വിദ്യാർത്ഥി: പരീക്ഷാ പേ ചർച്ചയ്ക്കായി ഞങ്ങൾ വളരെ ആവേശത്തിലാണ്!

ഖുഷി: ഇന്ന്, ഞാൻ ഒരു സ്വപ്നത്തിൽ ജീവിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നുന്നു.

വൈഭവ്: ഇത്രയധികം കുട്ടികൾ ഈ പരിപാടിയിൽ രജിസ്റ്റർ ചെയ്തത് ഒരു വലിയ ഭാഗ്യമാണ്, ഞങ്ങളും അവരിൽ ഒരാളായിരുന്നു.

സായ് ശാസ്ത്ര: ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ നടന്ന മുൻ പരീക്ഷാ പേ ചർച്ച പരിപാടി ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഇത്തവണയും അങ്ങനെ തന്നെയായിരിക്കുമെന്നാണ് ഞാൻ കരുതിയത്.

ഇറ ശർമ്മ: എന്നാൽ ഇത്തവണ അത് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ് -രീതി പൂർണ്ണമായും മാറിയിരിക്കുന്നു.

അക്ഷര: ഈ വർഷം, പരിപാടി സുന്ദർ നഴ്സറി എന്ന തുറന്ന സ്ഥലത്താണ് നടക്കുന്നത്.

അഡ്രിയേൽ ഗുരുങ്: ഞാൻ ആവേശത്തിലാണ്! എനിക്ക് വളരെ സന്തോഷമുണ്ട് - ഞാൻ വളരെയധികം ആവേശത്തിലാണ്!

അദ്വിതീയ സദുഖാൻ: ഏറെക്കാലമായി കാത്തിരുന്ന ദിവസം ഒടുവിൽ എത്തി - നമുക്ക് പ്രധാനമന്ത്രിയെ നേരിട്ട് കാണാൻ കഴിയും!

അഡ്രിയൽ ഗുരുങ്: ഇന്ന്, ഞാൻ സംവദിക്കാൻ പോകുന്നത്—

ലോപോങ്‌ഷായ് ലവായ്: ഇന്ത്യൻ പ്രധാനമന്ത്രിയുമായാണ്!

അക്ഷര ജെ. നായർ: പ്രധാനമന്ത്രി മോദി ജി എത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവരും പോസിറ്റീവിറ്റിയാൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു.

എല്ലാ വിദ്യാർത്ഥികളും: നമസ്‌തേ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നമസ്‌തേ! നിങ്ങളെല്ലാവരെയും വെവ്വേറെയായിട്ടാണോ ഇരുത്തിയത്?

വിദ്യാർത്ഥി: അല്ല സർ!

ഋതുരാജ് നാഥ്: ഞങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തെ കണ്ട നിമിഷം, എല്ലാവർക്കും ഒരു പോസിറ്റീവ് എനർജി പ്രവാഹം അനുഭവപ്പെട്ടു.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇവരിൽ എത്ര പേരെ നിങ്ങൾക്ക് അറിയാം?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, മിക്കവാറും എല്ലാവരെയും!

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, നിങ്ങൾ അവരെയെല്ലാം നിങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചോ?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ഞാൻ തീർച്ചയായും എല്ലാവരെയും ക്ഷണിക്കും!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഓ, നിങ്ങൾ ക്ഷണിക്കുമോ? നിങ്ങൾ നേരത്തെ തന്നെ ക്ഷണിക്കേണ്ടതായിരുന്നു!

ആകാൻക്ഷ അശോക്: അദ്ദേഹം അവിശ്വസനീയമാംവിധം ആകർഷകശക്തിയുള്ള സ്വാധീനശക്തിയുള്ള വ്യക്തിയാണ്!

പ്രധാനമന്ത്രി: മകരസംക്രാന്തിയിൽ നിങ്ങൾ എന്താണ് കഴിക്കുന്നത്?

എല്ലാ വിദ്യാർത്ഥികളും: (തിൽ-ഗുഡ്) എള്ളും ശർക്കരയും!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒന്ന് മാത്രമേ എടുക്കാൻ പാടുള്ളൂ എന്നൊരു നിയമവുമില്ല - ഇത് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവർക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത്ര ആസ്വദിക്കാം!

വിദ്യാർത്ഥി: പ്രധാനമന്ത്രി സർ നേരിട്ട് ഞങ്ങൾക്ക് 'തിൽ നരു' തന്നപ്പോൾ, ഞാൻ സന്തോഷിച്ചു!

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, എന്താണ് ആ ശൈലി? തിൽ-ഗുഡ് കഴിക്കൂ , മധുരമായി സംസാരിക്കൂ!

വിദ്യാർത്ഥി: തിൽ-ഗുഡ് കഴിക്കൂ , മധുരമായി സംസാരിക്കൂ!

പ്രധാനമന്ത്രി: കൊള്ളാം!

അനന്യ യു: ഒരു അതിഥി നമ്മുടെ വീട്ടിൽ വരുമ്പോൾ, ഞങ്ങൾ അവർക്ക് എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാൻ കൊടുക്കാറുണ്ട്. അതുപോലെ, അദ്ദേഹം ഞങ്ങൾക്ക് (ടിൽ-നാരു) വിളമ്പി!

പ്രധാനമന്ത്രി: കേരളത്തിൽ ഇതിനെ എന്താണ് വിളിക്കുന്നത്?

വിദ്യാർത്ഥി: ഇതിനെ ടിൽ ലഡ്ഡു എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്.

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, അവർ ഇതിനെ ടിൽ ലഡ്ഡു എന്നാണ് വിളിക്കുന്നതല്ലേ.

വിദ്യാർത്ഥി: ഇത് അവിടെ വളരെ അപൂർവമായി മാത്രമേ ലഭിക്കൂ.

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾക്ക് അത് ഇടയ്ക്കിടെ ലഭിക്കാറില്ലേ?

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരി!

വിദ്യാർത്ഥി: നമ്മളെക്കുറിച്ചും ആരോ ഓർമിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.

പ്രധാനമന്ത്രി: മറ്റൊരാൾക്ക് വേണ്ടി കുറച്ച് എടുക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ഒന്നോ രണ്ടോ മാത്രം!

പ്രധാനമന്ത്രി: അതെ, അത് വളരെ നല്ല കാര്യമാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: എനിക്ക് ഇത് ശരിക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: കൊള്ളാം! എല്ലാവരും ഇരിക്കൂ. ഇനി പറയൂ—എള്ളും ശർക്കരയും കഴിക്കാൻ ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ സീസൺ ഏതാണ്?

വിദ്യാർത്ഥി: ശൈത്യകാലം!

പ്രധാനമന്ത്രി: പിന്നെ, എന്തിനാണ് നിങ്ങൾ ഇത് കഴിക്കുന്നത്?

വിദ്യാർത്ഥി: ഇത് ശരീരത്തെ ചൂടാക്കുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരിയാണ്! ഇത് ശരീരത്തെ ചൂടാക്കുന്നു, പോഷകാഹാരത്തെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾക്കെല്ലാവർക്കും എന്തറിയാം?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ശരീരത്തിന് വിവിധ അവശ്യ ധാതുക്കൾ ആവശ്യമാണ്

പ്രധാനമന്ത്രി: പക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് ഇതിനെക്കുറിച്ച് അറിവില്ലെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ എന്തു ചെയ്യും?

വിദ്യാർത്ഥി: വാസ്തവത്തിൽ, ഇന്ത്യ ചെറു ധാന്യങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നത് അവ ഉയർന്ന പോഷകഗുണമുള്ളതുകൊണ്ടാണ്.

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങളിൽ എത്രപേർ ചെറു ധാന്യങ്ങൾ കഴിച്ചിട്ടുണ്ട്? നിങ്ങൾക്ക് അത് മനസ്സിലായിലെങ്കിൽ പോലും മിക്കവാറും എല്ലാവരും കഴിച്ചിരിക്കണം.

വിദ്യാർത്ഥി: ബജ്ര, റാഗി, ജോവർ തുടങ്ങിയ  ചെറു ധാന്യങ്ങൾ!

പ്രധാനമന്ത്രി: എല്ലാവരും അവ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ചെറു ധാന്യങ്ങൾക്ക് ആഗോള തലത്തിൽ എന്ത് സ്ഥാനമാണ് ലഭിച്ചതെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാമോ?

വിദ്യാർത്ഥി: ചെറു ധാന്യങ്ങളുടെ ഏറ്റവും വലിയ ഉത്പാദകരും ഉപഭോക്താക്കളുമാണ് ഇന്ത്യ.

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരിയാണ്! 2023-ൽ ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ അന്താരാഷ്ട്ര മില്ലറ്റ് വർഷമായി പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ലോകമെമ്പാടും അവയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു - ഇത് ഭാരതത്തിന്റെ നിർദ്ദേശമായിരുന്നു. ശരിയായ പോഷകാഹാരത്തിലൂടെ പല രോഗങ്ങളും തടയാൻ കഴിയുമെന്നതിനാൽ, പോഷകാഹാരത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവബോധം വർദ്ധിപ്പിക്കണമെന്ന് ഇന്ത്യാ ഗവൺമെന്റ് ശക്തമായി വാദിക്കുന്നു. മില്ലറ്റുകളെ സൂപ്പർഫുഡ് എന്ന് വിളിക്കുന്നു. അപ്പോൾ, നിങ്ങളിൽ എത്ര പേർക്ക് വർഷം മുഴുവനും നിങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള മില്ലറ്റ് ഉണ്ട്?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ഞങ്ങൾ ഗോതമ്പ്, ജോവർ, ബജ്ര എന്നിവ ധാന്യപ്പൊടിയിൽ കലർത്തുന്നു!

പ്രധാനമന്ത്രി: നമ്മുടെ പാരമ്പര്യങ്ങളിൽ ചില ആചാരങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഒരു പുതിയ സീസണിലെ പുതിയ പഴങ്ങൾ ആദ്യം ദൈവത്തിന് സമർപ്പിക്കുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നമ്മൾ അത് ആഘോഷിക്കുന്നു, അല്ലേ?

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇത് എല്ലായിടത്തും നടക്കുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: എന്നിട്ട് നമ്മൾ അത് പ്രസാദമായി കഴിക്കുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇതിനർത്ഥം ദൈവം പോലും ആദ്യം സീസണൽ പഴങ്ങൾ കഴിക്കുന്നു എന്നാണ്, അതിനാൽ മനുഷ്യരായ നമ്മളും സീസണൽ പഴങ്ങൾ കഴിക്കേണ്ടതല്ലേ?

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ! നമ്മൾ അത് കഴിക്കണം!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഈ സീസണിൽ നിങ്ങളിൽ എത്ര പേർ പച്ച കാരറ്റ് കഴിക്കാറുണ്ട്? നിങ്ങൾ എല്ലാവരും കാരറ്റ് ഹൽവയും ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾ കാരറ്റ് ജ്യൂസും കഴിക്കുന്നുണ്ടാകണം. നല്ല പോഷകാഹാരത്തിന് ചില ഭക്ഷണങ്ങൾ കഴിക്കുന്നത് പ്രധാനമാണെന്ന് നിങ്ങൾ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ചില ഭക്ഷണങ്ങൾ ഒഴിവാക്കേണ്ടതും പ്രധാനമാണെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നുണ്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നമ്മൾ എന്ത് കഴിക്കുന്നതാണ് ഒഴിവാക്കേണ്ടത്?

വിദ്യാർത്ഥി: ജങ്ക് ഫുഡ്!

പ്രധാനമന്ത്രി: ജങ്ക് ഫുഡ്!

വിദ്യാർത്ഥി: എണ്ണമയമുള്ളതും സംസ്കരിച്ചതുമായ മാവിൽ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്ന ഭക്ഷണങ്ങൾ രക്തത്തിലെ പഞ്ചസാരയുടെ അളവ് വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനാൽ അവ ഒഴിവാക്കണം.

പ്രധാനമന്ത്രി: അതെ! ശരി, ചില സമയങ്ങളിൽ, എന്ത് കഴിക്കണമെന്നും എന്ത് കഴിക്കരുതെന്നും നമുക്കറിയാം, പക്ഷേ എങ്ങനെ കഴിക്കണമെന്ന് നമുക്കറിയാമോ? നമുക്ക് എത്ര പല്ലുകളുണ്ട്?

വിദ്യാർത്ഥി: 32!

പ്രധാനമന്ത്രി: 32! സ്കൂളിലെ അധ്യാപകർ പലപ്പോഴും നമ്മളോട് പറയാറുണ്ട്, വീട്ടിലെ മാതാപിതാക്കൾ നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കാറുണ്ട്, നമുക്ക് 32 പല്ലുകൾ ഉള്ളതിനാൽ, കുറഞ്ഞത് 32 തവണയെങ്കിലും ഭക്ഷണം ചവയ്ക്കണമെന്ന്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ! അത് ശരിയായി ചവയ്ക്കണം.

പ്രധാനമന്ത്രി: അതിനാൽ, എങ്ങനെ കഴിക്കണമെന്ന് അറിയുന്നതും ഒരുപോലെ പ്രധാനമാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങളിൽ എത്ര പേർ ഭക്ഷണം ശ്രദ്ധിക്കാതെ കഴിക്കുന്നു - പോസ്റ്റ് ഓഫീസിൽ ഒരു കത്ത് പോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നതുപോലെ അത് വിഴുങ്ങുന്നു? അല്ലെങ്കിൽ, ഒരു സുഹൃത്ത് നിങ്ങളോടൊപ്പം ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ, 'അയാൾ എന്നെക്കാൾ കൂടുതൽ കഴിച്ചാലോ?' എന്ന് നിങ്ങൾ എപ്പോഴെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: അത് ശരിയാണ്! വളരെയധികം ശരിയാണ് സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങളിൽ എത്ര പേർ വെള്ളം കുടിക്കുമ്പോൾ അത് രുചിച്ചിട്ടുണ്ട്? അതായത്, ഞാൻ അതിന്റെ രുചി ശരിക്കും ആസ്വദിച്ചാണ് കുടിക്കുന്നത്. നിങ്ങളിൽ എത്ര പേർ ഇത് ചെയ്യുന്നു?

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: പക്ഷേ നിങ്ങളിൽ മിക്കവരും അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നില്ല! സ്കൂളിൽ പോകാനുള്ള തിരക്കായിരിക്കും നിങ്ങൾ.

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല സർ! ഇല്ല സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇല്ല, സത്യം പറയൂ.

വിദ്യാർത്ഥി: ശരിക്കും സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നമ്മൾ ചായ സാവധാനം കുടിക്കുകയും ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതുപോലെ തന്നെ വെള്ളം കുടിക്കാനും ശ്രമിക്കണം. നമ്മൾ അത് ശരിക്കും രുചിച്ചു നോക്കണം. അതിനാൽ, എങ്ങനെ കഴിക്കണം, എന്ത് കഴിക്കണം എന്ന് നമ്മൾ ചർച്ച ചെയ്തു. മൂന്നാമത്തെ പ്രധാന കാര്യം എപ്പോൾ കഴിക്കണം എന്നതാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, വൈകുന്നേരം അച്ചാറോ സാലഡോ കഴിക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കണം. രാവിലെ സാലഡ് കഴിക്കുന്നതാണ് വളരെ നല്ലത്.

വിദ്യാർത്ഥി: വൈകുന്നേരം 7 മണിക്ക് മുമ്പ് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്. ദഹനത്തെ സഹായിക്കുന്നതിനാൽ ജൈന സമൂഹത്തിലും ഈ രീതി വ്യാപകമായി പിന്തുടരുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: നമ്മുടെ രാജ്യത്ത്, കർഷകർ സാധാരണയായി എപ്പോഴാണ് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത്?

വിദ്യാർത്ഥി: ഉച്ചക്ക്, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: എനിക്കറിയാവുന്നിടത്തോളം, കർഷകർ രാവിലെ ഏകദേശം 8 അല്ലെങ്കിൽ 8:30 ന് വയലിലേക്ക് പോകുന്നതിനുമുമ്പ് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നു. അവർ ദിവസം മുഴുവൻ ജോലി ചെയ്യുന്നു, വിശക്കുന്നുവെങ്കിൽ, വയലിൽ ലഭ്യമായതെല്ലാം കഴിക്കുന്നു. വൈകുന്നേരം 5 അല്ലെങ്കിൽ 6 മണിയോടെ അവർ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുകയും സൂര്യാസ്തമയത്തിന് മുമ്പ് അത്താഴം കഴിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

പക്ഷേ നിങ്ങളെല്ലാം മിക്കവാറും പറയുക, "എനിക്ക് ഇപ്പോൾ കളിക്കാൻ പോകണം അല്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് ഒരു ടിവി ഷോ കാണണം അല്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് എന്റെ ഫോൺ നോക്കണം!" എന്ന്. നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ അമ്മയോട് പറയും, "ഇപ്പോൾ വേണ്ട അമ്മേ! എനിക്ക് ഇപ്പോൾ വിശക്കുന്നില്ല!"

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഓർക്കുക, രോഗമില്ല എന്നതു കൊണ്ട് ആരോഗ്യവാന്മാരാണെന്ന് അർത്ഥമാക്കുന്നില്ല. നമ്മുടെ സൗഖ്യം ക്ഷേമത്തിന്റെ തോതിലാണ് വിലയിരുത്തേണ്ടത്. നമ്മുടെ ഉറക്കരീതികളും നമ്മുടെ പോഷകാഹാരവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു - നമുക്ക് ആവശ്യത്തിന് ഉറക്കം ലഭിക്കുന്നുണ്ടോ അല്ലെങ്കിൽ അത് അധികമായാലും.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, പരീക്ഷാ സമയത്ത്, ഞങ്ങൾക്ക് കൂടുതൽ ഉറക്കം അനുഭവപ്പെടാറുണ്ട്, പ്രത്യേകിച്ച് അവയ്ക്ക് തയ്യാറെടുക്കുമ്പോൾ.

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, ആ സമയത്ത് നിങ്ങൾ ഉറക്കം തൂങ്ങാറുണ്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ! പരീക്ഷകൾ കഴിയുമ്പോൾ, ഉറക്കം പൂർണ്ണമായും അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു!

പ്രധാനമന്ത്രി: പോഷകാഹാരം, ക്ഷേമം, മൊത്തത്തിലുള്ള ഫിറ്റ്നസ് എന്നിവയിൽ ഉറക്കം നിർണായക പങ്ക് വഹിക്കുന്നു. വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ മുഴുവൻ മേഖലയും ഇപ്പോൾ ഉറക്കത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു - ഒരാൾ എത്ര നന്നായി ഉറങ്ങുന്നു, എത്ര മണിക്കൂർ വിശ്രമം ലഭിക്കുന്നു - ഈ വശങ്ങളെല്ലാം വളരെ ആഴത്തിൽ പഠിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ നിങ്ങളിൽ പലരും ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാകും, 'പ്രധാനമന്ത്രി എന്തിനാണ് ഞങ്ങളോട് ഉറങ്ങാൻ പറയുന്നത്?'

നിങ്ങളിൽ എത്ര പേർ ദിവസവും സൂര്യപ്രകാശം കൊള്ളുകയും പ്രകൃതിദത്ത സൂര്യപ്രകാശം ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, സ്കൂൾ അസംബ്ലി സമയത്ത് ഞങ്ങൾ സൂര്യപ്രകാശം കൊള്ളാറുണ്ട്...

പ്രധാനമന്ത്രി: അരുണാചലിൽ നിന്നുള്ള ആർക്കെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും കൂട്ടി ചേർക്കാനുണ്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: അരുണാചൽ ഉദയസൂര്യന്റെ നാടാണ്, അതിനാൽ ഞങ്ങൾ എല്ലാ ദിവസവും രാവിലെ സൂര്യപ്രകാശം കൊള്ളുന്നു!

പ്രധാനമന്ത്രി: എല്ലാവരും രാവിലെ സൂര്യപ്രകാശത്തിൽ കുറച്ച് മിനിറ്റ് ചെലവഴിക്കുന്നത് ഒരു ശീലമാക്കണം - സൗകര്യപ്രദമായ ഏത് സമയത്തും - 2, 5, അല്ലെങ്കിൽ 7 മിനിറ്റ് പോലും ശരീരത്തിന്റെ പരമാവധി ഭാഗം സൂര്യപ്രകാശം ഏൽപ്പിക്കുക. സ്കൂളിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ സൂര്യനെ നോക്കുക അല്ല ചെയ്യേണ്ട്; അത് ആലോചനാപൂർവ്വം, ഉദ്ദേശ്യത്തോടെ ചെയ്യണം.

സൂര്യോദയത്തിനുശേഷം ഒരു വൃക്ഷത്തിനടിയിൽ നിന്ന് കുറഞ്ഞത് 10 പ്രാവശ്യം നന്നായി ശ്വസിക്കാൻ നിങ്ങളിൽ എത്ര പേർ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്? നിങ്ങൾ സ്വയം പൊട്ടിത്തെറിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നിടത്തോളം ദീർഘമായി ശ്വസിക്കുക - നിങ്ങളിൽ ആരെങ്കിലും ഇത് പതിവായി പരിശീലിക്കുന്നുണ്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ദീർഘമായി ശ്വസിക്കാറില്ല, പക്ഷേ അത് വളരെ ആശ്വാസം നൽകുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്, നിങ്ങൾക്ക് ജീവിതത്തിൽ പുരോഗതി കൈവരിക്കണമെങ്കിൽ, പോഷകാഹാരം അത്യാവശ്യമാണ്. നിങ്ങൾ എന്ത് കഴിക്കുന്നു, എപ്പോൾ കഴിക്കുന്നു, എങ്ങനെ കഴിക്കുന്നു, എന്തുകൊണ്ട് കഴിക്കുന്നു - ഇതെല്ലാം പ്രധാനമാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിനായി ഒരു കുടുംബത്തെ സന്ദർശിച്ചത് ഞാൻ ഓർക്കുന്നു. അവരുടെ ഒരു മകൻ ഗോതമ്പോ ചെറുധാന്യമോ കഴിക്കാൻ വിസമ്മതിച്ചു. ഒരു അധ്യാപകൻ ഒരിക്കൽ അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞതായിരിക്കാം - അല്ലെങ്കിൽ എവിടെയോ കേട്ടിരിക്കാം -ചെറുധാന്യമോ ഗോതമ്പ് റൊട്ടിയോ കഴിച്ചാൽ അവന്റെ ചർമ്മത്തിന്റെ നിറം ഇരുണ്ടുപോകും. അതിനാൽ, അവൻ അരിയാഹാരം മാത്രമേ കഴിക്കാറുള്ളൂ.

പക്ഷേ അങ്ങനെയാകരുത് - എല്ലാ ദിവസവും എന്ത് കഴിക്കണമെന്ന് തീരുമാനിക്കാൻ നിങ്ങൾ 'ഗൂഗിൾ ഗുരു'വിനെ ആശ്രയിക്കില്ലെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു!

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾ അത് ചെയ്യാറില്ല, അല്ലേ?

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരി, ഞാൻ കുറേ നേരമായി സംസാരിക്കുന്നു. നിങ്ങളെല്ലാവരും എന്താണ് പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്?

വിദ്യാർത്ഥി: നമസ്കാരം, സർ! എന്റെ പേര് ആകാൻക്ഷ, ഞാൻ കേരളത്തിൽ നിന്നാണ് വരുന്നത്. എന്റെ ചോദ്യം...

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾ വളരെ മനോഹരമായി ഹിന്ദി സംസാരിക്കുന്നു! അതെങ്ങനെ?

വിദ്യാർത്ഥി: കാരണം എനിക്ക് ഹിന്ദി വളരെ ഇഷ്ടമാണ്, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഹിന്ദി പഠിക്കുന്നത് ഇത്രയധികം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് നിങ്ങൾ എപ്പോഴെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല, പക്ഷേ ഞാൻ കവിത എഴുതാറുണ്ട്.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഓ, വാഹ്! അങ്ങനെയെങ്കിൽ, നിങ്ങളുടെ ഒരു കവിത എനിക്ക് ആദ്യം കേൾക്കണം.

വിദ്യാർത്ഥി: എനിക്ക് ഓർത്തെടുക്കാൻ സാധിക്കുമെങ്കിൽ, ഞാൻ അത് താങ്കൾക്കായി ചൊല്ലിത്തരാം.

പ്രധാനമന്ത്രി: അത് കുഴപ്പമില്ല! ഓർമ്മ വരുന്നത് നിങ്ങൾക്ക് ചൊല്ലാം. എനിക്ക് സാധാരണയായി ഒന്നും ഓർമ്മയില്ല.

വിദ്യാർത്ഥി : इतना शोर है इन बाजारों में,

इतना शोर है इन गलियों में,

क्यों तू अपनी कलम लेकर बैठा है फिर एक गजल लिखने,

फिर उस किताब के पन्नों पर तू लिखना क्या चाहता है, ऐसा क्या है तेरे मन में,

सवालों भरे तेरे मन में एक स्याही शायद जवाब लिख रही है,

फिर क्यों तू आसमान देखता है,

ऐसा क्या है इन सितारों में, ऐसा क्या है तेरे मन में!

("ഈ കമ്പോളങ്ങളിൽ ഇത്രയധികം ബഹളമാണ്,
ഈ തെരുവുകളിൽ ഇത്രയധികം ബഹളമാണ്,
നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് പേനയുമായി ഇരിക്കുന്നത്, നിങ്ങൾ ഒരു ഗസൽ എഴുതുന്നുണ്ടോ?
ആ പുസ്തകത്തിന്റെ താളുകളിൽ നിങ്ങൾ എന്താണ് എഴുതാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്?
നിങ്ങളുടെ മനസ്സിനെ നിറയ്ക്കുന്ന ചിന്തകൾ എന്തൊക്കെയാണ്, അനന്തമായ ചോദ്യങ്ങളാണോ?
ഒരുപക്ഷേ മഷി തന്നെതാനായിരിക്കാം ഉത്തരങ്ങൾ എഴുതുന്നത്.
പിന്നെ എന്തിനാണ് നിങ്ങൾ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കുന്നത്?
ഈ നക്ഷത്രങ്ങളിൽ നിങ്ങൾ എന്താണ് അന്വേഷിക്കുന്നത്?
നിങ്ങളുടെ ചിന്തകളിൽ എന്താണ് തങ്ങിനിൽക്കുന്നത്?")

പ്രധാനമന്ത്രി: വാഹ്! വാഹ്! അത് അതിശയകരമായിരുന്നു!

വിദ്യാർത്ഥി: നമ്മുടെ മുതിർന്നവരോട് സംസാരിക്കുന്നത് പോലെ തന്നെ സംഭാഷണം വളരെ ഊഷ്മളവും സൗഹൃദപരവുമായി തോന്നി.

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, നിങ്ങളെ അലട്ടുന്നത് എന്താണ്?

വിദ്യാർത്ഥി: പരീക്ഷകളുടെ സമ്മർദ്ദം, സർ. ഞങ്ങൾക്ക് നല്ല മാർക്ക് ലഭിച്ചില്ലെങ്കിൽ, ഞങ്ങൾ നന്നായി ചെയ്യണമെന്ന് സ്വയം പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കും, കാരണം ഞങ്ങളുടെ ഭാവി നശിപ്പിക്കപ്പെടും.

പ്രധാനമന്ത്രി: അതിനുള്ള ഉത്തരം എന്താണെന്നാണ് നിങ്ങൾ കരുതുന്നത്?

വിദ്യാർത്ഥി: മാർക്കുകൾ നമ്മുടെ ഭാവിയെ നിർവചിക്കുന്നില്ല സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, മാർക്ക് പ്രശ്നമല്ലേ?

വിദ്യാർത്ഥി: അറിവാണ് പ്രധാനം.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഓ, അപ്പോൾ ട്യൂഷനും പരീക്ഷയും അർത്ഥശൂന്യമാണെന്നാണോ നിങ്ങൾ പറയുന്നത്?

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല സർ! പരീക്ഷകൾ നമ്മുടെ യാത്രയുടെ ഒരു ഭാഗം മാത്രമാണ്, അത് നമ്മുടെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനമല്ല എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: പക്ഷേ പ്രശ്നം എന്തെന്നാൽ, നിങ്ങൾ എല്ലാവരും ഇത് മനസ്സിലാക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, നിങ്ങളുടെ കുടുംബം എല്ലായ്പ്പോഴും അങ്ങനെ കാണുന്നില്ല എന്നതാണ്.

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, നിങ്ങൾ എന്തു ചെയ്യും?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ഞങ്ങൾ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്നതിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കണം, ബാക്കി ദൈവത്തിന് വിട്ടുകൊടുക്കണം.

പ്രധാനമന്ത്രി: ആകാൻക്ഷ, നിങ്ങൾ പറഞ്ഞത് തികച്ചും ശരിയാണ്. നിർഭാഗ്യവശാൽ, ഒരു വിദ്യാർത്ഥി സ്കൂളിൽ ഒരു നിശ്ചിത സ്കോർ നേടിയില്ലെങ്കിൽ, അവരുടെ 10 അല്ലെങ്കിൽ 12 പരീക്ഷകളിൽ മികച്ച വിജയം നേടിയില്ലെങ്കിൽ, അവരുടെ മുഴുവൻ ജീവിതവും അപകടത്തിലാണെന്ന് തോന്നുന്ന ഒരു മാനസികാവസ്ഥ നമ്മുടെ സമൂഹത്തിൽ ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയിരിക്കുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇക്കാരണത്താൽ, വളരെയധികം സമ്മർദ്ദമുണ്ട് - വീട്ടിൽ സമ്മർദ്ദം, കുടുംബത്തിൽ സമ്മർദ്ദം - നിരന്തരമായ പിരിമുറുക്കം!

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കളെ മനസ്സിലാക്കിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്നാണോ നിങ്ങൾ പറയുന്നത്? നിങ്ങളുടെ പരീക്ഷകൾക്ക് ഇനിയും രണ്ട് മാസം മാത്രമേ ശേഷിക്കുന്നുള്ളൂ, നിങ്ങളുടെ അമ്മ നിങ്ങൾക്ക് ഉപദേശം നൽകാൻ തുടങ്ങിയാൽ, 'അമ്മേ, മറ്റൊരു പ്രഭാഷണം വേണ്ട!' എന്ന് പറയാൻ നിങ്ങൾക്ക് തോന്നുന്നു! പക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് അത് പറയാൻ കഴിയില്ല, അല്ലേ? നിങ്ങൾ സ്വയം തയ്യാറാകണം.

ഇതിനർത്ഥം നിങ്ങളുടെ മേൽ സമ്മർദ്ദമുണ്ട് - നിങ്ങളുടെ ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാവരും ഇത് ചെയ്യൂ! അത് ചെയ്യൂ! എന്ന് പറയുന്നതായി തോന്നുന്നുണ്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: മത്സരം നടക്കുമ്പോഴെല്ലാം നിങ്ങളിൽ എത്ര പേർ ടിവിയിൽ ക്രിക്കറ്റ് കാണാറുണ്ട്? നിങ്ങളിൽ എത്ര പേർ?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ഞങ്ങളെല്ലാവരും! അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒരു മത്സരം നടക്കുമ്പോഴെല്ലാം സ്റ്റേഡിയം ശബ്ദമുഖരിതമാണെന്ന് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാകും.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾ എന്തൊക്കെ ശബ്ദങ്ങളാണ് കേൾക്കുന്നത്?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, മുഴുവൻ ജനക്കൂട്ടവും ആർപ്പുവിളിക്കുന്നു!

പ്രധാനമന്ത്രി: ചിലർ സിക്സർ! സിക്സർ! എന്ന് ആർപ്പുവിളിക്കുമ്പോൾ മറ്റുള്ളവർ ഫോർ എന്ന് വിളിക്കുന്നു!

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ! ചിലർ സിക്സറിന് വിളിക്കുന്നു!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇപ്പോൾ പറയൂ, ബാറ്റ്സ്മാൻ എന്താണ് ചെയ്യുന്നത്? അയാൾ ജനക്കൂട്ടത്തെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടോ, അതോ പന്തിലാണോ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്?

വിദ്യാർത്ഥി: അയാൾ പന്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: വളരെ ശരിയാണ്! 'ഓ, അവർ സിക്സറിന് വേണ്ടി നിലവിളിക്കുന്നു, ഞാൻ ഒരു സിക്സർ അടിക്കണം!' എന്ന് അയാൾ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങിയാൽ - എന്ത് സംഭവിക്കും?

വിദ്യാർത്ഥി: അയാളുടെ വിക്കറ്റ് നഷ്ടപ്പെടും!

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരിയാണ്! അതായത് ബാറ്റ്സ്മാൻ സമ്മർദ്ദം തന്നെ ബാധിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നില്ല.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഴുവൻ ശ്രദ്ധയും പന്തിലാണ്. അതുപോലെ, സമ്മർദ്ദം നിങ്ങളിലേക്ക് വരാൻ അനുവദിക്കാതെ നിങ്ങളുടെ പഠനത്തിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയാണെങ്കിൽ - 'ഇന്ന്, ഞാൻ ഇത്രയധികം പഠിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു, ഞാൻ അത് പൂർത്തിയാക്കും!' - അപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് ആ സമ്മർദ്ദത്തിൽ നിന്ന് എളുപ്പത്തിൽ സ്വയം മോചിതനാകാം.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ ഞങ്ങളുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് വളരെ നന്നായി ഉത്തരം നൽകി! പരീക്ഷാ സമ്മർദ്ദം എങ്ങനെ നേരിടണമെന്ന് അദ്ദേഹം ഞങ്ങൾക്ക് വിശദീകരിച്ചു, ഞങ്ങളെ വളരെയധികം കാര്യങ്ങൾ പഠിപ്പിച്ചു.

വിദ്യാർത്ഥി: നിങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യത്തെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾക്ക് വ്യക്തതയുണ്ടെങ്കിൽ, ഒരു കാര്യത്തിനും നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധവ്യതിചലിപ്പിക്കുന്നതിനോ  തടസ്സങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനോ കഴിയില്ല. നിങ്ങൾ എല്ലായ്പ്പോഴും സ്വയം പ്രചോദിതരായിരിക്കണം.

വിദ്യാർത്ഥി: അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, സമ്മർദ്ദം എന്തുതന്നെയായാലും, അത് തുറന്ന് സ്വീകരിക്കുക - പക്ഷേ അതിൽ മുഴുകരുത്!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒരാൾ എപ്പോഴും സ്വയം ഉത്തരവാദിത്തമുള്ളവനായിരിക്കണം.

വിദ്യാർത്ഥി: ശരി, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒരാൾ നിരന്തരം സ്വയം വെല്ലുവിളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കണം.

വിദ്യാർത്ഥി: ശരി, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: കഴിഞ്ഞ തവണ നിങ്ങൾ 30 മാർക്ക് നേടിയെങ്കിൽ, ഇത്തവണ 35 ലക്ഷ്യം വയ്ക്കുക. സ്വയം വെല്ലുവിളിക്കുക! പലരും സ്വന്തം പ്രശ്നങ്ങൾക്കായി സ്വയം പോരാടുന്നില്ല. സ്വന്തം പോരാട്ടങ്ങൾ സ്വയം നടത്താൻ നിങ്ങൾ എപ്പോഴെങ്കിലും തീരുമാനിച്ചിട്ടുണ്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: ഉണ്ട്, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾക്ക് സ്വയം വെല്ലുവിളിക്കാൻ താൽപ്പര്യമുണ്ടെങ്കിൽ, ആദ്യം നിങ്ങൾ സ്വയം മനസ്സിലാക്കണം.

വിദ്യാർത്ഥി: ശരി, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: "ജീവിതത്തിൽ എനിക്ക് എന്തായിത്തീരാൻ കഴിയും? എനിക്ക് എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും? എനിക്ക് യഥാർത്ഥത്തിൽ എന്ത് സംതൃപ്തി നൽകും?" , ഈ ചോദ്യങ്ങൾ നിങ്ങൾ ഇടയ്ക്കിടെ സ്വയം ചോദിക്കണം.

ഒരു ദിവസം രാവിലെ പത്രത്തിൽ എന്തെങ്കിലും വായിച്ച്, ഓ, ഇത് രസകരമായി തോന്നുന്നു! എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് പോലെയാകരുത് അത്—പിറ്റേന്ന്, ടിവിയിൽ എന്തെങ്കിലും കണ്ട്, അതും നന്നായി തോന്നുന്നു എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നത് പോലെയും ആയിരിക്കരുത്! നിങ്ങൾ ക്രമേണ നിങ്ങളുടെ മനസ്സിനെ ഒരു ലക്ഷ്യത്തിൽ ഉറപ്പിക്കണം.

മിക്ക ആളുകൾക്കും എളുപ്പത്തിൽ ശ്രദ്ധ വ്യതിചലിക്കുന്നു, അവരുടെ മനസ്സ് അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അത് നാശത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരിയാണ്! നിങ്ങൾക്ക് വ്യക്തത ഉണ്ടെങ്കിൽ മാത്രമേ അടുത്തതായി ഏത് വെല്ലുവിളി ഏറ്റെടുക്കണമെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് തീരുമാനിക്കാൻ കഴിയൂ. നിങ്ങൾ ശ്രമിക്കുമോ?

വിദ്യാർത്ഥി: ശരി, സർ!

വിദ്യാർത്ഥി: പ്രധാനമന്ത്രി സർ, എനിക്ക് നിങ്ങളോട് ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്! നിങ്ങൾ വളരെ പ്രമുഖനായ ഒരു ആഗോള നേതാവാണ്, നിങ്ങൾ നിരവധി പ്രധാന സ്ഥാനങ്ങൾ വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. ജീവിതത്തിൽ മുന്നേറുമ്പോൾ കുട്ടികൾക്ക് വിലപ്പെട്ട രണ്ടോ മൂന്നോ നേതൃ പാഠങ്ങൾ പങ്കുവെക്കാമോ?

പ്രധാനമന്ത്രി: വിരാജ്!

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ബീഹാറിൽ നിന്നുള്ള ഒരു ആൺകുട്ടിക്ക് രാഷ്ട്രീയത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു ചോദ്യവും ഇല്ലാതിരിക്കുക അസാധ്യമാണ്! ബീഹാറിൽ നിന്നുള്ള ആളുകൾക്ക് അസാധാരണ ബുദ്ധിശക്തിയുണ്ട്. നേതൃത്വം എന്ന വിഷയത്തെക്കുറിച്ച് മറ്റാരെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിരുന്നോ?

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ! ഞാനും അതിനെക്കുറിച്ച് ആലോചിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ ഞാൻ അത് എങ്ങനെ വിശദീകരിക്കും?

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള രീതിയിൽ അത് വിശദീകരിക്കുക.

വിദ്യാർത്ഥി: ചിലപ്പോൾ, അധ്യാപകൻ ഞങ്ങളെ ക്ലാസ് മോണിറ്റർമാരായി നിയമിക്കുമ്പോഴോ അച്ചടക്കം പാലിക്കാൻ ഞങ്ങളെ നിയോഗിക്കുമ്പോഴോ, വിദ്യാർത്ഥികൾ എല്ലായ്പ്പോഴും ഞങ്ങൾ പറയുന്നത് കേൾക്കാറില്ല. അവരെ മനസ്സിലാക്കിപ്പിക്കാൻ ഒരു മാർഗം ഉണ്ടായിരിക്കണം. ഇരിക്കൂ, ഇരിക്കൂ! എന്ന് നമുക്ക് അവരോട് ആജ്ഞാപിക്കാനോ അവരുടെ പേരുകൾ എഴുതുമെന്ന് ഭീഷണിപ്പെടുത്താനോ കഴിയില്ല. അത് അവർ കൂടുതൽ ബഹളം വയ്ക്കുന്നതിന് കാരണമാകും. അപ്പോൾ, അവരുടെ ശ്രദ്ധ നേടാനും അച്ചടക്കം പാലിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കാനും ഇതിലും നല്ല മാർഗമുണ്ടോ?

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾ ഹരിയാനയിൽ നിന്നാണോ?

വിദ്യാർത്ഥി: അല്ല, സർ! ഞാൻ പഞ്ചാബിൽ നിന്നാണ് - ചണ്ഡീഗഡ്!

പ്രധാനമന്ത്രി: ചണ്ഡീഗഡ്!

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നേതൃത്വം എന്നത് കുർത്ത-പൈജാമ ധരിക്കുക, ജാക്കറ്റ് ധരിക്കുക, വലിയ വേദികളിൽ ഗംഭീര പ്രസംഗങ്ങൾ നടത്തുക എന്നിവയല്ല. നിങ്ങളുടേത് പോലുള്ള ഒരു ഗ്രൂപ്പിൽ, നിങ്ങളിൽ ചിലർ സ്വാഭാവികമായും നേതാക്കളായി ഉയർന്നുവരുന്നു. ആരും അവരെ ഔദ്യോഗികമായി നിയമിക്കുന്നില്ല, പക്ഷേ അവർ 'പോകാം' എന്ന് പറയുമ്പോൾ, മറ്റുള്ളവർ പിന്തുടരുന്നു. നേതൃത്വം സ്വാഭാവികമായി സംഭവിക്കുന്നു.

മറ്റുള്ളവരെ തിരുത്തുക എന്നതല്ല ഇത് - അത് സ്വയം ഒരു മാതൃകയാകുക എന്നതാണ്.

ഉദാഹരണത്തിന്, നിങ്ങൾ ഒരു മോണിറ്ററാണെങ്കിൽ നിങ്ങൾ വൈകി എത്തുകയും എന്നാൽ മറ്റെല്ലാവരും കൃത്യസമയത്ത് എത്തണമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുകയും ചെയ്താൽ, അവർ നിങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കുമോ?

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഗൃഹപാഠം പൂർത്തിയാക്കേണ്ടതുണ്ടെങ്കിൽ, മോണിറ്റർ അവരുടേത് ഇതിനകം ചെയ്തുകഴിഞ്ഞാൽ, മറ്റുള്ളവർക്ക് പ്രചോദനം ലഭിക്കും. മോണിറ്റർ ഒരു സഹപാഠിയോട്, 'നിങ്ങളുടെ ഗൃഹപാഠം പൂർത്തിയായില്ലേ? ശരി, ഞാൻ നിങ്ങളെ സഹായിക്കട്ടെ - വരൂ!' എന്ന് പറഞ്ഞാൽ, അത് ഒരു ഉദാഹരണമാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: അധ്യാപകൻ ആരെയെങ്കിലും ശകാരിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നതിനുപകരം, ഇടപെട്ട് സഹായം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുക. മറ്റുള്ളവരെ പിന്തുണയ്ക്കുകയും അവരുടെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ - 'ഹേയ്, ഇന്ന് നിങ്ങൾക്ക് സുഖമില്ലാതായി തോന്നുന്നു. നിങ്ങൾക്ക് പനി ഉണ്ടോ? ഇന്നലെ രാത്രി നന്നായി ഉറങ്ങിയില്ലേ?' എന്ന് നിങ്ങൾ ആരോടെങ്കിലും ചോദിക്കുമ്പോൾ - നിയമങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കുന്നതിനുപകരം മോണിറ്റർ തങ്ങളെ ശരിക്കും ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അവർക്ക് തോന്നാൻ തുടങ്ങും.

നിങ്ങൾക്ക് ബഹുമാനം ആവശ്യപ്പെടാൻ കഴിയില്ല...

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ... നിങ്ങളോട് ആജ്ഞാപിക്കേണ്ടിവരും!

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ! അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: പക്ഷേ ഒരാൾക്ക് അത് എങ്ങനെ നേടാനാകും?

വിദ്യാർത്ഥി: ആദ്യം സ്വയം മാറുന്നതിലൂടെ!

പ്രധാനമന്ത്രി: തീർച്ചയായും! നമ്മൾ സ്വയം മാറണം.

വിദ്യാർത്ഥി: നമ്മുടെ പെരുമാറ്റത്തിലൂടെ ആളുകൾ അത് തിരിച്ചറിയും.

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരിയാണ്! നിങ്ങളുടെ പെരുമാറ്റം സ്വാഭാവികമായും മറ്റുള്ളവരെ സ്വാധീനിക്കും.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നേതൃത്വം അടിച്ചേൽപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല. നിങ്ങളുടെ ചുറ്റുമുള്ള ആളുകൾ നിങ്ങളെ സ്വീകരിക്കുന്നുണ്ടോ? നിങ്ങൾ അവരിൽ അറിവ് അടിച്ചേൽപ്പിക്കാൻ നോക്കിയാൽ, അവർ അം​ഗീകരിക്കില്ല. നിങ്ങളുടെ വാക്കുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ മാത്രമല്ല, നിങ്ങളുടെ പ്രവൃത്തികളുടെയും അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് ആളുകൾ നിങ്ങളെ അംഗീകരിക്കുന്നത്.

ഉദാഹരണത്തിന്, നിങ്ങൾ ശുചിത്വത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു പ്രസംഗം നടത്തുകയും അത് സ്വയം പരിശീലിക്കുകയും ചെയ്യുന്നില്ലെങ്കിൽ...

വിദ്യാർത്ഥി: ശരിയാണ്, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ... അപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് ഒരു നേതാവാകാൻ കഴിയില്ല.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒരു നേതാവാകാൻ, നിങ്ങൾ കൂട്ടായ പ്രയത്നം പഠിക്കണം. ക്ഷമ അത്യാവശ്യമാണ്. പലപ്പോഴും, നമ്മൾ ഒരു ജോലി ഏൽപ്പിക്കുകയും ആരെങ്കിലും അത് പൂർത്തിയാക്കുന്നതിൽ പരാജയപ്പെടുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, നമ്മൾ ഉടൻ തന്നെ രൂക്ഷമായി പ്രതികരിക്കും.

വിദ്യാർത്ഥി: ശരിയാണ്, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നമ്മൾ അവരെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങുന്നു - എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങൾ അത് ചെയ്യാത്തത്? - അങ്ങനെയല്ല നേതൃത്വം പ്രവർത്തിക്കുന്നത്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ആരെങ്കിലും ഒരു ജോലിയിൽ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, അവരുടെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ മനസ്സിലാക്കുക. എവിടെയെങ്കിലും വിഭവങ്ങൾ കുറവാണെങ്കിൽ, ആവശ്യമുള്ളിടത്ത് അവർക്ക് സഹായം ലഭിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഒരു യഥാർത്ഥ നേതാവ് ഉറപ്പാക്കുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: ശരി, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒരു നേതാവെന്ന നിലയിൽ, നിങ്ങൾ എപ്പോഴും നിങ്ങളുടെ ടീമിനൊപ്പം ഉണ്ടായിരിക്കണം. അവർ ഒരു പ്രശ്നം നേരിടുകയാണെങ്കിൽ, ആദ്യം സഹായം എത്തിക്കേണ്ടത് നിങ്ങളായിരിക്കണം. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, നിങ്ങളിൽ അവർക്ക് ആത്മവിശ്വാസം വളരും. ഒടുവിൽ,  യാഥാർത്ഥ്യത്തിൽ, നിങ്ങൾ അവരെ 80% സഹായിച്ചാലും അവർ അത് സ്വയം ചെയ്തുവെന്ന് അവർക്ക് തോന്നും.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: പക്ഷേ 'ഞാൻ അത് ചെയ്തു' എന്ന തോന്നൽ അവരുടെ ആത്മവിശ്വാസം വർദ്ധിപ്പിക്കും, ഈ ആത്മവിശ്വാസം നിങ്ങളുടെ നേതൃത്വത്തെ ശക്തിപ്പെടുത്തും.

നിങ്ങൾ ഈ കുട്ടിക്കാല കഥ കേട്ടിരിക്കാം - ഒരു കുട്ടിയും അവന്റെ അച്ഛനും ഒരു മേളയിലായിരുന്നു. അച്ഛൻ കുട്ടിയോട് പറഞ്ഞു, എന്റെ കൈ പിടിക്കൂ! പക്ഷേ കുട്ടി മറുപടി പറഞ്ഞു, ഇല്ല, എന്റെ കൈ പിടിക്കൂ!

ആദ്യം ഒരാൾക്ക് തോന്നിയേക്കാം, "എന്തൊരു മകനാണ് ഇത്, അച്ഛനോട് കൈ പിടിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നത് , മറിച്ചല്ലേ വേണ്ടത്?" എന്നാൽ കുട്ടി വിശദീകരിച്ചു:

അച്ഛാ, ഞാൻ താങ്കളുടെ കൈ പിടിച്ചാൽ, അത് എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും വഴുതിപ്പോയേക്കാം... പക്ഷേ താങ്കൾ എന്റെ കൈ പിടിച്ചാൽ, അച്ഛൻ ഒരിക്കലും വിട്ടുപോകില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാം.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ആ വിശ്വാസം - ആ അചഞ്ചലമായ വിശ്വാസം - നേതൃത്വത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ശക്തികളിൽ ഒന്നാണ്, അല്ലേ?

വിദ്യാർത്ഥി: എൻ്റെ പേര് പ്രീതം ദാസ് , ത്രിപുരയിലെ പിഎംസി ആര്യ ഹയർ സെക്കൻഡറി സ്കൂളിലെ 12-ാം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥി...

പ്രധാനമന്ത്രി: എവിടെ നിന്നാണ്?

വിദ്യാർത്ഥി: ബെലോണിയ, സൗത്ത് ത്രിപുര ജില്ല!

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, നിങ്ങൾ എങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി?

വിദ്യാർത്ഥി: അത് എന്റെ അതിയായ ആ​ഗ്രഹമായിരുന്നു സർ. നിങ്ങളെ കാണാൻ, എന്തെങ്കിലും പഠിക്കാൻ, എന്തെങ്കിലും മനസ്സിലാക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു - അത്രമാത്രം!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങളെ എങ്ങനെ തെരഞ്ഞെടുത്തു? നിങ്ങൾക്ക് കൈക്കൂലി നൽകേണ്ടി വന്നോ?

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: പിന്നെ എങ്ങനെ സംഭവിച്ചു?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ത്രിപുരയിൽ ആരും കൈക്കൂലി വാങ്ങാറില്ല സർ.

പ്രധാനമന്ത്രി: അങ്ങനെയില്ലല്ലേ?

വിദ്യാർത്ഥി: എന്റെ സംസ്ഥാനത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കാനും എന്റെ ചിന്തകൾ താങ്കളോട് പങ്ക് വയ്ക്കുന്നതിനുമാണ് ഞാൻ ഇവിടെ വന്നിരിക്കുന്നത്.

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരി, എന്റെ മനസ്സിലുള്ളത് ഞാൻ പങ്കുവെക്കാം, നിങ്ങൾക്ക് ഹൃദയത്തിൽ നിന്ന് സംസാരിക്കാം.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, എനിക്ക് താങ്കളോട് ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്. ഞങ്ങളുടെ പൊതു പരീക്ഷാ വർഷങ്ങളിൽ, 10-ാം ക്ലാസിലോ 12-ാം ക്ലാസിലോ, നൃത്തം, പൂന്തോട്ടപരിപാലനം, പെയിന്റിംഗ് തുടങ്ങി ഞങ്ങൾ ആസ്വദിക്കുന്ന ഹോബികളോ പാഠ്യേതര പ്രവർത്തനങ്ങളോ - പലപ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ കുടുംബങ്ങൾ അതിനെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്താറുണ്ട്. ഈ പരിശ്രമങ്ങൾ ഒരു പ്രയോജനവും ചെയ്യില്ലെന്ന് അവർ പറയുന്നു. ബോർഡ് പരീക്ഷകൾക്ക് ശേഷവും, പഠനത്തിലും കരിയറിലും മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കണമെന്ന് അവർ നിർബന്ധം പിടിക്കുന്നു. ഈ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഭാവിയില്ലെന്നും വിജയിക്കാനുള്ള ഏക മാർഗം അക്കാദമിക് ആണെന്നും അവർ വിശ്വസിക്കുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, നിങ്ങൾക്ക് നൃത്തം ചെയ്യാൻ അറിയാമോ?

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ! എന്നിരുന്നാലും, എന്റെ കുട്ടിക്കാലം മുതൽ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടില്ല, കാരണം ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിൽ, ആൺകുട്ടികൾ നൃത്തം ചെയ്യുമ്പോൾ ആളുകൾ അത് വ്യത്യസ്തമായി വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: അത് എങ്ങനെ ചെയ്യുന്നുവെന്ന് എനിക്ക് കാണിച്ചുതരൂ!

വിദ്യാർത്ഥി: ഇങ്ങനെയാണ്... പിന്നെ ഇതും! ബംഗാളി 'ധുനുചി' നൃത്തവുമുണ്ട്, അത് ഇങ്ങനെയാണ്... പിന്നെ മറ്റൊന്ന് ഇങ്ങനെയാണ്.

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരി, നിങ്ങൾ നൃത്തം ചെയ്യുമ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് എന്താണ് തോന്നുന്നത്?

വിദ്യാർത്ഥി: അത് എനിക്ക് മാനസിക സന്തോഷവും സംതൃപ്തിയും നൽകുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: അതിനുശേഷം നിങ്ങൾക്ക് ക്ഷീണം തോന്നുന്നുണ്ടോ, അതോ അത് നിങ്ങളുടെ ക്ഷീണം ഇല്ലാതാക്കുമോ?

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല, സർ, ക്ഷീണം അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: അതായത്,  നിങ്ങൾ ഇത് നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കളോട് വിശദീകരിക്കുകയും അവരെ മനസ്സിലാക്കിപ്പിക്കുകയും വേണം.
ആരെങ്കിലും ദിവസം മുഴുവൻ സമ്മർദ്ദത്തിലാണെങ്കിൽ, അവർക്ക് ഒരു നല്ല ദിവസം ലഭിക്കുമോ?

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല, സർ.

പ്രധാനമന്ത്രി: വിശ്രമിക്കാൻ നമുക്ക് കുറച്ച് സമയം വേണമെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നില്ലേ? നിങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ ഒരു വളർത്തു നായ ഉണ്ടെന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കുക - നിങ്ങൾ വളരെ സ്നേഹിക്കുകയും കുട്ടിക്കാലം മുതൽ വളർത്തുകയും ചെയ്ത ഒന്ന്. ഇപ്പോൾ, നിങ്ങൾ പത്താം ക്ലാസിൽ എത്തുമ്പോൾ, നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കൾ പെട്ടെന്ന് നിങ്ങളോട് പറയും, ഇനി നായയുമായി സമയം ചെലവഴിക്കരുത്. ഞങ്ങൾ അതിനെ പരിപാലിക്കും, നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ പഠനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കണം. അത് നിങ്ങൾക്ക് പഠനം എളുപ്പമാക്കുമോ, അതോ നിങ്ങളെ അസ്വസ്ഥനാക്കുമോ?

വിദ്യാർത്ഥി: അത് എന്നെ അസ്വസ്ഥനാക്കും.

പ്രധാനമന്ത്രി: വളരെ ശരിയാണ്! അപ്പോൾ, നിങ്ങൾ പറഞ്ഞത് തികച്ചും ശരിയാണ് - നമുക്ക് റോബോട്ടുകളെപ്പോലെ ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് വിശദീകരിക്കണം. നമ്മൾ മനുഷ്യരാണ്. എല്ലാത്തിനുമുപരി, നാം എന്തിനാണ് പഠിക്കുന്നത്? ജീവിതത്തിലെ അടുത്ത ഘട്ടത്തിലേക്ക് മുന്നോട്ട് പോകാൻ.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: എല്ലാ തലങ്ങളിലും നമ്മുടെ സമ​ഗ്ര വികസനത്തിനായി നാം പഠിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ ചെറിയ ക്ലാസുകളിൽ ആയിരുന്നപ്പോൾ, നിങ്ങൾക്ക് വിവിധ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നൽകിയിരിക്കണം. ആ സമയത്ത്, നിങ്ങൾ ചിന്തിച്ചിരിക്കാം, എന്തുകൊണ്ടാണ് അവർ ഞങ്ങളെ കൊണ്ട് ഇത്ര കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യിക്കുന്നത്? എന്തിനാണ് അവർ ഞങ്ങളെ പൂക്കളെക്കുറിച്ച് പഠിപ്പിക്കുന്നത്? എനിക്ക് ഒരു തോട്ടക്കാരനാകാൻ താൽപ്പര്യമില്ല!

അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ വിദ്യാർത്ഥികളോടും അവരുടെ കുടുംബങ്ങളോടും അധ്യാപകരോടും എപ്പോഴും പറയുന്നത്, കുട്ടികളെ നാല് ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ അടച്ചിട്ട് പുസ്തകങ്ങൾ കൊണ്ട് തടവിലാക്കിയാൽ അവർ ഒരിക്കലും യഥാർത്ഥത്തിൽ വളരുകയില്ല. അവർക്ക് അതിരുകളില്ലാത്ത ആകാശം ആവശ്യമാണ്. അവരുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യാൻ അവർക്ക് ഇടം ആവശ്യമാണ്. അവർ അവരുടെ അഭിനിവേശങ്ങൾ പൂർണ്ണഹൃദയത്തോടെ പിന്തുടരുകയാണെങ്കിൽ, അവർ പഠനത്തിലും മികവ് പുലർത്തും.

പരീക്ഷകൾ ജീവിതത്തിലെ എല്ലാമല്ല. ആ മനോഭാവത്തോടെ ആരും ജീവിക്കരുത്. നിങ്ങൾക്ക് ഇത് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ, നിങ്ങളുടെ കുടുംബത്തെയും അധ്യാപകരെയും പോലും ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയുമെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്.

പ്രധാനമന്ത്രി: വൈഭവ്, നിങ്ങളുടെ അനുഭവം എന്താണ്?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, താങ്കൾ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്. പഠനത്തിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ ആളുകൾ നിർബന്ധിതരാകുമ്പോൾ, അവർക്ക് താൽപ്പര്യം നഷ്ടപ്പെടും. പക്ഷേ നമ്മളിൽ...

പ്രധാനമന്ത്രി: പറയൂ?

വിദ്യാർത്ഥി: നിങ്ങൾ ഒരു പുസ്തകപ്പുഴുവായി മാറിയാൽ, നിങ്ങൾക്ക് ജീവിതം ശരിക്കും അനുഭവിക്കാൻ കഴിയില്ല!

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, നാം പുസ്തകങ്ങൾക്കപ്പുറം പോകണോ?

വിദ്യാർത്ഥി: പുസ്തകങ്ങൾ വായിക്കണം, കാരണം അവയിൽ വിശാലമായ അറിവ് അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു, പക്ഷേ നാം നമുക്കായി സമയം കണ്ടെത്തുകയും വേണം.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒരാൾ പുസ്തകങ്ങൾ വായിക്കരുതെന്ന് ഞാൻ പറയുന്നില്ല. നേരെമറിച്ച്, ഒരാൾ വിപുലമായി വായിക്കുകയും കഴിയുന്നത്ര അറിവ് നേടുകയും വേണം. എന്നിരുന്നാലും, പരീക്ഷകൾ എല്ലാം അല്ല. അറിവും പരീക്ഷകളും രണ്ട് വ്യത്യസ്ത കാര്യങ്ങളാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: അവ പൂർണ്ണമായും വ്യത്യസ്തമാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: അദ്ദേഹം നമ്മെ വളരെയധികം പഠിപ്പിച്ചു - ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് വളരെയധികം. പരീക്ഷാ സമ്മർദ്ദം എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യണമെന്നും സമ്മർദ്ദത്തെ എങ്ങനെ അകറ്റി നിർത്താമെന്നും ശരിയായ മനോഭാവത്തോടെ പരീക്ഷകളെ എങ്ങനെ സമീപിക്കാമെന്നും അദ്ദേഹം നമ്മെ കാണിച്ചുതന്നു. ഈ തലങ്ങളിലെല്ലാം അദ്ദേഹം നമ്മെ നയിച്ചിട്ടുണ്ട്.

വിദ്യാർത്ഥി: അദ്ദേഹം അവിശ്വസനീയമാംവിധം പോസിറ്റീവാണ്, ആ പോസിറ്റീവിറ്റി ഞങ്ങളിലും അദ്ദേഹം വളർത്തിയെടുത്തിട്ടുണ്ട്.

വിദ്യാർത്ഥി: അദ്ദേഹം എല്ലാ തലമുറയെയും ശാക്തീകരിക്കുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: ഇന്ന് അദ്ദേഹം നമ്മോട് പറഞ്ഞതെല്ലാം - എന്റെ ജീവിതത്തിൽ അത് പ്രയോഗിക്കമാക്കാൻ ഞാൻ പരമാവധി ശ്രമിക്കും!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇരിക്കൂ! അതെ, അതെ - അടുത്ത വിദ്യാർത്ഥി മുന്നോട്ട് വന്ന് അവരുടെ ചോദ്യം ചോദിക്കട്ടെ.

വിദ്യാർത്ഥി: നമസ്‌കാരം, സർ! എന്റെ പേര് പ്രീതി ബിസ്വാൾ. എന്റെ ക്ലാസ്സിൽ ഞാൻ നിരീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്, വളരെ കഴിവുള്ളവരും കഠിനാധ്വാനികളുമായ നിരവധി വിദ്യാർത്ഥികൾ ഉണ്ടെന്ന്, പക്ഷേ അവർ അർഹിക്കുന്ന വിജയം നേടുന്നില്ല. താങ്കൾ അവർക്ക് എന്ത് ഉപദേശം നൽകും?

പ്രധാനമന്ത്രി: ഉപദേശം വെറുതെ നൽകാറില്ല - ദയവായി ഇരിക്കൂ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് ഉപദേശം നൽകിയാൽ, നിങ്ങൾ ഉടൻ തന്നെ ചിന്തിച്ചേക്കാം, "അദ്ദേഹം എന്നോട് ഇത് പറഞ്ഞത് എന്തിനാണ്? അദ്ദേഹം എന്താണ് ഉദ്ദേശിച്ചത്? അദ്ദേഹം എന്നിൽ ഒരു പോരായ്മ കാണുന്നുണ്ടോ?"

വിദ്യാർത്ഥി: ശരിയാണ്, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: അതായത് ഒരു വ്യക്തിയുടെ മാനസികാവസ്ഥ 'ബുദ്ധിമുട്ട് അടിസ്ഥാനമാക്കി' ഒതുങ്ങി നിൽക്കുന്നു, ഇത് ഒരു പങ്കാളിയെ യഥാർത്ഥത്തിൽ പിന്തുണയ്ക്കുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടാക്കുന്നു. പോരായ്മകളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിനുപകരം, അവരിലെ നല്ല ഗുണങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുന്നത് വളരെ ഫലപ്രദമാണ്.

നിങ്ങൾ ഒരാളെ അഞ്ച് മുതൽ ഏഴ് ദിവസം വരെ നിരീക്ഷിച്ചാൽ, നിങ്ങൾക്ക് തീർച്ചയായും എന്തെങ്കിലും നല്ല കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കാൻ സാധിക്കും- ഒരുപക്ഷേ അവർ നന്നായി പാടുന്നുണ്ടാകാം, വൃത്തിയായി വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നുണ്ടാകാം, അല്ലെങ്കിൽ മറ്റെന്തെങ്കിലും പ്രശംസനീയമായ സ്വഭാവം ഉണ്ടായിരിക്കാം. നിങ്ങൾ ഇത് തിരിച്ചറിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞാൽ, അതിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുക. നിങ്ങൾ അവരുടെ ശക്തികളെ അംഗീകരിക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങൾ അവരിൽ ആത്മാർത്ഥമായി താൽപ്പര്യം കാണിക്കുകയും അവരുടെ കഴിവുകളെ വിലമതിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന് അവർക്ക് തോന്നും.

പിന്നെ, "എന്റെ സുഹൃത്തേ, നിങ്ങൾ വളരെ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്നു, പക്ഷേ പരീക്ഷയ്ക്കിടെ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത്? നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ബുദ്ധിമുട്ടുന്നത്?" എന്ന് നിങ്ങൾ ചോ​ദിച്ചാൽ, അവർ ഇങ്ങനെ പ്രതികരിച്ചേക്കാം, "എനിക്ക് അതിൽ കഴിവില്ല. അത് എന്തുകൊണ്ടാണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് എനിക്കറിയില്ല".

ആ നിമിഷം, നിങ്ങൾക്ക് അവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാം: "എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വരൂ; നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് പഠിക്കാം".

കൂടാതെ, മിക്ക അധ്യാപകരും വർഷം മുഴുവനും പഠിപ്പിക്കുന്നത് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കണം, പക്ഷേ പരീക്ഷാ സമയം അടുക്കുമ്പോൾ, അവർ വിദ്യാർത്ഥികളോട് ചോദ്യോത്തര സെറ്റുകൾ എഴുതിവയ്ക്കാൻ പറയുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: എത്ര പ്രായമാണെങ്കിലും എഴുത്തുന്ന ശീലം വളർത്തിയെടുക്കണമെന്നാണ് എന്റെ വിശ്വാസം. വിരാജും ആകാൻക്ഷയും കവിതകൾ ചൊല്ലിയതുപോലെ കവിതകൾ എഴുതുന്നവർ അവരുടെ ചിന്തകളെ പകർത്തുകയും ഘടനാപരമായി രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. അഹമ്മദാബാദിൽ ചില സ്കൂൾ അധികൃതരെ കണ്ടുമുട്ടിയത് ഞാൻ ഓർക്കുന്നു. ഒരു കുട്ടിയുടെ മാതാപിതാക്കൾ എനിക്ക് ഒരു കത്ത് എഴുതി, അവരുടെ കുട്ടിയെ സ്കൂളിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കുകയാണെന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാൻ അവരോട് ചോദിച്ചു, "എന്തിനാണ് നിങ്ങൾ അവനെ പുറത്താക്കുന്നത്?" കുട്ടി ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ലെന്ന് അവർ മറുപടി നൽകി. രസകരമെന്നു പറയട്ടെ, സ്കൂൾ പിന്നീട് ഒരു ടിങ്കറിംഗ് ലാബ് ആരംഭിച്ചു, അതിശയകരമെന്നു പറയട്ടെ, അതേ കുട്ടി തന്റെ മിക്ക സമയവും ടിങ്കറിംഗ് ലാബിൽ ചെലവഴിച്ചു. ഒരു റോബോട്ടിക്സ് മത്സരം ഉണ്ടായിരുന്നു, സ്കൂൾ ടീം ഒന്നാം സ്ഥാനം നേടി. എന്തുകൊണ്ട്? കാരണം ആ കുട്ടി റോബോട്ട് നിർമ്മിച്ചു! അവർ പുറത്താക്കാൻ പോയ കുട്ടി തന്നെ റോബോട്ടിക്സിൽ ഏറ്റവും മികച്ചവനായി. ഇതിനർത്ഥം അവന് ഒരു പ്രത്യേക കഴിവുണ്ടായിരുന്നു എന്നാണ്. ആ കഴിവിനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് വളർത്തുക എന്നതാണ് ഒരു അധ്യാപകന്റെ ജോലി. ഞാൻ നിങ്ങളുമായി ഒരു പരീക്ഷണം പങ്കിടട്ടെ—നിങ്ങൾ തീർച്ചയായും ഇത് ഇന്ന് തന്നെ ചെയ്യുമോ?

വിദ്യാർത്ഥികൾ: ശരി, ഞങ്ങൾ ചെയ്യും! തീർച്ചയായും!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങളുടെ കുട്ടിക്കാലം മുതൽ ഇതുവരെയുള്ള എല്ലാ സുഹൃത്തുക്കളെയും കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുക - അവരിൽ ഏകദേശം 25 മുതൽ 30 
പേരെ വരെ. അവരുടെ മുഴുവൻ പേരുകളും, അവരുടെ അച്ഛന്റെ പേരുകളും ഉൾപ്പെടെ എഴുതാൻ ശ്രമിക്കുക. ഒരുപക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് 10 പേരെ വരെ ഓർത്തെടുക്കാൻ കഴിയും. പിന്നെ, അവരുടെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും മറ്റ് കുടുംബാംഗങ്ങളുടെയും പേരുകൾ എഴുതുക. എണ്ണം കൂടുതൽ കുറയുന്നത് നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കിയേക്കാം. നിങ്ങൾ നല്ല സുഹൃത്തുക്കളായി കരുതുന്നവരെ കുറിച്ച് പോലും, നിങ്ങൾക്ക് വളരെ കുറച്ച് മാത്രമേ അറിയൂ എന്ന് ഇത് കാണിക്കുന്നു. എല്ലാം ഉപരിപ്ലവമാണ്. ഇപ്പോൾ സ്വയം ഒരു പ്രധാന ചോദ്യം ചോദിക്കുക: "ഞാൻ മൂന്ന് ദിവസമായി വൈഭവിനൊപ്പം ഉണ്ട്, പക്ഷേ എനിക്ക് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഒരു സവിശേഷ ഗുണം പട്ടികപ്പെടുത്താൻ സാധിക്കുമോ?" നിങ്ങൾ ഈ ശീലം വളർത്തിയെടുക്കുകയാണെങ്കിൽ, എല്ലാത്തിലും നിങ്ങൾ സ്വാഭാവികമായും പോസിറ്റീവ് വശങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ തുടങ്ങും. ഇത് നിങ്ങൾക്ക് ഗുണം ചെയ്യുമെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, എന്റെ ചോദ്യം ഇതാണ്: പരീക്ഷകൾ അടുക്കുമ്പോൾ, വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് കഴിയുന്നത്ര പഠിക്കാനും അവരുടെ പരമാവധി പ്രകടനം നടത്താനുമുള്ള സമ്മർദ്ദം അനുഭവപ്പെടാൻ തുടങ്ങുന്നു. ആ ഘട്ടത്തിൽ, ഭക്ഷണം, ഉറക്കം, ദിനചര്യകൾ എന്നിവ തടസ്സപ്പെടുന്നു. സർ, നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ദിവസം വളരെ ഫലപ്രദമായി കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു. സർ, ദിവസം മുഴുവൻ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിനെക്കുറിച്ചും പഠനം കാര്യക്ഷമമായി നടത്തുന്നതിനെക്കുറിച്ചും വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് എന്ത് ഉപദേശമാണ് താങ്കൾ നൽകുന്നത്?

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒന്നാമതായി, എല്ലാവർക്കും 24 മണിക്കൂർ ഉണ്ട്, അല്ലേ?

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾക്ക് അത് അറിയാമല്ലോ, അല്ലേ?

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ചില ആളുകൾ 24 മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ അത്ഭുതകരമായ ജോലി ചെയ്യുന്നു, മറ്റുള്ളവർ ദിവസം മുഴുവൻ ചെലവഴിച്ചിട്ടും ഒന്നും നേടിയിട്ടില്ലെന്ന് കരുതുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: പ്രധാന പ്രശ്നം അവർക്ക് ശരിയായ മാനേജ്മെന്റും അവരുടെ സമയം എങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കണമെന്ന് മനസ്സിലാക്കലും ഇല്ല എന്നതാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒരു സുഹൃത്ത് വന്നാൽ, അവർ സംസാരിച്ച് സമയം പാഴാക്കുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒരു ഫോൺ കോൾ വന്നാൽ, സമയം എങ്ങനെ കാര്യക്ഷമമായി വിനിയോഗിക്കണമെന്ന് ഒരു ധാരണയുമില്ലാതെ അവർ അതിൽ മുഴുകി നിൽക്കും. ആദ്യം ചെയ്യേണ്ടത് നമ്മുടെ സമയത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുക എന്നതാണ് - നമുക്ക് അത് എങ്ങനെ പരമാവധി പ്രയോജനപ്പെടുത്താം? ഞാൻ എപ്പോഴും എന്റെ സമയത്തെക്കുറിച്ച് ജാഗ്രത പുലർത്തുന്നു, അത് ഒരിക്കലും പാഴാക്കാൻ അനുവദിക്കരുത്. ഇതിനർത്ഥം ഞാൻ നിരന്തരം ഒരു ജോലിയിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക് ഓടുന്നു എന്നല്ല. സമയ മാനേജ്മെന്റ് അനുസരിച്ച് ഞാൻ എന്റെ ജോലികൾ പേപ്പറിൽ ആസൂത്രണം ചെയ്യുന്നു, തുടർന്ന് ഞാൻ അവ പൂർത്തിയാക്കിയിട്ടുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്ന് അവലോകനം ചെയ്യുന്നു. നാളെ നിങ്ങൾ പൂർത്തിയാക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന മൂന്ന് കാര്യങ്ങളുടെ ഒരു പട്ടിക തയ്യാറാക്കുക - എന്തുതന്നെയായാലും ആ മൂന്ന് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുക. പിന്നെ, അടുത്ത ദിവസം, നിങ്ങൾ അവ ചെയ്തോ ഇല്ലയോ എന്ന് പരിശോധിക്കുക. പലപ്പോഴും സംഭവിക്കുന്നത് നമ്മൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന വിഷയങ്ങളിൽ കൂടുതൽ സമയം ചെലവഴിക്കുകയും നമുക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടാത്തവയെ പൂർണ്ണമായും അവഗണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ! അത് ശരിയാണ്!

പ്രധാനമന്ത്രി: ആദ്യം, നിങ്ങൾ ഈ സമീപനം മാറ്റണം.

വിദ്യാർത്ഥി: ശരി, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: സ്വയം വെല്ലുവിളിക്കുക. ചിന്തിക്കുക, "ഈ ഭൂമിശാസ്ത്രത്തിൽ എന്താണ് ഉള്ളത്? എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇത് എന്നോട് സഹകരിക്കാത്തത്? ഞാൻ അതിനെ പരാജയപ്പെടുത്തും." അതിനെ കീഴടക്കാനുള്ള ദൃഢനിശ്ചയം വളർത്തിയെടുക്കുക. ഗണിതശാസ്ത്രമായാലും - "വരൂ, നമുക്ക്  മുഖാമുഖം നേരിടാം. ഞാൻ യുദ്ധത്തിന് തയ്യാറാണ്." വിജയിക്കുന്ന ഒരു മാനസികാവസ്ഥ വളർത്തിയെടുക്കുക - ഒരിക്കലും തളരുകയോ തലകുനിക്കുകയോ ചെയ്യരുത്.

വിദ്യാർത്ഥി: എല്ലാവർക്കും 24 മണിക്കൂർ സമയമുണ്ട്, പക്ഷേ ചിലർ വളരെ ഉൽ‌പാദനക്ഷമതയുള്ളവരാണ്, മറ്റുള്ളവർ താങ്കൾ പറഞ്ഞതുപോലെ അത് പാഴാക്കുന്നു. അതിനാൽ കൃത്യസമയത്ത് ജോലികൾ പൂർത്തിയാക്കാനും ദിവസം മുഴുവൻ ഉൽ‌പാദനക്ഷമത നിലനിർത്താനും ഞങ്ങൾക്ക് ശരിയായ സമയ മാനേജ്മെന്റ് ആവശ്യമാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ഒന്നാമതായി, നിങ്ങൾ ഒരു മികച്ച ഉത്തരം നൽകിയതിനാൽ, ഞങ്ങൾ നിങ്ങൾക്കായി കയ്യടിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, പക്ഷേ "ഫ്ലവർ ക്ലാപ്പിം​ഗാ"ണ് നൽകുന്നത് എന്ന പ്രത്യേകതയുണ്ട്.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇത് എന്തിനാണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാമോ?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ഇത് കേൾവിശക്തിയില്ലാത്ത ഭിന്നശേഷിക്കാർക്ക് വേണ്ടിയുള്ളതാണ്.

പ്രധാനമന്ത്രി: കൈകൾ വീശി അവർ ഉടനെ തന്നെ അവരുടെ അഭിനന്ദനം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, നിരവധി ആശയങ്ങൾ, സാധ്യതകൾ, ചോദ്യങ്ങൾ എന്നിവ നമ്മുടെ മനസ്സിലേക്ക് വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇവ പരീക്ഷാ സമയത്ത് ശ്രദ്ധ വ്യതിചലിപ്പിക്കാൻ കാരണമാകുന്നു. അപ്പോൾ സർ, അത്തരം സാഹചര്യങ്ങളിൽ നമുക്ക് എങ്ങനെ നമ്മുടെ മനസ്സിനെ ശാന്തമാക്കാൻ കഴിയും?

പ്രധാനമന്ത്രി: നോക്കൂ, നിങ്ങൾ അസ്വസ്ഥരാകുമെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, കുറച്ച് മാത്രമേ സംഭവിക്കൂ, കാരണം...

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾ ശരിക്കും അസ്വസ്ഥരാകുമെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നില്ല.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ശ്രദ്ധ വ്യതിചലിക്കുന്നത് അൽപ്പം മാത്രമേ സംഭവിക്കൂ.

പ്രധാനമന്ത്രി: എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ ആത്മവിശ്വാസത്തിന്റെ അളവ് കാണാൻ കഴിയും. ഇന്ന് രാവിലെ മുതൽ ഞാൻ നിങ്ങളെ നിരീക്ഷിക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങളുടെ ആത്മവിശ്വാസം അതിശയകരമാണെന്ന് പറയട്ടെ.

വിദ്യാർത്ഥി: പക്ഷേ, സർ, ഒരു കാര്യം ഉറപ്പാണ്, പരീക്ഷകൾ കഠിനമാണ്...

പ്രധാനമന്ത്രി: അതിനർത്ഥം നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളെത്തന്നെ പൂർണ്ണമായി അറിയില്ല എന്നാണ്. സുഹൃത്തുക്കളുടെ മുന്നിൽ "അതെ, അത് കഠിനമാണ്" എന്ന് പറയുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് തോന്നിയേക്കാം. പത്താം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥികൾ പലപ്പോഴും പരസ്പരം ഇങ്ങനെയാണ് സംസാരിക്കുന്നത് - "എനിക്ക് ഇന്നലെ പഠിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, എനിക്ക് ഉറക്കം വന്നു," അല്ലെങ്കിൽ "ഇന്നലെ എന്റെ മാനസികാവസ്ഥ ശരിയായിരുന്നില്ല." അവർ സുഹൃത്തുക്കളുമായി ഫോണിൽ പോലും ഇത്തരം കാര്യങ്ങൾ പറയുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ!

പ്രധാനമന്ത്രി: പിന്നെ നിങ്ങൾ എങ്ങനെ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കും?

പ്രധാനമന്ത്രി: ഏറ്റവും വിലപ്പെട്ട കാര്യം എന്താണ്?

വിദ്യാർത്ഥി: ഇപ്പോൾ, ഈ നിമിഷം!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഈ നിമിഷം കടന്നുപോയാൽ, അത് ഭൂതകാലമായി മാറുന്നു, അത് ഇനി നിങ്ങളുടെ കൈകളിലല്ല. പക്ഷേ നിങ്ങൾ അത് ശരിക്കും ജീവിക്കുകയാണെങ്കിൽ...

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: പിന്നെ അത് നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായി മാറുന്നു. പക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് എപ്പോഴാണ് അത് ജീവിക്കാൻ കഴിയുക? നോക്കൂ, കാറ്റ് ഇപ്പോൾ വളരെ മനോഹരമായി വീശുന്നു. പക്ഷേ നിങ്ങൾ അത് ശ്രദ്ധിച്ചോ? മനോഹരമായ ഒരു ജലധാരയും ഉണ്ട്. ഞാൻ അത് പരാമർശിക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങൾ പെട്ടെന്ന് "ഓ അതെ..." എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയേക്കാം.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: കാറ്റ് നേരത്തെയും ഉണ്ടായിരുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: പക്ഷേ നിങ്ങൾ അത് ശ്രദ്ധിച്ചില്ല.

വിദ്യാർത്ഥി: ശരിയാണ്, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് മറ്റെവിടെയോ ആയിരുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

വിദ്യാർത്ഥി: എന്റെ ചോദ്യം, സർ, ഇക്കാലത്ത് വിദ്യാർത്ഥികൾ പഠിക്കുമ്പോൾ പലപ്പോഴും വിഷാദവും ഉത്കണ്ഠയും അനുഭവിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നതാണ്. നമുക്ക് ഇത് എങ്ങനെ മറികടക്കാൻ കഴിയും, സർ?

പ്രധാനമന്ത്രി: ഈ പ്രശ്നം എവിടെ നിന്നാണ് ആരംഭിക്കുന്നത്? ക്രമേണ, നിങ്ങൾ മാറ്റങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കും - നിങ്ങൾക്ക് വീട്ടിൽ സംഭാഷണങ്ങൾ ആസ്വദിക്കാൻ കഴിയില്ല. മുമ്പ്, നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ഇളയ സഹോദരനുമായി ധാരാളം സംസാരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇപ്പോൾ അവൻ നിങ്ങളെ ശല്യപ്പെടുത്തുന്നതായി തോന്നുന്നു - "പോകൂ, എന്നെ ഒറ്റയ്ക്ക് വിടൂ." മുമ്പ്, നിങ്ങൾ സ്കൂളിൽ നിന്ന് ഓടിവന്ന് ആവേശത്തോടെ നിങ്ങളുടെ അമ്മയോട് സ്കൂളിൽ നടന്നതെല്ലാം പറയുമായിരുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ അമ്മയുമായി കാര്യങ്ങൾ പങ്കിടുന്നില്ല - അത് നിങ്ങൾ തള്ളിക്കളയും, "മറക്കും". നിങ്ങൾ വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നു, കുറച്ച് സമയത്തേക്ക് ഒരു പുസ്തകം എടുക്കുന്നു, തുടർന്ന് അത് ഉപേക്ഷിക്കുന്നു. ഇത്തരത്തിലുള്ള പെരുമാറ്റം ക്രമേണ നിങ്ങളെ ഒറ്റപ്പെടുത്തുന്നു. പതുക്കെ, നിങ്ങൾ നിങ്ങളിലേക്ക് ചുരുങ്ങുന്നു, ഒടുവിൽ, ഇത് വിഷാദത്തിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം. നിങ്ങളുടെ മനസ്സിലെ സംശയങ്ങളോ പ്രതിസന്ധികളോ ഒരു മടിയും കൂടാതെ തുറന്നു പറയാൻ ശ്രമിക്കണം. നിങ്ങൾ അവ പ്രകടിപ്പിക്കാതെ ഉള്ളിലുള്ളതെല്ലാം അടക്കി വെച്ചാൽ, അത് ഒടുവിൽ ഒരു വലിയ സ്ഫോടനത്തിലേക്ക് നയിക്കും. മുമ്പ്, നമ്മുടെ സാമൂഹിക ഘടനയ്ക്ക് വലിയ നേട്ടമുണ്ടായിരുന്നു. കുടുംബം തന്നെ ഒരു സർവകലാശാല പോലെയായിരുന്നു. ചിലപ്പോൾ നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ മുത്തച്ഛനോട്, ചിലപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ മുത്തശ്ശിയോട്, ചിലപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ അമ്മാവനോട്, അമ്മായിയോട്, മൂത്ത സഹോദരങ്ങളോട്, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു അനിയത്തിയോട് പോലും തുറന്നു സംസാരിക്കും - എപ്പോഴും കാര്യങ്ങൾ പങ്കിടാൻ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് ഒരു പ്രഷർ കുക്കറിന്റെ വിസിൽ പോലെയാണ്...

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: പ്രഷർ കുക്കർ പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്നില്ല.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി:  ഇത് നിങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്ന സമ്മർദ്ദം പോലെയാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: പിന്നെ, അലസമായി സംസാരിക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങളുടെ മുത്തച്ഛൻ പറയും, "വേണ്ട, മകനേ, അത് ചെയ്യരുത്."

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നമുക്ക് കുഴപ്പമില്ലെന്ന് തോന്നുകയും "അതെ, ഞാൻ അത് ചെയ്യില്ല" എന്ന് ചിന്തിക്കുകയും ചെയ്യും. അപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ മുത്തച്ഛനോ അമ്മാവനോ "ശ്രദ്ധിക്കൂ, നിങ്ങൾ വീഴും" എന്ന് പറഞ്ഞേക്കാം, അത് ആശ്വാസകരമായി തോന്നും.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: പരിചരണവും ശ്രദ്ധയും തേടുന്നത് മനുഷ്യ സ്വഭാവമാണ്. ഞാൻ ഇവിടെ വന്ന് ഒരു നീണ്ട പ്രസംഗം നടത്തിയാൽ, "ഈ പ്രധാനമന്ത്രി ആരാണെന്നാണ് കരുതുന്നത്?" എന്ന് നിങ്ങൾ ചിന്തിച്ചേക്കാം, പക്ഷേ പകരം, നിങ്ങളുടെ പാട്ടുകൾ, നിങ്ങളുടെ ചിന്തകൾ എന്നിവ കേൾക്കാനും നിങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തെക്കുറിച്ച് അറിയാനും ഞാൻ ആത്മാർത്ഥമായി ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് തോന്നിയേക്കാം, "അദ്ദേഹം നമ്മളെപ്പോലെയാണ്. നമുക്ക് ഒന്നു സംസാരിക്കാം." പിന്നെ സമ്മർദ്ദമില്ല, അല്ലേ? വിഷാദത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ കാരണങ്ങളിലൊന്ന് യഥാർത്ഥ കരുതലിൻ്റെ അഭാവമാണ്. രണ്ടാമതായി, മുൻകാലങ്ങളിൽ, അധ്യാപകർ വിദ്യാർത്ഥികളെ കുറിച്ച് നന്നായി ചിന്തിച്ചിരുന്നു. ഞാൻ ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയായിരുന്നപ്പോൾ, എന്റെ കൈയക്ഷരം മോശമായിരുന്നിട്ടും, എന്റെ അധ്യാപകർ എനിക്ക് വേണ്ടി വളരെയധികം കഠിനാധ്വാനം ചെയ്തിരുന്നുവെന്ന് ഞാൻ ഓർക്കുന്നു. അവർ അത് മെച്ചപ്പെടുത്താൻ ആത്മാർത്ഥമായി ശ്രമിച്ചു. അവർ എന്റെ കൈയക്ഷരം കൂടുതൽ മെച്ചപ്പെടുത്തിയിരിക്കാം! (ചിരിക്കുന്നു) പക്ഷേ അവരുടെ ശ്രമങ്ങൾ എന്റെ ഹൃദയത്തെ സ്പർശിച്ചു - അവർ ശരിക്കും ശ്രദ്ധിച്ചു.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, എനിക്ക് അവസാനമായി ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്.

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരി, ചോദിക്കൂ!

വിദ്യാർത്ഥി: മാതാപിതാക്കളുടെ സമ്മർദ്ദം കാരണം, നിരവധി വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് അവർക്ക് താൽപ്പര്യമില്ലാത്ത കരിയറുകളോ സ്ട്രീമുകളോ തെരഞ്ഞെടുക്കാൻ നിർബന്ധിതരാകേണ്ടിവരുന്നു. അത്തരം വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് അവരുടെ മാതാപിതാക്കളുടെ വികാരങ്ങളെ വ്രണപ്പെടുത്താതെ എങ്ങനെ അവരുടെ അഭിനിവേശം പിന്തുടരാൻ കഴിയും?

പ്രധാനമന്ത്രി: മാതാപിതാക്കൾക്ക് പലപ്പോഴും ചില പ്രതീക്ഷകൾ ഉണ്ടാകാറുണ്ട്, പക്ഷേ അവ നിറവേറ്റപ്പെട്ടില്ലെങ്കിൽ അവർ എന്നെന്നേക്കുമായി വേദനിക്കുമെന്ന് അർത്ഥമാക്കുന്നില്ല. അവരുടെ പ്രതീക്ഷകൾ സാധാരണയായി അവരുടെ കുട്ടി മികവ് പുലർത്തുന്നത് കാണാനുള്ള ആഗ്രഹത്തിൽ നിന്നാണ് ഉണ്ടാകുന്നത്. ചിലപ്പോൾ, അത് അവരുടെ സ്വന്തം ചിന്തകൾ പോലുമല്ല - അവർ തങ്ങളുടെ കുട്ടികളെ മറ്റുള്ളവരുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, "എന്റെ അനന്തരവൻ ഇത്രയധികം നേട്ടങ്ങൾ കൈവരിച്ചു; എന്റെ കുട്ടി എന്തുകൊണ്ട് അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നില്ല?"

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: അവരുടെ സാമൂഹിക നില പലപ്പോഴും അവർക്ക് ഒരു തടസ്സമായി മാറുന്നു.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: അതുകൊണ്ട്, മാതാപിതാക്കൾക്കുള്ള എന്റെ ഉപദേശം ഇതാണ് - ദയവായി നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയെ എല്ലായിടത്തും പ്രദർശിപ്പിക്കുന്ന ഒരു മാതൃകയാക്കരുത്. നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയെ അവർ നിലവിലുള്ള രീതിയിൽ സ്നേഹിക്കുകയും അവരുടെ അതുല്യമായ ശക്തികളെ അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യുക. പ്രത്യേക കഴിവില്ലാത്ത ഒരു വ്യക്തിയും ലോകത്തിലില്ല. ഞാൻ നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ, സ്കൂളിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കപ്പെട്ട കുട്ടി ഒടുവിൽ റോബോട്ടുകളെ നിർമ്മിക്കുന്നതിൽ ഒന്നാം സ്ഥാനത്തേക്ക് എത്തി. ചില കുട്ടികൾ പഠനത്തേക്കാൾ കായികരംഗത്താണ് മികവ് പുലർത്തുന്നത്. ക്രിക്കറ്റിലെ മഹത് വ്യക്തികളിൽ ഒരാളായ സച്ചിൻ ടെണ്ടുൽക്കറെ എടുക്കുക. പഠനം ഒരിക്കലും അദ്ദേഹത്തിന് താൽപ്പര്യമുള്ള കാര്യമല്ലെന്ന് അദ്ദേഹം തന്നെ സമ്മതിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാതാപിതാക്കളും അധ്യാപകരും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഴിവ് തിരിച്ചറിഞ്ഞു, അത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതം മാറ്റിമറിച്ചു. ഒരിക്കൽ ഒരാൾ എന്നോട് ചോദിച്ചു, "നിങ്ങൾ പ്രധാനമന്ത്രിയോ മന്ത്രിയോ ആയിരുന്നില്ലെങ്കിൽ, ഒരു വകുപ്പ് തെരഞ്ഞെടുക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിൽ, ഏതാണ് നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടം?" ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു, "ഞാൻ നൈപുണ്യ വികസന വകുപ്പ് തെരഞ്ഞെടുക്കുമായിരുന്നു."

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: കഴിവുകൾക്ക് അപാരമായ ശക്തിയുണ്ട്. കഴിവുകൾ വികസിപ്പിക്കുന്നതിൽ നാം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കണം. ഒരു കുട്ടി പഠനത്തിൽ മികവ് പുലർത്തുന്നില്ലെങ്കിൽ, അവർക്ക് മറ്റേതെങ്കിലും മേഖലയിൽ തീർച്ചയായും ശക്തിയുണ്ടാകും. മാതാപിതാക്കൾ അത് തിരിച്ചറിയുകയും അതിനനുസരിച്ച് കുട്ടികളെ നയിക്കുകയും വേണം. അത് അനാവശ്യ സമ്മർദ്ദം കുറയ്ക്കും.

വിദ്യാർത്ഥി: മാതാപിതാക്കൾക്ക് പ്രധാനമന്ത്രി മോദി ഒരു പ്രധാന സന്ദേശം നൽകി, അവർ കുട്ടികളുടെ മേൽ സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തരുതെന്ന്. കുട്ടികൾ മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്ന് പഠിക്കണം, മാതാപിതാക്കൾ കുട്ടികളെ മനസ്സിലാക്കണം. പരസ്പര ധാരണ ഉണ്ടായിരിക്കണം.

പ്രധാനമന്ത്രി: നമുക്ക് അടുത്തിരിക്കാം; നിങ്ങൾ എല്ലാവരും വളരെ അകലെയാണ് ഇരിക്കുന്നത്. നമ്മുക്ക് ഒരു ചെറിയ ധ്യാനം ചെയ്യാം.

വിദ്യാർത്ഥി: ശരി, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ലളിതമായി പറഞ്ഞാൽ, നമ്മുടെ ഭാഷയിൽ നിങ്ങൾ ധ്യാനത്തെ എന്താണ് വിളിക്കുക?

വിദ്യാർത്ഥി: മനസ്സിനെ ഏകാഗ്രമാക്കുക.

പ്രധാനമന്ത്രി:ശരിയാണ്. ഇപ്പോൾ ആ ജലധാരയുടെ ശബ്ദം ഒരു നിമിഷം ശ്രദ്ധിക്കൂ. അതിൽ ഏതെങ്കിലും ഈണം നിങ്ങൾക്ക് കേൾക്കാനാകുന്നുണ്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: എന്നെ ഏറ്റവും ആകർഷിച്ചത് പിഎം സാർ ധ്യാനത്തിലൂടെ ഞങ്ങളെ നയിച്ചപ്പോഴാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് ജലധാര നിരീക്ഷിക്കാനും ഞങ്ങളുടെ ചിന്തകളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാനും അദ്ദേഹം ഞങ്ങളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ. അത് ശരിക്കും ഉൾക്കാഴ്ച നൽകുന്നതായിരുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: പക്ഷികളുടെ ശബ്ദം നിങ്ങൾ കേട്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: കേട്ടു, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: അത് എങ്ങനെ അനുഭവപ്പെട്ടു?

വിദ്യാർത്ഥി: അത് അതിശയകരമായി തോന്നി, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒരേ സമയം അഞ്ച് വ്യത്യസ്ത ശബ്ദങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കാം. ഏത് ശബ്ദം എവിടെ നിന്നാണ്, ഏത് പക്ഷിയിൽ നിന്നാണ് വന്നതെന്ന് നിങ്ങൾ എപ്പോഴെങ്കിലും തിരിച്ചറിയാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ടോ? നിങ്ങൾ അങ്ങനെ ചെയ്‌താൽ, നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ സ്വാഭാവികമായി വർദ്ധിക്കും. ആ ശബ്ദങ്ങളുടെ ശക്തിയുമായി നിങ്ങൾ സ്വയം ബന്ധിപ്പിക്കും. വൈഭവ് എന്നോട് മുമ്പ് ഉത്കണ്ഠയെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചതുപോലെ - എന്താണ് പരിഹാരം? ശ്വസനം!

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, പ്രാണായാമം!

പ്രധാനമന്ത്രി: വളരെ ശരിയാണ്!

പ്രധാനമന്ത്രി: അതെ, പ്രാണായാമം ശരിക്കും ഫലപ്രദമാണ്. അത് വ്യത്യസ്തമായ ഒരു തരം ഊർജ്ജം സൃഷ്ടിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ ശ്വസിക്കുമ്പോൾ, തണുത്ത വായു നിങ്ങളുടെ ശരീരത്തിൽ പ്രവേശിക്കുകയും ചൂടുള്ള വായു പുറത്തുവരുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കുക. നിങ്ങൾ ഏത് നാസാരന്ധ്രത്തിലൂടെയാണ് ശ്വസിക്കുന്നതെന്ന് നിങ്ങൾ എപ്പോഴെങ്കിലും പരിശോധിച്ചിട്ടുണ്ടോ?

വിദ്യാർത്ഥി: വലത്!

പ്രധാനമന്ത്രി: രണ്ട് നാസാരന്ധ്രങ്ങളും എല്ലായ്പ്പോഴും ഒരേ സമയം സജീവമായിരിക്കണമെന്നില്ല. ഒരെണ്ണത്തിന് ഒറ്റപ്പെട്ടതായി തോന്നിയേക്കാം! വലത് നാസാരന്ധ്രത്തിൽ നിന്ന് ഇടത്തേക്ക് മാറാൻ നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ - നിങ്ങൾക്ക് അത് മാറ്റാൻ ആജ്ഞാപിക്കാൻ കഴിയുമോ?

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല!

പ്രധാനമന്ത്രി: അതിനൊരു സാങ്കേതികതയുണ്ട്. നിങ്ങളുടെ വലത് നാസാരന്ധ്രം സജീവമാണെങ്കിൽ, നിങ്ങളുടെ ഇടതുവശത്ത് ലഘുവായി കടിക്കുകയും നിങ്ങളുടെ വിരൽ കൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ വലതു കവിളിൽ സൌമ്യമായി അമർത്തുകയും ചെയ്യുക. ക്രമേണ, ശ്വസനം ഇടത് നാസാരന്ധ്രത്തിലേക്ക് മാറുന്നത് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കും.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: അഞ്ച് സെക്കൻഡിനുള്ളിൽ, നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളുടെ ശരീരത്തിന്മേൽ നിയന്ത്രണം ലഭിക്കും.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ശരിക്കും, രണ്ട് നാസാരന്ധ്രങ്ങളും സന്തുലിതമായിരിക്കണം. സ്കൂളിലെ അധ്യാപകർ കൈകൾ മടക്കി ശരിയായി ഇരിക്കാൻ പറയുമ്പോഴും, ഇത് ചെയ്യുക, ശ്വസിക്കാൻ ശ്രമിക്കുക - രണ്ട് നാസാരന്ധ്രങ്ങളും സജീവമാകുന്നത് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കും.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ! തീർച്ചയായും!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇത് പ്രവർത്തിക്കുന്നുവെന്ന് ഞാൻ പറയുന്നു, നിങ്ങൾ അത് ശരിക്കും അനുഭവിക്കുകയാണ്!

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ, ഇത് ശരിക്കും പ്രവർത്തിക്കുന്നു!

വിദ്യാർത്ഥി: ധ്യാനിക്കാനും ശ്വസനം നിയന്ത്രിക്കാനും സാർ ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിച്ചു. ഞങ്ങൾക്ക് വളരെ സുഖം തോന്നി, ഇപ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ എല്ലാ സമ്മർദ്ദവും അവസാനിച്ചു.

വിദ്യാർത്ഥി: ധ്യാനിക്കാൻ അദ്ദേഹം ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിച്ചു? തൽഫലമായി, നമ്മുടെ മനസ്സിനെ സമ്മർദ്ദരഹിതമായി നിലനിർത്താൻ നമുക്ക് കഴിയും. നമ്മുടെ ശ്വസനം എങ്ങനെ നിയന്ത്രിക്കാമെന്നും അദ്ദേഹം ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു. നാം വളരെയധികം സമ്മർദ്ദം സഹിക്കരുത്, നമുക്ക് എന്ത് സമ്മർദ്ദമുണ്ടെങ്കിലും, അതിനെക്കുറിച്ച് അമിതമായി ചിന്തിക്കാതെ ജീവിതം ആസ്വദിക്കണം.

പ്രധാനമന്ത്രി: അത് കൊള്ളാം! എല്ലാവരും അടുത്തേക്ക് വരൂ! ഇന്ന്, ഇത് നമ്മുടെ സ്വന്തം ഗുരുകുലമാണ്!

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ഞങ്ങൾ രാവിലെ ചിരി തെറാപ്പിയും ചെയ്തു.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഓ, വാഹ്! ആരാണ് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ചിരിച്ചത്?

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ഞങ്ങളെല്ലാവരും!

പ്രധാനമന്ത്രി: അവർ എന്താണ് പഠിപ്പിച്ചത്? നിങ്ങൾ അത് എങ്ങനെ ചെയ്തുവെന്ന് എന്നെ കാണിക്കൂ!

വിദ്യാർത്ഥി: ഹാ-ഹാ! ഹോ-ഹോ! ഹാ-ഹാ! ഹോ-ഹോ! ഹാ-ഹാ! ഹോ-ഹോ! ഹാ-ഹാ! ഹോ-ഹോ! ഹ-ഹാ! ഹോ-ഹോ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ നിങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിനെ ഇത് ചെയ്യാൻ നിർബന്ധിക്കുമ്പോൾ, അവർ എന്ത് പറയും - ഇവിടെ വന്നതിന് ശേഷം നിങ്ങൾക്ക് വട്ടായെന്ന്! പക്ഷേ ഒരു കാര്യം ചെയ്യൂ - എല്ലാവരെയും കൂട്ടി അവരെ ഒരുമിച്ച് ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുക. ഈ സന്തോഷത്തിൽ ഒരു അതുല്യമായ ശക്തിയുണ്ട്. മൂന്ന് ദിവസത്തിനുള്ളിൽ നിങ്ങൾക്ക് ഒരു വ്യത്യാസം കാണാൻ കഴിയും; വീട്ടിലെ മുഴുവൻ അന്തരീക്ഷവും മാറും.

വിദ്യാർത്ഥി: കഴിഞ്ഞ തവണത്തെപ്പോലെ, പ്രധാനമന്ത്രി സർ വേദിയിലായിരിക്കുമെന്നും ബാക്കിയുള്ളവർ താഴെ ഇരിക്കുമെന്നും ഞങ്ങൾ കരുതി. എന്നാൽ ഇന്ന്, അങ്ങനെയല്ലായിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഒരു സുഹൃത്തിനെപ്പോലെയാണ് സംസാരിച്ചത്. ഇന്ത്യൻ പ്രധാനമന്ത്രിയാണ് ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നതെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് തോന്നിയില്ല.

വിദ്യാർത്ഥി: എന്റെ പേര് യുക്ത മുഖി, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾ എവിടെ നിന്നാണ് വരുന്നത്?

വിദ്യാർത്ഥി: ഛത്തീസ്ഗഡ്!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഛത്തീസ്ഗഡ്!

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ചെറിയ വിജയങ്ങളിൽ നമുക്ക് എങ്ങനെ സന്തോഷിക്കാൻ കഴിയുമെന്നതാണ് എൻ്റെ ചോദ്യം. എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും ഞാൻ വളരെ നെഗറ്റീവ് ആയി ചിന്തിക്കുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾ സ്വയം നെഗറ്റീവ് ആയി ചിന്തിക്കുന്നതാണോ അതോ മറ്റുള്ളവർ നിങ്ങളെ അങ്ങനെ തോന്നിപ്പിക്കുന്നതാണോ?

വിദ്യാർത്ഥി: എന്റെ പത്താം ക്ലാസ് പരീക്ഷയിൽ ഞാൻ 95% പ്രതീക്ഷിച്ചു, പക്ഷേ 93% ലഭിച്ചു. ആ 2% മാർക്ക് കുറഞ്ഞത്തിൽ ഞാൻ വളരെ വിഷാദത്തിലായി.

പ്രധാനമന്ത്രി: നോക്കൂ, പ്രിയപ്പെട്ടവളെ, ഞാൻ അത് ഒരു വിജയമായി കണക്കാക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യം കൈവരിക്കാവുന്നതായിരിക്കണം, പക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് പിടികൂടാൻ സാധിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് അതീതവുമായിരിക്കണം. ആദ്യം, നിങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ സ്കോറിനേക്കാൾ 2 പോയിന്റ് കൂടുതൽ ലക്ഷ്യം വെച്ചതിന് ഞാൻ നിങ്ങളെ അഭിനന്ദിക്കുന്നു. അത് മോശമായ കാര്യമല്ല. അടുത്ത തവണ നിങ്ങൾ 97 എന്ന ലക്ഷ്യം നിശ്ചയിച്ച് 95 സ്കോർ ചെയ്താൽ, നിങ്ങൾ അഭിമാനിക്കണം. 97, 99, അല്ലെങ്കിൽ 100 ​​എന്നതിന് പകരം 95 എന്ന ലക്ഷ്യം വെച്ചുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ സ്വയം വിശ്വസിച്ചു എന്നതാണ് പ്രധാന കാര്യം. ഒരേ സാഹചര്യത്തെ വ്യത്യസ്തമായും പോസിറ്റീവായും കാണാൻ നിങ്ങൾക്ക് സാധിക്കും.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, പരീക്ഷാ സമയത്ത്, പല വിദ്യാർത്ഥികൾക്കും പൊതു പരീക്ഷകളെ പേടിയാണ്, അതുമല്ല അവർ അവരുടെ ആരോഗ്യത്തെക്കുറിച്ച് ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഈ പ്രശ്നത്തിന്റെ പ്രധാന കാരണം വിദ്യാർത്ഥികളല്ല, കുടുംബങ്ങളാണ്. ഒരു കുട്ടി ചിത്രരചനയിൽ മിടുക്കനായതിനാൽ ഒരു കലാകാരനാകാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടാകാം, പക്ഷേ കുടുംബം നിർബന്ധിക്കുന്നത് അവൻ ഒരു എഞ്ചിനീയറോ ഡോക്ടറോ ആകണമെന്ന് തന്നെയാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇത് കുട്ടിയെ നിരന്തരം സമ്മർദ്ദത്തിലാക്കുന്നു. മാതാപിതാക്കളോടുള്ള എന്റെ ആദ്യ അഭ്യർത്ഥന, അവരുടെ കുട്ടികളെയും അവരുടെ താൽപ്പര്യങ്ങളെയും കഴിവുകളെയും മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കുക എന്നതാണ്. അവരുടെ കഴിവുകൾക്കനുസരിച്ച് അവർ ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങൾ നിരീക്ഷിക്കുക. സാധ്യമെങ്കിൽ, അവരെ പിന്തുണയ്ക്കുക. നിങ്ങളുടെ കുട്ടി കായികരംഗത്ത് താൽപ്പര്യം കാണിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവരെ ഒരു ഗെയിം കാണാൻ കൊണ്ടുപോകുക; അവൻ പ്രചോദിതനാകും. രണ്ടാമതായി, മികച്ച വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് മാത്രം ശ്രദ്ധയും പ്രശംസയും ലഭിക്കുന്ന ഒരു അന്തരീക്ഷം അധ്യാപകർ പലപ്പോഴും സ്കൂളുകളിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ബാക്കിയുള്ളവരെ അവഗണിക്കുകയോ പിന്നിൽ ഇരിക്കാൻ പറയുകയോ ചെയ്യുന്നു, ഇത് അവരെ വിഷാദത്തിലാക്കുന്നു. വിദ്യാർത്ഥികൾ തമ്മിലുള്ള താരതമ്യങ്ങൾ ഒഴിവാക്കുക എന്നതാണ് അധ്യാപകരോടുള്ള എന്റെ അഭ്യർത്ഥന. വിദ്യാർത്ഥികൾക്കിടയിൽ അവനെ വിമർശിക്കരുത്. നിങ്ങൾക്ക് എന്തെങ്കിലും പറയണമെങ്കിൽ, അവനെ മാറ്റിനിർത്തുക. പോസിറ്റീവ് കാര്യങ്ങൾക്ക് ഊന്നിൽ നൽകി ഓരോരുത്തരെയും വ്യക്തിപരമായി പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക. “നീ വളരെ നല്ലവനാണ്. നീ നല്ല ശ്രമം നടത്തുന്നു. പക്ഷേ നീ ഇതിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കേണ്ടതുണ്ട്.” വിദ്യാർത്ഥികൾ ചിന്തിക്കേണ്ടതുണ്ട്, "ഞാൻ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യും, എന്റെ ഫലങ്ങൾ മെച്ചപ്പെടുത്തും, കഴിഞ്ഞ തവണത്തേക്കാൾ നന്നായി ചെയ്യും. എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളേക്കാൾ നന്നായി ചെയ്യാൻ ഞാൻ ശ്രമിക്കും." എന്നാൽ ഓർക്കുക, പരീക്ഷകൾ അല്ല എല്ലാം .ഞാൻ നിങ്ങളെ നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു, നിങ്ങൾ സ്വന്തം ലോകത്ത് മുഴുകിയത് പോലെ തോന്നുന്നു. നിങ്ങൾ മനസ്സുതുറന്ന് സ്വതന്ത്രമായി സംസാരിക്കുന്നില്ല!

വിദ്യാർത്ഥി: എന്റെ സ്കൂളിലെ ഒരു സീനിയർ വിദ്യാർത്ഥി എന്ന നിലയിൽ, എന്റെ ജൂനിയർ വിദ്യാർത്ഥികളെ അവരുടെ പരീക്ഷകൾക്കോ ​​സാംസ്കാരിക, സാഹിത്യ മത്സരങ്ങൾക്കോ ​​ഞാൻ പലപ്പോഴും പ്രചോദിപ്പിക്കാറുണ്ട്. എന്നാൽ ചിലപ്പോൾ, എനിക്ക് എന്നെത്തന്നെ പ്രചോദിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒരിക്കലും സ്വയം ഒറ്റപ്പെടുത്തുകയോ സ്വയം അമിതമായി ചിന്തിക്കുകയോ ചെയ്യരുത്. നിങ്ങൾ നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് ധാരാളം ചിന്തിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നു, പക്ഷേ നിങ്ങളുടെ വികാരങ്ങൾ ആരുമായും പങ്കിടുന്നുമില്ല. നിങ്ങളെ പ്രചോദിപ്പിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് ആരെയെങ്കിലും വേണം - ഒരുപക്ഷേ ഒരു കുടുംബാംഗമോ മുതിർന്ന വ്യക്തിയോ ആകാം. കൂടാതെ, ചെറിയ ലക്ഷ്യങ്ങളുമായി സ്വയം വെല്ലുവിളിക്കുക. ഉദാഹരണത്തിന്, ഇന്ന് ഞാൻ 10 കിലോമീറ്റർ സൈക്കിൾ ചവിട്ടാൻ തീരുമാനിച്ചു. അത് അരുണാചൽ പ്രദേശിലെ പർവതങ്ങളിലൂടെയാണെങ്കിലും, നിങ്ങൾ അത് പൂർത്തിയാക്കിക്കഴിഞ്ഞാൽ, "നോക്കൂ, ഞാൻ ഇന്ന് ഇത് നേടി" എന്ന ചിന്ത മുഴുവൻ ദിവസം ആസ്വദിക്കുക. സ്വയം അത്തരം ചെറിയ പരീക്ഷണങ്ങൾ ആത്മവിശ്വാസം വളർത്താൻ സഹായിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ മുൻകാല സ്വത്വത്തെ പരാജയപ്പെടുത്താൻ എപ്പോഴും പ്രവർത്തിക്കുക - നിങ്ങളുടെ ഭൂതകാലം കഴിഞ്ഞുപോയതായി തോന്നുന്ന തരത്തിൽ വർത്തമാനകാലത്ത് പൂർണ്ണമായും ജീവിക്കുക.

വിദ്യാർത്ഥി: സ്വയം ലക്ഷ്യങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ടത് വളരെ പ്രധാനമാണെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. നിങ്ങൾ പ്രചോദിതരായിരിക്കണം, അത് ചെയ്യാൻ നിരവധി മാർഗങ്ങളുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, നിങ്ങൾക്കായി ചെറുതും കൈവരിക്കാവുന്നതുമായ ലക്ഷ്യങ്ങൾ സജ്ജമാക്കുക, നിങ്ങൾ അവ നേടിയെടുക്കുമ്പോൾ, എല്ലായ്പ്പോഴും സ്വയം പ്രതിഫലം നൽകുക. ഈ സമീപനം എന്നെ പല തരത്തിൽ പ്രചോദിപ്പിച്ചു.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, നിങ്ങളുടെ പ്രചോദനം ആരാണ്?

പ്രധാനമന്ത്രി: എന്റെ പ്രചോദനം നിങ്ങളാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, അജയ് പരീക്ഷ പേ ചർച്ചയെക്കുറിച്ച് ഒരു ഗാനം എഴുതി. ഞാൻ പുസ്തകം എഴുതിയെങ്കിലും, അജയെപ്പോലെ ഒരാൾ തന്റെ ഗ്രാമത്തിൽ ഇരുന്ന് കവിതയിലൂടെ അത് പ്രകടിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. അത് എന്നെ കൂടുതൽ ചെയ്യാൻ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ചുറ്റും നോക്കുമ്പോൾ, പ്രചോദനത്തിന്റെ നിരവധി ഉറവിടങ്ങളുണ്ട്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതിൽ ആഴത്തിലുള്ള പ്രതിഫലനവും സ്വാംശീകരണവും ഉൾപ്പെടുന്നു - എന്തെങ്കിലും കേൾക്കുക, അത് മനസ്സിലാക്കുക, അത് യഥാർത്ഥത്തിൽ ഉൾക്കൊള്ളുക. എന്നിരുന്നാലും, എനിക്ക് അത് ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല.

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾ എന്തോ കേട്ടു, പിന്നീട് അതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചു - ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ എന്താണ് ചിന്തിച്ചത്? അവരുടെ വാക്കുകളെക്കുറിച്ചോ, അവരുടെ സന്ദേശത്തെക്കുറിച്ചോ? ഉദാഹരണത്തിന്, ആരെങ്കിലും നിങ്ങളെ അതിരാവിലെ എഴുന്നേൽക്കാൻ ഉപദേശിച്ചാൽ, നേരത്തെ എഴുന്നേൽക്കുന്നതിന്റെ ഗുണങ്ങളെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾ ചിന്തിച്ചേക്കാം. എന്നാൽ, നിങ്ങൾ അത് നടപ്പിലാക്കാതെ വീണ്ടും ഉറങ്ങാൻ പോയാൽ, നിങ്ങൾ ആ ഉപദേശം ശരിക്കും ഉൾക്കൊണ്ടിട്ടുണ്ടോ? നിങ്ങൾ സ്വയം ഒരു പരീക്ഷണശാല പോലെ കണക്കാക്കുകയും നിങ്ങളുടെ ശീലങ്ങൾ പുനർനിർമ്മിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ മാത്രമേ ഉൾക്കൊള്ളൽ സംഭവിക്കൂ. മിക്ക ആളുകളും അവരുമായി മത്സരിക്കുന്നില്ല, അവർ മറ്റുള്ളവരുമായി മത്സരിക്കുന്നു, പലപ്പോഴും തങ്ങളെക്കാൾ ദുർബലരായവരുമായി, തെറ്റായ സംതൃപ്തി നേടുന്നു. അവർ പറയുന്നു, "നോക്കൂ, അയാൾക്ക് 30 മാർക്ക് ലഭിച്ചു; അയാൾ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്തു, എനിക്ക് 35 മാർക്ക് ലഭിച്ചു!" എന്നാൽ സ്വയം മത്സരിക്കുന്നവർ ഒരിക്കലും ആത്മവിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നില്ല.

വിദ്യാർത്ഥി: ലോകത്തിന് വഴികാട്ടിയായി മാറിയ ഒരു വ്യക്തിയുണ്ട്. തന്റെ പോരാട്ടങ്ങളെ ശക്തിയാക്കി മാറ്റുകയും മറ്റുള്ളവരുടെ സന്തോഷത്തിനായി രാവും പകലും അക്ഷീണം പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വ്യക്തിയുണ്ട്. നമ്മുടെ പ്രധാനമന്ത്രി എന്ന നിലയിൽ, നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിക്കുകയും ഉപദേശിക്കുകയും തന്റെ ഇടപെടലുകളിലൂടെ നമ്മെ സന്തോഷം കൊണ്ട് നിറയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വ്യക്തിയുണ്ട്. ആ പ്രിയപ്പെട്ട വ്യക്തി മറ്റാരുമല്ല, ശ്രീ നരേന്ദ്ര മോദി ജി. നന്ദി, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നന്ദി, പ്രിയപ്പെട്ടവരേ! നന്ദി!

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, എന്റെ ചോദ്യം, ഞാൻ പരീക്ഷ എഴുതാൻ പോകുമ്പോഴെല്ലാം, ഞാൻ പരാജയപ്പെട്ടാൽ അതിന്റെ അനന്തരഫലങ്ങൾ എന്തായിരിക്കുമെന്ന് ഞാൻ എപ്പോഴും വിഷമിക്കാറുണ്ട്? പരാജയഭീതി എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കാം?

പ്രധാനമന്ത്രി: സ്കൂളിൽ, 10 അല്ലെങ്കിൽ 12 ക്ലാസുകളിൽ, ഏകദേശം 30-40% വിദ്യാർത്ഥികൾ പരാജയപ്പെടുന്നു. അവർക്ക് എന്ത് സംഭവിക്കും?

വിദ്യാർത്ഥി: അവർ വീണ്ടും ശ്രമിക്കുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: അവർ വീണ്ടും പരാജയപ്പെട്ടാൽ എന്ത് ചെയ്യും?

പ്രധാനമന്ത്രി: നോക്കൂ, ജീവിതം അവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല. പരീക്ഷകളിൽ മാത്രം വിജയിക്കണോ അതോ ജീവിതത്തിൽ വിജയിക്കണോ എന്ന് നിങ്ങൾ തീരുമാനിക്കണം. ജീവിതത്തിൽ വിജയിക്കാനുള്ള ഒരു മാർഗം നിങ്ങളുടെ പരാജയങ്ങളെ നിങ്ങളുടെ അധ്യാപകനാക്കുക എന്നതാണ്. ക്രിക്കറ്റ് മത്സരങ്ങളിൽ, കളിക്കാർ ദിവസം മുഴുവൻ വീഡിയോകൾ അവലോകനം ചെയ്യുന്നതും, അവരുടെ തെറ്റുകൾ നിരീക്ഷിക്കുന്നതും, എന്ത് മെച്ചപ്പെടുത്തലുകൾ വരുത്തണമെന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നതും എങ്ങനെയെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാം? നിങ്ങളുടെ പരാജയങ്ങളിൽ നിങ്ങൾക്ക് അതുപോലെ ചെയ്യാനും അവയിൽ നിന്ന് പഠിക്കാനും കഴിയുമോ? രണ്ടാമതായി, ജീവിതം പരീക്ഷകളെക്കുറിച്ചല്ല. അതിനെ അതിന്റെ സമഗ്രതയിൽ കാണണം. 'ദിവ്യാം​ഗരായ' (ഭിന്നശേഷി) വ്യക്തികളുടെ ജീവിതം സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിക്കുക. ദൈവം അവർക്ക് ചില കാര്യങ്ങൾ നൽകിയിട്ടുണ്ടാകില്ല, പക്ഷേ ദൈവം പലപ്പോഴും അവർക്ക് അസാധാരണമായ കഴിവുകൾ നൽകി അത് നികത്തുന്നു, അത് അവരുടെ ശക്തിയായി മാറുന്നു. അതുപോലെ, നമ്മുടെയെല്ലാം ഉള്ളിൽ, ദൈവം കുറവുകളും അതുല്യമായ ഗുണങ്ങളും സ്ഥാപിച്ചിട്ടുണ്ട്.

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിലെ ആ അതുല്യ ഗുണങ്ങൾ എങ്ങനെ വർദ്ധിപ്പിക്കാം എന്നതിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുക. അപ്പോൾ, ആരും നിങ്ങളുടെ ബിരുദത്തെക്കുറിച്ചോ, നിങ്ങൾ എവിടെയാണ് പഠിച്ചതെന്നോ, പത്താം ക്ലാസിൽ എത്ര മാർക്ക് നേടിയെന്നോ ചോദിക്കില്ല. എന്താണ് പ്രധാനം - നിങ്ങളുടെ മാർക്ക് സംസാരിക്കണമോ അതോ നിങ്ങളുടെ ജീവിതം സംസാരിക്കണമോ?

വിദ്യാർത്ഥി: ജീവിതം, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, ജീവിതം സംസാരിക്കണം.

വിദ്യാർത്ഥി: ഞാൻ ആരോഹി മോഡൽ സീനിയർ സെക്കൻഡറി സ്കൂളിലെ അജയ് ആണ്. ഇക്കാലത്ത് സാങ്കേതികവിദ്യ വളരെയധികം പുരോഗമിച്ചിട്ടുണ്ട്, പക്ഷേ ചിലപ്പോൾ നമ്മൾ അത് അമിതമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. സർ, സാങ്കേതികവിദ്യ എങ്ങനെ പരമാവധി പ്രയോജനപ്പെടുത്താം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

പ്രധാനമന്ത്രി: ഒന്നാമതായി, നാമെല്ലാവരും ഭാഗ്യവാന്മാരാണ്, സാങ്കേതികവിദ്യ വളരെ വ്യാപകവും സ്വാധീനശക്തിയുള്ളതും ഉപയോഗപ്രദവുമായ ഒരു യുഗത്തിലാണ് നിങ്ങൾ വളരുന്നത് എന്നതിനാൽ നിങ്ങൾ പ്രത്യേകിച്ചും ഭാഗ്യവാന്മാരാണ്. സാങ്കേതികവിദ്യയിൽ നിന്ന് ഒളിച്ചോടേണ്ട ആവശ്യമില്ല. എന്നിരുന്നാലും, നിങ്ങൾ തീരുമാനിക്കേണ്ടതുണ്ട് - ദിശയില്ലാതെ നിങ്ങൾ അനന്തമായ റീലുകൾ കാണുകയാണോ, അതോ നിങ്ങൾക്ക് എന്തെങ്കിലും യഥാർത്ഥ താൽപ്പര്യമുണ്ടോ? അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ, അതിലേക്ക് ആഴത്തിൽ പോയി വിശകലനം ചെയ്യുക. അപ്പോൾ സാങ്കേതികവിദ്യ ഒരു ശക്തിയായി മാറും, ഭയപ്പെടേണ്ട കൊടുങ്കാറ്റല്ല. നിങ്ങളെ വേരോടെ പിഴുതെറിയുന്ന ഒരു ചുഴലിക്കാറ്റല്ല ഇത്. ഗവേഷണവും നവീകരണവും നടത്തുന്ന ആളുകളെ ഓർക്കുക - അവർ നിങ്ങളുടെ പുരോഗതിക്കായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. സാങ്കേതികവിദ്യ മനസ്സിലാക്കുക, പഠിക്കുക, അതിന്റെ പരമാവധി ഉപയോഗിക്കുക എന്നതായിരിക്കണം നമ്മുടെ ലക്ഷ്യം.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, എനിക്ക് ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്. ഏത് ജോലിക്കും നമുക്ക് എങ്ങനെ പരമാവധി നൽകാൻ കഴിയും?

പ്രധാനമന്ത്രി: നമ്മുടെ പരമാവധി ചെയ്യാൻ നമ്മൾ നിരന്തരം പരിശ്രമിക്കണം, നമ്മുടെ പരമാവധി നൽകുന്നതിന്റെ ആദ്യ നിയമം ഇന്നലത്തേതിനേക്കാൾ മികച്ചത് ചെയ്യുക എന്നതാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, നമ്മുടെ കുടുംബങ്ങൾ പലപ്പോഴും നമ്മൾ എന്തുചെയ്യണമെന്ന് നിർദ്ദേശിക്കാറുണ്ട്, ഏത് മേഖല തെരഞ്ഞെടുക്കണം അല്ലെങ്കിൽ ഏത് വിഷയം പിന്തുടരണം എന്നിങ്ങനെ. നമ്മൾ അവരുടെ ഉപദേശം പിന്തുടരണോ അതോ സ്വന്തം മനസ്സിനെ കേൾക്കണോ?

പ്രധാനമന്ത്രി: നിങ്ങൾ അവരെ ശ്രദ്ധിക്കുകയും പിന്നീട് അവരെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുകയും വേണം. അവർ എന്തെങ്കിലും നിർദ്ദേശിക്കുമ്പോൾ, ബഹുമാനപൂർവ്വം സമ്മതിക്കുകയും എങ്ങനെ മുന്നോട്ട് പോകണം, ആവശ്യമായ വിവരങ്ങൾ എവിടെ നിന്ന് ലഭിക്കും, അവർക്ക് എന്ത് സഹായം നൽകാൻ കഴിയുമെന്ന് അവരോട് ചോദിക്കുക. തുടർന്ന്, നിങ്ങളുടെ ചിന്തകളും ആശയങ്ങളും സൌമ്യമായി പങ്കിടുക. ക്രമേണ, അവർ അവരുടെ മനസ്സ് പ്രയോഗിക്കാൻ തുടങ്ങുകയും നിങ്ങളുടെ കാഴ്ചപ്പാട് മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യും.

വിദ്യാർത്ഥി: എന്റെ ചോദ്യം ശ്രദ്ധിച്ചതിനും അതിന് ഉത്തരം നൽകിയതിനും, ശാന്തത പാലിക്കുന്നതിനും നെഗറ്റീവ് ചിന്തകൾ മനസ്സിൽ കടക്കാൻ അനുവദിക്കാതെ പോസിറ്റീവിറ്റി നിലനിർത്തുന്നതിനും പോലുള്ള നിരവധി വിലപ്പെട്ട പാഠങ്ങൾ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചതിനും വളരെ നന്ദി. അതൊരു അത്ഭുതകരമായ അനുഭവമായിരുന്നു. വളരെ നന്ദി!

വിദ്യാർത്ഥി: ഇക്കാലത്ത്, പല വിദ്യാർത്ഥികളും പരീക്ഷാ സമയത്ത് അവരുടെ പേപ്പർ കൃത്യസമയത്ത് പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു പ്രശ്നം നേരിടുന്നു, ഇത് സമ്മർദ്ദത്തിനും ഉത്കണ്ഠയ്ക്കും കാരണമാകുന്നു. സർ, അവർക്ക് അത്തരം സമ്മർദ്ദങ്ങളെയും സാഹചര്യങ്ങളെയും എങ്ങനെ നേരിടാൻ കഴിയും?

പ്രധാനമന്ത്രി: ആദ്യത്തെ പരിഹാരം മുൻ പരീക്ഷാ പേപ്പറുകൾ ഉപയോഗിച്ച് നന്നായി പരിശീലിക്കുക എന്നതാണ്. നന്നായി പരിശീലിച്ചാൽ, സംക്ഷിപ്ത ഉത്തരങ്ങൾ എഴുതാൻ പഠിക്കാൻ കഴിയും, അതുവഴി സമയം ലാഭിക്കാം. തുടർന്ന്, പരീക്ഷയ്ക്കിടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മുൻഗണന നൽകുക. തുടക്കത്തിൽ, നിങ്ങൾക്ക് നന്നായി അറിയാവുന്നവയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുക, തുടർന്ന് മിതമായവയിലേക്ക് നീങ്ങുക, ഒടുവിൽ, വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞവ പരീക്ഷിക്കുക. ഒരു ചോദ്യം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ, അത് ഒഴിവാക്കുന്നതിൽ തെറ്റില്ല. വിദ്യാർത്ഥികൾ പലപ്പോഴും ചെയ്യുന്ന ഒരു തെറ്റ്, അവർ അറിയാത്ത കാര്യങ്ങളിൽ കൂടുതൽ സമയം ചെലവഴിക്കുകയും അവർ ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങൾക്ക് കുറച്ച് സമയം മാത്രം നൽകുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ്. ചിലപ്പോൾ, അവർക്ക് ഉത്തരം അറിയാമെങ്കിൽ, അവർ വളരെ നീണ്ട ഉത്തരം എഴുതുകയും ഗണ്യമായ സമയം ചെലവഴിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ പ്രശ്നത്തിനുള്ള പരിഹാരം കൂടുതൽ പരിശീലനം നടത്തുക എന്നതാണ്.

വിദ്യാർത്ഥി: ഞാൻ പിവിആർ ബാലിക അംഗതി പാഠശാലയിലെ പത്താം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിയാണ്. ഞാൻ ആന്ധ്രാപ്രദേശിൽ നിന്നാണ്. ഈ മനോഹരമായ പ്രദേശത്ത് താങ്കളോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞത് ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു വലിയ ഭാഗ്യമാണ്. ഞാൻ താങ്കളോട് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു: മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാലാവസ്ഥാ സാഹചര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ പുസ്തകങ്ങളിൽ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിനെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് എന്തുചെയ്യാൻ കഴിയും?

പ്രധാനമന്ത്രി: വളരെ നല്ല ഒരു ചോദ്യമാണ് താങ്കൾ ചോദിച്ചത്, എന്റെ രാജ്യത്തെ കുട്ടികളും കാലാവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് ആശങ്കാകുലരാണെന്ന് കാണുന്നതിൽ എനിക്ക് സന്തോഷമുണ്ട്. ലോകത്തിന്റെ മിക്ക ഭാഗങ്ങളിലും വികസനം ഒരു ഉപഭോക്തൃ സംസ്കാരത്തിലേക്ക് നയിച്ചിരിക്കുന്നു - എല്ലാം ഒരാളുടെ സ്വന്തം സന്തോഷത്തിനുവേണ്ടിയാണെന്ന ഒരു മാനസികാവസ്ഥ. നല്ല ഫർണിച്ചറുകൾ വേണമെങ്കിൽ, 200 വർഷം പഴക്കമുള്ള ഒരു മരം മുറിക്കാൻ ആരും മടിക്കില്ല. സ്ഥിരമായ വൈദ്യുതി അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, 24/7 വിളക്കുകൾ കത്തിക്കാൻ ആവശ്യമായത്ര കൽക്കരി അവർ കത്തിക്കും. ഇത് പ്രകൃതിയുടെ വൻ നാശത്തിന് കാരണമായി. നമ്മുടെ സംസ്കാരം പ്രകൃതിയെ ചൂഷണം ചെയ്യുന്നതല്ല.

ലൈഫ് - പരിസ്ഥിതിക്കുള്ള ജീവിതശൈലി എന്നൊരു ദൗത്യം ഞാൻ പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. നമ്മുടെ ജീവിതശൈലി പ്രകൃതിയെ സംരക്ഷിക്കുകയും വളർത്തുകയും ചെയ്യണമെന്ന് ഞാൻ ഊന്നിപ്പറയുന്നു. നമ്മുടെ സംസ്കാരത്തിൽ, മാതാപിതാക്കൾ കുട്ടികളെ ഭൂമിമാതാവിന് ഉണ്ടായ അസ്വസ്ഥതകൾ മാനിച്ചുകൊണ്ട് രാവിലെ നിലത്ത് കാലുകുത്തുന്നതിന് മുമ്പ് മാതാവിനോട് ക്ഷമ ചോദിക്കാൻ പഠിപ്പിക്കുന്നു. നമ്മൾ മരങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നു, അവയ്ക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ഉത്സവങ്ങൾ ആഘോഷിക്കുന്നു, നദികളെ അമ്മമാരായി കണക്കാക്കുന്നു. ഈ മൂല്യങ്ങൾ നമ്മെ അഭിമാനത്താൽ നിറയ്ക്കണം. ഇന്ത്യ ഇപ്പോൾ 'ഏക് പെട് മാ കേ നാം' എന്ന പേരിൽ ഒരു സുപ്രധാന കാമ്പയിൻ നടത്തുന്നുണ്ട് - രണ്ട് അമ്മമാർക്കുള്ള ശ്രദ്ധാഞ്ജലി: ഒന്ന് നമുക്ക് ജന്മം നൽകിയതും മറ്റൊന്ന് നമുക്ക് ജീവൻ നൽകുന്നതും. നിങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ ഓർമ്മയ്ക്കായി ഒരു മരം നടുക, അവരുടെ ജീവിക്കുന്ന ഓർമ്മപ്പെടുത്തലായി അതിനെ പരിപാലിക്കുക. ഈ മരം എന്ത് വില കൊടുത്തും വളരണം. നമ്മൾ അതിനെ പരിപാലിക്കണം. എന്ത് സംഭവിക്കും? ആളുകൾ വലിയ തോതിൽ മരങ്ങൾ നടും. ഈ ഉത്തരവാദിത്തബോധവും ഉടമസ്ഥാവകാശവും പ്രകൃതിയെ വലിയ തോതിൽ സംരക്ഷിക്കാൻ സഹായിക്കും.

വിദ്യാർത്ഥി: പ്രകൃതി നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു പ്രധാന ഭാഗമാണ്. മരങ്ങൾ പല തരത്തിൽ നമുക്ക് പ്രയോജനം ചെയ്യുന്നതിനാൽ നാം അവയുമായി ഇടപഴകണം. നമ്മൾ പ്രകൃതിയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കണം.

പ്രധാനമന്ത്രി: എല്ലാവരും അവരുടെ മരങ്ങൾ നടാൻ തയ്യാറാണെന്ന് തോന്നുന്നു! മുന്നോട്ട് പോയി അവ നടുക. മരങ്ങൾ നനയ്ക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു നിർദ്ദേശം ഞാൻ പങ്കുവെക്കട്ടെ. മരത്തിനരികിൽ വെള്ളം നിറച്ച ഒരു കളിമൺ കലം നിങ്ങൾക്ക് വയ്ക്കാം. ഈ രീതിയിൽ, നിങ്ങൾ മാസത്തിലൊരിക്കൽ അതിൽ വെള്ളം നിറച്ചാൽ മതി, കുറഞ്ഞ ജല ഉപയോഗത്തിലൂടെ മരം നന്നായി വളരും. എവിടെയും പ്രയോഗിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു പ്രായോഗിക രീതിയാണിത്. എല്ലാവർക്കും അഭിനന്ദനങ്ങൾ!

വിദ്യാർത്ഥി: നന്ദി സർ!

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ഇവിടെ വന്നതിനും ഞങ്ങൾക്ക് ഈ അത്ഭുതകരമായ അവസരം നൽകിയതിനും വളരെ നന്ദി.

പ്രധാനമന്ത്രി: അപ്പോൾ, ഇന്ന് നിങ്ങൾക്ക് ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായത് എന്താണ്?

വിദ്യാർത്ഥി: പരിസ്ഥിതിയെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ച, സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: പരിസ്ഥിതി വിഷയം!

വിദ്യാർത്ഥി: അതെ, സർ! താങ്കൾ ഞങ്ങൾക്ക് ശരിക്കും പ്രചോദനം നൽകുന്നു. ഈ ദിവസം മുഴുവൻ അവിസ്മരണീയമായി തുടരും, പരീക്ഷകൾ ഇനി ഞങ്ങൾക്ക് സമ്മർദ്ദകരമായി തോന്നുന്നില്ല.

പ്രധാനമന്ത്രി: പരീക്ഷയെക്കുറിച്ച് ഇനി സമ്മർദ്ദമില്ല, മാർക്ക് കുറഞ്ഞാലും?

വിദ്യാർത്ഥി: നിങ്ങൾ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്, സർ - ജീവിതത്തിൽ വിജയിക്കുക എന്നതാണ് പ്രധാനം.

വിദ്യാർത്ഥി: സർ, ഇനി പരീക്ഷകൾ നമ്മളെ ഭയപ്പെടാൻ തുടങ്ങും!

പ്രധാനമന്ത്രി: കൊള്ളാം! എല്ലാവർക്കും വളരെ നന്ദി!

വിദ്യാർത്ഥി: നന്ദി സർ!

പ്രധാനമന്ത്രി: ഇനി, വീട്ടിൽ മേധാവി ചമഞ്ഞ് നടന്ന് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങരുത്. ഓർക്കുക, നമുക്ക് ഇപ്പോൾ നേരിട്ട് ബന്ധമുണ്ട്! നിങ്ങളുടെ അധ്യാപകരെയും ഭയപ്പെടുത്തരുത്!

വിദ്യാർത്ഥി: ഇല്ല സർ! ബൈ സർ!

***

NK

(Release ID: 2107211)