ମୁଁ କହିବି ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ, ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ କହିବେ ଅମର ରହେ, ଅମର ରହେ।
ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ - ଅମର ରହେ, ଅମର ରହେ।
ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ - ଅମର ରହେ, ଅମର ରହେ।
ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ - ଅମର ରହେ, ଅମର ରହେ।
ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲଙ୍କ ୧୫୦ତମ ଜୟନ୍ତୀର ଐତିହାସିକ ଅବସରରେ, ଏକତାନଗରର ଏହି ଦିବ୍ୟ ପ୍ରଭାତ, ଏହି ମନୋରମ ଦୃଶ୍ୟ, ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କ ପାଦତଳେ ଆମର ଉପସ୍ଥିତି, ଆଜି ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏକ ମହାନ ମୁହୂର୍ତ୍ତର ସାକ୍ଷୀ ହେଉଛୁ। ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଚାଲିଥିବା ଏକତା ଦୌଡ଼, ରନ ଫର ୟୁନିଟି, କୋଟି କୋଟି ଭାରତୀୟଙ୍କ ଉତ୍ସାହ, ଆମେ ଏକ ନୂତନ ଭାରତର ସଂକଳ୍ପ ଶକ୍ତିକୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଭାବେ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ। ବର୍ତ୍ତମାନ ଏଠାରେ ଯେଉଁସବୁ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ହୋଇଛି, ଗତକାଲି ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଯେଉଁସବୁ ଚମତ୍କାର ପ୍ରସ୍ତୁତି ହୋଇଛି, ସେଥିରେ ମଧ୍ୟ, ଅତୀତର ପରମ୍ପରା, ବର୍ତ୍ତମାନର ଶ୍ରମ ଓ ବୀରତ୍ଵ  ଏବଂ ଭବିଷ୍ୟତର ସଫଳତାର ଝଲକ ମଧ୍ୟ ରହିଛି। ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କ ଏକ ଶହ ପଚାଶତମ ଜୟନ୍ତୀ ଉପଲକ୍ଷେ ସ୍ମାରକୀ ମୁଦ୍ରା ଏବଂ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଡାକ ଟିକଟ ମଧ୍ୟ ଜାରି କରାଯାଇଛି। ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ, ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଏକତା ଦିବସ ଅବସରରେ ମୁଁ ସମସ୍ତ ୧୪୦ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ  ବହୁତ-ବହୁତ ଶୁଭେଚ୍ଛା, ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭକାମନା    ଜଣାଉଛି।
ବନ୍ଧୁଗଣ,
ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିଲେ ଯେ, ଇତିହାସ ଲେଖିବାରେ ସମୟ ନଷ୍ଟ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ, ଇତିହାସ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ପାଇଁ ଆମକୁ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ହେବ। ତାଙ୍କର ଏହି ଭାବନା, ଆମେ ତାଙ୍କ ଜୀବନ-ଗାଥାରେ ଦେଖିବାକୁ ପାଇଥାଉ  । ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବ ଯେଉଁ ନୀତିମାନ କରିଥିଲେ, ଯେଉଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି  ନେଇଥିଲେ, ସେ ଏକ ନୂଆ ଇତିହାସ ରଚିଥିଲେ। ସ୍ୱାଧୀନତା ପରେ ସେ ପାଞ୍ଚ ଶହ ପଚାଶରୁ ଅଧିକ ଦେଶୀୟ ରାଜ୍ୟକୁ ଏକତ୍ର ଯୋଡିବାରେ ଅସମ୍ଭବ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ସେ ସମ୍ଭବ କରି ଦେଖାଇଥିଲେ। ଏକ ଭାରତ-ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାରତର ବିଚାର ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସର୍ବୋପରି ଥିଲା। ସେଥିପାଇଁ ଆଜି, ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀର ଦିନ, ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବେ ଜାତୀୟ ଏକତାର ଏକ ମହାନ ପର୍ବରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି। ଯେପରି ଆମେ ୧୪୦ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଅଗଷ୍ଟ ୧୫ ରେ ସ୍ୱାଧୀନତା ଦିବସ ଏବଂ ଜାନୁଆରୀ ୨୬ ରେ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ ପାଳନ କରିଥାଉ, ସେହିପରି ଏକତା ଦିବସର ମହତ୍ତ୍ୱ ଆମ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ଏବଂ ଗର୍ବର ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଅଟେ। ଆଜି କୋଟି କୋଟି ଲୋକ ଏକତାର ଶପଥ ନେଇଛନ୍ତି, ଆମେ ଶପଥ ନେଇଛୁ ଯେ ଆମେ ଏପରି କାର୍ଯ୍ୟକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବୁ, ଯାହା ଦେଶର ଏକତାକୁ ମଜବୁତ କରିବ। ଏଠାରେ ଏକତା ନଗରରେ, ଏକତା ମଲ୍, ଏକତା ଗାର୍ଡେନ୍, ଏକତାର ସୂତ୍ରକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରୁଥିବା ପରି ମନେହୁଏ।
ବନ୍ଧୁଗଣ, 
ଦେଶର ଏକତାକୁ ଦୁର୍ବଳ କରୁଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିନିଷରୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଦୂରେଇ ରହିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଏହା ଏକ ଜାତୀୟ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ, ଏହା ହେବ ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କ ପ୍ରତି  ପ୍ରକୃତ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି। ଏହା ଆଜି ଦେଶର ଆବଶ୍ୟକତା, ଏହା ଆଜି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟଙ୍କ ପାଇଁ ଏକତା ଦିବସର ବାର୍ତ୍ତା ଏବଂ ସଂକଳ୍ପ ମଧ୍ୟ। 
ବନ୍ଧୁଗଣ,
ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବ ଦେଶର ସାର୍ବଭୌମତ୍ୱକୁ ସବୁ ଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ ରଖିଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟବଶତଃ, ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କ ଦେହାନ୍ତ ପରେ ଯେଉଁ ବର୍ଷଗୁଡ଼ିକ ବିତିଗଲା, ସେତେବେଳେ ଦେଶର ସାର୍ବଭୌମତ୍ୱକୁ ତତ୍କାଳୀନ ସରକାର ସେତିକି ଗମ୍ଭୀରତାର ସହ ନେଇ ନ ଥିଲେ। ଗୋଟିଏ ପଟେ କାଶ୍ମୀରରେ ହୋଇଥିବା ଭୁଲ, ଅନ୍ୟ ପଟେ ଉତ୍ତର-ପୂର୍ବରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିବା ସମସ୍ୟା ଏବଂ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ସ୍ଥାନେ-ସ୍ଥାନେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିବା ନକ୍ସଲବାଦ-ମାଓବାଦୀ ଆତଙ୍କ ଏହା ଦେଶର ସାର୍ବଭୌମତ୍ୱ ପ୍ରତି ସିଧାସଳଖ ଆହ୍ୱାନ ଥିଲା। କିନ୍ତୁ, ସେହି ସମୟର ସରକାର ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କ ନୀତିକୁ ଅନୁସରଣ କରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ, ମେରୁଦଣ୍ଡହୀନ ମନୋଭାବକୁ ବାଛିଥିଲେ। ଏହାର ପରିଣାମ ଥିଲା ଦେଶରେ ହିଂସା ଏବଂ ରକ୍ତପାତ।
ବନ୍ଧୁଗଣ,
ଆଜିର ଯୁବ ପିଢ଼ିଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ , ଅନେକ ଲୋକ ହୁଏତ ଜାଣି ନ ଥିବେ ଯେ ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବ ଚାହୁଁଥିଲେ, ଯେପରି ବାକି ଦେଶୀୟ ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ମିଶ୍ରଣ କରିଥିଲେ, ସେହିପରି ସମଗ୍ର କାଶ୍ମୀରକୁ ମିଶ୍ରଣ କରାଯାଉ। କିନ୍ତୁ ନେହେରୁ ଜୀ ସେହି ଇଚ୍ଛାକୁ ପୂରଣ ହେବାକୁ ଦେଇ ନ ଥିଲେ। କାଶ୍ମୀରକୁ ଏକ ଅଲଗା ସମ୍ବିଧାନ ଏବଂ ଅଲଗା ପ୍ରତୀକ ସହିତ ବିଭାଜନ କରାଯାଇଥିଲା! 
ବନ୍ଧୁଗଣ, 
କାଶ୍ମୀରକୁ ନେଇ କଂଗ୍ରେସ କରିଥିବା ଭୁଲର ନିଆଁରେ ଦେଶ ଦଶନ୍ଧି ଦଶନ୍ଧି ଧରି ଜଳୁଥିଲା, କଂଗ୍ରେସର ଶିଥିଳ ନୀତି ଯୋଗୁଁ, କାଶ୍ମୀରର ଏକ ଅଂଶ ପାକିସ୍ତାନ ବେଆଇନ ଦଖଲକୁ ନେଇଯାଇଥିଲା, ପାକିସ୍ତାନ ଆତଙ୍କବାଦ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା, ରାଜ୍ୟ ପ୍ରାୟୋଜିତ ଆତଙ୍କବାଦ । 
ବନ୍ଧୁଗଣ, 
କାଶ୍ମୀର ଏବଂ ଦେଶକୁ ଏତେ ବଡ଼ ମୂଲ୍ୟ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା। ତେବେ କଂଗ୍ରେସ ସବୁବେଳେ ଆତଙ୍କବାଦ ଆଗରେ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇଥିଲା।
ବନ୍ଧୁଗଣ, 
କଂଗ୍ରେସ ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କ ଦୂରଦୃଷ୍ଟିକୁ ଭୁଲିଗଲା, କିନ୍ତୁ ଆମେ ଭୁଲିପାରିଲୁ ନାହିଁ। ୨୦୧୪ ମସିହା ପରେ ଦେଶ ପୁଣିଥରେ ତାଙ୍କର ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତିକୁ ଦେଖିଲା। ଆଜି ଧାରା ୩୭୦ର ବନ୍ଧନକୁ ଭାଙ୍ଗି କାଶ୍ମୀର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ମୁଖ୍ୟଧାରାରେ ସାମିଲ ହୋଇଛି। ଆଜି ପାକିସ୍ତାନ ଏବଂ ଆତଙ୍କବାଦର ମାଲିକମାନେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଛନ୍ତି ଯେ ଭାରତର ପ୍ରକୃତ ଶକ୍ତି କ’ଣ ! ଅପରେସନ୍ ସିନ୍ଦୁରରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ଦେଖିଛି, ଆଜି ଯଦି କେହି ଭାରତ ଉପରେ ଆଖି ଉଠାନ୍ତି, ତେବେ ଭାରତ  ଘରେ ପଶି ମାରିବ  । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ଭାରତର ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ପୂର୍ବ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ବଡ଼ ହୋଇଥାଏ, ପୂର୍ବ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ନିର୍ଣ୍ଣାୟକ ହୋଇଥାଏ। ଏହା ଭାରତର ଶତ୍ରୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଏକ ବାର୍ତ୍ତା, ଏହା ଲୌହ ପୁରୁଷ ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲଙ୍କ ଭାରତ, ଏହା ନିଜର ସୁରକ୍ଷା ଏବଂ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସହିତ କେବେ ମଧ୍ୟ ସାଲିସ୍ କରିବ ନାହିଁ। 
ବନ୍ଧୁଗଣ, 
ଜାତୀୟ ସୁରକ୍ଷାକୁ ନେଇ ଗତ ୧୧ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଭାରତର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ସଫଳତା ହେଉଛି- ନକ୍ସଲବାଦ, ମାଓବାଦୀ ଓ ଆତଙ୍କବାଦର ମେରୁଦଣ୍ଡ ଭାଙ୍ଗିବା। ୨୦୧୪ ମସିହା ପୂର୍ବରୁ ଆମ ଦେଶର ସ୍ଥିତି ଏପରି ଥିଲା ଯେ, ଦେଶ ଭିତରେ, ଦେଶର ମଧ୍ୟଭାଗରେ, ନକ୍ସଲ-ମାଓବାଦୀମାନେ ନିଜର ଶାସନ ଚଳାଉଥିଲେ। ଦେଶର ସମ୍ବିଧାନ ନକ୍ସଲ ଅଞ୍ଚଳରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁ ନ ଥିଲା। ପୋଲିସ ପ୍ରଶାସନ ସେଠାରେ କାମ କରିପାରୁ ନ ଥିଲା। ନକ୍ସଲମାନେ ଖୋଲାଖୋଲି ଭାବେ ନୂଆ-ନୂଆ ଆଦେଶ ଜାରି କରୁଥିଲେ। ସଡକ ନିର୍ମାଣ କରିବାକୁ ଦେଉ ନ ଥିଲେ। ସ୍କୁଲ, କଲେଜ ଏବଂ ଡାକ୍ତରଖାନା ଉପରେ ବୋମା ପକାଇ ଉଡେଇ ଦିଆ ଯାଉଥିଲା, ଏବଂ  ଶାସନ-ପ୍ରଶାସନ ସେମାନଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଅସହାୟ ଭଳି ମନେ  ହେଉଥିଲେ ।
ବନ୍ଧୁଗଣ,
୨୦୧୪ ମସିହା ପରେ ଆମ ସରକାର ନକ୍ସାଲବାଦ, ମାଓବାଦୀ ଓ ଆତଙ୍କବାଦ ଉପରେ ବ୍ୟାପକ ଆକ୍ରମଣ କରିଥିଲେ। ଆମେ ସହରଗୁଡ଼ିକରେ ବସିଥିବା ସହରାଞ୍ଚଳ ନକ୍ସଲ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ସମର୍ଥକମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏକ ପାଖକୁ ଠେଲି ଦେଇଛୁ, ଆମେ ମଧ୍ୟ ଆଦର୍ଶଗତ ଲଢ଼େଇ ଜିତିଛୁ ଏବଂ ନକ୍ସଲମାନଙ୍କ  ଗଡ଼କୁ ଯାଇ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ଯୁଦ୍ଧ କରିଛୁ, ଯାହାର ପରିଣାମ ଆଜି ଦେଶ ସମ୍ମୁଖରେ ରହିଛି। ୨୦୧୪ ମସିହା ପୂର୍ବରୁ ଦେଶର ପ୍ରାୟ ୧୨୫ଟି ଜିଲ୍ଲା ମାଓବାଦୀ କବଳରେ ଥିଲା। ଆଜି ମାତ୍ର ୧୧ଟି ବାକି ରହିଛି। ସେଥିରେ ମଧ୍ୟ, କେବଳ ତିନୋଟି ଜିଲ୍ଲାରେ ନକ୍ସାଲବାଦ ଏବେବି କିଛି ଗୁରୁତର ପ୍ରଭାବ ରଖିଛି। ଆଜି, ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ, ଏକତା ନଗରର ଏହି ଭୂମିରୁ, ମୁଁ ସମଗ୍ର ଦେଶକୁ ବିଶ୍ୱାସ ଦେଉଛି ଯେ, ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦେଶ ନକ୍ସଲବାଦ, ମାଓବାଦ ଓ ଆତଙ୍କବାଦରୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ମୁକ୍ତ ହୋଇନାହିଁ, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେ ଅଟକିବୁ ନାହିଁ, ଚୁପ୍ ବସିବୁ ନାହିଁ।
ବନ୍ଧୁଗଣ, 
ଆଜି ଦେଶର ଏକତା ଏବଂ ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ସୁରକ୍ଷା ପ୍ରତି ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ବିପଦ ଅନୁପ୍ରବେଶକାରୀଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ରହିଛି। ଦଶନ୍ଧି ଦଶନ୍ଧି ଧରି ବିଦେଶୀ ଅନୁପ୍ରବେଶକାରୀମାନେ ଦେଶକୁ ଆସୁଥିଲେ, ଦେଶବାସୀଙ୍କ ସମ୍ବଳ ଉପରେ କବଜା କରୁଥିଲେ, ଜନସଂଖ୍ୟାର ସନ୍ତୁଳନକୁ ନଷ୍ଟ କରୁଥିଲେ, ଦେଶର ଏକତାକୁ ବିପଦରେ ପକାଇ ଦେଉଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଏତେ ବଡ଼ ସମସ୍ୟାକୁ ନେଇ ପୁରୁଣା ସରକାର ଅନ୍ଧ ହୋଇ ରହିଥିଲେ। ଭୋଟ ବ୍ୟାଙ୍କ ରାଜନୀତି ଯୋଗୁଁ ରାଷ୍ଟ୍ରର ସୁରକ୍ଷା ଜାଣିଶୁଣି ବିପଦରେ ପଡ଼ିଥିଲା। ଏବେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଦେଶ ଏହି ବଡ଼ ବିପଦ ବିରୋଧରେ ମଧ୍ୟ ନିର୍ଣ୍ଣାୟକ ଲଢ଼େଇ ଲଢ଼ିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଛି। ଲାଲକିଲ୍ଲାରୁ ମୁଁ ଡେମୋଗ୍ରାଫି ମିଶନର ଘୋଷଣା କରିଛି। 
କିନ୍ତୁ ବନ୍ଧୁଗଣ,
ଏବେ ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗକୁ ଗମ୍ଭୀରତାର ସହ ନେଉଛୁ, କିଛି ଲୋକ ଦେଶର ସ୍ୱାର୍ଥ ଉପରେ ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଛନ୍ତି। ଏହି ଲୋକମାନେ ଅନୁପ୍ରବେଶକାରୀଙ୍କୁ ଅଧିକାର ଦେବା ପାଇଁ ଏକ ରାଜନୈତିକ ଲଢ଼େଇ ଲଢ଼ୁଛନ୍ତି। ସେମାନେ ଅନୁଭବ କରୁଛନ୍ତି ଯେ ଥରେ ଦେଶ ଭାଙ୍ଗି ଗଲେ ସେମାନଙ୍କୁ କିଛି ଫରକ ପଡିବ ନାହିଁ। ଯଦିଓ ସତ୍ୟ ଏହା ହେଉଛି ଯେ ଯଦି ଦେଶର ସୁରକ୍ଷା ଏବଂ ପରିଚୟ ବିପଦରେ ପଡ଼ିବ, ତେବେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ବିପଦରେ ପଡ଼ିବେ। ତେଣୁ ଆଜି ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଏକତା ଦିବସରେ ଆମକୁ ପୁଣିଥରେ ଶପଥ ନେବାକୁ ପଡ଼ିବ, ଆମେ ଭାରତରେ ରହୁଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅନୁପ୍ରବେଶକାରୀଙ୍କୁ ବାହାର କରିବା ପରେ ହିଁ ରହିବୁ ।
ବନ୍ଧୁଗଣ,
ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ଜାତୀୟ ଏକତା ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରୁ, ଏହାର ଏକ ସ୍ଵରୂପ ହେଉଛି ଚିନ୍ତାଧାରାର ବିବିଧତାକୁ ସମ୍ମାନ ଦେବା। ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ମତଭେଦ ଗ୍ରହଣୀୟ, କୌଣସି ମତଭେଦ ରହିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ। କିନ୍ତୁ ବିଡ଼ମ୍ବନାର ବିଷୟ, ସ୍ୱାଧୀନତା ପରେ ଯେଉଁ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଦେଶ ଦାୟିତ୍ୱ ଦେଇଥିଲା, ସେହି ଲୋକମାନେ ଆମ ଜନତାଙ୍କର ଆତ୍ମାକୁ ହତ୍ୟା କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ। ସେ ତାଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ଏବଂ ଆଦର୍ଶଠାରୁ ଭିନ୍ନ ଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଏବଂ ସଂଗଠନକୁ ଘୃଣା କରିଥିଲେ ଏବଂ ଅସମ୍ମାନ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ। ରାଜନୈତିକ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟତା ଦେଶରେ ଏକ ସଂସ୍କୃତିରେ ପରିଣତ ହୋଇଥିଲା। ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜାଣୁ, କଂଗ୍ରେସ ସରକାରରେ ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ ଏବଂ ତାଙ୍କ ପରମ୍ପରା ସହିତ କ’ଣ ହୋଇଛି? ଏହି ଲୋକମାନେ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ସହିତ ରହୁଥିଲେ ଏବଂ ସେ ଚାଲିଯିବା ପରେ ସେମାନେ କ’ଣ କଲେ? ନେତାଜୀ ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ସହିତ କ’ଣ କରିଥିଲେ? ଡକ୍ଟର ଲୋହିଆ ଏବଂ ଜୟପ୍ରକାଶ ନାରାୟଣଙ୍କ ଭଳି ଲୋକମାନଙ୍କ ସହ ମଧ୍ୟ କଂଗ୍ରେସ ସମାନ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲା। ଚଳିତ ବର୍ଷ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ସ୍ୱୟଂସେବକ ସଂଘର ଆରଏସଏସର 100 ବର୍ଷ ପୂରଣ ହେଉଛି।  ସଂଘ ଉପରେ ମଧ୍ୟ କିପରି  ଆକ୍ରମଣ ହୋଇଥିଲା, କିପରି ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର ହେଲା! ଗୋଟିଏ ପାର୍ଟି, ଗୋଟିଏ ପରିବାର ବାହାରେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିଚାରକୁ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରାଯାଇଥିଲା। 
ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, 
ଆମେ ଗର୍ବିତ ଯେ, ଦେଶକୁ ବିଭାଜିତ କରୁଥିବା ଏହି ରାଜନୈତିକ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟତାକୁ ଆମେ ସମାପ୍ତ କରିଛୁ। ଆମେ ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲଙ୍କ ଷ୍ଟାଚ୍ୟୁ ଅଫ୍ ୟୁନିଟି ନିର୍ମାଣ କରିଥିଲୁ। ଆମେ ବାବା ସାହେବଙ୍କ ପଞ୍ଚତୀର୍ଥ ନିର୍ମାଣ କରିଥିଲୁ। ଦିଲ୍ଲୀରେ ଥିବା ବାବାସାହେବଙ୍କ ଘର, ତାଙ୍କର ମହାପରିନିର୍ବାଣ ସ୍ଥଳ, କଂଗ୍ରେସ ଶାସନ କାଳରେ ଅବହେଳାର ଶିକାର ହୋଇ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଥିଲା। ଆମେ ସେହି ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନକୁ ଏକ ଐତିହାସିକ ସ୍ମାରକୀରେ ପରିଣତ କରିଛୁ। କଂଗ୍ରେସ ଶାସନ କାଳରେ ଜଣେ ପୂର୍ବତନ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ନାମରେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ସଂଗ୍ରହାଳୟ ଥିଲା। ଆମେ ରାଜନୈତିକ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟତା ଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବକୁ ଉଠି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ସଂଗ୍ରହାଳୟ ନିର୍ମାଣ କରିଛୁ, ଯାହା ବର୍ତ୍ତମାନ ଦେଶର ସମସ୍ତ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଅବଦାନକୁ ସମର୍ପିତ। ଆମେ କର୍ପୁରୀ ଠାକୁରଙ୍କ ଭଳି ଜଣେ ଗଣ ନାୟକଙ୍କୁ ଭାରତ ରତ୍ନ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲୁ। ଆମେ ପ୍ରଣବ ଦାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଭାରତ ରତ୍ନ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲୁ, ଯିଏକି ସାରା ଜୀବନ କଂଗ୍ରେସ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଥିଲେ। ଏବଂ ଆମେ ବିରୋଧୀ ବିଚାରଧାରା ଥିବା ମୁଲାୟମ ସିଂହ ଯାଦବଙ୍କ ଭଳି ଜଣେ ନେତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପଦ୍ମ ପୁରସ୍କାରରେ ସମ୍ମାନିତ କରିଥିଲୁ। ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତିଗୁଡ଼ିକ ପଛରେ ଥିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିଲା ରାଜନୈତିକ ପାର୍ଥକ୍ୟରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବକୁ ଉଠି ଦେଶ ପାଇଁ ଏକତାର ଭାବନାକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରିବା। ଅପରେସନ ସିନ୍ଦୂର ପରେ ବିଦେଶରେ ଆମର ସର୍ବଦଳୀୟ ପ୍ରତିନିଧିମଣ୍ଡଳରେ ମଧ୍ୟ ଆମେ ଏକତାର ଏହି ଝଲକ ଦେଖିଛୁ।
ବନ୍ଧୁଗଣ,
ରାଜନୈତିକ ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ଦେଶର ଏକତା ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରିବାର ବିଚାର ହେଉଛି ଦାସତ୍ୱର ମାନସିକତାର ଅଂଶବିଶେଷ। କଂଗ୍ରେସ କେବଳ ଇଂରେଜମାନଙ୍କଠାରୁ ଦଳ ଏବଂ କ୍ଷମତା ପାଇ ନଥିଲା, ବରଂ ଦାସତ୍ୱର ମାନସିକତାକୁ ମଧ୍ୟ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲା। ଆପଣମାନେ ଦେଖନ୍ତୁ, ଆଉ ମାତ୍ର କିଛି ଦିନ ପରେ ଆମର ଜାତୀୟ ଗୀତ 'ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍’କୁ ୧୫୦ ବର୍ଷ ହେବାକୁ ଯାଉଛି। ୧୯୦୫ ମସିହାରେ ଯେତେବେଳେ ଇଂରେଜମାନେ ବଙ୍ଗଳାର ବିଭାଜନ କରିଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍ ଏହାର ପ୍ରତିରୋଧରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ସ୍ୱର ପାଲଟି ଯାଇଥିଲା। ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍ ଦେଶର ଏକତା ଏବଂ ସଂହତିର ସ୍ୱର ପାଲଟିଥିଲା। ଏପରିକି ଇଂରେଜମାନେ ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍ କହିବା ଉପରେ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଲଗାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ। ଇଂରେଜମାନେ ଏହି ପ୍ରୟାସରେ ସଫଳ ହୋଇପାରିଲେ ନାହିଁ! ଭାରତର କୋଣ ଅନୁକୋଣରୁ ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍ ସ୍ଲୋଗାନ ପ୍ରତିଧ୍ୱନିତ ହେଉଥିଲା। କିନ୍ତୁ ଇଂରେଜମାନେ ଯାହା କରିପାରିଲେ ନାହିଁ, କଂଗ୍ରେସ ତାହା କଲା। କଂଗ୍ରେସ ଧାର୍ମିକ ଆଧାରରେ ବନ୍ଦେ ମାତରମର କେବଳ ଏକ ଅଂଶକୁ ହଟାଇ ଦେଇଥିଲା। ଅର୍ଥାତ୍, କଂଗ୍ରେସ ମଧ୍ୟ ସମାଜକୁ ବିଭାଜିତ କରିଥିଲା, ଏବଂ ଇଂରେଜମାନଙ୍କ ଏଜେଣ୍ଡାକୁ ମଧ୍ୟ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇଥିଲା।  ମୁଁ ଆଜି ବହୁତ ଦାୟିତ୍ୱର ସହ ଗୋଟିଏ କଥା କହୁଛି-ଯେଉଁଦିନ କଂଗ୍ରେସ ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍ ଭାଙ୍ଗିବାକୁ, କାଟିବାକୁ, ବିଭାଜନ କରିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଥିଲା, ସେହିଦିନ ଭାରତ ବିଭାଜନର ମୂଳଦୁଆ ପକାଇଥିଲା। ଯଦି କଂଗ୍ରେସ ସେହି ପାପ କରିନଥାନ୍ତା, ତେବେ ଆଜିର ଭାରତର ଚିତ୍ର ଭିନ୍ନ ହୋଇଥାନ୍ତା!
ବନ୍ଧୁଗଣ, 
ସେତେବେଳେ ସରକାରରେ ବସିଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କର ଏଭଳି ଚିନ୍ତାଧାରା କାରଣରୁ ଦେଶ ମଧ୍ୟ ଏତେ ଦଶନ୍ଧି ଧରି ଦାସତ୍ୱର ପ୍ରତୀକ ବହନ କରିଥିଲା। ମନେ ରଖନ୍ତୁ, ଆମ ନୌସେନାର ପତାକାରେ ଦାସତ୍ୱର ପ୍ରତୀକ ଥିଲା, ଯେତେବେଳେ ଆପଣ ଆମ ଦେଶକୁ ସେବା କରିବାର ସୁଯୋଗ ଦେଲେ, ଆମ ସରକାର ଆସିଲେ। ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଏହି ପରିବର୍ତ୍ତନ କଲୁ, ସେତେବେଳେ ରାଜପଥ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପଥ ଆରମ୍ଭ ହେଲା। ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମରେ ବିପ୍ଳବୀମାନଙ୍କ ବଳିଦାନ ସ୍ଥଳ ଆଣ୍ଡାମାନର ସେଲୁଲାର ଜେଲ୍ ମୋରାରଜୀ ଭାଇ ଦେଶାଇଙ୍କ ସରକାର କ୍ଷମତାକୁ ଆସିବା ପରେ ତାକୁ ଜାତୀୟ ସ୍ମାରକୀ ମାନ୍ୟତା ଦିଆଯାଇଥିଲା। ଆଣ୍ଡାମାନର ଦ୍ୱୀପପୁଞ୍ଜ ନିକଟରେ ଇଂରେଜମାନଙ୍କ ନାମରେ ନାମିତ ହୋଇଥିଲା । ଆମେ ଏହାକୁ ନେତାଜୀ ସୁଭାଷଙ୍କ ନାମରେ ନାମିତ କରିଛୁ। ପରମବୀର ଚକ୍ର ବିଜେତାଙ୍କ ନାମରେ ଅନେକ ଦ୍ୱୀପର ନାମକରଣ କରାଯାଇଛି। ଆମେ ଇଣ୍ଡିଆ ଗେଟରେ ନେତାଜୀ ସୁଭାଷଙ୍କର ଏକ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ମଧ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲୁ।
ବନ୍ଧୁଗଣ, 
ଦେଶର ସୁରକ୍ଷାରେ ସହିଦ ହୋଇଥିବା ସୈନିକମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦାସତ୍ୱର ମାନସିକତା କାରଣରୁ ଉଚିତ ସମ୍ମାନ ମିଳିନଥିଲା। ଜାତୀୟ ଯୁଦ୍ଧ ସ୍ମାରକୀ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରି ଆମେ ସେହି ସ୍ମୃତିଗୁଡ଼ିକୁ ଅମର କରିଦେଲୁ। ଏପରିକି ଦେଶର ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ସୁରକ୍ଷାରେ ମଧ୍ୟ ୩୬ ହଜାର ଯବାନ, ଆମ ପୁଲିସ ବାହିନୀର ଏହି ଯବାନମାନେ, ଦେଶକୁ ଜଣାନାହିଁ, ପୁଲିସ ବାହିନୀର ଏହି ଖାକି ପୋଷାକଧାରୀ ଯବାନମାନେ ୩୬ ହଜାର ଯବାନଙ୍କୁ ସହିଦ କରିଛନ୍ତି। ୩୬ ହଜାର ସହିଦ, ଏହି ସଂଖ୍ୟା ଛୋଟ ନୁହେଁ। ଆମର ପୋଲିସ, ବିଏସଏଫ, ଆଇଟିବିପି, ସିଆଇଏସଏଫ, ସିଆରପିଏଫ, ଆମର ସମସ୍ତ ଅର୍ଦ୍ଧସାମରିକ ବାହିନୀ, ସେମାନଙ୍କର ବୀରତ୍ୱକୁ ମଧ୍ୟ ସମ୍ମାନରୁ ବଞ୍ଚିତ କରାଯାଇଥିଲା। ଏହା ହେଉଛି ଆମ ସରକାର ଯିଏ ପୋଲିସ ସ୍ମାରକୀ ନିର୍ମାଣ କରି ସେହି ସହିଦମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନିତ କରିଥିଲେ। ମୁଁ ଆଜି ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲଙ୍କ ପାଦତଳେ ଠିଆ ହୋଇ, ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଯେଉଁ ପୋଲିସ ବାହିନୀରେ ରହି ସେବା କରୁଛନ୍ତି, ଆଜି ପୋଲିସ ବାହିନୀରେ ଦେଶର ସେବା କରୁଥିବା ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କୁ ଅଭିବାଦନ ଜଣାଉଛି,  ତାଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଜଣାଉଛି। ଆଜି ଦେଶ ଦାସତ୍ୱର ମାନସିକତାର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଚିହ୍ନକୁ ଦୂର କରୁଛି। ଦେଶ ପାଇଁ ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ଜୀବନ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନିତ କରି ଆମେ 'ରାଷ୍ଟ୍ର ପ୍ରଥମେ’ର ଭାବନାକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରୁଛୁ।
ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ,
ଏକତା ହେଉଛି ରାଷ୍ଟ୍ର ଏବଂ ସମାଜର ଅସ୍ତିତ୍ୱର ଆଧାର। ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମାଜରେ ଏକତା ରହିଛି, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରାଷ୍ଟ୍ରର ଅଖଣ୍ଡତା ସୁରକ୍ଷିତ ରହିଛି। ତେଣୁ, ଏକ ବିକଶିତ ଭାରତର ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ପହଞ୍ଚିବା ପାଇଁ, ଦେଶର ଏକତାକୁ ଭଙ୍ଗ କରୁଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ରକୁ ଆମକୁ ଏକତାର ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ବିଫଳ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ସେଥିପାଇଁ ଆଜି ଦେଶ ଜାତୀୟ ଏକତାର ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନିରନ୍ତର କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛି। ଭାରତର ଏକତା  ଏହି ରୀତିନୀତିର ୪ଟି ସ୍ତମ୍ଭ ରହିଛି। ଏକତାର ପ୍ରଥମ ସ୍ତମ୍ଭ ହେଉଛି ସାଂସ୍କୃତିକ ଏକତା! ଏହା ହେଉଛି ଭାରତର ସଂସ୍କୃତି ଯାହା ହଜାର ହଜାର ବର୍ଷ ଧରି ଭାରତକୁ ଏକ ରାଷ୍ଟ୍ର ଭାବରେ, ରାଜନୈତିକ ପରିସ୍ଥିତିରୁ ସ୍ୱାଧୀନ କରି ରଖିଛି। ଆମର ଦ୍ଵାଦଶ ଜ୍ୟୋତିର୍ଲିଙ୍ଗ, ସାତପୁରୀୟା, ଚାରିଟି ଧାମ, ୫୦ରୁ ଅଧିକ ଶକ୍ତିପୀଠ, ତୀର୍ଥଯାତ୍ରାର ପରମ୍ପରା, ଏହି ଜୀବନ ଶକ୍ତି ହିଁ ଭାରତକୁ ଏକ ଚୈତନ୍ୟ ରାଷ୍ଟ୍ରରେ ପରିଣତ କରିଛି। ଆଜି ଆମେ ସୌରାଷ୍ଟ୍ର ତାମିଲ ସଙ୍ଗମମ୍‌ ଏବଂ କାଶୀ ତାମିଲ ସଙ୍ଗମମ୍‌ ଭଳି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମାଧ୍ୟମରେ ଏହି ପରମ୍ପରାକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଉଛୁ। ଆମେ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ଯୋଗ ଦିବସ ଜରିଆରେ ଭାରତର ମହାନ ଯୋଗ ବିଜ୍ଞାନକୁ ଏକ ନୂଆ ପରିଚୟ ଦେଉଛୁ। ଆମର ଯୋଗ ଆଜି ଲୋକଙ୍କୁ ଯୋଡ଼ିବା ପାଇଁ ଏକ ମାଧ୍ୟମ ପାଲଟିଛି। 
ବନ୍ଧୁଗଣ, 
ଆମ ଏକତାର ଦ୍ୱିତୀୟ ସ୍ତମ୍ଭ ହେଉଛି- ଭାଷାଗତ ଏକତା! ଭାରତର ଶହ ଶହ ଭାଷା ଏବଂ ଉପଭାଷା ଭାରତର ମୁକ୍ତ ଏବଂ ସୃଜନଶୀଳ ଚିନ୍ତାଧାରାର ପ୍ରତୀକ। କାରଣ, ଆମ ଦେଶରେ କୌଣସି ସମାଜ, ଶକ୍ତି କିମ୍ବା ସମ୍ପ୍ରଦାୟ କେବେ ଭାଷାକୁ ନିଜର ଅସ୍ତ୍ର କରିନାହାନ୍ତି। ଗୋଟିଏ ଭାଷା ଲାଗୁ କରିବା ପାଇଁ କୌଣସି ପ୍ରୟାସ କରାଯାଇ ନଥିଲା। ସେଥିପାଇଁ ଭାଷାଗତ ବିବିଧତା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଭାରତ ବିଶ୍ୱରେ ଏକ ସମୃଦ୍ଧ ରାଷ୍ଟ୍ରରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି। ଆମ ଭାଷାଗୁଡ଼ିକ ସଂଗୀତର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ୱର ଭଳି ଆମର ପରିଚୟକୁ ସଶକ୍ତ କରିଛି। ସେଥିପାଇଁ, ବନ୍ଧୁଗଣ, ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାଷାକୁ ରାଷ୍ଟ୍ରଭାଷା ଭାବେ ବିବେଚନା କରୁ। ଆମେ ଗର୍ବର ସହ କହୁ ଯେ ତାମିଲ ଭଳି ଭାରତରେ ବିଶ୍ୱର ସବୁଠାରୁ ପୁରୁଣା ଭାଷା ରହିଛି, ଏବଂ ଆମେ ଏଥିପାଇଁ ଗର୍ବିତ। ଆମ ପାଖରେ ସଂସ୍କୃତ ଭଳି ଜ୍ଞାନର ଭଣ୍ଡାର ରହିଛି। ସେହିଭଳି ଭାବରେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟ ଭାଷାର ନିଜସ୍ୱ ଗୁଣ ରହିଛି, ନିଜର ସାହିତ୍ୟିକ ଏବଂ ସାଂସ୍କୃତିକ ପୁଞ୍ଜି ରହିଛି। ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟ ଭାଷାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରୁଛୁ। ଆମେ ଚାହୁଁ ଯେ ହିନ୍ଦୁସ୍ତାନର ପିଲାମାନେ ନିଜ ମାତୃଭାଷାରେ ପଢ଼ନ୍ତୁ, ଏବଂ ଆଗକୁ ବଢ଼ନ୍ତୁ। ଭାରତର ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ଦେଶର ଅନ୍ୟ ଭାଷାଗୁଡ଼ିକୁ ଜାଣନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ଶିଖନ୍ତି। ଭାଷାଗୁଡ଼ିକ ଆମ ଏକତାର ସୂତ୍ରଧର ହୁଅନ୍ତୁ। ଏବଂ ଏହା ଗୋଟିଏ ଦିନର କଥା ନୁହେଁ। ଏହା ଏକ ନିରନ୍ତର କାର୍ଯ୍ୟ, ଯେଉଁଥିପାଇଁ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମିଳିତ ଭାବେ ଦାୟିତ୍ୱ ନିର୍ବାହ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ।
ବନ୍ଧୁଗଣ, 
ଆମର ଏକତାର ତୃତୀୟ ସ୍ତମ୍ଭ ହେଉଛି-ବିନା ଭେଦଭାବରେ ବିକାଶ! କାରଣ, ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଏବଂ ଭେଦଭାବ ହେଉଛି ସାମାଜିକ ସଂରଚନାର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଦୁର୍ବଳତା। ଦେଶର ଶତ୍ରୁମାନେ ସବୁବେଳେ ଏହି ଦୁର୍ବଳତା ଗୁଡ଼ିକୁ ବ୍ୟବହାର କରିଛନ୍ତି। ସେଥିପାଇଁ ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଦେଶ ପାଇଁ ଏକ ଦୀର୍ଘକାଳୀନ ଯୋଜନା ଉପରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ। ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ ଥରେ କହିଥିଲେ ଯେ, ଯଦି ଭାରତ ୧୯୪୭ ତୁଳନାରେ ୧୦ ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ହାସଲ କରିଥାଆନ୍ତା, ତେବେ ୧୯୪୭ ସୁଦ୍ଧା ଭାରତ ଖାଦ୍ୟ ଅଭାବରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଥାଆନ୍ତା। ସେ କହିଥିଲେ ଯେ ଯେପରି ସେ ଦେଶୀୟ ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ମିଶ୍ରଣ କରିବାର ଆହ୍ୱାନର ସମାଧାନ କରିଥିଲେ, ସେହିପରି ସେ ଖାଦ୍ୟ ଅଭାବର ଆହ୍ୱାନର ମଧ୍ୟ ସମାଧାନ କରିଥାନ୍ତେ। ଏହା ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ଥିଲା। ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଆହ୍ୱାନର ମୁକାବିଲା କରିବା ପାଇଁ ଆମକୁ ଏହା ଦେଖାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଏବଂ ମୁଁ ଗର୍ବିତ ଯେ, ଆମ ସରକାର ମଧ୍ୟ ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କ ଏହି ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂକଳ୍ପଗୁଡ଼ିକୁ ପୂରଣ କରିବାରେ ନିୟୋଜିତ ଅଛନ୍ତି। ଗତ ଦଶନ୍ଧିରେ ଆମେ ୨୫ କୋଟି ଲୋକଙ୍କୁ ଦାରିଦ୍ର୍ୟରୁ ମୁକ୍ତ କରିଛୁ। ଆଜି କୋଟି କୋଟି ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ଘର ମିଳୁଛି। ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘରେ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଜଳ ପହଞ୍ଚୁଛି। ମାଗଣାରେ ଚିକିତ୍ସା କରାଯାଉଛି। ଅର୍ଥାତ୍, ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକଙ୍କ ପାଇଁ ମର୍ଯ୍ୟାଦାର ଜୀବନ ହେଉଛି ଆଜି ଦେଶର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଏବଂ ଦୂରଦୃଷ୍ଟି। ଭେଦଭାବ ଏବଂ ଦୁର୍ନୀତିମୁକ୍ତ ଏହି ନୀତିଗୁଡ଼ିକ ଆଜି ଜାତୀୟ ଏକତାକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରୁଛି।
ବନ୍ଧୁଗଣ, 
ଜାତୀୟ ଏକତାର ଚତୁର୍ଥ ସ୍ତମ୍ଭ ହେଉଛି-ହୃଦୟ ସହିତ ସଂଯୋଗ। ଆଜି ଦେଶରେ ରେକର୍ଡ ସଂଖ୍ୟକ ରାଜପଥ ଏବଂ ଏକ୍ସପ୍ରେସୱେ ନିର୍ମାଣ କରାଯାଉଛି। 'ବନ୍ଦେ ଭାରତ’ ଏବଂ ‘ନମୋ ଭାରତ’ ଭଳି ଟ୍ରେନଗୁଡ଼ିକ ଭାରତୀୟ ରେଳବାଇରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣୁଛନ୍ତି। ଛୋଟ ସହରଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଏବେ ବିମାନ ବନ୍ଦର ସୁବିଧା ସହିତ ଯୋଡ଼ିହେଉଛି। ଏହି ଆଧୁନିକ ଭିତ୍ତିଭୂମି ଭାରତ ପ୍ରତି ବିଶ୍ୱର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ବଦଳାଇ ଦେଉଛି। ଏହା ମଧ୍ୟ ଦେଶର ଉତ୍ତରରୁ ଦକ୍ଷିଣ, ପୂର୍ବରୁ ପଶ୍ଚିମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୂରତା ହ୍ରାସ କରିଛି। ଆଜି ଲୋକମାନେ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ପାଇଁ, ବ୍ୟବସାୟ ପାଇଁ ସହଜରେ ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟକୁ ଯାଉଛନ୍ତି। ଏହା ହେଉଛି ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ଏବଂ ସାଂସ୍କୃତିକ ଆଦାନପ୍ରଦାନର ଏକ ନୂତନ ଯୁଗ। ଯାହା ଜାତୀୟ ଏକତାକୁ ଶକ୍ତି ଦେଉଛି, ଏବଂ ଯେଉଁ ଡିଜିଟାଲ ବିପ୍ଳବ ଆସିଛି, ତାହା ମଧ୍ୟ ଏହି ଏକତାକୁ ନୂତନ ଶକ୍ତି ଦେବାରେ ସୁଯୋଗ ଦେଇଛି। ଆଜି, ଡିଜିଟାଲ୍ ସଂଯୋଗ ମଧ୍ୟ ହୃଦୟର ସଂଯୋଗରେ ଏକ ନୂତନ ପଥ ପରିଷ୍କାର କରୁଛି।
ବନ୍ଧୁଗଣ,
ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ ଥରେ କହିଥିଲେ-ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଦେଶ ପାଇଁ କାମ କରେ, ସେତେବେଳେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଖୁସି ଅନୁଭବ କରେ। ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଆଜି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ସମାନ କଥା ପାଇଁ ନିବେଦନ କରୁଛି। ଦେଶ ପାଇଁ କାମ କରିବା ଠାରୁ ବଡ଼ ଆନନ୍ଦ ଆଉ କିଛି ହୋଇନପାରେ। ମା' ଭାରତୀଙ୍କ ସାଧନା, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ପୂଜା। ଯେତେବେଳେ ୧୪୦ କୋଟି ଭାରତୀୟ ଏକାଠି ଠିଆ ହୁଅନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ବାଧାଗୁଡିକ ନିଜେ ରାସ୍ତା ଛାଡ଼ିଦିଅନ୍ତି। ଯେତେବେଳେ ୧୪୦ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱରରେ କଥା ହୁଅନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ସେହି ଶବ୍ଦଗୁଡ଼ିକ ଭାରତର ସଫଳତାର ସ୍ଲୋଗାନ ହୋଇଯାଏ। ଆମକୁ ଏକତାର ଏହି ମୌଳିକ ମନ୍ତ୍ରକୁ ନିଜର ସଂକଳ୍ପ କରିବାକୁ ହେବ। ଆମେ ଭାଗ ଭାଗ ହେବୁ ନାହୁଁ  , ଆମେ ଦୁର୍ବଳ ହେବୁ ନାହୁଁ, ଏହା ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କ ପାଇଁ ଆମର  ହେବ ପ୍ରକୃତ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି। ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶି 'ଏକ ଭାରତ, ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାରତ’ର ସଂକଳ୍ପକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରିବା। ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ଏକ ବିକଶିତ ଭାରତ ଏବଂ ଏକ ଆତ୍ମନିର୍ଭର ଭାରତର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ପୂରଣ କରିବା। ଏହି ଭାବନା ସହିତ ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କ ଚରଣରେ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରୁଛି। ମୋ ସହିତ କୁହନ୍ତୁ -ଭାରତ ମାତା କି ଜୟ। ବନ୍ଧୁଗଣ, ଏହି ସ୍ୱର ଦେଶର କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ପହଞ୍ଚିବା ଉଚିତ।
ଭାରତ ମାତା କି ଜୟ । 
ଭାରତ ମାତା କି ଜୟ । 
ଭାରତ ମାତା କି ଜୟ । 

ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍।
 ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍। 
ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍।
ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍। 
ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍।
ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍। 
ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍। 
ଆପଣମାନଙ୍କୁ ବହୁତ-ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ!
*****
NS/SLP