பிரதமர் நரேந்திர மோடி: எனது பலம் மோடியாக இருப்பதில் இல்லை; இது 140 கோடி இந்தியர்களிடமிருந்து, ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக நீடித்த நமது நாட்டின் வளமான கலாச்சார, வரலாற்று பாரம்பரியத்திலிருந்து வருகிறது. அதுதான் எனது உண்மையான பலம். நான் எங்கு சென்றாலும், மோடியாக செல்லவில்ல. வேதங்கள் முதல் விவேகானந்தர் வரை ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் பழமையான நமது நாகரிகத்தின் மகத்தான பாரம்பரியங்களை என்னுடன் எடுத்துச் செல்கிறேன். நான் 140 கோடி மக்கள், அவர்களின் கனவுகள், விருப்பங்களைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறேன். அதனால்தான், நான் எந்த உலகத் தலைவருடனும் கைகுலுக்கும் போது, அது மோடியின் கரம் மட்டுமல்ல, 140 கோடி இந்தியர்களின் கூட்டுக் கரம். எனது பலம் மோடியின் பலம் அல்ல; அது பாரதத்தின் பலம். நாம் அமைதியைப் பற்றி எப்போதெல்லாம் பேசுகிறோமோ, அதை உலகம் கேட்கிறது, ஏனென்றால் இது புத்தரின் பூமி, மகாத்மா காந்தியின் பூமி. நாங்கள் மோதலை ஆதரிப்பவர்கள் அல்ல; நாங்கள் நல்லிணக்கத்தை ஆதரிக்கிறோம். நாங்கள் இயற்கையுடன் மோதலையோ அல்லது நாடுகளுக்கிடையேயான சச்சரவுகளையோ விரும்பவில்லை. நாங்கள் ஒத்துழைப்பில் நம்பிக்கை கொண்ட மக்கள். அமைதியை வளர்ப்பதற்கு நம்மால் எந்த வகையிலும் பங்களிக்க முடியும் என்றால், அதைச் செய்ய நாங்கள் எப்போதும் முயற்சி செய்துள்ளோம். என் வாழ்க்கை கடுமையான வறுமையிலிருந்து வெளிவந்தது. ஆனாலும் நாங்கள் ஒருபோதும் அதனால் சுமையாக உணரவில்லை.

நான் பிரதமரானதும், எனது பதவியேற்பு விழாவுக்கு பாகிஸ்தானை அழைத்ததன் மூலம் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க நடவடிக்கையை எடுத்தேன். ஒரு புதிய தொடக்கத்தை எதிர்பார்த்தேன். இருப்பினும், நல்லெண்ணத்திற்கான ஒவ்வொரு முயற்சியும் ஏமாற்றத்தை சந்தித்தது. ஞானம் மேலோங்கி, அமைதி, செழிப்பை நோக்கி அவர்களை வழிநடத்தும் என்று நாங்கள் தொடர்ந்து நம்புகிறோம். அங்குள்ள மக்களும் ஒரு சிறந்த எதிர்காலத்திற்காக ஏங்குகிறார்கள் என்று நான் நம்புகிறேன். விமர்சனத்தைப் பொறுத்தவரை - அதை நான் எவ்வாறு கையாள்வது? இதை ஒரு வாக்கியத்தில் சுருக்கமாகச் சொன்னால் அதை வரவேற்கிறேன். விமர்சனம்தான் ஜனநாயகத்தின் ஆன்மா என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: இந்தியப் பிரதமர் நரேந்திர மோடியுடனான எனது உரையாடலை நீங்கள் கேட்கப் போகிறீர்கள். இந்த விவாதம் நான்  மிக ஆழமான ஒன்றாகும்.

திரு நரேந்திர மோடியின் வாழ்க்கை வரலாறு அசாதாரணமானது. வறுமையிலிருந்து மீண்டெழுந்து. 140 கோடி மக்களைக் கொண்ட தேசத்தை வழிநடத்தி, உலகின் மிகப்பெரிய ஜனநாயகத்தின் தலைவராக அவர் ஆனார். அவர் ஒரு முறை மட்டுமல்ல, மூன்று முறையும், ஒவ்வொன்றும் ஒரு தீர்க்கமான ஆணையுடன் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுள்ளார். ஒரு தலைவராக, இந்தியாவை ஒற்றுமையாக வைத்திருக்க அவர்  போராடியுள்ளார். பல்வேறு கலாச்சாரங்கள், சமூகங்கள், மத, சமூக, அரசியல் சவால்களின் சிக்கலான வரலாற்றைக் கொண்ட ஒரு நாடு. அவர் தைரியமான, சில நேரங்களில் சர்ச்சைக்குரிய முடிவுகளை எடுப்பதில் பெயர் பெற்றவர். இதனால்தான் கோடிக் கணக்கானவர்கள் அவரைப் போற்றுகிறார்கள். பலர் அவரை விமர்சிக்கிறார்கள். எங்கள் உரையாடலில், இந்த அம்சங்களை ஆழமாக ஆராய்ந்தோம். அவர் உலகத் தலைவர்களிடம் இருந்து மரியாதையைப் பெறுகிறார் என்பதோடு, அமெரிக்கா-சீனா, உக்ரேன்-ரஷ்யா, இஸ்ரேல்-பாலஸ்தீனம் அல்லது மத்திய கிழக்கு என தற்போது மோதலில் சிக்கியுள்ள நாடுகளின் தலைவர்களாலும் கூட, அவர் அமைதியின் சிப்பாயாகவும் நண்பராகவும் கருதப்படுகிறார். உலக அளவில் அங்கீகரிக்கப்பட்டவர். வரலாற்றின் இந்த தருணத்தில், மனிதநேயம் ஒரு நுட்பமாக நிற்கிறது என்பதை நான் உணர்ந்துள்ளேன். போர்கள் தீவிரமடைவதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் நம்மை சூழ்ந்து கொள்கின்றன. மோதல்கள் நாடுகளைத் தாண்டி பரவி உலகைச் சூழ்ந்துகொள்ளக்கூடும். இப்போது, முன்னெப்போதையும் விட, நமக்கு சிறந்த தலைவர்கள் தேவைப்படுகிறார்கள்.  அதனால்தான் பிரதமர் மோடியுடனான எனது உரையாடல் எனக்கு மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக உள்ளது.

நான் உங்களுடன் ஒன்றைப் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன். நான் உண்ணாவிரதம் இருந்தேன். ஏறக்குறைய 45 மணி நேரம் அல்லது இரண்டு நாட்களாகிவிட்டது. இந்த நேரத்தில் நான் தண்ணீர் மட்டுமே குடித்தேன், உணவு எதுவும் உட்கொள்ளவில்லை. மரியாதை நிமித்தமாகவும், இந்த உரையாடலுக்கான தயாரிப்பின் ஒரு வடிவமாகவும் நான் இந்த உண்ணாவிரதத்தை மேற்கொண்டேன். இதனால் நாம் ஆழமான, ஆன்மீக மட்டத்தில் ஈடுபட முடியும். நீங்களும் தவறாமல் விரதம் இருப்பதாக கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். உங்கள் வாழ்க்கையில் உண்ணாவிரதத்தின் முக்கியத்துவத்தையும், உண்ணாவிரதத்தின் போது உங்கள் மனநிலையையும் என்னுடன் பகிர்ந்து கொள்ள முடியுமா?

பிரதமர்: முதலாவதாக, இந்த உரையாடலை மதிக்கும் வகையில் நீங்கள் உண்ணாவிரதத்தை அனுசரித்ததை அறிந்து நான் உண்மையிலேயே ஆச்சரியப்படுகிறேன். உங்கள் செயலை நான் மனதார பாராட்டுகிறேன். பாரதத்தில், மத மரபுகள் வெறும் சடங்குகள் அல்ல, அவை ஒரு வாழ்க்கை முறை. இந்து மதம் வெறும் வழிபாட்டு முறை மட்டுமல்ல, முழுமையான வாழ்க்கைத் தத்துவம் என்று நமது உச்ச நீதிமன்றம் அழகாக வர்ணித்துள்ளது. உடல், மனம், புத்தி, ஆன்மா மற்றும் மனிதகுலத்தை உயர்ந்த பகுதிகளுக்கு உயர்த்துவதற்கான வழிகளை எங்கள் வேதங்கள் ஆராய்கின்றன. மேலும் இந்த செயல்முறைக்கு பங்களிக்கும் பல அம்சங்களில் உண்ணாவிரதம் ஒன்றாகும். இருப்பினும், உண்ணாவிரதம் இந்த பாரம்பரியத்தின் ஒரே அம்சம் அல்ல. கலாச்சார ரீதியாகவும் தத்துவ ரீதியாகவும் உண்ணாவிரதம் உள் மற்றும் வெளிப்புற ஒழுக்கத்தை வடிவமைப்பதில் குறிப்பிடத்தக்க பங்கு வகிக்கிறது. இந்தியாவைப் பற்றி அறியாதவர்களுக்கு இதை எளிய சொற்களில் நான் விளக்கினால், நோன்பு ஒருவரின் வாழ்க்கையை ஒழுங்குபடுத்த உதவுகிறது என்று நான் கூறுவேன். இரண்டு நாட்கள் தண்ணீரில் மட்டுமே உபவாசம் இருந்த பிறகு, உங்கள் புலன்கள் - குறிப்பாக வாசனை, தொடுதல், சுவை - அசாதாரணமான கூர்மையாகிவிட்டன என்பதை நீங்கள் கவனித்திருக்க வேண்டும். நீங்கள் முன்பு கவனிக்காத தண்ணீரின் மங்கலான வாசனையைக் கூட இப்போது நீங்கள் கண்டறியலாம். யாராவது தேநீர், காபியை எடுத்துக்கொண்டு உங்களைக் கடந்து சென்றால், நீங்கள் உடனடியாக நறுமணத்தை அடையாளம் காண்பீர்கள். அதேபோல், நீங்கள் ஒரு சிறிய பூவைப் பார்த்தால், அதை ஒரு புதிய தெளிவுடன் உணர்வீர்கள்.

சாராம்சத்தில், நீங்கள் உண்ணாவிரதம் இருக்கும்போது, உங்கள் புலன்கள் அனைத்தும் திடீரென்று மிகவும் சுறுசுறுப்பாகின்றன.  உண்ணாவிரதத்தின் அதே அனுபவத்தை மற்றவர்களும் பகிர்ந்து கொள்கிறார்களா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை, ஆனால் இது எனது தனிப்பட்ட பயணம்.

நோன்பு என்பது வெறுமனே உணவைத் தவிர்ப்பது-சாப்பிடாமல் இருப்பதைக் குறிக்கிறது என்று பலர் கருதுகிறார்கள். இருப்பினும், இது முற்றிலும் உடல் ரீதியான செயல். வெளிப்புற சூழ்நிலைகள் காரணமாக யாராவது சாப்பிட முடியாவிட்டால், அவர்களின் வயிற்றில் எதுவும் நுழையவில்லை என்றால், அது உண்மையிலேயே உண்ணாவிரதம் என்று கருத முடியாது. உண்ணாவிரதம் என்பது ஒரு விஞ்ஞான செயல்முறை. உதாரணமாக, நான் நீண்ட காலமாக உண்ணாவிரதம் இருந்தேன். நான் தொடங்குவதற்கு முன்பு, பல ஆயத்த படிகளை மேற்கொள்கிறேன். எனது உண்ணாவிரதத்திற்கு ஐந்து முதல் ஏழு நாட்களுக்கு முன்பு, என் உடலை  சுத்தப்படுத்த ஆயுர்வேத நடைமுறைகள், யோகா, பிற பாரம்பரிய முறைகளைப் பயிற்சி செய்கிறேன். பின்னர், அதிகாரப்பூர்வமாக உண்ணாவிரதத்தைத் தொடங்குவதற்கு முன்பு, என் உடல் முழுமையாக நீரேற்றமடைந்து நச்சுத்தன்மைக்கு தயாராக இருப்பதை உறுதிப்படுத்த முடிந்தவரை தண்ணீரைக் குடிக்கிறேன். என்னைப் பொறுத்தவரை, நோன்பு என்பது பக்தியின் செயல்; அது ஒரு ஒழுக்கம். உண்ணாவிரதத்தின் போது நான் எத்தனை வெளிப்புற நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டாலும், நான் என் உள்மனதில் ஆழமாக மூழ்கியிருக்கிறேன். இது ஒரு ஆழமான அனுபவம், ஒரு அற்புதமான உணர்வு. 

என் இளம் வயதில், எனக்கு பசி இல்லை, சாப்பிட விருப்பம் இல்லை. அதற்கு பதிலாக, நான் ஒரு புதிய விழிப்புணர்வையும் ஆற்றலையும் அனுபவித்தேன். அப்போதுதான் நோன்பு நோற்பது என்பது உணவைத் தவிர்ப்பது மட்டுமல்ல என்பதை உணர்ந்தேன்; இது ஒரு ஆழமான, விஞ்ஞான செயல்முறை. காலப்போக்கில், என் உடலையும் மனதையும் செம்மைப்படுத்த பல சோதனைகளை நடத்தினேன், அவற்றை உண்ணாவிரதம் மூலம் வடிவமைத்தேன். உண்ணாவிரதத்துடன் இவ்வளவு விரிவான பயணத்தை மேற்கொண்ட பிறகு, எனது செயல்பாடு ஒருபோதும் குறையாது என்பதை நான் கவனித்தேன். உண்மையில், சில நேரங்களில், நான் உண்ணாவிரதத்தின் போது இன்னும் அதிகமாக வேலை செய்வது போல் உணர்கிறேன். எனது அனுபவம் உண்மையிலேயே அசாதாரணமானது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: எனவே, உண்ணாவிரதம் இருக்கும்போது, நீங்கள் உலகத் தலைவர்களைச் சந்திப்பதைத் தொடர்கிறீர்கள், பிரதமராக உங்கள் கடமைகளை நிறைவேற்றுகிறீர்கள். உலகளாவிய ராஜதந்திரியாக உங்கள் பொறுப்புகளை நிறைவேற்றுகிறீர்கள். நீங்கள் சில நேரங்களில் ஒன்பது நாட்கள் தொடர்ந்து உண்ணாவிரதம் கூட இருக்கிறீர்கள்.

பிரதமர்: உண்மையில், இந்த நடைமுறைக்கு நீண்ட வரலாறு உண்டு. ஒருவேளை கேட்பவர்களுக்கு இது அதிகமாக இருக்கலாம். இருப்பினும் நான் அதை பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

இந்தியாவில், 'சதுர்மாஸ்' என்று அழைக்கப்படும் ஒரு பாரம்பரியம் உள்ளது.  இந்த காலகட்டத்தில் செரிமான சக்தி பலவீனமடைகிறது என்பது புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது. எனவே நான்கு மாதங்களுக்கு ஒரு நாளைக்கு ஒரு முறை மட்டுமே சாப்பிடும் வழக்கம் உள்ளது. என்னைப் பொறுத்தவரை, இந்த நடைமுறை ஜூன் நடுப்பகுதியில் தொடங்கி தீபாவளிக்குப் பிறகு வரை தொடர்கிறது, பொதுவாக நவம்பர் வரை. பின்னர், துர்கா தேவியின் வழிபாட்டிற்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்ட செப்டம்பர் அல்லது அக்டோபர் மாதங்களில் ஒன்பது நாள் திருவிழாவான 'நவராத்திரி' உள்ளது. இந்த காலகட்டத்தில், நான் வெந்நீரை மட்டுமே பயன்படுத்துகிறேன். தற்செயலாக, எனது ஆரம்பகால வாழ்க்கை அனுபவங்கள் காரணமாக சூடான நீர் குடிப்பது எப்போதுமே என்னுடைய பழக்கமாக இருந்தது. நான் இந்த பழக்கத்தை ஒட்டிக்கொண்டேன். மற்றொரு 'நவராத்திரி' மார்ச் அல்லது ஏப்ரல் மாதங்களில் வருகிறது, இது 'சைத்ர நவராத்திரி' என்று அழைக்கப்படுகிறது. இந்த ஆண்டு, இது மார்ச் 31 ஆம் தேதி தொடங்க வாய்ப்புள்ளது. இந்த விரதத்தின் போது, நான் ஒரு நாளைக்கு ஒரு வகை பழங்களை மட்டுமே உட்கொள்கிறேன்.

பல ஆண்டுகளாக, இந்த உண்ணாவிரத மரபுகள் என் வாழ்க்கையின் ஒரு அங்கமாகிவிட்டன. உண்மையில், நான் 50-55 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக இத்தகைய நடைமுறைகளைப் பின்பற்றி வருகிறேன்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: உலகின் மாபெரும் தலைவர்கள் சிலரைச் சந்திக்கும்போது நீங்கள் உண்ணாவிரதம் இருந்தீர்களா? அவர்கள் எப்படி எதிர்வினையாற்றினார்கள்? நீங்கள் உணவு இல்லாமல் இருக்க முடியும் என்று அவர்கள் ஆச்சரியப்பட்டார்களா?  உலகத் தலைவர் முன்னிலையில் நீங்கள் உண்ணாவிரதம் இருந்த ஏதாவது குறிப்பிட்ட சம்பவம் உங்களுக்கு நினைவிருக்கிறதா?

பிரதமர்: பொதுவாக, நான் இதைப் பற்றி பெரும்பாலானவர்களுக்கு தெரியப்படுத்துவதில்லை. உண்ணாவிரதம் என்பது என் ஆழ்ந்த தனிப்பட்ட விஷயம். அதற்காக நான் ஒருபோதும் விளம்பரம் செய்ததில்லை. நான் முதலமைச்சராகவும், பின்னர் பிரதமராகவும் ஆன பிறகுதான் மக்களுக்கு இது பற்றிய விழிப்புணர்வு ஏற்படத் தொடங்கியது. மற்றபடி, அது எப்போதும் என் வாழ்க்கையின் ஒரு தனிப்பட்ட அம்சமாகவே இருந்து வருகிறது. இப்போது அது அறியப்பட்டதால், எனது அனுபவங்களை கேட்கும்போது பகிர்ந்து கொள்கிறேன், அவை யாருக்காவது பயனுள்ளதாக இருக்கும் என்ற நம்பிக்கையில். என்னிடம் தனிப்பட்ட செல்வம் எதுவும் இல்லை - மற்றவர்களுக்கு பயனளிக்கக்கூடிய எனது அனுபவங்கள் மட்டுமே. எனது வாழ்க்கை முழுவதும் மக்களுக்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது. உதாரணமாக, நான் பிரதமரான பிறகு, வெள்ளை மாளிகையில் அதிபர் ஒபாமாவுடன் இருதரப்பு சந்திப்பை நடத்தினேன். ஒரு சம்பிரதாயமான இரவு உணவு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது. எங்கள் குழுக்களுக்கிடையேயான கலந்துரையாடலின் போது, இரவு உணவு திட்டமிடப்பட்டபோது, பிரதமர் சாப்பிட மாட்டார் என்று குறிப்பிடப்பட்டது. இது சற்று கவலையை ஏற்படுத்தியது. இந்தியா போன்ற ஒரு பெரிய நாட்டின் பிரதமருக்கு உணவு வழங்காமல் அவர்கள் எப்படி உபசரிக்க முடியும்? நாங்கள் உட்கார்ந்ததும், அவர்கள் எனக்கு ஒரு கிளாஸ் வெந்நீர் கொண்டு வந்தார்கள். ஒரு இலகுவான கருத்துடன், நான் அதிபர் ஒபாமாவிடம் திரும்பி, "பாருங்கள், என் இரவு உணவு வந்துவிட்டது!" என்று கூறி கோப்பையை அவர் முன் வைத்தேன். பின்னர் மீண்டும் சென்றபோது அவர் நினைவு கூர்ந்தார். அவர் சொன்னார், "கடந்த முறை நீங்கள் உண்ணாவிரதம் இருந்தீர்கள். ஆனால் இந்த முறை நீங்கள் மதிய உணவு சாப்பிட்டதாக என்னிடம் சொன்னீர்கள். எனவே, இந்த முறை நோன்பு நோற்க வேண்டாம். நீங்கள் இரண்டு முறை சாப்பிட வேண்டும்!"

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: உங்கள் குழந்தைப் பருவத்தைப் பற்றி பேசலாம். எளிமையான பின்னணியில் இருந்து வந்து, பின்னர் உலகின் மிகப்பெரிய ஜனநாயகத்தின் பிரதமராக உயர்ந்துள்ளீர்கள். உங்கள் பயணம் பலருக்கு உத்வேகம் அளிக்கிறது. உங்கள் குழந்தைப் பருவ நினைவுகள் சிலவற்றைப் பகிர்ந்து கொள்ள முடியுமா? வரையறுக்கப்பட்ட வளங்களுடன் வளர்ந்தது உங்கள் ஆளுமையை எவ்வாறு வடிவமைத்தது?

பிரதமர் : நான் குஜராத்தில் வடக்கு குஜராத்தில் மெஹ்சானா மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள வத்நகர் என்ற சிறிய நகரத்தில் பிறந்தேன். வத்நகர் ஒரு வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இடம், நான் பிறந்து படித்த இடம். இன்றைய உலகத்தைப் பிரதிபலிக்கும்போது, நான் வளர்ந்த சூழல் மிகவும் தனித்துவமானது என்பதை நான் உணர்கிறேன்.  நான் பள்ளியில் படிக்கும் போது, எங்கள் கிராமத்தில் ஒரு கனவான் இருந்தார். அவர் அடிக்கடி குழந்தைகளாகிய எங்களை ஊக்குவிப்பார். "நீங்கள் எப்போதாவது ஒரு செதுக்கப்பட்ட கல், பொறிக்கப்பட்ட பாறை அல்லது ஏதேனும் பழங்கால கலைப்பொருளைக் கண்டால், அதை பள்ளியின் இந்த மூலைக்கு கொண்டு வாருங்கள்." அவரது வார்த்தைகள் என் ஆர்வத்தைத் தூண்டின, நான் மேலும் புரிந்து கொள்ளத் தொடங்கியபோது, எனது கிராமம் மிகவும் வளமான மற்றும் பழமையான வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது என்பதை உணர்ந்தேன். பள்ளியில், எங்கள் கிராமத்தின் பாரம்பரியத்தைப் பற்றிய விவாதங்கள் எனது ஆர்வத்தை மேலும் ஆழமாக்கின. பின்னர், புகழ்பெற்ற சீன தத்துவஞானியும் பயணியுமான யுவான் சுவாங் பற்றி ஒரு சீனத் திரைப்படத்தைப் பற்றி ஒரு செய்தித்தாளில் படித்தேன். வத்நகர் ஒரு காலத்தில் பௌத்த கல்விக்கான குறிப்பிடத்தக்க மையமாக இருந்ததால், பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு அவர் எனது கிராமத்தில் கணிசமான நேரத்தை செலவிட்டார் என்பதை நான் அறிந்தேன். உண்மையில், வரலாற்று பதிவுகள் இது 1400 களின் முற்பகுதியில் ஒரு செழிப்பான பௌத்த கல்வி மையமாக இருந்தது என்று கூறுகின்றன. காலப்போக்கில், வத்நகரின் வரலாற்றின் மிகவும் கவர்ச்சிகரமான அம்சங்களை நான் கண்டுபிடித்தேன். பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டின் வெற்றி நினைவுச்சின்னம், பதினேழாம் நூற்றாண்டின் கோயில் மற்றும் பதினாறாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த இசையில் மிகவும் திறமையான இரண்டு சகோதரிகளான டானா மற்றும் ரிரி ஆகியோரின் மரபு. இந்த வரலாற்றுக் கூறுகள் வெளிச்சத்திற்கு வரும்போது, என் ஈர்ப்பு வளர்ந்தது. நான் முதமைச்சரானதும், வத்நகரின் வரலாற்று முக்கியத்துவத்தை வெளிக்கொணர பெரிய அளவிலான அகழ்வாராய்ச்சி திட்டங்களை தொடங்கினேன்.  ஒரு காலத்தில், ஆயிரக்கணக்கான பௌத்த துறவிகள் அங்கு படித்தனர் என்பதற்கான ஆதாரங்களை நாங்கள் கண்டோம். மேலும் பௌத்தம், சமணம், இந்து மதத்தின் தாக்கங்கள் அனைத்தும் ஆழமாக பின்னிப்பிணைந்திருந்தன. வத்நகரில் வரலாறு என்பது வெறுமனே புத்தகங்களோடு நின்றுவிடவில்லை. ஒவ்வொரு கல்லும், ஒவ்வொரு சுவரும் அதன் சொந்தக் கதையை விவரிப்பதாகத் தோன்றியது. இந்த அகழ்வாராய்ச்சிகள் வரலாற்றில் மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த குறிப்பிடத்தக்க கண்டுபிடிப்புகளை வெளிப்படுத்தின. இதுவரை, வாட்நகர் 2,800 ஆண்டுகளாக தொடர்ந்து இருந்து வருகிறது என்று சான்றுகள் தெரிவிக்கின்றன. கிட்டத்தட்ட மூன்றாயிரம் ஆண்டுகளாக வளர்ச்சியின் நன்கு ஆவணப்படுத்தப்பட்ட வரலாற்றைக் கொண்ட ஒரு  நீடித்த மனித குடியேற்றம். இன்று, ஒரு சர்வதேச அளவிலான அருங்காட்சியகம் அங்கு நிறுவப்பட்டுள்ளது. இது குறிப்பிடத்தக்க ஆராய்ச்சி இடத்தை வழங்குகிறது. குறிப்பாக தொல்பொருள் மாணவர்களுக்கு. என்னைப் பொறுத்தவரை, என் பிறந்த இடம் ஒரு சிறப்பு முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. தெய்வீக ஏற்பாட்டால் என் கர்மபூமி காசி ஆனது. பனாரஸ் அல்லது வாரணாசி என்றும் அழைக்கப்படும் காசி பல நூறு ஆண்டுகளாக தொடர்ந்து மக்கள் வசிக்கும் மற்றொரு பண்டைய நகரமாகும்.

வத்நகரில் பிறந்த என்னைப் போன்ற ஒருவர், பிற்காலத்தில் காசியில் கங்கை அன்னையின் காலடியில் வாழ்ந்து தனது வாழ்க்கையின் பணியைக் கண்டடைந்தார் என்பது அசாதாரணமாகத் தெரிகிறது. எனது ஆரம்ப ஆண்டுகளில், நான் என் பெற்றோர், உடன்பிறப்புகள், தாத்தா பாட்டி, மாமாக்கள், அத்தைகளுடன் வாழ்ந்தேன். நாங்கள் வளர்ந்த வீடு ஒரு சுமாரான வீடு - சிறியது, ஜன்னல்கள் இல்லை, ஒரே ஒரு கதவு மட்டுமே. நாங்கள் அங்கேயே பிறந்து வளர்ந்தோம். மக்கள் வறுமையைப் பற்றி விவாதிக்கும்போது, அது பெரும்பாலும் ஒப்பீட்டளவில் கட்டமைக்கப்படுகிறது. இன்று, பொது வாழ்க்கையில், பலர் வெவ்வேறு பின்னணியிலிருந்து வந்தவர்கள். ஆனால் எனது குழந்தைப் பருவம் கடுமையான வறுமையில் கழிந்தது. எனினும், நான் ஒருபோதும் அதனால் சுமையாக உணர்ந்ததில்லை.

என் அம்மா நம்பமுடியாத அளவிற்கு கடினமாக உழைத்தார், என் தந்தையும் அவ்வாறே செய்தார். அவர் ஒரு தனித்துவமான தினசரி வழக்கத்தைக் கொண்டிருந்தார் - அதிகாலையில் 4:00 அல்லது 4:30 மணியளவில் எழுந்திருப்பது. அவர் நீண்ட தூரம் நடந்து, பல கோயில்களுக்குச் செல்வார், பின்னர் தனது சிறிய கடைக்குச் செல்வார். உள்ளூர் கிராமவாசிகளால் வடிவமைக்கப்பட்ட கையால் செய்யப்பட்ட தோல் காலணிகளை அவர் அணிந்திருந்தார். அது அவர் நடக்கும்போது ஒரு தனித்துவமான டுக், டுக், டுக் ஒலியை உருவாக்கியது. தாமோதர் பாயின் வருகைக்கேற்ப கைக்கடிகாரங்களை சரிசெய்து கொள்வதாக கிராம மக்கள் கூறுவது வழக்கம், ஏனெனில் அவர் மிகவும் நேரம் தவறாமையும் ஒழுக்கமும் கொண்டவர். அவர் அயராது உழைத்தார், பெரும்பாலும் பின்னிரவு வரை. இதற்கிடையில், எங்கள் கஷ்டங்கள் இருந்தபோதிலும், நாங்கள் ஒருபோதும் இழப்பை உணரவில்லை என்பதை என் அம்மா உறுதி செய்தார். எங்கள் வாழ்க்கை முடிந்தவரை சுமூகமாக இருக்க அவர் எல்லாவற்றையும் நிர்வகித்தார். இத்தனை வறுமையான சூழல் இருந்தபோதிலும் அவை நம் மனதை ஒருபோதும் பாதிக்கவில்லை.

பள்ளிக்கு காலணிகளை அணிவது ஒருபோதும் ஒரு கருத்தாக கூட இருந்ததில்லை என்பதை நான் தெளிவாக நினைவில் கொள்கிறேன். ஒரு நாள், நான் பள்ளிக்குச் சென்று கொண்டிருந்தபோது, என் மாமா என்னைப் பார்க்க நேர்ந்தது. அவர் வியப்புடன், "ஏய்! செருப்பு இல்லாம இப்படி ஸ்கூலுக்கு போறீங்களா?" எந்தத் தயக்கமும் இன்றி எனக்கு ஒரு ஜோடி கான்வாஸ் காலணிகளை வாங்கிக் கொடுத்து என்னை அணிந்து கொள்ளச் செய்தார். அந்த நேரத்தில், அந்த காலணிகளின் விலை சுமார் 10-12 ரூபாய் இருக்கும். அவை கேன்வாஸால் செய்யப்பட்டிருந்ததால், அவை எளிதில் கறைபடும், மேலும் அவை வெண்மையாக இருந்தன. அவர்களை சுத்தமாக வைத்திருக்க, நான் ஒரு பழக்கத்தை வளர்த்துக் கொண்டேன். பள்ளி முடிந்ததும், ஆசிரியர்கள் தூக்கி எறிந்த சாக்பீஸ் துண்டுகளை சேகரித்துக் கொண்டே சிறிது நேரம் அங்கேயே தங்கி இருப்பேன். நான் ஒவ்வொரு வகுப்பறைக்குச் சென்று, சாக்பீஸ் துண்டுகளைச் சேகரித்து, பின்னர் அவற்றை வீட்டிற்கு எடுத்துச் சென்று, அவற்றை ஊறவைத்து, எனது கேன்வாஸ் காலணிகளுக்கு பாலிஷ் போட அவற்றைப் பயன்படுத்துவேன். இது அவற்றைப் பளபளக்கச் செய்யும், எனக்கு அது ஒரு மகத்தான ஆடம்பரமாக, ஒரு பொக்கிஷமாக தோன்றியது. ஏன் என்று தெரியவில்லை, ஆனால் குழந்தை பருவத்திலிருந்தே, எங்கள் அம்மா சுத்தம் குறித்து மிகவும் விழிப்புணர்வுடன் இருந்தார். ஒருவேளை அந்த ஒழுக்கம் எங்களுக்குள்ளும் ஊறிப்போனது. எப்போதும் நேர்த்தியாக உடை அணியும் பழக்கத்தை நான் எவ்வாறு வளர்த்துக் கொண்டேன் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. ஆனால் இது மிகச் சிறிய வயதிலிருந்தே நான் பின்பற்றிய ஒன்று. நான் எதை அணிந்தாலும், அதை சரியாக அணிவதை உறுதி செய்தேன். எங்கள் துணிகளை இஸ்திரி போடுவதற்கு எங்களுக்கு எந்த வசதியும் இல்லை, எனவே நான் என் சொந்த வழியைக் கண்டுபிடித்தேன்.  நான் இந்த வாழ்க்கையை உண்மையிலேயே அனுபவித்தேன். மற்றவர்களை அவர்களின் நிதி நிலையின் அடிப்படையில் தீர்ப்பளிக்கும் மனநிலையுடன் நாங்கள் ஒருபோதும் வளர்க்கப்படவில்லை. ஒருவர் ஏழையா அல்லது அவர்கள் எப்படி வாழ்கிறார்கள் என்பதைப் பற்றி நாங்கள் ஒருபோதும் சிந்தித்ததில்லை. அதற்குப் பதிலாக, நம்மிடம் இருப்பதைக் கொண்டு திருப்தியடையவும், தொடர்ந்து கடினமாக உழைக்கவும், இந்த விஷயங்களில் ஒருபோதும் துக்கத்தில் மூழ்கியிருக்கக்கூடாது என்றும் கற்பிக்கப்பட்டோம். ஒருவர் இதை நல்ல அதிர்ஷ்டம் அல்லது துரதிர்ஷ்டம் என்று அழைத்தாலும், எனது அரசியல் பயணம் இறுதியில் எனது வாழ்க்கையின் இந்த அம்சங்களை பொதுமக்களின் பார்வைக்கு கொண்டு வந்தது. நான் முதல்வராக பதவியேற்றபோது, தொலைக்காட்சி நிருபர்கள் எனது கிராமத்திற்கு வந்தனர். அவர்கள் என் பால்ய நண்பர்களுடன் பேசி என் வீட்டின் காட்சிகளை பதிவு செய்ய ஆரம்பித்தனர். அப்போதுதான் எனது பின்னணி குறித்தும், நான் எங்கிருந்து வந்தேன் என்பது குறித்தும் மக்களுக்கு உண்மையிலேயே தெரிய வந்தது. அதற்கு முன்பு, என்னைப் பற்றி அதிகம் அறிந்தவர்கள் வெகு சிலரே. இப்படித்தான் என் வாழ்க்கை அரங்கேறியது. என் தாயாருக்கு சேவையில் இயல்பாகவே நாட்டம் உண்டு. அவர் பாரம்பரிய வைத்தியம் பற்றிய அறிவைக் கொண்டிருந்தார். மேலும் பெரும்பாலும் கிராமத்தில் உள்ள குழந்தைகளுக்கு சிகிச்சையளிப்பார். பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளை சிகிச்சைக்காக அதிகாலையில், சூரிய உதயத்திற்கு முன்பு, சில சமயங்களில் ஐந்து மணிக்கு முன்னதாகவே அவரிடம் அழைத்து வருவார்கள். குழந்தைகள் அடிக்கடி அழுவார்கள், இதன் காரணமாக, நாங்களும் சீக்கிரம் எழுந்திருக்க வேண்டியிருந்தது. தன்னலமற்ற சேவை மனப்பான்மையுடன் குழந்தைகளை அக்கறையுடன் கவனித்துக் கொள்வார். திரும்பிப் பார்க்கும்போது, இதைப் பார்த்தது, சமூகத்தின் மீது ஆழ்ந்த இரக்க உணர்வையும், மற்றவர்களுக்கு நல்லது செய்ய வேண்டும் என்ற விருப்பத்தையும் எனக்குள் ஏற்படுத்தியது என்று நான் நம்புகிறேன். நான் இன்று என்னவாக மாறியிருந்தாலும், நான் வளர்ந்த சூழலின் விளைவு - என் தாய் - தந்தை எனக்குள் விதைத்த மதிப்புகள், எனது ஆசிரியர்களின் வழிகாட்டுதல். இந்த தாக்கங்களால் என் வாழ்க்கை வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: இந்த உரையாடலைக் கேட்கும் பல இளைஞர்கள் உங்கள் கதையால் உண்மையிலேயே ஈர்க்கப்படுகிறார்கள் . எளிமையான தொடக்கத்திலிருந்து உலகின் மிகப்பெரிய ஜனநாயகத்தை வழிநடத்துவதற்கான உங்கள் பயணம். போராடிக்கொண்டிருக்கிற, இழந்துவிட்டதாக உணருகிற, வாழ்க்கையில் தங்கள் வழியைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கிற இளைஞர்களுக்கு நீங்கள் என்ன ஆலோசனை கொடுப்பீர்கள்?

பிரதமர்: வாழ்க்கையில் இரவு எவ்வளவு இருண்டதாகத் தோன்றினாலும், அது ஒரு இரவாகவே இருக்கும். காலை நிச்சயம் பின்தொடரும் என்று அனைத்து இளைஞர்களுக்கும் நான் கூற விரும்புகிறேன். அதனால்தான் பொறுமையும் தன்னம்பிக்கையும் அவசியம். சூழ்நிலைகள் சவாலானதாக இருக்கலாம், ஆனால் சூழ்நிலைகளால் மட்டும் நான் இங்கு இல்லை. கடவுள் அவர்களை ஒரு நோக்கத்திற்காக இந்த உலகிற்கு அனுப்பியுள்ளார் என்ற நம்பிக்கை ஒருவருக்கு இருக்க வேண்டும். நினைவில் கொள்ளுங்கள், நீங்கள் ஒருபோதும் தனியாக இல்லை. உங்களை அனுப்பியவர் எப்போதும் உங்களுடன் இருக்கிறார். இந்த அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை முக்கியமானது. நம்மைச் சோதிக்க கஷ்டங்கள் உள்ளன; அவை நம்மை உடைப்பதற்காக அல்ல, நம்மை பலப்படுத்துவதற்காகவே உள்ளன. கஷ்டங்கள் விரக்திக்கு வழிவகுக்கக்கூடாது. அவை பலத்தை உருவாக்க வேண்டும். ஒவ்வொரு நெருக்கடியையும், ஒவ்வொரு சவாலையும் நான் எப்போதும் ஒரு வாய்ப்பாக பார்த்தேன். இதைத்தான் நான் இளைஞர்களுக்கு தெரிவிக்க விரும்புகிறேன். இரண்டாவதாக, பொறுமை அவசியம் - வாழ்க்கையில் குறுக்குவழிகள் இல்லை. எங்கள் ரயில் நிலையத்தில், பாலத்தைப் பயன்படுத்துவதற்குப் பதிலாக தண்டவாளங்களைக் கடக்க வேண்டாம் என்று மக்களை எச்சரிக்கும் அறிவிப்பு பலகை உள்ளது. "குறுக்கு வழி உங்களை குறுக்கே வெட்டும்" என்று அது கூறுகிறது. இது வாழ்க்கைக்கும் பொருந்தும். "குறுக்கு வழி உங்களைக் குறுக்கே நிறுத்தும்" என்பதையும் இளைஞர்களுக்கு நினைவூட்ட விரும்புகிறேன். வாழ்க்கையில் குறுக்கு வழிகள் இல்லை. பொறுமையும் விடாமுயற்சியும் அவசியம்.  வெற்றியும் செழிப்பும் அவற்றின் சொந்த மகிமையைக் கொண்டுள்ளன, ஆனால் ஒருவர் மெத்தனமாக இருக்கக்கூடாது. யாராவது வெறுமனே சும்மா இருந்து, வசதியுடன் இருந்தால், அவர்கள் இறுதியில் தேக்கமடைவார்கள். சூழ்நிலைகள் எதுவாக இருந்தாலும், ஒருவர் எப்போதும் பங்களிக்க முயற்சிக்க வேண்டும்.  ஒருவரின் அந்தஸ்து அல்லது சூழ்நிலை எதுவாக இருந்தாலும், வளர்ச்சிக்கும் சேவைக்கும் எப்போதும் இடமிருக்கிறது. இந்த அணுகுமுறையைத்தான் நான் ஊக்குவிப்பேன்.

மற்றொரு முக்கியமான விஷயம் என்னவென்றால், கற்றல் ஒருபோதும் நிறுத்தப்படக்கூடாது. சிலர் தங்களுக்கு போதும் தெரியும் என்று நினைத்து மெத்தனமாக இருப்பார்கள். ஆனால் நமக்குள் இருக்கும் மாணவன் ஒருபோதும் இறக்கக் கூடாது; நாம் எப்போதும் கற்றுக்கொள்ள ஆர்வமாக இருக்க வேண்டும். உதாரணமாக, எனது தாய்மொழி குஜராத்தி, நான் சிறுவனாக இருந்தபோது, எனக்கு இந்தி பற்றி சிறிதளவு தெரியும். சொல்வன்மை என்றால் என்ன, திறம்பட பேசுவது எப்படி என்று எனக்குத் தெரியாது. இருப்பினும், நான் என் தந்தையுடன் தேநீர் கடையில் அமர்ந்திருந்தேன். அங்கு அனைத்து தரப்பு மக்களையும் சந்திக்கும் வாய்ப்பு எனக்கு கிடைத்தது. ஒரு குழந்தையாக இருந்தபோதே, இந்த ஒவ்வொரு சந்திப்பிலிருந்தும் நான் கற்றுக்கொண்டேன் - அவர்களின் நடத்தைகள், அவர்களின் பேச்சு முறை, அவர்களின் கண்ணோட்டங்கள். எல்லாவற்றையும் உள்வாங்கிக் கொண்டேன். அந்த நேரத்தில் நான் செல்வாக்கான நிலையில் இல்லாவிட்டாலும், எதிர்காலத்திற்கு என்னைத் தயார்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்று எனக்கு நானே கூறிக்கொண்டேன். நான் ஏன் கற்கக் கூடாது? நான் ஏன் என்னை மேம்படுத்திக் கொள்ளக் கூடாது? கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்ற ஆசை எப்போதும் நமக்குள் உயிர்ப்புடன் இருக்க வேண்டும் என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன். மேலும், பலர் சில இலக்குகளை அடைவதில் அல்லது குறிப்பிட்ட ஒன்றாக மாறுவதில் உறுதியாக இருப்பதை நான் கவனித்திருக்கிறேன். அவர்கள் விரும்பிய முடிவை அடையத் தவறும்போது, அவர்கள் மனமுடைந்து போகிறார்கள். அதனால்தான் நான் எப்போதும் என் நண்பர்களுக்கு அறிவுறுத்துகிறேன்: "எதையாவது பெறுவது அல்லது மாறுவது போல் கனவு காண்பதற்குப் பதிலாக, ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்று கனவு காணுங்கள்."

நீங்கள் செய்ய வேண்டும் என்று கனவு காணும்போது, நீங்கள் பத்து இலக்கை நிர்ணயித்து, எட்டும்போது, நீங்கள் இன்னும் சாதனை உணர்வை உணருவீர்கள். மனம் தளராமல் தொடர்ந்து  பாடுபடுவீர்கள்.

இறுதியாக, வாழ்க்கையில், உங்களிடம் என்ன இருக்கிறது அல்லது கிடைக்கவில்லை என்பதைப் பற்றி கவலைப்படுவதற்குப் பதிலாக, "நான் என்ன கொடுக்க முடியும்?" என்று உங்களை நீங்களே கேட்டுக்கொள்ளுங்கள். உண்மையான மனநிறைவு கொடுக்கும் மனப்பான்மையிலிருந்து பிறக்கிறது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நான் உங்களுடன் ஒன்றைப் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன். சிறுவயதில் இருந்தே, நான் இப்போது என்ன செய்கிறேனோ அதைச் செய்ய வேண்டும் என்பது எனது கனவாக இருந்தது. எனவே, இது எனக்கு மிகவும் சிறப்பு வாய்ந்த தருணம். உங்கள் வாழ்க்கையின் மற்றொரு கவர்ச்சிகரமான பகுதி என்னவென்றால், 17 வயதில், நீங்கள் வீட்டை விட்டு வெளியேறி இரண்டு ஆண்டுகள் இமயமலையில் அலைந்து திரிந்தீர்கள். நீங்கள் உங்கள் நோக்கம், உண்மை மற்றும் கடவுளைத் தேடிக்கொண்டிருந்தீர்கள். உங்கள் வாழ்க்கையின் இந்த காலகட்டத்தைப் பற்றி மிகச் சிலரே அறிவார்கள்.  அந்தக் காலகட்டத்தில் நடந்த சில ஆன்மீக தருணங்கள், நடைமுறைகள் அல்லது அனுபவங்களைப் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறீர்களா?

பிரதமர்: நீங்கள் உங்கள் ஆராய்ச்சியை முடித்துவிட்டீர்கள் என்று பார்க்கிறேன். உண்மையைச் சொல்வதானால், நான் இந்த தலைப்பைப் பற்றி அதிகம் பேசவில்லை. ஆனால் நான் நிச்சயமாக சில விஷயங்களைப் பகிர்ந்து கொள்ள முடியும். நான் ஒரு சிறிய இடத்தில், சமூகம் சார்ந்த சூழலில் வளர்ந்தேன். மக்கள் மத்தியில் வாழ்வது ஒரு வாழ்க்கை முறை. எங்கள் கிராமத்தில் ஒரு நூலகம் இருந்தது. நான் அடிக்கடி புத்தகங்களைப் படிக்க அங்கு செல்வேன். அந்த புத்தகங்கள் சுய ஒழுக்கத்திற்கான ஆழமான விருப்பத்தை எனக்குள் விதைத்தன. சுவாமி விவேகானந்தர், சத்ரபதி சிவாஜி மகராஜ் ஆகியோரைப் பற்றி நான் படித்தேன். அவர்கள் எவ்வாறு தங்கள் வாழ்க்கையை வடிவமைத்துக் கொண்டனர், தங்களை எவ்வாறு மாற்றிக் கொண்டனர். அவர்களால் ஈர்க்கப்பட்டு, நான் என் சொந்த வாழ்க்கையை பரிசோதித்தேன். என்னுடைய சோதனைகள் பெரும்பாலும் உடல் சார்ந்தவையாகவே இருந்தன. உதாரணமாக, எங்கள் பகுதியில் கடுமையான குளிரை அனுபவிக்கவில்லை என்றாலும், டிசம்பர் மாதத்தில் இரவுகள் மிகவும் குளிராக இருக்கும். எனக்கு நானே சவால் விடுவேன் - சில இரவுகளில், என் உடல் குளிரை எவ்வாறு தாங்கும் என்பதைப் பார்ப்பதற்காக எந்த மறைப்பும் இல்லாமல் திறந்தவெளியில் தூங்குவேன். நான் மிகச் சிறிய வயதிலேயே இதுபோன்ற சோதனைகளை நடத்தினேன். படிப்பதைத் தவிர, எனது அன்றாட நடவடிக்கைகளில் கிராமக் குளத்திற்குச் செல்வது, என் குடும்பத்தின் துணிகளைத் துவைப்பது மற்றும் நீச்சல் ஆகியவை அடங்கும். நீச்சல் எனது உடல் வழக்கத்தின் முக்கிய பகுதியாக மாறியது. எனவே இவை அனைத்தும் என் வாழ்க்கையுடன் இணைக்கப்பட்டன. சுவாமி விவேகானந்தரின் படைப்புகளை நான் ஆழமாக ஆராய்ந்தபோது, அவரது போதனைகளின் மீது இன்னும் வலுவான ஈர்ப்பை உணர்ந்தேன். விவேகானந்தரைப் பற்றிய ஒரு கதை என்னுள் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.

அவரது தாயார் உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருந்ததால், அவர் அவரை ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சரிடம் அழைத்துச் சென்றார். அந்த நேரத்தில், விவேகானந்தர் ஆழ்ந்த அறிவாளியாக இருந்தார். அடிக்கடி விவாதம் செய்வார், வாதிடுவார், எல்லாவற்றையும் கேள்வி கேட்பார். "என்னிடம் மட்டும் பணம் இருந்தால், இன்று என் அம்மாவுக்கு நான் எவ்வளவு நன்றாக சேவை செய்ய முடியும்?" என்று அவர் நினைத்தார். மேலும் அவரது சூழ்நிலைகளை நினைத்து உதவியற்றவராக உணர்ந்தார். இதைக் கண்ட ராமகிருஷ்ண தேவ், "என்னை ஏன் தொந்தரவு செய்கிறீர்கள்? மா காளியிடம் போங்க. அவர் இருக்கிறார்., உனக்கு என்ன வேணும்னாலும் அவள்கிட்ட கேள்." என்றார். எனவே, விவேகானந்தர் கோவிலுக்குச் சென்று அன்னை காளியின் சிலை முன் அமர்ந்து மணிக்கணக்கில் தியானம் செய்தார். அவர் திரும்பி வந்ததும், ராமகிருஷ்ண தேவ், "அம்மாவிடம் உனக்கு என்ன வேண்டும் என்று கேட்டாயா?" என்று கேட்டார். அதற்கு விவேகானந்தர், "இல்லை, நான் செய்யவில்லை" என்றார். அப்போது ராமகிருஷ்ண தேவ், "நாளை மறுபடியும் போ, அன்னை உன் விருப்பத்தை நிறைவேற்றுவாள்" என்றார். மறுநாள், மீண்டும் மூன்றாம் நாள், விவேகானந்தர் கோவிலுக்குத் திரும்பினார். ஆனால் ஒவ்வொரு முறையும், அவர் அன்னை காளியின் முன்னிலையில் மிகவும் மூழ்கியிருப்பதைக் கண்டார். அவரால் எதையும் கேட்க முடியவில்லை. அவரது தாயார் நோய்வாய்ப்பட்டிருந்தார், அவருக்கு உதவி தேவைப்பட்டது. இருப்பினும் அவர் பக்தியில் தொலைந்து போனார், வெறுங்கையுடன் திரும்பினார். இதை அவர் ராமகிருஷ்ண தேவிடம் தெரிவித்தபோது, அது அவருக்குள் ஒரு ஆழமான உணர்தலைத் தூண்டியது. இந்த அனுபவம் அவரது முன்னோக்கை மாற்றியது. உலக ஆதாயங்களைத் தேடுவது முடிவற்ற பசியைத் தூண்டும் என்பதை அவர் புரிந்துகொண்டார். ஆனால் உண்மையான நிறைவேற்றம் கொடுப்பதில் உள்ளது. இந்த உணர்தலிலிருந்துதான் தன்னலமற்ற சேவை மனப்பான்மை அவரது வாழ்க்கையில் வேரூன்றியது. அவர் சிவன் மற்றும் ஆன்மாவின் ஒற்றுமையில் நம்பிக்கை கொண்டார். உயிர்களுக்கு சேவை செய்வதே தெய்வீகத்திற்கு சேவை செய்வதற்கான உண்மையான வழி என்ற கருத்தில் நம்பிக்கை கொண்டார். இந்த கதை எனக்குள் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. ஒருவேளை, ஏதோ ஒரு வகையில், அது என் சொந்த சிந்தனையை பாதித்திருக்கலாம். உண்மையான திருப்தி பெறுவதிலிருந்து அல்ல, கொடுப்பதிலிருந்து வருகிறது என்ற நம்பிக்கையை எனக்குள் விதைத்தது. இன்னொரு சிறுவயது ஞாபகம் வருகிறது. எங்கள் ஊருக்கு அருகில், ஒரு மகாதேவர் கோயில் இருந்தது, அங்கு ஒரு துறவி தியானம் செய்ய வந்திருந்தார். நான் அவரிடம் ஈர்க்கப்பட்டேன், அவரது ஆன்மீக இருப்பால் கவரப்பட்டேன். சுவாமி விவேகானந்தரைப் பற்றி நான் படித்திருந்தாலும், நிஜ வாழ்க்கையில் அப்படிப்பட்டவர்களைப் பார்த்ததில்லை என்பதால், அவதானித்து கற்றுக்கொள்ள ஆர்வமாக இருந்தேன். நவராத்திரியின் போது, இந்த துறவி ஒரு தனித்துவமான விரதத்தை மேற்கொண்டார் - அவர் தனது கையில் சோளம் வளர்த்து, ஒன்பது அல்லது பத்து நாட்கள் சாப்பிடவோ குடிக்கவோ இல்லாமல் தியானத்தில் இருந்தார். அதே நேரத்தில் என் தாய்மாமன் வீட்டில் ஒரு திருமணம் நடந்து கொண்டிருந்தது. என் மொத்த குடும்பமும் கொண்டாட்டத்திற்கு புறப்படத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தது. எந்தவொரு குழந்தைக்கும், தங்கள் தாய்மாமன் வீட்டிற்குச் செல்வது மிகுந்த உற்சாகத்தின் ஆதாரமாக இருந்தது, ஆனால் நான் என் குடும்பத்தினரிடம், "இல்லை, நான் போக மாட்டேன். நான் இங்கேயே தங்கி சுவாமிஜிக்கு சேவை செய்வேன். அவரால் சாப்பிடவோ குடிக்கவோ முடியாது என்பதால், நான் அவரை கவனித்துக் கொள்கிறேன்." என்றேன்.  எனவே, திருமணத்தில் கலந்துகொள்வதற்குப் பதிலாக, நான் அந்த மகானுடன் இருந்து, அவரைக் கவனித்துக் கொண்டேன். சிறுவயதிலேயே எனக்கு இயல்பாகவே இதுபோன்ற அனுபவங்களின்பால் நாட்டம் ஏற்பட்டது. அதே நேரத்தில், நாட்டுக்கு சேவை செய்தவர்களாலும் நான் உத்வேகம் பெற்றேன். எங்கள் கிராமத்தில் சிலர் ராணுவத்தில் பணியாற்றினார்கள். அவர்கள் விடுப்பில் சீருடை அணிந்து வீடு திரும்பும்போதெல்லாம், தேசத்தின் மீதான அவர்களின் அர்ப்பணிப்பைக் கண்டு கவரப்பட்டு, நாள் முழுவதும் நான் அவர்களுக்குப் பின்னால் ஓடுவேன். என் வாழ்க்கைக்கான தெளிவான திசை என்னிடம் இல்லை. அதற்கான திட்டமும் என்னிடம் இல்லை. ஆனால் அர்த்தமுள்ள ஒன்றைச் செய்ய வேண்டும் என்ற தீவிர விருப்பம் எனக்கு எப்போதும் இருந்தது.  இந்த ஆர்வம் என்னை ஒரு கண்டுபிடிப்பு பயணத்திற்கு இட்டுச் சென்றது. என் தேடலில், ராமகிருஷ்ண மிஷனுடன் எனக்கு தொடர்பு ஏற்பட்டது. அங்கு துறவிகள் என் மீது அன்பையும் ஆசீர்வாதங்களையும் பொழிந்தனர். ஏறக்குறைய நூறு ஆண்டுகள் வாழ்ந்த சுவாமி ஆத்மஸ்தானந்த் அவர்களுடன் எனக்கு நெருங்கிய உறவு ஏற்பட்டது. வாழ்க்கையின் பிற்பகுதியில், நான் பிரதமரானதும், அவர் என் இல்லத்திற்கு வர வேண்டும் என்று நான் மிகவும் விரும்பினேன். ஆனால் அவரது பொறுப்புகள் அவ்வாறு செய்ய அவரைத் தடுத்தன. இருப்பினும், நான் முதலமைச்சராக இருந்தபோது அவர் அடிக்கடி என்னை சந்தித்து தனது வழிகாட்டுதலையும் ஆசிகளையும் வழங்கினார்.

என் இளமைப் பருவம் தெரிந்து கொள்ளவும் புரிந்து கொள்ளவும் ஆர்வம் நிறைந்தது. மலைகளில் வாழ்க்கை முற்றிலும் புதிய அனுபவமாக இருந்தது. குளிர்ந்த வானிலை, தனிமை, உயர்ந்த பனி மூடிய சிகரங்கள். ஆனாலும், இந்த அனுபவங்கள் என்னை வடிவமைப்பதில் முக்கிய பங்கு வகித்தன. அவை என் உள்மன உறுதியை பலப்படுத்தின. நான் என்னை ஒழுங்குபடுத்திக் கொண்டேன் - பிரம்ம முகூர்த்தத்தில் விழித்தெழுவது, தியானம் செய்வது, உறையும் நீரில் குளிப்பது, மக்களுக்குத் தொண்டு செய்வது. வயதான துறவிகளுக்கு உதவுவதில் எனக்கு இயல்பாகவே ஆர்வம் ஏற்பட்டது. ஒரு குறிப்பிட்ட காலகட்டத்தில், ஒரு இயற்கை பேரழிவு அப்பகுதியைத் தாக்கியது. கிராமவாசிகளுக்கு உதவுவதில் நான் என்னை அர்ப்பணித்தேன். என் அலைந்து திரிந்த ஆண்டுகளில், நான் ஒரே இடத்தில் நீண்ட நேரம் தங்கியதில்லை. நான் ஒரு இடத்திலிருந்து மற்றொரு இடத்திற்கு பயணம் செய்தேன். கற்றுக்கொண்டேன், கவனித்தேன், சேவை செய்தேன். அதுதான் என் வாழ்க்கை.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: தெரியாதவர்களுக்கு, ராமகிருஷ்ணா மிஷன் ஆசிரமத்தில் சுவாமி ஆத்மஸ்தானந்தாவுடன் நீங்கள் கணிசமான நேரத்தை செலவிட்டீர்கள். நீங்கள் குறிப்பிட்டது போல, சேவை வாழ்க்கையை நோக்கி அவர் உங்களை வழிநடத்தினார். எல்லாவற்றையும் துறந்து சந்நியாசி ஆவதுதான் உங்களுக்கு ஒரு சாத்தியமான பாதையாக இருந்திருக்கலாம். அப்படியானால், இன்று நீங்கள்சன்னியாசி நரேந்திர மோடியாகவோ அல்லது பிரதமராகவோ இங்கு இருந்திருக்கலாம். ஒவ்வொரு மட்டத்திலும் சேவைக்காக உங்கள் வாழ்க்கையை அர்ப்பணிக்க நீங்கள் முடிவு செய்ய உதவுவதில் அவர் முக்கிய பங்கு வகித்தார்.

பிரதமர்: வெளிப்புற கண்ணோட்டத்தில், மக்கள் ஒருவரை தலைவர், பிரதமர் அல்லது முதலமைச்சர் என்று முத்திரை குத்தலாம். இருப்பினும், என் உள் வாழ்க்கை ஒரு தொடர்ச்சியாகவே உள்ளது. ஒரு குழந்தையாக இருந்தபோது, குழந்தைகளுக்கு சிகிச்சையளிக்க தனது தாய்க்கு உதவிய மோடி, அந்தக் குழந்தைகளை அன்று கவனித்துக் கொண்ட மோடி, இமயமலையில் அலைந்து திரிந்த மோடி, இன்று இங்கே நிற்கும் மோடி – அனைவரும் ஒரே பயணத்தின் பகுதிகள். என் வாழ்வின் ஒவ்வொரு நொடியும் பிறருக்காக வாழ்ந்தது. இந்த தொடர்ச்சிதான் உலகின் பார்வையில் ஒரு சாதுவுக்கும் ஒரு தலைவருக்கும் இடையே ஒரு அப்பட்டமான வேறுபாட்டை உருவாக்குகிறது. உடை, வாழ்க்கை முறை, அன்றாட மொழி பொறுப்புகளில் வேறுபாடு உள்ளது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: உங்கள் வாழ்க்கையின் மற்றொரு குறிப்பிடத்தக்க அம்சம், இந்தியாவுக்கு முதலிடம் கொடுப்பதில் நீங்கள் கொண்டிருந்த அசைக்க முடியாத அர்ப்பணிப்பு. எட்டு வயதிலிருந்தே, இந்து தேசியவாதம் என்ற கருத்தை ஆதரிக்கும் ஆர்எஸ்எஸ் அமைப்புடன் நீங்கள் தொடர்பு கொண்டிருந்தீர்கள். ஆர்எஸ்எஸ் உடனான உங்கள் அனுபவங்களைப் பகிர்ந்து கொள்ள முடியுமா? அது உங்கள் நம்பிக்கைகளையும் அரசியல் கண்ணோட்டத்தையும் எவ்வாறு வடிவமைத்துள்ளது?

பிரதமர்: நான் குழந்தையாக இருந்தபோது, பல்வேறு நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட எப்போதும் ஆர்வமாக இருந்தேன். எனக்கு ஒரு மனிதரை நன்றாக நினைவிருக்கிறது. ஆனால் அவரது முழுப்பெயர் எனக்கு ஞாபகம் இல்லை. அவர் சேவா தளத்தைச் சேர்ந்தவர். அவர் எங்கள் கிராமத்திற்கு வருகை தந்து, பல்வேறு இடங்களில் நிகழ்ச்சிகளை ஏற்பாடு செய்வார். நான் அவரைப் பின்தொடர்ந்து செல்வேன். முற்றிலும் வசீகரிக்கப்பட்டு, இரவு முழுவதும் அவரது பாடல்களைக் கேட்டுக்கொண்டிருப்பேன். அது எனக்கு அளவற்ற மகிழ்ச்சியைத் தந்தது. இருப்பினும் அந்த நேரத்தில், அது ஏன் என்று எனக்கு முழுமையாக புரியவில்லை.  என் வீட்டிற்கு அருகில் ஒரு ஆர்எஸ்எஸ் கிளை இருந்தது, அங்கு நாங்கள் விளையாடினோம், தேசபக்தி பாடல்களைப் பாடினோம். இந்தக் கூட்டங்கள் மனதை நெகிழ வைப்பதாகவும், ஈடுபாடு மிக்கதாகவும் நான் கண்டேன். இப்படித்தான் சங்கத்துடன் எனக்கு ஈடுபாடு ஏற்பட்டது. ஒருவர் எதைச் செய்தாலும் தேசத்திற்கு சேவை செய்யும் எண்ணத்துடன் செய்ய வேண்டும் என்ற அடிப்படைக் கொள்கையை ஆர்எஸ்எஸ் எனக்குள் விதைத்தது. படிப்பதாக இருந்தாலும், உடற்பயிற்சி செய்வதாக இருந்தாலும் அல்லது எந்தவொரு செயலில் ஈடுபட்டாலும், அது நாட்டிற்கு பங்களிக்கும் நோக்கத்துடன் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும். இந்த தத்துவம் சங்கத்தின் போதனைகளில் பொதிந்துள்ளது. ஆர்எஸ்எஸ் ஒரு பிரம்மாண்டமான அமைப்பு. அது தற்போது 100-வது ஆண்டை நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. உலகில் வேறு எங்கும் இத்தகைய தன்னார்வ அமைப்பு இருந்ததாக எனக்குத் தெரியவில்லை. இது கோடிக்கணக்கான உறுப்பினர்களைக் கொண்டுள்ளது. ஆனால் அதன் சாரத்தை முழுமையாகப் புரிந்துகொள்வது எளிதல்ல.

உண்மையான சுயம்சேவா (தன்னலமற்ற சேவை) சமூகத்திற்கு பங்களிப்பதில் உள்ளது. இந்த தத்துவத்தால் ஈர்க்கப்பட்டு, பல முயற்சிகள் உருவாகியுள்ளன. உதாரணமாக, சில ஸ்வயம்சேவகர்கள் சேவா பாரதியை நிறுவினர். இது பின்தங்கிய குடியிருப்புகளில் செயல்படுகிறது. அரசு உதவி இல்லாமல் குடிசைவாசிகளுக்கு உதவுகிறது. சமூக ஆதரவின் மூலம், தன்னார்வலர்கள் குழந்தைகளுக்கு கல்வி கற்பதற்கும், சுகாதாரத் தேவைகளை நிவர்த்தி செய்வதற்கும், மதிப்புகளை வளர்ப்பதற்கும், தூய்மை இயக்கிகளை நடத்துவதற்கும் தங்கள் நேரத்தை அர்ப்பணிக்கின்றனர். தற்போது, சேவா பாரதி சுமார் 1.25 லட்சம் சேவை திட்டங்களை நடத்தி வருகிறது. இதேபோல், முன்னாள் ஸ்வயம்சேவகர்கள் வனவாசி கல்யாண் ஆசிரமத்தை நிறுவி, காடுகளில் வாழும் பழங்குடி சமூகங்களுக்கு சேவை செய்து, பழங்குடி குழந்தைகளுக்கு கல்வி கற்பதற்காக 70,000 க்கும் மேற்பட்ட ஏகல் வித்யாலயாக்களை (ஒரு ஆசிரியர், ஒரு பள்ளி முயற்சிகள்) நடத்தி வருகின்றனர். அமெரிக்காவில் கூட, ஆதரவாளர்கள் இந்த பள்ளிகளைத் தக்கவைக்க $ 10 அல்லது $ 15 நன்கொடை அளிக்கிறார்கள்.

கல்வியில் புரட்சியை ஏற்படுத்த வித்யா பாரதி தோற்றுவிக்கப்பட்டது. இது தற்போது சுமார் 25,000 பள்ளிகளை இயக்குகிறது. ஒரே நேரத்தில் 30 லட்சத்துக்கும் மேற்பட்ட மாணவர்களுக்கு கல்வி வழங்குகிறது.

பெண்கள் நலன், இளைஞர் மேம்பாடு, தொழிலாளர் உரிமைகள் உள்ளிட்ட பல்வேறு துறைகளிலும் ஆர்.எஸ்.எஸ் குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்பை வழங்கியுள்ளது.

உதாரணமாக, பாரதிய மஸ்தூர் சங்கம் 55,000 இணைந்த தொழிற்சங்கங்களையும் கோடிக்கணக்கான உறுப்பினர்களையும் கொண்ட உலகின் மிகப்பெரிய தொழிலாளர் சங்கங்களில் ஒன்றாகும். வரலாற்று ரீதியாக, தொழிலாளர் இயக்கங்கள் இடதுசாரி சித்தாந்தங்களால் செல்வாக்கு பெற்றுள்ளன. பெரும்பாலும் "உலகத் தொழிலாளர்களே ஒன்றுபடுங்கள்" என்ற முழக்கத்தை ஆதரிக்கின்றன. இருப்பினும், ஆர்எஸ்எஸ் செல்வாக்கு பெற்ற தொழிலாளர் அமைப்புகள் இந்த சித்தாந்தத்தை மறுவரையறை செய்துள்ளன, அதற்கு பதிலாக "தொழிலாளர்களே, உலகை ஒன்றிணையுங்கள்" என்று கூறுகின்றன. சொற்றொடர்களில் தோன்றும் இந்த சிறிய மாற்றம் ஆழமான கருத்தியல் தாக்கங்களைக் கொண்டுள்ளது. இது மோதலைக் காட்டிலும் ஒற்றுமை மற்றும் நல்லிணக்கத்தின் தத்துவத்தை பிரதிபலிக்கிறது. ஆர்எஸ்எஸ் தத்துவத்தால் வடிவமைக்கப்பட்ட தனிநபர்கள் அவரவர் துறைகளில் ஈடுபடும்போது, அவர்கள் அத்தகைய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் முயற்சிகளை இயக்குகிறார்கள்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: ஆர்எஸ்எஸ் தனிநபர்களை வடிவமைத்தது மட்டுமல்லாமல், பாரதம் என்ற கருத்தை வரையறுப்பதிலும் பங்களித்துள்ளது. உங்கள் பார்வையில், பாரதத்தை இணைக்கும் அடிப்படைக் கோட்பாடு என்ன? சமூகங்கள், சமூகங்கள், கலாச்சாரங்களின் பரந்த பன்முகத்தன்மையைக் கருத்தில் கொண்டு, ஒரு தேசமாக பாரதத்தின் சாராம்சம் என்ன?

பிரதமர்: பாருங்கள், பாரதம் என்பது ஒரே கலாச்சார அடையாளத்துடன், ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக நீடிக்கும் ஒரு நாகரிகத்தைக் கொண்ட ஒன்றுபட்ட தேசம். நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட மொழிகளையும், ஆயிரக்கணக்கான பேச்சு வழக்குகளையும் கொண்ட பாரதத்தின் பரந்து விரிந்த தன்மையை எண்ணிப் பாருங்கள். நீங்கள் நாட்டிற்குள் வெறும் இருபது மைல்கள் பயணம் செய்தால், மொழி, பழக்கவழக்கங்கள், உணவு வகைகள், உடைகள் கூட மாறுகின்றன என்று அடிக்கடி கூறப்படுகிறது. தென்னிந்தியா முதல் வட இந்தியா வரை எல்லா இடங்களிலும் பன்முகத்தன்மை காணப்படுகிறது. இருப்பினும், நீங்கள் ஆழமாக ஆராய்ந்தால், அவை அனைத்திலும் ஒரு பொதுவான நூல் ஓடுவதைக் காண்பீர்கள். நான் அடிக்கடி சொல்வது போல், கடவுள் ராமரின் பெயர் நாடு முழுவதும் எதிரொலிக்கிறது. அனைவரின் உதடுகளிலும் அவரது பெயரை நீங்கள் கேட்பீர்கள்.

நீங்கள் தமிழகத்திலிருந்து ஜம்மு காஷ்மீருக்கு பயணம் செய்தால், தவிர்க்க முடியாமல் 'ராம்' என்ற பெயரை ஏதோ ஒரு வடிவத்தில் இணைத்துக் கொண்டவர்களை நீங்கள் சந்திப்பீர்கள். குஜராத்தில், யாரையாவது 'ராம் பாய்' என்று அழைக்கலாம்; தமிழகத்தில், 'ராமச்சந்திரன்', மகாராஷ்டிராவில், 'ராம்பாவ்'. இந்த கலாச்சார தொடர்ச்சி பாரதத்தை ஒன்றாக இணைக்கிறது. உதாரணத்திற்கு நம் நாட்டில் குளிக்கும் செயலை எடுத்துக் கொள்வோம். மக்கள் பொதுவாக ஒரு வாளியில் உள்ள தண்ணீரைப் பயன்படுத்தி குளிக்கிறார்கள். ஆனால் அவர்கள் இந்தியாவின் ஒவ்வொரு மூலையிலிருந்தும் நதிகளின் பெயர்களை அழைக்கிறார்கள். கங்கே சா யமுனே சைவா கோதாவரி சரஸ்வதி, நர்மதா சிந்து காவேரி ஜலஸ்மின் சன்னிதிம் குரு என்ற பிரார்த்தனை இந்த அனைத்து நதிகளின் நீரிலும் ஒருவர் ஆன்மீகத்தில் நீராடுவதைக் குறிக்கிறது. இது ஒட்டுமொத்த தேசத்தையும் உள்ளடக்கியது. சங்கல்பத்தின் ஆழமான வேரூன்றிய பாரம்பரியம் நம்மிடம் உள்ளது.

இந்த பாரம்பரியம் இன்றும் பாரதம் முழுவதும் உயிர்ப்புடன் உள்ளது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, அரசு அமைப்பின் அடிப்படையில் மேற்கத்திய, பிற உலகளாவிய மாதிரிகள் என்ன என்பதைப் பார்க்கத் தொடங்கினர். பாரதம் அதன் வரலாறு முழுவதும் பல்வேறு ஆட்சி வடிவங்களைக் கண்டுள்ளது. பல துண்டு துண்டாகவும், சில சிதறிய வடிவங்களிலும், எண்ணற்ற மன்னர்கள், பேரரசர்களுடன் தோன்றுகின்றன. ஆனால் பாரதத்தை ஒன்றாக வைத்திருப்பது அதன் கலாச்சார ஒற்றுமை. உதாரணமாக, புனித யாத்திரை பாரம்பரியம் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க ஒன்றிணைக்கும் சக்தியாகும்.  இன்றும் லட்சக்கணக்கான மக்கள் நாட்டின் ஒரு பகுதியிலிருந்து மற்றொரு பகுதிக்கு யாத்திரை மேற்கொள்கின்றனர்.

உதாரணமாக, மக்கள் காசிக்கு பயணம் செய்கிறார்கள். மற்றவர்கள் ராமேஸ்வரத்திலிருந்து காசிக்கும் அங்கிருந்து காசிக்கும் புனித நீரை எடுத்துச் செல்கின்றனர். இந்த கலாச்சார மற்றும் ஆன்மீக நடைமுறைகள் நாட்டை முழுமையாக ஒன்றாக இணைக்கின்றன. நமது பஞ்சாங்கத்தை (இந்து பஞ்சாங்கம்) ஒருவர் படித்தால், அவர்கள் நாடு முழுவதும் வியக்கத்தக்க வளமான, ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்ட கலாச்சார பாரம்பரியத்தைக் காண்பார்கள்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நவீன இந்தியாவின் வரலாற்றைப் பார்த்தால், மகாத்மா காந்தியும் நீங்களும் மிக முக்கியமான இரண்டு நபர்களாக நிற்கிறீர்கள். நிச்சயமாக இந்திய வரலாற்றில் மிக முக்கியமான நபர்கள். மகாத்மா காந்தியிடம் நீங்கள் மிகவும் ரசிப்பது எது?

பிரதமர்: நான் குஜராத்தில் பிறந்தேன் என்பது உங்களுக்குத் தெரியும், எனது தாய்மொழி குஜராத்தி. மகாத்மா காந்தியும் குஜராத்தைச் சேர்ந்தவர். அதே மொழி, கலாச்சார பாரம்பரியத்தைக் கொண்டவர். ஒரு பாரிஸ்டர் ஆகி, வெளிநாட்டில் வாழ்ந்தாலும், பல வாய்ப்புகளை அணுகியபோதிலும், அவர் தனது குடும்பத்தினரால் அவருக்குள் விதைக்கப்பட்ட மதிப்புகளுடன் ஆழமாக இணைந்திருந்தார். பாரத மக்களுக்கு சேவை செய்வதற்காக பொருளாதார வசதிகளைத் துறந்து, நாட்டின் சுதந்திரப் போராட்டத்தில் தன்னை அர்ப்பணித்துக் கொண்டார். இன்றும், இந்திய வாழ்க்கையில் மகாத்மா காந்தியின் தாக்கம் பல வழிகளில் காணப்படுகிறது. அவரது வரையறுக்கும் பண்புகளில் ஒன்று, அவர் பிரசங்கித்ததை நடைமுறைப்படுத்தினார். உதாரணமாக, சுத்தத்தை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள் - அவர் ஒரு உறுதியான வக்கீலாக இருந்தார். ஆனால் அவர் தனிப்பட்ட முறையில் சுத்தம் செய்வதில் ஈடுபட்டார், மற்றவர்களையும் அவ்வாறே செய்ய தொடர்ந்து ஊக்குவித்தார். பாரதத்தின் சுதந்திரப் போராட்டம் தனித்துவமானது. முகலாய ஆட்சியின் கீழ் இருந்தாலும் சரி, ஆங்கிலேய ஆட்சியின் கீழ் இருந்தாலும் சரி, பல நூற்றாண்டுகள் அடிமைப்படுத்தப்பட்ட போதிலும், பாரதத்தில் எதிர்ப்பு உணர்வு இல்லாத ஒரு காலமோ இடமோ ஒருபோதும் இருந்ததில்லை. இலக்கை நோக்கிய பல புரட்சியாளர்கள் சுதந்திரத்திற்காக தங்கள் வாழ்க்கையை தியாகம் செய்தனர். தங்கள் இளமையை சிறைகளில் கழித்தனர். காந்தியும் சுதந்திரத்திற்காக போராடினார், ஆனால் அவர் ஒரு முக்கியமான வித்தியாசத்தை அறிமுகப்படுத்தினார். அவர் சுதந்திரப் போராட்டத்தை ஒரு வெகுஜன இயக்கமாக மாற்றினார். தனது தலைமையின் மூலம், அவர் மிகவும் சாதாரண நடவடிக்கைகளைக் கூட எதிர்ப்பு உணர்வுடன் புகுத்தினார். யாராவது தரையைப் பெருக்கினால், காந்தி சொல்வார், "நீங்கள் சுதந்திரத்திற்காக இதைச் செய்கிறீர்கள்." யாராவது ஒரு குழந்தைக்கு கற்றுக் கொடுத்தால், "நீங்கள் சுதந்திரத்திற்காக உழைக்கிறீர்கள்" என்று அவர் கூறுவார். ராட்டை நூற்பதாகட்டும், கதர் தயாரிப்பதாகட்டும், தொழுநோயாளிகளுக்கு சேவை செய்வதாகட்டும், அவர் ஒவ்வொரு செயலையும் சுதந்திரப் போராட்டத்துடன் இணைத்தார். இந்த அணுகுமுறை சாமானிய மனிதனை சுதந்திர இயக்கத்தில் ஒரு சிப்பாயாக உணர வைத்தது.

மக்களை அணிதிரட்டுவதற்கான காந்தியின் திறன் மிகவும் ஆழமானது. ஆங்கிலேயர்கள் அதை ஒருபோதும் முழுமையாக புரிந்து கொள்ளவில்லை. ஒரு சிட்டிகை உப்பு ஒரு புரட்சியைத் தூண்டும் என்று யார் நினைத்திருப்பார்கள்? ஆனால், காந்தி தண்டி யாத்திரை மூலம் அதைத்தான் செய்தார். அவரது எளிமை, நடத்தை, பேசும் விதம், அவரது தோரணை அனைத்தும் நீடித்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. இவரது பல கதைகள் அனைவரும் அறிந்ததே.

அவரது புத்திசாலித்தனமும் பணிவும் குறிப்பிடத்தக்கவை. மிக முக்கியமாக, அவர் கூட்டுப் பொறுப்புணர்வைத் தட்டியெழுப்பி, மக்களின் சக்தியை அங்கீகரித்தார். இந்தத் தத்துவம் இன்றும் என்னை வழிநடத்துகிறது. நான் எதை மேற்கொண்டாலும், முடிந்தவரை பொதுமக்களை ஈடுபடுத்த முயற்சிக்கிறேன். அரசு மட்டுமே எல்லாவற்றையும் சாதிக்க முடியாது என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன். சமூகத்தின் கூட்டு வலிமை மகத்தானது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: காந்தி சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி 20 ஆம் நூற்றாண்டின் மிகச் சிறந்த தலைவர்களில் ஒருவர். நீங்கள் 21 ஆம் நூற்றாண்டின் மிக முக்கியமான தலைவர்களில் ஒருவர். இந்த சகாப்தங்கள் தனித்துவமானவை, இருப்பினும் நீங்கள் புவிசார் அரசியல் கலையில் தேர்ச்சி பெற்றுள்ளீர்கள். முக்கிய நாடுகளுடன் பேச்சுவார்த்தைகளை திறம்பட நடத்தியுள்ளீர்கள்.  மக்கள் உங்களைப் பாராட்டுவதாகத் தோன்றுகிறது. அவர்கள் உங்கள் வலிமையையும் அங்கீகரிக்கிறார்கள். இந்த சமநிலையை எவ்வாறு பராமரிப்பது?

பிரதமர்: முதலாவதாக, இதுபோன்ற ஒப்பீடுகளைச் செய்வது பொருத்தமானது என்று நான் நம்பவில்லை. அது 20, 21 அல்லது 22 ஆம் நூற்றாண்டாக இருந்தாலும், மகாத்மா காந்தி காலத்தால் அழியாத நபராக இருக்கிறார். அவரது பொருத்தம் தலைமுறைகளைக் கடந்து நீடிக்கிறது. என்னைப் பொறுத்தவரை, எனக்கு ஒரு பொறுப்பு உள்ளது. ஆனால் அந்த பொறுப்பு ஒரு தனிநபராக மோடியைப் பற்றியது அல்ல. உண்மையான மகத்துவம் என் நாட்டில்தான் இருக்கிறது, எந்த ஒரு தனி நபரிடமும் இல்லை. எனது பலம் மோடியிடமிருந்து வரவில்லை. 140 கோடி இந்தியர்களிடமிருந்து, நமது ஆயிரம் ஆண்டுகள் பழமையான கலாச்சாரம் மற்றும் பாரம்பரியத்திலிருந்து வருகிறது. அதனால்தான், நான் எங்கு சென்றாலும், நான் என்னைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தவில்லை. வேதங்கள் முதல் விவேகானந்தர் வரை ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் பாரம்பரியத்தையும், 140 கோடி மக்களின் விருப்பங்களையும் என்னுடன் எடுத்துச் செல்கிறேன். ஒரு உலகத் தலைவருடன் நான் கைகுலுக்கும்போது, அவர்கள் பிடிப்பது மோடியின் கரம் அல்ல, 140 கோடி இந்தியர்களின் கை. அங்குதான் உண்மையான சக்தி குடியிருக்கிறது. 2013 ஆம் ஆண்டில், எனது கட்சி என்னை பிரதமர் வேட்பாளராக அறிவித்தபோது, குறிப்பிடத்தக்க விவாதம் நடந்தது என்பதை நான் நினைவு கூர்கிறேன். ஒரு மாநிலத்தை மட்டுமே ஆட்சி செய்த நான், வெளியுறவுக் கொள்கையை கையாள முடியுமா என்று பலர் கேள்வி எழுப்பினர். சர்வதேச உறவுகளை நான் எவ்வாறு நிர்வகிப்பேன் என்று நேர்காணல் செய்தவர்கள் அடிக்கடி கேட்டனர். எனது பதில் எளிமையானது: "பாரதம் தலை குனியாது, மற்றவர்களை ஏளனமாகப் பார்க்காது. பரஸ்பர மரியாதையைப் பேணும். பாரதம் உலகத்துடன் சமமாக ஈடுபடும்." அந்தத் தத்துவம் இன்றும் என்னை வழிநடத்துகிறது. எனது நாடு முதன்மையானது, ஆனால் மற்றவர்களை மதிப்பது முக்கியமானது. நமது கலாச்சார விழுமியங்கள் யாரையும் அவமதிப்பதையோ அல்லது சிறுமைப்படுத்துவதையோ ஆதரிக்கவில்லை.  எனது பல உலகளாவிய முயற்சிகள் இந்த நெறிமுறையை பிரதிபலிக்கின்றன. உதாரணமாக, சுற்றுச்சூழல் சவால்கள் பற்றிய விவாதங்களில், 'ஒரு சூரியன், ஒரு உலகம், ஒரு மின்தொகுப்பு' என்ற யோசனையை நான் அறிமுகப்படுத்தினேன். கொவிட்-19 தொற்றுநோய்களின் போது, நான் ஒரு பூமி, ஒரு ஆரோக்கியம் என்று வாதிட்டேன். இந்த கருத்துக்கள் உலகின் ஒன்றோடொன்று இணைந்த தன்மையை உள்ளடக்குகின்றன. இன்று, எந்த நாடும் தனித்து செயல்பட முடியாது. ஒத்துழைப்பும் ஒருங்கிணைப்பும் அவசியம். ஐக்கிய நாடுகள் சபை போன்ற நிறுவனங்கள் இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு தோன்றின. இருப்பினும் தேவையான சீர்திருத்தங்கள் மாறிவரும் காலத்திற்கு ஏற்ப இல்லை. இது அவற்றின் பொருத்தப்பாடு குறித்து தொடர்ந்து விவாதத்தை எழுப்புகிறது. உலகம் தகவமைத்துக் கொள்ள வேண்டும். உலகளாவிய நல்வாழ்வை நோக்கி நாம் அனைவரும் ஒன்றிணைந்து செயல்பட வேண்டும்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: உலக அமைதியை வளர்ப்பதற்குத் தேவையான திறன்கள், அனுபவம், புவிசார் அரசியல் செல்வாக்கைக் கொண்டிருப்பது பற்றி நீங்கள் பேசியுள்ளீர்கள். மோதல்கள் பரவலாக உள்ள இன்றைய உலகில், நீங்கள் உலக அரங்கில் மிகப்பெரிய சமாதான தூதுவராக இருப்பதற்கான திறனைக் கொண்டுள்ளீர்கள். அமைதியை நிலைநாட்டுவதற்கான உங்கள் அணுகுமுறையைப் பகிர்ந்து கொள்ள முடியுமா? உதாரணமாக, ரஷ்யா, உக்ரைன் போன்ற இரண்டு போரிடும் நாடுகளுக்கு இடையிலான அமைதி ஒப்பந்தத்தில் நீங்கள் எவ்வாறு மத்தியஸ்தம் செய்வீர்கள்?

பிரதமர் : புத்த பகவானின் பூமியான ஒரு நாட்டை நான் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறேன். மகாத்மா காந்தியின் நிலமான ஒரு நாட்டை நான் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறேன். போதனைகள், வார்த்தைகள், செயல்கள், நடத்தை ஆகியவை முற்றிலும் சமாதானத்திற்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்ட பெரிய நபர்கள். கலாச்சார ரீதியாகவும், வரலாற்று ரீதியாகவும் பாரதம் ஒரு வலுவான அடித்தளத்தைக் கொண்டுள்ளது. அது நாம் அமைதியைப் பற்றி பேசும் போதெல்லாம் உலகளாவிய கவனத்தை ஈர்க்கிறது. நாங்கள் புத்தர், காந்தியின் நிலத்திலிருந்து வந்தவர்கள் என்பதால் உலகம் எங்கள் பேச்சைக் கேட்கிறது. எங்கள் நிலைப்பாடு ஒருபோதும் மோதலுக்கு ஆதரவாக இல்லை. நாங்கள் நல்லிணக்கத்திற்காக வாதிடுகிறோம். நாம் இயற்கையுடனோ அல்லது நாடுகளுக்கிடையேயோ முரண்பட விரும்பவில்லை. நாங்கள் ஒருங்கிணைப்பையும் ஒத்துழைப்பையும் நாடுகிறோம். இதற்கு எம்மால் ஏதேனும் வகையில் பங்களிக்க முடியுமானால், அதற்கான முயற்சிகளை நாம் தொடர்ச்சியாக மேற்கொண்டு வருகின்றோம். உதாரணமாக, ரஷ்யா, உக்ரைன் ஆகிய இரு நாடுகளுடனும் நான் நெருக்கமான உறவுகளைப் பகிர்ந்து கொள்கிறேன். நான் அதிபர் புட்டினுடன் அமர்ந்து ஊடகங்களுக்கு இது போருக்கான நேரம் அல்ல என்று கூற முடியும். இதேபோல், நான் அதிபர் ஜெலென்ஸ்கியுடன் நேர்மையாக பேச முடியும். "சகோதரரே, நீங்கள் எவ்வளவு உலகளாவிய ஆதரவைப் பெற்றாலும், போர்கள் தீர்வுகளைத் தராது - பேச்சுவார்த்தையில் அமைதி அடையப்படுகிறது." உக்ரைனும் ரஷ்யாவும் அந்த பேச்சுவார்த்தை மேசையில் அமர்ந்தால் மட்டுமே ஒரு தீர்வு காணப்படும். இரு தரப்பினரும் நேரடியாக ஈடுபடாவிட்டால் எந்தவொரு வெளிப்புற மத்தியஸ்தமும் பயனுள்ளதாக இருக்காது. ஆரம்பத்தில், இதைப் பற்றி மட்டுப்படுத்தப்பட்ட புரிதல் இருந்தது. ஆனால் தற்போதைய சூழ்நிலையைப் பொறுத்தவரை, நான் நம்பிக்கையுடன் இருக்கிறேன். ரஷ்யா, உக்ரைன் ஆகிய இரு நாடுகளும் கணிசமான இழப்புகளைச் சந்தித்துள்ளன. அதன் விளைவுகளை உலகமே சுமந்துள்ளது. குறிப்பாக, உணவு, எரிபொருள், உரம் ஆகியவற்றில் நெருக்கடிகளுடன் உலகளாவிய தெற்கு கஷ்டங்களைச் சந்தித்துள்ளது. முழு உலகமும் இப்போது விரைவில் அமைதியை நாடுகிறது. நான் எப்போதும் தெளிவாக இருக்கிறேன்: நான் சமாதானத்திற்காக நிற்கிறேன். நான் நடுநிலையானவன் அல்ல - நான் ஒரு நிலைப்பாட்டை எடுக்கிறேன். என் நிலைப்பாடு சமாதானம். அதற்காக தீவிரமாகப் பணியாற்றி வருகிறேன்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: மற்றொரு வரலாற்று ரீதியாக சிக்கலான, மிகவும் ஆபத்தான மோதல் பாரதத்திற்கும் பாகிஸ்தானுக்கும் இடையிலான மோதல். இரு நாடுகளும் அணு ஆயுத வல்லரசுகள், அவற்றின் கருத்தியல் வேறுபாடுகள் ஆழமானவை. நீங்கள் ஒரு முற்போக்கான எதிர்காலத்தை கற்பனை செய்து அமைதியை விரும்பும் ஒரு தலைவர். இந்தியாவுக்கும் பாகிஸ்தானுக்கும் இடையிலான நட்பு, நல்லிணக்கத்திற்கான பாதையை நீங்கள் எவ்வாறு பார்க்கிறீர்கள்?

பிரதமர்: முதலாவதாக, உலகெங்கிலும் உள்ள பலருக்குத் தெரியாத சில வரலாற்று உண்மைகள் உள்ளன. 1947 க்கு முன்பு, அனைத்து மத இந்தியர்களும் சுதந்திரப் போராட்டத்தில் அருகருகே போராடினர். ஒட்டுமொத்த தேசமும் சுதந்திரத்திற்காக ஏங்கியது, அதைக் கொண்டாடத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தது. இருப்பினும், அந்த நேரத்தில் பல்வேறு நிர்பந்தங்கள் காரணமாக, அந்த சகாப்தத்தின் கொள்கை வகுப்பாளர்கள் பாரதப் பிரிவினைக்கு ஒப்புக்கொண்டனர். முஸ்லிம்களுக்குத் தனி நாடு வழங்கப்பட வேண்டும் என்பதே இதன் கருத்து. பாரத மக்கள் இந்த முடிவை கனத்த இதயத்துடன், மிகுந்த வேதனையுடன் ஏற்றுக்கொண்டனர். எவ்வாறாயினும், பிரிவினையை ஏற்றுக்கொண்டது வரலாற்றில் ரத்தக்களரி துயரங்களில் ஒன்றுக்கு வழிவகுத்தது. லட்சக்கணக்கானோர் படுகொலை செய்யப்பட்டனர், படுகொலை செய்யப்பட்ட அப்பாவிகளின் உடல்கள் நிறைந்த ரயில்கள் பாகிஸ்தானில் இருந்து வந்தன. அது ஒரு திகிலூட்டும் காட்சியாக இருந்தது.  அமைதியைத் தழுவுவதற்குப் பதிலாக, பாகிஸ்தான் இந்தியாவை நோக்கி நிரந்தர விரோதப் பாதையைத் தேர்ந்தெடுத்தது. இன்றும் ஒரு மறைமுகப் போர் தொடர்கிறது. இது சித்தாந்தம் சார்ந்த விஷயம் அல்ல - அப்பாவி மக்களைக் கொல்வதை எந்த சித்தாந்தமும் நியாயப்படுத்தாது. இருப்பினும் பாகிஸ்தான் தொடர்ந்து தீவிரவாதத்தை ஏற்றுமதி செய்து வருகிறது. இது பாரதத்துடன் மட்டுப்படுத்தப்படவில்லை. உலகில் எங்கு ஒரு பயங்கரவாத தாக்குதல் நடந்தாலும், கிட்டத்தட்ட எப்போதும் பாகிஸ்தானுக்கு இட்டுச் செல்லும் ஒரு தடயம் உள்ளது. அமெரிக்காவில் நடந்த 9/11 தாக்குதலை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். சூத்திரதாரி ஒசாமா பின்லேடன் பாகிஸ்தானில் பதுங்கியிருப்பது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. உலகம் இப்போது பாகிஸ்தானை பயங்கரவாத நடவடிக்கைகளின் மையமாக அங்கீகரித்துள்ளது. இது பாரதத்திற்கு மட்டுமல்ல, முழு உலகிற்கும் சிக்கலின் ஆதாரமாக மாறியுள்ளது. இந்த அழிவுப் பாதையை கைவிட வேண்டும் என்று பாகிஸ்தானை நாங்கள் பலமுறை வலியுறுத்தியுள்ளோம். அரச ஆதரவு பயங்கரவாதம் முடிவுக்கு வர வேண்டும் என்று அவர்களிடம் கூறியுள்ளோம். ஒரு முழு தேசத்தின் தலைவிதியையும் அரசு அல்லாத செயல்பாட்டாளர்களிடம் ஒப்படைப்பது யாருடைய நலன்களுக்கும் உதவாது. நமது சமாதான முயற்சிகளின் ஒரு பகுதியாக நானே லாகூருக்குப் பயணம் செய்தேன். நான் பிரதமரானதும், எனது பதவியேற்பு விழாவுக்கு பாகிஸ்தானுக்கு அழைப்பு விடுக்க முன்முயற்சி எடுத்தேன், ஒரு நல்ல புதிய தொடக்கம் கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையில். எவ்வாறாயினும், சமாதானத்திற்கான ஒவ்வொரு உண்மையான முயற்சியும் விரோதப் போக்கைத்தான் சந்தித்துள்ளது. சிறந்த உணர்வு மேலோங்கும் என்றும், பாகிஸ்தான் அமைதி, செழிப்புக்கான பாதையைத் தேர்ந்தெடுக்கும் என்றும் மட்டுமே நாம் நம்ப முடியும். பாகிஸ்தானின் சாதாரண மக்கள் கூட இந்த முடிவற்ற வன்முறை சுழற்சியால் சோர்வடைந்திருப்பார்கள் என்று நான் நம்புகிறேன். எந்தவொரு குடிமகனும் ஒவ்வொரு நாளும் ரத்தக்களரியைக் கண்டு நிலையான அச்சத்துடன் வாழ விரும்பவில்லை. எல்லை தாண்டி அனுப்பப்படும் பயங்கரவாதிகள் தங்கள் உயிரை இழக்கிறார்கள். அவர்களின் குடும்பங்கள் பாதிக்கப்படுகின்றன.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: பாகிஸ்தானுடனான உறவுகளை மேம்படுத்த நீங்கள் முயற்சிகளை மேற்கொண்ட ஒரு குறிப்பிட்ட நிகழ்வு உள்ளதா? 

பிரதமர்: நான் பிரதமரானவுடன் எனது பதவியேற்பு விழாவுக்கு பாகிஸ்தானை அழைத்ததே உறவுகளை மேம்படுத்துவதில் முதல் பெரிய திருப்புமுனையாக இருந்தது. இதுவே, தன்னளவில், ஒரு வரலாற்று நிகழ்வாக இருந்தது. இது பல தசாப்தங்களில் நடந்திராத ஒன்றாகும். மோடியின் வெளியுறவுக் கொள்கை என்னவாக இருக்கும் என்று முன்பு பலர் கேள்வி எழுப்பினர். சார்க் நாடுகளின் தலைவர்கள் அனைவரையும் விழாவிற்கு நான் அழைத்ததை அறிந்தபோது அவர்கள் அதிர்ச்சியடைந்தனர். இந்த முடிவையும், அதன் பின்னணியில் உள்ள செயல்முறையையும் பின்னர் நமது அப்போதைய குடியரசுத் தலைவர் பிரணாப் முகர்ஜி தனது நினைவுக் குறிப்புகளில் விரிவாக ஆவணப்படுத்தினார். பாரதத்தின் வெளியுறவுக் கொள்கையின் தெளிவு, நம்பிக்கை, தொலைநோக்குப் பார்வையை வெளிப்படுத்திய ஒரு முக்கியமான தருணம் அது. பாரதம் அமைதிக்காக எவ்வளவு அர்ப்பணிப்புடன் உள்ளது என்பதையும் இது உலகிற்கு உணர்த்தியது. இருப்பினும், இதில் முக்கியத்துவம் இருந்தபோதிலும், விரும்பிய விளைவுகள் நிறைவேறவில்லை.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: உங்களிடம் சற்று இலகுவான கேள்வி என்னிடம் உள்ளது. உங்கள் கருத்துப்படி எந்த கிரிக்கெட் அணி சிறந்தது? இந்தியா அல்லது பாகிஸ்தான்? இரு அணிகளுக்கும் இடையிலான போட்டி முக்கியமானது. ஆடுகளத்திலும் புவிசார் அரசியல் பதட்டங்களின் அடிப்படையிலும், நீங்கள் இப்போது விவாதித்தபடி. நாடுகளுக்கிடையில் சிறந்த உறவுகளையும் பரஸ்பர ஒத்துழைப்பையும் வளர்ப்பதில் விளையாட்டு, குறிப்பாக கிரிக்கெட், கால்பந்து ஆகியவற்றின் பங்கு என்ன?

பிரதமர் : விளையாட்டு என்பது ஒட்டுமொத்த உலகிற்கும் சக்தியின் ஆதாரமாக உள்ளது. விளையாட்டு உணர்வு ஒரு ஒன்றிணைக்கும் சக்தியாக செயல்படுகிறது. வெளிப்புற தாக்கங்களால் விளையாட்டு களங்கப்படுவதை நான் விரும்பவில்லை. மனித முன்னேற்றம், மேம்பாட்டின் இன்றியமையாத பகுதியாக விளையாட்டை நான் எப்போதும் கருதுகிறேன். எந்த அணி உயர்ந்தது என்பதைப் பொறுத்தவரை, நான் கிரிக்கெட் நுட்பங்களில் நிபுணர் அல்ல. எனவே அந்த மதிப்பீட்டை அது பற்றி தெரிந்தவர்களிடம் விட்டுவிடுவது நல்லது. இருப்பினும், முடிவுகள் தங்களைப் பற்றி பேசுகின்றன. சமீபத்தில் இந்தியா - பாகிஸ்தான் அணிகள் மோதின. அந்த போட்டியின் முடிவு இயல்பாகவே எந்த அணி தற்போது வலுவான அணி என்பதைக் குறிக்கிறது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்:  பாரதத்தில் மிகவும் பிரபலமாக இருக்கும் கால்பந்து பற்றியும் நீங்கள் குறிப்பிட்டுள்ளீர்கள். எனவே, இங்கே ஒரு கடினமான கேள்வி - உங்களுக்கு பிடித்த கால்பந்து வீரர் யார்?

பிரதமர் : பாரதத்தின் பல பகுதிகளில் கால்பந்து பரவலாக விளையாடப்படுகிறது. நமது மகளிர் மற்றும் ஆடவர் அணிகள் பெரும் முன்னேற்றம் கண்டு வருகின்றன. கடந்த காலத்தைப் பார்த்தால், குறிப்பாக 1980 களில், மரடோனாவின் பெயர் பெரும்பாலும் முதலில் வரும். அந்தத் தலைமுறைக்கு அவர் ஒரு ஹீரோ. இருப்பினும், இன்றைய இளம் கால்பந்து ஆர்வலர்களை நீங்கள் கேட்டால், அவர்கள் மெஸ்ஸியை கூற வாய்ப்புள்ளது.  இந்தியாவில் கால்பந்து மீது ஆர்வம் வளர்கிறது. இதை ஒரு நேர்மறையான வளர்ச்சியாக நான் பார்க்கிறேன். கால்பந்து குழுப்பணி மற்றும் தோழமையை வளர்க்கிறது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நிச்சயமாக கால்பந்து என்பது பாரதத்தில் மட்டுமல்ல, உலகெங்கிலும் உள்ள மக்களை ஒன்றிணைக்கும் விளையாட்டுகளில் ஒன்றாகும். மக்களை ஒன்றிணைப்பதில் விளையாட்டின் சக்தியை இது நிரூபிக்கிறது. நீங்கள் சமீபத்தில் அமெரிக்காவுக்குச் சென்று டொனால்ட் டிரம்ப்புடனான நட்பை மீண்டும் புதுப்பித்தீர்கள். ஒரு நண்பராகவும் தலைவராகவும் அவரைப் பற்றி நீங்கள் என்ன பாராட்டுகிறீர்கள்?

பிரதமர்: வெறுமனே எனது கருத்தைக் கூறுவதற்குப் பதிலாக, சில நுண்ணறிவுகளை வழங்கக்கூடிய ஒரு அனுபவத்தை பகிர்ந்து கொள்கிறேன். ஹூஸ்டனில் ஹவுடி மோடி என்ற நிகழ்ச்சியை நாங்கள் நடத்தினோம். அதில் அதிபர் டிரம்பும் நானும் கலந்து கொண்டோம். அரங்கம் நிரம்பியிருந்தது - அமெரிக்காவில் ஒரு அரசியல் நிகழ்வில் நம்பமுடியாத காட்சி. குறிப்பாக வழக்கமாக விளையாட்டு நிகழ்வுகளுக்காக ஒதுக்கப்பட்ட ஒரு அரங்கில். இந்திய வம்சாவளியினர் பெரும் எண்ணிக்கையில் திரண்டிருந்தனர். இருவரும் உரை நிகழ்த்தினோம். நான் பேசிக் கொண்டிருந்தபோது, அதிபர் டிரம்ப் உட்கார்ந்து கவனமாகக் கேட்டார். இது அவரது பணிவை பிரதிபலித்தது என்று எனக்குத் தோன்றியது. அமெரிக்க அதிபர், பார்வையாளர்கள் மத்தியில் அமர்ந்து, எனது உரையைக் கேட்டார். எனது உரையை முடித்த பிறகு, கலந்து கொண்டதற்கு நன்றி தெரிவிக்கச் சென்றேன்.  வழக்கமான பாதுகாப்புக் கவலைகளைப் பொருட்படுத்தாமல் அவர் என்னுடன் நடந்து வந்தார். அமெரிக்க பாதுகாப்புப் படையினர் அதிர்ச்சியடைந்தனர்.

அமெரிக்கா மீதான அவரது அசைக்க முடியாத அர்ப்பணிப்பு அப்படியே உள்ளது. நான் ஒரு 'தேசம் முதன்மையானது' என்கிறேன். அவர் 'அமெரிக்கா முதன்மையானது என்ற கொள்கையில் செயல்படுகிறார். அதனால்தான் நாங்கள் இணைகிறோம். இந்த பகிரப்பட்ட கொள்கைகள்தான் நம்மிடையே எதிரொலிக்கின்றன. உலகளாவிய அரசியலில் உள்ள பிரச்சினைகளில் ஒன்று, தலைவர்கள் ஒருவரையொருவர் எவ்வாறு உணர்கிறார்கள் என்பதை ஊடக விவரிப்புகள் வடிவமைக்கின்றன. பெரும்பாலும், அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் தனிப்பட்ட முறையில் தெரிந்துகொள்வதில்லை; அவர்களின் கருத்துக்கள் வெளிப்புற விளக்கங்கள் மூலம் வடிகட்டப்படுகின்றன. நான் முதன்முதலில் வெள்ளை மாளிகைக்குச் சென்றபோது, அதிபர் டிரம்ப் அரசியலுக்கு ஒப்பீட்டளவில் புதியவராக இருந்தார். ஊடகங்கள் அவரைப் பற்றி ஒரு குறிப்பிட்ட பிம்பத்தை வரைந்திருந்தன. அவரைப் பற்றி எனக்கு பல்வேறு தகவல்கள் கிடைத்தன. இருப்பினும், நான் அவரை சந்தித்தபோது, அவர் உடனடியாக அனைத்து சம்பிரதாய நெறிமுறைகளையும் மீறினார். வெள்ளை மாளிகையின் வரலாற்றை மிகத் துல்லியமாக விளக்கி, தனிப்பட்ட முறையில் என்னை வெள்ளை மாளிகைக்கு அழைத்துச் சென்றார். அவரிடம் குறிப்புகள் இல்லை, தூண்டுதல்கள் இல்லை. தனது நாட்டின் நிறுவனங்களைப் பற்றிய உள்ளார்ந்த அறிவு மட்டுமே.  அனைத்தையும் வரலாற்றுத் துல்லியத்துடன் அவர் சுட்டிக்காட்டினார். அந்த அனுபவம் எனக்குள் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. அமெரிக்க நிறுவனங்களையும் வரலாற்றையும் அவர் எவ்வளவு மதிக்கிறார் என்பதை இது காட்டியது. தனது நாட்டின் பாரம்பரியத்தின் மீதான அவரது அறிவும் மரியாதையும் தெளிவாகத் தெரிந்தது. அவர் பதவியில் இல்லாத நான்கு ஆண்டுகளில், அவர் ஒரு வலுவான தொடர்பைப் பராமரித்தார். குறைந்தது ஐம்பது முறையாவது "மோடி எனது நண்பர், எனது வாழ்த்துக்களைத் தெரிவியுங்கள்" என்று பரஸ்பர அறிமுகமானவர்கள் மூலம் செய்திகளை அனுப்பினார். ஒரு உறவில் இத்தகைய தொடர்ச்சி அரசியலில் அரிதானது. நாங்கள் நேரில் சந்திக்காவிட்டாலும், எங்கள் தொடர்பு அப்படியே இருந்தது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: உங்கள் சமீபத்திய பயணத்தின் போது, நீங்கள் அவரை விட சிறந்த மற்றும் புத்திசாலித்தனமான பேச்சுவார்த்தையாளர் என்று அவர் குறிப்பிட்டார். ஒரு பேச்சுவார்த்தையாளராக அவரைப் பற்றி உங்கள் எண்ணங்கள் என்ன? நீங்கள் பேச்சுவார்த்தை நடத்துவதில் வல்லவர் என்று அவர் சொன்னபோது அவர் எதை அர்த்தப்படுத்தினார் என்று நினைக்கிறீர்கள்?

பிரதமர்: அவரை விட வயதில் சிறியவராக இருந்தாலும் பல்வேறு விஷயங்களில் என்னை வெளிப்படையாக புகழ்ந்து பேசுவது அவரது பெருந்தன்மை என்பதால் அது குறித்து நான் கருத்து கூற முடியாது. இருப்பினும், ஒன்று மட்டும் நிச்சயம். நான் எனது நாட்டின் நலன்களை எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக வைக்கிறேன். அதனால்தான் நான் எப்போதும் ஒவ்வொரு தளத்திலும் பாரதத்தின் நலன்களுக்காக வாதிடுகிறேன்.  எனது நாட்டு மக்கள் பொறுப்பை என்னிடம் ஒப்படைத்துள்ளனர். என்னைப் பொறுத்தவரை, அவர்கள்தான் எனது இறுதி அதிகாரம். அவர்களின் அபிலாஷைகளுக்கு ஏற்பவே நான் எப்போதும் செயல்படுவேன்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: உங்கள் அமெரிக்க பயணத்தின் போது, எலான் மஸ்க், ஜே.டி.வான்ஸ், துளசி கபார்ட், விவேக் ராமசாமி உள்ளிட்ட பல குறிப்பிடத்தக்க நபர்களுடன் முக்கியமான சந்திப்புகளை நடத்தினீர்கள். இந்த சந்திப்புகளின் முக்கிய சிறப்பம்சங்கள் என்ன?

பிரதமர் : அதிபர் டிரம்பை அவரது முதல் பதவிக்காலத்திலும் இப்போது, அவரது இரண்டாவது பதவிக்காலத்திலும் நான் கவனித்தேன் என்று என்னால் கூற முடியும். இந்த முறை, அவர் கணிசமாக தயாராக இருக்கிறார்.  அவர் மிகவும் திறமையான குழுவைக் அமைத்துள்ளார் என்று சொல்ல வேண்டும். அவர்களுடனான எனது உரையாடல்களிலிருந்து, அவரது பார்வையை திறம்பட செயல்படுத்த அவர்கள் நன்கு தயாராக உள்ளனர் என்பதை நான் அறிந்தேன். நான் சந்தித்த நபர்களைப் பொறுத்தவரை - அது துளசி ஜி, விவேக் ஜி அல்லது எலான் மஸ்க் போன்றோருடனான சந்திப்புகளில் ஒரு குடும்ப சூழ்நிலை இருந்தது. அவர்களில் பலர் குடும்பத்துடன் வந்திருந்தனர்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நீங்களும் சீன அதிபர் ஜி ஜின்பிங்கும் நட்புறவைப் பகிர்ந்து கொண்டீர்கள்.  இந்தியாவுக்கும் சீனாவுக்கும் இடையில் உரையாடலையும் ஒத்துழைப்பை மீண்டும் நிறுவ இந்த நட்பை எவ்வாறு பயன்படுத்த முடியும்?

பிரதமர்: பாருங்கள், இந்தியாவிற்கும் சீனாவிற்கும் இடையிலான உறவு வரலாற்றில் ஆழமாக வேரூன்றியுள்ளது. இரண்டுமே நவீன உலகில் குறிப்பிடத்தக்க இருப்பைக் கொண்ட பண்டைய நாகரிகங்கள். வரலாற்று பதிவுகளை நாம் பார்த்தால், பல நூற்றாண்டுகளாக, பாரதமும் சீனாவும் ஒருவருக்கொருவர் கற்றுக்கொண்டு, உலகளாவிய முன்னேற்றத்திற்கு கூட்டாக பங்களித்துள்ளன. உலகின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 50% க்கும் அதிகமான பங்களிப்பை பாரதமும் சீனாவும் கூட்டாக கொண்டிருந்த ஒரு காலம் இருந்தது. இது அவர்களின் மகத்தான செல்வாக்கை எடுத்துக்காட்டுகிறது. பாரதத்தின் பங்களிப்பு மிகப்பெரியது. நமது நாடுகளுக்கு இடையிலான உறவுகள் எப்போதும் வலுவானவை, ஆழமான கலாச்சார தொடர்புகளைக் கொண்டுள்ளன. வரலாற்று ரீதியாக, எங்களுக்கு இடையே மோதல் இருந்ததாக எந்த பதிவும் இல்லை. அதற்கு பதிலாக, பரஸ்பர கற்றல், பரிமாற்ற உணர்வு இருந்தது.

ஸ்திரத்தன்மையும், ஒத்துழைப்பும் இரு நாடுகளின் நலனுக்கு உகந்தவை என்பதால்,  பேச்சுவார்த்தையில் நாங்கள் உறுதியாக இருக்கிறோம். நமது எல்லைப் பிரச்சினை நீடிக்கிறது என்பது உண்மைதான். 2020 ஆம் ஆண்டின் நிகழ்வுகள் எங்கள் உறவில் குறிப்பிடத்தக்க அழுத்தத்தை உருவாக்கின. எவ்வாறாயினும், அதிபர் ஜிம்பிங்குடனான எனது சமீபத்திய சந்திப்புக்குப் பிறகு, எல்லையில் இயல்பு நிலை திரும்புவதைக் கண்டோம். மேலும் 2020 க்கு முந்தைய நிலையை மீட்டெடுப்பதில் நாங்கள் தொடர்ந்து பணியாற்றி வருகிறோம்.

லெக்ஸ் ஃபிரிட்மேன்: ஒரு பெரிய அளவிலான போரின் சாத்தியக்கூறு குறித்து உலகளாவிய கவலை அதிகரித்து வருகிறது. சீனாவிற்கும் அமெரிக்காவிற்கும் இடையிலான பிரச்சினைகள், உக்ரைன் - ரஷ்யா இடையே நடந்து வரும் மோதல், ஐரோப்பாவில் அமைதியின்மை, மத்திய கிழக்கில் விரோதங்கள் அனைத்தும் இந்த அழுத்தத்திற்கு பங்களிக்கின்றன. உங்கள் பார்வையில், 21 ஆம் நூற்றாண்டில் ஒரு உலகளாவிய போரைத் தடுக்க என்ன செய்ய முடியும்? மோதல்கள் மேலும் தீவிரமடைவதை நாம் எவ்வாறு தவிர்க்கலாம்?

பிரதமர்: பாருங்கள், கொவிட்-19 தொற்றுநோய் அனைத்து நாடுகளின் பலவீனங்களையும் அம்பலப்படுத்தியுள்ளது. ஒரு நாடு தன்னை எவ்வளவு சக்திவாய்ந்ததாக, முற்போக்கானதாக அல்லது தொழில்நுட்ப ரீதியாக முன்னேறியதாகக் கருதினாலும், தொற்றுநோய் அனைவரையும் தாழ்த்தியது. அது முழு உலகையும் மண்டியிட வைத்தது. இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பின்னர் ஒரு புதிய உலக ஒழுங்கு தோன்றியதைப் போல, ஒரு குறுகிய கணத்திற்கு, உலகம் இந்த நெருக்கடியிலிருந்து மதிப்புமிக்க படிப்பினைகளைக் கற்றுக்கொண்டு, ஒரு புதிய, ஒத்துழைப்பு உலக ஒழுங்கை நோக்கி நகரும் என்று தோன்றியது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, அமைதியை நோக்கி முன்னேறுவதற்குப் பதிலாக, உலகம் நிச்சயமற்ற நிலைக்குள் மூழ்கியது. மோதல்கள் அதிகரித்தன. புவிசார் அரசியல் பிரச்சினைகள் ஆழமடைந்தன. நவீன போர்கள் இனியும் வெறுமனே வளங்கள் அல்லது பிராந்திய விரிவாக்கம் பற்றியது அல்ல. இன்று, மோதல்கள் பல வடிவங்களை எடுக்கின்றன. உடல் ரீதியான போர்கள் மட்டுமல்ல, கருத்தியல் பொருளாதாரப் போராட்டங்களும் கூட. இதற்கிடையில், ஒழுங்கை பராமரிக்க நிறுவப்பட்ட சர்வதேச நிறுவனங்கள் பெரும்பாலும் பயனற்றவையாக மாறிவிட்டன. ஐக்கிய நாடுகள் சபை போன்ற அமைப்புகளில் அர்த்தமுள்ள சீர்திருத்தங்கள் எதுவும் இல்லை. பல உலகளாவிய சக்திகள் சர்வதேச சட்டங்கள், விதிமுறைகளை புறக்கணிக்கின்றன. இந்த சவால்களை கருத்தில் கொண்டு, மோதல் பாதை அழிவுக்கு மட்டுமே இட்டுச் செல்லும் என்பதை உலகம் அங்கீகரிக்க வேண்டும். அதற்கு பதிலாக, நாம் ஒத்துழைப்பு, ஒருங்கிணைப்புக்கு முன்னுரிமை அளிக்க வேண்டும்.  எந்தவொரு நாடும் தனிமையில் செழித்து வளர முடியாது. ஒவ்வொரு நாட்டிற்கும் மற்றவர்களின் ஆதரவு தேவை. அதிகரித்து வரும் மோதல்கள் குறித்து உலகத் தலைவர்கள் ஆழ்ந்த கவலை கொண்டுள்ளதை பல்வேறு சர்வதேச மன்றங்களில் எனது ஈடுபாடுகள் மூலம் நான் கவனித்தேன். தீர்மானத்திற்கான வலுவான விருப்பம் உள்ளது. விரைவில், இந்த பதற்றத்தின் சுழற்சியிலிருந்து விடுபட்டு, மிகவும் நிலையான, அமைதியான உலகத்தை நோக்கி நகர ஒரு வழியைக் கண்டுபிடிப்போம் என்பது எனது நம்பிக்கை.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நான் இன்னும் கற்றுக் கொண்டிருக்கிறேன்.

பிரதமர்: நீங்கள் கடிகாரத்தைப் பார்க்கிறீர்கள்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: இல்லை, இல்லை, நான் இதை இன்னும் கற்றுக் கொண்டிருக்கிறேன். உங்கள் தொழில் மற்றும் வாழ்க்கையில், இந்திய வரலாற்றில் பல கடினமான சூழ்நிலைகளை நீங்கள் கண்டுள்ளீர்கள். அதில் ஒன்று 2002 குஜராத் கலவரம். குஜராத்தில் இந்து - முஸ்லிம் சமூகங்களுக்கு இடையே மோதல் வெடித்து ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்டோர் இறந்தனர். இந்தியாவின் சமீபத்திய வரலாற்றில் இது மிகவும் சவாலான காலங்களில் ஒன்றாகும். அந்த நேரத்தில், நீங்கள் குஜராத்தின் முதல்வராக இருந்தீர்கள். அந்தக் காலகட்டத்திலிருந்து நீங்கள் என்ன கற்றுக்கொண்டீர்கள்?

பிரதமர்: பாருங்கள், முதலில், நீங்கள் இந்த விஷயத்தில் நிபுணர் அல்ல என்றும், ஒரு நேர்காணலை எவ்வாறு நடத்துவது என்பதை நீங்கள் இன்னும் கண்டுபிடித்து வருகிறீர்கள் என்றும், உங்கள் மனதில் சில சந்தேகங்கள் உள்ளன என்றும் நீங்கள் கூறியதை நான் புரிந்துகொள்கிறேன். ஆனால் நீங்கள் நிறைய முயற்சி செய்துள்ளீர்கள். விரிவான ஆராய்ச்சி செய்துள்ளீர்கள், ஒவ்வொரு விவரத்தையும் புரிந்து கொள்ள முயற்சித்துள்ளீர்கள் என்று நான் உணர்கிறேன். எனவே, உங்களுக்கு எதுவும் கடினம் என்று நான் நம்பவில்லை. நீங்கள் செய்த பாட்காஸ்ட்களின் எண்ணிக்கையைப் பார்க்கும்போது, நீங்கள் தொடர்ந்து சிறப்பாக செயல்படுகிறீர்கள் என்று நான் நம்புகிறேன். மோடியை வெறுமனே கேள்வி கேட்பதை விட, பாரதத்தின் சூழலைப் புரிந்துகொள்ள நீங்கள் ஒரு நேர்மையான முயற்சியை மேற்கொண்டுள்ளீர்கள் என்று நான் உணர்கிறேன். அதனால்தான் உண்மையை அடைவதற்கான உங்கள் முயற்சிகள் நேர்மையைக் காட்டுகின்றன என்று நான் நம்புகிறேன். இந்த முயற்சிக்கு நான் உண்மையிலேயே பாராட்டுக்களையும் வாழ்த்துக்களையும் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நன்றி.

பிரதமர்: கடந்த கால நிகழ்வுகள் பற்றி நீங்கள் குறிப்பிட்டதைப் பொறுத்தவரை, 2002 குஜராத் கலவரத்தைப் பற்றி குறிப்பிட்டீர்கள். 2001 அக்டோபர் 7 அன்று திடீரென எனக்கு முதலமைச்சராகும் பொறுப்பு வழங்கப்பட்டது. அந்த நேரத்தில் எனது மிகப்பெரிய பொறுப்பு முன்பு ஏற்பட்ட மிகப்பெரிய பூகம்பத்திற்குப் பிறகு குஜராத்தை மறுவாழ்வு செய்வதாக இருந்தது. இது முந்தைய நூற்றாண்டின் மிகப்பெரிய பூகம்பமாகும். இதில் ஆயிரக்கணக்கானோர் இறந்தனர். திடீரென்று, முதல்வராக இந்த பொறுப்பு என்னிடம் வந்தது.  நான் இதற்கு முன்பு அரசின் ஒரு பகுதியாக இல்லாத ஒருவன். எனக்கு ஆட்சியில் முன் அனுபவம் இல்லை. நான் ஒருபோதும் எம்எல்ஏ-வாக இருந்ததில்லை. நான் தேர்தலில் போட்டியிட்டதே இல்லை. என் வாழ்க்கையில் முதல் முறையாக, நான் தேர்தலில் போட்டியிட வேண்டியிருந்தது. பிப்ரவரி 24, 2002 அன்று, நான் எம்எல்ஏ ஆனேன். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பிரதிநிதி. முதல் முறையாக பிப்ரவரி 24, 25, 26 ஆகிய தேதிகளில் குஜராத் சட்டசபைக்குள் அடியெடுத்து வைத்தேன். பின்னர், பிப்ரவரி 27, 2002 அன்று, சட்டமன்றத்தின் பட்ஜெட் கூட்டத்தொடரின் போது, நாங்கள் அவையில் இருந்தோம். அப்போது கோத்ரா சம்பவம் நடந்தது.  மக்கள் உயிருடன் எரிக்கப்பட்ட ஒரு கொடூரமான நிகழ்வு. இப்போது, இதை கற்பனை செய்து பாருங்கள். சூழ்நிலை எப்படி இருந்திருக்கும் என்பதை கற்பனை செய்ய முடிகிறதா? நிச்சயமாக, யாரும் வன்முறையை விரும்பவில்லை. எல்லோரும் அமைதியை விரும்புகிறார்கள். 2002 பெரும் கலவரங்களின் காலகட்டம் என்று கூறப்படுவது ஒரு தவறான கதை. 2002-ம் ஆண்டுக்கு முன்பு குஜராத்தில் ஏராளமான கலவரங்கள் நடந்துள்ளன. எப்போதும் எங்காவது ஊரடங்கு உத்தரவு இருக்கும். காற்றாடிக்கான சண்டை அல்லது சைக்கிள் விபத்து போன்ற சிறிய சம்பவங்கள் கூட வகுப்புவாத வன்முறையாக மாறும். 2002-ம் ஆண்டுக்கு முன்பு குஜராத்தில் 250-க்கும் மேற்பட்ட பெரிய கலவரங்கள் நடந்தன. 1969-ம் ஆண்டு குஜராத்தில் 6 மாதங்கள் கலவரம் நடந்தது. அப்போது, நான் அரசியலில் எங்கும் இல்லை.  2002 சம்பவம் ஒரு தீப்பொறி புள்ளியாக மாறியது, சில இடங்களில் வன்முறைக்கு வழிவகுத்தது. இருப்பினும், நீதித்துறை அனைத்தையும் மிகவும் விரிவாக ஆராய்ந்தது. எங்கள் எதிர்க்கட்சியினர் என்னை பொறுப்புக்கூற வைக்கவும் தண்டிக்கவும் விரும்பினர். அவர்கள் பலமுறை முயன்ற போதிலும், நீதித்துறை எல்லாவற்றையும் ஆழமாக ஆராய்ந்தது. ஒரு முறை அல்ல, இரண்டு முறை, நாங்கள் முற்றிலும் நிரபராதிகள் என்று கண்டறியப்பட்டோம். குற்றம் செய்தவர்கள் நீதிமன்றங்களால் தண்டிக்கப்பட்டனர். ஆனால் மிக முக்கியமான விஷயம் இதுதான். 2002 க்கு முன்பு, குஜராத்தில் கிட்டத்தட்ட ஒவ்வொரு ஆண்டும் கலவரங்கள் நடந்தன. ஆனால் இன்று, 2025 வரை, கடந்த 20-22 ஆண்டுகளாக குஜராத்தில் பெரிய கலவரங்கள் எதுவும் நடக்கவில்லை. பூரண அமைதி நிலவுகிறது. எங்கள் அணுகுமுறை ஒருபோதும் வாக்கு வங்கி அரசியலைப் பற்றியதாக இருந்ததில்லை. "அனைவரும் இணைவோம், அனைவரும் உயர்வோம்" என்ற கொள்கையை நாங்கள் பின்பற்றுகிறோம். திருப்திப்படுத்தும் அரசியலில் இருந்து விலகி, அபிலாஷை அரசியலை தழுவிக் கொண்டுள்ளோம். அதனால்தான் குஜராத்தை ஒரு முற்போக்கான, வளமான மாநிலமாக உருவாக்குவதற்கான எங்களது முயற்சிகளில் அனைத்துப் பின்னணியைச் சேர்ந்த மக்களும் எங்களுடன் இணைந்துள்ளனர். இப்போது, நாங்கள் வளர்ந்த இந்தியா நோக்கி பணியாற்றி வருகிறோம். அந்த இயக்கத்தில் குஜராத் தொடர்ந்து தனது பங்கை ஆற்றி வருகிறது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: பலர் உங்களை நேசிக்கிறார்கள். இதை நான் பலரிடமிருந்து கேட்டிருக்கிறேன். ஆனால் ஊடக உறுப்பினர்கள் உட்பட உங்களை விமர்சிப்பவர்களும் உள்ளனர். குறிப்பாக 2002 குஜராத் கலவரத்தில் உங்களை ஊடகங்கள் விமர்சிக்கின்றன. விமர்சனங்களை எப்படி எதிர்கொள்கிறீர்கள்?

பிரதமர்: பாருங்கள், நீங்கள் இப்போது கேட்டதைப் பற்றி - விமர்சனங்களை நான் எவ்வாறு கையாள்வது? இதை ஒரு வாக்கியத்தில் சொல்ல வேண்டுமென்றால் நான் அதை வரவேற்கிறேன். விமர்சனம்தான் ஜனநாயகத்தின் ஆன்மா என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன். நீங்கள் உண்மையிலேயே ஜனநாயகவாதி என்றால், ஜனநாயகம் உங்கள் ரத்தத்தில் ஊறியிருந்தால், நமது புனித நூல்கள் சொல்வது போல, "உங்களை விமர்சிப்பவர்களை உங்களுக்கு நெருக்கமாக வைத்திருங்கள்". விமர்சனம் உங்களை ஜனநாயக, தகவலறிந்த, பயனுள்ள முறையில் பணியாற்ற அனுமதிக்கிறது. விமர்சனம் நிகழ வேண்டும் - அது இன்னும் நிகழ வேண்டும், கூர்மையாகவும் முழுமையாகவும் இருக்க வேண்டும் என்று நான் விரும்புகிறேன். ஆனால் இப்போதெல்லாம் உண்மையான விமர்சனங்கள் நடப்பதில்லை என்பதுதான் என் குறை. உண்மையான விமர்சனத்திற்கு ஆழமான ஆய்வு, ஆழமான ஆராய்ச்சி, உண்மை - பொய்யை வேறுபடுத்துவது தேவை. இன்று, மக்கள் குறுக்கு வழிகளைத் தேடுகிறார்கள் - அவர்கள் படிப்பதில்லை. அவர்கள் ஆராய்ச்சி செய்வதில்லை.  பலவீனங்களைக் கண்டறிய அவர்கள் முயற்சி எடுப்பதில்லை, குற்றச்சாட்டுகளை சமன் செய்வதில் ஈடுபடுகிறார்கள்.  நான் எப்போதும் விமர்சனங்களை வரவேற்கிறேன். ஆனால் குற்றச்சாட்டுகள் பொய்யானதாக இருக்கும்போது, நான் அமைதியாக, தேசத்திற்கான எனது சேவைக்கு அர்ப்பணிப்புடனும் இருக்கிறேன்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: ஆமாம், நீங்கள் என்ன பேசுகிறீர்கள் என்பது எனக்கு மிகவும் முக்கியமானது. ஏனென்றால் நான் நல்ல இதழியலை உண்மையிலேயே பாராட்டுகிறேன். துரதிர்ஷ்டவசமாக, நவீன காலங்களில், பல பத்திரிகையாளர்கள் விரைவான தலைப்புச் செய்திகளை மட்டுமே துரத்துகிறார்கள். பரபரப்பான தலைப்புச் செய்திகளையும் மலிவான பிரபலத்தையும் அவர்கள் விரும்புவதால், அது அவர்களுக்கு நன்மை பயக்கும் என்பதால் அவர்கள் குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைக்கிறார்கள்.  பல சிறந்த பத்திரிகையாளர்கள் இந்த வழியில் பணியாற்ற வேண்டும் என்று நான் உண்மையிலேயே விரும்புகிறேன்.

பிரதமர்: பாருங்கள், நான் விளக்குகிறேன். குறிப்பிட்ட நல்ல விமர்சனம் உண்மையில் கொள்கை உருவாக்கத்திற்கு உதவுகிறது. இது ஒரு தெளிவான கொள்கை பார்வையை வெளிப்படுத்துகிறது. இத்தகைய ஆக்கபூர்வமான விமர்சனங்களுக்கு நான் சிறப்பு கவனம் செலுத்துகிறேன், அதை நான் வரவேற்கிறேன்.  எவ்வாறாயினும், உண்மை புறக்கணிக்கப்படும்போது, அது வரவிருக்கும் தசாப்தங்களுக்கு சேதத்தை ஏற்படுத்துகிறது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: ஆம். அதில், உண்மை பாதிக்கப்படுகிறது; அதுதான் என் நம்பிக்கை.

பிரதமர்: ஒருமுறை நான் லண்டனில் உரையாற்றியது எனக்கு நினைவிருக்கிறது. லண்டனில் ஒரு குஜராத்தி செய்தித்தாள் உள்ளது. அவர்கள் என்னை அழைத்த ஒரு நிகழ்வை ஏற்பாடு செய்திருந்தனர்... எனவே, எனது உரையில், இந்த நிகழ்வு பத்திரிகையாளர்களுக்கான நிகழ்வு என்பதால், நான் சொன்னேன் – "பத்திரிகை எப்படி இருக்க வேண்டும்? அது வீட்டுப் பூச்சி மாதிரி இருக்கணுமா, இல்ல தேனீ மாதிரி இருக்கணுமா?" ஒரு வீட்டு ஈ அழுக்கின் மீது உட்கார்ந்து மேலும் அழுக்கைப் பரப்புகிறது என்று நான் விளக்கினேன். ஆனால் ஒரு தேனீ பூக்களின் மீது அமர்ந்து, தேன் சேகரித்து இனிமையைப் பரப்புகிறது. இருப்பினும், யாராவது ஏதாவது தவறு செய்தால், ஒரு தேனீ மூன்று நாட்களுக்கு அந்த நபர் தங்கள் முகத்தைக் காட்ட முடியாத வகையில் கொட்டுகிறது.  நான் உண்மையில் ஒரு தேனீயின் வலிமையை முன்னிலைப்படுத்தினேன். ஒரு சிறிய கொட்டுதல் கூட ஒரு நபரை மூன்று நாட்களுக்கு முகத்தை மறைக்க வைக்கும்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: இப்போது, எனது புதிய வாழ்க்கை குறிக்கோள் ஒரு தேனீயைப் போல இருக்க வேண்டும். ஜனநாயகம் என்று சொன்னீர்கள்...  1.4 பில்லியன் மக்களைக் கொண்ட ஒரு நாட்டில் இத்தனை தேர்தல்களில் வெற்றி பெறுவதற்கு என்ன தேவைப்படுகிறது? உலகின் மிகப்பெரிய ஜனநாயகத்தில் மக்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் வாய்ப்பை எவ்வாறு பெறுகிறீர்கள்?

பிரதமர்: விஷயம் என்னவென்றால், நான் மிகவும் தாமதமாக அரசியலுக்கு வந்தேன். ஆரம்பத்தில், தேர்தல் மேலாண்மை தொடர்பான பொறுப்புகளை கையாண்ட அமைப்பில் பணியாற்றினேன். அது என் பெரும்பாலான நேரத்தை எடுத்துக்கொண்டது. கடந்த 24 ஆண்டுகளாக, குஜராத் மற்றும் நாட்டின் மக்கள் அரசின் தலைவராக பணியாற்ற எனக்கு வாய்ப்பளித்துள்ளனர். முழுமையான அர்ப்பணிப்புடன், நான் மக்களை கடவுளின் வடிவமாக கருதுகிறேன். அவர்கள் என்னிடம் ஒப்படைத்துள்ள பொறுப்பை நான் நிறைவேற்ற முயற்சிக்கிறேன். அவர்களின் நம்பிக்கையை நான் ஒருபோதும் உடைக்கவில்லை. நான் எப்படி இருக்கிறேனோ அப்படியே அவர்கள் என்னைப் பார்க்கிறார்கள். எனது அரசாங்கம் செறிவூட்டப்பட்ட கொள்கைகளைப் பின்பற்றுகிறது, அதாவது ஒவ்வொரு திட்டமும் 100% செயல்படுத்தப்பட வேண்டும், அதாவது சாதி, மதம், நம்பிக்கை, செல்வம் அல்லது அரசியல் பாகுபாடு இல்லாமல் அனைத்து பயனாளிகளையும் சென்றடைய வேண்டும். கொள்கைகள் அனைவருக்குமானதாக இருக்கும்போது, மக்கள் தங்களுக்கு நியாயமற்ற ஒன்று மறுக்கப்படுவதாக உணரவில்லை. யாராவது இதுவரை பயனடையவில்லை என்றாலும், எதிர்காலத்தில் அவர்கள் பயனடைவார்கள் என்று அவர்கள் நம்புகிறார்கள். இது ஒரு நம்பிக்கையை உருவாக்குகிறது. ஆட்சி மீதான இந்த நம்பிக்கை மிகப்பெரிய பலம். இரண்டாவதாக, நான் தேர்தலை மையமாகக் கொண்ட ஆட்சியை நடத்தவில்லை. நான் மக்களை மையப்படுத்திய ஆட்சியை நடத்தி வருகிறேன். மக்களுக்கும் நாட்டுக்கும் எது நன்மை பயக்கும் என்பதில் எனது கவனம் உள்ளது. ஆரம்பத்தில், நான் ஒரு ஆன்மீக பயணத்தை மேற்கொண்டேன்.  ஆனால் இப்போது, எனது தேசத்தை தெய்வீகமாகவும், மக்களை கடவுளாகவும் பார்க்கிறேன். ஒரு பூசாரி தனது தெய்வத்திற்கு சேவை செய்வதைப் போல, மக்களுக்கு சேவை செய்ய என்னை அர்ப்பணிக்கிறேன். இரண்டாவதாக, நான் ஒருபோதும் பொதுமக்களிடமிருந்து விலகி இருப்பதில்லை. நான் அவர்களிடையே வாழ்கிறேன், அவர்களை விரும்புகிறேன். நான் வெளிப்படையாகச் சொல்வேன், "நீங்கள் 11 மணி நேரம் வேலை செய்தால், நான் 12 மணி நேரம் வேலை செய்வேன்." மக்கள் இதைப் பார்த்து நம்புகிறார்கள். எனக்கு தனிப்பட்ட நலன்கள் எதுவும் இல்லை. எனது பதவியால் பயனடையும் உறவினர்கள் அல்லது நெருங்கிய கூட்டாளிகள் இல்லை. சாதாரண குடிமகன் இவற்றை மதிக்கிறான். ஒருவேளை, வேறு பல காரணங்கள் இருக்கலாம். மற்றொரு முக்கிய காரணி, பாரத மாதா மற்றும் நாட்டு மக்களின் நலனுக்காக மட்டுமே வாழும் லட்சக்கணக்கான அர்ப்பணிப்புள்ள தொண்டர்களைக் கொண்ட எனது கட்சி. அவர்கள் தங்களுக்காக எதையும் பெறவில்லை. அதிகார பதவிகளை ஒருபோதும் நாடவில்லை. இருப்பினும் அவர்கள் நாட்டிற்காக அயராது உழைக்கிறார்கள். இரவு பகலாக உழைக்கும் லட்சக்கணக்கான தொண்டர்கள் உள்ளனர். எனது கட்சி உலகின் மிகப்பெரிய அரசியல் கட்சி. அதில் நானும் உறுப்பினராக இருப்பதில் பெருமைப்படுகிறேன். எனது கட்சி ஒப்பீட்டளவில் இளமையானது. ஆனால் அதையும் மீறி லட்சக்கணக்கான தொண்டர்களின் முயற்சிகள் உள்ளன. தன்னலமற்ற இந்த லட்சக்கணக்கான தொண்டர்களின் கடின உழைப்பு பாரதிய ஜனதா கட்சி மீதான மக்களின் நம்பிக்கையை வலுப்படுத்துகிறது. அவர்களின் அர்ப்பணிப்புதான் நாம் தேர்தலில் வெற்றி பெறக் காரணம். நான் எத்தனை தேர்தல்களில் வெற்றி பெற்றேன் என்பதை நான் ஒருபோதும் கணக்கிட்டதில்லை. ஆனால் மக்களின் ஆசீர்வாதம் எப்போதும் எங்களுடன் உள்ளது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: இந்தியாவில் சிறந்த தேர்தல் முறை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களைப் பற்றி நான் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தேன். இந்தியாவில் தேர்தல் நடத்தப்படும் விதம் என்னை வியப்பில் ஆழ்த்தியுள்ளது.  உலகின் மிகப்பெரிய ஜனநாயக நாட்டில் இவ்வளவு பெரிய தேர்தல்கள் எவ்வாறு நடத்தப்படுகின்றன என்பதைப் பற்றி நீங்கள் பொதுவாக பேச முடியுமா?

பிரதமர்: இவ்வளவு முக்கியமான கேள்வியைக் கேட்டதற்காக முதலில், நான் உங்களுக்கு மிகவும் நன்றியுள்ளவனாக இருக்கிறேன். உலகெங்கும் ஜனநாயகத்தில் நம்பிக்கை உள்ளவர்கள் இந்த பதிலைக் கேட்க வேண்டும். பெரும்பாலும், விவாதங்கள் தேர்தல்களில் வெற்றி - தோல்வியில் மட்டுமே கவனம் செலுத்துகின்றன. ஆனால் நமது தேர்தல் செயல்முறை செயல்படும் பெரிய அளவில் அல்ல. உதாரணமாக, 2024 மக்களவைத் தேர்தலை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். 980 மில்லியன் பதிவு செய்யப்பட்ட வாக்காளர்கள் இருந்தனர்.  இந்த எண்ணிக்கை வட அமெரிக்காவின் மக்கள்தொகையை விட இரண்டு மடங்கிற்கும் அதிகமாகும். ஒட்டுமொத்த ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தின் மக்கள்தொகையை விட அதிகமாகும். இந்த 980 மில்லியன் பதிவு செய்யப்பட்ட வாக்காளர்களில், 646 மில்லியன் மக்கள், மே மாதத்தின் கடுமையான வெப்பத்தையும் பொருட்படுத்தாமல், வாக்களிக்க தங்கள் வீடுகளை விட்டு வெளியே வந்தனர். அங்கு சில இடங்களில் வெப்பநிலை 40 டிகிரி செல்சியஸை எட்டியது. வாக்களித்தனர். இன்னும் சொல்லப்போனால், இந்தியாவில் வாக்களித்த மக்களின் எண்ணிக்கை அமெரிக்காவின் மொத்த மக்கள் தொகையை விட இரு மடங்காகும். நாடு முழுவதும் 10 லட்சத்துக்கும் மேற்பட்ட வாக்குச்சாவடிகள் அமைக்கப்பட்டிருந்தன. இதற்கு தேவையான மனித சக்தியை கற்பனை செய்து பாருங்கள்! எனது நாட்டில் 2,500 க்கும் மேற்பட்ட பதிவு செய்யப்பட்ட அரசியல் கட்சிகள் உள்ளன. 2,500 க்கும் மேற்பட்ட பதிவு செய்யப்பட்ட அரசியல் கட்சிகளைக் கொண்ட ஒரு நாடு உள்ளது என்பது உலகை ஆச்சரியப்படுத்துகிறது. 900 க்கும் மேற்பட்ட தொலைக்காட்சி செய்தி சேனல்கள், 5,000 க்கும் மேற்பட்ட தினசரி செய்தித்தாள்கள் தேர்தல் செய்திகளை வழங்கின. ஒரு பரந்த, பன்முகத்தன்மை கொண்ட நாடாக இருந்தபோதிலும், ஏழை கிராமவாசிகள் கூட விரைவாக தொழில்நுட்பத்தை ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள். நமது மக்கள் மின்னணு வாக்குப்பதிவு இயந்திரங்களைப் பயன்படுத்துகிறார்கள். இது தேர்தல்களை திறமையாக்குகிறது. சில நாடுகளில், தேர்தல் முடிவுகள் மாதங்கள் எடுக்கும். ஆனால் நம் நாட்டில், மில்லியன் கணக்கான மக்களின் வாக்குகளை எண்ணி ஒரு நாளுக்குள் முடிவுகளை அறிவிக்கிறோம். நீங்கள் சரியாக சொன்னது போல் தொலைதூர பகுதிகளில் கூட வாக்குச்சாவடிகள் அமைக்கப்படுகின்றன. சில நேரங்களில் வாக்குப்பதிவு உபகரணங்கள் மற்றும் அதிகாரிகளை கொண்டு செல்ல ஹெலிகாப்டர்கள் தேவைப்படுகின்றன. உதாரணமாக, அருணாச்சல பிரதேசத்தில் ஒரு உயரமான வாக்குச்சாவடி உள்ளது. குஜராத்தின் கிர் காட்டில், ஒரு வாக்காளருக்கு மட்டுமே ஒரு சிறப்பு வாக்குச்சாவடி அமைக்கப்பட்டது. ஏனென்றால் ஒவ்வொரு வாக்கும் இந்திய ஜனநாயகத்தில் முக்கியமானது. சுதந்திரமானதும் நீதியானதுமான தேர்தல்களை உறுதிப்படுத்துவதன் மூலம் ஜனநாயகத்தை வலுப்படுத்த நாங்கள் தொடர்ந்து முயற்சித்து வருகிறோம். பாரதத்தின் தேர்தல் ஆணையம் இந்த தேர்தல்களை அரசியல் தலையீடு இல்லாமல் அனைத்து முடிவுகளையும் சுதந்திரமாக நடத்துகிறது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நான் ஜனநாயகத்தை நேசிக்கிறேன். நான் அமெரிக்காவை நேசிக்க இதுவும் ஒரு காரணம். ஆனால் இந்தியாவில் ஜனநாயகம் செயல்படும் விதம் - அதை விட அழகானது எதுவும் இல்லை. நீங்கள் சொன்னது போல் 90 கோடி பேர் வாக்களிக்க பதிவு செய்துள்ளனர்! இது உண்மையிலேயே ஒரு ஆய்வு.  குரல்கள் கேட்கப்படுவதைப் பற்றி பேசுகையில் நிறைய பேர் உங்களை நேசிக்கிறார்கள். நீங்கள் உலகின் மிக சக்திவாய்ந்த நபர்களில் ஒருவர். இவ்வளவு அதிகாரம் இருப்பது உங்களை எவ்வாறு பாதிக்கும் என்பதை நீங்கள் எப்போதாவது சிந்தித்திருக்கிறீர்களா? குறிப்பாக பல ஆண்டுகள் பதவியில் இருந்த பிறகு?

பிரதமர்: முதலாவதாக, "சக்திவாய்ந்த" என்ற வார்த்தை என் வாழ்க்கைக்கு பொருந்தாது என்று நினைக்கிறேன். நான் என்னை ஒரு வேலைக்காரனாக பார்ப்பதால் நான் சக்தி வாய்ந்தவன் என்று கூறிக்கொள்ள முடியாது. இன்னும் சொல்லப்போனால் நான் என்னை "பிரதம சேவகன்" என்றே குறிப்பிடுகிறேன் – மக்களின் தலைமை சேவகன். சேவை என்பது எனது வழிகாட்டும் கொள்கை. அதிகாரத்தைப் பொறுத்தவரை, நான் அதைப் பற்றி ஒருபோதும் கவலைப்படவில்லை. அதிகார விளையாட்டு விளையாடுவதற்காக நான் ஒருபோதும் அரசியலுக்கு வரவில்லை. சக்திவாய்ந்தவனாக இருப்பதற்குப் பதிலாக, நான் வேலைக்கு ஆதரவாக இருக்க முயற்சிக்கிறேன் என்று கூறுவேன். நான் சக்திவாய்ந்தவன் அல்ல. ஆனால் நான் உழைக்க ஆதரவானவன். எனது குறிக்கோள் எப்போதும் மக்களுக்கு சேவை செய்வதும், அவர்களின் வாழ்க்கையில் நேர்மறையான பங்களிப்பை வழங்குவதும் ஆகும். அதுதான் என் நோக்கம்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நீங்கள் குறிப்பிட்டுள்ளபடி, நீங்கள் அயராது உழைக்கிறீர்கள், உங்கள் முழு இதயத்தையும் அதில் செலுத்துகிறீர்கள். நீங்கள் எப்போதாவது தனிமையாக உணர்கிறீர்களா?

பிரதமர்: பாருங்கள், நான் ஒருபோதும் தனிமையாக உணரவில்லை. ஏனென்றால் நான் "1+1" கோட்பாட்டை உறுதியாக நம்புகிறேன்.  முதல் 1 மோடி. இரண்டாவது +1 தான் கடவுள். நான் எப்போதும் தனிமையாக இருப்பதில்லை, ஏனென்றால் அவர் எப்போதும் என்னுடன் இருக்கிறார். அந்த உணர்வுடன் தான் நான் வாழ்கிறேன். நான் முன்பு குறிப்பிட்டது போல, "நர சேவையே நாராயண சேவை" – மக்களுக்கு சேவை செய்வது கடவுளுக்கு சேவை செய்வதே என்று நம்பிய சுவாமி விவேகானந்தரின் கொள்கைகளை நான் பின்பற்றியுள்ளேன். என்னைப் பொறுத்தவரை தேசம் தெய்வீகமானது, மக்கள் தெய்வீகமானவர்கள். பொதுச் சேவை என்பது எல்லாம் வல்ல இறைவனுக்குச் செய்யும் சேவை. இந்த மனநிலையுடன்தான் நான் பணியாற்றுகிறேன். எனவே, நான் ஒருபோதும் தனிமையை சமாளிக்க வேண்டியிருந்தது இல்லை.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்:  நீங்கள் மிகவும் கடினமாக உழைக்கும் நபர் என்று பலரிடமிருந்து நான் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். இதன் பின்னணியில் உங்கள் மனநிலை என்ன? நீங்கள் ஒவ்வொரு நாளும் நீண்ட நேரம் வேலை செய்கிறீர்கள். நீங்கள் எப்போதும் சோர்வடையவில்லையா?

பிரதமர்: பாருங்கள், முதலில், நான் மட்டுமே கடினமாக உழைக்கிறேன் என்று நான் நம்பவில்லை. நான் சுற்றிலும் பார்க்கும்போது, என்னை விட கடினமாக உழைக்கும் பலர் இருப்பதை நான் காண்கிறேன். நான் ஒரு விவசாயியைப் பற்றி நினைக்கும் போது, திறந்த வானத்தின் கீழ் வியர்வையில் அவர்கள் எவ்வளவு முயற்சி செய்கிறார்கள் என்பதை நான் உணர்கிறேன். நமது வீரர்களைப் பார்க்கும்போது, அவர்கள் எவ்வாறு தீவிரமான நிலைமைகளைத் தாங்குகிறார்கள் என்பதைப் பற்றி நான் நினைத்துப் பார்க்கிறேன். சிலர் பனியில், சிலர் பாலைவனத்தில், சிலர் கடலில் நமது தேசத்தைப் பாதுகாக்க இரவும் பகலும் அயராது உழைக்கிறார்கள். ஒரு தொழிலாளியைப் பார்க்கும்போது, அவர்களின் கடின உழைப்பை எண்ணி வியப்படைகிறேன். ஒவ்வொரு வீட்டிலும் உள்ள தாய்மார்கள் மற்றும் சகோதரிகளைப் பற்றி நான் நினைக்கும்போது, அவர்கள் தங்கள் குடும்பங்களுக்காக எவ்வளவு செய்கிறார்கள் என்பதை நான் காண்கிறேன்.  இதைப் பற்றி நான் நினைக்கும் போது, என்னை நானே கேட்டுக்கொள்கிறேன்: நான் எப்படி தூங்க முடியும்? நான் எப்படி ஓய்வெடுக்க முடியும்? என்னைச் சுற்றியுள்ள மக்கள் - ஒவ்வொரு இந்தியரின் கடின உழைப்பும் என்னை ஊக்குவிக்கிறது. இரண்டாவதாக, எனது பொறுப்பு என்னை இயங்க வைக்கிறது. நாட்டு மக்கள் எனக்கு ஒரு கடமையை ஒப்படைத்துள்ளனர். நான் அதிகாரத்தை அனுபவிப்பதற்காக இங்கு வரவில்லை. ஆனால் முழு அர்ப்பணிப்புடன் தேசத்திற்கு சேவை செய்வதற்காக நான் இங்கு வந்துள்ளேன்.  எனது ஆற்றலும் அர்ப்பணிப்பும் எப்போதும் போலவே இருக்கும்!

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: ஒரு பொறியாளர், கணித ஆர்வலர் என்ற முறையில், நான் கேட்கிறேன். சீனிவாச ராமானுஜன் ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முந்தைய இந்திய கணிதவியலாளர். இவர் வரலாற்றில் மிகச் சிறந்த கணிதவியலாளர்களில் ஒருவராகக் கருதப்படுகிறார். முற்றிலும் சுயமாகக் கற்றுக்கொண்ட அவர் வறுமையில் வளர்ந்தார். அவரைப் பற்றி அடிக்கடி பேசியிருக்கிறீர்கள். அவரிடமிருந்து நீங்கள் என்ன உத்வேகம் பெறுகிறீர்கள்?

பிரதமர்: பாருங்கள், நான் அவர் மீது மிகுந்த மரியாதை வைத்திருக்கிறேன். எனது நாட்டில், எல்லோரும் அவரை மதிக்கிறார்கள். ஏனென்றால் அறிவியலுக்கும் ஆன்மீகத்திற்கும் இடையே ஆழமான தொடர்பு இருப்பதாக நான் நம்புகிறேன். நீங்கள் கூர்ந்து கவனித்தால், விஞ்ஞான ரீதியாக முன்னேறிய பல மனங்களும் ஆன்மீக ரீதியாக முன்னேறியுள்ளன. அவை ஆன்மீகத்திலிருந்து துண்டிக்கப்படவில்லை. சீனிவாச ராமானுஜன் தனது கணிதக் கருத்துக்கள் அவர் வணங்கும் தெய்வத்திடமிருந்து வந்தவை என்று கூறுவார். அதாவது, ஆழ்ந்த அர்ப்பணிப்பிலிருந்து யோசனைகள் வருகின்றன. அர்ப்பணிப்பு என்பது கடின உழைப்பு மட்டுமல்ல. அது ஒரு காரணத்திற்காக தன்னை முழுமையாக அர்ப்பணிப்பது. ஒருவர் தன்னை மிகவும் ஆழமாக மூழ்கடித்து, அவர்கள் தங்கள் வேலையுடன் ஒன்றிணைவது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நீங்கள் ஒரு தீர்க்கமான தலைவரின் பிம்பத்தைக் கொண்டிருக்கிறீர்கள். எனவே, முடிவுகளை எடுக்கும் செயல்முறை பற்றி ஏதாவது சொல்ல முடியுமா? நீங்கள் எப்படி முடிவுகளை எடுக்கிறீர்கள்? உங்கள் செயல்முறை என்ன?

பிரதமர்: இதில் பல அம்சங்கள் உள்ளன. ஒன்று, நாட்டில் 85 முதல் 90 சதவீத மாவட்டங்களில் ஒரு இரவைக் கழித்த ஒரே அரசியல்வாதி அநேகமாக நான் என்று நம்புகிறேன். அதிலிருந்து நான் கற்றுக்கொண்டதும், கவனித்ததும் அடிமட்ட மக்களைப் பற்றிய நேரடி அறிவு. புத்தகங்களில் படித்த அல்லது மற்றவர்கள் சொன்ன ஒன்றல்ல. இரண்டாவதாக, ஒரு நிர்வாகக் கண்ணோட்டத்தில், என்னைத் தடுக்கும் அல்லது எனது செயல்களை ஆணையிடும் எந்த சுமைகளையும் நான் சுமப்பதில்லை. மூன்றாவதாக, முடிவெடுப்பதற்கு எனக்கு ஒரு எளிய அளவுகோல் உள்ளது: எனது நாடு முதலில் வருகிறது. நான் எப்போதும் என்னையே கேட்டுக்கொள்கிறேன்: நான் செய்வது என் தேசத்திற்கு எந்த வகையிலும் தீங்கு விளைவிக்கவில்லையா?  நான் சுருக்கங்களை மட்டும் நம்பியிருக்கவில்லை. என்னிடம் பல தகவல் ஆதாரங்கள் உள்ளன. எனவே எனக்கு நிறைய தகவல்கள் கிடைக்கின்றன. நான் பல ஆதாரங்களில் இருந்து தகவல்களைப் பெறுகிறேன். யாராவது எனக்கு விளக்கினால் நான் தகவலை நம்புவதில்லை. வேறு சில அம்சங்களும் உள்ளன. கூடுதலாக, எனக்கு ஒரு மாணவனின் மனநிலை உள்ளது. ஒரு அதிகாரி என்னிடம் ஏதாவது சொன்னால், நான் அவர்களிடம் முழுமையாகக் கேள்வி கேட்பேன் - "இது ஏன்? அடுத்து என்ன நடக்கும்? இது எப்படி வேலை செய்கிறது?".  நான் ஒரு முடிவை எடுக்கும்போது, அதை ஒத்த எண்ணம் கொண்ட நபர்களுடன் சாதாரணமாகப் பகிர்ந்து கொள்வதன் மூலமும், அவர்களின் எதிர்வினைகளைக் கவனிப்பதன் மூலமும் அதைச் சோதித்துப் பார்க்கிறேன். எனக்கு நம்பிக்கை ஏற்பட்டவுடன், நான் முழு நம்பிக்கையுடன் தொடர்கிறேன். ஏதாவது தவறு நடந்தால், நான் ஒருபோதும் மற்றவர்களை குறை கூற மாட்டேன். நான் முழு பொறுப்பையும் ஏற்றுக்கொள்கிறேன். ஒரு தலைவர் உரிமையை எடுக்கும்போது, அவரது அணி நம்பிக்கையைப் பெறுகிறது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: சில வாரங்களுக்கு முன்பு, பிரான்சில் நடந்த செயற்கை நுண்ணறிவு உச்சி மாநாட்டில் ஒரு சிறந்த உரையை வழங்கினீர்கள். அந்த உரையில், இந்தியாவில் அதிக எண்ணிக்கையிலான செயற்கை நுண்ணறிவுப் பொறியாளர்களைப் பற்றி நீங்கள் பேசினீர்கள். செயற்கை நுண்ணறிவில் சிறந்து விளங்க இந்தியா என்ன செய்ய வேண்டும்?

பிரதமர்: நான் சொல்லப்போவது கொஞ்சம் அதிகமாகத் தோன்றலாம். சிலருக்கு இதில் உடன்பாடு இல்லாமல் கூட இருக்கலாம். ஆனால் நீங்கள் கேட்டதால், நான் என் இதயத்திலிருந்து பேசுவேன். செயற்கை நுண்ணறிவில் உலகம் என்ன செய்தாலும், பாரதம் இல்லாமல், முழுமையடையாது. இது நான் மிகவும் பொறுப்பான பதிலாகும்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: உண்மையில், உங்கள் உரையில், செயற்கை நுண்ணறிவின் நேர்மறையான தாக்கம் வரம்புகளுக்கு ஒரு சிறந்த உதாரணத்தை வழங்கினீர்கள்.

பிரதமர்: ஆம்!

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: 21-ம் நூற்றாண்டில் இந்தியா எப்போதும் உலகின் முக்கிய அங்கமாக இருந்து வருகிறது. தொழில்நுட்பத்தில் முன்னேற்றம் எப்படி உள்ளது.

பிரதமர்: செயற்கை நுண்ணறிவு வளர்ச்சி என்பது ஒரு கூட்டு முயற்சி என்று நான் நம்புகிறேன். ஒவ்வொருவரும் தங்கள் அனுபவங்களையும் கற்றல்களையும் பகிர்ந்து கொள்வதன் மூலம் ஒருவருக்கொருவர் ஆதரவளிக்க முடியும். இந்தியா மாதிரிகளை உருவாக்குவது மட்டுமல்லாமல், குறிப்பிட்ட பயன்பாட்டு நிகழ்வுகளுக்கான செயற்கை நுண்ணறிவு அடிப்படையிலான பயன்பாடுகளையும் உருவாக்கி வருகிறது.  செயற்கை நுண்ணறிவு உண்மையான நுண்ணறிவுடன் மட்டுமே செழிக்க முடியும். உண்மையான நுண்ணறிவு இல்லாமல், செயற்கை நுண்ணறிவுக்கு எதிர்காலம் இல்லை. எங்கே இருக்கிறது இந்த உண்மையான அறிவு? இது பாரதத்தின் இளைஞர் திறமையில் உள்ளது. செயற்கை நுண்ணறிவில் இது பாரதத்தின் மிகப்பெரிய பலம் என்று நான் நினைக்கிறேன்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்:  தொழில்நுட்பத் தலைவர்களைப் பார்த்தால், அவர்களில் பலர் இந்திய வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர்கள். தொழில்நுட்ப திறமை முதல் தொழில்நுட்ப தலைமை வரை, சுந்தர் பிச்சை, சத்யா நாதெல்லா, அரவிந்த் ஸ்ரீனிவாஸ் போன்ற பெயர்களை நாம் காண்கிறோம். அவர்களில் சிலரை நீங்கள் சந்தித்திருக்கிறீர்கள். அவர்களின் இந்தியப் பின்னணி அவர்களை இவ்வளவு வெற்றிகரமானவர்களாக மாற்ற என்ன காரணம்?

பிரதமர்: பாருங்கள், பாரதம் கற்பிக்கும் விழுமியங்கள் நமது ஜென்மபூமி (பிறப்பிடம்), கர்மபூமி (பணியிடம்) இரண்டையும் மதிக்க நமக்குக் கற்பிக்கப்படுகின்றன. அவற்றுக்கிடையே எந்த வேறுபாடும் இருக்கக் கூடாது. நாம் நமது தாய்நாட்டிற்கு அர்ப்பணிப்புடன் இருப்பதைப் போலவே, நாம் வேலை செய்யும் நிலத்திற்கும் சமமாக அர்ப்பணிப்புடன் இருக்க வேண்டும். நாம் எங்கிருந்தாலும் எப்போதும் சிறந்ததைக் கொடுக்க வேண்டும். இதனால்தான் இந்தியர்கள் உயர் பதவிகளில் இருந்தாலும் சரி, சிறிய பதவிகளில் இருந்தாலும் சரி, அவர்கள் எங்கிருந்தாலும் சரி, சிறந்ததைக் கொடுப்பதில் சிறந்து விளங்குகிறார்கள். மற்றொரு காரணம், அவர்கள் தவறான விஷயங்களில் சிக்கிக் கொள்வதில்லை. அவர்களில் பெரும்பாலோர் சரியான வேலையைச் செய்வதில் கவனம் செலுத்துகிறார்கள். பொதுவாக, கூட்டுக் குடும்பங்கள் அல்லது திறந்த சமூகங்களில் வளர்ந்த இந்தியர்கள் பெரிய நிறுவனங்களை வெற்றிகரமாக வழிநடத்துவது மிகவும் எளிதாக இருக்கிறது. இந்த பெரிய நிறுவனங்கள் மட்டுமல்ல. உலகெங்கிலும் உள்ள அரசுகள் மற்றும் நிறுவனங்களில் இந்தியர்கள் முக்கிய பதவிகளை வகிக்கின்றனர். இந்திய நிபுணர்களின் சிக்கல் தீர்க்கும் திறன், பகுப்பாய்வு சிந்தனை அவர்களை உலக அளவில் போட்டித்திறன் மிக்கவர்களாக ஆக்குகிறது. இதனால்தான், புதிய கண்டுபிடிப்புகள், தொழில்முனைவு, ஸ்டார்ட் அப்கள் என எதுவாக இருந்தாலும், இந்தியர்கள் சிறந்து விளங்குகிறார்கள். இப்போது, நமது விண்வெளித் துறையை உதாரணமாக எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். முன்னதாக, விண்வெளித் திட்டம் முற்றிலும் அரசின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது. சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, நான் அதை தனியார் துறைக்கு திறந்துவிட்டேன். இரண்டே ஆண்டுகளில், விண்வெளித் துறையில் 200-க்கும் மேற்பட்ட ஸ்டார்ட் அப் நிறுவனங்கள் உருவாகியுள்ளன. இந்தியாவின் நிலவு திட்டமான சந்திரயானை பாருங்கள். எங்கள் பணிக்கான செலவு மிகவும் குறைவு. இது ஒரு ஹாலிவுட் திரைப்படத்தை விட மலிவானது! நமது கண்டுபிடிப்புகள் எவ்வளவு செலவு குறைந்தவை என்பதை உலகம் காணும்போது, இயல்பாகவே அவர்கள் நம்முடன் ஒத்துழைக்க விரும்புகிறார்கள். இந்திய திறமைக்கு இந்த மரியாதை நமது நாகரிக நெறிமுறைகளில் இருந்து வருகிறது. இதுதான் எங்களின் அடையாளம்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்:  நீங்கள் மனித நுண்ணறிவு பற்றி பேசினீர்கள். செயற்கை நுண்ணறிவு மாற்றும் என்று நீங்கள் கவலைப்படுகிறீர்களா?

பிரதமர்: பாருங்கள், ஒவ்வொரு சகாப்தத்திலும், தொழில்நுட்பத்திற்கும் மனிதர்களுக்கும் இடையே போட்டி உணர்வை - மோதல் கூட - உருவாக்க முயற்சி நடந்துள்ளது. தொழில்நுட்பம் மனிதகுலத்திற்கு சவால் விடும் என்று மக்கள் அடிக்கடி கூறியுள்ளனர். ஆனால் ஒவ்வொரு முறையும், தொழில்நுட்பம் உருவாகியுள்ளது. மனிதர்கள் எப்போதும் ஒரு படி மேலே உள்ளனர். இது ஒவ்வொரு முறையும் நடந்துள்ளது. ஏனென்றால் தொழில்நுட்பத்தை எவ்வாறு சிறந்த முறையில் பயன்படுத்துவது என்பதைக் கற்றுக்கொள்பவர்கள் மனிதர்கள். இப்போது, செயற்கை நுண்ணறிவு ஒரு கட்டத்தை எட்டியுள்ளது. இது எவ்வளவு மேம்பட்டதாக மாறினாலும், மனித கற்பனை எப்போதும் தனித்துவமாக இருக்கும்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நான் உங்களுடன் உடன்படுகிறேன். இது உண்மையில் என்னையும் பலரையும் மனிதர்களை சிறப்பானதாக்குவதைப் பற்றி ஆழமாக சிந்திக்க வைக்கிறது.

ஒவ்வொரு ஆண்டும், நீங்கள் "பரிக்ஷா பே சர்ச்சா" திட்டத்தை ஏற்பாடு செய்கிறீர்கள். அங்கு நீங்கள் இளம் மாணவர்களுடன் நேரடியாக தொடர்புகொண்டு, தேர்வுகளுக்கு எவ்வாறு தயாரிப்பது என்பது குறித்து அவர்களுக்கு ஆலோசனை வழங்குகிறீர்கள். இதுபோன்ற பல நிகழ்ச்சிகளை நான் பார்த்திருக்கிறேன். தேர்வுகளில் எவ்வாறு வெற்றி பெறுவது, மன அழுத்தத்தை எவ்வாறு கையாள்வது மற்றும் பிற அம்சங்களுக்கான வழிகாட்டுதலை நீங்கள் வழங்குகிறீர்கள். இது பற்றி சுருக்கமாக விளக்க முடியுமா?

பிரதமர்: பொதுவாக, சமூகத்தில் ஒரு விசித்திரமான மனநிலை உருவாகியுள்ளது. பள்ளிகளில் கூட, எத்தனை மாணவர்கள் முதல் தரவரிசையைப் பெறுகிறார்கள் என்பதை வைத்தே வெற்றி அளவிடப்படுகிறது. தேர்வுகளில் ஒரு குழந்தையின் தரவரிசை அவர்களின் குடும்பத்தின் கல்வி மற்றும் சமூக அந்தஸ்தை தீர்மானிக்கும் சூழலையும் குடும்பங்கள் உருவாக்குகின்றன. இதன் காரணமாக, மாணவர்கள் மீதான அழுத்தம் கணிசமாக அதிகரித்துள்ளது. பல மாணவர்கள் தங்கள் முழு வாழ்க்கையும் தங்கள் 10, 12 ஆம் வகுப்பு தேர்வுகளை மட்டுமே சார்ந்துள்ளது என்று நம்பத் தொடங்குகிறார்கள். இந்த மனநிலையை மாற்ற, புதிய கல்விக் கொள்கையில் குறிப்பிடத்தக்க சீர்திருத்தங்களை செய்துள்ளோம். எவ்வாறாயினும், இந்த மாற்றங்கள் முழுமையாக நடைமுறைக்கு வரும் வரை, மாணவர்களுடன் ஈடுபடுவதற்கும், அவர்களின் கவலைகளைப் புரிந்துகொள்வதற்கும், அவர்களுக்கு வழிகாட்டுதலை வழங்குவதற்கும் தனிப்பட்ட பொறுப்பை நான் உணர்கிறேன். பரிக்ஷா பே சர்ச்சாவை நான் நடத்தும் போது, அது மாணவர்களுக்குப் பயனளிப்பது மட்டுமின்றி, அவர்களின் மனநிலை, அவர்களின் பெற்றோர்களின் எதிர்பார்ப்புகள், கல்வியாளர்களின் கண்ணோட்டங்கள் ஆகியவற்றைப் புரிந்துகொள்ளும் வாய்ப்பையும் எனக்கு அளிக்கிறது. எனவே, பரிக்ஷா பே சர்ச்சா அவர்களுக்கு மட்டுமின்றி, எனக்கும் பயனளிக்கிறது. ஒரு குறிப்பிட்ட களத்தில் தன்னைச் சோதித்துப் பார்ப்பதற்கு தேர்வுகள் நல்லது. ஆனால் அவை ஒருவரின் ஒட்டுமொத்த திறனின் ஒரே அளவீடாக இருக்க முடியாது. பல தனிநபர்கள் கல்வியில் சிறந்து விளங்காமல் இருக்கலாம். ஆனால் கிரிக்கெட் போன்ற பிற துறைகளில் குறிப்பிடத்தக்க வெற்றியைப் பெற்றுள்ளனர். அங்கு அவர்கள் சதம் அடித்துள்ளனர். கற்றலில் கவனம் செலுத்தும்போது, மதிப்பெண்கள் பெரும்பாலும் இயற்கையாகவே மேம்படும். எனது ஆசிரியர்களில் ஒருவர் புதுமையான கற்றல் நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தியது எனக்கு நினைவிருக்கிறது. அது இன்றும் என்னைக் கவர்கிறது.

சிறிய கற்பித்தல் முறைகள் மாணவர்களின் வாழ்க்கையில் நீடித்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும். நிறுவனப் பணிகள் மற்றும் மனிதவள மேம்பாட்டில் எனது பின்னணி காரணமாக, மாணவர்களுடன் தவறாமல் ஈடுபடுவதை நான் உறுதியாக நம்புகிறேன். காலப்போக்கில், எங்கள் விவாதங்களும் ஒரு புத்தகமாக தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. இது மில்லியன் கணக்கான மாணவர்களுக்கு பயனுள்ளதாக மாறியுள்ளது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: மாணவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையில் எவ்வாறு வெற்றி பெறுவது என்பது குறித்து இன்னும் சில ஆலோசனைகளை வழங்க முடியுமா?

பிரதமர்: உங்களுக்கு எந்தப் பணி கிடைத்தாலும், அதை முழு அர்ப்பணிப்பு மற்றும் அர்ப்பணிப்புடன் செய்தால், விரைவிலோ அல்லது தாமதமாகவோ நீங்கள் அதில் நிபுணத்துவத்தைப் பெறுவீர்கள் என்று நான் நம்புகிறேன். உங்கள் திறமைகள் வெற்றிக்கான கதவுகளைத் திறக்கும். ஒரு நபர் வேலை செய்யும் போது அவர்களின் திறன்களை தொடர்ந்து மேம்படுத்துவதில் கவனம் செலுத்த வேண்டும், மேலும் அவர்களின் கற்றல் திறனை ஒருபோதும் குறைத்து மதிப்பிடக்கூடாது.

உங்கள் திறமைகளில் ஒருபோதும் நம்பிக்கையை இழக்காதீர்கள். வாய்ப்பு கிடைக்கும் போதெல்லாம், நீங்கள் உயர்ந்து, சிறப்பாக செயல்படுவீர்கள், வெற்றியை அடைவீர்கள் என்பதில் நம்பிக்கையுடன் இருங்கள். ஒரு நபருக்கு இந்த மனநிலை இருக்கும்போது, அவர்கள் எப்போதும் வெற்றி பெறுகிறார்கள்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: மாணவர்கள் தங்கள் பயணத்தில் எதிர்கொள்ளும் மன அழுத்தம், போராட்டங்கள், சிரமங்களை எவ்வாறு சமாளிக்க வேண்டும்?

பிரதமர்: தேர்வுகள் மட்டுமே வாழ்க்கை அல்ல என்பதை முதலில் அவர்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். 'இதோ பார், என் பிள்ளை இவ்வளவு மதிப்பெண் பெறுகிறான், என் பிள்ளை எவ்வளவு பெரியவன் என்று பார்!' என்று சொல்லும் முன்மாதிரிகளாக தங்கள் குழந்தைகள் சமூகத்தில் காட்டப்படக் கூடாது என்பதையும் குடும்பங்கள் உணர வேண்டும். பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளை தங்கள் சமூக அந்தஸ்துக்கு முன்மாதிரியாக பயன்படுத்துவதை நிறுத்த வேண்டும். இரண்டாவதாக, மாணவர்கள் எப்போதும் நன்கு தயாராக இருக்க வேண்டும் என்று நான் நம்புகிறேன். அப்போதுதான் அவர்களால் மன அழுத்தம் இல்லாமல் தேர்வு எழுத முடியும். அவர்கள் கற்றுக்கொண்டதைப் பற்றிய நம்பிக்கையும் தெளிவும் இருக்க வேண்டும். சில நேரங்களில், மாணவர்கள் தேர்வு வினாத்தாள் கிடைத்தவுடன் பீதியடைகிறார்கள். 'ஐயோ, என் பேனா சரியாக வேலை செய்யவில்லை!' என்றோ, 'என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருப்பவர் என் கவனத்தை சிதறடிக்கிறார்!' என்றோ, 'பெஞ்ச் நடுங்குகிறது!' என்றோ அவர்கள் மனம் அதிகமாக யோசிக்கத் தொடங்குகிறது. ஒருவருக்கு தன்னம்பிக்கை இல்லாதபோது இது நிகழ்கிறது. அவர்கள் தங்கள் அசௌகரியத்திற்கு வெளிப்புற காரணங்களைத் தேடுகிறார்கள். ஆனால் ஒரு மாணவர் தன்மீது நம்பிக்கை வைத்து கடின உழைப்பை செலுத்தினால், அவர்கள் தங்களை இசையமைக்க சில நிமிடங்கள் தேவை. ஆழ்ந்த மூச்சை எடுத்து, கவனம் செலுத்தி, கேள்விகளை கவனமாகப் படியுங்கள். பின்னர் மனதளவில் நேரத்தை ஒதுக்குங்கள். 'எனக்கு இவ்வளவு நேரம் இருக்கிறது, எனவே ஒவ்வொரு கேள்விக்கும் இத்தனை நிமிடங்களில் பதிலளிக்கிறேன்.' முன்பே தங்கள் பதில்களை எழுதப் பழகும் மாணவர்கள் தங்கள் தேர்வுகளை சுமூகமாகவும் எந்த பிரச்சனையும் இல்லாமல் முடிக்க உதவும் ஒரு பழக்கத்தை வளர்த்துக் கொள்கிறார்கள் என்று நான் நம்புகிறேன்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: ஒருவர் எப்போதும் கற்றுக்கொள்ள முயற்சிக்க வேண்டும் என்று நீங்கள் குறிப்பிட்டுள்ளீர்கள். தனிப்பட்ட விதமாக நீங்கள் எவ்வாறு புதிய விஷயங்களைக் கற்றுக்கொள்கிறீர்கள்?

பிரதமர்: நான் ஏற்கெனவே குறிப்பிட்டது போல, எனது ஆரம்ப வாழ்க்கையில், நிறைய படிக்கும் வாய்ப்பு எனக்குக் கிடைத்தது. ஆனால் இப்போது, என் வாழ்க்கை எனக்கு படிக்க அதிக நேரம் கிடைப்பதில்லை, இருப்பினும் நான் ஒரு கூர்மையான கேட்பவனாக இருக்கிறேன். நான் இந்த தருணத்தில் முழுமையாக இருக்கிறேன். நான் யாரையாவது சந்திக்கும் போதெல்லாம், நான் முழுமையாக, முழு கவனத்துடன் இருக்கிறேன்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: ஆமாம், மக்களுடனான உங்கள் சந்திப்புகள்  பொதுவாக எவ்வாறு வருகின்றன என்பது பற்றி பல கதைகளை நான் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். ஆனால் இப்போது, எந்த கவனச்சிதறல்களும் இல்லை - நாம் இருவர் மட்டுமே, இந்த உரையாடலில் முழுமையாக ஈடுபட்டுள்ளோம். அதுவே ஒரு அழகான விஷயம். இன்று, நீங்கள் உங்கள் முழு கவனத்தையும் எனக்கு வழங்கியுள்ளீர்கள். இதை ஒரு பரிசாக உணர்கிறேன். நன்றி! இப்போது, நான் உங்களிடம் ஒரு கடினமான ஆனால் கேள்வியைக் கேட்க விரும்புகிறேன். உங்கள் மரணத்தைப் பற்றி எப்போதாவது நினைத்ததுண்டா? மரணத்திற்கு பயப்படுகிறீர்களா?

பிரதமர்: நான் உங்களிடம் ஒரு கேள்வி கேட்கலாமா?

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நிச்சயமாக, மேலே செல்லுங்கள்.

பிரதமர்: பிறந்த பிறகு நமக்கு வாழ்வு இருக்கிறது. மரணம் இருக்கிறது. இந்த இரண்டில், எது மிகவும் உறுதியானது?

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: மரணம் !

பிரதமர்: மரணம்! இப்ப சொல்லுங்க. நீங்க சரியான பதில் சொல்லிட்டீங்க. ஒருவர் பிறந்த கணத்தில், மரணம் தவிர்க்க முடியாதது. மறுபுறம், வாழ்க்கை என்பது வளர்ந்து பரிணாமம் அடையும் ஒன்று. வாழ்வுக்கும் சாவுக்கும் இடையில் மரணம் மட்டுமே நிச்சயம். மரணம் நிச்சயம் என்று உங்களுக்கு ஏற்கனவே தெரிந்திருந்தால், ஏன் அதைக் கண்டு பயப்பட வேண்டும்? அதற்கு பதிலாக, உங்கள் ஆற்றல், நேரம், புத்திசாலித்தனத்தை வாழ்க்கையில் முதலீடு செய்யுங்கள். மரணத்தைப் பற்றி கவலைப்படுவதில் அல்ல. வாழ்வு தழைக்கட்டும்! வாழ்க்கை நிச்சயமற்றது. அதனால்தான் நாம் அதற்காக கடினமாக உழைக்க வேண்டும். அதை நெறிப்படுத்த வேண்டும், படிப்படியாக அதை மேம்படுத்த வேண்டும். அந்த வகையில், மரணம் வரும் வரை, நீங்கள் முழு வசந்த காலத்தில் ஒரு பூவைப் போல பூக்கலாம். எனவே, மரணத்தைப் பற்றிய எண்ணத்தை உங்கள் மனதிலிருந்து அகற்றுங்கள். அது நிச்சயம். அது ஏற்கனவே எழுதப்பட்டுள்ளது. அது வர வேண்டிய போது அது வரும். நேரம் கிடைக்கும் போது, அது வரும்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: எதிர்காலத்திற்கான உங்கள் நம்பிக்கைகள் என்ன? பாரதத்திற்கு மட்டுமல்ல, மனித குலம் முழுமைக்கும், இங்கே பூமியில் வாழும் நம் அனைவருக்கும்?

பிரதமர்: இயல்பிலேயே நான் மிகவும் நம்பிக்கை உள்ளவன். மனித வரலாற்றை நாம் பார்த்தால், மனிதகுலம் பெரும் நெருக்கடிகளைக் கடந்து முன்னேறியுள்ளது என்று நான் நம்புகிறேன். காலத்தின் தேவைக்கேற்ப, மக்கள் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்களை ஏற்றுக்கொண்டு தொடர்ந்து உருவாகியுள்ளனர். கூடுதலாக, ஒவ்வொரு சகாப்தத்திலும், மனிதர்கள் புதிய விஷயங்களைத் தழுவுவதற்கான இயல்பான போக்கைக் கொண்டிருந்தனர்.  சமூகம் முன்னேற்றத்திற்கான திறனைக் கொண்டுள்ளது என்பதை நான் காண்கிறேன். அது பழையதை விட்டுவிட்டு புதியதைத் தழுவ முடியும் என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன்.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்:  நீங்கள் எனக்கு ஒரு இந்து பிரார்த்தனை அல்லது தியானத்தை சில கணங்களுக்காவது கற்பிக்க முடியுமா? கற்றுக்கொள்ள முயற்சித்தேன், காயத்ரி மந்திரத்தை பயிற்சி செய்து வருகிறேன். நான் முயற்சி செய்யலாமா?

பிரதமர்: ஆம், தொடருங்கள்!

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: ஓம் புர் புவ ஸ்வாஹா, தத் சவிதூர் வரேன்யம், பார்கோ தேவஸ்ய தீமாஹி, தியோ யோ நோ பிரச்சோதயத். நான் எப்படி செய்தேன்?

பிரதமர்: நன்றாகச் செய்தீர்கள்! ஓம் புர் புவ: ஸ்வாஹா, தத் சவிதூர் வரேன்யம், பார்கோ தேவஸ்ய தீமாஹி, தியோ யோ நோ ப்ரசோதயத். இந்த மந்திரம் உண்மையில் சூரிய வழிபாட்டுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. பண்டைய காலங்களில், சூரியனின் முக்கியத்துவம் மகத்தானது. இந்து தத்துவத்தில், ஒவ்வொரு மந்திரத்திற்கும் ஏதோ ஒரு வகையில் அறிவியலுடன் தொடர்பு உள்ளது. விஞ்ஞானமாக இருந்தாலும் சரி, இயற்கையாக இருந்தாலும் சரி, இந்த மந்திரங்கள் எப்போதும் ஏதோ ஒரு வகையில் இணைக்கப்பட்டுள்ளன.  இது ஒழுக்கம், மன கவனம், ஆழ்ந்த நல்லிணக்க உணர்வைக் கொண்டுவருகிறது.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: உங்கள் ஆன்மீகத்தில், நீங்கள் கடவுளுடன் இருக்கும்போது உங்கள் அமைதியான தருணங்களில், உங்கள் மனம் எங்கே செல்கிறது? அந்த செயல்பாட்டில் மந்திரங்கள் எவ்வாறு உதவுகின்றன?

பிரதமர்: பாருங்கள், நாம் மக்களிடம் தியானம் பற்றிப் பேசும்போது, அது அவர்களுக்கு ஒரு கனமான வார்த்தையாக மாறிவிட்டது. நம் மொழியில் 'தியானம்' என்ற எளிமையான சொல் உள்ளது. இப்போது, தியானத்தைப் பற்றி நான் பேசினால், மக்கள் அது மிகவும் சுமையானது என்று உணர்கிறார்கள்.  பயிற்சி எனக்கு மனதை ஒருமுகப்படுத்தக் கற்றுக் கொடுத்தது, அது இயல்பாகவே என் தியானமாக மாறியது. இதைப் பற்றி யோசித்துப் பாருங்கள் - நீங்கள் ஒரு ஆடம்பரமான ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலில் இருக்கிறீர்கள் என்று கற்பனை செய்து பாருங்கள், அழகாக அலங்கரிக்கப்பட்ட அறை, எல்லா வகையிலும் சரியானது. ஆனால் குளியலறை குழாய் சொட்டுகிறது. அறை எவ்வளவு விலை உயர்ந்ததாக இருந்தாலும் அந்த சிறிய ஒலி உங்கள் அனுபவத்தை அழிக்கக்கூடும். சிறிய விஷயங்கள் மனதை எவ்வாறு சீர்குலைக்கும் என்பதையும், உள் கவனம் நம் அனுபவங்களை எவ்வாறு மாற்றும் என்பதையும் இது காட்டுகிறது. நமது சாஸ்திரங்களும் வாழ்வு - இறப்பு பற்றி முழுமையான முறையில் பேசுகின்றன. 'ஓம் பூர்ணமத: பூர்ணமிதம் பூர்ணத் பூர்ணமுதச்யேதே' என்று ஒரு மந்திரம் உண்டு. இது வாழ்க்கையை ஒரு முழுமையான சுழற்சி என்று விவரிக்கிறது. முழுமைக்கு வழிவகுக்கும் முழுமை. இதைப் போலவே, நாம் உலகளாவிய நல்வாழ்வைப் பற்றிப் பேசுகிறோம். பாரதத்தில் இந்த சடங்குகளும் மந்திரங்களும் வெறும் மரபுகள் அல்ல; அவை ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகால ஞானம் மற்றும் நமது முனிவர்களின் ஆழ்ந்த ஆன்மீக ஆராய்ச்சியின் விளைவாகும். அவை வாழ்க்கையின் கூறுகளுடன் ஆழமாக இணைக்கப்பட்டுள்ளன மற்றும் விஞ்ஞான வழியில் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளன.

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: சாந்தி, சாந்தி, சாந்தி. இந்த கௌரவத்திற்கு நன்றி, இந்த உரையாடலுக்கு நன்றி. என்னை பாரதத்திற்கு வரவேற்றதற்கு நன்றி. இப்போது இந்திய உணவுடன் எனது உண்ணாவிரதத்தை முறித்துக் கொள்ள ஆவலுடன் காத்திருக்கிறேன். மிக்க நன்றி பிரதமர் அவர்களே. இது எனக்கு கிடைத்த மிகப்பெரிய கௌரவம்.

பிரதமர்: உங்களுடன் பேசும் வாய்ப்பால் நான் மிகவும் மகிழ்ந்தேன். நீங்கள் இரண்டு நாட்களாக உண்ணாவிரதம் இருப்பதால், ஒரே நேரத்தில் சாப்பிட ஆரம்பிக்காதீர்கள். சில திரவங்களுடன் தொடங்கவும்; அது உங்களுக்கு ஒரு முறையான பலனைத் தரும். ஒருவேளை இன்று, நான் முதல் முறையாக பல தலைப்புகளைத் தொட்டேன். ஏனென்றால் நான் வழக்கமாக இந்த விஷயங்களை மிகவும் தனிப்பட்டதாக வைத்திருக்கிறேன். ஆனால் இன்று, அவற்றில் சிலவற்றை வெளியே கொண்டு வருவதில் நீங்கள் வெற்றி பெற்றீர்கள்...

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நன்றி.

பிரதமர்:  உங்களுக்கு என் வாழ்த்துக்கள். நன்றி!

லெக்ஸ் ஃப்ரிட்மேன்: நன்றி!

************

PLM-KV