বন্ধুসকল,

মই আপোনালোক সকলোকে লগ পোৱাৰ সুযোগ বিচাৰি আছিলো আৰু লগতে অপেক্ষা কৰি আছো, কেতিয়া লগ পাম, কেতিয়া মই আপোনালোকৰ অভিজ্ঞতা শুনিবলৈ পাম। আৰু মই দেখিছোঁ যে যেতিয়াই আপোনালোক নতুন উৎসাহেৰে আহে, নিজেই এক বৃহৎ অনুপ্ৰেৰণা হৈ পৰে, দেশৰ বাবে দহৰ বাবে। গতিকে প্ৰথমে, মই আপোনালোক সকলোকে পোনপ্ৰথমেই এষাৰ কথাই ক’বলৈ বিচাৰিছো, সেয়া হৈছে আপোনালোক সকলোকে বহুত বহুত অভিনন্দন। আপোনালোক ভাৰতৰ বাহিৰত আছিল, চীনত খেলি আছিল, কিন্তু হয়তো আপোনালোকে হয়তো নাজানে, মইও আপোনালোকৰ সৈতেই আছিলো, মনে প্ৰাণে। মই আপোনালোকৰ প্ৰতিটো মুহূৰ্ত খবৰ ৰাখিছিলো, আপোনালোকৰ প্ৰচেষ্টা, আপোনালোকৰ আত্মবিশ্বাসৰ গাঁথা শুনি বিভোৰ হৈছিলো। আপোনালোক সকলোৱে দেশখনক যিদৰে গৌৰৱান্বিত কৰিছে, সেয়া সঁচাকৈয়ে অভূতপূৰ্ব। আৰু তাৰ বাবে, আপোনালোকক, আপোনালোকৰ প্ৰশিক্ষকসকলক, আপোনালোকৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকলক যিমানেই অভিনন্দন দিম সিমানে কমেই হ’ব। আৰু এই ঐতিহাসিক সফলতাৰ বাবে দেশবাসীৰ হৈ মই আপোনালোক সকলোকে পুনৰবাৰ অভিনন্দন জনাইছো।

বন্ধুসকল,

আপোনালোকে ভালদৰে জানে যে ক্ৰীড়া সদায় অত্যন্ত প্ৰতিযোগিতামূলক। আপোনালোকে প্ৰতিখন খেলতে ইজনে সিজনৰ সৈতে প্ৰতিযোগিতা কৰে, ইজনে সিজনক কঠিন প্ৰতিদ্বন্দিতা আগবঢ়ায়। কিন্তু মই জানো যে আপোনাৰ ভিতৰতো যথেষ্ট সংগ্ৰাম চলি থাকে। আপোনালোকে প্ৰতিদিনে নিজৰ সৈতেও প্ৰতিযোগিতাত লিপ্ত হ’বলগীয়া হয়। আপোনালোকে নিজৰ সৈতেও যুঁজিব লাগিব, সংগ্ৰাম কৰিব লাগিব, আৰু আনকি নিজকে বাৰে বাৰে বুজাব লাগিব।  কেতিয়াবা আপোনালোকে হয়তো লক্ষ্য কৰিছে যে আপোনালোকে কাইলৈ ৰাতিপুৱা উঠিব নালাগে, কিন্তু তাৰ পিছত নাজানে যে ই কেনে ধৰণৰ শক্তি, যিয়ে আপোনাক বিচনাৰ পৰা উঠাই আনে আৰু কামে-কাজে লগাই দিয়ে। আনকি আপোনালোকে অনুশীলন কৰিবলৈ নিবিচাৰিলেও আপোনালোকক অন্তৰাত্মাই বাধ্য কৰোৱায়। এতিয়াও এইটো কৰিব লাগিব, আৰু আনকি সকলোৱে প্ৰশিক্ষণ কেন্দ্ৰৰ পৰা ঘৰলৈ গ’লেও সেয়া কৰি থাকে, কেতিয়াবা আপোনালোকে কেইঘণ্টামানৰ বাবে অতিৰিক্ত ঘাম ওলাব লাগিব, আৰু অধিক পৰিশ্ৰম কৰিব লাগিব। আৰু মানুহে কোৱাৰ দৰে, যিমানে সোণ জ্বলে, সিমানে ই জিলিকি উঠে, সিমানেই সঁচা হয়। আৰু একেদৰে, আপোনালোক সকলোৱে সাধনাৰ ফল পাইছে, সাধনা অক্ষত ৰাখিছে। ইয়াত এই খেলৰ বাবে নিৰ্বাচিত হোৱাসকলৰ কিছুমান জয়ী হৈছে, কিছুমানে তাৰ পৰা শিকিছে, আপোনালোকৰ এজনো পৰাজিত হৈ অহা নাই। আৰু মোৰ এটা অতি সৰল সংজ্ঞা আছে। খেলখনত মাত্ৰ দুটা বস্তুৱেই আছে। জয় আৰু শিকন।

বহু প্ৰত্যাহ্বানৰ সৈতে যুঁজ দিয়াৰ পিছত আপোনালোক শক্তিশালী হৈ পৰিছে। আৰু এয়া কেৱল আপোনাৰ এই খেলৰ ফলাফলৰ পৰিসংখ্যাৰ গণনা নহয়, প্ৰতিজন দেশবাসীয়ে আজি সেই ফলাফলৰ গৌৰৱ অনুভৱ কৰিছে। দেশৰ ভিতৰত এটা নতুন বিশ্বাস গঢ়ি উঠিছে। এনে নহয় যে আপোনালোক সকলোৱে ক্ষণিকতে আগৰ ৰেকৰ্ডবোৰ ভংগ কৰিছে, কিন্তু কিছুমান ক্ষেত্ৰত আপোনালোকে সেই ৰেকৰ্ড ভংগ কৰিছে, কিছুমান লোকে ভাবিব যে এতিয়া আপোনালোকে ইয়াত দুই বা তিনিখন খেলৰ বাবে উপস্থিত হ’ব নোৱাৰিব, আপোনালোকে এই পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰিছে। আৰু আপোনালোক ১১১ টা পদক লৈ ঘৰলৈ উভতি আহিছে... ১১১… এইটো এটা সৰু সংখ্যা নহয়। মোৰ মনত আছে, যেতিয়া মই ৰাজনীতিত নতুন আছিলোঁ। মই দলটোৰ সংগঠনৰ বাবে কাম কৰিছিলো।  আৰু লোকসভা নিৰ্বাচনত আমি ১২ খন আসনত প্ৰতিদ্বন্দিতা কৰিছিলো আৰু গুজৰাটৰ ১২ খন আসনৰ ভিতৰত ১২ খনত জয়ী হৈছিলো। এনেদৰেই এদিন দিল্লীলৈকো আহিছিলো, এইটো মোৰ বাবে বৰ আচৰিত আছিল। সেই সময়ত আমাৰ নেতা অটল বিহাৰী বাজপেয়ীজীয়ে মোক সাৱটি ধৰি কৈছিল, ‘আপোনালোকে জানেনে বাৰজন কি?’  আপোনালোকে জানেনে বাৰখন আসনৰ ভিতৰত বাৰখনেই জিকাৰ অৰ্থ কি?” তেওঁ কৈছিল, “আমি আজিলৈ সমগ্ৰ দেশতে বাৰখন আসনৰ দল নাছিলো, কিন্তু আজি আপোনালোকে মাত্ৰ এখন ৰাজ্যৰ পৰাই বাৰখন আসন লৈ আহিছে।” আৰু বাৰখন আসন জিকাৰ পাছতো, অটলজীয়ে মোক ইয়াৰ মহত্বৰ কথা নুবুজোৱালৈকে মই সেই দিশত বিশেষ মনোযোগ দিয়া নাছিলো।  মই আপোনালোকৰ বাবেও এইটোকেই কওঁ। এই ১১১ জন কেৱল এক সংখ্যা নহয়। এয়া ১৪০ মিলিয়ন লোকৰ সপোন। এইটো ২০১৪ চনত এছিয়ান পেৰা গেমছত ভাৰতে লাভ কৰা পদকৰ সংখ্যাতকৈ ৩ গুণ বেছি। ২০১৪ চনৰ তুলনাত, আমি এইবাৰ প্ৰায় ১০ গুণ অধিক সোণৰ পদক লাভ কৰিছো। ২০১৪ চনত, আমি সামগ্ৰিক প্ৰদৰ্শনত ১৫ তম স্থানত আছিলো, কিন্তু এইবাৰ আপোনালোকে সকলোৱে দেশখনক শীৰ্ষ পাঁচৰ ভিতৰত লৈ আহিছে। যোৱা ন বছৰত, দেশখনে অৰ্থনীতিত বিশ্বৰ দহটাৰ ভিতৰত পাঁচটাত উপনীত হৈছে। আৰু আজি আপোনালোকে দেশখনক শীৰ্ষ দহৰ ভিতৰত পাঁচলৈ লৈ গৈছে। এই সকলোবোৰ আপোনালোকৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ ফলাফল আৰু সেয়েহে আপোনালোক সকলো বহুত অভিনন্দনৰ যোগ্য।

বন্ধুসকল,

যোৱা কেইটামান মাহ ভাৰতৰ ক্ৰীড়াৰ বাবে আশ্চৰ্যজনক আছিল। আৰু ইয়াত আপোনালোকৰ সফলতা, ইটোৰ পিছত সিটো স্বৰ্ণপদকৰ দৰে। আগষ্টত, আমি বুদাপেষ্টত অনুষ্ঠিত বিশ্ব এথলেটিকছ চেম্পিয়নশ্বিপত সোণৰ পদক জিকিছিলো। ভাৰতৰ বেডমিণ্টন পুৰুষৰ দ্বৈত দলে এছিয়ান গেমছত প্ৰথমটো স্বৰ্ণ জয় কৰিছিল। ভাৰতৰ প্ৰথম মহিলা দ্বৈত যুটিয়ে এছিয়ান গেমছত টেবুল টেনিছ পদক জিকিছিল। ভাৰতীয় পুৰুষৰ বেডমিণ্টন দলে ২০২২ চনৰ থমাছ কাপ জিকি ইতিহাস সৃষ্টি কৰিছিল। আমাৰ খেলুৱৈসকলে এছিয়ান গেমছৰ ইতিহাসত সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ প্ৰদৰ্শন আগবঢ়াইছিল আৰু ২৮ টা সোণৰ পদকৰ সৈতে মুঠ ১০৭ টা পদক জিকিছিল। এতিয়া আপোনালোকে এছিয়ান পেৰা গেমছত এতিয়ালৈকে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ প্ৰদৰ্শন আগবঢ়াইছে।

বন্ধুসকল,

আপোনালোকৰ প্ৰদৰ্শন চাই আজি সমগ্ৰ দেশ উৎসাহিত। আৰু মই আপোনাসৱক কওঁ, আন খেলত যেতিয়া এজন খেলুৱৈয়ে পদক লৈ আহে, তেতিয়াই ক্ৰীড়াজগত, খেলুৱৈ, নতুন খেলুৱৈসকল, তেওঁলোকৰ সকলোৰে বাবে এক ডাঙৰ অনুপ্ৰেৰণা হৈ পৰে, যাৰ ফলত উত্তেজনাৰ সৃষ্টি হয়। কিন্তু যেতিয়া এজন দিব্যাঙ্গ ব্যক্তি বিজয়ী হয়, তেতিয়া তেওঁ কেৱল ক্ৰীড়াৰ বাবেই নহয়, জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰৰ বাবে অনুপ্ৰেৰণা হৈ পৰে। তেওঁ জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰৰ বাবে অনুপ্ৰেৰণা হৈ পৰে। হতাশাত নিমজ্জিত যিকোনো ব্যক্তিয়ে তেওঁৰ সফলতা দেখি থিয় হয় যে ঈশ্বৰে মোক সকলো, হাত, ভৰি, মন, চকু, সকলো দিছে অথচ মই শুই আছোঁ, আনহাতে তেওঁ কিছুমান ত্ৰুটি থকা স্বত্বেও আশ্চৰ্যকৰ কাম কৰি আছে, তেওঁ গৰ্বেৰে থিয় হৈছে। আপোনালোকৰ সফলতা তেনে লোকসকলৰ বাবে এক ডাঙৰ অনুপ্ৰেৰণা হৈ পৰে। আৰু সেয়েহে যেতিয়া আপোনালোক সফল হয়, যেতিয়া কোনোবাই আপোনাক খেলি থকা দেখা পায়, ই ক্ৰীড়া ক্ষেত্ৰ বা ক্ৰীড়া জগততে সীমাবদ্ধ নহয়, ই জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰত সকলোৰে বাবে অনুপ্ৰেৰণাৰ উৎস হৈ পৰে।

বন্ধুসকল,

আমি সকলোৱে ক্ৰীড়া সংস্কৃতি আৰু ক্ৰীড়া সমাজ হিচাপে ভাৰতৰ অগ্ৰগতি প্ৰত্যক্ষ কৰি আছো। ভাৰতে আগবাঢ়ি যাবলৈ আত্মবিশ্বাস পোৱাৰ আন এটা কাৰণ আছে। এতিয়া আমি ২০৩০ যুৱ অলিম্পিক আৰু ২০৩৬ অলিম্পিক গেমছ আয়োজন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আছো।

বন্ধুসকল,

আপোনালোকে জানে যে, ক্ৰীড়াত কোনো চৰ্টকাট নাই। এজন ক্ৰীড়া-ব্যক্তিৰ অংশত, তেওঁৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম, যদি আপোনালোকে কৰা কামটো আন কোনেও কৰিব নোৱাৰে, আপোনালোকে সেইটো কৰিব লাগিব। ক্ৰীড়া জগতত, তেওঁ নিজেই সকলো কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিব লাগিব। কোনো প্ৰক্সি নাই, আপোনালোকে নিজেই কৰিব লাগিব। খেলুৱৈসকলে খেলৰ সকলো চাঁপ নিজেই চম্ভালিব লাগিব। আপোনাৰ ধৈৰ্য্য আৰু কঠোৰ পৰিশ্ৰম আটাইতকৈ উপযোগী। প্ৰতিজন ব্যক্তিয়ে নিজৰ শক্তিৰে বহুত কাম কৰিব পাৰে। যেতিয়া তেওঁ কাৰোবাৰ সমৰ্থন পায়, তেওঁৰ শক্তি বহুগুণে বৃদ্ধি হয়। পৰিয়াল, সমাজ, প্ৰতিষ্ঠান আৰু অন্যান্য সমৰ্থনকাৰী পৰিস্থিতিতন্ত্ৰই খেলুৱৈসকলক নতুন উচ্চতাত উপনীত হ’বলৈ উৎসাহিত কৰে। তেওঁলোক যিমানে একত্ৰিত হ’ব আৰু আমাৰ খেলুৱৈসকলক সমৰ্থন কৰিব, সিমানেই তেওঁলোকৰ বাবে ভাল হ’ব। যদি আপোনালোকে পৰিয়ালটো লৈ যায়, তেন্তে আমাৰ ঘৰৰ মানুহে তেওঁলোকৰ সন্তানক ক্ৰীড়াৰ দিশত আগবাঢ়ি যাবলৈ অধিক সমৰ্থন আগবঢ়াব। যেতিয়া আপোনালোকৰ আন এজনে সুযোগ পায়, আপোনালোকে ঘৰৰ পৰা কিছু উৎসাহ পাব। আজি মই দেখিছোঁ যে প্ৰতিটো পৰিয়ালে শিশুসকলক এই ক্ষেত্ৰতো আগবাঢ়ি যাবলৈ উৎসাহিত কৰি আছে। এই নতুন সংস্কৃতিটো দেশত উদ্ভৱ হোৱা এটা ডাঙৰ বস্তু।  সমাজৰ কথা ক’লে, মানুহৰ মাজত এক ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন হোৱা দেখিবলৈ পোৱা গৈছে। এতিয়া আপোনালোকে নিশ্চয় দেখিছে, আগতে এনে এক পৰিৱেশ আছিল যেতিয়া, আপোনালোক যদি ক্ৰীড়াত আছে, তেন্তে ক’ব যে আপোনালোকেতো ভালদৰে পঢ়া শুনা কৰিব নোৱাৰে। আপোনালোকে যদি কয় যে মই এটা পদক আনিছো, তেতিয়াও ক’ব, ইয়াত কি ডাঙৰ কথাটো হ’ল? আপোনালোকে পঢ়িব নোৱাৰে, কি কৰি খাব? আপোনালোকে ক’ৰ পৰা উপাৰ্জন কৰিব? কিন্তু আজি পৰিৱেশ সলনি হৈছে, তেওঁলোকেই এতিয়া ক’বলৈ লৈছে, “পুৰস্কাৰটো মোক এবাৰ চুই চাবলৈ দিয়াচোন!” এয়াই পৰিৱৰ্তন।

বন্ধুসকল,

সেই সময়ত, যদি কোনোবাই ক্ৰীড়াত আছিল, তেন্তে তেওঁক Settle বা জীৱনটোৰ গতি লাগিছে বুলি গণ্য কৰা হোৱা নাছিল। তেওঁক সোধা হৈছিল – সংস্থাপনৰ বাবে তুমি কি কৰিবা? কিন্তু এতিয়া সমাজেও ক্ৰীড়াক এটা বৃত্তি হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছে।

বন্ধুসকল,

যদি মই চৰকাৰৰ কথা কওঁ, আগতে কোৱা হৈছিল যে খেলুৱৈসকল চৰকাৰৰ বাবে। কিন্তু এতিয়া কোৱা হৈছে যে চৰকাৰ সম্পূৰ্ণৰূপে খেলুৱৈসকলৰ বাবে। যেতিয়া চৰকাৰ আৰু নীতি নিৰ্ধাৰণকাৰীসকল খেলপথাৰৰ সৈতে সংযুক্ত হয়, যেতিয়া চৰকাৰ খেলুৱৈসকলৰ স্বাৰ্থৰ প্ৰতি সংবেদনশীল হয়, যেতিয়া চৰকাৰে খেলুৱৈসকলৰ সংগ্ৰাম, তেওঁলোকৰ সপোনৰ কথা বুজি পায়, ইয়াৰ প্ৰত্যক্ষ প্ৰভাৱ চৰকাৰৰ নীতিবোৰতো দৃশ্যমান হয়। এইটো পদ্ধতিবোৰতো প্ৰতিফলিত হয়। এইটো চিন্তাধাৰাতো দেখা যায়। দেশখনত আগতে মহান খেলুৱৈ আছিল, কিন্তু তেওঁলোকক সমৰ্থন কৰা কোনো নীতি নাছিল। যদি ভাল প্ৰশিক্ষণ, আধুনিক আন্তঃগাঁথনি আৰু কোনো প্ৰয়োজনীয় বিত্তীয় সমৰ্থন নাই, তেন্তে আমাৰ খেলুৱৈসকলে কেনেকৈ জিকিব পাৰিলেহেঁতেন? যোৱা ৯ বছৰত দেশখন সেই পুৰণি চিন্তা ধাৰা আৰু পুৰণি ব্যৱস্থাৰ পৰা ওলাই আহিছে। আজি দেশত এনে বহুতো খেলুৱৈ আছে, যাৰ ওপৰত চাৰি-পাঁচ কোটি টকা ব্যয় কৰা হৈছে। চৰকাৰৰ দৃষ্টিভংগী এতিয়া খেলুৱৈ-কেন্দ্ৰিক। চৰকাৰে এতিয়া খেলুৱৈসকলৰ সন্মুখৰ পৰা বাধা আঁতৰ কৰি সুযোগ সৃষ্টি কৰিছে। সম্ভাৱ্য + প্লেটফৰ্ম = প্ৰদৰ্শন বুলি কোৱা হৈছে। যেতিয়া সম্ভাৱনাই সঠিক প্লেটফৰ্ম পায়, প্ৰদৰ্শন উন্নত হয়। ‘খেলো ইণ্ডিয়া’ৰ দৰে আঁচনিবোৰ খেলুৱৈসকলৰ বাবে এনে এক মঞ্চ হৈ পৰিছে, যিয়ে আমাৰ খেলুৱৈসকলৰ বাবে তৃণমূল পৰ্যায়ত তেওঁলোকক বিচাৰি উলিওৱা আৰু সমৰ্থন কৰাৰ পথ মুকলি কৰিছে। আপোনালোকৰ বহুতে অৱগত হ’ব যে TOPS উদ্যোগে আমাৰ খেলুৱৈসকলক তেওঁলোকৰ প্ৰদৰ্শন উন্নত কৰাত কেনেদৰে সহায় কৰিছে। পেৰা এথলীটসকলক সহায় কৰিবলৈ, আমি গোৱালিয়ৰত বিকলাঙ্গতা ক্ৰীড়া প্ৰশিক্ষণ কেন্দ্ৰও স্থাপন কৰিছো। আৰু আপোনালোকৰ যিসকল গুজৰাটৰ সৈতে পৰিচিত তেওঁলোকে জানিব যে এই ক্ৰীড়া পৃথিৱীত প্ৰৱেশ কৰাৰ প্ৰথম প্ৰয়াস গুজৰাটৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল। আৰু লাহে লাহে এটা গোটেই সংস্কৃতি বিকশিত হ’ল। আজিও, গান্ধীনগৰ প্ৰতিষ্ঠানত আপোনালোকৰ বহুতে আছে যি সম্ভৱতঃ প্ৰশিক্ষণৰ বাবে তালৈ যায়, প্ৰশিক্ষণত থাকে। অৰ্থাৎ, যেতিয়া সকলো প্ৰতিষ্ঠানে আকাৰ লয়, সেইবোৰৰ শক্তি জনা নাযায়। কিন্তু যেতিয়া তাত নিৰন্তৰ আধ্যাত্মিক অনুশীলন হয়, দেশখনে শক্তি অনুভৱ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে।  মই নিশ্চিত যে আপোনাৰ দৰে আৰু বহুতো বিজয়ীয়ে এই সকলোবোৰ সুবিধা লাভ কৰিবলৈ গৈ আছে।

বন্ধুসকল,

মই ইতিমধ্যে কৈছো যে ৩০০ ৰো অধিক লোকৰ এটা গোটত কোনেও পৰাজিত নহয়। আৰু মোৰ মন্ত্ৰ হৈছে, যিটো মই পুনৰ কওঁ, কিছুমান জিকি আহিছে, কিছুমানে শিকি আহিছে। পদকতকৈ নিজকে আৰু আপোনাৰ উত্তৰাধিকাৰীক অধিক চাওক, কিয়নো সেয়াই আটাইতকৈ ডাঙৰ কথা। আপোনালোকে সন্মুখীন হোৱা অসুবিধাবোৰ আৰু সেইবোৰ অতিক্ৰম কৰিবলৈ আপোনালোকে আপোনাৰ শক্তি প্ৰদৰ্শন কৰাৰ ধৰণ, সেয়া হৈছে এই দেশলৈ আপোনাৰ সৰ্বোচ্চ অৱদান। আপোনালোকৰ বহুতে সৰু চহৰ, প্ৰত্যন্ত অঞ্চল আৰু কঠিন পৰিস্থিতিৰ পৰা ইয়ালৈ আহিছে। বহুলোকে জন্মৰ পৰাই শাৰীৰিক সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছে, বহুতে দূৰৱৰ্তী গাঁৱত বাস কৰিছে, কাৰোবাৰ এটা দুৰ্ঘটনা হৈছে যিয়ে তেওঁলোকৰ গোটেই জীৱন সলনি কৰিছে, কিন্তু আপোনালোক এতিয়াও অটল হৈ আছে। ছ’চিয়েল মিডিয়াত আপোনাৰ সফলতা চাওক, হয়তো আজিকালি কোনো খেলেই সিমান খ্যাতি লাভ নকৰে, যিমান খ্যাতি আপোনালোকে পায়। খেলৰ বিষয়ে কোনো বুজাবুজি নথকা সকলোৱেও চাই আছে। তেওঁলোকে চিঞৰি কৈছে, হেৰা, এই শিশুটোৱে এইটো কৰি আছে, আনকি তেওঁৰ শৰীৰত কোনো সমস্যা থাকিলেও, তেওঁ ইমান ডাঙৰ কাম কৰি আছে,’। গাওঁৰ ল’ৰা-ছোৱালী, সৰু চহৰৰ লোক, আপোনালোকৰ জীৱনৰ কাহিনী আজি বিদ্যালয়, মহাবিদ্যালয়, ঘৰত, পথাৰত, সকলো ঠাইতে আলোচনা কৰা হৈছে। আপোনালোকৰ সংগ্ৰাম আৰু সফলতাই তেওঁলোকৰ মনত এটা নতুন সপোনৰ সৃষ্টি কৰিছে। আজিৰ পৰিস্থিতি যিয়েই নহওঁক, তেওঁলোকে যথেষ্ট বহল চিন্তাধাৰা আৰু যথেষ্ট অনুপ্ৰেৰণা লাভ কৰিছে। তেওঁলোকৰো ডাঙৰ হোৱাৰ ইচ্ছা আছে। প্ৰতিটো প্ৰতিযোগিতাত আপোনালোকৰ অংশগ্ৰহণ হৈছে মানৱ সপোনৰ জয়। আৰু সেয়া আপোনাৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ উত্তৰাধিকাৰী।

আৰু সেইকাৰণে মই নিশ্চিত যে আপোনালোকে কঠোৰ পৰিশ্ৰম অব্যাহত ৰাখিব আৰু দেশক গৌৰৱান্বিত কৰিব। আমাৰ চৰকাৰ আপোনাৰ সৈতে আছে, দেশ আপোনাৰ সৈতে আছে। আৰু সংকল্পৰ যথেষ্ট শক্তি আছে। যদি আপোনালোকে ঋণাত্মক চিন্তাৰে খোজ কাঢ়ে, আপোনালোকে পৃথিৱীখন চলাব নোৱাৰে, বা আপোনালোকে একো লাভ কৰিব নোৱাৰে। আপোনালোকে নিশ্চয় বহুলোকক কোৱা দেখিছে যে যদি আপোনালোকে ইয়াৰ পৰা ৰোহতকলৈ আহে, তেন্তে আপোনালোকে বাছখন পাব নে নাপাব, আপোনালোকে ৰে’লখন পাব নে নাপাব, মই কেনেকৈ যাম, মই কি কৰিম? আৰু কিছুমান মানুহ, ৰোহতকলৈ যাবলৈ ভাল, ঠিক আছে, মই গধূলি গৈ আহিম এনেকৈ কয়। তেওঁ নাভাবে, তেওঁ মাথো সাহস কৰে। আৰু তাৰ পিছত আমি এক আত্মবিশ্বাসী সংকল্পলৈ ওলাই যাওঁ, এইবাৰ শতক অতিক্ৰম কৰোঁ, আৰু তাৰ পিছত ১০১ ত ৰ’ব নালাগে, আমি ১১১ পদক লৈ আহো। আজি, যেতিয়া মই কওঁ, ‘এইটো মোৰ ট্ৰেক ৰেকৰ্ড আৰু সেয়েহে মই কওঁ যে আমি একমাত্ৰ যি দহ নম্বৰ অৰ্থনীতিৰ পৰা পাঁচত উপনীত হৈছো আৰু মই নিশ্চিত হৈ কওঁ যে আমি এই দশকত শীৰ্ষ তিনিটাত উপনীত হ’ম।’  ইয়াৰ ভিত্তিত মই কওঁ যে ২০৪৭ চনত এই দেশ এখন উন্নত ভাৰতত পৰিণত হ’ব। যদি মোৰ দিব্যাঙ্গ লোকসকলে তেওঁলোকৰ সপোন পূৰণ কৰিব পাৰে, তেন্তে ১৪০ কোটি লোকৰ শক্তিয়ে এটাও সপোন অসম্পূৰ্ণ হৈ থাকিবলৈ নিদিয়ে, এয়া মোৰ বিশ্বাস।

বন্ধুসকল,

মই আপোনাক বহুত অভিনন্দন জনাইছো, আপোনালোকক শুভকামনা জনাইছো, কিন্তু আমি ইয়াত ৰ’ব নালাগে, আৰু নতুন সংকল্প, আৰু নতুন আত্মবিশ্বাস, প্ৰতিৰাতি ৰাতিপুৱা, এটা নতুন পুৱা, কেৱল তেতিয়াহে গন্তব্যস্থান আমাৰ ওচৰলৈ আহিব। 

আপোনাক বহুত ধন্যবাদ, বহুতো শুভকামনা।

*****

DS/ST/DK/RD/BM