্তশিল্পবোৰে এক সমৃদ্ধ জনজাতীয় ঐতিহ্য প্ৰতিফলিত কৰে।

গ্লাছ মোজাইকে মৃৎশিল্পৰ মোজাইক কলা শৈলী কঢ়িয়াই আনিছে, যাক সাৱধানে লেম্প শ্বেড আৰু মমবাতি ধাৰকত তৈয়াৰ কৰা হৈছে। যেতিয়া আলোকিত কৰা হয়, সেইবোৰে ৰঙৰ এক কেলিডোস্কোপ দেখুৱায়, যাৰ ফলত প্ৰতিটো স্থান জীৱন্ত হৈ উঠে।

মীনাকাৰী হৈছে গুৰুত্বপূৰ্ণ খনিজ পদাৰ্থৰে ধাতুৰ পৃষ্ঠ সজোৱাৰ এক কলা, মোগলৰ দ্বাৰা প্ৰৱৰ্তন কৰা এক কৌশল। ৰাজস্থানৰ এই পৰম্পৰাই ব্যতিক্ৰমী দক্ষতাৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ কথা কয়। সূক্ষ্ম ডিজাইনবোৰ ধাতুৰ ওপৰত খোদিত কৰা হয়, ৰঙৰ বাবে খাঁজ সৃষ্টি কৰে। প্ৰতিটো ৰং পৃথকে আহৰণ কৰা হয়, জটিল, এনামেল-শোভিত টুকুৰা গঠন কৰে।

ধাতু আম্বাবাদীয়ে মিনা জনজাতিৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত কৰা এনামেল নামৰ এক শিল্পও গ্ৰহণ কৰে। এইটো এটা সাৱধান প্ৰক্ৰিয়া যি ধাতুৰ সজ্জা বৃদ্ধি কৰে। আজি, ই সোণৰ বাহিৰেও ৰূপ আৰু তামৰ দৰে ধাতুলৈ বিস্তৃত। প্ৰতিটো টুকুৰাত ৰাজস্থানৰ সমৃদ্ধ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য আৰু কাৰুশিল্প প্ৰতিফলিত হয়।

“ৰাজস্থানৰ গৃহ সজ্জা সামগ্ৰী প্ৰদৰ্শন কৰা”

এই হস্তশিল্প সামগ্ৰীবোৰ কেৱল আলংকাৰিক সামগ্ৰী নহয় কিন্তু ভাৰতৰ সমৃদ্ধ সাংস্কৃতিক বৈচিত্ৰ্য আৰু ঐতিহ্যৰ জীৱন্ত অভিব্যক্তি।

*****