ଦେଶର ସମସ୍ତ ଲୋକ ଯେଉଁମାନେ ସରକାରଙ୍କ ସହ ଜଡ଼ିତ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ ରାଜନୈତିକ ଓ ସାମାଜିକ କାର୍ଯ୍ୟ ସହିତ ଜଡିତ ଅଛନ୍ତି ସେମାନେ ଏହି ବିକଶିତ ଭାରତ ସଂକଳ୍ପ ଯାତ୍ରାକୁ ସଫଳ କରିବା ପାଇଁ ସମୟ ବିନିଯୋଗ କରୁଛନ୍ତି, ତେଣୁ ଏଠିକାର ଜଣେ ସାଂସଦ ଭାବରେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ସମୟ ଦେବା ମୋର ଦାୟିତ୍ୱ ଥିଲା । ତେଣୁ ମୁଁ ଆଜି ଜଣେ ସାଂସଦ ଭାବରେ, ଆପଣଙ୍କ ସେବକ ଭାବରେ ଏଠାକୁ ଆସିଛି କେବଳ ଆପଣମାନଙ୍କ ପରି ଏଥିରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିବା ପାଇଁ ।

ଆମ ଦେଶରେ ଅନେକ ସରକାର ଗଠନ ହୋଇଛି, ଅନେକ ଯୋଜନା ମଧ୍ୟ କରାଯାଇଛି, ଅନେକ ଜିନିଷ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା ହୋଇଛି, ବଡ ବଡ କଥା ଆଲୋଚନା ହୋଇଛି ଏବଂ ସେସବୁର ଅଭିଜ୍ଞତା ହିଁ ମୁଁ ଅନୁଭବ କଲି ଯେ ଦେଶର ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟ ହେଉଛି ସରକାର ଯେଉଁ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରନ୍ତି, ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ତିଆରି କରନ୍ତି । ବିନା କୌଣସି ଅସୁବିଧାରେ ଠିକ୍ ସମୟରେ ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ଯୋଜନା ପହଂଚୁ। ଯଦି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଆବାସ ଯୋଜନା ଅଛି, ତେବେ ଯେଉଁମାନଙ୍କର କୁଡ଼ିଆ, ନଡ଼ା ଓ କଚ୍ଚା ଘର ଅଛି, ସେମାନଙ୍କୁ ନିର୍ମାଣ କରାଯାଉ। ଆଉ ସେଥିପାଇଁ ସେମାନଙ୍କୁ ସରକାରଙ୍କ ଆଖପାଖରେ ଯିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ, ସରକାର ଆଗରୁ ଯାଇ କାମ କରିବା ଦରକାର । ଆଉ ତୁମେ ମୋତେ ଏହି କାମ ଦେବା ପରଠାରୁ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରାୟ ୪ କୋଟି ପରିବାରକୁ ପକ୍କା ଘର ମିଳିସାରିଲାଣି । କିନ୍ତୁ ତଥାପି ଆମକୁ ଖବର ମିଳୁଛି ଯେ ସେଠାରେ କେହି କେହି ବାକି ଅଛନ୍ତି, କେହି ସେହି ଗାଁରେ ରହୁଛନ୍ତି, ତେଣୁ ଆମେ ସ୍ଥିର କଲୁ ଯେ ଆମେ ପୁଣି ଥରେ ସମଗ୍ର ଦେଶକୁ ଯାଇ ସରକାରଙ୍କ ଯୋଜନା ବିଷୟରେ ଶୁଣିବା, ଯେଉଁମାନେ ଏହା ପାଇଛନ୍ତି, ଆମେ କ'ଣ ପାଇଛୁ, ଆମେ କେମିତି ପାଇବୁ? ଯେତିକି ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଆଯାଇଥିଲା, ସେତିକି ଲାଞ୍ଚ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିନଥିଲା କିମ୍ବା ତା'ଠାରୁ କମ୍ ଲାଞ୍ଚ ମିଳିଥିଲା। ଥରେ ଯିବା ପରେ, ଏହାର ହିସାବଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଦିଆଯିବ । ତେଣୁ ଏହି ବିକଶିତ ଭାରତ ସଂକଳ୍ପ ଯାତ୍ରା ଏକ ପ୍ରକାର ମୋର ପରୀକ୍ଷା, ମୁଁ କ'ଣ କହିଥିଲି ଏବଂ କ'ଣ କାମ କରୁଥିଲି, ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ପାଟିରୁ ଶୁଣିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି ଏବଂ ମୁଁ ସାରା ଦେଶରୁ ଶୁଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ଏହା ମୁଁ ଚାହୁଁଥିଲି କି ନାହିଁ । ଏହା ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ ଘଟିଛି କି ନାହିଁ, ଯେଉଁ କାମ ହେବା କଥା ତାହା ହୋଇଛି କି ନାହିଁ। ଏବେ ମୁଁ କିଛି ସହକର୍ମୀଙ୍କୁ ଭେଟିଥିଲି, ଯେଉଁମାନେ ଆୟୁଷ୍ମାନ କାର୍ଡର ଫାଇଦା ନେଇ ଗମ୍ଭୀର ରୋଗର ଚିକିତ୍ସା କରାଇଥିଲେ, ସେମାନେ ଦୁର୍ଘଟଣାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇଥିଲେ, ଯଦି ସେମାନଙ୍କ ହାତ ଗୋଡ଼ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ, ତା'ପରେ ସେମାନେ ଡାକ୍ତରଖାନା ଯାଇଥିଲେ, ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ପଚାରିଲି, ତା'ପରେ ସେମାନେ କହୁଥିଲେ ଯେ ସାହେବ, ଏତେ ଖର୍ଚ୍ଚ ଆମେ କେଉଁଠୁ କରିଥାନ୍ତେ, ଆମେ ଏମିତି ବଞ୍ଚିଥାନ୍ତେ। କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ଆୟୁଷ୍ମାନ କାର୍ଡ ଆସିଲା, ସାହସ ଆସିଲା, ଅପରେସନ କଲା, ଏବେ ଦେହ ଭଲ ଅଛି। ଏବେ ମୋତେ ଏଥିରୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ମିଳୁଛି, କିନ୍ତୁ ସରକାରରେ ବାବୁ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି, ଏମିତି ଅଧିକାରୀ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ଫାଇଲରେ ଯୋଜନାକୁ ଆଗେଇ ନେଉଛନ୍ତି, ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଭଲ ଯୋଜନା କରି ଟଙ୍କା ପଠାଉଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସେଠାରେ ସେମାନଙ୍କ କାମ ସରିଛି ଯେ ଆସନ୍ତୁ ୫୦ ଜଣଙ୍କୁ ପାଆନ୍ତୁ, ସେମାନେ ପାଇଲେ । ୧୦୦ ଲୋକଙ୍କୁ ଭେଟିବାକୁ ପଡ଼ିଲା, ମିଳିଲା, ଏକ ହଜାର ଗାଁକୁ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିଲା ଓ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିଲା। କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ସେ ଶୁଣିଲେ ଯେ ସେ ଥରେ ଫାଇଲ୍ ରେ କାମ କରିଥିଲେ, ଯେଉଁକାରଣରୁ କାଶୀର ଏଭଳି ଅଞ୍ଚଳର ଏଭଳି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିଯାଇଥିଲା ଯେ, ସେତେବେଳେ କାମ କରୁନଥିବା ଅଧିକାରୀଙ୍କ ଉତ୍ସାହ ବହୁଗୁଣିତ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା। କାଗଜପତ୍ରରେ କାମ କଲେ ସନ୍ତୋଷ ମିଳିଥାଏ, ସରକାରୀ କାମ କରୁଛନ୍ତି ବୋଲି ଅନୁଭବ କରିଥାନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ କାହାକୁ ସେହି କାମର ଫାଇଦା ଯାଇଥାଏ, ଯେତେବେଳେ ସେ ନିଜେ ଦେଖନ୍ତି, ନିଜେ ଶୁଣନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କ କାମ କରିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କର ଉତ୍ସାହ ବଢିଯାଏ । ଆଉ ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଦେଖିଛି ଯେ ଯେଉଁଠି ବି ବିକଶିତ ଭାରତ ସଂକଳ୍ପ ଯାତ୍ରା ଯାଇଛି, ସେଠାରେ ସରକାରୀ ଅଧିକାରୀଙ୍କ ଉପରେ ଏଭଳି ସକାରାତ୍ମକ ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିଛି ଏବଂ ସେମାନେ ନିଜ କାମରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଅନୁଭବ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି। ଆଚ୍ଛା ଭାଇ ଏହି ଯୋଜନା ତିଆରି ହେଲା, ମୁଁ ଏକ ଫାଇଲ ତିଆରି କରିଥିଲି, କିନ୍ତୁ ଜୀବନ ଜ୍ୟୋତି ବିବାହର ଟଙ୍କା ଜଣେ ଗରିବ ବିଧବାମହିଳାଙ୍କ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା କି?, କଠିନ ଜୀବନରେ ତାଙ୍କୁ ଏତେ ବଡ଼ ସାହାଯ୍ୟ ମିଳିଲା, ତା'ପରେ ସେ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ଯେ ଓଃ, ମୁଁ କେତେ ବଡ଼ କାମ କରିଛି । ଜଣେ ସରକାରୀ କର୍ମଚାରୀ ଏକଥା ଶୁଣିଲେ ତାଙ୍କୁ ଜୀବନରେ ନୂଆ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ମିଳିଥାଏ।

ଏହି ବିକାଶ ଭାରତ ସଂକଳ୍ପ ଯାତ୍ରା ମାଧ୍ୟମରେ କ'ଣ ଘଟୁଛି ଏବଂ ତାହାର ଶକ୍ତିକୁ ବହୁତ କମ୍ ଲୋକ ବୁଝନ୍ତି । ଯେଉଁ ବାବୁମାନେ ଏହି କାମ ସହ ଜଡିତ ଅଛନ୍ତି, ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଶୁଣେ, ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏଠାରେ ବସିଥାଏ, ମୁଁ ଶୁଣିଛି ଯେ ମୋଦୀ ଜୀ ବହୁତ ଭଲ ଅନୁଭବ କରିଥିଲେ ଯେ ମୋ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଦେହାନ୍ତ ହୋଇଛି, ହଠାତ୍ ମୁଁ ଖବର ପାଇଲି ଯେ ତାଙ୍କୁ ୨ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ମିଳିଛି । କିଛି ଭଉଣୀ କହନ୍ତି ଯେ ପିଲାବେଳୁ ଆମେ ଧୂଆଁରେ ରହୁଥିଲୁ, ଗ୍ୟାସ୍ ଆସିଲା, ଜୀବନ ବଦଳି ଯାଇଥିଲା। ଭଉଣୀ ସବୁଠାରୁ ବଡ କଥା ହେଲା ଧନୀ ଓ ଗରିବଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ପାର୍ଥକ୍ୟ ଦୂର ହୋଇଗଲା । ଗରିବୀ ହଟାଓ ସ୍ଲୋଗାନ ଦେବା ଗୋଟିଏ କଥା, କିନ୍ତୁ ଜଣେ ଗରିବ ଲୋକ କହନ୍ତି ଯେ ତାଙ୍କ ଘରେ ଗ୍ୟାସ ଚୁଲା ଆସିବା ମାତ୍ରେ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଏବଂ ଧନ ମଧ୍ୟରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ ଶେଷ ହୋଇଯାଇଥିଲା ।

ଯେତେବେଳେ ସେ କୁହନ୍ତି ଯେ ମୁଁ ଏକ ପକ୍କା ଘରେ ରହିବାକୁ ଯାଇଥିଲି, ମୋର ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଏତେ ବଢିଯାଇଥିଲା ଯେ ମୋ ପିଲାମାନେ ସମ୍ମାନର ସହ ସ୍କୁଲ ଓ କଲେଜରେ ସେମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସାମ୍ନାରେ ଠିଆ ହେବାକୁ ଲାଗିଲେ । ସେମାନେ କୁଡ଼ିଆରେ ରହୁଥିଲେ, ପିଲାମାନେ ଲଜ୍ଜା ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ, କଚ୍ଚା ଘରେ ରହୁଥିଲେ, ପିଲାମାନେ ଲଜ୍ଜା ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ, ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ନଥିଲା, କାନ୍ଥ ନଥିଲା, ପକ୍କା ଘର ମିଳିବା ମାତ୍ରେ ଜୀବନ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଗଲା। ଏବେ ଦୂରରୁ ଘର ଦେଖିଲେ ଜଣାପଡ଼େନି, ବ୍ୟାଙ୍କରୁ ଚେକ୍ ଚାଲିଯାଇଛି, ତେଣୁ ଜଣାନାହିଁ, ସେହି ହିତାଧିକାରୀଙ୍କ ପାଟିରୁ ଶୁଣିଲେ ଜଣାପଡ଼େ ଜୀବନ ଧନ୍ୟ ହୋଇଯାଇଛି, କାହାର ଜୀବନ ବଦଳିଯାଇଛି।

ଏବେ ମୁଁ ଦେଖିପାରିଲି ଯେ ଆମ ଗୁପ୍ତା କଥା ବାର୍ତ୍ତା ବନ୍ଦ କରୁନାହାଁନ୍ତି, କାହିଁକି? ତାଙ୍କ ମନ ଏତେ ଉତ୍ସାହରେ ଭରି ଯାଇଥିଲା ଯେ ତାଙ୍କୁ ଏତେ ଯୋଜନାର ଫାଇଦା ମିଳିଲା, ବ୍ୟାଙ୍କରୁ ଯଦି କାହାକୁ ୧୦ ହଜାର ଟଙ୍କା ମିଳେ, ସାହୁକାରଙ୍କଠାରୁ ଟଙ୍କା ନେବାରେ ସେ ଶ୍ୱାସରୁଦ୍ଧ ହୋଇଯାଆନ୍ତି, ଯଦି ଏହି ବ୍ୟାଙ୍କ ଆଗରୁ ଟଙ୍କା ଦିଏ ତେବେ ତାଙ୍କର ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ବଢିଯାଏ, ଏହା ମୋ ଦେଶ, ଏହି ବ୍ୟାଙ୍କ ମୋର । ଏବଂ ମୁଁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଅନୁଭବ କରନ୍ତୁ ଯେ ଏହି ରେଳପଥ ମୋର, ଏହି ଡାକ୍ତରଖାନା ମୋର, ଏହି ଅଧିକାରୀ ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ସବୁ ମୋର, ଏହି ଦେଶ ମୋର । ଯେତେବେଳେ ଏହି ଭାବନା ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ, ସେତେବେଳେ ଦେଶ ପାଇଁ କିଛି କରିବାର ଇଚ୍ଛା ମଧ୍ୟ ଜାଗ୍ରତ ହୁଏ । ଆଉ ସେଥିପାଇଁ ଯେଉଁ ପ୍ରୟାସ, ନା ସେମାନେ ବୀଜ ବୁଣିପାରୁନାହାନ୍ତି। ବୀଜ ଏହି କଥାରେ ବୋଝଥିଲା ଯାହା ପାଇଁ ଆମ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡୁଥିଲା, ଆମକୁ ଜୀବନରେ ମଧ୍ୟ ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡିଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଆମେ ଆମ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଅସୁବିଧାରେ ରହିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ | କୌଣସି ପିତାମାତା ଚାହାଁନ୍ତି ନାହିଁ ଯେ ତାଙ୍କ ପିଲାମାନେ କୌଣସି କଷ୍ଟ ଦେଇ ଯାଆନ୍ତୁ। ପିଲାମାନେ ପାଠ ପଢିପାରିବେ ନାହିଁ, ଅଶିକ୍ଷିତ ରହିପାରିବେ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ କୌଣସି ପିତାମାତା ଚାହାଁନ୍ତି ନାହିଁ ଯେ ସେମାନଙ୍କ ପିଲାମାନେ ଅଶିକ୍ଷିତ ରୁହନ୍ତୁ । ଆଉ ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କୁ ଏହି ସବୁ ଯୋଜନା ବିଷୟରେ ସମସ୍ତ ସୂଚନା ମିଳେ, ସେ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ଯେ ଏହା ସମୟ, ଏହି ସମୟ, ଆମକୁ ମଧ୍ୟ କିଛି କରିବା ଉଚିତ୍ । ଆଉ ଯେତେବେଳେ ୧୪୦ କୋଟି ଲୋକ ଅନୁଭବ କରିବେ ଯେ ଏବେ ସମୟ ଆସିଛି, ଦେଶ ଆଗକୁ ବଢିବ ।

ଦେଶ କିପରି ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଲା, ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଏକ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା, କେହି ଚରଖା ବ୍ୟବହାର କରୁଥିଲେ ତ ଆଉ କିଏ ପଚାରୁଥିଲେ, ଆପଣ କାହିଁକି ଚରଖା ଚଳାଉଛନ୍ତି? ତେଣୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ କେହି ଜଣେ ଭାରତ ମାତାଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା କରି ପାଠପଢ଼ା ଛାଡି ବାହାରକୁ ଯାଉଥିଲେ, ପୋଲିସର ଲାଠି ମାଡ଼ ଖାଉଥିଲେ, ଲୋକେ ପଚାରୁଥିଲେ, ଆପଣ କାହିଁକି ମରୁଛନ୍ତି ? ସେମାନେ ଦେଶର ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ବୋଲି କହିଥିଲେ। କେହି ବୟସ୍କଲୋକଙ୍କ ସେବା କରୁଥିଲେ ତ ଆଉ କିଏ ପଚାରୁଥିଲେ, ଆପଣ କ'ଣ କରୁଛନ୍ତି? ମୁଁ କହିନଥିଲି ଯେ ମୁଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ଏହା କରୁଛି, କେହି ଖାଦି ପିନ୍ଧୁଥିଲେ, ଆପଣ କାହିଁକି ଏପରି କରୁଛନ୍ତି? ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ । ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି କହିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ ଯେ ମୁଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ କାମ କରୁଛି, ଯଦି ମୁଁ ଉପବାସ କରେ, ମୁଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରେ, ଯଦି ମୁଁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷା ଦେବି, ମୁଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ କାମ କରେ, ଯଦି ମୁଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ସଫେଇ କାମ କରେ, ଯଦି ମୁଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ସ୍ପିଣ୍ଡଲ ବ୍ୟବହାର କରେ, ସ୍ୱାଧୀନତାର ଏଭଳି ଜ୍ୱର ଉଠିଲା, ସମସ୍ତଙ୍କ ମନରେ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା, ଇଂରେଜମାନଙ୍କୁ ପଳାଇଯିବାକୁ ପଡିଲା ।

ଦେଶ ଠିଆ ହେଲା । ଯଦି ଆମେ ୧୪୦ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଏହି ସ୍ୱଭାବରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ, ତେବେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମକୁ ଦେଶକୁ ଆଗକୁ ନେବାକୁ ହେବ, ଆମକୁ ଏପରି ବଞ୍ଚିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ । ସମସ୍ତଙ୍କ ଜୀବନ ବଦଳିବା ଦରକାର, ସମସ୍ତଙ୍କ ଶକ୍ତିକୁ ସମ୍ମାନ ଦେବା ଦରକାର, କ୍ଷମତାର ବ୍ୟବହାର ହେବା ଦରକାର, ତା'ପରେ ଦେଶ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବା ଦରକାର। ମନରେ ଏହି ବିହନ ବୁଣିବା ପରେ ଆଜି ୨୫ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଏଭଳି ଏକ ବଟଗଛ ସୃଷ୍ଟି ହେବ ଏବଂ ୨୦୪୭ରେ ଏହା ଏକ ବିକଶିତ ଭାରତରେ ପରିଣତ ହେବ। ଏବଂ ପିଲାମାନେ ଫଳ ପାଇବା ଆରମ୍ଭ କରିବେ । ଏହି ବଟ ଗଛ ଆପଣଙ୍କ ପିଲାଙ୍କୁ ଦେବାକୁ ଯାଉଛି ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ ଏକ ବିକଶିତ ଭାରତ ଗଠନ ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକଙ୍କର ମନୋଭାବ, ମନ ଏବଂ ସଂକଳ୍ପ ରହିବା ଉଚିତ ଏବଂ ମନ ସୃଷ୍ଟି ହେଲେ ଗନ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥଳ ଅଧିକ ଦୂରରେ ନାହିଁ । ଆଉ ଏହି ବିକାଶ ଭାରତ ସଂକଳ୍ପ ଯାତ୍ରା ଏକ ପ୍ରକାରରେ ଦେଶର କାମ, ଏହା କୌଣସି ରାଜନୈତିକ ଦଳର କାମ ନୁହେଁ ଏବଂ ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଛି ଯେ ଯିଏ ଏହି କାମ କରୁଛି ସେ ବହୁତ ପବିତ୍ର କାମ କରୁନାହିଁ, ସେ ଦୂରରୁ ଦେଖୁଛି, ସେ ଖବରକାଗଜରେ ପଢୁଛି, ସେ ବୁଝିବା ଦରକାର ଯେ ତାଙ୍କ ସୁଯୋଗ ରହିଯାଉଛି। ମୁଁ ଏହି ସୁଯୋଗ ଛାଡୁଛି, ମୁଁ ଦେଶର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇପାରେ, କିନ୍ତୁ ଆଜି ଆପଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ରହିବା ପାଇଁ ମୋର ବହୁତ ଉତ୍ସାହ ଅଛି, ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି ଯେ ମୁଁ ଆଜି ବିକଶିତ ଭାରତ ସଂକଳ୍ପ ଯାତ୍ରାର ଏକ ଅଂଶ ହୋଇପାରିଛି | ମୁଁ ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିବି ଯେ ହଁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏହି କାମ କରିଛି । ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ସମସ୍ତେ କରିବା ଉଚିତ୍ । ପରବର୍ତ୍ତୀ ଗାଁରେ ଯେଉଁଠି ବି ଯାତ୍ରା ଯିବାକୁ ଯାଉଛି, ସହରର ଯେକୌଣସି ୱାର୍ଡକୁ ଯିବେ, ଭବ୍ୟ ସ୍ୱାଗତ କରାଯାଉ, ସମସ୍ତେ ଆସନ୍ତୁ, ସମସ୍ତେ ଶୁଣନ୍ତୁ, ଯୋଜନାର ଲାଭ ଉଠାଇବା ପାଇଁ ଆଗେଇ ଆସନ୍ତୁ ଏବଂ ଯେଉଁମାନେ ଏହି ଯୋଜନାର ଲାଭ ପାଇଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସର ସହ କହିବା ଉଚିତ୍ । ଭଲ କଥା କହିବା ଦ୍ୱାରା ଭଲର ବାତାବରଣ ମଧ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ବିକଶିତ ଭାରତ ଯାତ୍ରା ଏକ ବଡ଼ ସ୍ୱପ୍ନ, ଏକ ବଡ଼ ସଂକଳ୍ପ ଏବଂ ଆମକୁ ଆମର ନିଜ ପ୍ରୟାସ ମାଧ୍ୟମରେ ଏହି ସଂକଳ୍ପକୁ ସାକାର କରିବାକୁ ପଡିବ। ମୁଁ ବହୁତ ଭଲ ଅନୁଭବ କଲି, ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଭେଟିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଲି, ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଆପଣଙ୍କ ଠାରୁ ଶୁଣିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଲି, କିନ୍ତୁ ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏହି ଯାତ୍ରାକୁ ଅଧିକ ସଫଳ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା | ଦେଶବାସୀଙ୍କ ମନରେ ଭାବନା ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତୁ, ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତୁ। ଆଉ ଆମେ ଦେଖିଛୁ ଯେ ଘରେ ବି ଟଙ୍କା ନଥିବା ବେଳେ, ଅସୁବିଧାରେ ଜୀବନ ବିତାଉଥିବା ବେଳେ ସେମାନେ ଅନେକ କାମ କରିପାରୁନାହାନ୍ତି, ଚାହିଁଲେ ବି କରିପାରୁନାହାନ୍ତି, ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ ଭଲ ସାର୍ଟ ଆଣିବାକୁ ମନ କରନ୍ତି, କାହିଁକି ଆଣି ପାରୁନାହାନ୍ତି? ପଇସାର ଅଭାବ ରହିଛି। ଯେମିତି ଘରେ ହୁଏ, ଦେଶରେ ସେମିତି ହୁଏ ନାହିଁ, ଦେଶ ପାଖରେ ବି ପଇସା ରହିବା ଦରକାର, ପଇସା ଥିଲେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ ନିଜ ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ କରିପାରିବେ। ଆଜି ୪ କୋଟି ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ଘର ମିଳିଛି, ଯେଉଁମାନେ ବଞ୍ଚିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ଆଗକୁ ଦେବେ ମୋଦି । ଯେଉଁମାନେ ଆୟୁଷ୍ମାନ କାର୍ଡ ପାଇଥିଲେ ସେମାନଙ୍କୁ ମାଗଣା ଔଷଧ ମିଳିଥିଲା। ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଗ୍ୟାସ ଚୁଲା ଦରକାର, ସରକାର ସବସିଡି ଦେଇ କାହିଁକି ଗ୍ୟାସ ଚୁଲା ଦେଉଛନ୍ତି? ଦେବାର କ୍ଷମତା ସରକାରଙ୍କ ପାଖରେ ରହିଛି। ଯଦି ୨୫ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଭାରତର ବିକାଶ ହେବ, ତେବେ ଏହି ଅସୁବିଧାର କୌଣସି ଚିହ୍ନ ରହିବ ନାହିଁ, ଏହାର କୌଣସି ଚିହ୍ନ ରହିବ ନାହିଁ, ଆମେ ଅସୁବିଧାରୁ ମୁକ୍ତ ରହିବୁ ।

ଏବଂ ସମସ୍ୟାରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବାର ଏହି ମାର୍ଗ ହେଉଛି ଏକ ବିକଶିତ ଭାରତର ସଂକଳ୍ପକୁ ପୂରଣ କରିବା | ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ କାଶୀବାସୀଙ୍କୁ ଆଶ୍ୱାସନା ଦେଉଛି ଯେ ଆପଣଙ୍କ ସେବକ, ଆପଣଙ୍କ ସାଂସଦ ଭାବରେ ମୁଁ କାମ କରିବି, କିନ୍ତୁ ଆପଣମାନେ ମୋତେ ଦେଶର କାମ ଦେଇଛନ୍ତି, ମହାଦେବଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଯୋଗୁ ସେଥିରେ ମୁଁ କେବେ ପଛରେ ପଡ଼ିବି ନାହିଁ । ମହାଦେବ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦିଅନ୍ତୁ ଏବଂ ଏହି ଯାତ୍ରା ଆମ କାଶୀରେ ବହୁତ ସଫଳ ହେବା ଉଚିତ, କୋହଳ ନୁହେଁ । ଅଧିକାଂଶ ସମୟରେ ଗୋଟିଏ ପରିବାରରୁ ଏମିତି ଜଣେ ବି ବ୍ୟକ୍ତି ରହିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ଯିଏ ଯାତ୍ରାରେ ଯାଇନାହାନ୍ତି। ସେ ଘଣ୍ଟାଏ ହେଉ, ଦୁଇଘଣ୍ଟା ହେଉ, ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ଅଂଶ ବିଶେଷ ହୁଅନ୍ତୁ, ଏଥିପାଇଁ ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ ଏକ ବିକଶିତ ଭାରତର ସଂକଳ୍ପକୁ ସାହାଯ୍ୟ ଏବଂ ସୁଦୃଢ଼ କରିବା ପାଇଁ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ, ଆପଣଙ୍କୁ ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ନମସ୍କାର।

********

NS/MB