নমস্কাৰ,

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী,

মন কী বাতৰ ১১০তম খণ্ডলৈ আপোনালোক সকলোকে স্বাগতম জনাইছো। প্ৰতিবাৰৰ দৰে এইবাৰো আমি আপোনালোকৰ পৰা বহু পৰামৰ্শ, ইনপুট আৰু মন্তব্য পাইছো। আৰু প্ৰতিবাৰৰ দৰেই খণ্ডটোত কোনবোৰ বিষয় অন্তৰ্ভুক্ত কৰিব সেইটো নিৰ্ণয় কৰাটো এটা প্ৰত্যাহ্বান আছিল। মই বহুতো ইনপুট পাইছো যিবোৰ এটা আনটোৰ পৰিপূৰক, ইতিবাচক কথা। ইয়াত বহু দেশবাসীৰ কথা আছে যিসকলে আনৰ বাবে আশাৰ ৰেঙণি হৈ নিজৰ জীৱন উন্নত কৰাৰ কামত জড়িত হৈ আছে।

বন্ধুসকল, অতি সোনকালে আমি ৮ মাৰ্চত নাৰী দিৱস উদযাপন কৰিম। এই বিশেষ দিনটোত দেশৰ উন্নয়ন যাত্ৰাত নাৰী শক্তিৰ অৱদানক শ্ৰদ্ধা জনোৱাৰ সুযোগ দিয়া হৈছে। মহাকবি ভাৰতীয়ৰজী য়ে কয় যে যেতিয়া মহিলাসকলে সমান সুযোগ লাভ কৰিব তেতিয়াহে পৃথিৱীখন সমৃদ্ধিশালী হ’ব। আজি ভাৰতৰ নাৰী শক্তিয়ে প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে প্ৰগতিৰ নতুন উচ্চতা স্পৰ্শ কৰিছে। কেইবছৰমান আগলৈকে কোনে ভাবিছিল যে আমাৰ দেশৰ গ্ৰাম্য মহিলাসকলেও ড্ৰোন উৰুৱাবলৈ সক্ষম হ’ব! কিন্তু আজি সম্ভৱ হৈ উঠিছে। আজি গাঁওখনত ‘ড্ৰোন দিদি’ বিষয়টো ইমানেই চৰ্চা হৈছে যে সকলোৰে মুখত ‘নমো ড্ৰোন দিদি’, ‘নমো ড্ৰোন দিদি’ৰ শব্দ শুনা যায়। সকলোৱে এই বিষয়ে আলোচনা কৰি আছে। এটা ডাঙৰ প্ৰশ্নৰ অৱতাৰণা হৈছে। আৰু সেয়ে মইও ভাবিলোঁ যে এইবাৰ 'মন কী বাট'ত এগৰাকী নমো ড্ৰোন দিদিৰ লগত কথা পাতিম। আমাৰ লগত বৰ্তমান উত্তৰ প্ৰদেশৰ সীতাপুৰৰ পৰা নমো ড্ৰোন দিদি সুনীতা জী সংযোগ হৈছে। তেওঁৰ লগত কথা পাতো আহক।

প্ৰথম ফোন

মোদী জী: সুনীতা দেৱীজী, নমস্কাৰ।

সুনীতা দেৱী: নমস্কাৰ, ছাৰ।

মোদী জী: বাৰু সুনীতা জী, প্ৰথমে মই আপোনাৰ বিষয়ে, আপোনাৰ পৰিয়ালৰ বিষয়ে জানিব বিচাৰিম। অলপ কওক।

সুনীতা দেৱী: ছাৰ, মোৰ পৰিয়ালত দুটা ল’ৰা-ছোৱালী আছে, মই, মোৰ স্বামী আৰু মোৰ মা।

মোদী জী: সুনীতা জী আপুনি কিমানলৈকে পঢ়া-শুনা কৰিছে?

সুনীতা দেৱী: ছাৰ, স্নাতক চূড়ান্তবৰ্ষ লৈকে

মোদীজী: আৰু ঘৰত কি কৰে?

সুনীতা দেৱী: মই কৃষি-কৰ্মৰ লগত জড়িত কাম কৰো, ছাৰ।

মোদী জী: বাৰু সুনীতা জী, ড্ৰোন দিদি হোৱাৰ যাত্ৰা কেনেকৈ আৰম্ভ হ’ল? আপুনি আপোনাৰ প্ৰশিক্ষণ ক’ৰ পৰা পালে, কথাবোৰ কেনেকৈ সলনি হ’ল, আৰম্ভণিৰে পৰা কওকচোন।

সুনীতা দেৱী: হয় ছাৰ, আমাৰ প্ৰশিক্ষণ এলাহাবাদস্থিত ফুলপুৰ ইফকো কোম্পানীত হৈছিল। তাতে প্ৰশিক্ষণ লৈছিলো।

মোদীজী: সেই সময়ত ড্ৰোনৰ কথা কেতিয়াবা শুনিছিল নে?

সুনীতা দেৱী: ছাৰ, আগতে কেতিয়াও শুনা নাছিলোঁ, কিন্তু, এবাৰ এনেকৈ দেখিছিলোঁ; সীতাপুৰত থকা কৃষি বিজ্ঞান কেন্দ্ৰত আমি প্ৰথমবাৰৰ বাবে ড্ৰোন দেখিছিলো।

মোদীজী: সুনীতাজী, এই কথা মই বুজিছো। সেইদিনা আপুনি তালৈ যোৱাৰ প্ৰথম দিন আছিল।

সুনীতা: হয় ছাৰ।

মোদীজী: প্ৰথম দিনাই ড্ৰোন দেখুৱাইছিল, তাৰ পিছত বৰ্ডত কিবা এটা শিকাইছিল, কাগজতো কিবা এটা শিকাইছিল, তাৰ পিছত আপোনাক অনুশীলনৰ বাবে খেতিপথাৰলৈ লৈ যোৱা হৈছিল, কি হ’ল, মোক সম্পূৰ্ণ বুজাব পাৰিবনে?

সুনীতা দেৱী: হয়, ছাৰ। প্ৰথম দিনাই আমি সকলোৱে গৈছিলো। পিছদিনাৰ পৰা আৰম্ভ হ’ল প্ৰশিক্ষণ। প্ৰথমে তাত্ত্বিক দিশখিনি শিকোৱা হৈছিল, তাৰ পিছত দুদিনৰ বাবে ক্লাছ হৈছিল। ক্লাছত ড্ৰোনৰ অংশ কি, কেনেকৈ কি কৰে, সকলোবোৰ তাত্ত্বিকভাৱে শিকাইছিল। তৃতীয় দিনা ছাৰ আমাৰ পৰীক্ষা আছিল। তাৰ পিছত ছাৰ আকৌ এবাৰ কম্পিউটাৰত পৰীক্ষা কৰা হ’ল। অৰ্থাৎ প্ৰথমে পাঠদান অনুষ্ঠিত হৈছিল, তাৰ পিছত পৰীক্ষা দিয়া হৈছিল। তাৰ পিছত আমাক আকৌ ব্যৱহাৰিক দিশ শিকোৱা হৈছিল। অৰ্থাৎ ড্ৰোনখন কেনেকৈ উৰুৱাব লাগে, কেনেকৈ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব লাগে, চলাব লাগে, সকলোবোৰৰ ব্যৱহাৰিক দিশ শিকোৱা হৈছিল।

মোদীজী: ইয়াৰ পিছত কওকচোন ড্ৰোনখন কেনেকৈ চলাবলৈ শিকাইছিল।

সুনীতা দেৱী: ছাৰ, ধৰি লওক খেতি পথাৰত খেতি আছিল। বাৰিষাৰ বতৰ। বৰষুণত খেতিপথাৰত প্ৰৱেশ কৰি খেতি চাবলৈ বৰ কষ্টকৰ। এনে অৱস্থাত ড্ৰোনখন পথাৰত উৰুৱাই বাহিৰৰ পৰা সকলো চাব পাৰি আৰু খেতিয়কজনে পথাৰৰ মাজলৈও যাব নালাগে। নিজৰ পথাৰত শ্ৰমিক নিয়োগ কৰি আমি যি কাম কৰিবলগীয়া হৈছিল, সেই কাম আমি ড্ৰোনৰ সহায়ত পথাৰৰ কাষত থিয় হৈ সহজেই কৰিব পাৰো। পথাৰত যদি কিবা পোক-পৰুৱা থাকে, তেন্তে আমি এই বিষয়ে সাৱধান হ’ব পাৰো আৰু কৃষকসকলেও এইলৈ বহুত ভাল অনুভৱ কৰে। ছাৰ, এতিয়ালৈকে আমি ৩৫ একৰ ভূমিত স্প্ৰে’ কৰিছো।

মোদী জী: তেতিয়া খেতিয়ক ভাই সকলে বুজি পাইছে যে ইয়াৰ লাভ আছে।

সুনীতা দেৱী: হয় ছাৰ। খেতিয়ক ভাইসকল বৰ সন্তুষ্ট হৈ কয় যে তেওঁলোকৰ বৰ ভাল লাগিছে। সময়ো ৰাহি হৈ আছে আৰু সকলো ধৰণৰ সুবিধাও পোৱা গৈছে। আমি পানী, ঔষধ আমাৰ লগত ৰাখোঁ, মাত্ৰ আহি আমাৰ মাটি ক’ৰ পৰা ক’লৈ দেখুৱাব লাগে। আধা ঘণ্টাৰ ভিতৰত সকলো কাম সম্পূৰ্ণ কৰিব পাৰিব।

মোদী জী: তেতিয়া নিশ্চয় আৰু বহুত মানুহ এই ড্ৰোন চাবলৈ আহে।

সুনীতা দেৱী: ছাৰ বহুত মানুহৰ ভিৰ লাগে। বহু লোকে ড্ৰোন চাবলৈ গোট খায়। বহু মাটি থকা কৃষকসকলেও আমাৰ ফোন নম্বৰ লৈ ড্ৰোনৰ জৰিয়তে নিজৰ পথাৰত স্প্ৰে’ কৰে।

মোদী জী: মোৰ জীৱনৰ এটা লক্ষ্য হৈছে 'লাখপতি দিদি' গঢ় দিয়া, যদি আজি দেশৰ ভগ্নীসকলে এই খণ্ডটো শুনি আছে, তেন্তে জানি থওক যে আজি প্ৰথমবাৰৰ বাবে ড্ৰোন দিদিয়ে আমাৰ লগত কথা পাতিছে। এই বিষয়ে আপোনালোকে কি ক’ব বিচাৰে?

সুনীতা দেৱী: এতিয়া মোক কেৱল ড্ৰোন দিদি বুলি জনা যায়, হাজাৰ হাজাৰ ভগ্নী আগবাঢ়ি আহি মোৰ দৰে ড্ৰোন দিদি হৈ পৰে আৰু মোৰ লগতে আন হাজাৰ হাজাৰ ভগ্নী আগবাঢ়ি আহিলে মই বৰ সুখী হ'ম, বৰ ভাল হ'ব। সেইটো ভাবি মই অকলশৰীয়া নহয়, মোৰ লগতে বহু মহিলা ‘ড্ৰোন দিদি’ নামেৰে পৰিচিত হৈছে।

মোদী জী: সুনীতা দেৱী। আপোনালৈ মোৰ অভিনন্দন। দেশৰ কৃষি আধুনিকীকৰণৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ মাধ্যম হিচাপে কাম কৰি আছে ‘নমো ড্ৰোন দিদি’সকলে। আপোনাক আন্তৰিক শুভেচ্ছা জ্ঞাপন কৰিলো।

সুনীতা দেৱী: বহুত ধন্যবাদ ছাৰ।

মোদী জী: ধন্যবাদ।

বন্ধুসকল, আজি দেশত এনে কোনো ক্ষেত্ৰ নাই য’ত নাৰী শক্তিৰ প্ৰভাৱ পৰা নাই। মহিলাসকলে নিজৰ নেতৃত্বৰ সম্ভাৱনা প্ৰদৰ্শন কৰা আন এটা ক্ষেত্ৰ হৈছে প্ৰাকৃতিক কৃষি, জল সংৰক্ষণ আৰু স্বচ্ছতা। ৰাসায়নিক প্ৰয়োগৰ বাবে আমাৰ ধৰিত্ৰী মাক বচাবলৈ আমাৰ দেশৰ মাতৃশক্তিয়ে ডাঙৰ ভূমিকা পালন কৰি আছে। দেশৰ চুকে-কোণে মহিলাসকলে এতিয়া জৈৱিক কৃষি-কাৰ্যক প্ৰসাৰৰ চেষ্টা কৰিছে।

আজি যদি ‘জল জীৱন মিছন’ৰ বাবে দেশত ইমান কাম চলি আছে, তেন্তে ইয়াৰ আঁৰত জল সমিতিৰ ভূমিকা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। এই জল সমিতিসমূহৰ নেতৃত্বত আছে মহিলা। লগতে আমাৰ ছোৱালী, ভগ্নীসকলে পানী সংৰক্ষণৰ বাবে চাৰিওফালে প্ৰচেষ্টা চলাইছে। মোৰ লগত ফোন লাইনত তেনে এগৰাকী মহিলা আছে, তেওঁ হৈছে কল্যাণী প্ৰফুল্ল পাটিলজী। তেওঁৰ ঘৰ মহাৰাষ্ট্ৰত। আহকচোন কল্যাণী প্ৰফুল্ল পাটিলজীৰ লগত কথা পাতো আৰু তেওঁৰ অভিজ্ঞতা শুনো।

দ্বিতীয় ফোন

প্ৰধানমন্ত্ৰী: কল্যাণী জী নমস্কাৰ।

কল্যাণী জী: হেল্ল’ ছাৰ, হেল্ল’।

প্ৰধানমন্ত্ৰী: কল্যাণী জী, প্ৰথমে নিজৰ, আপোনাৰ পৰিয়াল আৰু আপোনাৰ কামৰ বিষয়ে কিবা এটা কওক।

কল্যাণী জী: ছাৰ, মই মাইক্ৰ’বায়’লজীত এম.এছ.চি. মই কৰিলোঁ। মোৰ ঘৰত মোৰ স্বামী, শাহুৱেক আৰু মোৰ সন্তান দুটা আছে। আৰু তিনিবছৰ ধৰি মই আমাৰ গাঁৱৰ পঞ্চায়তত কাম কৰি আছো।

প্ৰধানমন্ত্ৰী: আৰু তাৰ পিছত তেওঁ গাঁৱত খেতিৰ কাম হাতত লৈছিলা, নহয়নে? কাৰণ আপোনাৰ মৌলিক জ্ঞান আছে, এই বিষয়ত আপোনাৰ পঢ়া-শুনা হৈছে আৰু এতিয়া আপুনি খেতিৰ লগত জড়িত, এতিয়া কি নতুন পৰীক্ষা কৰিলে?

কল্যাণী জী: ছাৰ, আমি দহ প্ৰকাৰৰ তৰু-তৃণ মিহলাই জৈৱিক স্প্ৰে বনাইছো। আমি শস্যত ছটিয়াই দিয়া কীটনাশকে আমাৰ কীটপতংগ ধ্বংস কৰে যদিও আমাৰ মাটি প্ৰদূষিত কৰে। তদুপৰি এই ক্ষতিকাৰক ৰাসায়নিক পদাৰ্থবোৰ আমাৰ পানীত মিহলি হৈ আমাৰ শৰীৰৰ ক্ষতিসাধন কৰি আছে। গতিকে আমি যিমান পাৰো কম কীটনাশক ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব।

প্ৰধানমন্ত্ৰী: গতিকে আপুনি সম্পূৰ্ণ প্ৰাকৃতিক খেতি অৰ্থাৎ জৈৱিক কৃষিৰ দিশত আগবাঢ়িছে।

কল্যাণী জী: হয়, আমি যোৱা বছৰ আমাৰ পৰম্পৰাগত খেতি ব্যৱস্থা অনুসৰি সকলো কাম কৰিলোঁ ছাৰ।

প্ৰধানমন্ত্ৰী: জৈৱিক কৃষিৰ অভিজ্ঞতা কেনেকুৱা?

কল্যাণী জী: ছাৰ, ইয়াৰ ফলত খেতিৰ বাবদ আমাৰ মহিলাসকলৰ খৰচ কমিছে আৰু সমাধান হিচাপে ছাৰ আমি কীট-পতংগবিহীন এই সামগ্ৰী পাইছো। কাৰণ এতিয়া কেন্সাৰৰ প্ৰাদুৰ্ভাৱ বাঢ়িছে, চহৰত আনকি আমাৰ গাঁৱতো যদি আপুনি নিজৰ পৰিয়ালক ৰক্ষা কৰিব বিচাৰে তেন্তে এই পথটো বাছি ল’ব লাগিব; সেইবাবেই ইয়াত মহিলাসকলে সক্ৰিয়ভাৱে নিজৰ ভূমিকা পালন কৰি আছে।

প্ৰধানমন্ত্ৰী: বাৰু কল্যাণীজী, আপুনি পানী সংৰক্ষণৰ কিবা কাম কৰিছেনে? তাত কি কৰিলে?

কল্যাণী জী: ছাৰ বৰষুণৰ পানী সংগ্ৰহ; আমাৰ সকলো চৰকাৰী অট্টালিকা যেনে প্ৰাথমিক বিদ্যালয়, অংগনবাড়ী কেন্দ্ৰ, গাঁও পঞ্চায়ত ভৱন, সেই সকলোবোৰ ঠাইৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰা বৰষুণৰ পানীৰ এটা ৰিচাৰ্জ খাদ আছে, কাৰণ বৰষুণৰ পানী মাটিত পৰাৰ পিছত মাটিত সোমাই যায় অৰ্থাৎ পাৰ্কলেট হব লাগে সেই ধাৰণাটোৰ পৰা আমি আমাৰ গাঁৱত ২০টা ৰিচাৰ্জ খাদ নিৰ্মাণ কৰিছো আৰু ৫০টা ৰিচাৰ্জ খাদ অনুমোদন কৰা হৈছে। সেই কাম অতি সোনকালে আৰম্ভ হ’ব।

প্ৰধানমন্ত্ৰী: ঠিক আছে কল্যাণীজী, আপোনাৰ লগত কথা পাতি ভাল লাগিল। আপোনাক শুভেচ্ছা জনালোঁ।

কল্যাণী জী: ধন্যবাদ ছাৰ, মইও আপোনাৰ লগত কথা পাতি বহুত আনন্দিত হৈছো। মানে মোৰ বিশ্বাস যে মোৰ জীৱনটো সম্পূৰ্ণ সাৰ্থক হৈ পৰিছে।

প্ৰধানমন্ত্ৰী: মাত্ৰ সেৱা অব্যাহত ৰাখক।

প্ৰধানমন্ত্ৰী: চাওক, যিহেতু আপোনাৰ নাম কল্যাণী, সেয়েহে আপুনি কল্যাণ কৰি থাকিব। ধন্যবাদ, নমস্কাৰ।

কল্যাণী জী: ধন্যবাদ ছাৰ।

বন্ধুসকল, সুনিতাজীয়েই হওক বা কল্যাণীজী, বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত মহিলাৰ সফলতা অতি প্ৰেৰণাদায়ক। আমাৰ নাৰী শক্তিৰ এই মনোভাৱক মই পুনৰ আন্তৰিকতাৰে শলাগ লৈছো।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, আজি আমাৰ জীৱনত প্ৰযুক্তিৰ গুৰুত্ব বাঢ়িছে। মোবাইল ফোন আৰু ডিজিটেল গেজেট আমাৰ জীৱনৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংগ হৈ পৰিছে। কিন্তু আপোনালোকে জানেনে যে ডিজিটেল গেজেটৰ সহায়ত আমি এতিয়া বন্যপ্ৰাণীৰ ভাৰসাম্য ৰক্ষা কৰিবলৈ সক্ষম হৈছো? কিছুদিন পিছত ৩ মাৰ্চত বিশ্ব বন্যপ্ৰাণী দিৱস পালন কৰা হ’ব। বন্যপ্ৰাণী সংৰক্ষণ সম্পৰ্কে সজাগতা প্ৰসাৰৰ উদ্দেশ্যে এই দিৱস পালন কৰা হয়। এইবাৰ বিশ্ব বন্যপ্ৰাণী দিৱসৰ বিষয়বস্তুৱে ডিজিটেল উদ্ভাৱনক আগস্থানত ৰাখিছে। আপোনালোকে জানি আনন্দিত হ’ব যে আমাৰ দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত বন্যপ্ৰাণী সংৰক্ষণৰ বাবে প্ৰযুক্তিৰ ব্যাপক ব্যৱহাৰ হৈছে। চৰকাৰৰ প্ৰচেষ্টাৰ বাবেই যোৱা কেইবছৰমানৰ পৰা দেশত বাঘৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পাইছে। মহাৰাষ্ট্ৰৰ চন্দ্ৰপুৰ বাঘ সংৰক্ষিত বনাঞ্চলত বাঘৰ সংখ্যা দুশ পঞ্চাশটাতকৈও অধিক হৈছে। চন্দ্ৰপুৰ জিলাত মানুহ-বাঘৰ সংঘাত হ্ৰাস কৰিবলৈ কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তা গ্ৰহণ কৰা হৈছে। তাতে গাঁও আৰু বনাঞ্চলৰ সীমাত কেমেৰা স্থাপন কৰা হয়। যেতিয়াই গাঁৱৰ ওচৰলৈ বাঘ আহে, কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাৰ সহায়ত স্থানীয় ৰাইজৰ মোবাইল ফোনলৈ সতৰ্কবাণী প্ৰেৰণ কৰা হয়। আজি এই বাঘ সংৰক্ষিত বনাঞ্চলৰ চাৰিওফালে থকা তেৰখন গাঁৱত এই ব্যৱস্থাই জনসাধাৰণৰ বাবে বহু উপকাৰ সাধন কৰিছে আৰু বাঘৰ সুৰক্ষা নিশ্চিত কৰিছে।

বন্ধুসকল, আজি যুৱ উদ্যোগীসকলে বন্যপ্ৰাণী সংৰক্ষণ আৰু পৰিৱেশ পৰ্যটনৰ বাবে নতুন নতুন উদ্ভাৱন কঢ়িয়াই আনিছে। উত্তৰাখণ্ডৰ ৰুৰকীত ভাৰতীয় বন্যপ্ৰাণী প্ৰতিষ্ঠানৰ সহযোগত ৰ’টাৰ প্ৰিচিজন গ্ৰুপছে কেন নদীৰ ঘৰিয়ালসমূহ নিৰীক্ষণ কৰাত সহায় কৰা ড্ৰোন প্ৰস্তুত কৰিছে। একেদৰে বেংগালুৰুৰ এটা কোম্পানীয়ে ‘বাঘিৰা’ আৰু ‘গৰুড়’ নামৰ এপ এটা প্ৰস্তুত কৰিছে। বাঘিৰা এপৰ সহায়ত জংঘল ছাফাৰী (ছাফাৰী)ৰ সময়ত গাড়ীৰ গতি আৰু অন্যান্য গতিবিধি নিৰীক্ষণ কৰা সম্ভৱ। দেশৰ বহু বাঘ সংৰক্ষিত বনাঞ্চলত ইয়াৰ ব্যৱহাৰ চলি আছে। কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তা আৰু ইণ্টাৰনেট অৱ থিংছৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি নিৰ্মিত গৰুড় এপটোৱে যিকোনো চিচিটিভিৰ সৈতে সংযোগ কৰিলে ছেটাৰৰ পৰা সঠিক সময়ৰ সতৰ্কবাণী প্ৰদান কৰে। বন্যপ্ৰাণী সংৰক্ষণৰ দিশত এনে প্ৰতিটো প্ৰচেষ্টাই আমাৰ দেশৰ জৈৱ বৈচিত্ৰ্যক সমৃদ্ধ কৰে।

বন্ধুসকল, ভাৰতত প্ৰকৃতিৰ সৈতে সম্প্ৰীতি আমাৰ সংস্কৃতিৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ। হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি আমি প্ৰকৃতি আৰু বন্যপ্ৰাণীৰ সৈতে সহাৱস্থানৰ ধাৰণাৰে জীয়াই আহিছো। যদি আপুনি কেতিয়াবা মহাৰাষ্ট্ৰৰ মেলঘাট বাঘ সংৰক্ষিত বনাঞ্চললৈ যায় তেন্তে আপুনি নিজেই অনুভৱ কৰিব পাৰে। এই বাঘ সংৰক্ষিত বনাঞ্চলৰ কাষতে থকা খাটকালি গাঁৱত বসবাস কৰা জনজাতীয় পৰিয়ালে চৰকাৰৰ সহায়ত নিজৰ ঘৰবোৰ হোম ষ্টেলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছে। এয়া তেওঁলোকৰ উপাৰ্জনৰ এক প্ৰধান উৎস হৈ পৰিছে। কোৰকু জনগোষ্ঠীৰ বাসিন্দা প্ৰকাশ জামকাৰ জীয়ে নিজৰ দুইহেক্টৰ মাটিত সাতটা কোঠাৰ হোমষ্টে নিৰ্মাণ কৰিছে। তেওঁৰ ঘৰত থকা পৰ্যটকৰ বাবে তেওঁৰ পৰিয়ালে খাদ্য-পানীয়ৰ ব্যৱস্থা কৰে। ঔষধি উদ্ভিদৰ উপৰিও তেওঁ ঘৰৰ আশে-পাশে আম আৰু কফি গছ ৰোপণ কৰিছিল। ই কেৱল পৰ্যটকৰ আকৰ্ষণ বৃদ্ধি কৰাই নহয় আন মানুহৰ বাবেও নতুন কৰ্মসংস্থাপনৰ সুযোগো সৃষ্টি কৰিছে।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী,আমি যেতিয়া পশুপালনৰ কথা কওঁ, তেতিয়া প্ৰায়ে গৰু-ম’হৰ মাজতে সীমাবদ্ধ হৈ থাকে। কিন্তু ছাগলীও এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰাণী, যাৰ বিষয়ে বিশেষ আলোচনা হোৱা নাই। দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ বহু লোক ছাগলী পালনৰ লগত জড়িত। ওড়িশাৰ কালাহাণ্ডিত ছাগলী পালন জীৱিকাৰ এক প্ৰধান মাধ্যম হৈ পৰাৰ লগতে গাঁওবাসীৰ জীৱনৰ মান উন্নত কৰা হৈছে। এই প্ৰচেষ্টাৰ আঁৰত জয়ন্তী মহপাত্ৰ জী আৰু তেওঁৰ স্বামী বীৰেণ চাহু জীৰ এক ডাঙৰ সিদ্ধান্ত। দুয়োজনেই বেংগালুৰুৰ মেনেজমেণ্ট পেছাদাৰী আছিল যদিও চাকৰি বাদ দি কালাহাণ্ডীৰ ছালেভেটা গাঁৱলৈ অহাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে। তেওঁলোকে এনেকুৱা কাম কৰিব বিচাৰিছিল যিয়ে ইয়াৰ গাঁওবাসীৰ সমস্যা সমাধান কৰি তেওঁলোকক সৱল কৰি তুলিব। সেৱা আৰু ভক্তিৰে ভৰা এই চিন্তাৰে তেওঁলোকে মণিকাস্তু এগ্ৰো প্ৰতিষ্ঠা কৰি কৃষকৰ সৈতে কাম কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। জয়ন্তী জী আৰু বীৰেণ জীয়েও ইয়াত এটা আচৰিত মণিকাস্তু ছাগলী বেংক খুলিছে তেওঁলোকে সমুদায় পৰ্যায়ত ছাগলী পালনক প্ৰসাৰিত কৰিছে। তেওঁলোকৰ ছাগলীৰ খেতিত প্ৰায় এক ডজনমান ছাগলী আছে। মণিকাস্তু ছাগলী বেংক, কৃষকৰ বাবে এক সম্পূৰ্ণ ব্যৱস্থা প্ৰস্তুত কৰিছে। ইয়াৰ জৰিয়তে কৃষকসকলক ২৪ মাহৰ বাবে দুটা ছাগলী দিয়া হয়। ছাগলীয়ে দুবছৰত ৯ৰ পৰা ১০টা পোৱালি জন্ম দিয়ে, ইয়াৰে ৬টা পোৱালি বেংকত ৰখা হয়, বাকীবোৰ ছাগলী পালন কৰা পৰিয়ালটোক দিয়া হয়। কেৱল ইমানেই নহয়, ছাগলীৰ যত্নৰ বাবেও প্ৰয়োজনীয় সেৱা আগবঢ়োৱা হয়। বৰ্তমান ৫০খন গাঁৱৰ ১০০০ৰো অধিক কৃষক এই দম্পতীৰ সৈতে জড়িত। তেওঁলোকৰ সহায়ত গাঁওবাসীয়ে পশুপালনৰ স্বাৱলম্বীতাৰ দিশে আগবাঢ়িছে। বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত সফল পেছাদাৰীসকলে ক্ষুদ্ৰ কৃষকসকলক সৱল কৰি স্বাৱলম্বী কৰি তোলাৰ বাবে উদ্ভাৱনী পদ্ধতি গ্ৰহণ কৰা দেখি মই অতি আনন্দিত অনুভৱ কৰিছো। তেওঁলোকৰ এই প্ৰচেষ্টাই সকলোকে অনুপ্ৰাণিত কৰিব।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, আমাৰ সংস্কৃতিৰ শিক্ষা হৈছে “পৰমাৰ্থ পৰমো ধৰ্ম” অৰ্থাৎ আনক সহায় কৰাটোৱেই সৰ্বোচ্চ কৰ্তব্য। এই মূল্যবোধত বিশ্বাসী আমাৰ দেশৰ অগণন লোকে নিস্বাৰ্থভাৱে আনৰ সেৱাত নিজৰ মনপ্ৰাণ সমৰ্পণ কৰিছে। তেনে এজন ব্যক্তি হৈছে বিহাৰৰ ভোজপুৰৰ ভীম সিং ভৱেশ জী। তেওঁৰ এই কাৰ্যকলাপ তেওঁৰ অঞ্চলৰ মুছাৰ জাতিৰ লোকসকলৰ মাজত অতি জনপ্ৰিয়। সেইবাবেই আজি আপোনালোকৰ লগত কথা পাতিম বুলি ভাবিলোঁ। বিহাৰৰ মুশ্বাহাৰসকল অতি বঞ্চিত আৰু অতি দৰিদ্ৰ সম্প্ৰদায়। ভীম সিং ভৱেশ জীয়ে এই সম্প্ৰদায়ৰ ল’ৰা-ছোৱালীক শিক্ষিত কৰাটো নিজৰ জীৱনৰ কেন্দ্ৰবিন্দু কৰি লৈছে যাতে তেওঁলোকৰ ভৱিষ্যত উজ্জ্বল হয়। তেওঁ এই জাতিটোৰ প্ৰায় ৮০০০ শিশুক বিদ্যালয়ত ভৰ্তি কৰিছে। তেওঁলোকৰ বাবে এটা ডাঙৰ পুথিভঁৰালো নিৰ্মাণ কৰা হৈছে যাতে ল’ৰা-ছোৱালীয়ে পঢ়া-শুনা কৰিবলৈ অধিক সুবিধা পায়। ভীমসিং জীয়ে তেওঁৰ সমাজৰ ৰাইজক প্ৰয়োজনীয় নথি-পত্ৰ প্ৰস্তুত কৰা আৰু প্ৰ-পত্ৰ পূৰণৰ ক্ষেত্ৰতো সহায় কৰি আছে। ইয়াৰ ফলত বিভিন্ন জৰুৰীকালীন সেৱাই গাঁওখনৰ এইসকল লোকৰ ওচৰলৈ যোৱাটো সম্ভৱ হৈ উঠিছে। তেওঁ স্বাস্থ্য সম্পৰ্কীয় সেৱাৰ বাবে এশৰো অধিক চিকিৎসা শিবিৰৰ ব্যৱস্থা কৰিছে। যেতিয়া ক’ৰোনাৰ মহা সংকট আহিছিল, তেতিয়া হে ভীমসিং জীয়ে নিজৰ অঞ্চলৰ ৰাইজক ভেকচিন ল’বলৈ উৎসাহিত কৰিছিল। দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত ভীম সিং ভৱেশ জীৰ দৰে আন বহু লোক সমাজত এনে ভাল কামৰ লগত জড়িত হৈ আছে। এজন দায়িত্বশীল নাগৰিক হিচাপে যদি আমি এনেদৰে আমাৰ কৰ্তব্য পালন কৰিব পাৰো তেন্তে ই এক শক্তিশালী জাতি গঢ়ি তোলাত অতি ফলপ্ৰসূ বুলি প্ৰমাণিত হ’ব।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, ভাৰতৰ সৌন্দৰ্য্য নিহিত হৈ আছে ইয়াৰ বৈচিত্ৰ্য আৰু আমাৰ সংস্কৃতিৰ ৰঙত। ভাৰতীয় সংস্কৃতিক সংৰক্ষণ আৰু অধিক সুন্দৰ কৰি তোলাৰ কামত কিমান মানুহ নিস্বাৰ্থভাৱে জড়িত হৈ আছে সেয়া দেখি ভাল পাওঁ। ভাৰতৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত এনে লোকক পোৱা যাব। এইসকল লোকৰ অধিকাংশই ভাষাৰ ক্ষেত্ৰত কাম কৰি আছে। উদাহৰণ স্বৰূপে জম্মু-কাশ্মীৰৰ গণ্ডাৰবলৰ মহম্মদ মানছা জী। বিগত ৩ দশক ধৰি তেওঁ গোজৰি ভাষা সংৰক্ষণৰ চেষ্টা চলাই আহিছে। তেওঁ গুজ্জাৰৰ বাকৰৱাল সম্প্ৰদায়ৰ যিটো এটা জনজাতীয় গোট। সৰুৰে পৰা পঢ়া-শুনা কৰিবলৈ কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিবলগীয়া হয়। প্ৰতিদিনে প্ৰায় বিশ কিলোমিটাৰ খোজ কাঢ়িবলগীয়া হৈছিল। এনে সমস্যাৰ সৈতে মোকাবিলা কৰি তেওঁ স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল আৰু এইদৰে নিজৰ ভাষা ৰক্ষাৰ সংকল্প সুদৃঢ় কৰিছিল। মনছাজীৰ সাহিত্যৰ ক্ষেত্রত কৰা কাৰ্যকলাপ ইমানেই বিশাল যে তেওঁৰ ৰচনাৰ কমেও ৫০টা সংস্কৰণ সংৰক্ষিত হৈ আছে। ইয়াৰ ভিতৰত কবিতা আৰু লোকগীত। তেওঁ গোজৰি ভাষাত বহু গ্ৰন্থও অনুবাদ কৰিছিল।

বন্ধুসকল, বানৱাং লছুজী, অৰুণাচল প্ৰদেশৰ টিৰাপৰ শিক্ষক। ৱাংছু ভাষাৰ প্ৰসাৰত তেওঁ গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। এই ভাষা অৰুণাচল প্ৰদেশ, নাগালেণ্ড আৰু অসমৰ কিছু অংশত প্ৰচলিত। তেওঁ ভাষা বিদ্যালয় নিৰ্মাণৰ কাম কৰিছিল যাৰ ফলত ৱাংছু ভাষাৰ লিপিৰ সৃষ্টি হৈছিল। তেওঁ ৱাংছু ভাষাও পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মক শিকাইছে, যাতে এই ভাষাটো বিলুপ্তিৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব পৰা যায়। বন্ধুসকল, আমাৰ দেশত নৃত্য-সংগীতৰ জৰিয়তে নিজৰ সংস্কৃতি-ভাষা সংৰক্ষণৰ কামত জড়িত বহু লোক আছে। কৰ্ণাটকৰ বেনকাপ্পা আম্বাজী সুগেটকাৰে অতি প্ৰেৰণাদায়ক কামত নিজৰ জীৱন উৎসৰ্গা কৰিছে। অঞ্চলটোৰ বাগাল ক’ৰ্টৰ বাসিন্দা সুগেৎকাৰ জী এজন লোকগায়ক। তেওঁ সহস্ৰাধিক গোন্ধালী গীত গাইছে, লগতে এই ভাষাত লিখা গল্পসমূহো জনপ্ৰিয় কৰি তুলিছে। লগতে হাজাৰ হাজাৰ ছাত্র-ছাত্রীক কোনো মাননি নোপোৱাকৈ প্রশিক্ষণ দিছিল৷ ভাৰতত আমাৰ সংস্কৃতিক সমৃদ্ধ কৰি ৰখা উৎসাহী আৰু উদ্যমী মানুহৰ অভাৱ নাই। তেওঁলোকৰ পৰা প্ৰেৰণা লওক, নিজে কিবা এটা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক। ই আপোনাক প্ৰশান্তি অনুভৱ কৰাব।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, দুদিন আগতে মই বাৰাণসীত আছিলো আৰু তাত এখন অদ্ভুত চিত্ৰ প্ৰদৰ্শনী দেখিছিলো। কাশী আৰু ইয়াৰ আশে-পাশে থকা অঞ্চলৰ যুৱক-যুৱতীসকলে তেওঁলোকৰ কেমেৰাত বন্দী কৰা মুহূৰ্তবোৰ আচৰিত ধৰণে সুন্দৰ। ইয়াৰে কিছুমান ফটো মোবাইল ফোন কেমেৰাৰ দ্বাৰা তোলা হৈছে। সঁচাকৈয়ে মোবাইল ফোন থকা যিকোনো ব্যক্তিয়েই এতিয়া কণ্টেণ্ট ক্ৰিয়েটৰ হৈ পৰে। নিজৰ প্ৰতিভা আৰু দক্ষতা প্ৰদৰ্শনত ছ’চিয়েল মিডিয়াই ব্যাপকভাৱে সহায় কৰিছে। ভাৰতীয় যুৱক-যুৱতীসকলে কণ্টেণ্ট ক্ৰিয়েচনত ডাঙৰ কাম কৰিছে। ছ’চিয়েল মিডিয়া প্লেটফৰ্ম যিয়েই নহওক কিয়, আপুনি নিশ্চিতভাৱে যুৱ বন্ধুসকলক বিভিন্ন বিষয়ত বিভিন্ন বিষয়বস্তু শ্বেয়াৰ কৰা দেখিব। পৰ্যটন, সামাজিক কাৰণ, জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণ বা প্ৰেৰণাদায়ক জীৱনশৈলী এই সকলোবোৰ ছ’চিয়েল মিডিয়াত বিভিন্ন ধৰণৰ বিষয়বস্তুৰ সৈতে জড়িত। কণ্টেণ্ট সৃষ্টি কৰা দেশৰ যুৱক-যুৱতীসকলৰ কথাই এতিয়া যথেষ্ট প্ৰভাৱ পেলাইছে। তেওঁলোকৰ প্ৰতিভাক সন্মান জনাই দেশত ‘ৰাষ্ট্ৰীয় সৃষ্টিকৰ্তা বঁটা’ আৰম্ভ কৰা হৈছে। ইয়াৰ বহুতো ভিন্ন শ্ৰেণীক সামাজিক পৰিৱৰ্তনৰ বাবে প্ৰভাৱশালী কণ্ঠস্বৰ হ’বলৈ প্ৰযুক্তি ব্যৱহাৰ কৰা পৰিৱৰ্তনকাৰীসকলক সন্মান জনোৱাৰ বাবে প্ৰচেষ্টা হাতত লোৱা হৈছে। এই প্ৰতিযোগিতাখন চলি আছে ‘মাই গভ পৰ্টেল’; আৰু মই কণ্টেণ্ট ক্ৰিয়েটৰসকলক জড়িত হ’বলৈ আহ্বান জনাম। যদি আপুনি এনে আকৰ্ষণীয় কণ্টেণ্ট ক্ৰিয়েটৰক চিনি পায়, তেন্তে তেওঁলোকক ৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰিয়েটৰ বঁটাৰ বাবে মনোনীত কৰক।

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী, মই সুখী যে কিছুদিন পূৰ্বে নিৰ্বাচন আয়োগে আন এক অভিযান আৰম্ভ কৰিছে-'মোৰ প্ৰথম ভোট-দেশৰ বাবে'। ইয়াৰ জৰিয়তে বিশেষকৈ যিসকলে প্ৰথমবাৰৰ বাবে ভোটদান কৰিছে-তেওঁলোকক অধিক সংখ্যক ভোটদানৰ বাবে আহ্বান জনোৱা হৈছে। শক্তি আৰু শক্তিৰে ভৰা ভাৰতে নিজৰ যুৱক-যুৱতীক লৈ গৌৰৱ অনুভৱ কৰিছে। আমাৰ যুৱক-যুৱতীসকলে যিমানেই নিৰ্বাচনী প্ৰক্ৰিয়াত অংশগ্ৰহণ কৰিব সিমানেই ইয়াৰ ফলাফল দেশৰ বাবে অধিক লাভজনক হ’ব। প্ৰথমবাৰৰ বাবে ভোটাৰ হোৱা সকলকো অভিলেখ সংখ্যক ভোটদান কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছোঁ। তেওঁলোকে ১৮ বছৰ সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ পিছত ১৮নং লোকসভা নিৰ্বাচনত সদস্য নিৰ্বাচনৰ সুযোগ পাইছে। অৰ্থাৎ এই ১৮সংখ্যক লোকসভা নিৰ্বাচনে যুৱ আকাংক্ষাৰ প্ৰতীক বহন কৰিছে। ইয়াৰ বাবেই আপোনাৰ প্ৰতিটো ভোটৰ গুৰুত্ব বাঢ়িছে। সাধাৰণ নিৰ্বাচনৰ এই জলবায়ুত আপুনি, যুৱক-যুৱতীসকলে এই ৰাজনৈতিক আন্দোলনসমূহত অংশগ্ৰহণ কৰাই নহয়, আলোচনা আৰু বিতৰ্কৰ প্ৰতিও সজাগ হৈ থাকক। আৰু মনত ৰাখিব, 'মোৰ প্ৰথম ভোট-দেশৰ বাবে'। ক্ৰীড়া জগতৰেই হওক, চলচ্চিত্ৰ জগতৰেই হওক, সাহিত্য জগতৰেই হওক বা আন যিকোনো পেছাদাৰী ব্যক্তি হওক বা আমাৰ ইনষ্টাগ্ৰাম আৰু ইউটিউব প্ৰভাৱশালী ব্যক্তিসকলেও দেশৰ প্ৰভাৱশালীসকলক এই অভিযানত অধিক পৰিসৰত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ আৰু প্ৰথমবাৰৰ বাবে ভোট দিবলগীয়া ভোটাৰসকলক প্ৰেৰণা যোগাবলৈ আহ্বান জনাইছো।

বন্ধুসকল, ‘মন কী বাত’ৰ এই খণ্ড আজিলৈ ইমানেই। সমগ্ৰ দেশতে এতিয়া লোকসভা নিৰ্বাচনত পৰিবেশৰ সৃষ্টি হৈছে আৰু যোৱাবাৰৰ দৰে মাৰ্চ মাহত নিৰ্বাচনী অধিসূচনা জাৰি হোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে। এই ১১০টা খণ্ডলৈকে আমি চৰকাৰৰ আঁওতাৰ পৰা আঁতৰাই ৰখাটো ‘মন কী বাত’ৰ এক বৃহৎ সফলতা। ‘মন কী বাতে’ দেশৰ সামূহিক শক্তি, দেশৰ ধাৰণাৰ কথা কয়। ই ৰাইজৰ, ৰাইজৰ বাবে, ৰাইজৰ দ্বাৰা প্ৰদৰ্শন। তথাপিও ৰাজনৈতিক মৰ্যাদা অক্ষুণ্ণ ৰাখিবলৈ লোকসভা নিৰ্বাচনৰ এই দিনকেইটাত অহা তিনিমাহলৈ মন কী বাত কাৰ্যসূচী প্ৰচাৰ নহ’ব। তাৰ পিছত যেতিয়া ‘মন কী বাত’ৰ সৈতে সংযোগ কৰা হ’ব তেতিয়া হ’ব ‘মন কী বাত’ৰ ১১১ সংখ্যক খণ্ড। পৰৱৰ্তী খণ্ডটো আৰম্ভ হ’ব ১১১নং শুভ নম্বৰৰ পৰা, ইয়াতকৈ ভাল কি হ’ব পাৰে। কিন্তু বন্ধুসকল, আপোনালোকে এটা কাম কৰিব লাগিব, ‘মন কী বাত’ তিনিমাহৰ বাবে বিৰতি থাকিলেও, কিন্তু দেশৰ ধাৰণা অব্যাহত থাকিব, গতিকে সমাজৰ ধাৰণা, দেশৰ ধাৰণা ছ'চিয়েল মিডিয়াত 'মন কী বাত' হেচটেগ লিখি পোষ্ট কৰা উচিত। কিছুদিনৰ আগতে এজন যুৱকে মোক এটা ভাল পৰামৰ্শ দিছিল, পৰামৰ্শ এই যে এতিয়ালৈকে - 'মন কী বাত' খণ্ডৰ চুটি ভিডিঅ' ইউটিউব চুটি ছবিৰ ৰূপত শ্বেয়াৰ কৰিব লাগে। সেয়ে 'মন কী বাত'ৰ দৰ্শকলৈ আহ্বান জনাইছোঁ যে এই চুটি ছবিবোৰ অধিক আৰু অধিক শ্বেয়াৰ কৰক।

বন্ধুসকল, আমি যেতিয়া পৰৱৰ্তী সময়ত আপোনালোকৰ লগত যোগাযোগ কৰিম, তেতিয়া আপোনালোকক নতুন উৎসাহ, নতুন তথ্যৰে সাক্ষাৎ কৰা হ'ব। নিজৰ যত্ন লওক।

সকলোকে বহুত বহুত ধন্যবাদ আৰু শুভেচ্ছা জনালোঁ।

নমস্কাৰ।

***

DS/VK/DB