ਇੰਡੀਅਨ ਇੰਸਟੀਟਿਊਟਆਵ੍ਟੈਕਨੋਲੋਜੀ (ਆਈਆਈਟੀ) ਗੁਵਾਹਾਟੀ ਦੇ ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਨੇ ਰਚਨਾਤਮਕ ਸੋਚ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੋ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਭੁੱਲਣ ਦੀ ਆਦਤ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਜਾਂ ਘਟਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਖੋਜ ਟੀਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਬਾਇਓਸਾਇੰਸਜ਼ ਅਤੇ ਬਾਇਓਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਵਿਬਿਨ ਰਾਮਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ, ਆਈਆਈਟੀ ਗੁਵਾਹਾਟੀ, ਆਈਆਈਟੀ ਗੁਵਾਹਾਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਹਰਸ਼ਲ ਨੇਮਾੜੇ, ਆਈਆਈਟੀ ਗੁਵਾਹਾਟੀ ਨੇ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਦੇ ਨਿਊਰੋਕੈਮੀਕਲ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਨਿਊਰੋਟਾਕਸਿਕ ਅਣੂਆਂ ਦੇ ਇਕੱਤਰ ਹੋਣ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਨਵੇਂ ਟ੍ਰੋਜ਼ਨ ਪੈਪਟਾਈਡਸ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਜੋ ਭੁੱਲ ਭੁਲੇਖੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ।

ਆਈਆਈਟੀ ਗੁਵਾਹਾਟੀ ਦੀ ਟੀਮ ਨੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਨਿਊਰੋਟਾਕਸਿਕ ਅਣੂਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ ਘੱਟ ਵੋਲਟੇਜ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਫੀਲਡਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਤੇ ‘ਟ੍ਰੋਜ਼ਨ ਪੈਪਟਾਈਡਸ’ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਰਗੇ ਦਿਲਚਸਪ ਤਰੀਕਿਆਂ ਦੀ ਪੜਤਾਲ ਕੀਤੀ। ਡਾ. ਗੌਰਵ ਪਾਂਡੇ ਅਤੇ ਸ੍ਰੀ ਜਾਹਨੂੰ ਸੈਕੀਆਨੇ ਨੇ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਏਸੀਐੱਸ ਕੈਮੀਕਲ ਨਿਊਰੋਸਾਇੰਸਜ਼, ਆਰਐੱਸਸੀ ਅਡਵਾਂਸ, ਬੀਬੀਏ ਅਤੇ ਰਾਇਲ ਸੁਸਾਇਟੀ ਆਵ੍ ਕੈਮਿਸਟਰੀ ਦੇ ਨਿਊਰੋਪੈਪਟਾਈਡ ਵਰਗੇ ਨਾਮਵਰ ਰਸਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ।

ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ ਦਾ ਇਲਾਜ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਚੀਨ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਦੇ ਰੋਗੀਆਂ ਦੀ ਤੀਜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੰਖਿਆ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ 4 ਮਿਲੀਅਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਹਨ। ਮੌਜੂਦਾ ਇਲਾਜ ਸਿਰਫ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਕੁਝ ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਫਿਰ ਵੀ ਇਲਾਜ ਸਬੰਧੀ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਚੰਗੀ ਵਿਧੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਦੇ ਮੂਲ ਕਾਰਨਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਡਾ. ਰਾਮਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਤਕਰੀਬਨ ਸੌ ਸੰਭਾਵੀ ਦਵਾਈਆਂ 1998 ਅਤੇ 2011 ਦਰਮਿਆਨ ਅਸਫ਼ਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਸਮੱਸਿਆ ਦੀ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ।

ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਦੀ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਅਮੀਲੋਇਡ ਬੀਟਾ ਪੇਪਟਾਇਡਜ਼ ਦਾ ਇਕੱਠੀ ਹੋਣਾ ਹੈ। ਡਾ. ਰਾਮਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ ਅਤੇ ਡਾ: ਨੇਮਾਦੇ ਨੇ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੈਪਟਾਈਡਸ ਦੇ ਇਕੱਤਰ ਹੋਣ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਦੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕੀਤੀ।

2019 ਵਿੱਚ, ਆਈਆਈਟੀ ਗੁਵਾਹਾਟੀ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਘੱਟ ਵੋਲਟੇਜ, ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਬਿਜਲੀ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਨਿਊਰੋਡੀਜੈਨੇਰੇਟਿਵ ਅਣੂਆਂ ਦੇ ਗਠਨ ਅਤੇ ਇਕੱਤਰਤਾ ਨੂੰ ਘਟਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ ਵਿੱਚ ਭੁੱਲਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਬਾਹਰੀ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ / ਚੁੰਬਕੀ ਖੇਤਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੇਪਟਾਇਡ ਅਣੂਆਂ ਦੀ ਬਣਤਰ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇਕੱਤਰਤਾ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੈ।

“ਜਦੋਂ ਇਲੈਕਟਿ੍ਰਕ ਫੀਲਡ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਨਸਾਂ ਦੇ ਸੈੱਲਾਂ ਦੀ ਗਿਰਾਵਟ ਨੂੰ 17 – 35ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਡਾ. ਰਾਮਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, “ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਲਗਭਗ 10 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਹੋਵੇਗੀ।”

ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਕੰਮ ਕਰਦਿਆਂ, ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਿਊਰੋਟਾਕਸਿਨ ਦੇ ਅਣੂਆਂ ਦੇ ਇਕੱਠ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ‘ਟ੍ਰੋਜਨ ਪੈਪਟਾਈਡਜ਼’ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਦੀ ਪੜਤਾਲ ਕੀਤੀ। ‘ਟ੍ਰੋਜਨ ਪੈਪਟਾਈਡ’ ਵਰਤਣ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ‘ਟ੍ਰੋਜਨ ਘੋੜਿਆਂ’ ਤੋਂ ਆਇਆ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਟ੍ਰੌਏ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵੇਲੇ ਦਾਅਪੇਚ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਸੀ। ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਨੇ ਟ੍ਰੋਜ਼ਨ ਪੈਪਟਾਈਡ ਨੂੰ ਅਮਾਇਲਾਡ ਪੈਪਟਾਈਡਸ ਦੇ ਗਠਨ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ‘ਛਲ-ਕਪਟ’ ਦੇ ਸਮਾਨ ਨਜ਼ਰੀਏ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਫਾਈਬਿਰਲਰ ਸੰਯੋਜਨ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਅਤੇ ਭੁੱਲਣ ਦੀ ਆਦਤ ਵੱਲ ਲਿਜਾਣ ਵਾਲੀ ਤੰਤਰਿਕਾ ਦੇ ਜਹਿਰੀਲੇਪਣ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਦੇ ਕੋਆਰਡੀਨੇਟਰਾਂ, ਡਾ. ਰਾਮਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ ਅਤੇ ਡਾ: ਨੀਮਡ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਸਾਡੀ ਖੋਜ ਨੇ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਰਸਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੋ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਨੂੰ ਵਧਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮਨੁੱਖੀ ਇਲਾਜ ਲਈ ਅਜਿਹੇ ਨਵੇਂ ਉਪਚਾਰੀ ਪਹੁੰਚ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਦੀ ਜਾਂਚ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਮਾਡਲਾਂ ਅਤੇ ਕਲੀਨਿਕਲ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ।”

****

ਕੇਜੀਐੱਸ / (ਭਾਰਤੀ ਸਾਇੰਸ ਵਾਇਰ)