ଅର୍ଥମନ୍ତ୍ରୀ ନିର୍ମଳା ସୀତାରମଣ, ଅର୍ଥ ରାଷ୍ଟ୍ରମନ୍ତ୍ରୀ ପଙ୍କଜ ଚୌଧୁରୀ, ଏଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ନାବାର୍ଡର ବରିଷ୍ଠ ପରିଚାଳନାର ମାନ୍ୟବର ସଦସ୍ୟ, ସ୍ୱୟଂ ସହାୟକ ଗୋଷ୍ଠୀ, ସମବାୟ ବ୍ୟାଙ୍କ, କୃଷକ ଉତ୍ପାଦକ ସଂଗଠନ (FPO)ର ସଦସ୍ୟ, ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସମସ୍ତ ସମ୍ମାନିତ ଅତିଥି, ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ,

ଆପଣମାନଙ୍କୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ୨୦୨୫ ନବବର୍ଷର ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭକାମନା। ୨୦୨୫ ମସିହାର ଆରମ୍ଭରେ ଗ୍ରାମୀଣ ଭାରତ ମହୋତ୍ସବର ମହାନ ଉତ୍ସବ ଭାରତର ବିକାଶ ଯାତ୍ରାର ପ୍ରଗତିକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କରୁଛି ଏବଂ ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପରିଚୟ ସ୍ଥାପନ କରୁଛି। ଏହି ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜନ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ନାବାର୍ଡ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତ ସହଯୋଗୀମାନଙ୍କୁ ମୋର ଆନ୍ତରିକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଆମ ମଧ୍ୟରୁ ଯେଉଁମାନେ ଗାଁ ସହିତ ଜଡିତ, ଯେଉଁମାନେ ଗାଁରେ ବଢ଼ିଛୁ, ସେମାନେ ଭାରତର ଗାଁଗୁଡ଼ିକର ପ୍ରକୃତ ଶକ୍ତିକୁ ବୁଝନ୍ତି। ଯେଉଁମାନେ ଗାଁରେ ରହୁଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଗାଁ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ବାସ କରେ। ଯେଉଁମାନେ ଗାଁରେ ରହୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ କିପରି ବାସ୍ତବରେ ଗାଁ ଜୀବନକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ହୁଏ। ମୁଁ ନିଜକୁ ଭାଗ୍ୟବାନ ମନେକରେ ଯେ, ମୋର ଶୈଶବ ଏକ ଛୋଟ ସହରରେ ଏକ ସାଧାରଣ ପରିବେଶରେ ବିତିଥିଲା! ପରେ, ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ମୋ ଘରୁ ବାହାରି ବାହାରେ ପାଦ ଦେଲି, ମୋର ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ଦେଶର ଗାଁ ଏବଂ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ବିତିଥିଲା। ଫଳସ୍ୱରୂପ, ମୁଁ ଗ୍ରାମ ଜୀବନର ଚ୍ୟାଲେଞ୍ଜଗୁଡ଼ିକୁ ନିଜେ ଅନୁଭବ କରିଛି ଏବଂ ଆମର ଗାଁଗୁଡ଼ିକର ଅପାର ସମ୍ଭାବନାକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରିଛି। ପିଲାଟି ଦିନରୁ, ମୁଁ ଦେଖିଛି ଯେ, ଗାଁର ଲୋକମାନେ କେତେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ପୁଞ୍ଜି ଅଭାବରୁ ସେମାନଙ୍କୁ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ସୁଯୋଗ ମିଳେ ନାହିଁ। ମୁଁ ଗାଁ ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ ଥିବା ପ୍ରତିଭା ଏବଂ କ୍ଷମତାର ଅବିଶ୍ୱସନୀୟ ବିବିଧତା ଦେଖିଛି! ତଥାପି, ଏହି ସମ୍ଭାବନା ପ୍ରାୟତଃ ଜୀବନର ମୌଳିକ ସଂଘର୍ଷରେ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ। କେତେକ ସମୟରେ, ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଯୋଗୁଁ ଫସଲ ନଷ୍ଟ ହୁଏ; ଅନ୍ୟ ସମୟରେ, ବଜାରର ଅଭାବ ଯୋଗୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କର ଫସଲକୁ ନଷ୍ଟ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ। ଏହି କଷ୍ଟଗୁଡ଼ିକୁ ଏତେ ନିକଟରୁ ଦେଖି, ମୁଁ ଗାଁ ଏବଂ ଅବହେଳିତ ଲୋକଙ୍କ ସେବା କରିବାକୁ ପ୍ରେରଣା ପାଇଲି। ଏହା ମୋ ଭିତରେ ସେମାନଙ୍କ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ଖୋଜିବା ପାଇଁ ଏକ ସଂକଳ୍ପ ସୃଷ୍ଟି କଲା।

ଆଜି ଦେଶର ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରାଯାଉଛି ତାହା ମଧ୍ୟ ଗାଁରୁ ଶିଖାଯାଇଥିବା ଶିକ୍ଷା ଏବଂ ଅଭିଜ୍ଞତା ଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ। ୨୦୧୪ ମସିହା ଠାରୁ, ମୁଁ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ଭାରତ ସେବା ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ନିରନ୍ତର ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ହୋଇଛି। ଗାଁଗୁଡ଼ିକରେ ଲୋକଙ୍କୁ ସମ୍ମାନର ଜୀବନ ଯୋଗାଇବା ଏହି ସରକାରଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ପ୍ରାଥମିକତା। ଆମର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ହେଉଛି ଭାରତର ଗାଁଗୁଡ଼ିକର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସଶକ୍ତ କରିବା, ସେମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ୟତ୍ର ସ୍ଥାନାନ୍ତର ନକରି ଗାଁ ଭିତରେ ପ୍ରଗତି ପାଇଁ ପ୍ରଚୁର ସୁଯୋଗ ଯୋଗାଇଦେବା। ଆମେ ଗ୍ରାମ ଜୀବନକୁ ସହଜ କରିବାକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିଛୁ। ଏହାକୁ ହାସଲ କରିବା ପାଇଁ, ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗାଁରେ ମୌଳିକ ସୁବିଧା ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବା ଲାଗି ଏକ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିଛୁ। ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ଅଭିଯାନ ମାଧ୍ୟମରେ, ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘରେ ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ କରିଛୁ। ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଆବାସ ଯୋଜନା ଅଧୀନରେ, ଆମେ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳର ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ପରିବାରକୁ ପକ୍କା ଘର ଯୋଗାଇ ଦେଇଛୁ। ଆଜି, ଜଳଜୀବନ ମିଶନ ମାଧ୍ୟମରେ, ହଜାର ହଜାର ଗାଁର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘରେ ସ୍ୱଚ୍ଛ ପାନୀୟ ଜଳ ପହଞ୍ଚୁଛି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଆଜି, ୧.୫ ଲକ୍ଷରୁ ଅଧିକ ଆୟୁଷ୍ମାନ ଆରୋଗ୍ୟ ମନ୍ଦିରରେ ଲୋକମାନେ ଉନ୍ନତ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟସେବା ପାଇପାରୁଛନ୍ତି। ଡିଜିଟାଲ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା ସାହାଯ୍ୟରେ, ଆମେ ଦେଶର ସର୍ବୋତ୍ତମ ଡାକ୍ତର ଏବଂ ହସ୍ପିଟାଲଗୁଡ଼ିକୁ ଗାଁ ସହିତ ସଂଯୋଗ କରି ଟେଲିମେଡିସିନର ଲାଭ ଉଠାଇଛୁ। ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳର ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲୋକ ଇ-ସଂଜୀବନୀ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ମାଧ୍ୟମରେ ଟେଲିମେଡିସିନ୍ ସେବା ପାଇସାରିଛନ୍ତି। କୋଭିଡ-19 ମହାମାରୀ ସମୟରେ, ବିଶ୍ୱ ଆଶଙ୍କା କରିଥିଲା ​​ଯେ, ଭାରତର ଗାଁଗୁଡ଼ିକ ଏପରି ସଙ୍କଟର ମୁକାବିଲା କିପରି କରିବ। କିନ୍ତୁ ଆମେ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିଥିଲୁ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗାଁର ଶେଷ ବ୍ୟକ୍ତି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଧ୍ୟ ଟୀକା ପହଞ୍ଚିବ।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଗ୍ରାମୀଣ ଅର୍ଥନୀତିକୁ ସୁଦୃଢ଼ ​​କରିବା ପାଇଁ, ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ଜନସଂଖ୍ୟାର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବର୍ଗକୁ ବିଚାର ବିମର୍ଶ କରି ଅର୍ଥନୈତିକ ନୀତି ପ୍ରଣୟନ କରିବା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ। ମୁଁ ଖୁସି ଯେ ଗତ ୧୦ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ, ଆମ ସରକାର ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ସମାଜର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବର୍ଗ ପାଇଁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ନୀତି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଛନ୍ତି। କିଛି ଦିନ ପୂର୍ବରୁ, କ୍ୟାବିନେଟ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଫସଲ ବୀମା ଯୋଜନାକୁ ଆଉ ଏକ ବର୍ଷ ପାଇଁ ବୃଦ୍ଧି କରିବାକୁ ଅନୁମୋଦନ କରିଛି। DAP (ଡାଇ-ଆମୋନିୟମ୍ ଫସଫେଟ୍) ସାରର ମୂଲ୍ୟ ବିଶ୍ୱ ସ୍ତରରେ ଆକାଶଛୁଆଁ ହେଉଛି। ଯଦି ଆମର ଚାଷୀମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ମୂଲ୍ୟରେ ଏହାକୁ କିଣିବାକୁ ପଡ଼େ, ତେବେ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ଏତେ ଚାପ ପଡ଼ିବ ଯେ ସେମାନେ କେବେବି ସୁସ୍ଥ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଆମେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଛୁ ଯେ ବିଶ୍ୱ ପରିସ୍ଥିତି କିମ୍ବା ଆମ ଉପରେ ଯେତେ ବୋଝ ହେଉ, ଆମେ ସେହି ବୋଝକୁ ଆମ ଚାଷୀଙ୍କ ଉପରେ ପଡ଼ିବାକୁ ଦେବୁ ନାହିଁ। ଯଦିଓ ଆମକୁ ଡିଏପି ଉପରେ ସବସିଡି ବୃଦ୍ଧି କରିବାକୁ ପଡ଼େ, ଆମେ ଚାଷୀଙ୍କ ପାଇଁ ଏହାର ମୂଲ୍ୟ ସ୍ଥିର କରିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଛୁ। ଆମ ସରକାରଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ, ନୀତି ଏବଂ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରାମୀଣ ଭାରତରେ ନୂତନ ଶକ୍ତି ସଞ୍ଚାର କରୁଛି। ଆମର ଲକ୍ଷ୍ୟ ହେଉଛି ଗ୍ରାମୀଣ ଲୋକଙ୍କୁ ସର୍ବାଧିକ ଆର୍ଥିକ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରିବା, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ସେମାନେ କେବଳ ଚାଷ କରିପାରିବେ, ତାହା ନୁହେଁ ବରଂ ଗାଁରେ ନିଯୁକ୍ତି ଏବଂ ଆତ୍ମନିଯୁକ୍ତି ପାଇଁ ନୂତନ ସୁଯୋଗ ମଧ୍ୟ ପାଇପାରିବେ। ଏହି ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ସହିତ, ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ-କିଷାନ ସମ୍ମାନ ନିଧି ଅଧୀନରେ ଚାଷୀମାନଙ୍କୁ ପ୍ରାୟ ୩ ଲକ୍ଷ କୋଟି ଟଙ୍କା ଆର୍ଥିକ ସହାୟତା ଭାବରେ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଛି। ଗତ ୧୦ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ, କୃଷି ଋଣ ପରିମାଣ ୩.୫ ଗୁଣ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି। ବର୍ତ୍ତମାନ, ପଶୁପାଳନ ଚାଷୀ ଏବଂ ମତ୍ସ୍ୟ ଚାଷୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କିଷାନ କ୍ରେଡିଟ୍ କାର୍ଡ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି। ସାରା ଦେଶରେ ୯,୦୦୦ ରୁ ଅଧିକ ଚାଷୀ ଉତ୍ପାଦକ ସଂଗଠନ (FPO) କୁ ମଧ୍ୟ ଆର୍ଥିକ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି। ଏହା ସହିତ, ଆମେ ଗତ ଦଶନ୍ଧିରେ ଅନେକ ଫସଲ ପାଇଁ ସର୍ବନିମ୍ନ ସହାୟକ ମୂଲ୍ୟ (MSP) ନିରନ୍ତର ବୃଦ୍ଧି କରିଛୁ।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଆମେ ସ୍ୱାମୀତ୍ୱ ଯୋଜନା ଭଳି ପଦକ୍ଷେପ ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରିଛୁ, ଯାହା ମାଧ୍ୟମରେ ଗ୍ରାମ ବାସିନ୍ଦାମାନେ ସମ୍ପତ୍ତି ମାଲିକାନା କାଗଜପତ୍ର ପାଉଛନ୍ତି। ଗତ ୧୦ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ, ଏମ୍‌ଏସ୍‌ଏମ୍‌ଇ (ସୂକ୍ଷ୍ମ, କ୍ଷୁଦ୍ର ଏବଂ ମଧ୍ୟମ ଉଦ୍ୟୋଗ) କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ଅନେକ ନୀତି କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରାଯାଇଛି। ଏହି ବ୍ୟବସାୟଗୁଡ଼ିକ କ୍ରେଡିଟ୍ ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି ଯୋଜନାରୁ ଲାଭବାନ ହୋଇଛନ୍ତି, ଯାହା ସିଧାସଳଖ ଏକ କୋଟିରୁ ଅଧିକ ଗ୍ରାମୀଣ ଏମ୍‌ଏସ୍‌ଏମ୍‌ଇକୁ ସମର୍ଥନ କରିଛି। ଆଜି, ମୁଦ୍ରା ଯୋଜନା, ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ଏବଂ ଷ୍ଟାଣ୍ଡ ଅପ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ଭଳି ଯୋଜନା ମାଧ୍ୟମରେ ଗ୍ରାମର ଯୁବକମାନେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସମର୍ଥନ ପାଉଛନ୍ତି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଗ୍ରାମଗୁଡ଼ିକର ଦୃଶ୍ୟପଟ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାରେ ସମବାୟ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିଛି। ଆଜି ଭାରତ ସମବାୟ ମାଧ୍ୟମରେ ସମୃଦ୍ଧି ହାସଲ କରିବା ପଥରେ ଆଗେଇ ଚାଲିଛି। ଏହି ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି, ୨୦୨୧ ମସିହାରେ ଏକ ନୂତନ ସମବାୟ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା। ଚାଷୀ ଏବଂ ଗ୍ରାମବାସୀମାନେ ସେମାନଙ୍କ ଉତ୍ପାଦର ଉତ୍ତମ ମୂଲ୍ୟ ପାଇବା ଏବଂ ଗ୍ରାମୀଣ ଅର୍ଥନୀତିକୁ ସୁଦୃଢ଼ ​​କରିବା ପାଇଁ ଦେଶବ୍ୟାପୀ ପ୍ରାୟ ୭୦,୦୦୦ ପ୍ରାଥମିକ କୃଷି ଋଣ ସମାଜ (PACS) କମ୍ପ୍ୟୁଟରୀକରଣ କରାଯାଉଛି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

କୃଷି ବ୍ୟତୀତ, ଆମ ଗାଁର ଅନେକ ଲୋକ ପାରମ୍ପରିକ କଳା ଏବଂ କୌଶଳରେ ନିୟୋଜିତ ଅଛନ୍ତି। ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, କମାର, ବଢ଼େଇ ଏବଂ କୁମ୍ଭାର - ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶ ଗାଁରେ ରହି କାମ କରୁଛନ୍ତି। ଏହି କାରିଗରମାନେ ଗ୍ରାମୀଣ ଏବଂ ସ୍ଥାନୀୟ ଅର୍ଥନୀତିରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅବଦାନ ଦେଉଛନ୍ତି। ତଥାପି, ଅତୀତରେ, ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରାୟତଃ ଅବହେଳିତ କରାଯାଉଥିଲା। ଏହାର ସମାଧାନ ପାଇଁ, ଆମେ ସେମାନଙ୍କୁ ସଶକ୍ତ କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ବିଶ୍ୱକର୍ମା ଯୋଜନା ଆରମ୍ଭ କରିଛୁ। ଏହି ଯୋଜନା ସେମାନଙ୍କୁ ନୂତନ କୌଶଳ ହାସଲ କରିବା, ଅଭିନବ ଉତ୍ପାଦ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର କ୍ଷମତା ବୃଦ୍ଧି କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ସହିତ ସୁଲଭ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରିବ। ବିଶ୍ୱକର୍ମା ଯୋଜନା ଦେଶବ୍ୟାପୀ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ପାରମ୍ପରିକ କାରିଗରଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କର ବ୍ୟବସାୟରେ ଉନ୍ନତି ଏବଂ ସଫଳତା ଲାଭ କରିବାର ସୁଯୋଗ ଦେଉଛି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଯେତେବେଳେ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ମହତ୍ ହୋଇଥାଏ, ଫଳାଫଳ ମଧ୍ୟ ସମାନ ଭାବରେ ସନ୍ତୋଷଜନକ ହୋଇଥାଏ। ବିଗତ ୧୦ ବର୍ଷର କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ଦେଶ ପାଇଁ ଫଳାଫଳ ଦେବା ଆରମ୍ଭ କରୁଛି। କିଛି ଦିନ ପୂର୍ବରୁ, ଦେଶରେ ଏକ ପ୍ରମୁଖ ସର୍ଭେ କରାଯାଇଥିଲା, ଯାହା ଅନେକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅନ୍ତର୍ଦୃଷ୍ଟି ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲା। ୨୦୧୧ ମସିହା ତୁଳନାରେ, ଗ୍ରାମୀଣ ଭାରତରେ ବ୍ୟବହାର - କିମ୍ବା ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କ କ୍ରୟ ଶକ୍ତି - ପ୍ରାୟ ତିନିଗୁଣ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି। ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଯେ, ଗ୍ରାମୀଣ ଲୋକମାନେ ଏବେ ସେମାନଙ୍କ ପସନ୍ଦର ଜିନିଷ ଉପରେ ଅଧିକ ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଛନ୍ତି। ପୂର୍ବରୁ, ପରିସ୍ଥିତି ଏପରି ଥିଲା ଯେ, ଗ୍ରାମୀଣ ଲୋକମାନେ ଖାଦ୍ୟ ଏବଂ ମୌଳିକ ଆବଶ୍ୟକତା ଉପରେ ସେମାନଙ୍କର ଆୟର ୫୦% ରୁ ଅଧିକ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବାକୁ ପଡୁଥିଲା। ସ୍ୱାଧୀନତା ପରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ, ଗ୍ରାମୀଣ ଅଞ୍ଚଳରେ ଖାଦ୍ୟ ଉପରେ ଖର୍ଚ୍ଚ ୫୦% ତଳକୁ ଖସିଯାଇଛି, ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକୀୟ ଜିନିଷ ଉପରେ ଖର୍ଚ୍ଚ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି। ଏହା ସୂଚିତ କରେ ଯେ ଲୋକମାନେ ଏବେ ସେମାନଙ୍କର ଆରାମ, ଇଚ୍ଛା ଏବଂ ଆବଶ୍ୟକତା ପାଇଁ ଜିନିଷ କିଣୁଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର ଜୀବନର ଗୁଣବତ୍ତା ଉନ୍ନତ କରିବା ପାଇଁ ଅଧିକ ନିବେଶ କରୁଛନ୍ତି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ସର୍ଭେରୁ ଆଉ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍କର୍ଷ ମିଳିଛି ଯେ, ସହରାଞ୍ଚଳ ଏବଂ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ମଧ୍ୟରେ ଉପଭୋଗର ପାର୍ଥକ୍ୟ ହ୍ରାସ ପାଇଛି। ପୂର୍ବରୁ, ଏକ ସହରାଞ୍ଚଳ ପରିବାର ଏବଂ ଏକ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଖର୍ଚ୍ଚ କରାଯାଇଥିବା ପରିମାଣ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପାର୍ଥକ୍ୟ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ, ଧୀରେ ଧୀରେ, ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ଲୋକମାନେ ସେମାନଙ୍କ ସହରାଞ୍ଚଳ ପ୍ରତିପକ୍ଷଙ୍କ ସହିତ ସମକକ୍ଷ ହେଉଛନ୍ତି। ଆମର ନିରନ୍ତର ପ୍ରୟାସ ଦ୍ୱାରା, ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ଏବଂ ସହରାଞ୍ଚଳ ମଧ୍ୟରେ ଏହି ପାର୍ଥକ୍ୟ ହ୍ରାସ ପାଉଛି। ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ଭାରତ ଅନେକ ସଫଳତାର କାହାଣୀରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଯାହା ଆମକୁ ପ୍ରେରଣା ଦିଏ।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଆଜି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଏହି ସଫଳତାଗୁଡ଼ିକୁ ଦେଖେ, ମୁଁ ପ୍ରାୟତଃ ଭାବୁଛି ଯେ, ପୂର୍ବ ସରକାରମାନଙ୍କ ସମୟରେ ଏହି ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକ କାହିଁକି ହୋଇପାରିନଥିଲା - ଆମକୁ କାହିଁକି ମୋଦୀଙ୍କ ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ ପଡିଲା? ସ୍ୱାଧୀନତା ପରେ ଦଶନ୍ଧି ଧରି, ଦେଶର ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଗ୍ରାମ ମୌଳିକ ଆବଶ୍ୟକତାରୁ ବଞ୍ଚିତ ଥିଲା। ମୋତେ କୁହନ୍ତୁ, ସର୍ବାଧିକ ସଂଖ୍ୟକ ଅନୁସୂଚିତ ଜାତି (SC), ଅନୁସୂଚିତ ଜନଜାତି (ST), ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପଛୁଆ ବର୍ଗ (OBC) କେଉଁଠାରେ ରୁହନ୍ତି? ଏହି ସମ୍ପ୍ରଦାୟଗୁଡ଼ିକ ମୁଖ୍ୟତଃ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ରୁହନ୍ତି। ଏହି SC, ST ଏବଂ OBC ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ଗାଁରେ ରୁହନ୍ତି। ପୂର୍ବ ସରକାରଗୁଡ଼ିକ ଏହି ସମ୍ପ୍ରଦାୟଗୁଡ଼ିକର ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଭାବରେ ସମାଧାନ କରି ନଥିଲେ। ଫଳସ୍ୱରୂପ, ଗ୍ରାମରୁ ନିରନ୍ତର ସ୍ଥାନାନ୍ତରଣ ଚାଲିଲା, ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଲା, ଏବଂ ଗ୍ରାମୀଣ ତଥା ସହରାଞ୍ଚଳ ମଧ୍ୟରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଲା। ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଆଉ ଏକ ଉଦାହରଣ ଦେଉଛି। ଆପଣ ଜାଣନ୍ତି, ଅତୀତରେ ଆମର ସୀମାନ୍ତ ଗ୍ରାମଗୁଡ଼ିକ ବିଷୟରେ ଧାରଣା କ’ଣ ଥିଲା? ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଦେଶର ଶେଷ ଗ୍ରାମ କୁହାଯାଉଥିଲା। ଆମେ ସେମାନଙ୍କୁ ଶେଷ ଗ୍ରାମ କହିବା ବନ୍ଦ କରି କହିଲୁ, "ଯେତେବେଳେ ସୂର୍ଯ୍ୟର ପ୍ରଥମ କିରଣ ଉଠେ, ସେଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରଥମ ଗ୍ରାମ ଉପରେ ପଡ଼ିଥାଏ ଏବଂ ଏହା ଶେଷ ଗ୍ରାମ ନୁହେଁ, ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଅସ୍ତ ହୁଏ, ଶେଷ କିରଣ ମଧ୍ୟ ସେହି ଦିଗରେ ପ୍ରଥମ ଗ୍ରାମ ଉପରେ ପଡ଼ିଥାଏ।" ତେଣୁ, ଆମ ପାଇଁ, ଏହି ଗ୍ରାମଗୁଡ଼ିକ ଶେଷ ନୁହେଁ - ସେମାନେ ପ୍ରଥମ। ଆମେ ସେମାନଙ୍କୁ "ପ୍ରଥମ ଗ୍ରାମ"ର ମାନ୍ୟତା ଦେଇଛୁ। ଏହି ସୀମାନ୍ତ ଗ୍ରାମଗୁଡ଼ିକର ବିକାଶ କରିବା ପାଇଁ, ଆମେ ଜୀବନ୍ତ ଗ୍ରାମ ଯୋଜନା ଆରମ୍ଭ କରିଛୁ। ଆଜି, ଏହି ଗ୍ରାମଗୁଡ଼ିକର ବିକାଶ ସେମାନଙ୍କ ଲୋକଙ୍କ ଆୟ ବୃଦ୍ଧି କରୁଛି। ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ କେବେ ସେମାନଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତା ବିଷୟରେ ପଚରାଯାଇ ନଥିଲା, ମୋଦୀ ସେମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନିତ କରିଛନ୍ତି। ଆମେ ଆଦିବାସୀ ଅଞ୍ଚଳଗୁଡ଼ିକର ବିକାଶ ପାଇଁ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଜନମାନ ଯୋଜନା ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରିଛୁ। ଦଶନ୍ଧି ଧରି ବିକାଶରୁ ବଞ୍ଚିତ ଥିବା ଅଞ୍ଚଳଗୁଡ଼ିକ ଏବେ ସମାନ ଅଧିକାର ପାଉଛନ୍ତି। ଗତ ୧୦ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ, ଆମ ସରକାର ପୂର୍ବ ସରକାରଙ୍କ ଅନେକ ଭୁଲକୁ ସଂଶୋଧନ କରିଛନ୍ତି। ଆଜି, ଆମେ ଏହି ମନ୍ତ୍ର ସହିତ ଆଗକୁ ବଢ଼ୁଛୁ ଯେ, ଗାଁର ବିକାଶ ଦେଶର ବିକାଶକୁ ଅଗ୍ରସର କରାଇଥାଏ। ଏହି ପ୍ରୟାସର ଫଳସ୍ୱରୂପ ଗତ ୧୦ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଦେଶର ପ୍ରାୟ ୨୫ କୋଟି ଲୋକ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ସୀମାରୁ ବାହାରି ଆସିଛନ୍ତି, ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ସର୍ବାଧିକ ସଂଖ୍ୟକ ହେଉଛନ୍ତି ଆମ ଗାଁର ଲୋକ।

ଗତକାଲି, ଭାରତୀୟ ଷ୍ଟେଟ ବ୍ୟାଙ୍କର ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ରିପୋର୍ଟ ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି। ଭାରତୀୟ ଷ୍ଟେଟ ବ୍ୟାଙ୍କର ରିପୋର୍ଟରେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ ୨୦୧୨ ମସିହାରେ ଭାରତରେ ଗ୍ରାମୀଣ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ପ୍ରାୟ ୨୬% ଥିଲା। କିନ୍ତୁ ୨୦୨୪ ମସିହା ସୁଦ୍ଧା ଗ୍ରାମୀଣ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ୨୬% ରୁ ୫% ରୁ କମକୁ ହ୍ରାସ ପାଇଛି। ଦଶନ୍ଧି ଧରି, କିଛି ଲୋକ "ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଦୂର କର" ଭଳି ସ୍ଲୋଗାନ ଦେଇ ଚାଲିଥିଲେ। ଯଦି ଆପଣ ଆପଣଙ୍କ ଗାଁର ୭୦-୮୦ ବର୍ଷ ବୟସର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପଚାରନ୍ତି, ତେବେ ସେମାନେ କହିବେ ଯେ ସେମାନେ ୧୫-୨୦ ବର୍ଷ ବୟସରୁ "ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଦୂର କର" ର ଏହି ସ୍ଲୋଗାନ ଶୁଣି ଆସୁଛନ୍ତି। ବର୍ତ୍ତମାନ, ଏହି ଲୋକମାନେ ସେମାନଙ୍କର ୮୦ ଦଶକରେ ଅଛନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ଆଜି, ପରିସ୍ଥିତି ବଦଳି ଯାଇଛି। ଆମ ଦେଶରେ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ପ୍ରକୃତରେ ହ୍ରାସ ପାଇବା ଆରମ୍ଭ କରିଛି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଭାରତର ଗ୍ରାମୀଣ ଅର୍ଥନୀତିରେ ମହିଳାମାନଙ୍କର ସର୍ବଦା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି ଏବଂ ଆମ ସରକାର ସେହି ଭୂମିକାକୁ ଆହୁରି ବିସ୍ତାର କରୁଛି। ଆଜି, ଆମେ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ବ୍ୟାଙ୍କ ସଖୀ ଏବଂ ବୀମା ସଖୀ ଭାବରେ ଗ୍ରାମୀଣ ଜୀବନକୁ ପୁନଃପରିଭାଷିତ କରୁଥିବାର ଦେଖୁଛୁ। ମୁଁ ଥରେ ଜଣେ ବ୍ୟାଙ୍କ ସଖୀଙ୍କୁ ଭେଟିଥିଲି, ଏବଂ ସମସ୍ତ ବ୍ୟାଙ୍କ ସଖୀଙ୍କ ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଥିବା ସମୟରେ, ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ମୋତେ କହିଥିଲେ ଯେ, ସେ ପ୍ରତିଦିନ ୫୦-୬୦-୭୦ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାର କାରବାର କରନ୍ତି। ମୁଁ କିପରି ପଚାରିଲି, ସେ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, "ମୁଁ ସକାଳେ ୫୦ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ନେଇ ବାହାରକୁ ଯାଏ।" ମୋ ଦେଶରେ, ଜଣେ ଯୁବତୀ ତାଙ୍କ ବ୍ୟାଗରେ ୫୦ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଧରି ବୁଲୁଛନ୍ତି, ସେ ଆମ ଦେଶର ଏକ ନୂତନ ଚେହେରା। ଗାଁ ସାରା, ମହିଳାମାନେ ସ୍ୱୟଂ ସହାୟକ ଗୋଷ୍ଠୀ ମାଧ୍ୟମରେ ଏକ ବିପ୍ଳବ ସୃଷ୍ଟି କରୁଛନ୍ତି। ଆମେ ୧.୧୫ କୋଟି ମହିଳାଙ୍କୁ 'ଲକ୍ଷପତି ଦିଦି' କରିଛୁ। 'ଲକ୍ଷପତି ଦିଦି' ହେବାର ଅର୍ଥ କେବଳ ଥରେ ୧ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରିବା ନୁହେଁ - ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ବାର୍ଷିକ ୧ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାରୁ ଅଧିକ ରୋଜଗାର କରିବା। ଆମର ସଂକଳ୍ପ ହେଉଛି ୩ କୋଟି ମହିଳାଙ୍କୁ 'ଲକ୍ଷପତି ଦିଦି' କରିବା। ଆମେ ଦଳିତ, ପଛୁଆ ଏବଂ ଆଦିବାସୀ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ସଶକ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଯୋଜନା ମଧ୍ୟ ଚଲାଉଛୁ।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଆଜି ଦେଶରେ ଗ୍ରାମୀଣ ଭିତ୍ତିଭୂମି ଉପରେ ପୂର୍ବ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ଧ୍ୟାନ ଦିଆଯାଇଛି। ଦେଶର ଅଧିକାଂଶ ଗ୍ରାମ ଏବେ ରାଜପଥ, ଏକ୍ସପ୍ରେସ-ୱେ ଏବଂ ରେଳପଥ ସହିତ ସଂଯୁକ୍ତ। ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଗ୍ରାମ ସଡ଼କ ଯୋଜନା ଅଧୀନରେ, ଗତ ୧୦ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ପ୍ରାୟ ୪ ଲକ୍ଷ କିଲୋମିଟର ରାସ୍ତା ନିର୍ମାଣ କରାଯାଇଛି। ଡିଜିଟାଲ ଭିତ୍ତିଭୂମି ଦୃଷ୍ଟିରୁ, ଆମର ଗାଁଗୁଡ଼ିକ ୨୧ ଶତାବ୍ଦୀର ଆଧୁନିକ କେନ୍ଦ୍ର ପାଲଟିଛି। ଆମ ଗାଁର ଲୋକମାନେ ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଭୁଲ ପ୍ରମାଣିତ କରିଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଭାବୁଥିଲେ ଯେ, ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ବାସିନ୍ଦା ଡିଜିଟାଲ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା ଗ୍ରହଣ କରିପାରିବେ ନାହିଁ। ମୁଁ ଏଠାରେ ଦେଖୁଛି, ସମସ୍ତେ ମୋବାଇଲ୍ ଫୋନ୍‌ରେ ଭିଡିଓ ରେକର୍ଡ କରୁଛନ୍ତି - ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳର। ଆଜି, ଦେଶର ୯୪% ରୁ ଅଧିକ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ପରିବାର ଟେଲିଫୋନ୍ କିମ୍ବା ମୋବାଇଲ୍ ଫୋନ୍ ବ୍ୟବହାର କରୁଛନ୍ତି। ବ୍ୟାଙ୍କିଂ ସେବା ଏବଂ UPI ଭଳି ବିଶ୍ୱସ୍ତରୀୟ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା ଏବେ ଗାଁରେ ଉପଲବ୍ଧ। ୨୦୧୪ ମସିହା ପୂର୍ବରୁ, ଆମ ଦେଶରେ ୧ ଲକ୍ଷରୁ କମ୍ ସାଧାରଣ ସେବା କେନ୍ଦ୍ର (CSC) ଥିଲା। ଆଜି, ଏହି ସଂଖ୍ୟା ୫ ଲକ୍ଷରୁ ଅଧିକ ହୋଇଛି। ଏହି କେନ୍ଦ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଅନଲାଇନରେ ଡଜନ ଡଜନ ସରକାରୀ ସେବାର ପ୍ରବେଶ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି। ଏହି ଭିତ୍ତିଭୂମି ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ପ୍ରଗତିକୁ ଆଗେଇ ନେଉଛି, ନିଯୁକ୍ତି ସୁଯୋଗ ସୃଷ୍ଟି କରୁଛି ଏବଂ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳକୁ ଦେଶର ଅଭିବୃଦ୍ଧିର ଏକ ଅବିଚ୍ଛେଦ୍ୟ ଅଂଶ କରୁଛି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଏଠାରେ, ଆମ ସହିତ NABARD ର ବରିଷ୍ଠ ପ୍ରବନ୍ଧନ (Senior Management) ଉପସ୍ଥିତ ଅଛନ୍ତି। ସ୍ୱୟଂ ସହାୟକ ଗୋଷ୍ଠୀଠାରୁ କିଷାନ କ୍ରେଡିଟ୍ କାର୍ଡ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନେକ ପଦକ୍ଷେପର ସଫଳତାରେ ଆପଣମାନେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି। ଆଗକୁ ଆଗେଇ ଯାଇ ଦେଶର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପୂରଣ କରିବାରେ ଆପଣଙ୍କ ଭୂମିକା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ରହିବ। ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ FPO (କୃଷକ ଉତ୍ପାଦକ ସଂଗଠନ)ର ଶକ୍ତି ସହିତ ପରିଚିତ। FPO ପ୍ରତିଷ୍ଠା ସହିତ, ଆମର ଚାଷୀମାନେ ଏବେ ସେମାନଙ୍କ ଫସଲର ଭଲ ମୂଲ୍ୟ ପାଉଛନ୍ତି। ଆମେ ଅଧିକ FPO ସୃଷ୍ଟି କରିବା ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିବା ଏବଂ ସେହି ଦିଗରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବା ଉଚିତ। ବର୍ତ୍ତମାନ, କ୍ଷୀର ଉତ୍ପାଦନ ଚାଷୀମାନଙ୍କୁ ସର୍ବାଧିକ ଲାଭ ପ୍ରଦାନ କରୁଛି। ଆମକୁ ଅମୂଲ ଭଳି ୫-୬ଟି ସମବାୟ ସଂସ୍ଥା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଦିଗରେ କାମ କରିବାକୁ ପଡିବ, ଯାହାର ଦେଶବ୍ୟାପୀ ଉପସ୍ଥିତି ଅଛି। ଦେଶ ଏବେ ପ୍ରାକୃତିକ କୃଷିକୁ ଏକ ମିଶନ ଭାବରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଉଛି। ପ୍ରାକୃତିକ କୃଷିକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ଆମକୁ ଏହି ପଦକ୍ଷେପରେ ଅଧିକ ଚାଷୀଙ୍କୁ ସାମିଲ କରିବାକୁ ପଡିବ। ଆମେ ଆମର ସ୍ୱୟଂ ସହାୟକ ଗୋଷ୍ଠୀଗୁଡ଼ିକୁ କ୍ଷୁଦ୍ର ଏବଂ ଅଣୁ ଶିଳ୍ପ (MSME) ସହିତ ମଧ୍ୟ ସଂଯୋଗ କରିବା ଉଚିତ। ସେମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରସ୍ତୁତ ଉତ୍ପାଦଗୁଡ଼ିକ ସାରା ଦେଶରେ ଚାହିଦାରେ ଅଛି, କିନ୍ତୁ ଆମକୁ ସେମାନଙ୍କର ବ୍ରାଣ୍ଡିଂ ଏବଂ ମାର୍କେଟିଂ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ପଡିବ। ଏହା ସହିତ, ଆମକୁ ଆମର ଜିଆଇ ଉତ୍ପାଦଗୁଡ଼ିକର ଗୁଣବତ୍ତା, ପ୍ୟାକେଜିଂ ଏବଂ ବ୍ରାଣ୍ଡିଂ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ପଡିବ।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଗ୍ରାମୀଣ ଆୟକୁ ବହୁବିଧ କରିବା ପାଇଁ ଆମକୁ ଉପାୟ ଉପରେ କାମ କରିବାକୁ ପଡିବ। ଆମେ କିପରି ଗାଁରେ ଜଳସେଚନକୁ ସୁଲଭ କରିପାରିବା? ଆମକୁ ସୂକ୍ଷ୍ମ-ଜଳସେଚନ ପ୍ରଣାଳୀକୁ ବିସ୍ତାର କରିବା ଏବଂ "ଏକ ବୁନ୍ଦା ଅଧିକ ଫସଲ" ମନ୍ତ୍ରକୁ ବାସ୍ତବରେ ପରିଣତ କରିବା ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ପଡିବ। ଆମକୁ ଗ୍ରାମୀଣ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅଧିକ ସରଳ ଗ୍ରାମୀଣ ଉଦ୍ୟୋଗ ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ପଡିବ। ଏହା ସହିତ, ଆମକୁ ନିଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ପଡିବ ଯେ, ପ୍ରାକୃତିକ କୃଷିରୁ ମିଳୁଥିବା ସୁଯୋଗଗୁଡ଼ିକ ଗ୍ରାମୀଣ ଅର୍ଥନୀତିକୁ ଯଥାସମ୍ଭବ ଲାଭ ପହଞ୍ଚାଏ। ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଧାର୍ଯ୍ୟ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ କରିବା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି।

ବନ୍ଧୁଗଣ,

ଆପଣଙ୍କ ଗାଁରେ ନିର୍ମିତ ଅମୃତ ସରୋବରଗୁଡ଼ିକର ଯତ୍ନ ସମଗ୍ର ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ଦ୍ୱାରା ନିଆଯିବ। ସେହି ସମୟରେ, "ଏକ ପେଡ ମା’ କେ ନାମ" (ମା’ ପାଇଁ ଗଛଟିଏ) ନାମକ ଏକ ଜାତୀୟ ଅଭିଯାନ ଚାଲିଛି। ଗାଁର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଏହି ପଦକ୍ଷେପର ଅଂଶ ହେବାକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେବା ଜରୁରୀ, ଆମକୁ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବାଗୁ ପଡିବ ଯେ, ଆମ ଗାଁରେ ଯଥାସମ୍ଭବ ଅଧିକ ଗଛ ଲଗାଯିବ। ଆଉ ଏକ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରାସଙ୍ଗିକତା ହେଉଛି—ଆମର ଗାଁର ପରିଚୟ ଏହାର ଏକତା, ସମନ୍ୱୟ ଏବଂ ପ୍ରେମ ସହିତ ଜଡିତ। ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟବଶତଃ, କିଛି ବ୍ୟକ୍ତି ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ଜାତି ନାମରେ ସମାଜରେ ବିଷ ପ୍ରସାର କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି, ଆମର ସାମାଜିକ ଗଠନକୁ ଦୁର୍ବଳ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି। ଆମେ ଏହି ଷଡଯନ୍ତ୍ରକୁ ରୋକିବା ଏବଂ ଆମର ‘ସାଞ୍ଝୀ ବିରାସତ’ (ସାମୂହିକ ଐତିହ୍ୟ) ଏବଂ ‘ସାଞ୍ଝୀ ସଂସ୍କୃତି’ (ସାମୂହିକ ସଂସ୍କୃତି) କୁ ସଂରକ୍ଷଣ ଏବଂ ସୁଦୃଢ଼ କରିବାକୁ ପଡିବ।

ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ,

ଆମର ସଂକଳ୍ପ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗାଁରେ ପହଞ୍ଚିବା ଉଚିତ, ଏବଂ ଗ୍ରାମୀଣ ଭାରତର ଏହି ଉତ୍ସବ ସମସ୍ତ ଗାଁରେ ବ୍ୟାପିବା ଉଚିତ। ଆମକୁ ନିରନ୍ତର ଭାବରେ ଏକାଠି କାମ କରିବାକୁ ପଡିବ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଆମର ଗାଁଗୁଡ଼ିକ ଅଧିକ ସୁଦୃଢ ଏବଂ ସଶକ୍ତ ହେବ। ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଯେ ଗାଁର ବିକାଶ ପ୍ରତି ପ୍ରତିବଦ୍ଧତା 'ବିକଶିତ ଭାରତ' (Developed India) ର ସ୍ୱପ୍ନ ପୂରଣ କରିବ। ଆଜି, ମୁଁ ଗାଁ ଲୋକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆଣୁଥିବା GI-ଟ୍ୟାଗ୍ ହୋଇଥିବା ଉତ୍ପାଦ ପ୍ରଦର୍ଶିତ ଷ୍ଟଲ ପରିଦର୍ଶନ କରିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଲି। ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମାଧ୍ୟମରେ, ଯେଉଁମାନେ ନିୟମିତ ଭାବରେ ଗାଁ ପରିଦର୍ଶନ କରିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇ ନାହାଁନ୍ତି - ଅତି କମରେ ଗୋଟିଏ ଥର ବୁଲି ମୋ ଗାଁର ସମ୍ଭାବନା ଦେଖିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଦିଲ୍ଲୀର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି। ଆମ ଗାଁରେ ବହୁତ ବିବିଧତା ଏବଂ ସମ୍ଭାବନା ଅଛି ଏବଂ ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଯେ, ଯେଉଁମାନେ କେବେ ଗାଁ ପରିଦର୍ଶନ କରିନାହାଁନ୍ତି ସେମାନେ ଏହା ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବେ। ଏହି କାମ ଆପଣମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କରାଯାଇଛି ଏବଂ ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ ଅଭିନନ୍ଦନର ପାତ୍ର। ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ ମୋର ଆନ୍ତରିକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି ଏବଂ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛି।

ସ୍ୱୀକାରୋକ୍ତି : ଏହା ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଭାଷଣର ଆନୁମାନିକ ଅନୁବାଦ। ମୂଳ ଭାଷଣ ହିନ୍ଦୀରେ ଦିଆଯାଇଥିଲା।

*****

MT