നമസ്‌തേ!
ഒരുപക്ഷേ ആദ്യമായാണ് ‘പരീക്ഷ പേ ചർച്ച’ ഈ തണുപ്പ് കാലത്ത് നടക്കുന്നത്. സാധാരണയായി, ഫെബ്രുവരിയിലാണ് ഇത് സംഘടിപ്പിക്കുന്നത്. എന്നാൽ ജനുവരി 26 (റിപ്പബ്ലിക് ദിനം) നിങ്ങളും പ്രയോജനപ്പെടുത്തണമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു. ഡൽഹിക്ക് പുറത്തുനിന്ന് വന്നവർ അത് പ്രയോജനപ്പെടുത്തിയോ? നിങ്ങൾ കർത്തവ്യ പഥിൽ പോയിരുന്നോ? എങ്ങനെയുണ്ടായിരുന്നു? നിങ്ങൾ അത് ആസ്വദിച്ചോ? തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ നിങ്ങളുടെ കുടുംബത്തോട് നിങ്ങൾ എന്തു പറയും? നിങ്ങൾ അവരോട് ഒന്നും പറയില്ലേ? സുഹൃത്തുക്കളേ, ഞാൻ അധികം സമയമെടുക്കില്ല, പക്ഷേ ‘പരീക്ഷ പേ ചർച്ച’ എന്റെ പരീക്ഷയാണെന്നും ഞാൻ തീർച്ചയായും നിങ്ങളോട് പറയും. രാജ്യത്ത് നിന്നുള്ള കോടിക്കണക്കിന് വിദ്യാർത്ഥികൾ എന്റെ പരീക്ഷ എഴുതുന്നുണ്ട്. ഈ പരീക്ഷ എഴുതുന്നതിൽ എനിക്ക് സന്തോഷമുണ്ട്; എനിക്ക് ഇത് ഇഷ്ടമാണ്, കാരണം എനിക്ക് ലഭിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങൾ ലക്ഷക്കണക്കിന് എണ്ണമാണ്. കുട്ടികൾ വളരെ മുൻകൈയെടുത്ത് ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നു, അവരുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ പറയുന്നു, അവരുടെ വ്യക്തിപരമായ പ്രശ്നങ്ങളും പങ്കുവെക്കുന്നു. എന്റെ രാജ്യത്തെ യുവ മനസ്സ് എന്താണ് ചിന്തിക്കുന്നത്, അത് കടന്നുപോകുന്ന സങ്കീർണതകൾ, രാജ്യത്തിൽ നിന്നുള്ള പ്രതീക്ഷകൾ,​ഗവൺമെന്റുകളിൽ നിന്നുള്ള പ്രതീക്ഷകൾ, സ്വപ്നങ്ങൾ, തീരുമാനങ്ങൾ എന്നിവ അറിയാൻ കഴിയുന്നത് എനിക്ക് ഒരു വലിയ ഭാഗ്യമാണ്. ചുരുക്കത്തിൽ, ഇത് എനിക്ക് ശരിക്കും ഒരു നിധിയാണ്. ഈ ചോദ്യങ്ങളെല്ലാം സംരക്ഷിക്കാൻ ഞാൻ എന്റെ ഉദ്യോഗസ്ഥരോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. 10-15 വർഷത്തിനുശേഷം ഒരു അവസരം ലഭിക്കുകയാണെങ്കിൽ, സാമൂഹിക ശാസ്ത്രജ്ഞരെക്കൊണ്ട് ഈ ചോദ്യങ്ങൾ വിശകലനം ചെയ്യിക്കും. തലമുറകൾ മാറുന്നതിനനുസരിച്ച് സാഹചര്യങ്ങളും മാറുന്നു, ഈ പ്രക്രിയയിൽ യുവ മനസ്സിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളും തീരുമാനങ്ങളും ചിന്തയും മാറുന്നു. നിങ്ങൾ എന്നോട് ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നതുപോലെ ലളിതമായ രൂപത്തിൽ ആർക്കും ഇത്രയും വലിയ ഒരു പ്രബന്ധം ഉണ്ടാകില്ല. നമുക്ക് അധികം സംസാരിക്കേണ്ട. ഈ പരിപാടി ഏറെ നീണ്ടുപോകാറുണ്ടെന്ന് എനിക്ക്  മിക്കവാറും പരാതി ലഭിക്കാറുണ്ട്, അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഉടൻ ഇത് ആരംഭിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം എന്താണ്? ഇത് ഏറെ നേരം നിലനിൽക്കുമോ? ഇത് ഏറെ നേരം നീണ്ടുനിൽക്കണോ? കൂടുതൽ പറയാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് വിടുന്നു. എങ്ങനെ മുന്നോട്ട് പോകണമെന്ന് എന്നോട് പറയൂ. ആരാണ് ആദ്യം ചോദിക്കുക?

അവതാരകൻ: ലോകത്തെ മാറ്റാൻ നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, ലോകത്തെയല്ല, സ്വയം മാറാൻ പഠിക്കുക. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, നിങ്ങളുടെ പ്രചോദനാത്മകവും വിജ്ഞാനപ്രദവുമായ പ്രസംഗം എപ്പോഴും ഞങ്ങളിൽ പോസിറ്റീവ് എനർജിയും ആത്മവിശ്വാസവും നിറയ്ക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ അപാരമായ അനുഭവത്തിനും അറിവുള്ള മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശത്തിനും വേണ്ടി ഞങ്ങൾ ആകാംക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നു. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി! നിങ്ങളുടെ അനുഗ്രഹത്തോടും അനുമതിയോടും കൂടി, ഈ പരിപാടി ആരംഭിക്കാൻ ഞങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നന്ദി സർ.

ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, സമ്പന്നമായ സാംസ്കാരിക പൈതൃകത്തിനും വാസ്തുവിദ്യാ സൗന്ദര്യത്തിനും പേരുകേട്ട മധുരയിൽ നിന്നുള്ള  അശ്വിനി, ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അശ്വിനി, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കുക.

അശ്വിനി: ആദരണീയനായ പ്രധാനമന്ത്രി സർ, നമസ്‌കാരം! എന്റെ പേര് അശ്വിനി. ഞാൻ തമിഴ്‌നാട്ടിലെ മധുരയിലെ കേന്ദ്രീയ വിദ്യാലയ നമ്പർ 2-ലെ വിദ്യാർത്ഥിനിയാണ്. എന്റെ പരീക്ഷാഫലങ്ങൾ മികച്ചതല്ലെങ്കിൽ എന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ നിരാശയെ ഞാൻ എങ്ങനെ നേരിടും എന്നതാണ് സർ. ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന മാർക്ക് ലഭിച്ചില്ലെങ്കിൽ എന്തുചെയ്യും? ഒരു നല്ല വിദ്യാർത്ഥിയാകുക എന്നത് എളുപ്പമുള്ള ജോലിയല്ല. മുതിർന്നവരുടെ പ്രതീക്ഷകൾ വളരെ ഉയർന്നതായിത്തീരുന്നു, പരീക്ഷ എഴുതുന്നയാൾ വളരെയധികം സമ്മർദ്ദത്തിലാകുകയും അവർ വിഷാദത്തിലേക്ക് വീഴുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇക്കാലത്ത്, വിദ്യാർത്ഥികൾ കൈത്തണ്ട മുറിച്ച് പ്രകോപിതരാകുന്നത് സാധാരണമാണ്, അവർക്ക് അവരുടെ വികാരങ്ങൾ പങ്കിടാൻ വിശ്വസനീയവരായവർ ആരും ഇല്ല. ദയവായി ഇക്കാര്യത്തിൽ എന്നെ നയിക്കൂ. നന്ദി സർ.

അവതാരകൻ: നന്ദി അശ്വിനി. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ, നവദേശ് ജാഗൂർ ഇന്ത്യയുടെ തലസ്ഥാനമായ ഡൽഹിയുടെ ഹൃദയഭാഗത്തുനിന്നുള്ളയാളാണ് -- ആകർഷകമായ മഹത്തായ മധ്യകാല ചരിത്രവും അതിശയകരമായ വാസ്തുവിദ്യാ ശൈലികളുമുള്ള നിരവധി സാമ്രാജ്യങ്ങളുടെ ഇരിപ്പിടം. നവദേശ് ഹാളിൽ ഇരിക്കുന്നു, തന്റെ ചോദ്യവുമായി സമാനമായ ഒരു വിഷയം ചർച്ച ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നവദേശ്, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

നവദേശ്: സുപ്രഭാതം, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ. ഞാൻ ഡൽഹി മേഖലയിലെ പിതം പുരയിലുള്ള കേന്ദ്രീയ വിദ്യാലയത്തിലെ നവദേശ് ജാഗൂർ ആണ്. സർ, എന്റെ പരീക്ഷാഫലം മോശമാകുമ്പോൾ എന്റെ കുടുംബത്തെ എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യും എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം? ദയവായി എന്നെ നയിക്കൂ സർ. വളരെ നന്ദി.

അവതാരകൻ: നന്ദി നവദേശ്. ലോകത്തിന് സമാധാനത്തിന്റെയും കാരുണ്യത്തിന്റെയും സന്ദേശം നൽകിയ ഭഗവാൻ ബുദ്ധൻ, ഗുരു ഗോബിന്ദ് സിംഗ്, വർധമാൻ മഹാവീർ എന്നിവരുടെ ജന്മസ്ഥലമായ പട്നയിലെ പുരാതന നഗരത്തിൽ നിന്നുള്ള  പ്രിയങ്ക കുമാരി സമാനമായ ഒരു പ്രശ്നം നേരിടുന്നു, ആദരണീയനായ പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ  മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. പ്രിയങ്ക, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കുക.

പ്രിയങ്ക: നമസ്തേ! ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ, എന്റെ പേര് പ്രിയങ്ക കുമാരി. പട്നയിലെ രാജേന്ദ്ര നഗറിലെ രബീന്ദ്ര ബാലിക പ്ലസ് ടു വിദ്യാലയത്തിൽ നിന്നുള്ള പതിനൊന്നാം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിയാണ് ഞാൻ. എന്റെ കുടുംബത്തിലെ എല്ലാവരും നല്ല മാർക്കോടെ പാസായി. എനിക്കും നല്ല മാർക്ക് ലഭിക്കണം. ഇതിനായി ഞാൻ സമ്മർദ്ദത്തിലാണ്, അതിനാൽ ഈ ലക്ഷ്യത്തിലേക്കായി താങ്കൾ എന്നെ നയിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നന്ദി.

അവതാരകൻ: നന്ദി പ്രിയങ്ക. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി അശ്വിനി, നവദേശ്, പ്രിയങ്ക എന്നിവർ ഉന്നയിച്ച ഈ പ്രധാനപ്പെട്ട പ്രശ്നം നിരവധി വിദ്യാർത്ഥികളെ ബാധിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അവർ കരുതുന്നു, അത് പരിഹരിക്കാൻ അവർ നിങ്ങളുടെ മാർഗനിർദേശം തേടുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: അശ്വിനി, നിങ്ങൾ ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കാറുണ്ടോ? ക്രിക്കറ്റിൽ ഒരു ഗൂഗ്ലി ബോൾ ഉണ്ട്. ഒരേയൊരു ലക്ഷ്യമുണ്ട്, പക്ഷേ ദിശ വ്യത്യസ്തമാണ്. ആദ്യ പന്തിൽ തന്നെ എന്നെ പുറത്താക്കണമെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. കുടുംബാംഗങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളിൽ ഉയർന്ന പ്രതീക്ഷകൾ ഉണ്ടാകുന്നത് വളരെ സ്വാഭാവികമാണ്. അതിൽ തെറ്റൊന്നുമില്ല. എന്നാൽ കുടുംബാംഗങ്ങൾക്ക് അവരുടെ സാമൂഹിക പദവി കാരണം പ്രതീക്ഷകളുണ്ടെങ്കിൽ, അത് ആശങ്കാജനകമാണ്. അവരുടെ സാമൂഹിക പദവി അവരുടെ മേൽ വളരെയധികം സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തുന്നു, അത് അവരുടെ മനസ്സിനെ വളരെയധികം സ്വാധീനിക്കുന്നു, സമൂഹത്തിലെ മറ്റുള്ളവരോട് അവരുടെ കുട്ടികളെക്കുറിച്ച്  എന്ത് പറയുമെന്ന് അവർ ചിന്തിക്കുന്നു. ദുർബലരാണെങ്കിൽ തങ്ങളുടെ കുട്ടികളെക്കുറിച്ച് എന്ത് ചർച്ച ചെയ്യുമെന്ന് അവർക്ക് എപ്പോഴും ഈ സങ്കീർണ്ണതയുണ്ട്. മാതാപിതാക്കൾ ഒരു ക്ലബ്ബിലോ സമൂഹത്തിലോ സുഹൃത്തുക്കളോടൊപ്പം ഇരിക്കുമ്പോഴോ കുളത്തിനരികിൽ മറ്റുള്ളവരുമായി വസ്ത്രങ്ങൾ കഴുകുമ്പോൾ മക്കളെക്കുറിച്ച് ചർച്ച ചെയ്യുമ്പോഴോ കുട്ടികളുടെ പ്രശ്നം ഉയർന്നുവരുമ്പോഴാണ് ഇത് സംഭവിക്കുന്നത്. കുട്ടികളുടെ കഴിവുകളെക്കുറിച്ച് അറിയാമെങ്കിലും, അവർ ഒരു അപകർഷതാബോധം അനുഭവിക്കുന്നതിനാൽ, അവരുടെ സാമൂഹിക പദവി കാരണം അവരുടെ കുട്ടികളെ കുറിച്ച് വലിയ അവകാശവാദങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുന്നു. പതുക്കെ പതുക്കെ അവർ അത് ആന്തരികമാക്കുകയും കുട്ടികളിൽ നിന്ന് അത് പ്രതീക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സാമൂഹിക ജീവിതത്തിൽ വികസിച്ച ഒരു സ്വാഭാവിക പ്രവണതയാണിത്. രണ്ടാമതായി, നിങ്ങൾ നന്നായി ചെയ്താൽ, എല്ലാവർക്കും നിങ്ങളിൽ നിന്ന് പുതിയ പ്രതീക്ഷകൾ ഉണ്ടാകുന്നത് സ്വാഭാവികമാണ്. നമ്മൾ രാഷ്ട്രീയത്തിലാണ്. എത്ര തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ നമ്മൾ വിജയിച്ചാലും, തോൽക്കാൻ പാടില്ലാത്തത്ര സമ്മർദ്ദം സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നു. നമ്മൾ 200 സീറ്റുകൾ നേടിയാലും, നമുക്ക് എന്തുകൊണ്ട് 250 സീറ്റുകൾ നേടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു? 300 സീറ്റുകൾ നേടിയാലും, ചോദ്യങ്ങൾ ഉയരുന്നു: നമുക്ക് എന്തുകൊണ്ട് 350 സീറ്റുകൾ നേടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല? എല്ലാ വശങ്ങളിൽ നിന്നും സമ്മർദ്ദം സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ ഈ സമ്മർദ്ദങ്ങൾക്ക് നമ്മൾ വഴങ്ങണോ? ദിവസം മുഴുവൻ നിങ്ങളോട് എന്താണ് പറയുന്നതെന്നും എല്ലായിടത്തുനിന്നും നിങ്ങൾ കേൾക്കുന്നതെന്നും ഒരു നിമിഷം ചിന്തിക്കുക. നിങ്ങൾ അതിനായി സമയം പാഴാക്കുമോ അതോ ആത്മപരിശോധന നടത്തുമോ? നിങ്ങളുടെ കഴിവ്, മുൻഗണന, ആവശ്യകത, ഉദ്ദേശ്യം എന്നിവ നിങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള പ്രതീക്ഷകളുമായി സംയോജിപ്പിക്കുക. നിങ്ങൾ ഒരു ക്രിക്കറ്റ് മത്സരം കാണാൻ പോയിരിക്കണം. സ്റ്റേഡിയത്തിൽ ആയിരക്കണക്കിന് കാണികളുണ്ട്, ആരെങ്കിലും കളിക്കാൻ വരുമ്പോൾ അവർ 'ഫോർ, ഫോർ, സിക്സ്, സിക്സ്' എന്ന് വിളിച്ചുപറയാൻ തുടങ്ങും. പ്രേക്ഷകരുടെ ആവശ്യപ്രകാരം ആ ബാറ്റ്സ്മാൻ ഫോറുകളും സിക്സറുകളും അടിക്കാൻ തുടങ്ങുമോ? ഏതെങ്കിലും കളിക്കാരൻ ഇത് ചെയ്യുമോ? ആളുകൾ എത്ര നിലവിളിച്ചാലും, അവൻ നേരിടുന്ന പന്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. അവൻ ബൗളറുടെ മനസ്സ് പഠിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും പന്ത് അനുസരിച്ച് കളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ആളുകൾ എത്ര നിലവിളിച്ചാലും അവൻ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. അതിനാൽ, നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചാൽ, സമ്മർദ്ദങ്ങളെയും പ്രതീക്ഷകളെയും മറികടക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയും. താമസിയാതെ അല്ലെങ്കിൽ പിന്നീട് നിങ്ങൾക്ക് ആ പ്രശ്നങ്ങളെ മറികടക്കാൻ കഴിയും. അതിനാൽ, സമ്മർദ്ദങ്ങൾക്ക് വഴങ്ങരുതെന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളോട് അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു.
എന്നിരുന്നാലും, ചിലപ്പോഴൊക്കെ സമ്മർദ്ദം വിശകലനം ചെയ്യുക. നിങ്ങൾ സ്വയം കുറച്ചുകാണുന്നതല്ലേ? നിങ്ങൾക്ക് ധാരാളം കഴിവുകളുണ്ട്, പക്ഷേ നിങ്ങൾ വളരെ വിഷാദത്തിലാണ്, പുതുമകൾ കണ്ടെത്താൻ നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. ചിലപ്പോൾ ആ പ്രതീക്ഷകൾ ഒരു വലിയ ശക്തിയായി, ധാരാളം ഊർജ്ജസ്വലതയായി മാറുന്നു. കുട്ടികളിൽ നിന്നുള്ള പ്രതീക്ഷകളെക്കുറിച്ച് മാതാപിതാക്കൾ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് ഞാൻ മുൻപ് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. സാമൂഹിക സമ്മർദ്ദത്തിൽ മാതാപിതാക്കൾ കുട്ടികളുടെ മേൽ സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തരുത്. എന്നാൽ അതേ സമയം, കുട്ടികൾ സ്വയം കുറച്ചുകാണരുത്. ഈ രണ്ട് കാര്യങ്ങൾക്കും നിങ്ങൾ പ്രാധാന്യം നൽകിയാൽ, അത്തരം പ്രശ്നങ്ങൾ വളരെ എളുപ്പത്തിൽ പരിഹരിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയുമെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്. അവതാരകൻ എവിടെയാണ്?

അവതാരകൻ: ആദരണീയനായ പ്രധാനമന്ത്രി! വളരെ നന്ദി. നിങ്ങളുടെ പ്രചോദനാത്മകമായ വാക്കുകൾ മാതാപിതാക്കളെ അവരുടെ കുട്ടികളെ മനസ്സിലാക്കാൻ സഹായിച്ചു. സർ, ഞങ്ങൾക്ക് സമ്മർദ്ദമുണ്ടാകില്ല, പരീക്ഷയിൽ ഞങ്ങൾ ആവേശം നിലനിർത്തും. നന്ദി.

അവതാരകൻ: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി. പ്രകൃതിയുടെ തൊട്ടുകൂടാത്ത സൗന്ദര്യം ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു കുന്നിൻ പ്രദേശമാണ് ചമ്പ, ഇന്ത്യയുടെ പാരീസ് എന്നറിയപ്പെടുന്നു. ഹിമാചൽ പ്രദേശിലെ ചമ്പയിൽ നിന്നുള്ള ആരുഷി താക്കൂർ വെർച്വലായി ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേരുന്നു. ആരുഷി, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ആരുഷി: നമസ്കാരം, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി. എന്റെ പേര് ആരുഷി താക്കൂർ, ഞാൻ ചമ്പ ജില്ലയിലെ ഡൽഹൗസിയിലുള്ള കേന്ദ്രീയ വിദ്യാലയ ബനിഖേതിലെ 11-ാം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിനിയാണ്. സർ, എനിക്ക് താങ്കളോട് ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്, പരീക്ഷയ്ക്കിടെ എന്നെ ഏറ്റവും അലട്ടുന്നത് ഞാൻ എവിടെ നിന്നാണ് പഠനം ആരംഭിക്കേണ്ടത് എന്നതാണ്? എല്ലാം മറന്നുപോയതായി എനിക്ക് എപ്പോഴും തോന്നുന്നു, അതിനെക്കുറിച്ച് ഞാൻ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു, അത് എനിക്ക് വളരെയധികം സമ്മർദ്ദം നൽകുന്നു. ദയവായി എന്നെ നയിക്കൂ. നന്ദി സർ.

അവതാരകൻ: നന്ദി, ആരുഷി. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, ഇന്ത്യയുടെ നെല്ലറ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഛത്തീസ്ഗഢിന്റെ തലസ്ഥാനമാണ് റായ്പൂർ. ഈ പ്രശ്നത്തിലുള്ള തന്റെ ജിജ്ഞാസയ്ക്ക് ഒരു പരിഹാരം കാണാൻ റായ്പൂരിലെ അദിതി ദിവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അദിതി, നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

അദിതി ദിവാൻ: നമസ്കാരം, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി. എന്റെ പേര് അദിതി ദിവാൻ, ഞാൻ ഛത്തീസ്ഗഢിലെ റായ്പൂരിലുള്ള കൃഷ്ണ പബ്ലിക് സ്കൂളിൽ 12-ാം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിനിയാണ്. എനിക്ക് ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാനുണ്ടെന്ന വസ്തുതയെക്കുറിച്ച് ഓർത്ത് ഞാൻ വിഷമിക്കുന്നു എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം. പക്ഷേ, എനിക്ക് ധാരാളം ജോലിയുള്ളതിനാൽ അവസാനം എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല. ഏത് ജോലിയും കൃത്യസമയത്ത് പൂർത്തിയാക്കിയാലും, ഞാൻ കൂടുതൽ വിഷമിക്കുന്നു, കാരണം മറ്റ് ജോലികൾ ചെയ്യാൻ ഞാൻ വളരെയധികം സമയമെടുക്കുകയോ അല്ലെങ്കിൽ അത് കൂടുതൽ സമയം വരെ മാറ്റിവയ്ക്കുകയോ ചെയ്യും. എന്റെ എല്ലാ ജോലികളും കൃത്യസമയത്ത് എങ്ങനെ പൂർത്തിയാക്കണമെന്ന് അറിയാൻ എനിക്ക് ജിജ്ഞാസയുണ്ട്. നന്ദി.

അവതാരകൻ: നന്ദി, അദിതി. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, ആരുഷിയും അദിതിയും പരീക്ഷകൾക്ക് തയ്യാറെടുക്കുന്നതിലും സമയം വിനിയോഗിക്കുന്നതിലും നിങ്ങളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം തേടുന്നു. ആദരണീയനായ പ്രധാനമന്ത്രി, ദയവായി അവരുടെ പ്രശ്നം പരിഹരിക്കൂ.

 പ്രധാനമന്ത്രി: നോക്കൂ, ഈ വിഷയം പരീക്ഷകളിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നതല്ല. എന്തായാലും, നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ സമയ മാനേജ്മെന്റിനെക്കുറിച്ച് നാം ബോധവാന്മാരായിരിക്കണം, പരീക്ഷയോ പരീക്ഷയോ ഇല്ലയോ. ജോലി കുന്നുകൂടുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. കൃത്യസമയത്ത് ചെയ്യാത്തതിനാലാണ് ജോലി കുന്നുകൂടുന്നത്. ജോലി ചെയ്യുന്നതിൽ ഒരാൾക്ക് ഒരിക്കലും മടുപ്പ് തോന്നുന്നില്ല എന്നതും ഒരുപോലെ സത്യമാണ്. പകരം, നമ്മൾ ജോലി ചെയ്യുമ്പോൾ സംതൃപ്തി തോന്നുന്നു. ഒരാൾ ജോലി ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ ക്ഷീണിതനാകും. ഒരാൾ തന്റെ ചുറ്റും ഇത്രയധികം ജോലി കാണുമ്പോൾ, അയാൾക്ക് ക്ഷീണം തോന്നുന്നു. അതിനാൽ, ഒരാൾ ഉടൻ തന്നെ ആരംഭിക്കണം. രണ്ടാമതായി, നിങ്ങൾ സമയം ചെലവഴിക്കുന്ന ഒരു ആഴ്ചയോളം ഒരു ഡയറി എഴുതുക. നിങ്ങൾ പഠിക്കുകയാണെങ്കിൽ പോലും, ഏത് വിഷയത്തിലാണ് നിങ്ങൾ എത്ര സമയം ചെലവഴിക്കുന്നതെന്ന് കണ്ടെത്തുക, കൂടാതെ നിങ്ങൾ കുറുക്കുവഴികൾ തേടുന്നുണ്ടോ അതോ അടിസ്ഥാനകാര്യങ്ങളിലേക്ക് പോകുന്നുണ്ടോ എന്ന് കണ്ടെത്തുക. നിങ്ങൾ വിശദാംശങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് സ്വയം ഒരു ചെറിയ വിശകലനം നടത്തുക. നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സമയം ചെലവഴിക്കുന്നതും നിങ്ങൾക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട വിഷയങ്ങളിൽ മുഴുകുന്നതും നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്. നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമില്ലാത്തതും എന്നാൽ അത്യാവശ്യവുമായ മൂന്ന് വിഷയങ്ങളുണ്ട്. അവ നിങ്ങൾക്ക് ഒരു ഭാരമായി തോന്നുന്നു. ദിവസവും രണ്ട് മണിക്കൂർ ചെലവഴിച്ചിട്ടും നിങ്ങളുടെ ഫലങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ച നിലവാരത്തിൽ എത്തിയില്ലെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് തോന്നുന്നു. രണ്ട് മണിക്കൂർ നിർബന്ധമായും പഠിക്കേണ്ടതില്ല. മനസ്സ് ഫ്രഷ് ആയിരിക്കുമ്പോൾ പഠിക്കണം. നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടാത്തതും നിങ്ങൾക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതുമായ ഒരു വിഷയത്തിന് 30 മിനിറ്റ് നൽകുന്നത് ഒരു ശീലമാക്കുക. എന്നിട്ട് നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു വിഷയം എടുത്ത് 20 മിനിറ്റ് അതിൽ ചെലവഴിക്കുക. അതുപോലെ, നിങ്ങൾക്ക് അൽപ്പം ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത ഒരു വിഷയത്തിൽ 30 മിനിറ്റ് ചെലവഴിക്കുക. ഇതുപോലുള്ള ഒരു ദിനചര്യ ഉണ്ടാക്കുക. നിങ്ങൾക്ക് വിശ്രമം തോന്നും, നിങ്ങൾ മുമ്പ് ഒഴിവാക്കിയിരുന്ന വിഷയങ്ങളിൽ ക്രമേണ താൽപ്പര്യം കണ്ടെത്തും. നിങ്ങൾക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു വിഷയത്തിൽ മുഴുകുമ്പോൾ ധാരാളം സമയം പാഴാകുന്നു. പട്ടം പറത്തുന്ന നിങ്ങളിൽ ഒരാൾ ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത് പട്ടം പറത്തുന്നത് എനിക്ക് വളരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. പട്ടത്തിന്റെ നൂലായ ചരട് ചിലപ്പോൾ പരസ്പരം കുടുങ്ങി ഒരു വലിയ കെട്ടായി മാറുന്നു. ബുദ്ധിമാനായ ഒരാൾ എന്തു ചെയ്യും? അവൻ ബലം പ്രയോഗിച്ച് വലിക്കുമോ? അവൻ ഇത് ചെയ്യില്ല. ഓരോ നൂലും പതുക്കെ പിടിച്ചുകൊണ്ട് അത് എങ്ങനെ തുറക്കണമെന്ന് കാണാൻ ശ്രമിക്കും, പിന്നെ പതുക്കെ കെട്ട് തുറക്കും. ഒടുവിൽ, അവൻ കെട്ട് കെട്ടുന്നതിൽ വിജയിക്കും, അവന് ആവശ്യമായ മുഴുവൻ നൂലും അവനുണ്ടാകും. നമ്മൾ ബലപ്രയോഗം നടത്തേണ്ടതില്ല, ശാന്തമായ രീതിയിൽ ഒരു പരിഹാരം കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കണം. ശാന്തമായ രീതിയിൽ ഒരു പരിഹാരം കണ്ടെത്താൻ നിങ്ങൾ ശ്രമിച്ചാൽ, നിങ്ങൾക്ക് അത് ശരിയായ രീതിയിൽ ചെയ്യാൻ കഴിയുമെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്. രണ്ടാമതായി, നിങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ വീട്ടിലെ ജോലി ഷെഡ്യൂൾ നിങ്ങൾ എപ്പോഴെങ്കിലും നിരീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടോ? വാസ്തവത്തിൽ, നിങ്ങൾ സ്കൂളിൽ നിന്ന് വരുമ്പോൾ നിങ്ങളുടെ അമ്മ എല്ലാം തയ്യാറാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന് കാണുമ്പോൾ നിങ്ങൾ വളരെ സന്തോഷിക്കും. രാവിലെ സ്കൂളിൽ പോകേണ്ടി വന്നപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ അമ്മ എല്ലാം മുൻകൂട്ടി തയ്യാറാക്കിയിരുന്നു. ഇത് വളരെ സന്തോഷകരമാണ്, പക്ഷേ നിങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ സമയ മാനേജ്മെന്റ് നിങ്ങൾ എപ്പോഴെങ്കിലും നിരീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടോ? രാവിലെ 6 മണിക്കോ മറ്റോ ഒരു പ്രത്യേക ജോലി രാവിലെ 6.30 ഓടെ പൂർത്തിയാക്കണമെന്ന് അവൾക്കറിയാം. അവളുടെ കുട്ടി രാവിലെ 9 മണിക്ക് സ്കൂളിൽ പോകേണ്ടിവന്നാൽ, ആ സമയത്തിനുള്ളിൽ അവൾ എല്ലാം തയ്യാറാക്കണം. അവളുടെ കുട്ടി വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോഴേക്കും അവൾ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് അവൾക്കറിയാം. വീട്ടുജോലികളിൽ ഭൂരിഭാഗവും ചെയ്യുമ്പോഴും അമ്മയ്ക്ക് കൃത്യമായ സമയ മാനേജ്മെന്റ് ഉണ്ട്. എന്നാൽ ഒരു ജോലിയും ചെയ്യുമ്പോൾ അവൾക്ക് ഭാരം തോന്നില്ല. ക്ഷീണിതയാണെന്നും ചെയ്യാൻ ഒരുപാട് ജോലിയുണ്ടെന്നും അവൾ ഒരിക്കലും പരാതിപ്പെടില്ല, കാരണം ആ മണിക്കൂറുകളിൽ എല്ലാം പൂർത്തിയാക്കണമെന്ന് അവൾക്കറിയാം. പ്രധാനമായി, കുറച്ച് അധിക സമയം ലഭിച്ചാലും അവൾ മിണ്ടാതിരിക്കില്ല. അവൾ ഒന്നല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു സൃഷ്ടിപരമായ പ്രവർത്തനത്തിൽ തുടരുന്നു. അവൾ ഒരു സൂചിയും നൂലും എടുക്കും, എന്തെങ്കിലും ചെയ്യും. വിശ്രമിക്കാൻ അവൾ സ്വന്തമായി ക്രമീകരണങ്ങൾ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. നിങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിച്ചാൽ, ഒരു വിദ്യാർത്ഥി എന്ന നിലയിൽ സമയ മാനേജ്മെന്റിന്റെ പ്രാധാന്യം നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാകും. സമയ മാനേജ്മെന്റ് എന്നാൽ രണ്ട് മണിക്കൂർ, മൂന്ന് മണിക്കൂർ അല്ലെങ്കിൽ നാല് മണിക്കൂർ എന്നല്ല അർത്ഥമാക്കുന്നത്. സൂക്ഷ്മ മാനേജ്മെന്റ് ഉണ്ടായിരിക്കണം. ഒരു പ്രത്യേക വിഷയത്തിൽ എത്ര മണിക്കൂർ ചെലവഴിക്കണമെന്ന് നിങ്ങൾ തീരുമാനിക്കണം. പഠിക്കുന്നതുകൊണ്ട് മാത്രം അടുത്ത ആറ് ദിവസത്തേക്ക് മറ്റൊന്നും ചെയ്യരുതെന്ന് ഇത്രയധികം നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തരുത്. അങ്ങനെയെങ്കിൽ നിങ്ങൾ ക്ഷീണിതനാകും. നിങ്ങൾ അത് തുല്യമായി വിതരണം ചെയ്യുന്നു, അത് തീർച്ചയായും നിങ്ങൾക്ക് ഗുണം ചെയ്യും. നന്ദി.

അവതാരകൻ: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ, ഫലപ്രദമായ വിദ്യാർത്ഥിയാകുന്നതിന് ഞങ്ങളെ ക്രമാനുഗതവും വ്യവസ്ഥാപിതവുമായിരിക്കാൻ നയിച്ചതിന് നന്ദി. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ, രൂപേഷ് കശ്യപ് ഛത്തീസ്ഗഡിലെ ബസ്തർ ജില്ലയിൽ നിന്നുള്ളയാളാണ്. വിശിഷ്ടമായ ഗോത്രകലയ്ക്കും, ആകർഷകമായ ചിത്രകൂട് വെള്ളച്ചാട്ടത്തിനും, മികച്ച ഗുണനിലവാരമുള്ള മുളയ്ക്കും പേരുകേട്ടതാണ് ഇത്. രൂപേഷ് ഇവിടെ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ഉണ്ട്, സുപ്രധാനമായ ഒരു വിഷയത്തിൽ നിങ്ങളുടെ ഉപദേശം ആവശ്യമാണ്. രൂപേഷ്, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

രൂപേഷ്: ഗുഡ് മോർണിംഗ്, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ. എന്റെ പേര് രൂപേഷ് കശ്യപ്. ഞാൻ ഛത്തീസ്ഗഡിലെ ബസ്തർ ജില്ലയിലെ ദർഭയിലുള്ള സ്വാമി ആത്മാനന്ദ് ഗവൺമെന്റ് ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയം സ്കൂളിൽ നിന്ന് 9-ാം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിയാണ്. സർ, പരീക്ഷകളിൽ അന്യായമായ വഴികൾ എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കാം എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം. നന്ദി സർ.

അവതാരകൻ: നന്ദി രൂപേഷ്. ഒഡീഷയുടെ ആത്മീയ തലസ്ഥാനമായ ജഗന്നാഥ് പുരിയുടെ പൈതൃക നഗരത്തിൽ നിന്നും, മനോഹരമായ രഥയാത്രയ്ക്കും ശാന്തമായ ബീച്ചുകൾക്കും പേരുകേട്ട തൻമയ് ബിസ്വാൾ, സമാനമായ ഒരു വിഷയത്തിൽ നിങ്ങളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം തേടുന്നു. തന്മയ്, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

തന്മയ്: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ, നമസ്കാരം. എന്റെ പേര് തന്മയ് ബിസ്വാൾ. ഞാൻ ഒഡീഷയിലെ പുരിയിലെ കൊണാർക്കിലുള്ള ജവഹർ നവോദയ വിദ്യാലയത്തിലെ വിദ്യാർത്ഥിയാണ്. സർ, പരീക്ഷയ്ക്കിടെ വിദ്യാർത്ഥികളുടെ കോപ്പിയടി അല്ലെങ്കിൽ കോപ്പിയടി പ്രവർത്തനങ്ങൾ എങ്ങനെ ഇല്ലാതാക്കാം എന്നതാണ് നിങ്ങളോട് എന്റെ ചോദ്യം. ദയവായി ഇതിൽ എനിക്ക് വഴികാട്ടി തരൂ. നന്ദി സർ.

അവതാരകൻ: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, പരീക്ഷയിൽ അന്യായമായ മാർഗങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്നത് എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കാം എന്നതിനെക്കുറിച്ച് രൂപേഷും തൻമയിക്കും നിങ്ങളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം ആവശ്യമാണ്.

പ്രധാനമന്ത്രി: പരീക്ഷകളിൽ നടക്കുന്ന തെറ്റായ രീതികൾക്കും ദുഷ്‌പ്രവൃത്തികൾക്കും എതിരെ എന്തെങ്കിലും പരിഹാരം കണ്ടെത്തണമെന്ന് നമ്മുടെ വിദ്യാർത്ഥികൾക്കും തോന്നുന്നതിൽ 
എനിക്ക് സന്തോഷമുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ച് കഠിനാധ്വാനികളായ വിദ്യാർത്ഥികളായവർ, തങ്ങൾ വളരെ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്നതിൽ തീർച്ചയായും ആശങ്കാകുലരാണ്, അതേസമയം ചിലർ കോപ്പിയടിച്ച് പരീക്ഷ പാസാകുമ്പോൾ. മുമ്പും ആളുകൾ കോപ്പിയടിക്കുമായിരുന്നു, പക്ഷേ രഹസ്യമായി. ഇപ്പോൾ അവർ സൂപ്പർവൈസറെ കബളിപ്പിച്ചതായി അഭിമാനത്തോടെ അവകാശപ്പെടുന്നു. മൂല്യങ്ങളിലെ ഈ മാറ്റം വളരെ അപകടകരമാണ്, അതിനാൽ നാമെല്ലാവരും ഈ സാമൂഹിക സത്യത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കേണ്ടതുണ്ട്. കോച്ചിംഗ് സ്ഥാപനങ്ങൾ നടത്തുന്ന അധ്യാപകരും മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്ന് ട്യൂഷൻ പണം വാങ്ങിയതിനാൽ തങ്ങളുടെ വിദ്യാർത്ഥികൾ നന്നായി പ്രവർത്തിക്കുന്നുവെന്ന് കരുതുന്നുവെന്നും അവർ കോപ്പിയടിക്കുന്നതിൽ വിദ്യാർത്ഥികളെ നയിക്കുകയും സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്നും നിരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അത്തരം അധ്യാപകരുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്ന് എന്നോട് പറയൂ. രണ്ടാമതായി, ചില വിദ്യാർത്ഥികൾ പഠിക്കാൻ സമയം ചെലവഴിക്കുന്നില്ല, പക്ഷേ കോപ്പിയടിക്കാനുള്ള വഴികൾ കണ്ടെത്തുന്നതിൽ വളരെ സർഗ്ഗാത്മകത പുലർത്തുന്നുവെന്ന് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവർ മണിക്കൂറുകൾ ചെലവഴിക്കുകയും സൂക്ഷ്മമായ രീതിയിൽ കുറിപ്പുകൾ തയ്യാറാക്കുകയും ചെയ്യും. ചിലപ്പോഴൊക്കെ എനിക്ക് തോന്നാറുണ്ട്, കോപ്പിയടിക്കാനും വഞ്ചിക്കാനുമുള്ള വിദ്യകൾ വികസിപ്പിക്കാൻ മണിക്കൂറുകൾ ചെലവഴിക്കുന്നതിനാൽ അവർ വഞ്ചനയിൽ വളരെ സർഗ്ഗാത്മകരാണെന്ന്. പഠനത്തിനായി അത്രയും സമയവും സർഗ്ഗാത്മകതയും ചെലവഴിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ അവർക്ക് കൂടുതൽ മെച്ചപ്പെടാമായിരുന്നു? ആരെങ്കിലും അവരെ നയിക്കുകയും അവരെ മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യണമായിരുന്നു. രണ്ടാമതായി, ഇപ്പോൾ ജീവിതം വളരെയധികം മാറിയിരിക്കുന്നു, ലോകം വളരെയധികം മാറിയിരിക്കുന്നു എന്ന ഒരു കാര്യം നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കാം. അതിനാൽ, ഒരാൾ ഒരു പരീക്ഷ പാസായാൽ ജീവിതം പരിഹരിക്കപ്പെടില്ല എന്നല്ല മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്. ഇന്ന്, ഒരാൾക്ക് ഒന്നോ രണ്ടോ പരീക്ഷകൾ എഴുതേണ്ടിവരുന്നു. കോപ്പിയടിച്ച് നിങ്ങൾക്ക് എത്ര തവണ വിജയിക്കാൻ കഴിയും? അതിനാൽ, വഞ്ചനയിൽ ഏർപ്പെടുന്നവർ ഒന്നോ രണ്ടോ പരീക്ഷകൾ വിജയിച്ചേക്കാം, പക്ഷേ ജീവിതത്തിൽ വിജയിക്കില്ല. വഞ്ചനയിൽ ഏർപ്പെടുന്നതിലൂടെ ഒരാളുടെ ജീവിതം സമ്പാദിക്കാൻ കഴിയില്ല. അന്യായമായ മാർഗങ്ങൾ അവലംബിച്ച് അയാൾക്ക് മാർക്ക് നേടാൻ സാധ്യതയുണ്ട്, പക്ഷേ ജീവിതത്തിലെ ഏതെങ്കിലും ഘട്ടത്തിൽ അയാൾക്ക് മേൽ ചോദ്യചിഹ്നങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. വഞ്ചനയിലൂടെ ഒന്നോ രണ്ടോ പരീക്ഷകൾ പാസാകുന്നതിൽ അവർ വിജയിച്ചിരിക്കാമെന്ന് അവർ മനസ്സിലാക്കണം, പക്ഷേ പിന്നീട് അവർ ജീവിതത്തിൽ കുടുങ്ങിപ്പോകും. രണ്ടാമതായി, കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്ന വിദ്യാർത്ഥികളോട് ഞാൻ പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, നിങ്ങളുടെ കഠിനാധ്വാനം നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ നല്ല ഫലങ്ങൾ കൊണ്ടുവരുമെന്ന്. ആരെങ്കിലും നിങ്ങളെക്കാൾ 2-4 മാർക്ക് കൂടുതൽ നേടുന്നതിൽ വഞ്ചനയിലൂടെ വിജയിച്ചേക്കാം, പക്ഷേ അയാൾക്ക് ഒരിക്കലും നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു തടസ്സമാകാൻ കഴിയില്ല. നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിലെ അന്തർലീനമായ ശക്തി നിങ്ങളെ മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകും. അതിനാൽ, ആ വിദ്യാർത്ഥികളെ പിന്തുടരരുതെന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളോട് അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു. പരീക്ഷകൾ വന്നു പോകും. നമ്മൾ നമ്മുടെ ജീവിതം പരമാവധി ജീവിക്കണം. അതിനാൽ, നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ ഷോർട്ട്കട്ടുകൾ പിന്തുടരരുത്. റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലെ പാലം ഉപയോഗിക്കാതെ ട്രാക്കിലേക്ക് ചാടി മറ്റൊരു പ്ലാറ്റ്‌ഫോമിലേക്ക് കടക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ചില യാത്രക്കാരുണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കണം. അങ്ങനെ ഒരു കാരണവുമില്ല. പക്ഷേ അവർക്ക് അത് രസകരമാണ്. ഷോർട്ട്കട്ട് നിങ്ങളെ ഷോർട്ട്കട്ട് ചെയ്യുമെന്ന് ബോർഡിൽ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. അതിനാൽ, മറ്റുള്ളവർ ഷോർട്ട്കട്ടുകൾ അവലംബിക്കുകയാണെങ്കിൽ ഒരിക്കലും ടെൻഷൻ ചെയ്യരുത്. ഷോർട്ട്കട്ടുകളിൽ നിന്ന് സ്വയം അകന്നു നിൽക്കുക, നിങ്ങളുടെ ജോലിയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുക. നിങ്ങൾക്ക് ആവശ്യമുള്ള ഫലങ്ങൾ ലഭിക്കും. നന്ദി.

അവതാരകൻ: നന്ദി, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി. നിങ്ങളുടെ വാക്കുകൾ നേരിട്ട് ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയങ്ങളിലേക്ക് ഇറങ്ങി. നന്ദി.
ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ, നെൽവയലുകളുടെയും പരമ്പരാഗത കേരള സംഗീതത്തിന്റെയും നാടായ പാലക്കാട് നിന്നുള്ള തേജസ് സുജയ് നിങ്ങളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം തേടുന്നു. സുജയ്, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

സുജയ്: നമസ്‌കാരം, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി. എന്റെ പേര് തേജസ് സുജയ്. ഞാൻ കർണകുളം സാംബയിലെ കഞ്ചിക്കോട് കേന്ദ്രീയ വിദ്യാലയത്തിലെ ഒമ്പതാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുന്ന വിദ്യാർത്ഥിയാണ്. കഠിനാധ്വാനത്തിനും സ്മാർട്ട് വർക്കിനും ഇടയിൽ എന്താണ് പ്രധാനം എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം. നല്ല ഫലങ്ങൾക്ക് രണ്ടും ആവശ്യമാണോ? ദയവായി നിങ്ങളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം നൽകുക. നന്ദി സർ.

അവതാരകൻ: നന്ദി സുജയ്. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, സർ.

പ്രധാനമന്ത്രി: അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചോദ്യം എന്തായിരുന്നു? അദ്ദേഹം എന്താണ് ചോദിച്ചത്?

അവതാരകൻ: സർ, അദ്ദേഹം കഠിനാധ്വാനത്തെയും സ്മാർട്ട് വർക്കിനെയും കുറിച്ചാണ് ചോദിച്ചത്.

പ്രധാനമന്ത്രി: കഠിനാധ്വാനവും സ്മാർട്ട് വർക്കും?

അവതാരകൻ: നന്ദി സർ.

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരി, നിങ്ങൾ കുട്ടിക്കാലത്ത് ഒരു കഥ വായിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. എല്ലാവരും അത് വായിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. ഈ കഥയിൽ നിന്ന് ബുദ്ധിപൂർവ്വമായ ജോലി എന്താണെന്നും കഠിനാധ്വാനം എന്താണെന്നും നിങ്ങൾക്ക് ഊഹിക്കാം. നമ്മൾ കുട്ടികളായിരുന്നപ്പോൾ, ഒരു കുടത്തിൽ വെള്ളമുണ്ടെന്ന് പറയുന്ന ഒരു കഥ കേൾക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. വെള്ളം അൽപ്പം ആഴമുള്ളതായിരുന്നു, ഒരു കാക്ക വെള്ളം കുടിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. പക്ഷേ അതിന് അകത്തേക്ക് എത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അങ്ങനെ ആ കാക്ക ചെറിയ കല്ലുകൾ എടുത്ത് ആ കുടത്തിൽ ഇട്ടു, പതുക്കെ വെള്ളം മുകളിലേക്ക് വന്നു, വെള്ളം കുടിച്ച് ദാഹം ശമിപ്പിച്ചു. നിങ്ങൾ ഈ കഥ കേട്ടിട്ടുണ്ടോ? ഇനി നിങ്ങൾ അതിനെ എന്ത് വിളിക്കും -- കഠിനാധ്വാനം അല്ലെങ്കിൽ ബുദ്ധിപൂർവ്വമായ ജോലി? നോക്കൂ, ഈ കഥ എഴുതിയപ്പോൾ, വൈക്കോൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അല്ലെങ്കിൽ, ഈ കാക്ക മാർക്കറ്റിൽ പോയി ഒരു വൈക്കോൽ കൊണ്ടുവന്നേനെ. നോക്കൂ, കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്നത് തുടരുന്ന ചില ആളുകളുണ്ട്. ജീവിതത്തിൽ കഠിനാധ്വാനത്തിന്റെ ഒരു ലക്ഷണവുമില്ലാത്ത ചില ആളുകളുണ്ട്. ബുദ്ധിപൂർവ്വമായ ജോലി ചെയ്യുന്ന ചില ആളുകളുണ്ട്, ബുദ്ധിപൂർവ്വം കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്ന ചില ആളുകളുണ്ട്. അതിനാൽ, കാക്ക നമ്മെ ബുദ്ധിപൂർവ്വം കഠിനാധ്വാനം എങ്ങനെ ചെയ്യണമെന്നും പഠിപ്പിക്കുന്നു. അതിനാൽ, ഓരോ ജോലിയുടെയും സൂക്ഷ്മത നാം മനസ്സിലാക്കണം. കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ മനസ്സ് ഉപയോഗിക്കാൻ തുടങ്ങുന്ന ചിലരെ നിങ്ങൾ കണ്ടിട്ടുണ്ടാകും. അവർ വളരെയധികം കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്നു, പക്ഷേ ഫലമില്ല. വളരെക്കാലം മുമ്പ് ഞാൻ ഒരു ആദിവാസി മേഖലയിൽ ജോലി ചെയ്തിരുന്നു, എനിക്ക് ഒരു ഉൾപ്രദേശത്തേക്ക് പോകേണ്ടിവന്നു എന്ന് ഞാൻ ഓർക്കുന്നു. ഒരാൾ ഒരു പഴയ ജീപ്പ് ക്രമീകരിക്കുകയും അത് എടുക്കാൻ ഞങ്ങളോട് പറയുകയും ചെയ്തു. രാവിലെ 5.30 ഓടെ ഞങ്ങൾക്ക് പോകേണ്ടിവന്നു. പക്ഷേ ഞങ്ങളുടെ ജീപ്പ് ഒട്ടും നീങ്ങുന്നില്ല. ഞങ്ങൾ ഒരുപാട് ശ്രമിച്ചു, തള്ളി, ഒരുപാട് കഠിനാധ്വാനം ചെയ്തു, പക്ഷേ ഞങ്ങളുടെ ജീപ്പ് നീങ്ങിയില്ല. 7:30 ആയപ്പോൾ, ഒടുവിൽ ഞങ്ങൾ ഒരു മെക്കാനിക്കിനെ വിളിച്ചു. മെക്കാനിക്ക് അത് ശരിയാക്കാൻ രണ്ട് മിനിറ്റ് പോലും എടുക്കുമായിരുന്നില്ല. പിന്നെ അയാൾ 200 രൂപ ആവശ്യപ്പെട്ടു. രണ്ട് മിനിറ്റിന് 200 രൂപ ഈടാക്കുന്നത് എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി! അപ്പോൾ, ഞാൻ അദ്ദേഹത്തോട് ഒരു കാരണം ചോദിച്ചു. 200 രൂപ രണ്ട് മിനിറ്റിനുള്ളതല്ല, 50 വർഷത്തെ അനുഭവപരിചയത്തിനുള്ളതാണെന്ന് അദ്ദേഹം എന്നോട് പറഞ്ഞു. ഇപ്പോൾ ഞങ്ങളും കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷേ ജീപ്പ് നീങ്ങുന്നില്ല. അയാൾ സമർത്ഥമായി കുറച്ച് ബോൾട്ടുകൾ മുറുക്കേണ്ടിവന്നു. കഷ്ടിച്ച് രണ്ട് മിനിറ്റ് മാത്രമേ എടുത്തുള്ളൂ, ജീപ്പ് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു. കഠിനാധ്വാനത്തിലൂടെ എല്ലാം ചെയ്താൽ ഫലം ഇങ്ങനെയായിരിക്കും എന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം. നിങ്ങൾ ഗുസ്തിക്കാരെയും കായിക ലോകത്തെ മറ്റുള്ളവരെയും കണ്ടിട്ടുണ്ടാകും. ഒരു പരിശീലകന് കളിക്കാരന് ഏത് പേശികളാണ് വേണ്ടതെന്ന് കൃത്യമായി അറിയാം. അതുപോലെ, ഒരു വിക്കറ്റ് കീപ്പർ മണിക്കൂറുകളോളം വളഞ്ഞ് നിൽക്കണം. ഒരു ക്ലാസ്സിൽ നമ്മൾ എന്തെങ്കിലും കുസൃതി കാണിച്ചാൽ, അധ്യാപകൻ നമ്മുടെ ചെവിക്ക് പിടിച്ച് ഇരുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ആ പൊസിഷൻ വളരെ വേദനാജനകമാണ്. അത് വേദനിപ്പിക്കുമോ ഇല്ലയോ? വേദന മാനസികവും ശാരീരികവുമാണ്. എന്നാൽ ഒരു വിക്കറ്റ് കീപ്പറെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അത് അവന്റെ പരിശീലനത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. പേശികൾ ക്രമേണ ശക്തമാകുന്നതിനും വിക്കറ്റ് കീപ്പറായി മികച്ച പ്രകടനം കാഴ്ചവയ്ക്കുന്നതിനും മണിക്കൂറുകളോളം ആ പൊസിഷനിൽ നിൽക്കാൻ അയാൾക്ക് പരിശീലനം നൽകുന്നു. ഒരു ബൗളർക്ക് ഒരേ പരിശീലനം ആവശ്യമില്ല, അയാൾക്ക് വ്യത്യസ്ത പരിശീലന രീതികൾ ആവശ്യമാണ്. അതിനാൽ, നമ്മൾ എന്താണ് ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്നും എന്താണ് ഉപയോഗപ്രദമെന്നും ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കണം. എല്ലാം നേടാൻ ശ്രമിച്ചാൽ വളരെയധികം പരിശ്രമം ആവശ്യമാണ്. കൈകളും കാലുകളും ഉയർത്തുക, ഓടുക തുടങ്ങിയ അത്തരം രീതികൾ ഫിറ്റ്നസിന് നല്ലതാണ്. എന്നാൽ നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും നേടണമെങ്കിൽ, നമ്മൾ പ്രത്യേക മേഖലകൾ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ടിവരും. ഇത് മനസ്സിലാക്കുന്നയാൾക്ക് ഫലം നൽകുന്നു. ഒരു ബൗളർ ഉണ്ടെങ്കിൽ അയാളുടെ പേശികൾ ശക്തമല്ലെങ്കിൽ, അയാൾക്ക് എങ്ങനെ പന്തെറിയാൻ കഴിയും, എത്ര ഓവറുകൾ പന്തെറിയാൻ കഴിയും? ഭാരോദ്വഹനം നടത്തുന്ന ആളുകൾ വ്യത്യസ്ത തരം പേശികളെ ശക്തിപ്പെടുത്തേണ്ടതുണ്ട്. അവർ കഠിനാധ്വാനവും ചെയ്യുന്നു. പക്ഷേ അവർ സമർത്ഥമായി കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്നു, തുടർന്ന് അവർക്ക് ആവശ്യമുള്ള ഫലങ്ങൾ ലഭിക്കും. വളരെ നന്ദി.

അവതാരകൻ: ജീവിതത്തിൽ എപ്പോഴും കഠിനാധ്വാനം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള താങ്കളുടെ ഉൾക്കാഴ്ചയുള്ള മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശത്തിന് ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സാറിന് നന്ദി. ഗുരു ദ്രോണാചാര്യരുടെ പേരിലുള്ള സൈബർ സിറ്റിയാൽ പ്രശസ്തമായ ഹരിയാനയിലെ വ്യാവസായിക നഗരമായ ഗുരുഗ്രാമിൽ നിന്നുള്ള വിദ്യാർത്ഥിനിയായ ജോവിത പത്ര ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ സന്നിഹിതയാണ്, താങ്കളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ജോവിത, ദയവായി ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ജോവിത പത്ര: നമസ്കാരം, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സാർ. എൻ്റെ പേര് ജോവിത പത്ര, ഞാൻ ഹരിയാനയിലെ ഗുരുഗ്രാം ജവഹർ നവോദയ വിദ്യാലയത്തിലെ പത്താം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിയാണ്. 2023-ലെ പരീക്ഷാ പേ ചർച്ചയിൽ പങ്കെടുക്കാൻ കഴിയുന്നത് എനിക്ക് ഒരു പദവിയും വലിയ ബഹുമതിയുമാണ്. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സാർ, ഒരു ശരാശരി വിദ്യാർത്ഥിയായ എനിക്ക് എങ്ങനെ പഠനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ കഴിയും എന്നതാണ് എൻ്റെ ചോദ്യം. ദയവായി ഈ വിഷയത്തിൽ വേണ്ട മാർ​ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ തരിക. നന്ദി, സാർ.

അവതാരകൻ: നന്ദി, ജോവിത. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, ഒരു ശരാശരി വിദ്യാർത്ഥിയായ ജോവിത പരീക്ഷയിൽ എങ്ങനെ മികച്ച പ്രകടനം കാഴ്ചവെക്കാം എന്നതിനെക്കുറിച്ച് താങ്കളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ തേടുന്നു. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, അവന് ദയവായി മാർ​ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ നൽകുക.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒന്നാമതായി, നിങ്ങൾ ഒരു ശരാശരി വിദ്യാർത്ഥിയാണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് അറിയാമല്ലോ, അതിന് ഞാൻ നിങ്ങളെ അഭിനന്ദിക്കുന്നു. നേരെമറിച്ച്, ഭൂരിഭാഗം ആളുകളും ശരാശരിക്കും താഴെയുള്ളവരും സ്വയം കപട ബുദ്ധിജീവികളായി കരുതുന്നവരുമാണ്. അതിനാൽ ഒന്നാമതായി, ഞാൻ നിങ്ങളെയും നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കളെയും അഭിനന്ദിക്കുന്നു. ഇത് നിങ്ങളുടെ കഴിവാണെന്ന യാഥാർത്ഥ്യം നിങ്ങൾ അംഗീകരിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ, അതിനനുസരിച്ച് കാര്യങ്ങൾക്കായി നിങ്ങൾ ചുറ്റും നോക്കണം, നിങ്ങൾ കപട ബുദ്ധിജീവികളാകേണ്ടതില്ല. നമ്മുടെ കഴിവ് നാം തിരിച്ചറിയുന്ന ദിവസം, നമ്മൾ വളരെ കഴിവുള്ളവരാകും. തങ്ങളുടെ കഴിവുകൾ തിരിച്ചറിയാത്തവർക്ക് കഴിവുള്ളവരായി മാറാൻ നിരവധി വെല്ലുവിളികൾ നേരിടേണ്ടിവരും. അതുകൊണ്ട്, നിങ്ങളുടെ കഴിവ് തിരിച്ചറിയാനുള്ള ഈ ശക്തി ദൈവം നിങ്ങൾക്ക് നൽകിയിരിക്കുന്നു. ഈ ശക്തി നിങ്ങളുടെ അധ്യാപകരും കുടുംബവും നിങ്ങൾക്ക് നൽകിയിരിക്കുന്നു. എല്ലാ രക്ഷിതാക്കളോടും ഞാൻ പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്, തങ്ങളുടെ കുട്ടികളെക്കുറിച്ച് ഒരു യഥാർത്ഥ വിലയിരുത്തൽ നടത്തുക. അവരിൽ അപകർഷതാബോധം വളരാൻ അനുവദിക്കരുത്, എന്നാൽ ഒരു ശരിയായ വിലയിരുത്തൽ നടത്തുക. ചിലപ്പോൾ, നിങ്ങളുടെ കുട്ടി നിങ്ങളോട് വളരെ വിലകൂടിയ ഒരു സാധനം ചോദിച്ചേക്കാം. സാമ്പത്തിക സ്ഥിതി അത്ര നല്ലതല്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഇപ്പോൾ വാങ്ങാൻ കഴിയില്ലെന്ന് നിങ്ങൾ അവനോട് ലളിതമായി പറയുക. രണ്ടു വർഷം കാത്തിരിക്കാൻ പറയുക. അതിൽ തെറ്റില്ല. നിങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക നില നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയുമായി ചർച്ച ചെയ്താൽ അതിൽ തെറ്റൊന്നുമില്ല. നമ്മളിൽ പലരും സാധാരണ പശ്ചാത്തലത്തിൽ നിന്നുള്ളവരാണ്. അസാധാരണ പശ്ചാത്തലത്തിൽ നിന്ന് വരുന്നവർ വളരെ കുറവാണ്. എന്നാൽ സാധാരണക്കാർ അസാധാരണമായ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുമ്പോൾ, അവർ ഒരു പുതിയ ഉയരത്തിൽ എത്തുകയും ശരാശരിക്ക് അപ്പുറത്തേക്ക് പോകുകയും ചെയ്യും. വിജയിച്ച നിരവധി ആളുകൾ ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ വളരെ ശരാശരി ആളുകളായിരുന്നുവെന്ന് നിങ്ങൾ കാണും. പക്ഷേ അവർ ജീവിതത്തിൽ അസാധാരണമായ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുകയും അസാധാരണമായ ഫലങ്ങൾ നേടുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഇപ്പോൾ ലോകത്തിന്റെ മുഴുവൻ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതിയും ഈ ദിവസങ്ങളിൽ വ്യാപകമായി ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾ കണ്ടിരിക്കുമല്ലോ. ഏത് രാജ്യമാണ് എത്ര വളർച്ച രേഖപ്പെടുത്തിയത്, മറ്റ് രാജ്യങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതി എന്താണ്? കൊറോണയ്ക്ക് ശേഷം ഇതൊരു പതിവായി മാറിയിരിക്കുന്നു. ലോകത്ത് സാമ്പത്തിക വിദഗ്ധരുടെ കുറവുണ്ടായിട്ടല്ല. സാമ്പത്തിക സ്ഥിതി മെച്ചപ്പെടുത്താൻ സ്വീകരിക്കേണ്ട നടപടികളെക്കുറിച്ച് മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം നൽകാൻ കഴിയുന്ന നിരവധി നോബൽ സമ്മാന ജേതാക്കളുണ്ട്. എല്ലാ തെരുവുകളിലും പ്രദേശങ്ങളിലും ഉപദേശം നൽകുന്ന ആളുകളുടെയും ക്ഷാമമില്ല. ശരിക്കും ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്ത ചില നല്ല പണ്ഡിതന്മാരുമുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ഇന്ന് ഇന്ത്യ ലോകത്തിലെ മറ്റ് പ്രധാന സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥകളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്നത് നാം കാണുന്നു. ഇന്ത്യയെ ഒരു പ്രത്യാശയുടെ കിരണമായിട്ടാണ് കാണുന്നത്. രണ്ടോ മൂന്നോ വർഷം മുമ്പ്, നമ്മുടെ ​ഗവൺമെന്റിന് സാമ്പത്തിക വിദഗ്ധരില്ലെന്ന് എഴുതിയിരുന്നുവെന്ന് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുമല്ലോ. ഗവൺമെന്റിലെ എല്ലാ ആളുകളും സാധാരണക്കാരാണ്. പ്രധാനമന്ത്രിക്ക് പോലും സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ച് അറിവില്ല. ഇങ്ങനെയാണ് എഴുതിയത്. നിങ്ങൾ ഈ പ്രസ്താവനകൾ വായിക്കാറുണ്ടോ ഇല്ലയോ? എന്നാൽ സുഹൃത്തുക്കളേ, ശരാശരി എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ട രാജ്യം ഇന്ന് ലോകത്ത് തിളങ്ങുകയാണ്. അതിനാൽ സുഹൃത്തുക്കളേ, നിങ്ങൾ അസാധാരണക്കാരല്ല എന്ന സമ്മർദ്ദത്തിന് ഒരിക്കലും അടിമപ്പെടരുത്. രണ്ടാമതായി, നിങ്ങൾ ശരാശരിക്കാരനാണെങ്കിൽ പോലും, തീർച്ചയായും നിങ്ങൾക്കുള്ളിൽ അസാധാരണമായ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടായിരിക്കും. അസാധാരണരായവർക്ക് പോലും അവർക്കുള്ളിൽ ശരാശരിയായ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാകും. എല്ലാവർക്കും ദൈവം നൽകിയ ഒരു അതുല്യമായ കഴിവുണ്ട്. നിങ്ങൾ അത് തിരിച്ചറിയുക, അതിൽ വളവും വെള്ളവും നൽകുക, അപ്പോൾ നിങ്ങൾ വളരെ വേഗത്തിൽ മുന്നോട്ട് പോകും. ഇതാണ് എൻ്റെ വിശ്വാസം. നന്ദി.

അവതാരകൻ: നിരവധി വിദ്യാർത്ഥികളെയും ഇന്ത്യാക്കാരെയും തങ്ങൾ വിലമതിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടെന്നും സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടെന്നും തോന്നാൻ പ്രേരിപ്പിച്ച താങ്കളുടെ അതിശയകരമായ പ്രോത്സാഹനത്തിന് ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സാറിന് നന്ദി. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സാർ, ആധുനിക വാസ്തുവിദ്യയെ സമന്വയിപ്പിച്ചുകൊണ്ടുള്ള നഗരാസൂത്രണത്തിൻ്റെ സവിശേഷതയും, പ്രശസ്തനായ നെക് ചന്ദിൻ്റെ മനോഹരമായ റോക്ക് ഗാർഡനും ചേർന്ന് പേരുകേട്ട തലസ്ഥാന നഗരമായ ചണ്ഡീഗഢിൽ നിന്നുള്ള മന്നത് ബജ്‌വ ഇവിടെയുണ്ട്. തന്നെപ്പോലുള്ള നിരവധി വിദ്യാർത്ഥികളെ ബാധിക്കുന്ന അടിസ്ഥാന വിഷയത്തിൽ താങ്കൾ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം നൽകണമെന്ന് അവൾ അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു. മന്നത്, ദയവായി ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

മന്നത് ബജ്‌വ: നമസ്കാരം, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി. എൻ്റെ പേര് മന്നത് ബജ്‌വ. ഞാൻ സെൻ്റ് ജോസഫ് സീനിയർ സെക്കൻഡറി സ്കൂളിലെ വിദ്യാർത്ഥിയാണ്. ഇത്രയും വലിയ ജനസംഖ്യയുള്ള, ഒപ്പം ധാരാളം അഭിപ്രായ രൂപീകരണക്കാരുള്ള, ഇന്ത്യയെപ്പോലൊരു രാജ്യം നയിക്കുന്ന താങ്കളുടെ ഈ അഭിമാനകരമായ സ്ഥാനത്ത് ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ സങ്കൽപ്പിക്കുന്നു. താങ്കളെക്കുറിച്ച് നെഗറ്റീവ് അഭിപ്രായങ്ങളുള്ള ആളുകളുമുണ്ട്. അത് നിങ്ങളെ ബാധിക്കാറുണ്ടോ? ഉണ്ടെങ്കിൽ, സ്വയം തോന്നുന്ന സന്ദേഹത്തെ താങ്കൾ എങ്ങനെയാണ് മറികടക്കുന്നത്? ഇതിൽ താങ്കളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നന്ദി, സാർ.

അവതാരകൻ: നന്ദി, മന്നത്. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സാർ, തേയിലത്തോട്ടങ്ങൾക്കും അതിമനോഹരമായ സൗന്ദര്യത്തിനും ശാന്തതയ്ക്കും മഞ്ഞുമൂടിയ ഹിമാലയത്തിനും പേരുകേട്ട ദക്ഷിണ സിക്കിമിലാണ് അഷ്ടമി സെൻ താമസിക്കുന്നത്. ശ്രദ്ധ നൽകേണ്ട സമാനമായ ഒരു വിഷയത്തിൽ താങ്കളുടെ നിർദ്ദേശങ്ങൾ അവളും അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു. അഷ്ടമി, ദയവായി ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

അഷ്ടമി: നമസ്കാരം, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി. എൻ്റെ പേര് അഷ്ടമി സെൻ. ഞാൻ ദക്ഷിണ സിക്കിമിലെ രഞ്ജിത് നഗറിലെ ഡിഎവി പബ്ലിക് സ്കൂളിലെ പതിനൊന്നാം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിയാണ്. പ്രതിപക്ഷവും മാധ്യമങ്ങളും താങ്കളെ വിമർശിക്കുമ്പോൾ താങ്കൾ അത് എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ് എൻ്റെ ചോദ്യം. വാസ്തവത്തിൽ, എൻ്റെ മാതാപിതാക്കളുടെ പരാതികളും നെഗറ്റീവ് അഭിപ്രായങ്ങളും എനിക്ക് കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നില്ല. ദയവായി എനിക്ക് മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ നൽകുക. നന്ദി.

അവതാരകൻ: നന്ദി, അഷ്ടമി. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, മഹാത്മാഗാന്ധി, സർദാർ പട്ടേൽ, സ്വാമി ദയാനന്ദ സരസ്വതി തുടങ്ങിയ മഹാന്മാരുടെ ജന്മദേശമായ ഗുജറാത്തിലെ കുങ്കും പ്രതാപ് ഭായ് സോളങ്കി വെർച്വൽ മാധ്യമത്തിലൂടെ ബന്ധപ്പെടുന്നു, സമാനമായ ഒരു ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാണ് അദ്ദേഹം. കുങ്കും താങ്കളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം തേടുന്നു. കുങ്കും, ദയവായി ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

കുങ്കും: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, എൻ്റെ പേര് സോളങ്കി കുങ്കും. ഞാൻ ഗുജറാത്തിലെ അഹമ്മദാബാദ് ജില്ലയിലെ ശ്രീ ഹഡാല ഭാൽ ഹൈസ്കൂളിലെ പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിയാണ്. ഇത്രയും വലിയൊരു ജനാധിപത്യ രാജ്യത്തിൻ്റെ പ്രധാനമന്ത്രിയാണ് താങ്കൾ, താങ്കൾക്ക് നിരവധി വെല്ലുവിളികൾ നേരിടേണ്ടിവരുന്നു. ഈ വെല്ലുവിളികളെ അങ്ങ് എങ്ങനെയാണ് നേരിടുന്നത് എന്നതാണ് എൻ്റെ ചോദ്യം. ദയവായി എനിക്ക് മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ നൽകുക. നന്ദി.

അവതാരകൻ: നന്ദി, കുങ്കും. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സാർ, പരമ്പരാഗതവും ആധുനികവുമായ നിരവധി പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് അനുയോജ്യമായ ഒരു സ്ഥലമായി അറിയപ്പെടുന്ന ഇന്ത്യയുടെ സിലിക്കൺ വാലി എന്നറിയപ്പെടുന്ന ബെംഗളൂരുവിൽ നിന്നുള്ള ആകാശ് ദരിര തൻ്റെ ചോദ്യത്തിലൂടെ കുറച്ചുകാലമായി തന്നെ അലട്ടുന്ന സമാനമായ ഒരു വിഷയത്തിൽ താങ്കളുടെ ഉപദേശം തേടുന്നു. ആകാശ്, ദയവായി ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ആകാശ്: നമസ്തേ, മോദിജി. ഞാൻ ബാംഗ്ലൂരിലെ വൈറ്റ്ഫീൽഡ് ഗ്ലോബൽ സ്കൂളിലെ പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസുകാരനായ ആകാശ് ദരിരയാണ്. പ്രതിപക്ഷം ഉന്നയിക്കുന്ന എല്ലാ ആരോപണങ്ങളെയും വിമർശനങ്ങളെയും താങ്കൾ ഒരു ഉത്തേജകമരുന്നായും അവസരമായും എങ്ങനെയാണ് കാണുന്നതെന്ന് താങ്കളിൽ നിന്ന് പഠിക്കണമെന്ന് എൻ്റെ മുത്തശ്ശി കവിത മഖിജ എപ്പോഴും എന്നെ ഉപദേശിക്കാറുണ്ട്. മോദിജി, താങ്കൾ ഇത് എങ്ങനെയാണ് ചെയ്യുന്നത്? ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ പരീക്ഷകളിലും വിജയിക്കാൻ ഞങ്ങളെപ്പോലുള്ള യുവതലമുറയെയും ദയവായി പ്രചോദിപ്പിക്കണം. നന്ദി.

അവതാരകൻ: നന്ദി, ആകാശ്. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, താങ്കളുടെ ജീവിതം കോടിക്കണക്കിന് യുവാക്കൾക്ക് പ്രചോദനമാണ്. ജീവിതത്തിലെ വെല്ലുവിളികൾക്കിടയിലും പോസിറ്റീവായി തുടരാനും വിജയം നേടാനും എങ്ങനെ കഴിയുമെന്ന് താങ്കളുടെ അനുഭവത്തിൽ നിന്ന് അറിയാൻ മന്നത്, അഷ്ടമി, കുങ്കും, ആകാശ് എന്നിവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, ദയവായി അവർക്ക് മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം നൽകുക.

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾ പരീക്ഷ എഴുതി വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ, നിങ്ങളുടെ പ്രകടനത്തെക്കുറിച്ച് കുടുംബാംഗങ്ങളുമായോ സുഹൃത്തുക്കളുമായോ ടീച്ചർമാരുമായോ ചർച്ച ചെയ്യുമ്പോൾ, ഒരു ചോദ്യത്തിന് ശരിയായ ഉത്തരം എഴുതാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ, നിങ്ങളുടെ ആദ്യ പ്രതികരണം എന്തായിരിക്കും? 'അത് സിലബസിന് പുറത്തുള്ളതായിരുന്നു.' അല്ലേ? എന്നോടുള്ള നിങ്ങളുടെ ചോദ്യവും 'സിലബസിന് പുറത്തുള്ളതാണ്', പക്ഷേ നിങ്ങൾ എന്താണ് പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും. നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം എന്നിലേക്ക് ബന്ധിപ്പിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിൽ, ഒരുപക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളുടെ വികാരങ്ങൾ മറ്റൊരു രീതിയിൽ അവതരിപ്പിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നു. നിങ്ങളുടെ കുടുംബാംഗങ്ങളും ഈ പരിപാടി കേൾക്കുന്നുണ്ടെന്നും തുറന്ന ചോദ്യം ചോദിക്കുന്നത് ഒരു അപകടസാധ്യതയാണെന്നും നിങ്ങൾക്ക് അറിയാവുന്നതുകൊണ്ട്, നിങ്ങൾ വളരെ സമർത്ഥമായി എന്നെയും ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. നോക്കൂ, എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, എനിക്കൊരു ബോധ്യമുണ്ട്, അത് എനിക്ക് ഒരു വിശ്വാസപ്രമാണമാണ്. തത്വത്തിൽ, വിമർശനം ഒരു സമ്പന്നമായ ജനാധിപത്യത്തിനായുള്ള ഒരു ശുദ്ധീകരണ യജ്ഞമാണെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു. സമൃദ്ധമായ ജനാധിപത്യത്തിൻ്റെ ഒരു മുൻവ്യവസ്ഥയാണ് വിമർശനം. അതുകൊണ്ടാണ് ഓപ്പൺ സോഴ്‌സ് സാങ്കേതികവിദ്യ ഉണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾ കണ്ടിരിക്കേണ്ടത്. നിങ്ങൾക്കതിനെക്കുറിച്ച് അറിയാമോ ഇല്ലയോ? ഓപ്പൺ സോഴ്‌സ് സാങ്കേതികവിദ്യയിൽ വ്യത്യസ്ത ആളുകൾ വ്യത്യസ്ത ആശയങ്ങൾ നൽകുന്നു. ആളുകൾ അവരുടെ പരീക്ഷണങ്ങൾ പങ്കുവെക്കുന്നതിനും അവർ എവിടെയാണ് കുടുങ്ങിപ്പോയതെന്നോ പോരായ്മകൾ ചർച്ച ചെയ്യുന്നതിനോ ഓപ്പൺ സോഴ്‌സ് സാങ്കേതികവിദ്യ അനുവദിക്കുന്നു. ആളുകൾ അതിൽ തങ്ങളുടെ വ്യക്തിഗത സാങ്കേതികവിദ്യ ഉൾപ്പെടുത്തുന്നു. പലരുടെയും പരിശ്രമത്തിന് ശേഷം അത് ഒരു മികച്ച സോഫ്റ്റ്‌വെയറായി മാറുന്നു. ഈ ഓപ്പൺ സോഴ്‌സ് സാങ്കേതികവിദ്യ ഇന്ന് വളരെ ശക്തമായ ഒരു ഉപകരണമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. അതുപോലെ, ചില കമ്പനികൾ തങ്ങളുടെ ഉൽപ്പന്നം വിപണിയിൽ അവതരിപ്പിക്കുകയും ഉൽപ്പന്നത്തിലെ പോരായ്മകൾ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നവർക്ക് പ്രതിഫലം നൽകുമെന്ന് വെല്ലുവിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അതായത്, പോരായ്മകളും അവ പരിഹരിക്കാനുള്ള വഴികളും ആരെങ്കിലും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കണമെന്ന് എല്ലാവരും ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അല്ലേ? നോക്കൂ, ചിചിലപ്പോൾ, മുഴുവൻ പ്രശ്നവും വിമർശകനായ വ്യക്തിയെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ് സംഭവിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന്, നിങ്ങളുടെ സ്കൂളിൽ ഒരു ഫാൻസി ഡ്രസ് മത്സരം നടക്കുകയാണ്, നിങ്ങൾ വലിയ ഉത്സാഹത്തോടെ ഒരു ഫാൻസി ഡ്രസ് ധരിക്കുന്നു. അപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ ഉറ്റ സുഹൃത്തുക്കളിൽ ഒരാൾ, ആരുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾക്ക് നിങ്ങൾ ഏറ്റവും വില കല്പിക്കുന്നുവോ, അയാൾ പറയും ഈ ഫാൻസി ഡ്രസ്സ് നിങ്ങൾക്ക് നന്നായി തോന്നുന്നില്ലെന്ന്. ഈ ഫാൻസി ഡ്രസ് നിങ്ങൾക്ക് ചേരുന്നില്ലെന്ന് പറയുന്നു. സ്വാഭാവികമായും, നിങ്ങളും നിങ്ങളുടെ പ്രതികരണം നൽകും. എന്നാൽ മറ്റൊരു വിദ്യാർത്ഥിയോടുള്ള നിങ്ങളുടെ പ്രതികരണം വളരെ വ്യത്യസ്തമായിരിക്കും. അവർ നിങ്ങൾ ആ ഫാൻസി ഡ്രസ് ധരിച്ചതിന് കളിയാക്കും. അവരോടുള്ള നിങ്ങളുടെ പ്രതികരണം തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായിരിക്കും. എന്തുകൊണ്ട്? നിങ്ങൾക്ക് അടുത്ത ഒരാളുടെ പ്രതികരണത്തെ നിങ്ങൾ സ്വാഗതം ചെയ്യുകയും അത് പോസിറ്റീവായി എടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമല്ലാത്ത ഒരാളിൽ നിന്ന് അതേ പ്രതികരണം നേരിടുമ്പോൾ നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ സംയമനം നഷ്ടപ്പെടുന്നു. 'അഭിപ്രായം പറയാൻ നിങ്ങൾ ആരാണ്? ഇതാണ് എനിക്ക് ധരിക്കാൻ ഇഷ്ടമുള്ളത്.' ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കാറില്ലേ? അതുപോലെ, ആരെങ്കിലും നിങ്ങളെ ഇടയ്ക്കിടെ വിമർശിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവരെ അവഗണിക്കുക. അവരുടെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾ മറ്റെന്തെങ്കിലുമാകും, അതിനാൽ അവർക്കുവേണ്ടി സമയം കളയരുത്. എന്നിരുന്നാലും, വീട്ടിൽ വിമർശനമുണ്ടെങ്കിൽ, അത് തെറ്റായി കണക്കാക്കണോ? വീട്ടിൽ വിമർശനമില്ല. മാതാപിതാക്കളും ഏതെങ്കിലും വിമർശനാത്മക അഭിപ്രായങ്ങൾ പറയുന്നതിനുമുമ്പ് ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അവർ നിങ്ങളെ നിരീക്ഷിക്കുകയും നിങ്ങളുടെ അധ്യാപകരെ കാണുകയും നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കളുടെ ശീലങ്ങൾ അറിയുകയും നിങ്ങളുടെ ദൈനംദിന പ്രവർത്തനങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുകയും നിങ്ങളെ പിന്തുടരുകയും നിങ്ങൾ മൊബൈൽ ഫോണിൽ എത്ര സമയം ചെലവഴിക്കുന്നു, സ്ക്രീനിൽ എത്ര സമയം ചെലവഴിക്കുന്നു എന്നൊക്കെ മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യണം. അവർ നിങ്ങളെ വളരെ സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ നല്ല മാനസികാവസ്ഥയിലായിരിക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങളുടെ കഴിവിനെക്കുറിച്ചും സാധ്യതകളെക്കുറിച്ചും അത്ര പ്രധാനമല്ലാത്ത കാര്യങ്ങളിൽ നിങ്ങൾ എവിടെയാണ് ഊർജ്ജം ചെലവഴിക്കുന്നതെന്നും അവർ നിങ്ങളോട് സൗമ്യമായി പറയും. അത് നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ പതിയുകയും അവരുടെ വിമർശനം പ്രയോജനകരമാവുകയും ചെയ്യും. ഈ ദിവസങ്ങളിൽ, മാതാപിതാക്കൾക്ക് സമയമില്ല, അവർ വിമർശിക്കുന്നില്ല, പക്ഷേ അവർ നിങ്ങളെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നു. ആ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നതിനോടാണ് നിങ്ങളുടെ ദേഷ്യം. അവർ എന്തെങ്കിലും പറയും. നിങ്ങൾ ഡൈനിംഗ് ടേബിളിലാണെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ ഇത് കഴിച്ചോ അതോ കഴിച്ചോ എന്ന് അവർ ചോദിക്കും. ഇതാണ് സംഭവിക്കുന്നത്. അല്ലേ? നോക്കൂ, നിങ്ങൾ ഇന്ന് വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കൾ നിങ്ങളെ നേരിടാൻ പോകുകയാണ്. തടസ്സപ്പെടുത്തൽ എന്നത് വിമർശനമല്ല. മാതാപിതാക്കളോട് അനാവശ്യമായി കുട്ടികളെ തടസ്സപ്പെടുത്തരുതെന്നും ഞാൻ അഭ്യർത്ഥിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഇടയ്ക്കിടെ തടസ്സപ്പെടുത്തി നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളുടെ കുട്ടികളെ വിലയിരുത്താൻ കഴിയില്ല. അവർ വളരെ സന്തോഷകരമായ മാനസികാവസ്ഥയിലായിരിക്കുമ്പോൾ, പാൽ തണുത്തുപോയെന്നും അവർ ഇപ്പോഴും കുടിച്ചിട്ടില്ലെന്നും പറഞ്ഞ് നിങ്ങൾ രാവിലെ അവരുടെ മാനസികാവസ്ഥ നശിപ്പിക്കുകയാണെങ്കിൽ. മറ്റ് കുട്ടികൾ അവരുടെ മാതാപിതാക്കളെ അനുസരിക്കുമെന്നും അമ്മമാർ ആവശ്യപ്പെട്ടാൽ ഉടൻ പാൽ കുടിക്കുമെന്നും മാതാപിതാക്കൾ പലപ്പോഴും മറ്റുള്ളവരുടെ ഉദാഹരണങ്ങൾ ഉദ്ധരിക്കാറുണ്ട്. അപ്പോൾ അവരുടെ അസ്വസ്ഥനാവുകയും അവരുടെ മുഴുവൻ ഷെഡ്യൂളും താളം തെറ്റുകയും ചെയ്യുന്നു.

നിങ്ങൾ പാർലമെൻ്റിലെ ചർച്ചകൾ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവണം. ചില എംപിമാർ പാർലമെൻ്റിൽ പ്രസംഗങ്ങൾ നടത്താൻ ശരിയായി ഹോംവർക്ക് ചെയ്യാറുണ്ട്. എന്നാൽ പ്രതിപക്ഷ പാർട്ടികളിലെ ആളുകൾക്ക് അവരുടെ മനഃശാസ്ത്രം അറിയാം. അതിനാൽ ഒരു പ്രസംഗത്തിൻ്റെ മധ്യത്തിൽ, അവർ മനഃപൂർവ്വം ഒരു ചെറിയ അഭിപ്രായം പറയും. പ്രസംഗിക്കുന്ന എംപി സ്വാഭാവികമായും അതിനോട് പ്രതികരിക്കുമെന്ന് അവർക്ക് നന്നായി അറിയാം. അപ്പോൾ തനിക്ക് ആ അഭിപ്രായത്തോട് പ്രതികരിക്കേണ്ടത് പ്രധാനമാണെന്ന് എംപി കരുതുന്നു. അതിനാൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രദ്ധ തെറ്റുകയും ആ അഭിപ്രായത്തോട് പ്രതികരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. തൽഫലമായി, തൻ്റെ മികച്ച തയ്യാറെടുപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും അദ്ദേഹത്തിന് നഷ്ടം സംഭവിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, അദ്ദേഹം ആ അഭിപ്രായത്തെ നിസ്സാരമായി കാണുകയും തൻ്റെ പ്രസംഗത്തിൽ ഉടൻ ഉറച്ചുനിൽക്കുകയും ചെയ്താൽ, അദ്ദേഹത്തിന് ആവശ്യമുള്ള ഫലങ്ങൾ ലഭിക്കും. അതിനാൽ, നാം ശ്രദ്ധ നഷ്ടപ്പെടുത്തരുത്.

രണ്ടാമതായി, ഒരാളെ വിമർശിക്കാൻ ധാരാളം കഠിനാധ്വാനവും പഠനവും ആവശ്യമാണ്. അത് വിശകലനം ചെയ്യണം. താരതമ്യം ചെയ്യണം. ഒരാൾ ഭൂതകാലത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങണം, വർത്തമാനകാലത്തെയും ഭാവിയെയും നോക്കണം. ഇതിന് കഠിനാധ്വാനം ആവശ്യമാണ്, അതിനുശേഷം മാത്രമേ ഒരാൾക്ക് വിമർശിക്കാൻ കഴിയൂ. എന്നിരുന്നാലും, ഈ ദിവസങ്ങളിൽ, ആളുകൾ കുറുക്കുവഴികളെ ആശ്രയിക്കുന്നു. ഭൂരിഭാഗം ആളുകളും ആരോപണങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുന്നു, അവർ വിമർശിക്കുന്നില്ല. നമ്മൾ ആരോപണങ്ങളെ വിമർശനമായി കണക്കാക്കരുത്. ആരോപണവും വിമർശനവും തമ്മിൽ വലിയ വ്യത്യാസമുണ്ട്. വിമർശനം നമ്മെ സമ്പന്നമാക്കുന്ന ഒരുതരം പോഷകമാണ്. ആരോപണങ്ങൾ മാത്രം ഉന്നയിക്കുന്ന ആളുകളെ നമ്മൾ ഗൗരവമായി എടുക്കരുത്. അവരെക്കുറിച്ച് സമയം കളയരുത്. എന്നിരുന്നാലും, വിമർശനത്തെ നിസ്സാരമായി കാണരുത്. വിമർശനത്തെ എപ്പോഴും വിലപ്പെട്ടതായി കണക്കാക്കണം. വിമർശനം നമ്മുടെ ജീവിതം മെച്ചപ്പെടുത്താൻ സഹായിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ സത്യസന്ധനാണെങ്കിൽ, സത്യസന്ധതയോടെ പ്രവർത്തിക്കുകയും ഒരു നിശ്ചിത ലക്ഷ്യത്തോടെ സമൂഹത്തിനായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ, സുഹൃത്തുക്കളേ, ആരോപണങ്ങളെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കരുത്. അത് നിങ്ങൾക്ക് വലിയ ശക്തിയായി മാറുമെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. ഒരുപാട് നന്ദി.

അവതാരകൻ: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, താങ്കളുടെ പോസിറ്റീവ് ഊർജ്ജം കോടിക്കണക്കിന് ജനങ്ങൾക്ക് ഒരു പുതിയ വഴി കാണിച്ചുതന്നിരിക്കുന്നു. നന്ദി, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി. തടാകങ്ങളുടെ നഗരമായ ഭോപ്പാലിൽ നിന്നുള്ള ദീപേഷ് അഹിർവാർ ഒരു വെർച്വൽ മാധ്യമത്തിലൂടെ നമ്മളുമായി ബന്ധപ്പെടുന്നു, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രിയോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാൻ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ദീപേഷ്, ദയവായി ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ദീപേഷ്: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, നമസ്കാരം! എൻ്റെ പേര് ദീപേഷ് അഹിർവാർ. ഞാൻ ഭോപ്പാലിലെ ഗവൺമെൻ്റ് ഹയർ സെക്കൻഡറി സ്കൂളിലെ പത്താം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിയാണ്. ഈ ദിവസങ്ങളിൽ, ഫാന്റസി ഗെയിമുകളും ഇൻസ്റ്റാഗ്രാം ആസക്തിയും കുട്ടികൾക്കിടയിൽ ഒരു സാധാരണ കാര്യമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. പഠനത്തിൽ എങ്ങനെ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ കഴിയും? ബഹുമാനപ്പെട്ട സാർ, ശ്രദ്ധ വ്യതിചലിക്കാതെ നമ്മുടെ എങ്ങനെ പഠനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ കഴിയും എന്നതാണ് എൻ്റെ ചോദ്യം. ഈ വിഷയത്തിൽ താങ്കളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നന്ദി.

അവതാരകൻ: നന്ദി, ദീപേഷ്. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, ആദിതാബ് ഗുപ്തയുടെ ചോദ്യം ഇന്ത്യാ ടിവി തിരഞ്ഞെടുത്തു. ആദിതാബ് ഒരു വെർച്വൽ മാധ്യമത്തിലൂടെ ഞങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ആദിതാബ്, ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

ആദിതാബ് ഗുപ്ത: എൻ്റെ പേര് ആദിതാബ് ഗുപ്ത. ഞാൻ പത്താം ക്ലാസിലാണ് പഠിക്കുന്നത്. സാങ്കേതികവിദ്യ വർദ്ധിക്കുന്നതിനനുസരിച്ച്, ഞങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ വ്യതിചലിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ കൂടുതൽ വർദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്, പഠനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കുറയുകയും സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനാൽ എൻ്റെ ചോദ്യം ഇതാണ്: പഠനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാനും സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ സമയം കുറയ്ക്കാനും എങ്ങനെ കഴിയും, കാരണം താങ്കളുടെ കാലത്ത് ഇപ്പോൾ ഉള്ളത്ര ശ്രദ്ധ വ്യതിചലിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ.

അവതാരകൻ: നന്ദി, ആദിതാബ്. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സാർ, നിരവധി വിദ്യാർത്ഥികളുടെ കേന്ദ്രബിന്ദുവായ ഒരു വിഷയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അടുത്ത ചോദ്യം കാമാക്ഷി റായിയുടേതാണ്. റിപ്പബ്ലിക് ടിവിയാണ് അവരുടെ ചോദ്യം തിരഞ്ഞെടുത്തത്. കാമാക്ഷി, ദയവായി ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

കാമാക്ഷി റായ്: നമസ്കാരം! പ്രധാനമന്ത്രി, എല്ലാവർക്കും! ഞാൻ ഡൽഹിയിൽ പത്താം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുന്ന കാമാക്ഷി റായിയാണ്. എൻ്റെ ചോദ്യം ഇതാണ്: പരീക്ഷാ സമയങ്ങളിൽ വിദ്യാർത്ഥിക്ക് എളുപ്പത്തിൽ ശ്രദ്ധ വ്യതിചലിക്കാതിരിക്കാൻ സ്വീകരിക്കാൻ കഴിയുന്ന വിവിധ വഴികൾ എന്തൊക്കെയാണ്? നന്ദി.

അവതാരകൻ: നന്ദി, കാമാക്ഷി. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, ഈ ചോദ്യം സീ ടിവിയാണ് തിരഞ്ഞെടുത്തത്. മനൻ മിത്തൽ വെർച്വൽ മാധ്യമത്തിലൂടെ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേരുന്നു. മനൻ, ദയവായി ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

മനൻ മിത്തൽ: നമസ്തേ, പ്രധാനമന്ത്രി! ഡിപിഎസ് ബാംഗ്ലൂർ സൗത്തിൽ നിന്നുള്ള മനൻ മിത്തലാണ് ഞാൻ. എനിക്കൊരു ചോദ്യമുണ്ട്. ഓൺലൈനിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ ഓൺലൈൻ ഗെയിമിംഗ് പോലുള്ള നിരവധി ശ്രദ്ധ തിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളുണ്ട്. അവ എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കാം?

പ്രധാനമന്ത്രി: അവർ എപ്പോഴും ഗാഡ്‌ജെറ്റുകളിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന വിദ്യാർത്ഥികളാണോ?

അവതാരകൻ: നന്ദി, മനൻ! ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, പരീക്ഷയിലെ തടസ്സങ്ങളെക്കുറിച്ചും അതിൽ നിന്ന് എങ്ങനെ പുറത്തുവരാമെന്നതിനെക്കുറിച്ചും താങ്കളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം ദീപേഷ്, ആദിതാബ്, കാമാക്ഷി, മനൻ എന്നിവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, ദയവായി അവർക്ക് മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം നൽകുക.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒന്നാമതായി, നിങ്ങൾ സ്മാർട്ടാണോ അതോ ഗാഡ്‌ജെറ്റ് സ്മാർട്ടാണോ എന്ന് നിങ്ങൾ തീരുമാനിക്കണം. ചിലപ്പോൾ, നിങ്ങൾ ഗാഡ്‌ജെറ്റുകൾ നിങ്ങളെക്കാൾ സ്മാർട്ടായി കണക്കാക്കുന്നുവെന്നും അവിടുന്നാണ് തെറ്റ് തുടങ്ങുന്നതെന്നും തോന്നുന്നു. എന്നെ വിശ്വസിക്കൂ, ദൈവം നിങ്ങൾക്ക് ഒരുപാട് ശക്തി നൽകിയിട്ടുണ്ട്, നിങ്ങൾ സ്മാർട്ടാണ്, ഗാഡ്‌ജെറ്റുകൾക്ക് നിങ്ങളെക്കാൾ സ്മാർട്ടാകാൻ കഴിയില്ല. നിങ്ങൾ എത്രത്തോളം സ്മാർട്ടാണോ, അത്രത്തോളം നിങ്ങൾക്ക് ഗാഡ്‌ജെറ്റ് ശരിയായി ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയും. നിങ്ങളുടെ വേഗത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ഉപകരണമാണിത്. നമ്മൾ ഈ രീതിയിൽ സമീപിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ഒരുപക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് അതിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടാൻ കഴിയുമെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. രണ്ടാമതായി, ഇത് രാജ്യത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം വലിയ ആശങ്കയുണ്ടാക്കുന്ന കാര്യമാണ്, ഒരാൾ എന്നോട് പറയുകയായിരുന്നു, ഇന്ത്യയിലെ ആളുകൾ ശരാശരി ആറ് മണിക്കൂർ സ്ക്രീനിൽ ചെലവഴിക്കുന്നു. ആറ് മണിക്കൂർ! ഇപ്പോൾ അതിൻ്റെ ബിസിനസ്സിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവർക്ക് ഇത് തീർച്ചയായും സംതൃപ്തി നൽകുന്ന ഒരു കാര്യമാണ്. മൊബൈൽ ഫോണുകളിൽ ടോക്ക് ടൈം ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ, ആളുകൾ ശരാശരി 20 മിനിറ്റ് ചെലവഴിച്ചിരുന്നു എന്നാണ് പറഞ്ഞിരുന്നത്. എന്നാൽ റീലുകൾ അവതരിപ്പിച്ചതിനുശേഷം, അതിൽ നിന്ന് പുറത്തുവരാൻ വളരെ പ്രയാസമാണ്. നിങ്ങൾ കണ്ടുതുടങ്ങിയാൽ പെട്ടെന്ന് അത് ഉപേക്ഷിക്കുമോ? നിങ്ങൾ എന്നോട് പറയില്ലേ? നിങ്ങൾ റീലുകൾ കാണാറില്ലേ? റീലുകൾ കാണാതിരുന്നാൽ നിങ്ങൾക്ക് എന്തിനാണ് ലജ്ജ തോന്നുന്നത്? എന്നോട് പറയൂ, നിങ്ങൾ അത് പാതിവഴിയിൽ ഉപേക്ഷിക്കുമോ? നോക്കൂ, നമ്മുടെ സർ​ഗാത്മകമായ കഴിവുകൾ മൊബൈൽ ഫോൺ സ്ക്രീനിൽ ആറ് മണിക്കൂർ ചെലവഴിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അത് ശരിക്കും ആശങ്കാജനകമായ കാര്യമാണ്. ഒരു തരത്തിൽ, നമ്മൾ ഈ ഗാഡ്‌ജെറ്റുകളുടെ അടിമകളായി മാറുന്നു. നമുക്ക് അതിൻ്റെ അടിമകളാകാൻ കഴിയില്ല. ദൈവം നമുക്ക് ഒരു സ്വതന്ത്രമായ അസ്തിത്വവും ഒരു സ്വതന്ത്ര വ്യക്തിത്വവും നൽകിയിരിക്കുന്നു, അതിനാൽ നമ്മൾ അതിൻ്റെ അടിമകളായി മാറുന്നുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്ന് നമ്മൾ ശ്രദ്ധിക്കണം. ഞാൻ വളരെ സജീവമായിരുന്നിട്ടും നിങ്ങൾ എന്നെ മൊബൈൽ ഫോണുമായി കാണുന്നത് വളരെ വിരളമായിരിക്കും. പക്ഷേ ഞാൻ അതിനായി സമയം നിശ്ചയിച്ചിട്ടുണ്ട്, ഞാൻ അതിൽ കൂടുതൽ സമയം ചെലവഴിക്കാറില്ല. ഒരു പ്രധാന മീറ്റിംഗിൽ പങ്കെടുക്കുന്ന ആളുകൾ ഫോൺ വൈബ്രേറ്റ് ചെയ്യുമ്പോൾ പെട്ടെന്ന് മൊബൈൽ ഫോൺ എടുക്കുന്നത് ഞാൻ പലപ്പോഴും കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഈ ഗാഡ്‌ജെറ്റുകളുടെ അടിമകളാകാതിരിക്കാൻ നമ്മൾ പരിശ്രമിക്കണം എന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. ഞാൻ ഒരു സ്വതന്ത്ര വ്യക്തിത്വമാണ്. എനിക്കൊരു സ്വതന്ത്രമായ അസ്തിത്വമുണ്ട്. എനിക്ക് ഉപകാരപ്രദമായ കാര്യങ്ങളിൽ ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ പരിമിതപ്പെടുത്തും. ഞാൻ സാങ്കേതികവിദ്യ ഉപയോഗിക്കും, ഞാൻ സാങ്കേതികവിദ്യയിൽ നിന്ന് ഒളിച്ചോടുകയില്ല, എന്നാൽ എൻ്റെ ആവശ്യത്തിനും ആവശ്യമനുസരിച്ചും ഞാൻ അത് ഉപയോഗിക്കും. ഇപ്പോൾ, നിങ്ങൾ ഓൺലൈനിൽ ദോശ ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു നല്ല പാചകക്കുറിപ്പ് വായിച്ചുവെന്ന് കരുതുക, ആവശ്യമായ ചേരുവകൾ എന്തൊക്കെയാണെന്ന് കണ്ടെത്താൻ ഒരു മണിക്കൂർ ചെലവഴിച്ചു. നിങ്ങളുടെ വയറു നിറയുമോ? ഇല്ലല്ലോ? അതിനായി നിങ്ങൾ ദോശ ഉണ്ടാക്കി കഴിക്കേണ്ടിവരും. അതിനാൽ, ഗാഡ്‌ജെറ്റ് നിങ്ങൾക്ക് ഒന്നും പൂർണ്ണതയോടെ നൽകുന്നില്ല. നിങ്ങളുടെ ആന്തരിക കഴിവാണ് ഏറ്റവും പ്രധാനം. മുൻകാലങ്ങളിൽ കുട്ടികൾ വളരെ അനായാസം ഗുണനപ്പട്ടികകൾ ഉരുവിടാറുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് നിങ്ങൾ കണ്ടിരിക്കുമല്ലോ. ഇന്ത്യൻ വിദ്യാർത്ഥികൾ വിദേശത്ത് പോകുമ്പോൾ അവിടുത്തെ ആളുകൾ അവരുടെ ഈ കഴിവിൽ ആശ്ചര്യപ്പെടുന്നത് ഞാൻ തന്നെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഇപ്പോൾ, ഒരു കാലയളവിൽ എന്ത് സംഭവിച്ചുവെന്ന് നിങ്ങൾ നോക്കൂ. ഇപ്പോൾ, ഗുണനപ്പട്ടികകളിൽ വൈദഗ്ധ്യമുള്ള ഒരു കുട്ടിക്കായി നമ്മൾ അന്വേഷിക്കേണ്ടി വരുന്നു. ചുരുക്കത്തിൽ, നമ്മൾ നമ്മുടെ കഴിവ് നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയാണ്. നമ്മുടെ കഴിവ് നഷ്ടപ്പെടുത്താതെ, നമ്മൾ ഇത് ബോധപൂർവ്വം ശ്രമിക്കണം. അല്ലെങ്കിൽ, ആ കഴിവ് ക്രമേണ ഇല്ലാതാകും. ഇത് എനിക്ക് ഓർമ്മയുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്ന് നമ്മൾ നമ്മളെത്തന്നെ നിരന്തരം പരീക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം. അല്ലെങ്കിൽ, ഈ ദിവസങ്ങളിൽ, നിങ്ങൾ ഒന്നും ചെയ്യേണ്ടതില്ലാത്ത നിർമ്മിത ബുദ്ധിയുടെ നിരവധി പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകളുണ്ട്. ആ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമിലെ ചാറ്റ് വിഭാഗത്തിലേക്ക് പോവുക, അത് നിങ്ങൾക്ക് ലോകത്തിലെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും പറഞ്ഞുതരും. ഇപ്പോൾ ഗൂഗിൾ ഒരു പടി കൂടി മുന്നോട്ട് പോയിരിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ അതിൽ കുടുങ്ങിപ്പോയാൽ നിങ്ങളുടെ സർഗ്ഗാത്മകത അവസാനിക്കും. അതിനാൽ, പുരാതന ഇന്ത്യയിലെ ആരോഗ്യത്തിൻ്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ ഉപവാസത്തിന് ഒരു പാരമ്പര്യമുണ്ടെന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളോട് അഭ്യർത്ഥിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നമ്മുടെ രാജ്യത്തെ ചില മതപരമായ ആചാരങ്ങളിലും ഉപവാസം നിലവിലുണ്ട്. ഇപ്പോൾ സമയം മാറിയിരിക്കുന്നു. അതിനാൽ, ആഴ്ചയിൽ കുറച്ച് ദിവസമോ അല്ലെങ്കിൽ ദിവസത്തിൽ കുറച്ച് മണിക്കൂറോ നിങ്ങൾ ഈ സാങ്കേതികവിദ്യയിൽ ഉപവാസം അനുഷ്ഠിക്കുന്ന കല പരിശീലിക്കണമെന്ന് ഞാൻ അഭ്യർത്ഥിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ചുരുക്കത്തിൽ, അത്രയും സമയം നിങ്ങൾ സാങ്കേതികവിദ്യയിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കും.

ഒരു കുട്ടി പത്താം ക്ലാസിലോ പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസിലോ പഠിക്കുമ്പോൾ പല കുടുംബങ്ങളും സമ്മർദ്ദത്തിലാണെന്ന് നിങ്ങൾ കണ്ടിരിക്കുമല്ലോ. ടെലിവിഷനിൽ കാണേണ്ട പരിപാടികൾ കുടുംബാംഗങ്ങൾ തീരുമാനിക്കും. ചിലപ്പോൾ, അവർ ടെലിവിഷൻ സെറ്റ് ഒരു തുണികൊണ്ട് മൂടും. കുട്ടി പത്താം ക്ലാസിലോ പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസിലോ ആയതുകൊണ്ട് ടെലിവിഷൻ കാണുന്നതിൽ നിന്ന് വിലക്കിയിരിക്കുന്നു. നമ്മൾ അത്രയും ബോധവാന്മാരാണെങ്കിൽ, ടെലിവിഷൻ സെറ്റ് ഒരു തുണികൊണ്ട് മൂടുകയാണെങ്കിൽ, ആഴ്ചയിൽ ഒരു ദിവസം ഡിജിറ്റൽ ഉപവാസം ഉണ്ടായിരിക്കണമെന്ന് നമുക്ക് ഒരു ബോധപൂർവ്വമായ തീരുമാനം എടുക്കാൻ കഴിയില്ലേ. ആ പ്രത്യേക ദിവസം നമ്മൾ ഒരു ഡിജിറ്റൽ ഉപകരണങ്ങളും സ്പർശിക്കില്ല. അതുവഴി ഉണ്ടാകുന്ന ഗുണങ്ങൾ നിരീക്ഷിക്കുക. ക്രമേണ ഉപവാസത്തിൻ്റെ സമയം വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് തോന്നും. നമ്മുടെ കുടുംബങ്ങൾ ചെറുതാവുകയും ഈ ഡിജിറ്റൽ ലോകത്തിൽ കുടുങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. ഒരേ വീട്ടിൽ താമസിക്കുന്ന അമ്മയും മകനും സഹോദരിയും സഹോദരനും അച്ഛനും പരസ്പരം വാട്ട്‌സ്ആപ്പ് വഴി സന്ദേശങ്ങൾ അയക്കുകയാണ്. ഞാൻ നിങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് സംസാരിക്കുന്നത്. മമ്മി പപ്പയ്ക്ക് വാട്ട്‌സ്ആപ്പ് വഴി സന്ദേശം അയക്കും. വീട്ടിൽ എല്ലാവരും ഒരുമിച്ച് ഇരിക്കുന്നത് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാകും, പക്ഷേ എല്ലാവരും മൊബൈൽ ഫോണുകളിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു. കുടുംബം എങ്ങനെ ഈ വഴിക്ക് പോകുമെന്ന് പറയൂ? മുൻപ്, ആളുകൾ ബസ്സിലോ ട്രെയിനിലോ പോകുമ്പോൾ പരസ്പരം സംസാരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അവർക്ക് മൊബൈൽ കണക്റ്റിവിറ്റി ലഭിക്കുമ്പോൾ, ലോകത്തിലെ എല്ലാ ജോലികളും അവർക്ക് ഉണ്ടെന്ന മട്ടിൽ അവർ മൊബൈൽ ഫോണുകളിൽ തിരക്കിലാണ്. അത് കൂടാതെ ലോകം നിലച്ചുപോകുമെന്ന മട്ടിൽ. നമ്മൾ ഈ രോഗങ്ങളെ തിരിച്ചറിയേണ്ടതുണ്ട്. ഈ രോഗങ്ങളെ നമുക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ, അത്തരം രോഗങ്ങളിൽ നിന്ന് നമുക്ക് മുക്തി നേടാൻ കഴിയും. അതിനാൽ, നിങ്ങളുടെ വീട്ടിലെ ഒരു പ്രത്യേക മുറി ‘നോ ടെക്നോളജി സോൺ’ ആയി തീരുമാനിക്കാൻ ഞാൻ നിങ്ങളോട് അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു. ആ മുറിയിൽ പ്രവേശിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ആരും തങ്ങളുടെ മൊബൈൽ മറ്റൊരു മുറിയിൽ വെക്കേണ്ടതുണ്ട്. എല്ലാവരും മൊബൈൽ ഫോണുകൾ ഇല്ലാതെ ആ മുറിയിൽ ഒരുമിച്ച് സമയം ചെലവഴിക്കും. വീട്ടിൽ ഒരു അമ്പലത്തിന് പ്രത്യേക ഇടം മാറ്റിവെക്കുന്നത് പോലെ, അതുപോലെ, ഒരു മുറിയിൽ ഒരു ‘നോ ടെക്നോളജി സോൺ’ ഉണ്ടാക്കുക. നോക്കൂ, നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ജീവിതം ആസ്വദിക്കാൻ തുടങ്ങും. ആനന്ദം ഉണ്ടാകുമ്പോൾ, നിങ്ങൾ അതിൻ്റെ അടിമത്തത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തുവരും. വളരെ നന്ദി.

അവതാരകൻ: വെല്ലുവിളികൾ നിറഞ്ഞ സാഹചര്യങ്ങളെ ഇത്രയും എളുപ്പത്തിൽ കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ ഡിജിറ്റൽ ഉപവാസം എന്ന ലളിതമായ മന്ത്രം പങ്കുവെച്ചതിന് ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സാറിന് നന്ദി.

അവതാരകൻ: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, ഹിമാലയൻ മലനിരകളിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന പ്രകൃതി സൗന്ദര്യത്താൽ നിറഞ്ഞ കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശമായ ജമ്മുവിൽ നിന്ന് നിദ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേരുന്നു, താങ്കളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാൻ അവൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നിദ, ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

നിദ: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സാർ, നമസ്കാരം! ഞാൻ ജമ്മുവിലെ ഗവൺമെൻ്റ് മോഡൽ ഹയർ സെക്കൻഡറി സ്കൂളിലെ പത്താം ക്ലാസുകാരിയായ നിദയാണ്. സാർ, എൻ്റെ ചോദ്യം ഇതാണ്: ഞങ്ങൾ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുമ്പോൾ, പക്ഷേ ആഗ്രഹിച്ച ഫലം ലഭിക്കാതെ വരുമ്പോൾ ആ സമ്മർദ്ദത്തെ ഒരു പോസിറ്റീവ് ദിശയിലേക്ക് എങ്ങനെ മാറ്റാൻ കഴിയും? ബഹുമാനപ്പെട്ട സാർ, താങ്കൾക്ക് എപ്പോഴെങ്കിലും അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിലൂടെ കടന്നുപോകേണ്ടിവന്നിട്ടുണ്ടോ? നന്ദി.

അവതാരകൻ: നന്ദി, നിദ. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളുടെ നാടായ, ലോകപ്രശസ്തനായ നീരജ് ചോപ്രയെപ്പോലുള്ള പ്രശസ്ത കായികതാരങ്ങളുടെ നാടായ ഹരിയാനയിലെ പൽവാലിൽ നിന്നുള്ള പ്രശാന്ത് താങ്കളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. പ്രശാന്ത്, ദയവായി ചോദ്യം ചോദിക്കൂ -
പ്രശാന്ത്: നമസ്‌കാരം, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി! എന്റെ പേര് പ്രശാന്ത്. ഞാൻ ഹരിയാനയിലെ പൽവാളിലെ ഹാത്തിൻ ജില്ലയിലെ ഷഹീദ് നായിക് രാജേന്ദ്ര സിംഗ് മോഡൽ സംസ്‌കൃതി ഗവൺമെന്റ് സീനിയർ സെക്കൻഡറി സ്‌കൂളിലെ സയൻസ് ഫാക്കൽറ്റിയിൽ പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിയാണ്. സമ്മർദ്ദം പരീക്ഷാ ഫലങ്ങളെ എങ്ങനെ ബാധിക്കുന്നു എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം. ഈ കാര്യത്തിൽ എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം വേണം. നന്ദി സർ.

അവതാരകൻ: നന്ദി, പ്രശാന്ത്. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി ജി, നിദ, പ്രശാന്ത് എന്നിവരടങ്ങിയ രാജ്യത്തുടനീളമുള്ള കോടിക്കണക്കിന് വിദ്യാർത്ഥികൾ പരീക്ഷാ ഫലങ്ങളിൽ സമ്മർദ്ദത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തെക്കുറിച്ച് നിങ്ങളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം തേടുന്നു. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി!

പ്രധാനമന്ത്രി: നോക്കൂ, പരീക്ഷാഫലം വന്നതിനു ശേഷമുള്ള പിരിമുറുക്കത്തിന്റെ പ്രധാന കാരണം, പരീക്ഷ എഴുതി വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ, അവർ വളരെ നന്നായി പരീക്ഷ എഴുതി എന്ന ഒരു അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കുന്നു എന്നതാണ്. 90 ശതമാനം മാർക്ക് ലഭിക്കുമെന്ന് അവർ വലിയ അവകാശവാദങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുന്നു. കുടുംബാംഗങ്ങളും അവരുടെ കുട്ടികളിൽ വിശ്വസിക്കുന്നു. മാതാപിതാക്കൾ ഈ വസ്തുതയെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞാൽ ഉടൻ തന്നെ തങ്ങളെ ശകാരിക്കുമെന്ന് അവർ കരുതുന്നതിനാലാണ് കുട്ടികൾ പലപ്പോഴും അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്. അതിനാൽ, ഫലം വന്ന് ഒരു മാസത്തിനുശേഷം അനന്തരഫലങ്ങൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്. മാതാപിതാക്കൾ തങ്ങളുടെ കുട്ടിയെ വിശ്വസിക്കുന്നതിനാൽ, അവൻ വളരെയധികം കഠിനാധ്വാനം ചെയ്തതിനാൽ, കളിക്കാൻ പോയില്ല, കുടുംബത്തിലെ ഒരു വിവാഹത്തിൽ പോലും പങ്കെടുത്തില്ല, ഇത്തവണ അവൻ കൂടുതൽ മെച്ചപ്പെടുമെന്ന് അവർ സുഹൃത്തുക്കൾക്കിടയിൽ വീമ്പിളക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു. അവരുടെ കുട്ടി ഒന്നുകിൽ ക്ലാസ്സിൽ ഒന്നാമനാകുകയോ രണ്ടാം സ്ഥാനം നേടുകയോ ചെയ്ത ഒരു അന്തരീക്ഷവും മാതാപിതാക്കൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ഫലം വരുമ്പോൾ, കുട്ടിക്ക് 40-45 മാർക്ക് ലഭിക്കുന്നു, സ്വാഭാവികമായും പൊട്ടിത്തെറി ഉണ്ടാകുന്നു. അതിനാൽ, ഒന്നാമതായി, സത്യത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ശീലം നാം ഉപേക്ഷിക്കരുത് എന്നതാണ്. നുണകളുടെ പിന്നിൽ നമുക്ക് എത്ര കാലം ജീവിക്കാൻ കഴിയും? പേപ്പർ നന്നായി എഴുതിയില്ലെന്ന് സമ്മതിക്കണം. ‘ഞാൻ ശ്രമിച്ചു പക്ഷേ അത് മതിയായില്ല’. നിങ്ങൾ അത് മുൻകൂട്ടി സമ്മതിക്കുകയും പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും അഞ്ച് മാർക്ക് കൂടുതൽ നേടിയാൽ വീട്ടിൽ ഒരു ടെൻഷനും ഉണ്ടാകില്ല. വാസ്തവത്തിൽ, നിങ്ങൾ പറഞ്ഞതിനേക്കാൾ മികച്ച പ്രകടനം കാഴ്ചവച്ചതിനാൽ നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കൾ നിങ്ങളെ അഭിനന്ദിക്കും. സമ്മർദ്ദത്തിനുള്ള രണ്ടാമത്തെ കാരണം നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കളുമായി സ്വയം താരതമ്യം ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ്. അവൻ ഇത് ചെയ്താൽ ഞാൻ അത് ചെയ്യും. ക്ലാസ്സിൽ എല്ലാവരും വളരെ പ്രതീക്ഷയർപ്പിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടിയുണ്ട്, മറ്റുള്ളവരും അതുപോലെ ഭാവി വാഗ്ദാനങ്ങളാണ്. 19-20 എന്ന നിലയിൽ മാത്രമാണ് വ്യത്യാസം. രാവും പകലും നമ്മൾ ആ മത്സരത്തിന്റെ ഒഴുക്കിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്, ഇതും സമ്മർദ്ദത്തിനുള്ള ഒരു കാരണമാണ്. നമ്മൾ നമുക്കുവേണ്ടി ജീവിക്കണം. നമ്മുക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവരിൽ നിന്ന് പഠിക്കുകയും എല്ലാവരിൽ നിന്നും പഠിക്കുകയും വേണം, പക്ഷേ നമ്മുടെ ആന്തരിക ശക്തിക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകണം. നമ്മൾ ഇത് ചെയ്താൽ, സമ്മർദ്ദത്തിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടാനുള്ള സാധ്യത വർദ്ധിക്കും. രണ്ടാമതായി, ജീവിതത്തോടുള്ള നമ്മുടെ സമീപനം എന്താണ്? നമുക്ക് പരീക്ഷ പാസാകാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെന്നും അതിനാൽ നമ്മുടെ ജീവിതം അവസാനിച്ചുവെന്നും നമ്മൾ വിശ്വസിക്കുന്ന ദിവസം ടെൻഷൻ തീർച്ചയായും വരും. ജീവിതം ഒരു സ്റ്റേഷനിൽ അവസാനിക്കുന്നില്ല. ഒരു ട്രെയിൻ നഷ്ടപ്പെട്ടാൽ, മറ്റൊരു ട്രെയിൻ വന്ന് നിങ്ങളെ മറ്റൊരു വലിയ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകും. അതുകൊണ്ട് വിഷമിക്കേണ്ട. പരീക്ഷകൾ ജീവിതത്തിന്റെ അവസാനമല്ല. സംശയം വേണ്ട, നമുക്ക് നമ്മുടെതായ മാനദണ്ഡങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കണം, നമ്മൾ സ്വയം പരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കണം. ഇത് നമ്മുടെ ശ്രമമായിരിക്കണം. എന്നാൽ ഈ പിരിമുറുക്കത്തിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടാൻ നമ്മൾ മനസ്സിൽ ഒരു ദൃഢനിശ്ചയം എടുക്കണം. 'എന്ത് സംഭവിച്ചാലും, എന്റെ ജീവിതം എങ്ങനെ ജീവിക്കണമെന്ന് എനിക്കറിയാം. ഞാൻ അതും കൈകാര്യം ചെയ്യും.' നിങ്ങൾ ഈ ദൃഢനിശ്ചയം എടുത്താൽ, അത് വളരെ എളുപ്പമാകും. അതിനാൽ, പരീക്ഷാഫലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സമ്മർദ്ദം ഗൗരവമായി എടുക്കരുതെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. നന്ദി!

അവതാരകൻ: ആദരണീയനായ പ്രധാനമന്ത്രി, താങ്കളുടെ അനുഭവം കേട്ടതിനുശേഷം ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു പുതിയ ബോധം ലഭിച്ചു. നന്ദി. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ, ആർ അക്ഷര സിരി തെലങ്കാനയിലെ രംഗ റെഡ്ഡി ജില്ലയിലാണ് താമസിക്കുന്നത്. ഒരു പ്രധാന വിഷയത്തെക്കുറിച്ച് അവർക്ക് അറിയാൻ താല്പര്യമുണ്ട്, മാർഗനിർദേശങ്ങൾക്കായി അവർ നിങ്ങളെ ഉറ്റ് നോക്കുന്നു. അക്ഷര, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

അക്ഷര: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, ആശംസകൾ! എന്റെ പേര് ആർ. അക്ഷര സിരി. ഞാൻ ഹൈദരാബാദിലെ രംഗ റെഡ്ഡി ജവഹർ നവോദയ വിദ്യാലയത്തിൽ ഒമ്പതാം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിനിയാണ്. സർ, കൂടുതൽ ഭാഷകൾ പഠിക്കാൻ നമ്മൾ എന്തുചെയ്യണം എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം. ഇതിൽ താങ്കളുട മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം എനിക്ക് വേണം. നന്ദി സർ.

അവതാരകൻ: നന്ദി, അക്ഷര. ആദരണീയനായ പ്രധാനമന്ത്രി സർ, ഇന്ത്യയുടെ ഹൃദയമായ ഭോപ്പാലിൽ താമസിക്കുന്ന റിതിക ഘോഡ്കെയിൽ നിന്നും ഇതുപോലുള്ള ഒരു ചോദ്യം വന്നിട്ടുണ്ട്. അവർ ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ഉണ്ട്. റിതിക, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

റിതിക ഘോഡ്കെ: - ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, നമസ്കാരം! എന്റെ പേര് റിതിക ഘോഡ്കെ, ഞാൻ മധ്യപ്രദേശിലെ ഭോപ്പാലിലുള്ള പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസ് ഗവൺമെന്റ് സുഭാഷ് എക്സലന്റ് സെക്കൻഡറി സ്കൂൾ, സ്കൂൾ ഫോർ എക്സലൻസിലെ വിദ്യാർത്ഥിനിയാണ്. സർ, എനിക്ക് താങ്കളോട് ഉള്ള ചോദ്യം, നമുക്ക് എങ്ങനെ കൂടുതൽ കൂടുതൽ ഭാഷകൾ പഠിക്കാൻ കഴിയും, അത് എന്തുകൊണ്ട് പ്രധാനമാണ് എന്നതാണ്. നന്ദി.

അവതാരകൻ: നന്ദി, റിതിക. ആദരണീയനായ പ്രധാനമന്ത്രി, അക്ഷരയെയും റിതികയെയും ബഹുഭാഷാ വൈദഗ്ദ്ധ്യം നേടുന്നതിന് ദയവായി വഴികാട്ടണം, അത് കാലഘട്ടത്തിന്റെ ആവശ്യമാണ്. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി!

പ്രധാനമന്ത്രി: വളരെ നല്ല ഒരു ചോദ്യമാണ് താങ്കൾ ചോദിച്ചത്. തുടക്കത്തിൽ തന്നെ ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറഞ്ഞിരുന്നു, ബാക്കിയുള്ള കാര്യങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് അൽപ്പം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ, പക്ഷേ ഈ ചോദ്യത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, നിങ്ങൾ അൽപ്പം പുറംലോകം അറിയണം, അല്പം പുറംലോകം അറിയേണ്ടത് വളരെ പ്രധാനമാണ്. ഞാൻ ഇത് പറയാൻ കാരണം, ഇന്ത്യ വൈവിധ്യങ്ങൾ നിറഞ്ഞ ഒരു രാജ്യമായതിനാലാണ്. നൂറുകണക്കിന് ഭാഷകളും ആയിരക്കണക്കിന് ഭാഷാഭേദങ്ങളുമുണ്ട് എന്ന് നമുക്ക് അഭിമാനത്തോടെ പറയാൻ കഴിയും; ഇതാണ് നമ്മുടെ സമ്പന്നത, നമ്മുടെ സമൃദ്ധി. നമ്മുടെ സമൃദ്ധിയിൽ നാം അഭിമാനിക്കണം. ചിലപ്പോൾ, ഒരു വിദേശി നിങ്ങളെ കാണുമ്പോൾ നിങ്ങൾ ഇന്ത്യക്കാരനാണെന്ന് അറിയുകയും ഇന്ത്യയുമായി അൽപ്പം പരിചയമുണ്ടെങ്കിൽ, അദ്ദേഹം നിങ്ങളെ 'നമസ്‌തേ' എന്ന് അഭിവാദ്യം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നത് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉച്ചാരണം അത്ര ശരിയല്ലായിരിക്കാം, പക്ഷേ അദ്ദേഹം ഇപ്പോഴും 'നമസ്‌തേ' എന്ന് അഭിവാദ്യം ചെയ്യുന്നു. അദ്ദേഹം ഇത് ഉച്ചരിക്കുന്ന നിമിഷം, നിങ്ങൾ ജാഗ്രത പാലിക്കുന്നു. നിങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉടനടി ഒരു അടുപ്പം വളരുന്നു. ഈ വിദേശി നിങ്ങളെ 'നമസ്‌തേ' എന്ന് അഭിവാദ്യം ചെയ്തതിൽ നിങ്ങൾ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു. ആശയവിനിമയത്തിന് ഒരു വലിയ ശക്തിയുണ്ടെന്നതിന്റെ ഒരു ഉദാഹരണമാണിത്. ഇത്രയും വലിയൊരു രാജ്യത്താണ് നിങ്ങൾ താമസിക്കുന്നത്. തബല, ഓടക്കുഴൽ, സിത്താർ, പിയാനോ എന്നിവ ഒരു ഹോബിയായി പഠിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് തോന്നുന്നില്ലേ? ഞങ്ങൾ അധിക അച്ചടക്കം വളർത്തിയെടുക്കുന്നു. അല്ലേ? നിങ്ങൾക്ക് ഈ വികാരമുണ്ടെങ്കിൽ അയൽ സംസ്ഥാനത്തെ ഒന്നോ രണ്ടോ ഭാഷകൾ പഠിക്കാത്തത് എന്തുകൊണ്ട്? നിങ്ങൾ ശ്രമിക്കണം. നമ്മൾ ഒരു ഭാഷയോ ചില പറയാനുള്ള വാക്കുകളോ പഠിക്കുന്നു എന്നല്ല. ആ സംസ്ഥാനത്തിന്റെ അനുഭവങ്ങളുടെ കാതൽ നിങ്ങൾക്ക് ലഭിക്കും. ഓരോ ഭാഷയുടെയും ആവിഷ്കാരത്തിന് പിന്നിൽ ആയിരക്കണക്കിന് വർഷത്തെ അനുഭവത്തിന്റെ തുടർച്ചയായ, ഇടതടവില്ലാത്ത, മാറ്റമില്ലാത്ത ഒരു പ്രവാഹമുണ്ട്. ഉയർച്ച താഴ്ചകളുടെ ഒരു പ്രവാഹമുണ്ട്. നിരവധി വെല്ലുവിളികൾ നേരിട്ടതിന് ശേഷം ഒരു പ്രവാഹമുണ്ട്, തുടർന്ന് ഒരു ഭാഷ ആവിഷ്കാരത്തിന്റെ രൂപമെടുക്കുന്നു. നിങ്ങൾ ഒരു ഭാഷ മനസ്സിലാക്കുമ്പോൾ, ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ പഴക്കമുള്ള ആ സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ലോകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കാനുള്ള വാതിൽ നിങ്ങൾക്ക് തുറക്കുന്നു. അതിനാൽ, നമ്മൾ നിരവധി ഭാഷകൾ പഠിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം. ചിലപ്പോഴൊക്കെ, എനിക്ക് വളരെ സങ്കടം തോന്നാറുണ്ട്. നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് 2000 വർഷം പഴക്കമുള്ള ഒരു മനോഹരമായ കല്ലിൽ നിർമിച്ച സ്മാരകമുണ്ടെന്ന് അറിയുമ്പോൾ നമുക്ക് അഭിമാനം തോന്നുന്നില്ലേ? ആർക്കാണെങ്കിലും അഭിമാനം തോന്നും. അപ്പോൾ രാജ്യത്തിന്റെ ഏത് ഭാഗത്താണ് ഈ സ്മാരകം ഉള്ളതെന്ന് അറിയാൻ നമുക്ക് ജിജ്ഞാസയുണ്ടാകും. 2000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് നിർമ്മിച്ച അത്തരമൊരു മഹത്തായ പൈതൃക സൃഷ്ടി. നമ്മുടെ പൂർവ്വികർക്ക് എത്രമാത്രം അറിവ് ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കുമെന്ന് നമ്മൾ ചിന്തിക്കുന്നു. ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ എന്നോട് പറയൂ, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന ഭാഷയുള്ള രാജ്യം ഈ വസ്തുതയിൽ അഭിമാനിക്കേണ്ടതല്ലേ? നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന ഭാഷയുണ്ടെന്ന് നമ്മൾ അഭിമാനത്തോടെ അവകാശപ്പെടണം. നമ്മളത് ചെയ്യണമോ വേണ്ടയോ? ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന ഭാഷ തമിഴ് ആണെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാമോ? ലോകത്തിലെ ഏത് രാജ്യത്താണ് ഇത്രയും വലിയ ഒരു നിധിയുള്ളത്? ഈ രാജ്യത്തിന് ഇത്രയും മഹത്തായ ഒരു ഭാഷയുണ്ട്, നമ്മൾ അത് അഭിമാനത്തോടെ അവകാശപ്പെടുന്നില്ല. കഴിഞ്ഞ തവണ ഞാൻ ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയെ അഭിസംബോധന ചെയ്തപ്പോൾ, ഞാൻ മനഃപൂർവ്വം തമിഴ് ഭാഷയെക്കുറിച്ച് കുറച്ച് വാക്കുകൾ സംസാരിച്ചു, കാരണം തമിഴ് ഭാഷ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും മികച്ച ഭാഷയാണെന്നും അത് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന ഭാഷയാണെന്നും അത് എന്റെ രാജ്യത്തിന്റേതാണെന്നും ഞാൻ അഭിമാനിക്കുന്നുവെന്ന് ലോകത്തോട് പറയാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. നമ്മൾ അതിൽ അഭിമാനിക്കണം. ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായോ, വടക്കേ ഇന്ത്യയിൽ നിന്നുള്ള ഒരാൾ ദോശ ആസ്വദിക്കുന്നില്ലേ? അയാൾ സാമ്പാറും ആസ്വദിക്കുന്നു. ആ സമയത്ത്, വടക്കും തെക്കും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം അദ്ദേഹം കാണുന്നില്ല. നിങ്ങൾ തെക്കോട്ട് പോയാൽ നിങ്ങൾക്ക് പറാത്തയും പച്ചക്കറികളും പൂരിയും പച്ചക്കറികളും കാണാം. ആളുകൾ അത് ആസ്വദിക്കുന്നു. അവർ അതിൽ അഭിമാനിക്കുന്നുണ്ടോ ഇല്ലയോ? ഒരു പ്രശ്നവുമില്ല. എല്ലാവരും അവരുടെ മാതൃഭാഷയ്ക്ക് പുറമെ മറ്റ് ഭാഷകളിലെ കുറച്ച് വാക്കുകൾ അറിയണമെന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഒരാളെ കണ്ടുമുട്ടുകയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാഷയിൽ കുറച്ച് വാക്കുകൾ സംസാരിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് അത് ആസ്വദിക്കാൻ കഴിയും. ഉടനടി, ഒരു സ്വത്വബോധം വികസിക്കും. അതിനാൽ, ഭാഷകൾ ഒരു ബാധ്യതയായി കണക്കാക്കരുത്. വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഞാൻ സാമൂഹിക പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്നത് എനിക്ക് വ്യക്തമായി ഓർമ്മയുണ്ട്. ഒരു പെൺകുട്ടിയെ ഞാൻ കണ്ടു, മറ്റ് ഭാഷകൾ പഠിക്കാൻ കുട്ടികൾക്ക് അപാരമായ കഴിവുണ്ട്. അഹമ്മദാബാദിലെ കാലിക്കോ മിൽസിൽ ഒരു തൊഴിലാളി കുടുംബം ഉണ്ടായിരുന്നു. ചിലപ്പോൾ, ഉച്ചഭക്ഷണത്തിനായി ഞാൻ ആ കുടുംബത്തെ സന്ദർശിക്കുമായിരുന്നു. കുടുംബത്തിൽ ഒരു ഇളയ മകളുണ്ടായിരുന്നു, അവൾ പല ഭാഷകളും സംസാരിച്ചിരുന്നു. അത് തൊഴിലാളികളുടെ ഒരു കോളനിയായിരുന്നു, അതിനാൽ സാർവത്രിക സ്വഭാവമുള്ളതായിരുന്നു. അവളുടെ അമ്മ കേരളത്തിൽ നിന്നുള്ളവരും അച്ഛൻ ബംഗാളിൽ നിന്നുള്ളയാളുമാണ്. ഒരു ഇടകലർന്ന സമൂഹമായിരുന്നതിനാൽ ഹിന്ദി സ്വാഭാവിക ഭാഷയായിരുന്നു. സമീപത്ത് ഒരു മറാത്തി കുടുംബമുണ്ടായിരുന്നു, അയൽപക്കത്ത് ഒരു ഗുജറാത്തി സ്കൂളും ഉണ്ടായിരുന്നു. 7-8 വയസ്സുള്ള പെൺകുട്ടി ബംഗാളി, മറാത്തി, മലയാളം, ഹിന്ദി എന്നിവ നന്നായി സംസാരിച്ചിരുന്നതിൽ ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. ഒരു കുടുംബത്തിലെ അഞ്ച് അംഗങ്ങളും ഒരുമിച്ച് ഇരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവൾ മറ്റുള്ളവരുമായി അവരുടെ സ്വന്തം ഭാഷയിൽ സംസാരിക്കും, അത് ബംഗാളി, മലയാളം അല്ലെങ്കിൽ ഗുജറാത്തി ആകട്ടെ. അവളുടെ കഴിവുകൾ വികസിച്ചു. അതിനാൽ, നമ്മുടെ പൈതൃകത്തെക്കുറിച്ച് നമ്മൾ അഭിമാനിക്കണമെന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളോട് അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു. ചെങ്കോട്ടയുടെ കൊത്തളത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ 'പഞ്ചപ്രാണുകൾ' (അഞ്ച് പ്രതിജ്ഞകൾ) പരാമർശിച്ചു, അങ്ങനെ നമ്മുടെ പൈതൃകത്തെക്കുറിച്ച് നമ്മൾ അഭിമാനിക്കുകയും നമ്മുടെ പൂർവ്വികർ നമുക്ക് ഈ ഭാഷ നൽകിയതിൽ നമ്മൾ അഭിമാനിക്കുകയും വേണം. ഓരോ ഇന്ത്യക്കാരനും രാജ്യത്തിന്റെ എല്ലാ ഭാഷകളെക്കുറിച്ചും അഭിമാനിക്കണം. വളരെ നന്ദി.

അവതാരകൻ: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, ബഹുഭാഷയെക്കുറിച്ചുള്ള താങ്കളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശത്തിന് നന്ദി.

അവതാരകൻ: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ, ചരിത്രപ്രസിദ്ധമായ കട്ടക്ക് നഗരത്തിൽ നിന്നുള്ള, ഒരു അധ്യാപികയായ സുനൈന ത്രിപാഠി, ഒരു പ്രധാന വിഷയത്തിൽ നിങ്ങളുടെ നിർദ്ദേശം ആരായുന്നു. മാഡം, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

സുനൈന ത്രിപാഠി: നമസ്കാരം, ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി ശ്രീ നരേന്ദ്ര മോദി ജി. ഞാൻ കട്ടക്ക് ഒഡീഷയിലെ വേൾഡ് സ്കൂളിൽ നിന്നുള്ള സുനൈന ത്രിപാഠി കൃഷ്ണമൂർത്തിയാണ്. എന്റെ ചോദ്യം വിദ്യാർത്ഥികളെ പഠനത്തിനായി എങ്ങനെ ആകർഷിക്കാം, ജീവിതത്തിന്റെ അർത്ഥവത്തായ മൂല്യങ്ങൾ എങ്ങനെ പഠിപ്പിക്കാം, അതുപോലെ തന്നെ ക്ലാസ്സിൽ അച്ചടക്കത്തോടെ പഠനം എങ്ങനെ രസകരമാക്കാം എന്നതാണ്. നന്ദി!

അവതാരകൻ: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ, വിദ്യാർത്ഥികളെ അക്കാദമിക് താൽപ്പര്യത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കുന്നതിനുള്ള നിങ്ങളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം സുനൈന ത്രിപാഠി ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ.

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ ഈ ചോദ്യം അധ്യാപികയിൽ നിന്നായിരുന്നല്ലേ?  ശരിയാണോ? ഇക്കാലത്ത്, അധ്യാപകർ സ്വന്തം കാര്യങ്ങളിൽ വ്യാപൃതരാകുന്നത് പലപ്പോഴും കാണാം. ഞാൻ ഒരു വാചകം പൂർത്തിയാക്കിയതേയുള്ളൂ, നിങ്ങൾ അത് ശ്രദ്ധിച്ചു. അധ്യാപകർക്ക് ഏകദേശം 20-30 മിനിറ്റ് ദൈർഘ്യമുള്ള ഒരു പ്രഭാഷണം നടത്തുകയും അവർ ഒഴുക്കോടെ സംസാരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ക്ലാസ്സിലെ ആരെങ്കിലും ചില കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതോ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നതോ നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തെ അനുഭവത്തിൽ നിന്നാണ് ഞാൻ പറയുന്നത്. ഇന്ന്, അധ്യാപകർ വളരെ നല്ലവരാണ്. എന്റെ കാലത്ത് അങ്ങനെയല്ല. അതിനാൽ, അധ്യാപകരെ വിമർശിക്കാൻ എനിക്ക് അവകാശമില്ല. പക്ഷേ ഒരു കാര്യം ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു: അധ്യാപകർ തങ്ങളുടെ വിദ്യാർത്ഥികൾ അറിയരുതെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു കാര്യം മറന്നുപോയാൽ, അത് അവരുടെ വിദ്യാർത്ഥികളിൽ നിന്ന് മറയ്ക്കാൻ അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ അവർ എന്തുചെയ്യും? അവർ പെട്ടെന്ന് ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയുടെ നേരെ തിരിയുകയും വ്യത്യസ്തമായി എന്തെങ്കിലും ചെയ്തതിനോ എഴുന്നേറ്റു നിന്നതിനോ അവനെ ശകാരിക്കുകയും ചെയ്യും. അവർ ആ വിദ്യാർത്ഥിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം 5-7 മിനിറ്റ് ചെലവഴിക്കും. അതിനിടയിൽ, അവർ വിഷയം ഓർമ്മിച്ചാൽ അവർ വീണ്ടും പഠിപ്പിക്കലിലേക്ക് മടങ്ങും. അല്ലെങ്കിൽ, ഏതെങ്കിലും വിദ്യാർത്ഥി ചിരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവർ അവനെ പിടികൂടും. ഇക്കാലത്ത് ഇത് സംഭവിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് എനിക്കറിയണം. ഇക്കാലത്ത് അധ്യാപകർ വളരെ നല്ലവരായതിനാൽ ഇപ്പോൾ അങ്ങനെ സംഭവിക്കുമെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നില്ല.
ഇക്കാലത്ത് അധ്യാപകരും അവരുടെ മൊബൈൽ ഫോണുകളിൽ സിലബസ് സൂക്ഷിക്കുന്നത് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. അവർ അതിലൂടെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. അവർ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നില്ലേ? മൊബൈൽ ഫോണിലെ ഏതെങ്കിലും ബട്ടൺ തെറ്റായി അമർത്തിയാൽ, അവർ അത് തിരയുന്നത് തുടരും. വാസ്തവത്തിൽ, അവർ സാങ്കേതികവിദ്യയിൽ അത്ര പ്ര​ഗത്ഭരല്ല , അടിസ്ഥാനപരമായ 2-4 കാര്യങ്ങൾ മാത്രമേ പഠിച്ചിട്ടുള്ളൂ. മൊബൈൽ ഫോണിലെ ഏതെങ്കിലും തെറ്റായ ബട്ടൺ അമർത്തിയാൽ, അധ്യായം ഇല്ലാതാക്കപ്പെടും അല്ലെങ്കിൽ അത് അയാൾക്ക് കണ്ടെത്താൻ കഴിയാത്ത എവിടെയെങ്കിലും പോകും. അദ്ദേഹം വളരെ അസ്വസ്ഥനാകും. ശൈത്യകാലത്ത് പോലും അയാൾ വിയർക്കാൻ തുടങ്ങും. തന്റെ വിദ്യാർത്ഥികൾ തന്റെ പ്രതിസന്ധിയിൽ നിന്ന് ആനന്ദം കണ്ടെത്തുന്നുണ്ടെന്ന് അയാൾക്ക് തോന്നുന്നു. കുറവുകൾ ഉള്ളവർ മറ്റുള്ളവരെ ഭരിക്കുന്ന ഈ ശീലം വളർത്തിയെടുക്കുന്നു, അങ്ങനെ തന്റെ കുറവുകൾ പുറത്തു കാണിക്കില്ല. നമ്മുടെ അധ്യാപകർ വിദ്യാർത്ഥികളുമായി സ്വന്തമെന്ന ബോധം വളർത്തിയെടുക്കുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. വിദ്യാർത്ഥികൾ നിങ്ങളുടെ അറിവ് പരീക്ഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. അധ്യാപകർക്കിടയിലെ തെറ്റിദ്ധാരണയാണിത്. ഏതെങ്കിലും വിദ്യാർത്ഥി നിങ്ങളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അതിനർത്ഥം അവൻ നിങ്ങളെ പരീക്ഷിക്കുകയാണെന്നല്ല. ഏതെങ്കിലും വിദ്യാർത്ഥി നിങ്ങളോട് എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചാൽ, അതിനർത്ഥം അവനിൽ ജിജ്ഞാസ ഉണ്ടെന്നാണ്. നിങ്ങൾ അവന്റെ ജിജ്ഞാസയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കണം. അവന്റെ ജിജ്ഞാസയാണ് അവന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ആസ്തി. ഒരു ജിജ്ഞാസുവായ വ്യക്തിയെയും നിശബ്ദനാക്കാൻ ശ്രമിക്കരുത്, അവനെ തടസ്സപ്പെടുത്തരുത്, മറിച്ച് അവനെ ശരിയായി ശ്രദ്ധിക്കുക. നിങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം അറിയില്ലെങ്കിൽ, അവൻ വളരെ നല്ല ഒരു ചോദ്യം ചോദിച്ചുവെന്ന് നിങ്ങൾ അവനോട് പറയണം, പക്ഷേ നിങ്ങൾ തിടുക്കത്തിൽ ഉത്തരം നൽകിയാൽ അത് അനീതിയായിരിക്കും. നാളെ നമുക്ക് ഇരിക്കാമെന്ന് അവനോട് പറയുക. ‘നാളെ എന്റെ ചേംബറിൽ ഇത് ചർച്ച ചെയ്യും. ഈ ആശയം നിങ്ങൾക്ക് എങ്ങനെ വന്നുവെന്ന് നിങ്ങളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാനും ഞാൻ ശ്രമിക്കും. അതിനിടയിൽ, ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ കൂടുതൽ പഠിക്കും. ഞാൻ ഗൂഗിളിൽ തിരഞ്ഞ് മറ്റുള്ളവരോടും ചോദിക്കും. പിന്നെ ഞാൻ നാളെ പൂർണ്ണമായും തയ്യാറായി വരും. പിറ്റേന്ന് ഞാൻ അവനിൽ നിന്ന് ഈ ആശയം എവിടെ നിന്നാണ് അവന്റെ മനസ്സിൽ വന്നതെന്ന് കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കും.’ നോക്കൂ, അവൻ നിങ്ങളെ ഉടൻ മനസ്സിലാക്കും. ഇന്നും, വിദ്യാർത്ഥികൾ അവരുടെ അധ്യാപകരുടെ വാക്കുകൾ വളരെ വിലപ്പെട്ടതായി കരുതുന്നു. നിങ്ങൾ അവനോട് എന്തെങ്കിലും തെറ്റ് പറഞ്ഞാൽ, അത് അവനെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ വേട്ടയാടും. അതുകൊണ്ട്, നിങ്ങളുടെ വിദ്യാർത്ഥിയുടെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം നൽകുന്നതിന് മുമ്പ് കുറച്ച് സമയമെടുക്കുന്നതിൽ തെറ്റൊന്നുമില്ല. പിന്നീട് പറയുന്നതിൽ കൂടി കുഴപ്പമില്ല. രണ്ടാമത്തേത് അച്ചടക്കത്തെക്കുറിച്ചാണ്. ചിലപ്പോൾ, ഒരു അധ്യാപകൻ തന്റെ സ്വാധീനം ചെലുത്താൻ വേണ്ടി ഏറ്റവും ദുർബലനായ വിദ്യാർത്ഥിയോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാറുണ്ട്. വിദ്യാർത്ഥിക്ക് ഉത്തരം കിട്ടാതിരിക്കുമ്പോൾ അധ്യാപകൻ അവനെ ശകാരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 'ഞാൻ വളരെയധികം പരിശ്രമിക്കുന്നു, നിങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു, പക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് ഇപ്പോഴും അത് മനസ്സിലാകുന്നില്ല.' ഞാൻ ഒരു അധ്യാപകനായിരുന്നെങ്കിൽ, ഞാൻ എന്തു ചെയ്യുമായിരുന്നു? മിടുക്കനായ വിദ്യാർത്ഥിയോട് ഞാൻ ചോദ്യം ചോദിക്കും. അദ്ദേഹം വളരെ സമഗ്രമായ രീതിയിൽ വിശദീകരിക്കും. മുമ്പ് മനസ്സിലാകാത്ത ദുർബലനായ വിദ്യാർത്ഥിക്ക് ഇപ്പോൾ അത് മനസ്സിലാക്കാൻ എളുപ്പമായിരിക്കും. മിടുക്കനായ വിദ്യാർത്ഥികളെ ഞാൻ ആദരിക്കുന്നതിനാൽ, മികവ് പുലർത്താൻ ഒരു പുതിയ മത്സരം ഉണ്ടാകും.
രണ്ടാമതായി, അച്ചടക്കമില്ലാത്ത ഒരു വിദ്യാർത്ഥി, ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാതെ, ക്ലാസ്സിൽ സുഖകരമല്ലാത്ത എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുന്നുവെങ്കിൽ. അധ്യാപകൻ അവനെ പ്രത്യേകം വിളിച്ച് അത് വളരെ മികച്ച വിഷയമായിരുന്നിട്ടും അവൻ മറ്റെന്തെങ്കിലും കാര്യങ്ങളിൽ മുഴുകിയിരിക്കുകയാണെന്ന് സ്നേഹപൂർവ്വം പറഞ്ഞാൽ. 'ശരി, ഇപ്പോൾ എന്റെ മുന്നിൽ കളിക്കൂ. നിങ്ങൾക്ക് വളരെ രസകരമായിരിക്കും.' നീ ഇന്നലെ കളിച്ചത് എന്താണെന്ന് എനിക്കും കാണണം. ശരി, നമുക്ക് മറ്റൊരിക്കൽ കളിക്കാം. ഇന്നലെ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ നിനക്ക് പ്രയോജനം ലഭിക്കുമായിരുന്നോ ഇല്ലയോ?’ താങ്കൾ അവനോട് സംസാരിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ, അവൻ  സ്വന്തമെന്ന ബോധം വളർത്തിയെടുക്കുമായിരുന്നു, അവൻ ഒരു അച്ചടക്കമില്ലാത്ത പ്രവൃത്തിയിലും ഏർപ്പെടുമായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ നിങ്ങൾ അവന്റെ അഹങ്കാരത്തെ വ്രണപ്പെടുത്തിയാൽ, അത് തീർച്ചയായും അവനെ നശിപ്പിക്കും. ചില അധ്യാപകരും ബുദ്ധിപരമായ മാർഗങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ചിലപ്പോൾ, ബുദ്ധിശക്തിയും പ്രവർത്തിക്കുന്നു. അവർ ചെയ്യുന്നത്, ഏറ്റവും വികൃതിയായ ആൺകുട്ടിയെ ക്ലാസിലെ മോണിറ്ററാക്കുക എന്നതാണ്. അവൻ ഒരു മോണിറ്ററായിക്കഴിഞ്ഞാൽ, തന്റെ പെരുമാറ്റം മെച്ചപ്പെടുത്തേണ്ടതുണ്ടെന്ന് അവൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു. അവൻ സ്വയം മെച്ചപ്പെടുത്തുക മാത്രമല്ല, ക്ലാസ്സിൽ അച്ചടക്കം നിലനിർത്താൻ നിരവധി മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. അവൻ തന്റെ വികൃതികൾ നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. അവൻ തന്റെ അധ്യാപകന് പ്രിയപ്പെട്ടവനാകാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ഒടുവിൽ, അവന്റെ ജീവിതം മാറുന്നു, അതിന്റെ ഫലമായി ക്ലാസ്സിന്റെ നിലവാരവും മെച്ചപ്പെടുന്നു. അതിന് പല വഴികളുണ്ടാകാം. പക്ഷേ, ശാരീരിക ശിക്ഷകൾ ഉപയോഗിക്കരുതെന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം. നമ്മൾ സ്വന്തമെന്ന നിലയിലുള്ള പാത തെരഞ്ഞെടുക്കണം. നിങ്ങൾ ഈ പാത തെരഞ്ഞെടുക്കുകയാണെങ്കിൽ, അത് എല്ലാവർക്കും പ്രയോജനപ്പെടും. വളരെ നന്ദി.

അവതാരകൻ: ആദരണീയനായ പ്രധാനമന്ത്രി, ഇത്രയും ലാളിത്യവും വിനയവും കൊണ്ട് ജീവിത മൂല്യങ്ങൾ തന്ന് പ്രചോദിപ്പിച്ചതിന് വളരെ നന്ദി. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, 'പരീക്ഷ പേ ചർച്ച 2023' ന്റെ അവസാന ചോദ്യത്തിനായി ഡൽഹിയിൽ നിന്നുള്ള ശ്രീമതി സുമൻ മിശ്രയെ ഞാൻ ക്ഷണിക്കുന്നു. അവർ ഒരു രക്ഷിതാവാണ്, ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ സന്നിഹിതയാണ്, അവരുടെ ജിജ്ഞാസയ്ക്ക് താങ്കളിൽ നിന്ന് ഉത്തരം ലഭിക്കാൻ അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. മാഡം, ദയവായി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കൂ.

സുമൻ മിശ്ര: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി, സുപ്രഭാതം. ഞാൻ സുമൻ മിശ്ര. സർ, ഒരു സമൂഹത്തിൽ വിദ്യാർത്ഥികൾ എങ്ങനെ പെരുമാറണമെന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ഉപദേശം തേടുന്നു. നന്ദി സർ.

അവതാരകൻ: നന്ദി മാഡം. ആദരണീയനായ പ്രധാനമന്ത്രി!

പ്രധാനമന്ത്രി: സമൂഹത്തിൽ വിദ്യാർത്ഥികൾ എങ്ങനെ പെരുമാറണം? നിങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നത് ഇതാണ്, അല്ലേ? ഇത് അല്പം വ്യത്യസ്തമായ രീതിയിൽ പരിഗണിക്കണമെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. നമ്മൾ ഏത് സമൂഹത്തെക്കുറിച്ചാണ് സംസാരിക്കുന്നത്? നമ്മൾ കണ്ടുമുട്ടുന്നതും ഗോസിപ്പുകൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കുറച്ച് സമയം ചെലവഴിക്കുന്നതുമായ നമ്മുടെ സംഘമാണോ ഇത്? നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയോട് നിങ്ങൾ എങ്ങനെ പെരുമാറും? നിങ്ങൾ അവനോട് ഷൂസ് ധരിച്ചോ അല്ലാതെയോ എവിടെയെങ്കിലും പോകാൻ പറഞ്ഞാൽ, അവൻ അത് അനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കും. പക്ഷേ വസ്തുത എന്തെന്നാൽ നിങ്ങൾ അവനെ വീടിനുള്ളിൽ ഒതുക്കി നിർത്തരുത്. ഇക്കാര്യത്തിൽ ഞാൻ എവിടെയാണ് പറഞ്ഞതെന്ന് എനിക്ക് കൃത്യമായി ഓർമ്മയില്ല. 'പരീക്ഷ പേ ചർച്ച'യുടെ ഒരു എപ്പിസോഡിലായിരിക്കാം അത് എന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. പത്താം ക്ലാസ് അല്ലെങ്കിൽ പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസ് പരീക്ഷകൾ പൂർത്തിയാക്കിയ ശേഷം മാതാപിതാക്കൾ കുട്ടിക്ക് കുറച്ച് പണം നൽകണമെന്നും അഞ്ച് ദിവസത്തേക്ക് അവന്റെ സംസ്ഥാനത്തെ ചില സ്ഥലങ്ങൾ സന്ദർശിച്ച് ഫോട്ടോഗ്രാഫുകളും വിവരണങ്ങളും എഴുതി നൽകണമെന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞു. അവനെ ഒറ്റയ്ക്ക് അയയ്ക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് ധൈര്യമുണ്ടായിരിക്കണം. കണ്ടോ, അവൻ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ പഠിച്ച ശേഷം വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങും. യാഥാർത്ഥ്യത്തെ സ്വയം നേരിടുമ്പോൾ അവനിൽ ആത്മവിശ്വാസം വളർത്തും. അവൻ 12-ാം ക്ലാസിലാണെങ്കിൽ, സംസ്ഥാനത്തിന് പുറത്ത് പോകാൻ പറയുക. ഇത്രയും പണമുണ്ടെന്ന് പറയൂ, റിസർവേഷൻ ഇല്ലാതെ ട്രെയിനിൽ പോകണം, യാത്രയ്ക്ക് ഇത്രയും ലഗേജും ഭക്ഷണവും പായ്ക്ക് ചെയ്യും. പല സ്ഥലങ്ങളിലും പോയി തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ നിങ്ങളുടെ അനുഭവത്തെക്കുറിച്ച് ഞങ്ങളോട് പറയുക. നിങ്ങളുടെ കുട്ടികളെ നിങ്ങൾ പലപ്പോഴും പരീക്ഷിക്കണം. സമൂഹത്തിലെ വിവിധ വിഭാഗങ്ങളെ കാണാൻ അവൻ പ്രചോദിതനായിരിക്കണം. കബഡി മത്സരത്തിൽ മികച്ച പ്രകടനം കാഴ്ചവച്ച തന്റെ സ്കൂൾ സഹപ്രവർത്തകനെ അവൻ കണ്ടുമുട്ടിയിട്ടുണ്ടോ എന്ന് നിങ്ങൾ അവനോട് ചോദിക്കണം. അവന്റെ വീട്ടിൽ പോയി അവനെ കാണാൻ പറയുക. ഒരു ശാസ്ത്രമേളയിൽ ശ്രദ്ധേയമായ പ്രകടനം കാഴ്ചവച്ച ഒരാളെ കാണാൻ അവനെ പ്രേരിപ്പിക്കുക. അവന് വളരാൻ കഴിയുന്നതിന് നിങ്ങൾ അവന് അവസരം നൽകണം. അവൻ ചെയ്യേണ്ട കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞ് അവനെ നിർബന്ധിക്കരുത്, ദയവായി അവനെ നിയന്ത്രണങ്ങളിൽ ബന്ധിക്കരുത്. നിശാശലഭങ്ങൾ യൂണിഫോം ധരിക്കണമെന്ന് ആരെങ്കിലും ഒരു ഉത്തരവ് പുറപ്പെടുവിച്ചാൽ. എന്ത് സംഭവിക്കും? എന്തെങ്കിലും യുക്തിയുണ്ടോ? നമ്മൾ കുട്ടികളെ വളരാൻ അനുവദിക്കണം. അവരെ പുതിയ മേഖലകളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകണം, പുതിയ സ്ഥലങ്ങളുമായി പരിചയപ്പെടുത്തണം, ചിലപ്പോൾ നമ്മൾ അവരോടൊപ്പം പോകണം. നമ്മുടെ കാലത്ത്, അവധിക്കാലങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾ അമ്മാവന്റെ അടുത്തേക്കോ മറ്റ് ചില ബന്ധുക്കളുടെ അടുത്തോ പോകാറുണ്ടായിരുന്നു. കാരണം എന്തായിരുന്നു? അതിന് അതിന്റേതായ രസകരമായ ഘടകങ്ങളും ആചാരങ്ങളുമുണ്ട്. ജീവിതം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതാണ്. നമ്മുടെ കുട്ടികളെ നമ്മുടെ സ്വന്തം വലയത്തിൽ മാത്രം ഒതുക്കി നിർത്തരുത്. അവരുടെ അവസരങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കാൻ നാം ശ്രമിക്കണം. അതെ, അവൻ മോശം ശീലങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുകയോ, മുറിയിൽ ഒറ്റപ്പെടുകയോ, നിസ്സംഗത കാണിക്കുകയോ ചെയ്യാതിരിക്കാൻ നാം ശ്രദ്ധിക്കണം. മുമ്പ്, ഉച്ചഭക്ഷണ സമയത്ത് മറ്റുള്ളവരോടൊപ്പം ഇരിക്കുമ്പോൾ അവൻ തന്റെ പെരുമാറ്റത്തിലായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ, അവൻ ചിരിക്കുന്നതും തമാശകൾ പറയുന്നതും നിർത്തി. എന്താണ് പ്രശ്നം? മാതാപിതാക്കൾ പെട്ടെന്ന് പ്രതികരിക്കണം. കുട്ടികൾ ദൈവത്തിന്റെ ദാനമാണ്, അവരെ സംരക്ഷിക്കുകയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് നമ്മുടെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ്. ഇതാണ് നിങ്ങളുടെ വിചാരമെങ്കിൽ ഫലങ്ങൾ സ്വാഭാവികമായും നല്ലതായിരിക്കും. അവൻ എന്റെ മകനാണ് അതുകൊണ്ട് അവൻ നിങ്ങളെ അനുസരിക്കണം അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങളെപ്പോലെയാകണം അല്ലെങ്കിൽ  നിങ്ങളുടെ പാത പിന്തുടരണം എന്ന
തോന്നൽ നിങ്ങൾ വളർത്തിയെടുക്കുകയാണെങ്കിൽ, അപ്പോൾ സ്ഥിതി കൂടുതൽ വഷളാകും. അതിനാൽ, തുറന്ന മനസ്സ് ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്, ജീവിതത്തിൽ വ്യത്യസ്ത കാര്യങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടാൻ അവനെ പ്രേരിപ്പിക്കണം.

ഉദാഹരണത്തിന്, പാമ്പാട്ടികൾ ചിലപ്പോൾ നിങ്ങളെ സന്ദർശിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ കുട്ടികളോട് അവരെ കാണാനും അവർ എവിടെയാണ് താമസിക്കുന്നതെന്ന് കണ്ടെത്താനും പറയുക. അവരെ ഈ തൊഴിൽ തെരഞ്ഞെടുക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചത് എന്താണ്? നിങ്ങളുടെ കുട്ടികളും അവരെക്കുറിച്ച് അറിയാൻ ആകാംക്ഷയുള്ളവരാകും. നിങ്ങളുടെ കുട്ടികളുടെ മേഖലകൾ വികസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം, അവർ പരിമിതികളിൽ ഒതുങ്ങരുത്. അവർക്ക് ആകാശമാണ് പരിധി. അവർക്ക് ഒരു അവസരം നൽകുക, അവർ സമൂഹത്തിൽ കൂടുതൽ ശക്തരായി ഉയർന്നുവരും. വളരെ നന്ദി.

അവതാരകൻ: ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രി സർ, പരീക്ഷാ യോദ്ധാക്കളെ ആശങ്കപ്പെടുത്തുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ പ്രചോദനാത്മകമായ ഉൾക്കാഴ്ചകൾ നൽകിയതിനും പരീക്ഷകളെ വിഷമിക്കേണ്ട ഒരു കാരണമല്ല, മറിച്ച് ആഘോഷിക്കാനും ആസ്വദിക്കാനുമുള്ള ഒരു കാലമാക്കി മാറ്റിയതിനും നന്ദി. പ്രചോദനത്തിന്റെയും പ്രോത്സാഹനത്തിന്റെയും ഒരു സിംഫണിയായിരുന്ന ഒരു ഗംഭീര പരിപാടിയുടെ പര്യവസാനത്തിലേക്ക് ഇത് നമ്മെ എത്തിക്കുന്നു. ഓർമ്മകളുടെ ഒരു ഈണം നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ എന്നെന്നും പ്രതിധ്വനിക്കും. ഈ ഹാളിനെ തന്റെ സാന്നിധ്യത്താൽ അലങ്കരിച്ചതിനും തന്റെ പ്രസന്നമായ ചൈതന്യം നമ്മിൽ നിറച്ചതിനും ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രിയോട് ഞങ്ങൾ അഗാധമായ നന്ദിയും കടപ്പാടും അറിയിക്കുന്നു.
പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ 'പരീക്ഷ പേ ചർച്ച' ഞങ്ങളെപ്പോലുള്ള കോടിക്കണക്കിന് കുട്ടികളുടെ വ്യാകുലത, ഉൽക്കണ്ഠ, ശ്രമം ഉപേക്ഷിക്കാനുള്ള പ്രവണത എന്നിവയെ ഉത്സാഹത്തിലേക്കും വിജയത്തിനായുള്ള ആഗ്രഹത്തിലേക്കും മാറ്റി. ബഹുമാനപ്പെട്ട പ്രധാനമന്ത്രിക്ക് നന്ദി. വളരെ നന്ദി.

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾക്കെല്ലാവർക്കും വളരെ നന്ദി. വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പരീക്ഷാ ഭാരം എങ്ങനെ കുറയ്ക്കാമെന്ന് നമ്മുടെ വിദ്യാർത്ഥികളും, രക്ഷിതാക്കളും, അധ്യാപകരും തീരുമാനിക്കണമെന്ന് ഞാൻ തീർച്ചയായും ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അത് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ സ്വാഭാവിക ഭാഗമാകണം. സുഗമമായ ഒരു ജീവിത ക്രമം സൃഷ്ടിക്കണം. നിങ്ങൾ ഇത് ചെയ്താൽ, പരീക്ഷ തന്നെ ഒരു ആഘോഷമായി മാറും. ഓരോ പരീക്ഷാർത്ഥിയുടെയും ജീവിതം ഉത്സാഹത്താൽ നിറയും, ഈ ഉത്സാഹം മികവിന്റെ ഉറപ്പാണ്. ആ പുരോഗതിയുടെ ഉറപ്പ് ഉത്സാഹത്തിലാണ്. ആ ഉത്സാഹം നിങ്ങളോടൊപ്പം കൊണ്ടുപോകുക. ഇതാണ് നിങ്ങൾക്കെല്ലാവർക്കുമുള്ള എന്റെ ആശംസ. വളരെ നന്ദി.

ഡിസ്ക്ലെയ്മർ: പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ പ്രസംഗത്തിന്റെ ഏകദേശ വിവർത്തനമാണിത്. യഥാർത്ഥ പ്രസംഗം ഹിന്ദിയിലായിരുന്നു നടത്തിയത്.

***

NK