মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ। আজি আমি আকৌ এবাৰ 'মন কী বাত'ৰ সৈতে জড়িত হৈছো। দুদিন পিছত, ডিচেম্বৰ মাহো আৰম্ভ হ’ব আৰু ডিচেম্বৰ অহাৰ লগে লগে, মানসিকভাৱে আমি অনুভৱ কৰোঁ যে বছৰটো সম্পূৰ্ণ হ’ল। এইটো বছৰৰ শেষ মাহ আৰু সকলোৱে নতুন বছৰৰ বাবে পৰিকল্পনা আৰম্ভ কৰে।  দেশখনে এই মাহত নৌ সেনা দিৱস আৰু সশস্ত্ৰ বাহিনীৰ পতাকা দিৱসো উদযাপন কৰিছে। আমি সকলোৱে জানো যে দেশখনে ১৯৭১ চনৰ যুদ্ধৰ সোণালী জয়ন্তী বৰ্ষও ১৬ ডিচেম্বৰত উদযাপন কৰিব। এই সময়তে দেশৰ নিৰাপত্তা বাহিনীক মই স্মৰণ কৰিছো, আমাৰ নায়কসকলক স্মৰণ কৰিছো। আৰু বিশেষকৈ সেই সাহসী মাতৃসকলক স্মৰণ কৰিছো যিয়ে এনে নায়কৰ জন্ম দিছিল। সদায়ৰ দৰে মই নমো এপ, মাইগভত বহুতো পৰামৰ্শ লাভ কৰিছো। আপোনালোকে মোক আপোনাৰ পৰিয়ালৰ অংশ হিচাপে গণ্য কৰি আপোনাৰ জীৱনৰ আনন্দ আৰু দুখবোৰ ভাগ বতৰা কৰিছে। আমাৰ বহু যুৱক আছে, শিক্ষাৰ্থী আছে। মোৰ সঁচাকৈয়ে ভাল লাগে যে 'মন কী বাত'ৰ এই পৰিয়ালটো নিৰন্তৰ ডাঙৰ হৈ আহিছে, মনৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন কৰি আছে আৰু উদ্দেশ্যৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন কৰিছে আৰু আমাৰ গভীৰ সম্পৰ্ক, আমাৰ ভিতৰত নিৰন্তৰ সম্প্ৰীতিৰ প্ৰবাহ প্ৰবাহিত হৈ আছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মোলৈ সীতাপুৰৰ ওজস্বীয়ে লিখিছে যে তেওঁ অমৃত মহোৎসৱ সম্পৰ্কীয় আলোচনাবোৰ ভাল পাইছে। তেওঁ তেওঁৰ বন্ধুবৰ্গৰ সৈতে 'মন কী বাত' শুনিছে আৰু স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ বিষয়ে অধিক শিকিবলৈ নিৰন্তৰে চেষ্টা কৰি আছে। বন্ধুসকল, অমৃত মহোৎসৱে আমাক দেশৰ বাবে অধিক শিকিবলৈ আৰু কাম কৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰে আৰু এতিয়া, পঞ্চায়তৰ পৰা সংসদলৈকে সাধাৰণ মানুহে হওক বা চৰকাৰেই হওক, সকলোতে অমৃত মহোৎসৱৰ প্ৰতিধ্বনি গুঞ্জৰিত হৈছে আৰু এই উৎসৱৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কেইবাটাও কাৰ্যসূচী আছে। শেহতীয়াকৈ দিল্লীত তেনে এটা আকৰ্ষণীয় কাৰ্যসূচী অনুষ্ঠিত হৈছিল। "স্বাধীনতাৰ কাহিনী- শিশুৰ মুখেৰে" কাৰ্যসূচীত, শিশুসকলে সম্পূৰ্ণ আৱেগেৰে স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কাহিনীবোৰ উপস্থাপন কৰিছিল। ইয়াত ভাৰতৰ লগতে নেপাল, মৰিচাছ, তাঞ্জানিয়া, নিউজিলেণ্ড আৰু ফিজিৰ শিক্ষাৰ্থীসকলেও অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। আমাৰ দেশৰ মহাৰত্ন অ'এনজিচি। অ'এনজিচিয়েও অমৃত মহোৎসৱক ভিন্ন ধৰণে উদযাপন কৰি আছে। অ'এনজিচিয়ে আজিকালি তৈল ক্ষেত্ৰত ইয়াৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ বাবে অধ্যয়ন ভ্ৰমণৰ আয়োজন কৰিছে। এই ভ্ৰমণসমূহত, যুৱচামক অ'এনজিচিৰ অইল ফিল্ড অপাৰেচনৰ বিষয়ে অৱগত কৰা হৈছে - উদ্দেশ্য এয়াই যে আমাৰ উদীয়মান অভিযন্তাসকলে ৰাষ্ট্ৰ নিৰ্মাণৰ প্ৰচেষ্টাত সম্পূৰ্ণ শক্তি আৰু আবেগেৰে হাত মিলাব পাৰে।

বন্ধুসকল, স্বাধীনতাৰ ক্ষেত্ৰত ইয়াৰ জনজাতীয় সম্প্ৰদায়ৰ অৱদানৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি দেশখনে জনজাতীয় গৌৰৱ সপ্তাহো পালন কৰিছে। ইয়াৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কাৰ্যসূচীসমূহো দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত অনুষ্ঠিত কৰা হৈছে। আন্দামান আৰু নিকোবৰ দ্বীপপুঞ্জত, জাৰাৱা আৰু অংগেৰ দৰে জনজাতীয় সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলে তেওঁলোকৰ সংস্কৃতি জীৱন্তভাৱে প্ৰদৰ্শন কৰিছে। হিমাচল প্ৰদেশৰ উনাৰ লেখক ৰাম কুমাৰ যোশীয়ে নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসু আৰু প্ৰাক্তন প্ৰধানমন্ত্ৰী লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰীজীৰ ডাক টিকটৰ ওপৰত অনন্য স্কেটচ্ সৃষ্টি কৰিছে, অৰ্থাৎ ইমান সৰু ডাক টিকটত। তেওঁ হিন্দীত লিখা 'ৰাম' শব্দটোৰ ওপৰত স্কেচ প্ৰস্তুত কৰিছিল, য'ত চমুকৈ দুয়োজন মহাপুৰুষৰ জীৱনী দেখুওৱা হৈছে।

মধ্য প্ৰদেশৰ কাটানিৰ কিছুমান সহকৰ্মীয়েও এক স্মৰণীয় কাৰ্যসূচীৰ প্ৰতিবেদন দিছে। ইয়াৰ দ্বাৰা ৰাণী দুৰ্গাৱতীৰ অদম্য সাহস আৰু ত্যাগৰ কথা মনত পেলায়। তেনে এটা অনুষ্ঠান কাশীত সংঘটিত হৈছিল। গোস্বামী তুলসীদাস, সন্ত কবীৰ, সন্ত ৰাইদাস, ভাৰতেন্দু হৰিশ্চন্দ্ৰ, মুঞ্চী প্ৰেমচান্দ আৰু জয়শংকৰ প্ৰসাদৰ দৰে মহান ব্যক্তিত্বৰ সন্মানত তিনিদিনীয়া উৎসৱৰ আয়োজন কৰা হৈছিল। বিভিন্ন সময়ত, তেওঁলোক সকলোৱে দেশৰ জন সজাগতাত যথেষ্ট ডাঙৰ ভূমিকা পালন কৰিছে।

আপুনি লক্ষ্য কৰিব, 'মন কী বাত'ৰ অন্তিম খণ্ডত মই তিনিটা প্ৰতিযোগিতাৰ কথা উল্লেখ কৰিছিলো - দেশপ্ৰেমমূলক গান লিখা, দেশ প্ৰেমৰ সৈতে জড়িত, স্বাধীনতা আন্দোলনৰ সৈতে জড়িত ৰংগোলী গান গোৱা, আমাৰ সন্তানৰ মনত এক বিশাল ভাৰতৰ ভব্য সপোন সৃষ্টি কৰা নিচুকনি গীত লিখা। মই আশা কৰো আপুনি এই প্ৰতিযোগিতাবোৰৰ বাবে আপোনাৰ সহকৰ্মীসকলৰ সৈতে প্ৰৱেশ, পৰিকল্পনা আৰু আলোচনা প্ৰেৰণ কৰিব। মই আশা কৰোঁ আপুনি এই কাৰ্যসূচীটো ভাৰতৰ প্ৰতিটো কোণত আগুৱাই নিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এই আলোচনাৰ সৈতে মই এতিয়া আপোনাক পোনপটীয়াকৈ বৃন্দাবনলৈ লৈ যাওঁ। বৃন্দাবনক ঈশ্বৰৰ প্ৰেমৰ প্ৰত্যক্ষ ৰূপ বুলি কোৱা হয়। আমাৰ সাধুসকলেও কৈছে:

য়হ আচা ধৰি চিত্ত মে, য়হ আচা ধৰি চিত্ত মে,

কহত জথা মতি মোৰ ৷

বৃন্দাবন সুখ ৰংগ কো, বৃন্দাবন সুখ ৰংগ কো,

কাহু ন পায়ো ঔৰ ৷

অৰ্থাৎ বৃন্দাবনৰ মহিমা, আমি সকলোৱে আমাৰ শক্তি অনুসৰি কও, কিন্তু বৃন্দাবনৰ সুখ, ইয়াত ৰসৰ সমাপ্তি, কোনেও ইয়াক বিচাৰি নাপায়, সীমাহীন। সেইকাৰণে বৃন্দাবনে গোটেই পৃথিৱীৰ মানুহক আকৰ্ষিত কৰি আহিছে। আপুনি পৃথিৱীৰ সকলো কোণতে ইয়াৰ প্ৰভাৱ বিচাৰি পাব।

পশ্চিম অষ্ট্ৰেলিয়াৰ এখন চহৰ আছে, পাৰ্থ। ক্ৰিকেট প্ৰেমীসকলে এই পৃথিৱীৰ সৈতে ভালদৰে পৰিচিত হ'ব কিয়নো পাৰ্থত প্ৰায়ে ক্ৰিকেট খেল চলি থাকে। পাৰ্থত 'চেক্ৰেড ইণ্ডিয়া গেলেৰী' নামৰ এটা আৰ্ট গেলেৰীও আছে। ইয়াক গেলেৰী স্বান ভেলীৰ এক সুন্দৰ এলেকাত নিৰ্মাণ কৰা হৈছে, আৰু ই অষ্ট্ৰেলিয়াৰ বাসিন্দা জগত তাৰিণী দাসীজীৰ প্ৰচেষ্টাৰ ফল। জগত তাৰিণীজী অষ্ট্ৰেলিয়াত জন্ম গ্ৰহণ কৰিছিল, ডাঙৰ-দীঘল হৈছিল, কিন্তু তেওঁ বৃন্দাবনত ১৩ বছৰৰো অধিক সময় অতিবাহিত কৰিছিল। তেওঁ কৈছিল যে তেওঁ অষ্ট্ৰেলিয়ালৈ উভতি গৈছিল, নিজৰ দেশলৈ ঘূৰি গৈছিল, কিন্তু তেওঁ কেতিয়াও বৃন্দাবনক পাহৰি যোৱা নাছিল। গতিকে তেওঁ বৃন্দাবন আৰু ইয়াৰ আধ্যাত্মিক আত্মাৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন কৰিবলৈ অষ্ট্ৰেলিয়াত বৃন্দাবন স্থাপন কৰিছিল। তেওঁ তেওঁৰ কলাক এটা মাধ্যম হিচাপে প্ৰস্তুত কৰিছিল আৰু এক আশ্চৰ্যকৰ বৃন্দাবন তৈয়াৰ কৰিছিল। দৰ্শনাৰ্থীসকলে ইয়াত বিভিন্ন ধৰণৰ শিল্পকলা চাবলৈ সুযোগ পায়। তেওঁলোকে ভাৰতৰ আটাইতকৈ বিখ্যাত তীৰ্থস্থান - বৃন্দাবন, নৱদ্বীপ আৰু জগন্নাথপুৰীৰ পৰম্পৰা আৰু সংস্কৃতিৰ এক আভাস পায়। ভগৱান কৃষ্ণৰ জীৱনৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বহুতো শিল্পকলাও ইয়াত প্ৰদৰ্শিত হৈছে। লগতে এটা শিল্পকৰ্ম আছে য'ত ভগৱান কৃষ্ণই তেওঁৰ কণমানি আঙুলিত গোবৰ্ধন পৰ্বত তুলি লৈছে, যাৰ তলত বৃন্দাবনৰ লোকসকলে আশ্ৰয় লৈআছে। জগত তৰিণীজীৰ এই আশ্চৰ্যকৰ প্ৰচেষ্টাই আমাক কৃষ্ণ ভক্তিৰ শক্তিৰ এক দৰ্শন প্ৰদান কৰে। মই তেওঁক এই প্ৰচেষ্টাৰ বাবে শুভকামনা জনাইছো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মই অষ্ট্ৰেলিয়াৰ পাৰ্থত বৃন্দাবনৰ বিষয়ে কথা পাতি আছিলো। এইটোও এটা আকৰ্ষণীয় ইতিহাস যে আমাৰ বুন্দেলখণ্ডত ঝাঞ্চীৰ সৈতে অষ্ট্ৰেলিয়াৰ সম্পৰ্ক আছে। দৰাচলতে, যেতিয়া ঝাঞ্চীৰ ৰাণী লক্ষ্মীবাইয়ে ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীৰ বিৰুদ্ধে আইনী যুঁজ দি আছিল, তেতিয়া তেওঁৰ উকীল আছিল জন লেং (জন লেং)। জন লেং মূলতঃ অষ্ট্ৰেলিয়াৰ আছিল। ভাৰতত বাস কৰাৰ সময়ত, তেওঁ ৰাণী লক্ষ্মীবাইৰ গোচৰত যুঁজিছিল। আমি সকলোৱে জানো যে ঝাঞ্চী আৰু বুন্দেলখণ্ডই আমাৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত কিমান ডাঙৰ অৱদান আগবঢ়াইছে। ইয়াত ৰাণী লক্ষ্মীবাই আৰু ঝালাকাৰী বাইৰ দৰে নায়িকাও আছিল আৰু মেজৰ ধ্যান চান্দৰ দৰে ক্ৰীড়া ৰত্নও এই অঞ্চলৰ দ্বাৰা দেশে লাভ কৰিছে।

বন্ধুসকল, কেৱল যুদ্ধক্ষেত্ৰত বীৰত্ব প্ৰদৰ্শন কৰাটো প্ৰয়োজনীয় নহয়। যেতিয়া বীৰত্ব দ্ৰুত আৰু সম্প্ৰসাৰিত হয়, প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে বহুতো কাম সম্পূৰ্ণ হ'বলৈ আৰম্ভ কৰে। মোক শ্ৰীমতী জ্যোৎস্নাই এনে বীৰত্বৰ বিষয়ে কৈছিল। জালাউনত এখন পৰম্পৰাগত নদী আছিল - নুন নদী। নুন ইয়াৰ কৃষকসকলৰ বাবে পানীৰ এক মুখ্য উৎস আছিল, কিন্তু, লাহে লাহে, নুন নদী বিলুপ্তিৰ পথলৈ আগবাঢ়িল, সামাম্য জীয়াই থকা নদীখন এক নলালৈ পৰিৱৰ্তিত হৈছিল, যি কৃষকসকলৰ বাবে জলসিঞ্চনৰ সংকটৰ সৃষ্টি কৰিছিল। জালাউনৰ মানুহে এই পৰিস্থিতি সলনি কৰিবলৈ উদ্যোগ লৈছিল। চলিত বছৰৰ মাৰ্চ মাহত এখন সমিতি গঠন কৰা হৈছিল। হাজাৰ হাজাৰ গাওঁবাসী আৰু স্থানীয় লোকে স্বতঃস্ফূৰ্তভাৱে এই অভিযানত যোগদান কৰিছিল। ইয়াত পঞ্চায়তবোৰে গাওঁবাসীৰ সৈতে ঘনিষ্ঠভাৱে কাম কৰা আৰম্ভ কৰিছিল, আৰু আজি ইমান কম সময়ৰ ভিতৰতে, আৰু অতি কম খৰচত, এই নদীখন পুনৰ জীৱিত হৈছে। কিমান কৃষক ইয়াৰ পৰা লাভান্বিত হৈছে। যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ বাহিৰেও বীৰত্বৰ এই উদাহৰণে আমাৰ দেশবাসীৰ সংকল্প প্ৰদৰ্শন কৰে, আৰু লগতে দেখুৱায় যে যদি আমি সংকল্পবদ্ধ হওঁ, একো অসম্ভৱ নহয় আৰু তেতিয়াহে মই কওঁ - সকলোৰে প্ৰচেষ্টা।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যেতিয়া আমি প্ৰকৃতিক সুৰক্ষা দিও, প্ৰকৃতিয়ে আমাক সুৰক্ষা আৰু সংৰক্ষণ প্ৰদান কৰে। আমি আমাৰ ব্যক্তিগত জীৱনতো এইটো অনুভৱ কৰো আৰু তামিলনাডুৰ জনসাধাৰণে এনে এটা উদাহৰণ বৃহৎ পৰিমাণে উপস্থাপন কৰিছে। এইটো তামিলনাডুৰ টুটুকুৰি জিলাৰ এটা উদাহৰণ। আমি জানো যে কেতিয়াবা কেতিয়াবা উপকূলীয় অঞ্চলত জলমগ্ন হোৱাৰ আশংকা থাকে। টুটুকুৰীত বহুতো সৰু দ্বীপ আৰু দ্বীপ আছিল যিবোৰ সাগৰত ডুবি যোৱাৰ আশংকা বৃদ্ধি পাইছিল। ইয়াত মানুহ আৰু বিশেষজ্ঞসকলে প্ৰকৃতিৰ জৰিয়তে এই প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগৰ উদ্ধাৰৰ উপায় আৱিষ্কাৰ কৰিছিল। এই মানুহবোৰে এতিয়া এই টেপাচবোৰত পালমাৰা গছ ৰোপণ কৰি আছে। এই গছবোৰ ঘূৰ্ণীবতাহ আৰু ধুমুহাৰ ক্ষেত্ৰতো থিয় হয় আৰু ভূমি সুৰক্ষিত কৰে। তেওঁলোকে এতিয়া অঞ্চলটো বচাবলৈ এটা নতুন আত্মবিশ্বাস প্ৰদান কৰিছে।

 বন্ধুসকল, প্ৰকৃতিয়ে আমাক কেৱল তেতিয়াহে ভাবুকি দিয়ে যেতিয়া আমি ইয়াৰ ভাৰসাম্য নষ্ট কৰো বা ইয়াৰ বিশুদ্ধতা ধ্বংস কৰো। প্ৰকৃতিয়ে আমাক মাতৃৰ দৰে অনুসৰণ কৰে আৰু আমাৰ পৃথিৱীখন নতুন ৰঙেৰে ভৰাই তোলে।

মই ছ'চিয়েল মিডিয়াত দেখিছিলো যে মেঘালয়ত এখন উৰণীয়া নাওৰ ফটো অতি ভাইৰেল হৈ পৰিছে। প্ৰথম দৃষ্টিত, এই ছবিখনে আমাক আকৰ্ষিত কৰে। আপোনালোকৰ বেছিভাগেই নিশ্চয় ইয়াক অনলাইনত দেখিছে। যেতিয়া আমি বতাহত ওপঙি থকা এই নাওখন ভালদৰে চাও, আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে ই নদীৰ পানীত গতি কৰি আছে। নদীখনৰ পানী ইমান পৰিষ্কাৰ যে আমি ইয়াৰ পাদদেশ দেখিছো আৰু নাওখন বতাহত ওপঙাৰ দৰে লাগিছে। আমাৰ দেশত বহুতো ৰাজ্য আছে, বহুতো অঞ্চল আছে য'ত মানুহে তেওঁলোকৰ প্ৰাকৃতিক ঐতিহ্যৰ ৰং সংৰক্ষণ কৰিছে। এই লোকসকলে আজিও প্ৰকৃতিৰ সৈতে একেলগে থকাৰ পথটো জীয়াই ৰাখিছে। এইটো আমাৰ সকলোৰে বাবেও এক অনুপ্ৰেৰণা। আমাৰ চাৰিওফালে যিমান প্ৰাকৃতিক সম্পদ আছে, আমি এইবোৰ ৰক্ষা কৰিব লাগে, সেইবোৰক নিজৰ প্ৰকৃত ৰূপ প্ৰদান কৰো। ইয়াতেই আমাৰ সকলোৰে স্বাৰ্থ, বিশ্বৰ স্বাৰ্থ।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীযসকল, যেতিয়া চৰকাৰে পৰিকল্পনা কৰে, বাজেট ব্যয় কৰে, সময়মতে প্ৰকল্প সম্পূৰ্ণ কৰে, মানুহে অনুভৱ কৰে যে ই কাম কৰি আছে। কিন্তু চৰকাৰৰ বহুতো কাৰ্যত, বহুতো উন্নয়নমূলক আঁচনিৰ মাজত মানৱীয় সংবেদনশীলতাই সদায়েই এক বেলেগ সুখ প্ৰদান কৰে। চৰকাৰৰ প্ৰচেষ্টাই চৰকাৰৰ আঁচনিৰ সৈতে কেনেকৈ জীৱন সলনি কৰে? যেতিয়া আমি এয়া শুনিম, আমিও সংবেদনশীলতাৰে ভৰি পৰিম। ই মনকো সন্তুষ্টি প্ৰদান কৰে আৰু জনসাধাৰণক সেই পৰিকল্পনাক জনসাধাৰণৰ ওচৰলৈ লৈ যাবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰে। এক প্ৰকাৰে, এয়া হৈছে 'স্বন্ত: সুখায়া', আৰু সেয়েহে, আজি, আমাৰ সৈতে একে ধৰণৰ দুজন অংশীদাৰে যোগ দিছে যিসকলে তেওঁলোকৰ আত্মাৰ পৰা এক নতুন জীৱন লাভ কৰিছে। তেওঁলোকে আয়ুষ্মান ভাৰত যোজনাৰ সহায়ত নিজৰ চিকিৎসা কৰাইছিল আৰু এতিয়া এক নতুন জীৱন আৰম্ভ কৰিছে। আমাৰ প্ৰথম সংগী হৈছে ৰাজেশ কুমাৰ প্ৰজাপতি যাৰ হৃদৰোগৰ সমস্যা আছিল।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যুৱপ্ৰজন্মৰে সমৃদ্ধ প্ৰতিখন দেশতে তিনিটা বিষয় যথেষ্ট গুৰুত্বপূৰ্ণ। এতিয়া সেইটোৱেই কেতিয়াবা যুৱসকলৰ প্ৰকৃত পৰিচয় হৈ পৰে। প্ৰথম কথাটো হ'ল ধাৰণা আৰু উদ্ভাৱন। দ্বিতীয়টো হ'ল বিপদাশংকা গ্ৰহণ কৰাৰ মনোভাৱ আৰু তৃতীয়টো হ'ল কেন ডু স্পিৰিট, অৰ্থাৎ যিকোনো কাম সম্পূৰ্ণ কৰাৰ সংকল্প, পৰিস্থিতি যিমানেই প্ৰতিকূল নহওঁক - যেতিয়া এই তিনিটা বস্তু মিলিত হয়, অভূতপূৰ্ব ফলাফল হয়। অলৌকিক ঘটনা ঘটে। আজিকালি আমি চাৰিওফালে শুনো ষ্টাৰ্ট-আপ, ষ্টাৰ্ট-আপ, ষ্টাৰ্ট-আপ। এইটো সঁচা যে, এয়া হৈছে ষ্টাৰ্ট-আপৰ যুগ, আৰু এয়াও সঁচা যে ষ্টাৰ্ট-আপৰ পৃথিৱীত ভাৰতে আজি এক প্ৰকাৰে বিশ্বক নেতৃত্ব দি আছে। বছৰে বছৰে, ষ্টাৰ্ট-আপে ৰেকৰ্ডসংখ্যক বিনিয়োগ লাভ কৰিছে। এই ক্ষেত্ৰটো অতি দ্ৰুত গতিত আগবাঢ়ি আছে। আনকি দেশৰ সৰু চহৰবোৰেও ষ্টাৰ্ট এণ্ড আপত প্ৰৱেশ কৰিছে। 'ইউনিকৰ্ন' শব্দটো আজিকালি বাতৰিত সঘনাই শুনিবলৈ পাও। আপুনি নিশ্চয় ইয়াৰ বিষয়ে শুনিছে। ইউনিকৰ্ন হৈছে এক ষ্টাৰ্ট-আপ যাৰ মূল্যাংকন কমেও ১ বিলিয়ন ডলাৰ, বা সাত হাজাৰ কোটি টকাতকৈ অধিক।

বন্ধুসকল, ২০১৫ চনলৈ, দেশখনত মাত্ৰ ন বা দহটা ইউনিকৰ্ন আছিল। আপুনি জানি বৰ সুখী হ'ব যে ভাৰতে এতিয়া ইউনিকৰ্নৰ পৃথিৱীতো দ্ৰুতগতিত উৰা মাৰিছে। এক প্ৰতিবেদন অনুসৰি, এই বছৰত এটা ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন হৈছে। মাত্ৰ ১০ মাহত, ভাৰতত প্ৰতি ১০দিনত এটাকৈ ইউনিকৰ্ন গঠন হৈছে। এইটোও এটা ডাঙৰ কথা কিয়নো আমাৰ যুৱপ্ৰজন্মই ক’ৰোনা মহামাৰীৰ মাজতেই এই সফলতা অৰ্জন কৰিছে। আজি, ভাৰতত ৭০ টাতকৈও অধিক ইউনিকৰ্ন সৃষ্টি হৈছে। অৰ্থাৎ, ৭০ টাতকৈও অধিক ষ্টাৰ্ট-আপ আছে যিয়ে ১ বিলিয়নতকৈ অধিক মূল্যাংকন অতিক্ৰম কৰিছে। বন্ধুসকল, ষ্টাৰ্ট-আপৰ সফলতাৰ বাবে, সকলোৱে এয়া লক্ষ্য কৰিছে যে ই দেশৰ পৰা, বিদেশৰ পৰা, বিনিয়োগকাৰীসকলৰ পৰা কেনেদৰে সমৰ্থন লাভ কৰিছে। সম্ভৱতঃ কেইবছৰমান আগতে কোনেও এয়া কল্পনাই কৰিবই পৰা নাছিল।

বন্ধুসকল, ষ্টাৰ্ট-আপৰ জৰিয়তে ভাৰতীয় যুৱক-যুৱতীসকলেও গোলকীয় সমস্যাৰ সমাধানত অৰিহণা যোগাই আছে। আজি আমি এজন যুৱ বন্ধু ময়ূৰ পাটিলৰ সৈতে কথা পাতিম, তেওঁ তেওঁৰ বন্ধুবৰ্গৰ সৈতে প্ৰদূষণৰ সমস্যা সমাধানৰ চেষ্টা কৰিছে ৷

বন্ধুসকল, কেইবছৰমান আগতে, যদি কোনোবাই কৈছিল যে তেওঁ ব্যৱসায় কৰিব বিচাৰে বা নতুন কোম্পানী এটা আৰম্ভ কৰিব বিচাৰে, তেন্তে পৰিয়ালৰ জ্যেষ্ঠসকলে উত্তৰ দিছিল: "আপুনি কিয় চাকৰি কৰিব নিবিচাৰে, চাকৰি কৰক না, ভাই। আৰে, চাকৰিৰ দৰমহাত নিৰাপত্তা আছে। অসুবিধাটোও কম। কিন্তু, আজি, যদি কোনোবাই নিজৰ কোম্পানী আৰম্ভ কৰিব বিচাৰে, তেওঁৰ চাৰিওফালৰ সকলোৱে অতি উৎসাহিত আৰু তেওঁক সম্পূৰ্ণ সমৰ্থন কৰে। বন্ধুসকল, এইটো ভাৰতৰ বিকাশৰ কাহিনীৰ এক টাৰ্ণিং পইণ্ট, য'ত মানুহে এতিয়া কেৱল চাকৰি প্ৰাৰ্থী হোৱাৰ সপোন দেখা নাই, লগতে চাকৰি সৃষ্টিকৰ্তা হোৱাৰ সপোনো দেখিছে। ই বিশ্ব মঞ্চত ভাৰতৰ স্থিতি অধিক শক্তিশালী কৰিব।

 মোৰ মৰমৰ দেশবাসীযসকল, আজি 'মন কী বাত'ত অমৃত মহোৎসৱৰ কথা আলোচনা কৰিলো। অমৃতকালৰ সময়ত আমাৰ দেশবাসীয়ে কেনেদৰে নতুন সংকল্প গ্ৰহণ কৰিব আছে সেই সন্দৰ্ভত আলোচনা কৰিলো আৰু ডিচেম্বৰ মাহত সেনাৰ সাহসিকতাৰ সৈতে জড়িত সুযোগসমূহৰ কথাও উল্লেখ কৰিলো। এই ডিচেম্বৰ মাহত আমাৰ সন্মুখত আন এটা ডাঙৰ দিন উদযাপিত হ’ব যাৰ পৰা আমি অনুপ্ৰেৰণা ল’ব পাৰো। ৬ ডিচেম্বৰত বাবাচাহেব আম্বেদকাৰৰ মৃত্যু বাৰ্ষিকী। বাবা চাহেবে তেওঁৰ গোটেই জীৱনটো দেশ আৰু সমাজৰ বাবে তেওঁৰ কৰ্তব্য পালনৰ বাবে উৎসৰ্গিত কৰিছিল। আমি কেতিয়াও পাহৰি নাযাওঁ যে আমাৰ সংবিধান, আমাৰ সংবিধানৰ মৌলিক চেতনাই আমি সকলো দেশবাসীয়ে আমাৰ নিজৰ পালন কৰিব বুলি আশা কৰে – সেয়েহে আহক আমি এইটোও সংকল্প লও যে অমৃত মহোৎসৱত, আমি অতি আন্তৰিকতাৰে আমাৰ কৰ্তব্য পালন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিম। বাবা চাহেবৰ প্ৰতি এয়াই আমাৰ প্ৰকৃত শ্ৰদ্ধাঞ্জলি হ'ব।

বন্ধুসকল, আমি এতিয়া ডিচেম্বৰ মাহত প্ৰৱেশ কৰিছো, স্বাভাৱিকতে, পৰৱৰ্তী 'মন কী বাত' হ'ব ২০২১ চনৰ এই বছৰৰ অন্তিমটো 'মন কী বাত'। মই ২০২২ চনত মোৰ যাত্ৰা পুনৰ আৰম্ভ কৰিম, আৰু মই আপোনালোকৰ পৰা অধিক পৰামৰ্শ আশা কৰি থাকিম। আপোনালোকে এই বছৰটোক কেনেদৰে বিদায় দিব, নতুন বছৰত আপোনালোকে কি কৰিব সেয়া নিশ্চিতভাৱে মোক জনাব আৰু নাপাহৰিব যে ক’ৰোনা এতিয়াও যোৱা নাই। সাৱধান হোৱাটো আমাৰ সকলোৰে দায়িত্ব।

অশেষ ধন্যবাদ। 

*****

DS/SH/VK/AK/MANN