মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

বিগত ৩ দিন ধৰি কেইবাগৰাকী জ্যেষ্ঠ ব্যক্তি, সন্মানীয় সদস্যই নিজৰ নিজৰ চিন্তাধাৰা ব্যক্ত কৰিছে৷ প্ৰায় সকলো চিন্তাধাৰা মই বিস্তৃতভাৱে জানিব পাৰিছো৷ মই নিজেও কেইটামান ভাষণ শুনিছিলো৷ মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়, দেশৰ জনতাই আমাৰ চৰকাৰৰ প্ৰতি বাৰে বাবে যি বিশ্বাস দেখুৱাইছে, মই আজি দেশৰ কোটি কোটি নাগৰিকৰ কৃতজ্ঞতা জনাবলৈ উপস্থিত হৈছো৷ অধ্যক্ষ মহোদয়, কোৱা হয় যে ভগৱান দয়ালু আৰু ভগৱাৰ ইচ্ছা যে তেওঁ কিবা প্ৰকাৰে হ’লেও সকলোৰে ইচ্ছা পুৰণ কৰে, কিবা প্ৰকাৰে হ’লেও ব্যক্ত কৰে৷ মই ইয়াক ভগৱানৰ আশীৰ্বাদ বুলি মানি লওঁ কিয়নো ঈশ্বৰে বিপক্ষক পৰামৰ্শ দিছে আৰু তেওঁলোকে সেই প্ৰস্তাৱ লৈ আহিছে৷ ২০১৮ চনতো এয়া ঈশ্বৰৰে আদেশ আছিল যে অনাস্থা প্ৰস্তাৱ আমাৰ চৰকাৰৰ ফ্লৰ টেষ্ট নহয়, মই সিদিনাও কৈছিলো৷ বৰঞ্চ এয়া তেওঁলোকৰহে ফ্লৰ টেষ্ট, মই সিদিনাই কৈছিলো৷ আৰু একেই কথা হ’ল, যেতিয়া ভোটদান হৈছিল, বিৰোধীৰ যিমান ভোট আছিল, তেওঁলোকে ইমান ভোট লাভনকৰিলে। আৰু কেৱল ইমানেই নহয়, আমি সকলোৱে যেতিয়া জনসাধাৰণৰ ওচৰলৈ গৈছিলো, তেতিয়া জনসাধাৰণেও তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে সম্পূৰ্ণ শক্তিৰে অনাস্থা ঘোষণা কৰিছিল। আৰু নিৰ্বাচনত এনডিএয়েও অধিক আসন আৰু বিজেপিয়েও অধিক আসন লাভ কৰে। মানে এক প্ৰকাৰে বিৰোধীৰ অনাস্থা প্ৰস্তাৱ আমাৰ বাবে শুভআৰু মই আজি দেখিছোঁ যে আপোনালোকে সিদ্ধান্ত লৈছে যে ২০২৪ চনৰ নিৰ্বাচনত এনডিএ আৰু বিজেপিয়ে সকলো পুৰণি অভিলেখ ভংগ কৰি জনসাধাৰণৰ আশীৰ্বাদ লৈ এক অভূতপূৰ্ব বিজয়েৰে উভতি আহিব।

মাননীয়অধ্যক্ষমহোদয়,

বিৰোধীৰ প্ৰস্তাৱত তিনিদিন ধৰি ইয়াত বিভিন্ন বিষয়ত বহু আলোচনা চলি আছে। অধিৱেশনৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই বিৰোধীয়ে সদনৰ কাৰ্য্যবিধিত গুৰুত্বসহকাৰে অংশগ্ৰহণ কৰিলে ভাল আছিল। বিগত সময়ত এই সদন আৰু আমাৰ দুয়োখন সদনে পাব্লিক ট্ৰাষ্ট বিল, মধ্যস্থতা বিল, ডেণ্টেল কমিছন বিল, জনজাতি সম্পৰ্কীয় বিধেয়ক, ডিজিটেল ডাটা প্ৰটেকচন বিল, নেচনেল ৰিচাৰ্চ ফাউণ্ডেশ্যন বিল, উপকূলীয় জলজ সংস্কৃতিৰ সৈতে জড়িত বিলকেধৰি বহু গুৰুত্বপূৰ্ণ বিধেয়ক গৃহীত হৈছিল। এইবোৰ হৈছে সেইধৰণৰ বিল যিবোৰ আমাৰ মাছমৰীয়াসকলৰ অধিকাৰৰ বাবে আছিলআৰু কেৰালাক আটাইতকৈ বেছি লাভৱান হ’ব লাগিছিল আৰু কেৰেলাৰ সাংসদসকলৰ পৰা অধিক আশা কৰা হৈছিল। কাৰণ এনে বিলত তেওঁলোকে ভালদৰে অংশগ্ৰহণ কৰে। কিন্তু ৰাজনীতিয়ে তেওঁলোকক এনেদৰে ওপৰলৈউঠাইদিলেযে তেওঁলোকে মাছমৰীয়াক লৈ চিন্তিতই নহয়।

ইয়াতউত্থাপনহৈছিল ৰাষ্ট্ৰীয়গৱেষণা ফাউণ্ডেশ্যন বিল। এই বিধেয়কখনে দেশৰ যুৱ শক্তিৰ আশা-আকাংক্ষাৰ এক নতুন দিশ আছিল। ভাৰতে কেনেকৈ বিজ্ঞান শক্তি হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰিছে, সেইটো দীৰ্ঘ দৃষ্টিৰে ভবা হৈছিল, সেইটোতো আপত্তি আছে। ডিজিটেল তথ্য সুৰক্ষা বিধেয়ক এই বিধেয়কখন প্ৰকৃতাৰ্থত আজি দেশৰ যুৱক-যুৱতীসকলৰ মনোভাৱত যিটো অধিকগুৰুত্বপাইছে তাৰ সৈতে জড়িত আছিল। ভৱিষ্যতৰ প্ৰযুক্তি চালিত। আজি তথ্যক দ্বিতীয় ইন্ধন হিচাপে গণ্য কৰা হয়, এক প্ৰকাৰে দ্বিতীয় সোণ হিচাপে গণ্য কৰা হয়, ইয়াৰ ওপৰত গুৰুতৰ আলোচনাৰ প্ৰয়োজন আছিল। কিন্তু ৰাজনীতি আপোনালোকৰ বাবে অধিকগুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল। এনে বহু বিল আছিল, যিবোৰ গাঁৱৰ বাবে, দুখীয়াৰ বাবে, দলিতৰ বাবে, পিছপৰালোকসকলৰ বাবে, আদিবাসীসকলৰ বাবে তেওঁলোকৰ কল্যাণৰ বিষয়ৰসৈতেজড়িত৷ তেওঁলোকৰ ভৱিষ্যতৰ সৈতে সংযুক্ত। কিন্তু ইয়াৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ আগ্ৰহ নাই। যি কামৰ বাবে দেশবাসীয়ে তেওঁলোকক ইয়ালৈ পঠিয়াইছে, সেই জনসাধাৰণকো প্ৰতাৰণা কৰা হৈছে। বিৰোধীৰ একাংশ দলে নিজৰ আদাব-কায়দা আৰু আচৰণৰ দ্বাৰা প্ৰমাণ কৰি দেখুৱাইছে যে দেশতকৈ দলটোৱেই তেওঁলোকৰ বাবে অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ। দলটো দেশতকৈ ডাঙৰ, দেশতকৈ অগ্ৰাধিকাৰ দল। মই বুজি পাওঁ যে আপোনালোকে দুখীয়াৰ ভোকৰকথা চিন্তা কৰা নাই, ক্ষমতাৰ ক্ষুধা আপোনালোকৰ মনত আছে। দেশৰ যুৱক-যুৱতীসকলৰ ভৱিষ্যতৰ প্ৰতি আপুনি কোনো গুৰুত্ব নাই। আপোনালোক আপোনালোকৰ ৰাজনৈতিক ভৱিষ্যতক লৈ চিন্তিত।

অধ্যক্ষ মহোদয়,

আপোনালোক একত্ৰিত হৈ সদনটো এদিন চলিবলৈ দিলে, কি উদ্দেশ্যত? যদি আপোনালোক একত্ৰিত হয়, তেন্তে আপোনালোকে অনাস্থাৰ বাবেহে একত্ৰিত হয়? আৰু তেওঁলোকৰ চৰ্তত জোৰ কৰি আপোনাৰ কঠোৰ দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত সংগীৰ সৈতে এই অনাস্থা প্ৰস্তাৱৰ বিষয়ে কেনেকৈ আলোচনা কৰিলে? আৰু সেয়ে মই দেখিছোঁ যে আপোনালোকৰ ওকালতিকৰাসকলো ছ’চিয়েল মিডিয়াত বৰ দুখী, এয়াই আপোনাৰ অৱস্থা।

অধ্যক্ষ মহোদয়, এই বিতৰ্কৰ মজা চাওক যে ফিল্ডিং বিৰোধীয়ে কৰিছিল, কিন্তু চাৰি-ছয়ৰ আৰম্ভণি ইয়াৰ পৰাই হৈছিল। আৰু বিৰোধীয়ে অনাস্থাপ্ৰস্তাৱতেন’ বলকৰিছে। ইয়াৰ পৰা চেঞ্চুৰী মাৰিআছে, সিফালে কোনো বলেই নহয়।

অধ্যক্ষমহোদয়,

আমাৰ বিৰোধী সহকৰ্মীসকলক এই কথা ক'ব বিচাৰিছো যে তেওঁলোকেঅনুশীলন কৰি কিয় নাহে। অলপ কষ্ট কৰক আৰু মই আপোনালোকক ৫বছৰ সময় দিলোঁ কষ্ট কৰিবলৈ।মই ১৮ত কৈছিলো যে আপোনালোকে ২৩ত আহিবই লাগিব, আপোনালোকে ৫ বছৰতো কৰিব নোৱাৰিলে। আপোনালোকৰকিঅৱস্থা, কিযে দৰিদ্ৰতা।

মাননীয়অধ্যক্ষমহোদয়,

বিৰোধী দলৰ আমাৰ সহকৰ্মীসকলেনাটককৰিভালপায়, সেয়াহোৱাটো স্বাভাৱিক। কিন্তু পাহৰি নাযাব যে দেশবাসীয়েও আপোনালোকক চাই আছে। দেশে আপোনাৰ প্ৰতিটো কথা মন দি শুনি আছে। কিন্তু প্ৰতিবাৰেই দেশক হতাশাৰ বাহিৰে একো দিয়া নাই। আৰু বিৰোধীৰ মনোভাৱৰ ওপৰতো মই ক’ম, যিসকলৰ নিজৰ হিচাপ নষ্ট হৈছে। যাৰ নিজৰ হিচাপ নাই, তেওঁলোকে আমাৰ পৰা হিচাপবিচাৰি ফুৰে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষমহোদয়,

এই অনাস্থা প্ৰস্তাৱত কিছুমান কথা ইমানেই আচহুৱা যেন লাগিছিল যে আগতে শুনা নাছিল, দেখা নাছিল, কল্পনাও কৰা নাছিল। বৃহত্তম বিৰোধী দলটোৰ নেতাগৰাকী অধ্যক্ষৰ তালিকাত স্থান নাপালে। আৰু আগৰ উদাহৰণটো চাওক। ১৯৯৯ চনত বাজপেয়ী চৰকাৰৰ বিৰুদ্ধে অনাস্থাৰ প্ৰস্তাৱ আহিছিল। সেই সময়ত শাৰদ পাৱাৰ ডাঙৰীয়াই নেতৃত্ব দিছিল। তেওঁ বিতৰ্কৰ নেতৃত্ব দিছিল। ২০০৩ চনত অটল জীৰ চৰকাৰ আছিল, ছোনিয়া জী বিৰোধীৰ নেত্ৰী আছিল, তেওঁ আগভাগ লৈছিল, তেওঁ বিতংভাৱে অনাস্থা প্ৰস্তাৱ আগবঢ়াইছিল। ২০১৮ চনত খৰ্গে জী বিৰোধীৰ নেতা আছিল। তেওঁ বিষয়টোক সুন্দৰভাৱে আগবঢ়াই লৈ গৈছিল। কিন্তু এইবাৰ অধীৰ বাবুৰ কি হ’ল, তেওঁৰ দলটোৱে তেওঁক কথা কোৱাৰ সুযোগ নিদিলে, কালি অমিত ভায়ে বহুত দায়িত্বত্বসহকাৰে ক’লে যে ভাইৰ মনটো ভাল নহয়। আৰু আপোনাৰ উদাৰতা এইযে তেওঁৰ সময় শেষ হৈগ’লেও আজি আপুনি তেওঁক এটা সুযোগ দিলে। কিন্তু গুড়ৰ গোবৰ কেনেকৈ বনাব পাৰি তাৰ বিশেষজ্ঞ। মই নাজানো আপোনাৰ বাধ্যবাধকতা কি? অধীৰ বাবুক কিয় একাষৰীয়া কৰা হ’ল? কলিকতাৰ পৰা ফোন আহিছে নে নাই নাজানো, কংগ্ৰেছে বাৰে বাৰে তেওঁক অপমান কৰিছে। কেতিয়াবা নিৰ্বাচনৰ নামত তেওঁক মজিয়া নেতাৰ পদৰ পৰা সাময়িকভাৱে অপসাৰণ কৰা হয়। আমি অধীৰ বাবুলৈ পূৰ্ণ সমবেদনা জ্ঞাপন কৰিছো। সুৰেশ জী, জোৰেৰে হাঁহিলওক।

মাননীয়অধ্যক্ষমহোদয়,

যিকোনো দেশৰ জীৱনত, ইতিহাসত এনে এটা সময় আহে যেতিয়া ই পুৰণি নিষেধাজ্ঞা ভংগ কৰি নতুন শক্তিৰে, নতুন উৎসাহেৰে, নতুন সপোনেৰে, নতুন দৃঢ়তাৰে আগবাঢ়ি যোৱাৰ পদক্ষেপ লয়। একবিংশ শতিকাৰ এই সময়ছোৱা আৰু মই এই পবিত্ৰ গণতন্ত্ৰৰ মন্দিৰত অতি গুৰুত্বসহকাৰে কথা কৈছোআৰু দীৰ্ঘদিনীয়া অভিজ্ঞতাৰ অন্তত মই কৈছো যে এই সময়ছোৱা শতিকাৰ সময়ছোৱা, যিটো আমি ভাৰতৰ বাবে প্ৰতিটো সপোন পূৰণ কৰাৰ সুযোগ পাইছো। আৰু আমি সকলোৱে এনে এটা সময়ত আছো, সেয়ালাগিলেময়েই হওবাআপুনিয়েই হওক, দেশৰ কোটি কোটি লোকেইহওক। এই সময়সীমা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ।

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

পৰিৱৰ্তিত বিশ্বত এই সময়ছোৱাৰ প্ৰভাৱ আগন্তুক ১,০০০ বছৰলৈকে এই দেশৰ ওপৰত থাকিব বুলি মই এই কথাবোৰ অতি বিশ্বাসেৰে ক’ব বিচাৰিছো। এই সময়ছোৱাত ১৪০ কোটি ভাৰতীয়ই নিজৰ শক্তিৰে, নিজৰ প্ৰচেষ্টাৰে, যি প্ৰচেষ্টা চলাইছে, সেই প্ৰচেষ্টাই আগন্তুক হাজাৰ বছৰৰ বাবে এক শক্তিশালী ভেটি স্থাপন কৰিব। আৰু সেইবাবেই এই সময়ছোৱাত আমাৰ সকলোৰে এটা ডাঙৰ দায়িত্ব আছে। এনে সময়ত আমাৰ সকলোৰে এটাই মনোযোগ থাকিব লাগে, সেয়া হ’ল দেশৰ উন্নয়ন। দেশৰ জনসাধাৰণৰ সপোন পূৰণৰ সংকল্প লৈ সেই সংকল্পক সফলতাৰ দিশত আগুৱাই নিবলৈ সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে কাম কৰাটোসময়ৰ আহ্বান। ১৪০ কোটি দেশবাসীৰ এই ভাৰতীয় সম্প্ৰদায়ৰ সামূহিক শক্তিয়ে আমাক সেই উচ্চতালৈ লৈ যাব পাৰে। আজি বিশ্বই আমাৰ দেশৰ নৱপ্ৰজন্মৰ সম্ভাৱনাক তেওঁলোকৰ লোহা বুলি গণ্য কৰিছে, আহক আমি তেওঁলোকক বিশ্বাস কৰোঁ। আমাৰ নৱ প্ৰজন্মইও যি সপোন দেখিছে, দৃঢ়তাৰে সপোন বাস্তৱায়িত কৰাৰ ক্ষমতা তেওঁলোকৰ আছে। 

আৰু সেইবাবেই অধ্যক্ষ মহোদয়,

২০১৪ চনত ৩০ বছৰৰ পাছত দেশৰ জনসাধাৰণে পূৰ্ণ সংখ্যাগৰিষ্ঠতাৰে চৰকাৰ গঠন কৰিলে আৰু ২০১৯ চনতো সেই ট্ৰেক ৰেকৰ্ড দেখি, তেওঁলোকৰ সপোনক লালন-পালন কৰাৰ ক্ষমতা, নিজৰ সংকল্প পূৰণৰ শক্তি, সেইবোৰ ভালদৰেই হৈছে স্বীকৃতি দিয়া হৈছে। আৰু সেইবাবে ২০১৯ চনত আকৌ এবাৰ আমাক সকলোৱে অধিক শক্তিশালী ৰূপত সেৱা কৰাৰ সুযোগ দিলে।

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এই সদনত উপস্থিতপ্ৰতিগৰাকী ব্যক্তিৰ দায়িত্ব হৈছে তেওঁলোকে ভাৰতৰ যুৱ প্ৰজন্মৰ সপোন, তেওঁলোকৰ উচ্চাকাংক্ষা, তেওঁলোকৰ আশা পূৰণ কৰা, তেওঁলোকে কৰিব বিচৰা কামৰ বাবে আমি তেওঁলোকক সুযোগ দিয়া উচিত। চৰকাৰত থকাৰ সময়ত আমিও এই দায়িত্ব পালন কৰিবলৈ যৎপৰোনাস্তি চেষ্টা কৰিছো। আমি ভাৰতৰ যুৱক-যুৱতীক দুৰ্নীতিমুক্ত চৰকাৰ দিছো। আমি ভাৰতৰ যুৱক-যুৱতীসকলক, আজিৰ আমাৰ পেছাদাৰীসকলক মুকলি আকাশত উৰা মাৰিবলৈ উৎসাহিত কৰিছো, সুযোগ দিছো। বিশ্বত ভাৰতৰ নষ্ট হোৱা সুনামৰ যত্ন লৈ আমি পুনৰবাৰ নতুন উচ্চতালৈ নিছো। এতিয়াও একাংশ লোকে পৃথিৱীত আমাৰ সুনাম কলংকিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আছে, কিন্তু বিশ্বই এতিয়া দেশখনক চিনি পাইছে, বিশ্বৰ ভৱিষ্যতত ভাৰতে কেনেদৰে অৰিহণা যোগাব পাৰে, সেই ক্ষেত্ৰত আমাৰ ওপৰত বিশ্বৰ বিশ্বাস বাঢ়িছে।

আৰু এই সময়ছোৱাত আমাৰ বিৰোধী সতীৰ্থসকলে কি কৰিলে যে সেই সময়তে তেওঁলোকে অনাস্থা প্ৰস্তাৱৰ জৰিয়তে জনতাৰ আত্মবিশ্বাস ভংগ কৰিবলৈ ব্যৰ্থ প্ৰয়াস কৰে৷ 

আজি ভাৰতৰ যুৱক-যুৱতীসকলে অভিলেখসংখ্যক নতুন ষ্টাৰ্টআপ গ্ৰহণ কৰি বিশ্বক আচৰিত কৰি তুলিছে। আজি ভাৰতত অভিলেখ সৃষ্টিকাৰী বিদেশী বিনিয়োগ হৈছে। আজি ভাৰতৰ ৰপ্তানিয়ে নতুন উচ্চতা স্পৰ্শ কৰিছে। আজি তেওঁলোকে ভাৰতৰ কোনো ভাল কথা শুনিব পৰা নাই...এয়াই তেওঁলোকৰ অৱস্থা। আজি দুখীয়া লোকসকলৰ হৃদয়তসপোন পূৰণৰ বিশ্বাস সৃষ্টি হৈছে। আজি দেশত দৰিদ্ৰতা দ্ৰুতগতিত হ্ৰাস পাইছে। নিটি আয়োগৰ প্ৰতিবেদন অনুসৰি বিগত পাঁচ বছৰত ১৩.৫ কোটি লোক দৰিদ্ৰতাৰ পৰা মুক্তহৈছে।

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আই এম এফে ইয়াৰ এখন ৱৰ্কিং পেপাৰত লিখিছে যে ভাৰতে চৰম দৰিদ্ৰতা প্ৰায় নিৰ্মূল কৰি পেলাইছে। ভাৰতৰ ডি বি টি আৰু অন্যান্য সমাজ কল্যাণমূলক আঁচনিৰ বাবে আই এম এফে ইয়াক লজিষ্টিক মাৰ্বল বুলি অভিহিত কৰিছে।

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

জল জীৱন অভিযানৰ জৰিয়তে ভাৰতত চাৰি লাখ লোকৰ জীৱন ৰক্ষা কৰা হৈছে বুলি বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাই প্ৰকাশ কৰিছে। চাৰি লাখ কোন – মোৰ দুখীয়া, দুখীয়া, শোষিত, বঞ্চিত পৰিয়ালৰ মোৰ আত্মীয়। আমাৰ পৰিয়ালৰ নিম্ন স্তৰত থাকিবলৈ বাধ্য হোৱা এনে লোক আছে, বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাই চাৰি লাখ এনে লোকৰ জীৱন ৰক্ষা কৰাৰ কথা কৈছে। বিশ্লেষণ কৰাৰ পিছত কোৱা হয় যে স্বচ্ছ ভাৰত অভিযানৰ বাবে তিনি লাখ লোকৰ মৃত্যুৰ পৰা ৰক্ষা পৰিছে।

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ভাৰত যেতিয়া স্বচ্ছ হয়,তিনি লাখ মানুহৰ জীৱন ৰক্ষা হয়, কোন এই তিনি লাখ–যিসকলে বস্তিত জীৱন কটাবলৈ বাধ্য হয়, যাৰ বাবে বহু অসুবিধাৰ মাজেৰে পাৰ হ’বলগীয়া হয়। মোৰ দৰিদ্ৰ পৰিয়ালৰ মানুহ, চহৰৰ বস্তিত বসবাস কৰা মানুহ, গাঁৱত বাস কৰা মানুহ আৰু অভাৱগ্ৰস্ত শ্ৰেণীৰ মানুহ, যাৰ জীৱন ৰক্ষা হৈছে। ইউনিচেফে কি কৈছে- ইউনিচেফে কৈছে যে স্বচ্ছ ভাৰত অভিযানৰ বাবে প্ৰতি বছৰে দৰিদ্ৰ লোকৰ বাবে ৫০ হাজাৰ টকা সঞ্চয় কৰা হৈছে। কিন্তু কংগ্ৰেছকে ধৰি বিৰোধী দলৰ একাংশ ৰাজনৈতিক দলৰ ভাৰতৰ এই কৃতিত্বৰ ওপৰত কোনো বিশ্বাস নাই। দূৰৰ পৰা পৃথিৱীয়ে যি সত্য দেখিছে, এই মানুহবোৰ ইয়াত বাস কৰিও, সেয়া দেখা নাপায়।

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়

অবিশ্বাস আৰু অহংকাৰ তেওঁলোকৰ শিৰাই শিৰাই দৌৰিছে। তেওঁলোকে কেতিয়াও জনসাধাৰণৰ বিশ্বাস দেখা নাপায়। এতিয়া এই উটপক্ষীৰ পন্থাৰ বাবে দেশে কি কৰিব পাৰে।

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়

পুৰণি চিন্তাধাৰাৰ মানুহবোৰৰ লগত মই একমত নহয়। কিন্তু তেওঁলোকে কয়, চাওঁক ভাই, যেতিয়া কিবা শুভ হ’ব, কিবা শুভ হ’লে, ঘৰত কিবা ভাল হ’লে, ল’ৰা-ছোৱালীয়েও ধুনীয়া কাপোৰ পিন্ধে, যদি অলপ পৰিপাটি আৰু পৰিষ্কাৰ হয়, তেন্তে ক’লা টিকা লগায়। আজি দেশৰ মংগল, সকলোতে ঘটি থকা প্ৰশংসা, দেশৰ প্ৰশংসা, ক'লা বস্ত্ৰ পিন্ধি ক'লা ভেকচিন হিচাপে সদনলৈ অহাৰ বাবে ধন্যবাদ জনাইছো।এই কাম কৰি আপোনালোকে এই মংগল গ্ৰহ ৰক্ষাৰ কাম কৰিলে লগতে, ইয়াৰ বাবেও মই আপোনালোকক ধন্যবাদ জনাইছো।

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যোৱা তিনিদিন ধৰি আমাৰ বিৰোধী সহকৰ্মীসকলে অভিধানত খুচৰি যিমান পাৰে সিমান গালি-গালাজ শব্দ উলিয়াই আনিছে। আপোনালোকে যিমান পাৰে গালি-গালাজ শব্দ ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে, নাজানে ক'ৰ পৰা পায়। সেইবোৰ নিশ্চয় ওলাই গৈছে, অলপ লঘু হৈ গৈছে ছাগৈ, কাৰণ ইমানবোৰ গালি-গালাজৰ কথা কৈছে। এই মানুহবোৰে মোক দিনে নিশাই গালি পাৰি থাকে। এয়াই তেওঁলোকৰ স্বভাৱ। আৰু তেওঁলোকৰ বাবে কি প্ৰিয় শ্লোগান – মোদীয়ে আপোনাৰ কবৰ খান্দিব, মোদীয়ে আপোনাৰ কবৰ খান্দিব। এয়া তেওঁলোকৰ প্ৰিয় শ্লোগান। কিন্তু মোৰ বাবে, তেওঁলোকৰ গালি-গালাজ, এই অগণতান্ত্ৰিক ভাষা-মই সেইটোকো টনিক কৰি লওঁ। আৰু কিয় এনে কৰে আৰু কিয় এনেকুৱা হয়। আজি সদনত কিছু গোপন কথা ক’ব বিচাৰিছো। মোৰ দৃঢ় বিশ্বাস যে বিৰোধীৰ ৰাইজে এটা গোপন বৰন পাইছে, হয়, তেওঁলোকে এটা গোপন বৰদান পাইছে। আৰু বৰন এই যে তেঁলোকে যাৰ বাবে বেয়া কামনা কৰে, তেওঁৰে বাবে ভাল হ’ব। আপোনালোকে এটা উদাহৰণ দিছে-ইয়াৰ অস্তিত্ব আছে। ২০ বছৰ হ'ল, একো হোৱা নাই নেকি, কিন্তু ভাল কামবোৰ হৈয়েই থাকে। গতিকে আপোনালোকৰ এটা ডাঙৰ গোপন আশীৰ্বাদ আছে। আৰু এই গোপন আশীৰ্বাদ তিনিটা উদাহৰণেৰে প্ৰমাণ কৰিব পাৰো।

আপোনালোকে হয়তো জানে যে এইসকল ব্যক্তিয়েই দাবী কৰিছিল যে বেংকিং খণ্ডৰ পতন ঘটিব, এই খণ্ডটো ধ্বংস হ’ব, আৰু দেশ ধ্বংস হ’ব। তেওঁলোকে কি কোৱা নাছিল? আনকি তেওঁলোকে বিদেশী বিশেষজ্ঞকো আনি তেওঁলোকৰ জৰিয়তে তেওঁলোকৰ বক্তব্যক বিশ্বাসযোগ্যতা প্ৰদান কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল, এই আশাত যে তেওঁলোকৰ দাবী এই তথাকথিত বিশিষ্ট ব্যক্তিসকলৰ পৰা আহিলে মানুহে তেওঁলোকক বিশ্বাস কৰিব। আমাৰ বেংকৰ সামগ্ৰিক অৱস্থা সম্পৰ্কে হতাশা আৰু উৰাবাতৰি বিয়পাবলৈ তেওঁলোকে নিৰন্তৰ প্ৰচেষ্টা চলাইছিল। আৰু বেংকৰ অহিত কামনা কৰিলে কি হ’ল? আমাৰ ৰাজহুৱা খণ্ডৰ বেংকসমূহে আৰু বেছি ভাল প্ৰদৰ্শন কৰিলে, সৰ্বমুঠ লাভ আকাশলংঘী হ’ল, দুগুণতকৈও অধিক হ’ল। এই একেখিনি ব্যক্তিয়েই তেতিয়া ফোন বেংকিং কেলেংকাৰীৰ কথা ক’লে, আৰু ফলত দেশখন এনপিএৰ ভয়াৱহ সংকটৰ সন্মুখীন হ’ল।

কিন্তু আজি আমি তেওঁলোকে সৃষ্টি কৰা এনপিএৰ বোজাৰ বাবে সৃষ্টি হোৱা প্ৰত্যাহ্বানসমূহ সফলতাৰে নিৰ্ণয় কৰি নৱীকৃত শক্তিৰে আত্মপ্ৰকাশ কৰিছো। আজি বিত্তমন্ত্ৰী শ্ৰীমতী নিৰ্মলা সীতাৰমণে এই বেংকসমূহে যি উল্লেখযোগ্য লাভৰ সৃষ্টি কৰিছে সেই বিষয়ে বিশদভাৱে কৈছে। আন এটা উদাহৰণ হ’ল আমাৰ চৰকাৰী কোম্পানী HAL, যিয়ে প্ৰতিৰক্ষা বাহিনীৰ বাবে হেলিকপ্টাৰ নিৰ্মাণ কৰে। এই ব্যক্তিসকলে HAL ৰ বিষয়ে অসংখ্য বক্তব্য দিছিল। HAL ৰ বিষয়ে তেওঁলোকে কি কোৱা নাছিল? তেওঁলোকে ব্যৱহাৰ কৰা কথাবোৰৰ উদ্দেশ্য আছিল বিশ্বজুৰি যথেষ্ট ক্ষতি কৰা। তেওঁলোকে দাবী কৰিছিল যে HAL ধ্বংসস্তূপ হৈ পৰিছে, ভাৰতৰ প্ৰতিৰক্ষা উদ্যোগ ধ্বংস হৈছে, আৰু বহু কিবাকিবি।

কেৱল সেয়াই নহয়, শেহতীয়াকৈ আমি দেখাৰ দৰে এটা নিৰ্দিষ্ট কাহিনীক সঁচা দেখুৱাবলৈ খেতিপথাৰত ভিডিঅ’ শ্বুট কৰা হৈছে, একেদৰে HAL কাৰখানাৰ গেটত ভিডিঅ’ শ্বুট কৰা হৈছিল, শ্ৰমিকক এখন সভাত গোট খুৱাই তেওঁলোকক উচটনি দিবলৈ চেষ্টা কৰা হৈছিল। তেওঁলোকক কোৱা হৈছিল যে তেওঁলোকৰ ভৱিষ্যত নাই, তেওঁলোকৰ সন্তান ভোকত মৰি যাব, আৰু HAL ডুব গৈ আছে। আমাৰ দেশৰ এনে এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰতিষ্ঠানক লৈ এনেধৰণৰ নেতিবাচক বাৰ্তা বিয়পি পৰিল। কিন্তু আজি HAL এ সফলতাৰ নতুন উচ্চতা স্পৰ্শ কৰিছে। HAL এ এতিয়ালৈকে সৰ্বাধিক ৰাজহ লাভ কৰিছে। গুৰুতৰ অভিযোগ উত্থাপন কৰিবলৈ, আৰু ইয়াৰ কৰ্মীসকলক উত্তেজিত কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ একত্ৰিত প্ৰচেষ্টা চলোৱাৰ পিছতো HAL এ ভাৰতৰ প্ৰগতি আৰু প্ৰতিপত্তিৰ প্ৰতীক হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যিসকলৰ আপুনি অহিত কামনা কৰে, তেওঁলোকেই কেনেকৈ আগবাঢ়ি যায়, তাৰ মই তৃতীয়টো উদাহৰণ দিছো। আপুনি জানে LIC (Life Insurance Corporation of India)ৰ বিষয়ে কি কোৱা হৈছিল। এল আই চি ধ্বংসস্তূপ হৈ পৰিছে বুলি কোৱা হৈছিল, দুখীয়াৰ টকা ডুব গৈছে, কষ্টোপাৰ্জিত ধন এল আই চিত সোমাই দিয়া দুখীয়া ক’লৈ যাব? কেনেধৰণৰ জল্পনা-কল্পনা, কিমান কল্পনাপ্ৰসূত কাহিনী ৰচা হৈছিল, তেওঁলোকৰ সহযোগীয়ে কিমান অভিযোগ কৰিছিল, সকলোৱে সেইবোৰ কথা কৈছিল। কিন্তু আজি এল আই চি ধাৰাবাহিকভাৱে শক্তিশালী হৈ আহিছে। ষ্টক মাৰ্কেটতো এই পৰামৰ্শ শ্বেয়াৰৰ ওপৰত চকু ৰাখিবলৈ আগ্ৰহীসকলৰ বাবে প্ৰযোজ্য: তেওঁলোকে সমালোচনা কৰা চৰকাৰী কোম্পানীবোৰৰ ওপৰত বাজি ধৰিব লাগে, চাব সকলো ভালেই হ’ব।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এই ব্যক্তিসকলে দেশৰ কিছুমান বিশেষ অনুষ্ঠানৰ অৱসানৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিলেই সেই প্ৰতিষ্ঠানসমূহৰ সৌভাগ্য আচলতে জিলিকি উঠে। আৰু মোৰ বিশ্বাস যে যেনেকৈ তেওঁলোকে জাতিটোক গালি পাৰে, গণতন্ত্ৰক গালি পাৰে, তেনেকৈয়ে দেশো শক্তিশালী হ’ব, গণতন্ত্ৰও শক্তিশালী হ’ব, আৰু আমাৰ ভাগ্যতেই হয়তো শক্তিশালী হোৱাৰ নিয়তি লিখা আছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

দেশৰ সামৰ্থ্যৰ ওপৰত বিশ্বাস নাই কেৱল এইসকল লোকৰ। জাতিৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ বিশ্বাস নাই; তেওঁলোকে দেশৰ কৃতিত্বত বিশ্বাস নকৰে। কিছুদিন আগতে মই কৈছিলো যে আমাৰ চৰকাৰৰ পৰৱৰ্তী কাৰ্যকালত, তৃতীয় কাৰ্যকালত ভাৰত বিশ্বৰ তৃতীয় বৃহত্তম অৰ্থনীতিৰ দেশ হিচাপে পৰিগণিত হ’ব।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এতিয়া যদি তেওঁলোকৰ দেশৰ ভৱিষ্যতৰ ওপৰত অলপমানো বিশ্বাস থাকিলহেঁতেন। আমি যেতিয়া আগন্তুক পাঁচ বছৰত তৃতীয় কাৰ্যকালত দেশৰ অৰ্থনীতিক তৃতীয় স্থানলৈ উন্নীত কৰিম বুলি দাবী কৰো, তেতিয়া এটা দায়িত্বশীল বিৰোধীয়ে সুধিব লাগিছিল, "ঠিক আছে, আপুনি সেয়া কেনেকৈ কৰিব কওকচোন, নিৰ্মলা জী।” “আপুনি কেনেকৈ কৰিবলৈ ওলাইছে কওকচোন মোডী জী”, “আপুনি কেনেকৈ ইয়াক লাভ কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰিছে কওক।” “আপোনাৰ ৰোডমেপ আমাক দেখুৱাওক - এইটো কৰক, বা তেনেকুৱা কৰক।” এতিয়া, এই সকলোবোৰ কথাও শিকাব লাগিব। কিন্তু তেওঁলোকে কিছু পৰামৰ্শ আগবঢ়াব পাৰিলেহেঁতেন। তেওঁলোকে ক’ব পাৰিলেহেঁতেন যে, “আমি নিৰ্বাচনৰ সময়ত জনসাধাৰণৰ মাজলৈ গৈ বুজাম যে তেওঁলোকে (শাসকীয় দলে) দেশৰ তৃতীয় স্থানৰ কথা ক’লেও আমি দেশক প্ৰথম স্থানলৈ আনি ইটো সিটো অৰ্জন কৰিম।” কিন্তু এয়া আমাৰ বিৰোধী আৰু ইয়াৰ ৰাজনৈতিক বক্তৃতাৰ দুৰৱস্থা। কংগ্ৰেছৰ পৰা অহা লোকসকলে কি কৈছে? তেওঁলোকৰ কল্পনাশক্তিৰ দুৰৱস্থালৈ চাওকচোন। ইমান বছৰ ক্ষমতাত থকাৰ পিছতো আমি কিয় এতিয়াও অনভিজ্ঞ মন্তব্য শুনিবলৈ পাইছো?

তেওঁলোকে (কংগ্ৰেছৰ সদস্যসকলে) কি কয়? তেওঁলোকে দাবী কৰে যে এই লক্ষ্যত উপনীত হ’বলৈ একো কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই; তৃতীয় স্থান নিশ্চিত কৰাটো স্বাভাৱিকতে হ’ব। মই ভাবো এই মানসিকতাৰ বাবেই তেওঁলোক ইমান বছৰে নিদ্ৰাহীন হৈ আছে, কথাবোৰ নিজাববীয়াকৈ হ’ব বুলি বিশ্বাস কৰি। তেওঁলোকে কয় যে দেশখনে একো নকৰাকৈয়ে তৃতীয় স্থানত উপনীত হ’ব। আৰু যদি আমি কংগ্ৰেছৰ দৃষ্টিভংগী বিবেচনা কৰোঁ, যদি সকলো নিজাববীয়াকৈ হ’ব লগা হয়, তেন্তে ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল কংগ্ৰেছৰ নীতি, উদ্দেশ্য, দৃষ্টিভংগী, বিশ্ব অৰ্থনীতিৰ বুজাবুজি আৰু ভাৰতৰ অৰ্থনৈতিক শক্তিৰ জ্ঞানৰ অভাৱ।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এই কাৰণেই কংগ্ৰেছৰ শাসনকালত দৰিদ্ৰতা আৰু অধিক ভয়াৱহ হৈ পৰিছিল। ১৯৯১ চনত দেশখন দেউলীয়া হোৱাৰ পথত আছিল।কংগ্ৰেছ দলৰ শাসনকালত ইয়াৰ মাজতে উঠা-নমা কৰি অৰ্থনীতি বিশ্বৰ প্ৰায় দশম, একাদশ আৰু দ্বাদশ স্থানত আছিল। অৱশ্যে ২০১৪ চনৰ পিছত ভাৰতে শীৰ্ষ পাঁচটাৰ ভিতৰত নিজৰ স্থান নিশ্চিত কৰিলে।কংগ্ৰেছৰ সদস্যসকলে হয়তো ভাবিব পাৰে যে এই ৰূপান্তৰ কোনো ধৰণৰ যাদুকৰী লাখুটিৰ জৰিয়তে ঘটিছে। কিন্তু আজি মই সদনক জনাব বিচাৰিছো, সন্মানীয় অধ্যক্ষ, যে "সংস্কাৰ, পৰিৱেশন, আৰু ৰূপান্তৰ" নিখুঁত পৰিকল্পনা, কঠোৰ পৰিশ্ৰম, ধাৰাবাহিক প্ৰচেষ্টা, আৰু অধ্যৱসায়ৰ জৰিয়তে সম্ভৱ হৈছিল। এই পৰিকল্পনা আৰু অটল কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ বাবেই আমাৰ দেশ এই পৰ্যায়ত উপনীত হৈছে। পৰিকল্পনা আৰু কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ প্ৰতি এই সমৰ্পণ অব্যাহত থাকিব, প্ৰয়োজন অনুসৰি নতুন সংস্কাৰৰ সৈতে, সম্পূৰ্ণ শক্তিক কৰ্মক্ষমতালৈ চেনেল কৰা হ’ব, আৰু ফলত আমি তৃতীয় স্থানত উপনীত হ’ম।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

দেশৰ আস্থা শব্দৰেও প্ৰকাশ কৰিব বিচাৰিছো। আৰু দেশৰ বিশ্বাস যে ২০২৮ চনত যেতিয়া আপুনি অনাস্থা প্ৰস্তাৱ আগবঢ়াব তেতিয়া এই দেশ বিশ্বৰ শীৰ্ষ তিনিখনৰ ভিতৰত থাকিব। এয়া দেশৰ বিশ্বাস।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমাৰ বিৰোধী বন্ধুসকলৰ অবিশ্বাসেৰে ভৰা স্বভাৱ। আমি লালকিল্লাৰ পৰাই স্বচ্ছ ভাৰত অভিযানৰ আহ্বান দিলোঁ। অৱশ্যে তেওঁলোকে ধাৰাবাহিকভাৱে অবিশ্বাস প্ৰকাশ কৰিছিল। এইটো কেনেকৈ সম্ভৱ হ’ব পাৰে? আনকি গান্ধী জীয়েও ফোন এটা দি কথা ক’লে, কি হ’ল? পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা কেনেকৈ লাভ কৰিব পাৰি? তেওঁলোকৰ চিন্তা অবিশ্বাসেৰে ভৰি পৰে। আমি মাতৃ-কন্যাক মুকলি শৌচৰ পৰা মুক্ত কৰিবলৈ শৌচাগাৰৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিলোঁ, আৰু তাৰ পিছত প্ৰশ্ন, লালকিল্লাৰ পৰাই এনে বিষয়বোৰ আলোচনা কৰিব পৰা যাবনে? “এইটোৱেই দেশৰ অগ্ৰাধিকাৰ নেকি?” আমি যেতিয়া জন ধন একাউণ্ট খোলাৰ কথা কওঁ, তেতিয়া তেওঁলোকেও একে হতাশাৰে উত্তৰ দিলে। “জন ধনৰ একাউণ্ট কি? দুখীয়াৰ হাতত টকা ক'ত? তেওঁলোকৰ পকেটত কি আছে? কি আনিব আৰু কি কৰিব?” আমি যোগৰ কথা কৈছিলো, আয়ুৰ্বেদৰ কথা কৈছিলো, ইয়াৰ প্ৰচাৰৰ কথা কৈছিলো, কিন্তু সেইটোও কুৎসিততাৰে সাক্ষাৎ কৰা হৈছিল। আমি "ষ্টাৰ্ট-আপ ইণ্ডিয়া"ৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিলোঁ, আৰু সেই বিষয়েও তেওঁলোকে হতাশা বিয়পাই দিলে। “কোনোৱেই ষ্টাৰ্ট-আপ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে”। আমি ডিজিটেল ইণ্ডিয়াৰ কথা পাতিলোঁ, আৰু বিদ্বান ব্যক্তিয়ে কি কি গ্ৰেণ্ড ভাষণ দিলে। ‘ভাৰতৰ জনসাধাৰণ নিৰক্ষৰ, মোবাইল ব্যৱহাৰ কৰিবলৈও নাজানে। ডিজিটেল বস্তু ভাৰতৰ জনসাধাৰণে কেনেকৈ আকোৱালি ল’ব?” আজি ডিজিটেল ইণ্ডিয়াত দেশখন আগবাঢ়িছে। আমি "মেক ইন ইণ্ডিয়া"ৰ কথা পাতিলোঁ। য'তেই গৈছিল "মেক ইন ইণ্ডিয়া" বুলি ঠাট্টা কৰিছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

কংগ্ৰেছ দল আৰু ইয়াৰ সহযোগীসকলৰ ইতিহাস এনেকুৱা হৈছে যে ভাৰত বা ইয়াৰ সামৰ্থ্যৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ কেতিয়াও বিশ্বাস নাছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

তেওঁলোকে কাৰ ওপৰত আস্থা ৰাখিছিল? আজি সদনত সোঁৱৰাই দিবলৈ বিচাৰিছোঁ। আগতে সীমান্তত পাকিস্তানে আক্ৰমণ চলাইছিল। প্ৰতিদিনে আমাৰ দেশলৈ সন্ত্ৰাসবাদী আহিছিল আৰু তাৰ পিছত পাকিস্তানে হাত দাঙি কোনো ধৰণৰ দায়িত্ব অস্বীকাৰ কৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ কোনো জড়িত নাই বুলি দাবী কৰিছিল। দায়িত্ব ল’বলৈ কোনেও সাজু নাছিল। ইয়াৰ পিছতো তেওঁলোকৰ পাকিস্তানৰ প্ৰতি ইমানেই মৰম আছিল যে পাকিস্তানে যি কয় তাকেই তেওঁলোকে লগে লগে বিশ্বাস কৰিছিল। আগতে পাকিস্তানে কৈছিল যে সন্ত্ৰাসবাদী আক্ৰমণ অব্যাহত থাকিব, কিন্তু আলোচনাও অব্যাহত থাকিব লাগে। আগতে কংগ্ৰেছে তেওঁলোকক ইমানেই বিশ্বাস কৰিছিল যে তেওঁলোকে ভাবিছিল যে যদি পাকিস্তানে কৈছে তেন্তে সেয়া নিশ্চয় সঁচা। এয়াই তেওঁলোকৰ মানসিকতা। দিনে নিশাই সন্ত্ৰাসবাদৰ জুইত জ্বলি আছিল কাশ্মীৰ। জ্বলি থাকিল যদিও কংগ্ৰেছ চৰকাৰৰ কাশ্মীৰ বা ইয়াৰ সাধাৰণ নাগৰিকৰ প্ৰতি কোনো বিশ্বাস নাছিল। তেওঁলোকৰ হুৰীয়াত বিশ্বাস আছিল, বিচ্ছিন্নতাবাদীৰ ওপৰত বিশ্বাস আছিল, পাকিস্তানৰ পতাকা কঢ়িয়াই নিয়াসকলৰ ওপৰত বিশ্বাস আছিল। ভাৰতে সন্ত্ৰাসবাদৰ বিৰুদ্ধে চলাইছিল অস্ত্ৰোপচাৰ। ভাৰতে বিমান আক্ৰমণ চলাইছিল যদিও ভাৰতীয় সশস্ত্ৰ বাহিনীৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ কোনো বিশ্বাস নাছিল। আমাৰ শত্ৰুৰ দাবীত তেওঁলোকৰ বিশ্বাস আছিল। এইটোৱেই আছিল তেওঁলোকৰ স্বভাৱ।

অধ্যক্ষ মহোদয়,

আজি যেতিয়াই পৃথিৱীত কোনোবাই ভাৰতৰ বিষয়ে বেয়া কথা কয়, তেতিয়াই তেওঁলোকে লগে লগে বিশ্বাস কৰে আৰু ধৰি লয়। তেওঁলোকৰ ইমান চুম্বকীয় শক্তি আছে যে ভাৰতৰ বিৰুদ্ধে যিকোনো কথাই নিমিষতে ধৰিব পাৰে। উদাহৰণস্বৰূপে, যদি কোনো বিদেশী সংস্থাই কয় যে ক্ষুধাৰ সন্মুখীন হোৱা বহু দেশৰ অৱস্থা ভাৰততকৈ ভাল, সেয়া মিছা বক্তব্য হ’লেও, তেওঁলোকে সেইটো ধৰি লৈ ভাৰতত বিয়পাই দিবলৈ আৰম্ভ কৰে, সংবাদমেল পাতি। ভাৰতৰ সুনাম কলংকিত কৰি কি মজা পায়। তেওঁলোকৰ কোনো মূল্য নথকা ভিত্তিহীন কথাবোৰৰ প্ৰতি মনোযোগ দিয়াৰ প্ৰৱণতা থাকে, আৰু তাৰ পিছত তেওঁলোকে লগে লগে ভাৰতত ইয়াক বৃদ্ধি কৰি ইয়াক বিয়পাই দিয়াৰ প্ৰয়াস কৰে। যেতিয়া কৰ’না মহামাৰীয়ে আঘাত হানিছিল তেতিয়া ভাৰতৰ বিজ্ঞানীসকলে মেড ইন ইণ্ডিয়া ভেকচিন প্ৰস্তুত কৰিছিল। কিন্তু ভাৰতৰ ভেকচিনৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ বিশ্বাস নাছিল; বিদেশী ভেকচিনৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ বিশ্বাস আছিল। এয়াই তেওঁলোকৰ মানসিকতা।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

দেশৰ লাখ লাখ নাগৰিকে ভাৰতৰ ভেকচিনৰ প্ৰতি বিশ্বাস প্ৰকাশ কৰিছে। ভাৰতৰ সামৰ্থ্যৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ বিশ্বাস নাই। ভাৰতৰ জনসাধাৰণৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ বিশ্বাস নাই। কিন্তু এই সদনক ক’ব বিচাৰিছো যে এই দেশতো কংগ্ৰেছৰ প্ৰতি No Confidence ৰ গভীৰ ভাৱ আছে। কংগ্ৰেছ নিজৰ অহংকাৰত ইমানেই নিমগ্ন হৈ পৰিছে, নিজৰ আত্মাভিমানত ইমানেই ডুব গৈছে যে ভৰিৰ তলৰ মাটিও নেদেখা হৈ পৰিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

দেশৰ বহু ঠাইত কংগ্ৰেছে জয়লাভ কৰিবলৈ দশক দশক লাগিছে। তামিলনাডুত কংগ্ৰেছে শেষবাৰৰ বাবে জয়লাভ কৰিছিল ১৯৬২ চনত। ৬১ বছৰ ধৰি তামিলনাডুৰ জনসাধাৰণে কংগ্ৰেছক আস্থাত নলয় বুলি কৈ আহিছে। পশ্চিম বংগত কংগ্ৰেছে শেষবাৰৰ বাবে জয়লাভ কৰিছিল ১৯৭২ চনত।বিগত ৫১ বছৰে পশ্চিম বংগৰ জনসাধাৰণে কংগ্ৰেছক আস্থাত নলয় বুলি প্ৰকাশ কৰি আহিছে। উত্তৰ প্ৰদেশ, বিহাৰ, গুজৰাটত কংগ্ৰেছে শেষবাৰৰ বাবে ১৯৮৫ চনত জয়লাভ কৰিছিল। যোৱা ৩৮ বছৰ ধৰি তাত থকা ৰাইজে কংগ্ৰেছক আস্থাত নলয় বুলি কৈ আহিছে। ত্ৰিপুৰাত শেষবাৰৰ বাবে ১৯৮৮ চনত কংগ্ৰেছে জয়লাভ কৰিছিল। ৩৫ বছৰ ধৰি ত্ৰিপুৰাৰ জনসাধাৰণে কংগ্ৰেছক আস্থাত নলয় বুলি প্ৰকাশ কৰি আহিছে। ওড়িশাত কংগ্ৰেছে শেষবাৰৰ বাবে জয়লাভ কৰিছিল ১৯৯৫ চনত। বিগত ২৮ বছৰ ধৰি ওড়িশাই একেটা উত্তৰ দি আহিছে: কংগ্ৰেছক আস্থাত লোৱা নহ’ব। কংগ্ৰেছত "আস্থা নাই"।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

নাগালেণ্ডত কংগ্ৰেছে শেষবাৰৰ বাবে জয়লাভ কৰিছিল ১৯৮৮ চনত। ইয়াৰ মানুহেও বিগত ২৫ বছৰ ধৰি কংগ্ৰেছৰ ওপৰত অনাস্থা প্ৰকাশ কৰি আহিছে। কংগ্ৰেছত "আস্থা নাই"। দিল্লী, অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ, আৰু পশ্চিম বংগত কংগ্ৰেছৰ এজনো বিধায়ক নাই। ৰাইজে বাৰে বাৰে কংগ্ৰেছৰ প্ৰতি অনাস্থা প্ৰকাশ কৰি আহিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এই উপলক্ষে সকলোৰে সুবিধাৰ্থে কিবা এটা কথা ক'ব বিচাৰিছো। আপোনালোকৰ মংগলৰ বাবে কৈছোঁ। আপুনি ভাগৰুৱা হৈ পৰিব, বৰ ভাগৰুৱা হৈ পৰিব। আপোনাৰ নিজৰ মংগলৰ বাবেই কৈছোঁ। আজি এই উপলক্ষে আমাৰ বিৰোধী সহযোগীসকলৰ প্ৰতিও গভীৰ সমবেদনা জ্ঞাপন কৰিব বিচাৰিছো। মাত্ৰ কেইদিনমানৰ আগতে আপুনি যৌথভাৱে বেংগালুৰুত প্ৰায় দুই দশক পুৰণি ইউ পি এৰ শেষ ৰীতি-নীতি সম্পন্ন কৰিছিল। আপুনি ইয়াৰ চূড়ান্ত ৰীতি-নীতি পালন কৰিলে। গণতান্ত্ৰিক পদ্ধতি অনুসৰি সেই মুহূৰ্তত মই সহানুভূতি আৰু শোক প্ৰকাশ কৰিব লাগিছিল। সহানুভূতি প্ৰকাশ কৰা উচিত আছিল। কিন্তু পলম হোৱাৰ বাবে মোৰ দোষ নাই, কাৰণ এফালে ইউ পি এৰ শেষৰ ৰীতি-নীতি কৰি থকাৰ সময়তে আনফালে আপুনি আনন্দ উল্লাস কৰি আছিল। আপুনি পুৰণি ধ্বংসাৱশেষত নতুন প্লাষ্টাৰ লগাই উদযাপন কৰিছিল, পুৰণি বেৰত নতুন ৰং লগাই উদযাপন কৰিছিল। আপুনি দশক দশক পুৰণি স্ক্ৰেপ গাড়ী এখনৰ বাবে ইলেক্ট্ৰিক বাহন এখন প্ৰদৰ্শন কৰাৰ ইমান গ্ৰেণ্ড শ্ব’ কৰিছিল, আৰু আমোদজনক কথাটো হ’ল, শ্ব’টো শেষ হোৱাৰ আগতেই আপুনি ইয়াৰ ক্ৰেডিট কোনে পাব লাগে সেই লৈ যুঁজিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। মই আচৰিত হৈছিলোঁ যে আপুনি এই মিত্ৰতা লৈ ৰাইজৰ মাজলৈ যাব। মই মোৰ বিৰোধী সহকৰ্মীসকলক ক’ব বিচাৰো যে আপুনি অনুসৰণ কৰাজনে এই দেশৰ সাৰমৰ্ম আৰু মূল্যবোধৰ কথাও বুজি নাপায়। প্ৰজন্মৰ পিছত প্ৰজন্ম এই লোকসকলে ৰঙা জলকীয়া আৰু সেউজীয়া জলকীয়াৰ পাৰ্থক্যও বুজিব পৰা নাছিল। কিন্তু মই আপোনালোকৰ বহুতকে চিনি পাওঁ, আপোনালোকে ভাৰতীয় লোকৰ মনোজগত বুজি পায়, ভাৰতৰ স্বভাৱ আপোনালোকে বুজি পায়। ৰূপ সলনি কৰি প্ৰতাৰণা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰাসকলৰ বাস্তৱতা এনে পৰিপ্ৰেক্ষিততে স্পষ্ট হৈ পৰে। যিসকলে কেৱল এটা নামক সমৰ্থন কৰি আহিছে তেওঁলোকৰ বাবে কৈছো:

যুদ্ধৰ পৰা তেওঁ দূৰৈতে বিদূৰ, দূৰৈতে বিদূৰ
নাম আছিল পিছে ৰণবিজয়,
ভাগ্যচন্দ্ৰৰ নামহে ভাগ্য
ভাগ্যৰ দেখোন টোপনি শেষ নহয়।।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

তেওঁলোকৰ দুৰ্দশা এনেকুৱা যে নিজকে জীয়াই ৰাখিবলৈও তেওঁলোকে NDAত আশ্ৰয় ল’বলগীয়া হৈছিল। কিন্তু ‘I’ আখৰেৰে চিহ্নিত তেওঁলোকৰ অহংকাৰৰ অভ্যাসে তেওঁলোকক নেৰে। সেয়েহে তেওঁলোকে এন ডি এত দুটা ‘I’ যোগ কৰিলে। এই দুটা অহংকাৰৰ ‘I’! প্ৰথম ‘I’ টো হৈছে ছাব্বিশটা দলৰ অহংকাৰ, আৰু দ্বিতীয় ‘I’ টো হৈছে এটা পৰিয়ালৰ অহংকাৰ। NDA ও কাঢ়ি লৈ INDIA ক টুকুৰা টুকুৰ কৰি I.N.D.I.A. কৰি পেলাইছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমাৰ DMK ৰ ভাতৃহঁতক শুনিবলৈ দিয়ক, কংগ্ৰেছ সদস্যসকলকো শুনিবলৈ দিয়ক।

অধ্যক্ষ মহোদয়,

UPA ৰ মতে দেশৰ নাম ব্যৱহাৰ কৰিলে ইয়াৰ বিশ্বাসযোগ্যতা বৃদ্ধি কৰিব পৰা যাব। কিন্তু কংগ্ৰেছৰ সমৰ্থক দল, কংগ্ৰেছৰ অটল সংগী, তামিলনাডু চৰকাৰৰ এজন মন্ত্ৰীয়ে মাত্ৰ দুদিন পূৰ্বে কৈছিল, ‘I.N.D.I.A.’ ৰ তেওঁলোকৰ বাবে কোনো তাৎপৰ্য্য নাই। 'ভাৰত’ৰো তেওঁলোকৰ বাবে কোনো তাৎপৰ্য্য নাই। তেওঁলোকৰ মতে ভাৰতৰ ভিতৰতো তামিলনাডুৰ অস্তিত্ব নাই।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আজি মই গৌৰৱেৰে ক’ব বিচাৰিছো যে তামিলনাডু সেই ৰাজ্য য’ত সদায় দেশপ্ৰেমৰ ধাৰাবোৰ বৈ আহিছে। যিখন ৰাজ্যই আমাক ৰাজাজী দিছিল, যিখন ৰাজ্যই আমাক কামৰাজ দিছিল, যিখন ৰাজ্যই আমাক MGR দিছিল, যিখন ৰাজ্যই আমাক আব্দুল কালাম দিছিল। আজি এই তামিলনাডুৱে এই বজ্ৰকণ্ঠৰ প্ৰতিধ্বনি দিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যেতিয়া আপোনাৰ মিত্ৰজোঁটৰ ভিতৰত এনে ব্যক্তি থাকিব যিয়ে নিজৰ দেশৰ অস্তিত্বক অস্বীকাৰ কৰে, তেতিয়া আপোনাৰ বাহনখন ক’ত স্তব্ধ হ’ব? আত্মনিৰীক্ষণৰ বাবে অলপ সময় উলিয়াওক আৰু যদি সামান্যতমো বিবেক বাকী আছে, তেন্তে তাৰ ওপৰত চিন্তা কৰক।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

নিজৰ নামটোৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ দৃষ্টিভংগী আজিৰ বাবে নহয়, নিজৰ নামটোৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ যি আকৰ্ষণ আছে সেয়া আজিৰ বাবে নহয়। এই দৃষ্টিভংগী দশক দশক পুৰণি। তেওঁলোকৰ মতে, নাম সলনি কৰি দেশৰ ওপৰত শাসন কৰিব পাৰিব। দুখীয়াই সকলোতে নিজৰ নাম দেখা পায়, কিন্তু তেওঁলোকৰ কৰ্ম ক’তো দেখা নাযায়। চিকিৎসালয়ত তেওঁলোকৰ নাম আছে যদিও চিকিৎসা নাই। শিক্ষানুষ্ঠান, পথ, উদ্যানৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ নাম ওলমি আছে; তেওঁলোকৰ নাম দৰিদ্ৰ কল্যাণৰ বাবে থকা আঁচনি, ক্ৰীড়া বঁটা, বিমানবন্দৰ, আৰু সংগ্ৰহালয়ত আছে। তেওঁলোকে নামেৰেই পৰিকল্পনা আৰম্ভ কৰিছিল, তাৰ পিছত সেই পৰিকল্পনাৰ অধীনত কোটি কোটি টকাৰ দুৰ্নীতিৰ আশ্ৰয় লৈছিল। সমাজৰ অন্তিম স্থানৰ মানুহজনে তৃণমূল পৰ্যায়ত কাম হোৱাটো চাব বিচাৰিছিল, কিন্তু তেওঁলোকে যি পাইছিল সেয়া আছিল মাথোঁ পৰিয়ালটোৰ নাম।

অধ্যক্ষ মহোদয়,

সঁচা অৰ্থত কংগ্ৰেছৰ পৰিচয়ৰ লগত জড়িত একোৱেই তেওঁলোকৰ নহয়। তেওঁলোকৰ একোৱেই নাই যিটো তেওঁলোকৰ প্ৰকৃততেই নিজৰ। নিৰ্বাচনী প্ৰতীকৰ পৰা আৰম্ভ কৰি মতাদৰ্শলৈকে কংগ্ৰেছে নিজৰ বুলি দাবী কৰা সকলো বস্তু আন কাৰোবাৰ পৰা ধাৰলৈ লোৱা।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

নিজৰ অভাৱ-অসুবিধা ঢাকিবলৈ তেওঁলোকে কেৱল নিৰ্বাচনী প্ৰতীক আৰু মতাদৰ্শ ধাৰলৈ লোৱাই নহয়, যি পৰিৱৰ্তন হৈছে তাৰ প্ৰতি দলৰ অহংকাৰৰ কথাও প্ৰকাশ পাইছে। ইয়াৰ উপৰিও ২০১৪ চনৰ পৰা তেওঁলোক কেনেকৈ অস্বীকাৰৰ অৱস্থাত আছে সেই কথাও দেখুৱাইছে।দলটোৰ প্ৰতিষ্ঠাপক কোন আছিল? এ.অ. হিউম আছিল এজন বিদেশী যিয়ে দলটো প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। আপোনালোকে জানে যে ১৯২০ চনত ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত এক নতুন শক্তিৰ প্ৰৱেশ ঘটিছিল। এখন নতুন পতাকা উত্তোলন কৰা হ’ল, আৰু জাতিটোৱে সেই পতাকাখনক আকোৱালি ল’লে। অৱশ্যে সেই পতাকাৰ শক্তি দেখি কংগ্ৰেছে সেই পতাকাখনো কাঢ়ি লোৱাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে। তেওঁলোকে প্ৰতীকটো চাই ৰাজনৈতিক বাহনখন চলোৱাৰ বাবে উপযুক্ত হ’ব বুলি ভাবিলে। এই খেলখন ১৯২০ চনৰ পৰা চলি আহিছে। তেওঁলোকে ভাবিছিল যে মানুহে ত্ৰিৰঙ্গা পতাকা দেখিলে বিশ্বাস কৰিব যে তেওঁলোকৰ কথা কোৱা হৈছে। ভোটাৰক আভুৱা ভাৰি গান্ধীৰ নামটোও ব্যৱহাৰ কৰি এই খেল খেলিছিল। প্ৰতিবাৰেই সেইটোও চুৰি কৰি থকা হৈ। কংগ্ৰেছৰ নিৰ্বাচনী প্ৰতীক চাওক - দুটা ম'হ, এটা পোৱালি, আৰু এটা চেপি ধৰা মুঠি। এই প্ৰতীকবোৰে তেওঁলোকৰ কাৰ্য্য, আৰু তেওঁলোকৰ মানসিকতাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে আৰু স্পষ্টকৈ দেখুৱায় যে সকলোবোৰ এটা পৰিয়ালৰ নিয়ন্ত্ৰণৰ ওপৰত কেন্দ্ৰিত।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এইটো I.N.D.I.A মিত্ৰতা নহয়। এইটো এটা ‘অহংকাৰী’ মিত্ৰতা। আৰু এই শোভাযাত্ৰাত সকলোৱে দৰা হ'ব বিচাৰে। প্ৰধানমন্ত্ৰী হ’বলৈ প্ৰত্যেকেই বিচাৰে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এই মিত্ৰতাই আপুনি ক’ত কাৰ লগত কোনখন ৰাজ্যত আছে সেই কথাও বিবেচনা কৰা নাই। পশ্চিম বংগত আপুনি টিএমচি আৰু কমিউনিষ্ট পাৰ্টিৰ বিৰোধী, কিন্তু দিল্লীত আপুনি একেলগে আছে। আৰু অধীৰ বাবু, ১৯৯১ চনৰ পশ্চিম বংগ বিধানসভা নিৰ্বাচনৰ সময়ত আপোনাৰ প্ৰতি কমিউনিষ্ট পাৰ্টিৰ আচৰণ কি আছিল? ইতিহাসত আজিও লিপিবদ্ধ হৈ আছে। বাৰু, ১৯৯১ চনটো এতিয়া অতীতত, কিন্তু যোৱা বছৰ কেৰালাৰ ৱায়ানাডত কংগ্ৰেছৰ কাৰ্যালয় ভাঙি পেলোৱা সকলে এতিয়া তেওঁলোকৰ লগত বন্ধুত্বপূৰ্ণ। বাহিৰৰ পৰা লেবেল সলনি কৰিব পাৰে, কিন্তু পুৰণি পাপৰ কথা কি ক’ব? সেই পাপবোৰেই তোমাক ডুবাই পেলাব। এই পাপবোৰ আপুনি কেনেকৈ জনসাধাৰণৰ পৰা লুকুৱাই ৰাখিব? আপুনি লুকাই থাকিব নোৱাৰে, আৰু আজি তেওঁলোকে যি অৱস্থাত আছে, সেইবাবেই মই ক’ব বিচাৰিছো:

এতিয়া পৰিস্থিতি এনে হৈ পৰিছে, এনে হৈ পৰিছে
যাৰ বাবে হাত লৈছে হাতত
পৰিস্থিতি অলপ সলনি হওকচোন,
চাব, চুৰিও ল’ব হাতত

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এই অহংকাৰী মিত্ৰতাই দেশৰ বংশবাদী ৰাজনীতিৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ প্ৰতিনিধিত্ব। আমাৰ জাতিৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী, আমাৰ সংবিধান প্ৰণয়কসকলে সদায় বংশবাদী ৰাজনীতিৰ বিৰোধিতা কৰিছিল। মহাত্মা গান্ধী, চৰ্দাৰ বল্লভভাই পেটেল, ডঃ বি.আৰ. আম্বেদকাৰ, ডঃ ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদ, মৌলানা আজাদ, গোপীনাথ বৰদলৈ, লোকনাথ জয়প্ৰকাশ, ডঃ লোহিয়া, আৰু আপুনি দেখা সকলো নামেই বংশবাদী ৰাজনীতিক মুকলিকৈ সমালোচনা কৰিছিল কাৰণ ই দেশৰ সাধাৰণ নাগৰিকৰ ক্ষতি কৰে। বংশবাদী ৰাজনীতিয়ে সাধাৰণ নাগৰিকক তেওঁলোকৰ অধিকাৰ আৰু বিশেষাধিকাৰৰ পৰা বঞ্চিত কৰে আৰু এই বিশিষ্ট ব্যক্তিসকলে সদায় গুৰুত্ব দিছিল যে দেশখনে পৰিয়াল, নাম, ধনৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ়ি উঠা ব্যৱস্থাৰ পৰা আঁতৰি যাব লাগিব। অৱশ্যে কংগ্ৰেছে এই ধাৰণাটো কেতিয়াও ভাল পোৱা নাই।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

বংশবাদী ৰাজনীতিৰ বিৰোধিতা কৰা সকলক কেনেদৰে ঘৃণাৰ সৈতে ব্যৱহাৰ কৰা হয় আমি সদায় দেখি আহিছো। কংগ্ৰেছ দলে বংশবাদী ৰাজনীতিৰ পক্ষপাতী। কংগ্ৰেছ দল ফেভাৰছ সামন্তবাদ, য’ত ডাঙৰ ডাঙৰ নেতা আৰু তেওঁলোকৰ পুত্ৰ-কন্যাই শীৰ্ষ পদবী দখল কৰে। আনকি যিসকল পৰিয়ালৰ বৃত্তৰ বাহিৰত আছে, তেওঁলোকৰ বাবে বাৰ্তাটো স্পষ্ট যে আপুনি এই ৰাজদৰবাৰৰ অংশ নহ’লে আপোনাৰ ভৱিষ্যত নাই। এইটোৱেই তেওঁলোকৰ পন্থা হৈ আহিছে। এই সামন্তীয় ব্যৱস্থাৰ ফলত কেইবাটাও উইকেটৰ পতন ঘটিছে, যাৰ ফলত বহুতৰে অধিকাৰ ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছে। কংগ্ৰেছে নিজৰ সমস্ত শক্তি প্ৰয়োগ কৰি বাবা চাহেব আম্বেদকাৰক দুবাৰকৈ পৰাস্ত কৰিছিল। ডঃ আম্বেদকাৰৰ কাপোৰক লৈ কংগ্ৰেছ নেতাসকলে উপহাস কৰিলে; সেইসকল একে মানুহ। বাবু জগজীৱন ৰামে জৰুৰীকালীন অৱস্থাক লৈ প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিছিল, আৰু তেওঁক কংগ্ৰেছেও ৰক্ষা কৰা নাছিল। তেওঁক অত্যাচাৰ কৰা হৈছিল। মোৰাৰজী দেশাই, চৌধুৰী চৰণ সিং, চন্দ্ৰশেখৰ জী আদি কেইবাজনো ব্যক্তিত্বৰ সামন্তীয় মানসিকতাৰ বাবে ধাৰাবাহিকভাৱে অধিকাৰৰ ক্ষতিসাধন হৈছিল। যিসকল এই সামন্তীয় ব্যৱস্থাৰ অংশ নাছিল, যিসকল বংশবাদী ৰাজনীতিৰ অংশ নাছিল, আনকি সংসদত নিজৰ প্ৰতিকৃতি স্থাপন কৰাটোও প্ৰতিৰোধৰ সন্মুখীন হৈছিল। ১৯৯০ চনৰ পিছত বিজেপি নেতৃত্বাধীন অকংগ্ৰেছ চৰকাৰ শাসনলৈ অহাৰ সময়ত কেন্দ্ৰীয় প্ৰেক্ষাগৃহত তেওঁলোকৰ প্ৰতিকৃতিৰ অনুমতি দিয়া হৈছিল।১৯৯১ চনত অকংগ্ৰেছ চৰকাৰ গঠন হোৱাৰ সময়ত লোহিয়া জীৰ প্ৰতিকৃতি সংসদত ৰখা হৈছিল। ১৯৭৮ চনত জনতা পাৰ্টিৰ ক্ষমতাত নেতাজীৰ প্ৰতিকৃতি স্থাপন কৰা হৈছিল। লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰী আৰু চৌধুৰী চৰণ সিঙৰ প্ৰতিকৃতিসমূহ ১৯৯৩ চনত অকংগ্ৰেছ চৰকাৰে স্থাপন কৰিছিল। কংগ্ৰেছে সদায় চৰ্দাৰ পেটেলৰ অৱদানক তুচ্ছজ্ঞান কৰি আহিছে। আমাৰ চৰকাৰে তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধাঞ্জলি স্বৰূপে বিশ্বৰ আটাইতকৈ ওখ প্ৰতিমূৰ্তি নিৰ্মাণ কৰাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিছিল। আমি দিল্লীত প্ৰধানমন্ত্ৰী সংগ্ৰহালয় স্থাপন কৰিলোঁ, সকলো প্ৰাক্তন প্ৰধানমন্ত্ৰীক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাই। পি এম মিউজিয়াম দলীয় ৰেখাৰ ওপৰত থিয় দিছে, দলীয় সংযোগৰ বাহিৰত। তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ বাহিৰৰ কোনোবা যদি প্ৰধানমন্ত্ৰী হয়, তেন্তে তেওঁলোকে সেই কথা মানি নলয় বা স্বীকৃতি নিদিয়ে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

বহু সময়ত কিবা এটা নেতিবাচক কথা কোৱাৰ উদ্দেশ্যেৰেও যেতিয়া কোনো প্ৰচেষ্টা চলোৱা হয়, তেতিয়াও কিছু সত্যৰ উন্মেষ ঘটে। আৰু এইটো সঁচা যে আমি সকলোৱে কেতিয়াবা এনেকুৱা অনুভৱ কৰিছো যে সত্যটো ওলাই আহে। হনুমানে লংকা দাহ কৰা নাছিল; অহংকাৰে জুইৰ সৃষ্টি কৰিছিল। আৰু এই কথা একেবাৰে সঁচা। চাওক, জনসাধাৰণো ভগৱান ৰামৰ এক ৰূপ। আৰু সেইবাবেই ৪০০ ৪০ হ'ল। হনুমানে লংকা জ্বলাই দিয়া নাছিল; অহংকাৰেই ইয়াক জ্বলাই দিছিল, আৰু সেইবাবেই ই ৪০০ৰ পৰা ৪০ হ'ল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

সত্যটো হ’ল দেশৰ জনসাধাৰণে ত্ৰিশ বছৰৰ পাছত দুবাৰকৈ পূৰ্ণ সংখ্যাগৰিষ্ঠতাৰ চৰকাৰ নিৰ্বাচন কৰিছে। কিন্তু দুখীয়া মানুহৰ ল’ৰাটো ইয়াতেই শেষ কেনেকৈ হ’ল? আপোনাৰ যি অধিকাৰ আছিল, আপোনাৰ পৰিয়ালৰ প্ৰজন্মৰ বাবে যি মূল্যবোধ আছিল, তেওঁ ইয়াত কেনেকৈ শেষ হ’ল? এই কাঁইটডালে এতিয়াও আপোনাক অশান্তি দিয়ে, শুবলৈ নিদিয়ে। আৰু দেশৰ জনসাধাৰণেও আপোনাক শুবলৈ নিদিয়ে আৰু ২০২৪ চনতো শুবলৈ নিদিয়ে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এসময়ত জন্মদিনত বিমানৰ ভিতৰত কেক কাটিছিল। আজি সেই একেখন বিমানে দুখীয়াৰ ভেকচিন কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে। সেইটোৱেই পাৰ্থক্য।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এসময়ত ড্ৰাই ক্লিনিঙৰ বাবে কাপোৰ বিমানেৰে আহিছিল। আজি ‘হাৱাই চাপল’ পিন্ধি দুখীয়াই সেই বিমানতে উৰা মাৰিছে!

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এটা সময়ত নৌসেনাৰ যুদ্ধজাহাজ অৱসৰ বিনোদনৰ বাবে আৰু আনন্দৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। আজি সেই একে নৌসেনাৰ জাহাজেৰে বহিঃৰাজ্যত আবদ্ধ হৈ থকা ভাৰতীয়সকলক ঘৰলৈ ঘূৰাই আনি থকা হৈছে, দুখীয়াক ঘৰলৈ ঘূৰাই অনা হৈছে।

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যিসকলৰ আচৰণ আৰু চৰিত্ৰ কেৱল ৰাজকীয়, আৰু যাৰ মনটোৱে আধুনিক ৰজাৰ দৰে কাম কৰে, তেওঁলোকৰ ইয়াত থিয় হৈ থকা এজন দৰিদ্ৰৰ সন্তানৰ লগত সমস্যা হোৱাটো স্বাভাৱিক। কাৰণ, মই কামত বিশ্বাস কৰো, আৰু তেওঁলোক নামত বিশ্বাসী মানুহ।

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

কিছুমান বিশেষ অনুষ্ঠানত কিছুমান কথা কোৱাৰ সুযোগ পাওঁ যাৰ বাবে মই আগতেই সিদ্ধান্ত ল’ব নালাগে। এনেবোৰ কাকতলীয়া কাণ্ড ঘটে। মাত্ৰ কাকতলীয়া ঘটনাটো চাওকচোন - কালি কোনোবাই অন্তৰৰ পৰা কথা কোৱাৰ কথা কৈছিল। দেশখনে তেওঁলোকৰ অৱস্থা বহু দিনৰ পৰাই জানি আহিছে, কিন্তু এতিয়া মানুহেও তেওঁলোকৰ অন্তৰৰ কথা জানে।

আৰু মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মোডীৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ প্ৰেম ইমানেই প্ৰবল যে তেওঁলোকে ২৪ ঘন্টাই মোডীৰ কথা ভাবে, আনকি সপোনতো মোডীক দেখে। যদি মোদীয়ে তেওঁৰ ভাষণৰ মাজতে পানী খায়, তেন্তে তেওঁলোকে গৰ্ব কৰে, “মোডীক ঘোটে ঘোটে পানী খুৱাইছে”। যদি মই গৰমৰ দিনত জনসাধাৰণক চাবলৈ ওলাই যাওঁ, আৰু এই গাৰ পৰা ওলোৱা ঘাম মচো, তেন্তে তেওঁলোকে আকৌ ক'ব, “চাওক, মোডীৰ ঘাম উলিয়াই দিছো”। তেওঁলোকৰ জীয়াই থকাৰ পদ্ধতিটো চাওকচোন! এটি গীতৰ শাৰীৰ পৰা উদ্ধৃতি দিছো:-

डूबने वाले को तिनके का सहारा ही बहुत,
दिल बहल जाए फकत, इतना इशारा ही बहुत।
इतने पर भी आसमां वाला गिरा दे बिजलियां,
कोई बतला दे जरा डूबता फिर क्‍या करे।

(ডুবিব ধৰাজনক খেৰকূটাডালৰ সহায়েই বহুত
অন্তৰ শাঁত পৰি যাব, তেনে এটা ইংগিতেই বহুত
ইমানতো যদি আকাশে বিজুলীৰে গাজনি দিয়ে
বেচেৰা ডুবিব ধৰাজনে কিনো কৰিব)

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

কংগ্ৰেছৰ সমস্যাটো মই বুজি পাওঁ। বছৰ বছৰ ধৰি তেওঁলোকে বাৰে বাৰে একেটা পুৰণি ব্যৰ্থ সামগ্ৰী মুকলি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আহিছে। প্ৰতিবাৰেই সেই লঞ্চ বিফল হয়। আৰু তাৰ ফলস্বৰূপে ভোটাৰৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ ঘৃণাও আকাশ চুই গৈছে। তেওঁলোকৰ লঞ্চ বিফল হয়, আৰু ফলস্বৰূপে তেওঁলোকে সেই হতাশা আৰু ঘৃণা জনসাধাৰণৰ প্ৰতি নিৰ্দেশিত কৰে। কিন্তু জনসংযোগৰ মানুহে কি প্ৰচাৰ কৰে? তেওঁলোকে ইয়াক ‘মোহব্বত কি দুকান’ (প্ৰেমৰ দোকান) বুলি কয় আৰু তাৰ পৰাই তেওঁলোকৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ আৰম্ভণি হয়। কিন্তু দেশৰ জনসাধাৰণে ইয়াক ‘লুট কি ডুকান’ বুলি অভিহিত কৰি মিছা বিপণন কৰিছে। ঘৃণা, কেলেংকাৰী, তুষ্টি আৰু কুটিল মন। দশক দশক ধৰি বংশবাদী ৰাজনীতিৰ জুইত জ্বলি আছিল দেশ। আৰু আপোনাৰ দোকানখনে জৰুৰীকালীন, বিভাজন, শিখৰ ওপৰত কৰা অত্যাচাৰ, আৰু কেইবাটাও মিছা কথা বিক্ৰী কৰিছে; ই ইতিহাস আৰু উৰিৰ সত্যৰ প্ৰমাণ বিক্ৰী কৰিছে! লাজ লাগে তোমালোক ঘৃণা বিক্ৰেতা, কাৰণ সেনাবাহিনীৰ আত্মসন্মান বিক্ৰী কৰিছা!

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ইয়াত বহি থকা আমাৰ বহুতেই গ্ৰাম্য বা দৰিদ্ৰ পটভূমিৰ। ইয়াত এই ঘৰটোত গাঁৱে-ভূঞে, সৰু চহৰৰ পৰা বৃহৎ সংখ্যক মানুহ আহে আৰু গাঁৱৰ কোনোবা এজন বহিঃৰাজ্যলৈ গ’লে বছৰ বছৰ ধৰি কথা পাতি থাকে৷ এবাৰ বা দুবাৰ বিদেশলৈ গ’লেও বছৰ বছৰ ধৰি সেই ভ্ৰমণৰ কথা উল্লেখ কৰি থাকে। কেতিয়াও দিল্লী বা মুম্বাইলৈও নোযোৱা কিন্তু আমেৰিকা বা ইউৰোপ ভ্ৰমণৰ সুযোগ পোৱা গাঁৱৰ এজন দুখীয়া ব্যক্তিয়ে নিজৰ ভ্ৰমণৰ কথা উল্লেখ কৰি থকাটো একেবাৰে স্বাভাৱিক। ঠিক তেনেদৰে যিসকলে কেতিয়াও পাত্ৰত মূলা খেতি কৰা নাই, তেওঁলোকে গোটেই পথাৰ এখন দেখি আচৰিত হোৱাটো নিশ্চিত।

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

কেতিয়াও মাটিত নথকা, কেৱল গাড়ীৰ খিৰিকীখন তললৈ গুলীয়াই আনৰ দৰিদ্ৰতা সদায় গাড়ীৰ ভিতৰৰ পৰা দেখি অহা এই লোকসকলে সকলো আচৰিত কথা বুলি বিবেচনা কৰে। এনে লোকে যেতিয়া ভাৰতৰ অৱস্থাৰ বৰ্ণনা কৰে তেতিয়া পাহৰি যায় যে তেওঁলোকৰ পৰিয়ালে ৫০ বছৰ ভাৰতত শাসন কৰিছিল। এক প্ৰকাৰে ভাৰতৰ এই ৰূপটো বৰ্ণনা কৰি থাকোঁতে তেওঁলোকে নিজৰ পূৰ্বপুৰুষৰ ব্যৰ্থতাৰ কথা উল্লেখ কৰিছে। ইতিহাস ইয়াৰ সাক্ষী। আৰু তেওঁলোকে ইয়াত সফল নহ’ব; সেইবাবেই তেওঁলোকে নতুন নতুন উপায় বা পদ্ধতি আৰম্ভ কৰি থাকে।

মাননীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এইসকল লোকে জানে যে কেইদিনমানৰ পিছতে তেওঁলোকৰ নতুন দোকানখনো বন্ধ হৈ যাব। আৰু আজি এই আলোচনাৰ মাজতে এই অহংকাৰী মিত্ৰজোঁটৰ অৰ্থনৈতিক নীতিৰ বিষয়ে দেশবাসীক সতৰ্ক কৰি দিবলৈ বিচাৰিছো। দেশৰ এই অহংকাৰী মিত্ৰজোঁটে এনে অৰ্থনীতি বিচাৰে, যিয়ে দেশক শক্তিশালী কৰাতকৈ দুৰ্বল কৰি তোলে। আমি স্পষ্টকৈ দেখিবলৈ পাওঁ যে কংগ্ৰেছ আৰু ইয়াৰ মিত্ৰশক্তিয়ে আমাৰ চৌপাশৰ দেশসমূহে পালন কৰা অৰ্থনৈতিক নীতিৰে আগবাঢ়ি যাব বিচাৰে। ৰাজকোষৰ অপব্যৱহাৰ কৰি ভোট লাভৰ খেল খেলিছে। মাত্ৰ আমাৰ চৌপাশৰ দেশবোৰৰ অৱস্থা চাওক। আৰু মই দেশবাসীক ক’ব বিচাৰো যে মই তেওঁলোকৰ পৰিৱৰ্তন হোৱাৰ আশা নকৰো, কিন্তু জনসাধাৰণে নিশ্চিতভাৱে তেওঁলোকক নিজৰ পথ মেৰামতি কৰিবলৈ বাধ্য কৰিব।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এনে ধৰণৰ ঘটনাৰ প্ৰভাৱ আমাৰ দেশৰ ওপৰতো পৰিছে, আমাৰ ৰাজ্যসমূহৰ ওপৰতো । নিৰ্বাচন জিকাৰ নিয়ন্ত্ৰণহীন প্ৰতিশ্ৰুতিৰ বাবে, এতিয়া এই ৰাজ্যসমূহৰ লোকসকলৰ ওপৰত নতুন শাস্তি আৰোপ কৰা হৈছে। নতুন বোজা জাপি দিয়া হৈছে আৰু উন্নয়নমূলক প্ৰকল্পসমূহ বন্ধ কৰাৰ কথা ঘোষণা কৰা হৈছে, আইনসন্মতভাৱে ঘোষণা কৰা হৈছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এই অহংকাৰী মিত্ৰজোঁটৰ অৰ্থনৈতিক নীতিৰ ফলাফল মই স্পষ্টভাৱে দেখিবলৈ পাইছোঁ। আৰু সেয়েহে মই দেশবাসীক সতৰ্ক কৰিব বিচাৰো, দেশবাসীক এই সত্যটো বুজাই দিব বিচাৰো। এই লোকসকল, এই অহংকাৰী মিত্ৰতা, এই লোকসকলেই হৈছে ভাৰতৰ দেউলিয়া হোৱাৰ কাৰণ, এইসকলেই ভাৰতক দেউলিয়া কৰিব। এইয়া অৰ্থনীতিক তললৈ নিয়াৰ গেৰাণ্টি, ই অৰ্থনীতিক ডুবাই দিয়াৰ এক গেৰাণ্টি। এয়া হৈছে দুটা অংকৰ মুদ্ৰাস্ফীতিৰ গেৰাণ্টি, ই হৈছে দুটা অংকৰ মুদ্ৰাস্ফীতিৰ গেৰাণ্টি। এয়া আঁচনি পক্ষাঘাতৰ গেৰাণ্টি, ই আঁচনি পক্ষাঘাতৰ গেৰাণ্টি। এয়া হৈছে অস্থিৰতাৰ গেৰাণ্টি, এওলোকে দেশলৈ অস্থিৰতা আনিব। এয়া দুৰ্নীতিৰ গেৰাণ্টি, এয়া দুৰ্নীতিৰ গেৰাণ্টি । এয়া তোষণৰ গেৰাণ্টি, এয়া তোষণৰ গেৰাণ্টি। এয়া স্বজন-তোষণৰ গেৰাণ্টি, এয়া স্বজন-তোষণৰ গেৰাণ্টি। এয়া বৃহৎ নিবনুৱাৰ গেৰাণ্টি, এয়াবৃহৎ নিবনুৱাৰ গেৰাণ্টি। এয়া সন্ত্ৰাস আৰু হিংসাৰ গেৰাণ্টি, এয়া সন্ত্ৰাস আৰু হিংসাৰ গেৰাণ্টি। এয়া ভাৰতক দুটা শতিকা পিছুৱাই নিয়াৰ গেৰাণ্টি।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

তেওঁলোকে কেতিয়াও ভাৰতক তিনিখন শীৰ্ষ অৰ্থনীতিৰ দেশৰ অন্যতমৰূপে গঢ়ি নিশ্চয়তা দিব নোৱাৰে। এই মোদীয়ে দেশক নিশ্চয়তা দিয়ে যে মোৰ তৃতীয় কাৰ্যকালত, মই ভাৰতক তিনিখন শীৰ্ষ অৰ্থনীতিৰ দেশৰ অন্যতমৰূপে গঢ়ি তুলিম, এয়া দেশৰ বাবে মোৰ গেৰাণ্টি। তেওঁলোকে কেতিয়াও দেশৰ বিকাশৰ কথা ভাবিব নোৱাৰে। তেওঁলোকে সেই দিশত একো কৰিব নোৱাৰে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যিসকলৰ সন্মানীয় গণতন্ত্ৰৰ ওপৰত বিশ্বাস নাই তেওঁলোকে ভাষণ দিবলৈ সাজু কিন্তু শুনিবলৈ ধৈৰ্য্য নাই। মোক গালি দিয়ক, পলাই যাওক, আৱৰ্জনা পেলাই দিয়ক, মিছা বিয়পাই দিয়ক, পলাই যাওক, সেয়া তেওঁলোকৰ খেল। এই দেশখনে তেওঁলোকৰ পৰা অধিক আশা কৰিব নোৱাৰে। যদিহে তেওঁলোকে মণিপুৰৰক লৈ গৃহমন্ত্ৰীৰ আলোচনাত সন্মত হ'লহেঁতেন, তেতিয়াহলে কেৱল মণিপুৰৰ বিষয়টোহে বিতংভাৱে আলোচনা কৰিব পাৰিলেহেঁতেন। প্ৰতিটো দিশ আলোচনা কৰিব পাৰিলেহেঁতেন। আৰু তেওঁলোকেও বহু কথা কোৱাৰ সুযোগ পালেহেঁতেন। কিন্তু তেওঁলোক আলোচনাত আগ্ৰহী নাছিল আৰু কালি যেতিয়া অমিত ভাইয়ে এই বিষয়বোৰ বিতংভাৱে উত্থাপন কৰিছিল, দেশবাসীও আচৰিত হৈছিল যে এই লোকসকলে ইমান মিছা কথা প্ৰচাৰ কৰিব পাৰে। তেওঁলোকৰ শাসনকালত তেওঁলোকে এনে ধৰণৰ পাপ কৰিছে আৰু আজি যেতিয়া তেওঁলোকে অনাস্থা প্ৰস্তাৱ আনি অবিশ্বাসৰ সমগ্ৰ বিষয়টোত কথা কৈছে, তেতিয়া দেশবাসীৰ আগত সত্যটো প্ৰকাশ কৰা, দেশৰ বিশ্বাসক নতুন শক্তি প্ৰদান কৰা, দেশৰ বিশ্বাস যিসকলে নষ্ট কৰিছে সেইসকলক উপযুক্ত প্ৰত্যুত্তৰ দিয়াটোও ট্ৰেজাৰী বিচাৰপীঠৰ দায়িত্ব। আমি কৈছিলো, 'অকলে মণিপুৰৰ বাবে আলোচনা কৰক,' গৃহমন্ত্ৰীয়ে এই কথআ কৈ এখন পত্ৰ দিছিল। এইটো তেওঁৰ বিভাগৰ সৈতে সম্পৰ্কিত এটা বিষয় আছিল। কিন্তু তেওঁলোকৰ কোনো সাহস নাছিল, কোনো উদ্দেশ্য নাছিল আৰু পেটত পাপ আছিল, পেটত বিষ হৈছিল আৰু মূৰ ফাটি গৈছিল, এইবোৰ তেওঁলোকৰ পাপৰ ফলাফল আছিল।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মণিপুৰৰ পৰিস্থিতি সন্দৰ্ভত দেশৰ গৃহমন্ত্ৰী শ্ৰী অমিত শ্বাহে কালি দুঘণ্টা ধৰি সমগ্ৰ বিষয়টো বিতংভাৱে ব্যাখ্যা কৰে আৰু অতি ধৈৰ্য্যৰে চৰকাৰৰ ফালৰ পৰা উদ্বেগ প্ৰকাশ কৰে আৰু লগতে দেশৰ জনসাধাৰণক সজাগ কৰাৰ চেষ্টা কৰে। ইয়াৰ উদ্দেশ্য আছিল এই সমগ্ৰ সদনৰ হৈ মণিপুৰলৈ আত্মবিশ্বাসৰ বাৰ্তা প্ৰদান কৰা। সাধাৰণ মানুহক এই সম্পৰ্কে শিক্ষিত কৰাৰ প্ৰয়াসো কৰা হৈছিল। দেশৰ উন্নতি আৰু মণিপুৰৰ সমস্যা সমাধানৰ উপায় বিচাৰি উলিওৱাৰ এয়া এক মহৎ প্ৰচেষ্টা আছিল। কিন্তু ৰাজনীতিৰ বাহিৰে তেওঁলোকৰ একো কৰিব লগীয়া নাই, সেয়েহে তেওঁলোকে একেখন খেল কৰিছিল, এইবোৰ কি স্থিৰতাৰ উদ্দেশ্যে কৰিছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

কালি, অমিত ভাইয়ে বিতংকৈ কৈছে। মণিপুৰত আদালতৰ এক ৰায় আহিছে। আমি জানো এতিয়া আদালতত কি ঘটিছে। আৰু ইয়াৰ সপক্ষে-বিপক্ষে যি পৰিস্থিতি উদ্ভৱ হয়,  ফলত এক হিংসাত্মক সময় আৰম্ভ হয় আৰু বহুতো পৰিয়াল অসুবিধাত পৰে। বহুতে তেওঁলোকৰ প্ৰিয়জনক হেৰুৱাবলগীয়া হয়। মহিলাসকলৰ বিৰুদ্ধে গুৰুতৰ অপৰাধ সংঘটিত হৈছে আৰু এই অপৰাধ ক্ষমাৰ অযোগ্য আৰু কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰ আৰু ৰাজ্য চৰকাৰে দোষীসকলক কঠোৰতম শাস্তি বিহিবলৈ সকলো প্ৰচেষ্টা চলাই আছে। আৰু মই দেশৰ সকলো নাগৰিকক আশ্বাস দিব বিচাৰো যে যিধৰণে প্ৰচেষ্টা চলি আছে, অদূৰ ভৱিষ্যতে শান্তিৰ সূৰ্য নিশ্চিতভাৱে উদয় হব। মণিপুৰে আকৌ এবাৰ নতুন আত্মবিশ্বাসেৰে আগবাঢ়িব। মই মণিপুৰৰ জনসাধাৰণক অনুৰোধ জনাইছোঁ, তাত থকা মাতৃ, ভগ্নী আৰু কন্যাসকলক ক'ব বিচাৰিছোঁ যে দেশ আপোনাসৱৰ সৈতে আছে, এই সদন আপোনাসৱৰ সৈতে আছে। আমি সকলোৱে একেলগে এই প্ৰত্যাহ্বানৰ সমাধান বিচাৰি উলিয়াম, ৰাজ্যখনত পুনৰ শান্তি স্থাপন কৰা হ'ব। মই মণিপুৰৰ জনসাধাৰণক আশ্বাস দিছো যে মণিপুৰে পুনৰ দ্ৰুত গতিত উন্নয়নৰ পথত আগবাঢ়ি যোৱাৰ প্ৰচেষ্টাত কোনো ধৰণৰ ক্ৰূটী কৰা নহ'ব।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ইয়াত সদনত ভাৰত মাতা সম্পৰ্কে যি কোৱা হৈছে সেই কথাই প্ৰতিজন ভাৰতীয়ৰ অনুভূতিক গভীৰভাৱে আঘাত কৰিছে। অধ্যক্ষ মহোদয়, কি হৈছে মই নাজানো। ক্ষমতাত নাথাকিলে কাৰোবাৰ এনে অৱস্থা হয় নেকি? ক্ষমতাৰ সুখ অবিহনে জীয়াই থাকিব নোৱাৰে নেকি? আৰু কেনে ধৰণৰ কথা কৈছে? 

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

নাজানো কিয়, কিছুমান লোকক ভাৰত মাতৃৰ মৃত্যুৰ বাবে কামনা কৰা দেখা গৈছে। ইয়াতকৈ ডাঙৰ দুৰ্ভাগ্য কি হ'ব পাৰে? এয়া হৈছে সেইসকল লোক যিয়ে কেতিয়াবা গণতন্ত্ৰ হত্যাৰ কথা কয়, কেতিয়াবা সংবিধান হত্যাৰ কথা কয়। দৰাচলতে, তেওঁলোকৰ মনত যি আছে সেয়া তেওঁলোকৰ কামত প্ৰকাশ পায়। মই আচৰিত এই লোকসকল কোন? এই দেশখনে পাহৰি গৈছে নেকি যে এই ১৪ আগষ্ট, বিভাজনৰ দিন, বিভীষিকাৰ দিন, এতিয়াও আমাৰ সন্মুখত সেই চিঞৰ, সেই বেদনাবোৰ লৈ আহ। এইসকল লোক যিয়ে ভাৰত মাতাক তিনিটুকুৰাকৈ কাটিছিল। যেতিয়া ভাৰত মাতাক  দাসত্বৰ শৃংখলাৰ পৰা মুক্ত কৰিব লগা হৈছিল, যেতিয়া ভাৰত মাতাৰ শৃংখলা ভাঙিব লগা হৈছিল, শৃংখলাবোৰ কাটিব লগা হৈছিল, তেতিয়া এই লোকসকলে ভাৰত  মাতৃৰ বাহু কাটি পেলাইছিল। ভাৰত মাতাক তিনিটুকুৰাকৈ কাটি দিয়া হৈছিল আৰু এতিয়া এই লোকসকলে কি মুখেৰে এইটো ক'বলৈ সাহস কৰে?

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

সেইসকল লোকৰ কথা ভাবক যিয়ে বন্দে মাতৰম গীত গাই দেশৰ বাবে প্ৰাণ আহুতি দিবলৈ পিছুৱাই অহা নাছিল। বন্দে মাতৰম ভাৰতৰ প্ৰতিটো কোণত চেতনাৰ কণ্ঠস্বৰ হৈ পৰিছিল। তোষণৰ ৰাজনীতিৰ বাবে, তেওঁলোকে কেৱল ভাৰত মাতাক বিভক্ত কৰাই নহয়, বন্দে মাতৰম গীতটিও টুকুৰা টুকুৰাও কৰিছিল। সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়, এইসকল তেনে লোক যিসকলে ‘ভাৰত তেৰ টুকুৰা হ'ব’ বুলি শ্ল'গান দিয়াসকল তেওঁলোকক উৎসাহ যোগায়, তেওঁলোকৰ কথা প্ৰচাৰ কৰিবলৈ উপস্থিত হয় । তেওঁলোকে সেইসকল লোকক সহায় কৰি আছে যিসকলে কয় যে যদিহে শিলিগুৰিৰ ওচৰত উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলক সংযোগ কৰা সৰু কৰিডৰটো বিচ্ছিন্ন কৰা হয়, তেন্তে উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চল সম্পূৰ্ণৰূপে পৃথক হৈ যাব। এনে সপোন দেখাসকলক এওঁলোকে সমৰ্থন কৰে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মই য'তেই থাকো, অনুগ্ৰহ কৰি মোৰ কাষত বহি থকাসকলে মোৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়ক, যিসকল বাহিৰলৈ গৈছে, তেওঁলোকক কেৱল সোধক কাচ্চাটিভু কি? কোনোবাই তেওঁলোকক সুধিছে কাচ্চাটিভু  কি? আজি মই আপোনাক ক'ব বিচাৰো যে এই কাচ্চাটিভু কি আৰু এই কাচ্চাটিভু ক'ৰ পৰা আহিছিল, কেৱল তেওঁলোকক সোধক, তেওঁলোকে ইমান ডাঙৰ কথা লিখি দেশক বিপথে পৰিচালিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আছে। আৰু এই ডিএমকেৰ নেতাসকল, তেওঁলোকৰ চৰকাৰ, তেওঁলোকৰ মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে মোক পত্ৰ লিখিছে, এতিয়াও লিখিছে আৰু কয় যে মোডীজীয়ে কাচ্চাটিভুক ঘূৰাই আনক। এই কাচ্চাটিভু কি? কোনে ইয়াক দান কৰিছিল? তামিলনাডুৰ আৰু শ্ৰীলংকাৰ মাজত অৱস্থিত এই কাচ্চাটিভু দ্বীপ কোনো এজনে আন এখন দেশক দান কৰিছিল। ইয়াক কেতিয়া দিয়া হৈছিল, ই ক'লৈ গৈছিল, ই তাত ভাৰত মাতাৰ অংশ নাছিল নেকি?  সেই সময়ত শ্ৰীমতী ইন্দিৰা গান্ধীৰ নেতৃত্বত এই দান সম্পন্ন হৈছিল। কংগ্ৰেছৰ ইতিহাস ভাৰত মাতাক ভাগ কৰাৰ ইতিহাস।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আৰু ভাৰত মাতাৰ প্ৰতি কংগ্ৰেছৰ প্ৰেম কেনে আছিল? ভাৰতৰ জনসাধাৰণৰ প্ৰতি কেনে প্ৰেম আছিল?  অত্যন্ত দুখেৰে  মই এই সদনৰ সন্মুখত এটা সত্য তুলি ধৰিব বিচাৰো। তেওঁলোকে এই পীড়া বুজি নাপাব। মই এজন মানুহ যিয়ে দাভনগেৰৰ চুকে-কোণে ঘূৰি ফুৰিছো আৰু ৰাজনীতিত নথকা সময়তো সেই এলেকাত ঘূৰি ফুৰিছিলোঁ। সেই এলেকাটোৰ প্ৰতি মোৰ এক আৱেগিক সম্পৰ্ক আছে। তেওঁলোকৰ এই সম্পৰ্কে কোনো ধাৰণা নাই।
 

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মই সদনৰ সন্মুখত আপোনাসৱৰ সন্মুখত তিনিটা কথা দাঙি ধৰিব বিচাৰো। আৰু মই গৌৰৱেৰে ক'ব বিচাৰিম যে দেশবাসীয়েও মোৰ কথা শুনি আছে। ৫ মাৰ্চ, ১৯৬৬ঃ আজিৰ দিনটোতে কংগ্ৰেছে দেশৰ বায়ু সেনাৰ জৰিয়তে মিজোৰামত অসহায় নাগৰিকসকলক আক্ৰমণ কৰিছিল। আৰু তাক লৈ তীব্ৰ বিতৰ্কও হৈছিল। কংগ্ৰেছৰ মানুহে উত্তৰ দিয়া উচিত যে সেয়া আন কোনো দেশৰ বায়ু সেনা আছিল নেকি। মিজোৰামৰ লোকসকল মোৰ দেশৰ নাগৰিক নাছিল নেকি? তেওঁলোকৰ সুৰক্ষা ভাৰত চৰকাৰৰ দায়িত্ব আছিল নে নাই? ৫ মাৰ্চ, ১৯৬৬ঃ বায়ু সেনাই আক্ৰমণ কৰে, নিৰীহ নাগৰিকৰ ওপৰত আক্ৰমণ কৰা হয়।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আজিও, মিজোৰামত ৫ মাৰ্চত শোক পালন কৰা হয়। মিজোৰামে সেই বেদনা পাহৰিব পৰা নাই। তেওঁলোকে কেতিয়াও মলম প্ৰয়োগ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা নাই, তেওঁলোকে কেতিয়াও আঘাত নিৰাময় কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা নাই। তেওঁলোকে কেতিয়াও ইয়াৰ বাবে দুখী হোৱা নাই। আৰু কংগ্ৰেছে এই সত্যটো দেশৰ সন্মুখত লুকুৱাই ৰাখিছে, বন্ধুসকল। তেওঁলোকে এই সত্যটো দেশৰ পৰা লুকুৱাই ৰাখিছে। বায়ু সেনাই নিজৰ দেশত আক্ৰমণ কৰিব পাৰে, সেই সময়ত কোন আছিল-ইন্দিৰা গান্ধী? অকাল তখতৰ ওপৰত হোৱা আক্ৰমণ এতিয়াও আমাৰ স্মৃতিত আছে, কিন্তু ইয়াৰ আগতেই তেওঁলোকে মিজোৰামত এই উদাহৰণ স্থাপন কৰিছিল। আৰু সেইকাৰণে তেওঁলোকে অকাল তখতক আক্ৰমণ কৰিবলৈ মোৰ নিজৰ দেশলৈ আহিছিল, আৰু ইয়াত তেওঁলোকে আমাক উপদেশ দি আছে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,
 

তেওঁলোকে উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ লোকসকলৰ বিশ্বাসক হত্যা কৰি আহিছে। আজি সেই আঘাতবোৰেই কিবা নহয় কিবা সমস্যা হিচাপে দেখা দিছে, সেইবোৰ হৈছে তেওঁলোকৰ কাম।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,
 

মই দ্বিতীয় ঘটনাটো বৰ্ণনা কৰিব বিচাৰো আৰু সেই ঘটনাটো হ'ল ১৯৬২ চনৰ সেই ভয়ানক ৰেডিঅ' সম্প্ৰচাৰ, যি এতিয়াও উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ লোকসকলক শূলৰ দৰে বিন্ধি আছে। ১৯৬২ চনত যেতিয়া চীনে দেশ আক্ৰমণ কৰি আছিল, দেশৰ প্ৰতিটো কোণৰ মানুহে ভাৰতে নিজকে সুৰক্ষিত কৰিব বুলি আশা কৰিছিল, তেওঁলোকে কিছু সহায় পাব, তেওঁলোকৰ জীৱন আৰু সম্পত্তি সুৰক্ষিত হ'ব, দেশখন ৰক্ষা হ'ব। মানুহে হাতে হাত মিলাই যুঁজ দিবলৈ নামিছিল, ইমান কঠিন সময়ত পণ্ডিত নেহৰুৱে দিল্লীৰ শাসনত বহিছিল আৰু সেই সময়ত পণ্ডিত নেহৰুৱে ৰেডিঅ'ত কি কৈছিল - তেওঁ কৈছিল... অসমৰ জনসাধাৰণৰ বাবে মোৰ হৃদয়ে কান্দি উঠিছে। তেওঁলোকে এইটোৱেই কৰিছিল। সেই সম্প্ৰচাৰে আজিও অসমৰ লোকসকলক হাৰাশাস্তি কৰি আছে। আৰু সেই সময়ত নেহৰুজীয়ে কেনেকৈ তেওঁলোকক নিজৰ ভাগ্যৰ ওপৰত ধিয়াই জীয়াই থাকিবলৈ বাধ্য কৰিছিল। তেওঁলোকে আমাৰ পৰা হিচাপ বিচাৰে।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

লোহিয়াবাদীসকল ইয়াৰ পৰা আঁতৰি গৈছে। মই তেওঁলোকক এইটোও ক'ব বিচাৰিছিলো, যিসকলে নিজকে লোহিয়াজীৰ উত্তৰাধিকাৰী বুলি কয় আৰু যিসকলে কালি সদনত চিঞৰি চিঞৰি কৈ আছিল। লোহিয়াজীয়ে নেহৰুজীৰ বিৰুদ্ধে গুৰুতৰ অভিযোগ উত্থাপন কৰিছিল। লোহিয়াজীয়ে কৈছিল আৰু অভিযোগ কৰা হৈছিল যে নেহৰুজীয়ে ইচ্ছাকৃতভাৱে উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ বিকাশ কৰা নাছিল, তেওঁ ইচ্ছাকৃতভাৱে এইয়া কৰা নাছিল। আৰু লোহিয়াজীৰ কথাবোৰ আছিল – এয়া কিমান অসাৱধান আৰু কিমান বিপদজনক -লোহিয়া জীৰ কথা - কিমান অসাৱধান আৰু কিমান বিপদজনক যে ৩০ হাজাৰ বৰ্গ মাইলতকৈ অধিক এলেকা শীতল ভঁৰালত আৱদ্ধ কৰি ৰাখি সকলোধৰণৰ বিকাশৰ পৰা বঞ্চিত হৈছে। লোহিয়াজীয়ে নেহৰুক উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ প্ৰতি তেওঁৰ অৱহেলাৰ মনোভাৱ কিয় বুলি প্ৰশ্ন কৰিছিল। তেওঁ প্ৰশ্ন কৰিছিল- আপুনি কেতিয়াও উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ লোকসকলৰ হৃদয় আৰু অনুভূতি বুজিবলৈ চেষ্টা কৰা নাই। মোৰ মন্ত্ৰী পৰিষদৰ ৪০০ জন মন্ত্ৰী উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ কেৱল ৰাজ্যিক মুখ্য কাৰ্যালয়তে নহয়, জিলা সদৰতো ৰাতি কটাইছে,  আৰু মই নিজে ৫০ বাৰ গৈছো। এয়া কেৱল এটা উদাহৰণ নহয়, ই এক অনুশীলন। এয়া হৈছে উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ প্ৰতি এক সমৰ্পণ।

সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,
কংগ্ৰেছৰ প্ৰতিটো কাম ৰাজনীতি আৰু নিৰ্বাচন আৰু চৰকাৰকেন্দ্ৰিক হয়। য'ত তেওঁলোকে অধিক আসন পায়, য'ত স্বাৰ্থ সিদ্ধি হয়, তাতেই তেওঁলোকে বাধ্যত পৰি কৰিব লগা হয়। কিন্তু উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলত, দেশবাসীয়ে আজি শুনি আছে, উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ যিবোৰ অঞ্চলত মাত্ৰ কেইখনমান আসন আছে সেইবোৰ তেওঁলোকৰ বাবে গ্ৰহণযোগ্য নহয় । সেই অঞ্চলবোৰ তেওঁলোকৰ বাবে গ্ৰহণযোগ্য নাছিল, কেইখনমান আসন থকা অঞ্চলবোৰৰ প্ৰতি তেওঁলোকে গুৰুত্ব দিয়া নাছিল। দেশৰ নাগৰিকৰ স্বাৰ্থৰ প্ৰতি তেওঁৰ কোনো সহানুভূতি নাছিল।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আৰু সেয়েহে, যোৱা কেবা বছৰৰ ইতিহাসলৈকে চাওকচোন, যিবোৰ এলেকাতদুই এখনহে আসন আছিল, সেইবোৰৰ প্ৰতি মাহীআই সুলভ আচৰণ, এয়া কংগ্ৰেছৰ ডিএনএ-ত আছিল। উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰএই মনোভাৱ আছিল, কিন্তু এতিয়া মই যোৱা ৯টা বছৰৰ প্ৰচেষ্টাৰে কওঁ যে আমাৰ বাবে উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চল আমাৰ কলিজাৰ টুকুৰা। আজি মণিপুৰৰ সমস্যাসমূহক এনেদৰে উপস্থাপন কৰা হৈছে যেন শেহতীয়াকৈহে তাত এই পৰিস্থিতিৰ উদ্ভৱ হৈছে। কালি অমিত ভায়ে সমস্যাটো কি, কেনেকৈ ঘটিছে সেয়া বিতংকৈ কৈছে। কিন্তু আজি মই অতি গুৰুত্বসহকাৰে ক'ব বিচাৰো যে যদি উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ এই সমস্যাবোৰৰ কোনো মাতৃ আছে, তেন্তে, একমাত্ৰ মাতৃ হৈছে কংগ্ৰেছ। ইয়াৰ বাবে উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ লোকসকল দায়বদ্ধ নহয়, কংগ্ৰেছৰ কুটিল ৰাজনীতিহে দায়বদ্ধ।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰে পৰিপূৰ্ণমণিপুৰ, ভাৱ-ভক্তিৰ সমৃদ্ধিৰ উত্তৰাধিকাৰী মণিপুৰ, স্বাধীনতা সংগ্ৰাম আৰু মণিপুৰৰ আজাদ হিন্দ ফৌজ, অগণন বলিদান দিয়া মণিপুৰ। কংগ্ৰেছৰ শাসনত, বিচ্ছিন্নতাবাদৰ জুইত আমাৰ ইমান মহান ভূমি বলি দিয়া হৈছিল। কিন্তু কিয়?

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মই আপোনালোক সকলোকে মনত পেলাই দিব বিচাৰোঁ, বন্ধুসকল, ইয়াত থকা উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ মোৰ ভাতৃসকলে সকলো জানে। যেতিয়া মণিপুৰত, এটা সময় আছিল যেতিয়া প্ৰতিটো ব্যৱস্থা উগ্ৰপন্থী সংগঠনৰ ইচ্ছাৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হৈছিল, তেওঁলোকে যি কৈছিল সেয়াই কৰা হৈছিল, আৰু সেই সময়ত মণিপুৰত কাৰ চৰকাৰ আছিল? কংগ্ৰেছৰ, কাৰ চৰকাৰ আছিল? – কংগ্ৰেছৰ। যেতিয়া মহাত্মা গান্ধীৰ ফটো চৰকাৰী কাৰ্যালয়ত স্থাপন কৰিবলৈ অনুমতি দিয়া হোৱা নাছিল, সেইখন কাৰ চৰকাৰ আছিল? -কংগ্ৰেছৰ। যেতিয়া মৈৰাঙৰ আজাদ হিন্দ ফৌজ সংগ্ৰহালয়ত নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসুৰ প্ৰতিমূৰ্তিলৈ বোমা নিক্ষেপ কৰা হৈছিল, মণিপুৰত কাৰ চৰকাৰ আছিল? -কংগ্ৰেছৰ। তেতিয়া মণিপুৰত কোন শাসনত আছিল? কংগ্ৰেছ।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যেতিয়া মণিপুৰৰ বিদ্যালয়সমূহত ৰাষ্ট্ৰীয় সংগীত বজাবলৈ নিদিয়াৰ সিদ্ধান্ত লোৱা হৈছিল, মণিপুৰত চৰকাৰ কোন আছিল? -কংগ্ৰেছ। যেতিয়া অভিযান, এক অভিযান চলিছিল, পুথিভঁৰালত ৰখা কিতাপবোৰ জ্বলাই দিয়াৰ অভিযান চলাই এই দেশৰ অমূল্য জ্ঞানৰ উত্তৰাধিকাৰিত্বক জ্বলাই দিয়াৰ সময়ত কাৰ চৰকাৰ আছিল? -কংগ্ৰেছৰ। যেতিয়া মণিপুৰৰ মন্দিৰৰ ঘণ্টাবোৰ সন্ধিয়া চাৰি বজাতে বন্ধ হৈ গৈছিল, তলা বন্ধ কৰা হৈছিল, উপাসনা কৰাটো অতি কঠিন হৈ পৰিছিল, সেনাই সুৰক্ষা দিব লগা হৈছিল, তেতিয়া মণিপুৰত কাৰ চৰকাৰ আছিল? -কংগ্ৰেছৰ।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মণিপুৰত কাৰ চৰকাৰ আছিল, যেতিয়া ইম্ফলৰ ইস্কন মন্দিৰত বোমা নিক্ষেপ কৰা হৈছিল আৰু ভক্তসকল নিহত হৈছিল? -কংগ্ৰেছৰ। যেতিয়া বিষয়া, আইএএছ আৰু আইপিএছ বিষয়াসকলে তাত কাম কৰিব লগা হৈছিল, তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ দৰমহাৰ এটা অংশ এই উগ্ৰপন্থীসকলক পৰিশোধ কৰিব লগা হৈছিল। তেতিয়াহে তেওঁলোকে গৈ থাকিব পাৰিছিল, তেতিয়া কাৰ চৰকাৰ আছিল? -কংগ্ৰেছৰ।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এওঁসকলৰ পীড়া পক্ষপাতিত্বমূলক, এওঁলোকৰ সংবেদনা পক্ষপাতিত্বমূলক। এওঁলোকৰ পৰিসৰ ৰাজনীতিৰে আৰম্ভ হয় আৰু ৰাজনীতিৰে আগবাঢ়ে। সেয়া ৰাজনীতিৰ বাহিৰত নাছিল, এওঁলোকে না মানৱতাৰ বাবে ভাবিব পাৰে, নাদেশৰ বাবে ভাবিব পাৰে, না দেশৰ এই সমস্যাবোৰৰ বাবে ভাবিব পাৰে। এওঁলোকৰ ৰাজনীতিৰ বাহিৰে আন একোৰে ৰাহি নাহে।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মণিপুৰৰ চৰকাৰে এই সমস্যাবোৰৰ সমাধান বিচাৰি যোৱা ছবছৰ ধৰি নিৰন্তৰ নিষ্ঠাৰে চেষ্টা কৰি আহিছে। ‘বন্ধ’ আৰু ‘ব্লকেড’-ৰ সেই যুগৰ কথা কোনেও পাহৰিব নোৱাৰে। মণিপুৰতপ্ৰতিদিনে ‘বন্ধ’ আৰু ‘ব্লকেড’ হৈছিল। কিন্তু এয়া আজি অতীতৰ কথাত পৰিণত হৈছে। শান্তি স্থাপনৰ বাবে সকলোকে লগত লৈ যোৱাৰ বাবে বিশ্বাস জাগ্ৰত কৰাৰ প্ৰয়াস কৰা হৈছে আৰু এয়া আগলৈকো অব্যাহত থাকিব। আৰু আমি যিমানে ৰাজনীতিক আঁতৰাই ৰাখিম, সিমানেই নিবিড় শান্তি আহিব। মই দেশবাসীক ইয়াৰ আশ্বাস দিব বিচাৰোঁ।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আমাৰ বাবে, উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চল আজি আমাৰ বাবে দূৰণিবটীয়া যেন লাগিব পাৰে, কিন্তু দক্ষিণ-পূব এছিয়াৰ বিকাশ যিধৰণে হৈছে, যিধৰণে ‘আছিয়ান’ দেশসমূহৰ গুৰুত্ব বাঢ়িবলৈ লৈছে, সেই দিন চাগৈ বেছি দূৰৈত নহ’ব, লগতে আমাৰ পূবৰ প্ৰগতি, আমাৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ প্ৰগতি বিশ্বৰ দৃষ্টিভংগীৰে কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ উঠিব। আৰু মই এই সম্ভাৱনা দেখিছোঁ, আৰু সেয়েহে মই আজি উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ অগ্ৰগতিৰ বাবে সম্পূৰ্ণ শক্তিৰে এয়া কৰি আছোঁ, ভোটৰ বাবে কৰি থকা নাই, ডাঙৰীয়া। বিশ্বৰ নতুন গাঁথনিয়ে দক্ষিণ-পূব এছিয়া আৰু ‘আছিয়ান’ দেশসমূহৰ ওপৰত কেনেদৰে প্ৰভাৱ পেলাব, আৰু উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ গুৰুত্ব কি হ'ব, আৰু উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ গৌৰৱ কেনেদৰে পুনৰ আৰম্ভ হ'ব সেয়া মই জানো, আৰু সেয়েহে মই ব্যস্ত হৈ পৰিছোঁ।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আৰু সেয়েহে আমাৰ চৰকাৰে উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ উন্নয়নক প্ৰথম প্ৰথমিকতা প্ৰদান কৰিছে। যোৱা ৯টা বছৰত আমি উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ আন্তঃগাঁথনিৰ ক্ষেত্ৰত লাখ লাখ কোটি টকা বিনিয়োগ কৰিছোঁ। বৰ্তমান আধুনিক ঘাইপথ, আধুনিক ৰে'লপথ, আধুনিক নতুন বিমানবন্দৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ পৰিচয় হৈ উঠিছে। আজি প্ৰথমবাৰৰ বাবে আগৰতলা ৰে'লসেৱাৰে সংযুক্ত হৈছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে মালবাহী ৰে’ল মণিপুৰত উপস্থিত হৈছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে ‘বন্দে ভাৰত’ৰ দৰে আধুনিক ৰে’ল উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলত চলিছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে অৰুণাচল প্ৰদেশত ‘গ্ৰীণফিল্ড’ বিমানবন্দৰ স্থাপন কৰা হৈছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবেঅৰুণাচল প্ৰদেশ ছিকিমৰ দৰে ৰাজ্যৰ সৈতে বিমানসেৱাৰে সংযুক্ত হৈছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে জলপথৰ জৰিয়তে উত্তৰ-পূবত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বাণিজ্যৰ প্ৰৱেশদ্বাৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলত ‘এইমছ’সদৃশ চিকিৎসা প্ৰতিষ্ঠান মুকলি হৈছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবেমণিপুৰত দেশৰ প্ৰথমখন ‘ক্ৰীড়া বিশ্ববিদ্যালয়’ মুকলি হৈছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে মিজোৰামত ‘ইণ্ডিয়ান ইনষ্টিটিউট অব মাছ কমিউনিকেশ্যন’ৰ দৰে প্ৰতিষ্ঠান মুকলি হৈছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে কেন্দ্ৰীয় কেবিনেটত উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ অংশগ্ৰহণ ইমান বৃদ্ধি পাইছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবেনাগালেণ্ডৰ এগৰাকী মহিলা সাংসদ ৰাজ্যসভাত উপস্থিত হৈছেহি। প্ৰথমবাৰৰ বাবে উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ ইমান সংখ্যক লোকক ‘পদ্ম বঁটা’ৰে সন্মানিত কৰা হৈছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে উত্তৰ-পূবৰ লাচিত বৰফুকনৰ দৰে নায়কৰ প্ৰতীকপট ‘গণৰাজ্য দিৱস’ৰ ‘পেৰেড’ত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবেৰাণী গাইডিনলিউৰ নামত মণিপুৰত উত্তৰ-পূবৰ প্ৰথমটো জনজাতীয় স্বাধীনতা সংগ্ৰামী সংগ্ৰহালয় নিৰ্মাণ কৰা হৈছে।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যেতিয়া আমি 'সবকা সাথ, সবকা বিকাশ' বুলি কওঁ, ই আমাৰ বাবে কেৱল এক শ্লোগান নহয়, ই আমাৰ বাবে শব্দও নহয়। ই হৈছে আমাৰ বাবে এক ‘আৰ্টিকল অব ফেইথ’। আমাৰ বাবে এটা প্ৰতিশ্ৰুতি আৰু আমি হৈছোঁ দেশৰ বাবে ওলাই অহা মানুহ। আমিতো আমাৰ জীৱনত কেতিয়াও ভবাওঁ নাছিলোঁ যে আমি এনে ঠাইত আহি বহাৰ সুযোগ পাম। কিন্তু দেশৰ জনসাধাৰণৰ অনুগ্ৰহেই তেওঁলোকে আমাক সুযোগ দিছে, সেয়েহে মই দেশৰ জনসাধাৰণক আশ্বাস দিছোঁ –

শৰীৰৰ প্ৰতিটো কণ,

সময়ৰ প্ৰতিটো মুহূৰ্ত কেৱল দেশবাসীৰ বাবে,

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

মই আজি মোৰ বিৰোধী সতীৰ্থসকলক এটা কথাৰ বাবে প্ৰশংসা কৰিব বিচাৰোঁ। কিয়নো, অৱশ্যে, তেওঁলোকে সদনৰ নেতাক নেতা হিচাপে গণ্য কৰিবলৈ সাজু নহয়। তেওঁলোকে মোৰ কোনো ভাষণ সম্পূৰ্ণ হ'বলৈ দিয়া নাই, কিন্তু মোৰ ধৈৰ্য আছে, মনোবল আছে আৰু মই ইয়াক সহ্য কৰিব পাৰোঁ, আৰু তেওঁলোক ভাগৰি পৰে। কিন্তু, এটা কথাৰ বাবেমই তেওঁলোকক প্ৰশংসা কৰোঁ, সদনৰ নেতা হিচাপেমই তেওঁলোকক ২০১৮ চনত এটা কাম দিছিলোঁ যে ২০২৩ চনত আপোনালোকে অনাস্থা প্ৰস্তাৱ লৈ আহিব, আৰু তেওঁলোকে মোৰ সেই কথা মানি চলিছে। কিন্তু মই দুখিত যে তেওঁলোকে ১৮ৰ পৰা ২৩লৈ পাঁচ বছৰ পাইছিল, অলপতো ভালকৈ কৰিব লাগিছিল, ভাল ভাবেতো কৰিব লাগিছিল, কিন্তু প্ৰস্তুতি একেবাৰেই নকৰিলে। কোনো ‘ইনোভেশ্যন’ নাছিল, কোনো সৃজনশীলতা নাছিল। তেওঁলোকে সমস্যাবিলাকনো কি বিচাৰিয়েই উলিয়াব পৰা নাছিল, মই নাজানো কিয় যে তেওঁলোকে দেশখনক হতাশ কৰিছেঅধ্যক্ষমহোদয়, বাৰু বাৰু একো কথা নাই, ২০২৮ত আমি আন এটা সুযোগ দিম। কিন্তু এইবাৰ মই তেওঁলোকক অনুৰোধ জনাইছোঁ যে যেতিয়া আপোনালোকে ২০২৮ চনত আমাৰ চৰকাৰৰ বিৰুদ্ধে অনাস্থা প্ৰস্তাৱ আনিব, অলপ সাজু হৈ আহিব। কিছুমান প্ৰসংগ বিচাৰি উলিয়াব, এনেয়ে জোৰা-তাপলি মৰা কথা লৈ আৰু কি ঘূৰি ফুৰিব, অন্ততঃ দেশৰ মানুহে কিছু বিশ্বাসত ল’ব পৰা হ’ব লাগিব, আপোনালোককতো অন্ততঃ বিৰোধীৰ বাবে যোগ্য বুলি ভাবিব পৰা হ’ব লাগিব। অন্ততঃ ইমানখিনিতো কৰক। আপোনালোকে সেই যোগ্যতাও হেৰুৱাইছে। মই আশা কৰোঁ এওঁলোকে কিছু ‘হোমৱৰ্ক’ কৰিব। আপোনালোকে ওখনা-ওখনি, চিঞৰ-বাখৰ, অথবা শ্ল'গান দিয়াৰ বাবে দহজন লোক হয়তো পাব, কিন্তু, অলপতো বুদ্ধিমানৰ দৰে কামো কৰক।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

ৰাজনীতি নিজৰ স্থানত আছে, সংসদ, এয়া দলৰ বাবে মঞ্চ নহয়। সংসদ হৈছে দেশৰ বাবে সন্মানীয় সৰ্বোচ্চ প্ৰতিষ্ঠান। আৰু সেয়েহে সাংসদসকলেও ইয়াৰ ক্ষেত্ৰত গম্ভীৰ হোৱা প্ৰয়োজন। দেশখনে বহুতো সংসাধন লগাই আহিছে। দেশৰ দৰিদ্ৰ লোকসকলৰ ভাগৰ পৰাও ইয়াত ব্যয় কৰা হয়। এই ঠাইডোখৰৰ প্ৰতিটো মুহূৰ্ত দেশৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে। কিন্তু এই গম্ভীৰতা বিৰোধীৰ ক্ষেত্ৰত দৃশ্যগোচৰ নহয়। গতিকে, অধ্যক্ষ মহোদয়, এই ৰাজনীতি এনেকুৱাতো হ'ব নোৱাৰে। -‘এঃ অকণমান আজৰি পাইছোঁ সংসদৰ পৰা এপাক মাৰি আহোঁ’, ইয়াৰ বাবেই জানো সংসদ? এনে হোৱা জানো উচিত?

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

‘এঃ সংসদৰ পৰা এপাক মাৰি আহোঁ,’- এনে মনোভাৱেৰে হয়তো ৰাজনীতি চলিব পাৰে,পিচে, দেশখন চলিব নোৱাৰে। আমাক ইয়াত দেশ চলোৱাৰ কাম দিয়া হৈছে, আৰু সেয়েহে যদি তেওঁলোকে দায়িত্ব পালন নকৰে, তেন্তে তেওঁলোকে জনসাধাৰণ আৰু তেওঁলোকৰ ভোটাৰসকলক বিশ্বাসঘাতকতা কৰিছে।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এই দেশৰ জনসাধাৰণৰ ওপৰত মোৰ অপৰিসীম বিশ্বাস আছে, আৰু মই অধ্যক্ষ মহোদয় বিশ্বসেৰে কওঁ যে আমাৰ দেশৰ জনসাধাৰণ হৈছে এক প্ৰকাৰে অখণ্ড বিশ্বাসী লোক। আনকি হাজাৰ বছৰৰ দাসত্বৰ সময়ছোৱাতো তেওঁলোকে কেতিয়াও নিজৰ অভ্যন্তৰৰ বিশ্বাসক বিচলিত হ’বলৈ দিয়া নাছিল। এয়া হৈছে এক অখণ্ড বিশ্বাসী সমাজ, অখণ্ড চেতনাৰে পৰিপূৰ্ণ এখন সমাজ। এইখন এনে এখন সমাজ যি সংকল্পৰ প্ৰতি সমৰ্পণৰ পৰম্পৰা কঢ়িয়াই আহিছে। এইখন এনে এখন সমাজ যিয়ে ইয়াক 'ব্যয়ম ৰাষ্ট্ৰং ভুতা' বুলি অভিহিত কৰি দেশৰ বাবে একে সংবেদনশীলতাৰে কাম কৰে।

আৰু সেয়ে আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এইটো কথা সঁচা যে দাসত্বৰ সময়ছোৱাত আমাৰ ওপৰত বহুত আক্ৰমণ হৈছিল, আমি বহুত সংকটৰ মুখামুখি হ'ব লগা হৈছিল, কিন্তু আমাৰ দেশৰ নায়ক, আমাৰ দেশৰ মহাপুৰুষ, আমাৰ দেশৰ চিন্তাবিদ, আমাৰ দেশৰ সাধাৰণ নাগৰিকসকলে কেতিয়াও বিশ্বাসৰ শিখা নুমাবলৈ দিয়া নাছিল। এই শিখা কেতিয়াও নিৰ্বাপিত হোৱা নাছিল আৰু যেতিয়া জুই কেতিয়াও নিৰ্বাপিত হোৱাই নাছিল, পোহৰৰ জ্যোতিৰেখাৰ ছাঁত আমি সেই আনন্দ উপভোগ কৰি আছোঁ।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

যোৱা ৯টা বছৰত, দেশৰ সাধাৰণ মানুহৰ বিশ্বাসে নতুন উচ্চতা স্পৰ্শ কৰিছে আৰু নতুন শিখৰ স্পৰ্শ কৰিছে। মোৰ দেশৰ যুৱক-যুৱতীসকলে পৃথিৱীখনক সমতুল্য কৰাৰ সপোন দেখিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে। আৰু, ইয়াতকৈ ডাঙৰ সৌভাগ্য আৰু কি হ'ব পাৰে? প্ৰতিগৰাকী ভাৰতীয় বিশ্বাসেৰে পৰিপূৰ্ণ হৈ আছে।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

আজিৰ ভাৰত চাপৰ সন্মুখীন নহয়, বা ই চাপ স্বীকাৰ নকৰে। আজিৰ ভাৰতে মূৰ নোদোৱায়, আজিৰ ভাৰত পৰিশ্ৰান্তও নহয়, আজিৰ ভাৰত স্তব্ধ হৈয়োনপৰে। এক সমৃদ্ধ ঐতিহ্যক সাৰোগত কৰি, সংকল্পক সাৰোগত কৰি আগবাঢ়ক, আৰু, এইকাৰণেই যেতিয়া দেশৰ সৰ্বসাধাৰণ মানুহে দেশক বিশ্বাস কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে, তেতিয়া বিশ্বয়ো হিন্দুস্থানক বিশ্বাস কৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত হয়। আজি যে ভাৰতৰ ওপৰত বিশ্বৰ বিশ্বাস গঢ়ি উঠিছে, ইয়াৰ এটা কাৰণ হৈছে ভাৰতৰ জনসাধাৰণে নিজৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ আস্থা বৃদ্ধি কৰিছে। এয়া হৈছে সামৰ্থ্য, অনুগ্ৰহ কৰি এই বিশ্বাস ভংগ কৰিবলৈ চেষ্টা নকৰিব। দেশক আগুৱাই নিয়াৰ সুযোগ আহিছে, যদি বুজিব নোৱাৰে, তেন্তে চুপ থাকক। অপেক্ষা কৰক, কিন্তু বিশ্বাসঘাতকতা কৰি দেশৰ বিশ্বাস ভাঙিবলৈ চেষ্টা নকৰিব।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

বিগত বছৰবোৰতআমি এক উন্নত ভাৰতৰ এক শক্তিশালী ভেটি স্থাপন কৰাত সফল হৈছোঁ আৰু সপোন দেখিছোঁ যে ২০৪৭ চনৰ ভিতৰত, যেতিয়া দেশখনে স্বাধীনতাৰ ১০০ বছৰ উদযাপন কৰিব, দেশখনে স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰ সম্পূৰ্ণ কৰাৰ লগে লগে ‘অমৃত কাল’ আৰম্ভ হৈছে। আৰু ‘অমৃত কাল’ৰ প্ৰাৰম্ভিক বছৰবোৰত, মই এই আত্মবিশ্বাসেৰে কওঁ যে আজি আগবাঢ়ি থকা ভেটিটো, সেই ভেটিৰ শক্তি যে ২০৪৭ চনত হিন্দুস্থান বিকশিত হিন্দুস্থান হ’ব,ভাৰত এখন উন্নত ভাৰত হ'ব বন্ধুসকল। আৰু এয়া দেশবাসীৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰমেৰে হ’ব, দেশবাসীৰ বিশ্বাসেৰে হ’ব, দেশবাসীৰ সংকল্পৰে হ’ব, দেশবাসীৰ সামূহিক শক্তিৰে হ’ব, দেশবাসীৰ অখণ্ড পুৰুষাৰ্থৰে যে হ’বগৈ এই বিশ্বাস মোৰ আছে।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

হয়তো, ইয়াত কোৱা কথাবোৰ অভিলেখলৈতো চাগৈ যাবই, কিন্তু ইতিহাসে আমাৰ কামবোৰ নিৰীক্ষণ কৰিব, এক সমৃদ্ধ ভাৰতৰ সপোন বাস্তৱায়িত কৰাৰ বাবে এক শক্তিশালী ভেটি নিৰ্মাণৰ সময়ত সম্পাদিত হৈ থকা কামবোৰ সেই ৰূপতে চোৱা হব। এই বিশ্বাসেৰে সন্মানীয় অধ্যক্ষ ডাঙৰীয়া, আজি মই সদনৰ সন্মুখত কিছুমান কথা স্পষ্টকৈ ক'বলৈ আহিছিলোঁ, আৰু মই মোৰ মনত যথেষ্ট সংযম ৰাখিছোঁ আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰতিটো অনাহূত শব্দক হাঁহিমুখে, মোৰ মনটো ব্যথিত নকৰাকৈ, ১৪০ কোটি দেশবাসীৰ সপোন আৰু সংকল্প মোৰ চকুৰ সন্মুখত ৰাখি মই আগবাঢ়িব খুজিছোঁ।  মোৰ মনত এইটোৱেই আছে। আৰু মই সদনৰ সতীৰ্থসকলক অনুৰোধ কৰিম, আপোনালোকে সময়ৰ তত ধৰক, একেলগে আগবাঢ়ক। এইখন দেশত মণিপুৰতকৈয়ো গুৰুতৰ সমস্যা আগতেও আহিছিল, পিচে, আমি সকলোৱে মিলিজুলি পথ বিচাৰি উলিয়াইছিলোঁ, আহকচোন, সকলোৱে একেলগে আগবাঢ়োঁ, মণিপুৰৰ লোকসকলক বিশ্বাস প্ৰদান কৰি আগবাঢ়োঁ, ৰাজনীতিৰ খেলত অৱতীৰ্ণ হোৱাৰ নামত মণিপুৰৰ ভূমিকাৰ অন্ততঃ অপব্যৱহাৰ কৰাৰ পৰা বিৰত থাকক। তাত যি ঘটিছে সেয়া নিান্তই দুখজনক। কিন্তু সেই বেদনাক হৃদয়ংগম কৰি, বেদনাৰ ঔষধ হৈ কাম কৰক, এয়াই আমাৰ পথ হোৱা উচিত।

আদৰণীয় অধ্যক্ষ মহোদয়,

এই আলোচনাত যথেষ্ট সমৃদ্ধ আলোচনা এইফালৰ পৰাতো হৈছে। আমি চৰকাৰৰ কামৰ হিচাপ এক এক, ডেৰ ডেৰ ঘণ্টা ধৰি সবিস্তাৰে দিয়াৰ সুযোগ পাইছোঁ। আৰু যদি এই প্ৰস্তাৱটো উথ্থাপিত নোহোৱা হ’লে হয়তো আমি ইমান খিনি কোৱাৰ সুযোগ নাপালোঁহেঁতেন, সেয়ে মই তেওঁলোকলৈ কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিছোঁ, যিসকলে এই প্ৰস্তাৱটো আনিছিল, কিন্তু এই প্ৰস্তাৱটো দেশৰ সৈতে বিশ্বাসঘাতকতা কৰাৰ প্ৰস্তাৱ, এইটো এনে এটা প্ৰস্তাৱ যে দেশৰ মানুহে ইয়াক অস্বীকাৰ কৰিব লাগে, আৰু ইয়াৰ সৈতে, মই আকৌ এবাৰ সন্মানীয় অধ্যক্ষ মহোদয়ৰ প্ৰতি আন্তৰিক কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰি মোৰ ভাষণৰ সামৰণি মাৰিছোঁ, বহুত বহুত ধন্যবাদ৷