প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ কোনে হৃদয়ৰ পৰা হৃদয়লৈ কথা পাতিব বিচাৰে?

যুৱ হিতাধিকাৰী: মই এজন হকী চেম্পিয়ন। মই ৫টা হকী পদক লাভ কৰিছো। মোৰ স্কুলত চেক আপৰ সময়ত তেওঁলোকে গম পালে যে মোৰ হৃদয়ত এটা ফুটা আছে। চিকিৎসাৰ বাবে ইয়ালৈ আহিলোঁ, অস্ত্ৰোপচাৰ কৰিলোঁ, এতিয়া আকৌ হকী খেলিব পাৰিম।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপোনাৰ অপাৰেচন কেতিয়া হৈছিল?

যুৱ হিতাধিকাৰীঃ ছমাহ আগতে।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আৰু আপুনি আগতে খেলিছিল?

যুৱ হিতাধিকাৰী: হয়।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপুনি এতিয়াও খেলে নেকি?

যুৱ হিতাধিকাৰী: হয়।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ভৱিষ্যতে আপুনি কি হ’ব বিচাৰে?

যুৱ হিতাধিকাৰীঃ মই ডাক্তৰ হ’ব বিচাৰো।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ডাক্তৰ হোৱাৰ পিছত কি কৰিব?

যুৱ হিতাধিকাৰীঃ সকলো শিশুৰ চিকিৎসা কৰিম।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ কেৱল শিশু?

যুৱ হিতাধিকাৰীঃ সকলো।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপুনি যেতিয়া ডাক্তৰ হ’ব, তেতিয়ালৈকে মই বুঢ়া হ’ম — মোৰো চিকিৎসা কৰিবনে?

যুৱ হিতাধিকাৰী: হয়, কৰিম।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ প্ৰতিশ্ৰুতি?

যুৱ হিতাধিকাৰী: হয়, প্ৰতিশ্ৰুতি।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ভাল।

যুৱ হিতাধিকাৰী: মই কেতিয়াও ভবা নাছিলো যে মই কেতিয়াও তেওঁক লগ পাম। আজি তেওঁক প্ৰথমবাৰৰ বাবে লগ পালোঁ আৰু বহুত সুখী অনুভৱ কৰিছো।

যুৱ হিতাধিকাৰী: মোৰ অপাৰেচন এবছৰৰ আগতে কৰা হৈছিল। ডাঙৰ হৈ ডাক্তৰ হৈ সকলোৰে চিকিৎসা কৰিবলৈ মন যায়।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ অপাৰেচনৰ সময়ত কান্দিছিল নেকি?

যুৱ হিতাধিকাৰী: নাই, মই কান্দিব পৰা নাছিলো।

প্ৰধানমন্ত্ৰী: কিন্তু ডাক্তৰে কৈছিল আপুনি বহুত কান্দিছিল।

যুৱ হিতাধিকাৰীঃ ডাক্তৰে কেতিয়া কৈছিল তেনেকুৱা? তেওঁ তেনেকৈ কোৱা নাছিল৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ নহয়নে?

যুৱ হিতাধিকাৰীঃ আপোনাৰ বাবে এটা ভাষণ আবৃত্তি কৰিব বিচাৰিছো।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হয়, আগবাঢ়ক।

যুৱ হিতাধিকাৰী:

মজিয়াৰ পৰা মজিয়ালৈ আগবাঢ়ি যাওক, আপোনাৰ সাগৰৰ পৰা সাগৰলৈ বিচাৰি যাওক, নিজকে সাগৰ বিচাৰি বিচাৰি পাওক, প্ৰতিটো গিলাচ শিলৰ আঘাতত ভাঙি গৈছে, শিলটোও ভাঙি গ্লাছটো বিচাৰিছে। যিসকলে আপোনাৰ জীৱন সলনি কৰে তেওঁলোকৰ ওচৰত প্ৰণাম কৰক, আপোনাৰ জীৱন সলনি কৰাসকলৰ ওচৰত প্ৰণাম কৰক

(“নিজৰ ভাগ্যৰ বাহিৰলৈ গৈ নতুন এটা বিচাৰিব,

নদী বিচাৰি পালে সাগৰ বিচাৰি।

শিলৰ আঘাতত প্ৰতিটো গিলাচ ছিন্নভিন্ন হৈ পৰে,

শিলটো ছিন্নভিন্ন কৰিব পৰা কাঁচ বিচাৰিব।

তোমাৰ প্ৰাৰ্থনাৰ কি আহিল, শতিকাবোৰ অসাৰ হৈ গ’ল,

আপোনাৰ জীৱনক ৰূপান্তৰিত কৰা ধৰণে প্ৰাৰ্থনা কৰক।")

প্ৰধানমন্ত্ৰী : আচৰিত! বহুত ভাল!

যুৱ হিতাধিকাৰী: মোৰ অপাৰেচন ২০১৪ চনত হৈছিল যেতিয়া মোৰ বয়স ১৪ মাহ আছিল। এতিয়া মই নিখুঁতভাৱে সুস্থ আৰু ক্ৰিকেট খেলি ভাল পাওঁ৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ নিয়মীয়াকৈ পৰীক্ষা কৰিবলৈ যায় নেকি? আপোনাৰ অপাৰেচনৰ ১১ বছৰ হ’ল নহয়নে?

ডেকা হিতাধিকাৰী: হয় ছাৰ।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আৰু এতিয়া সকলো ঠিক আছেনে?

যুৱ হিতাধিকাৰী: কোনো ইছ্যু নাই ছাৰ।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপুনি খেলে নেকি?

ডেকা হিতাধিকাৰী: হয় ছাৰ।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ক্ৰিকেট?

ডেকা হিতাধিকাৰী: হয় ছাৰ।

যুৱ হিতাধিকাৰী: আপোনাক লগ কৰিব বিচাৰিছো, ২ মিনিটৰ বাবে আহিব পাৰিমনে?

প্ৰধানমন্ত্ৰী : ক্ল’জাৰ হিচাপে, নিশ্চিত।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি হোৱাৰ সময়ত কেনে লাগিছিল? আপুনি নিশ্চয় ঔষধ খাবলগীয়া হৈছিল, বেজী ল’বলগীয়া হৈছিল — কেনেকুৱা আছিল?

যুৱ হিতাধিকাৰী: ছাৰ, মই বেজী দিবলৈ একেবাৰেই ভয় কৰা নাছিলো, গতিকে মোৰ অপাৰেচনটো বৰ সুচাৰুৰূপে হৈছিল, আৰু মোৰ ভয় অনুভৱ হোৱা নাছিল।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ বৰ ভাল কথা। আপোনাৰ শিক্ষকসকলে আপোনাৰ বিষয়ে কি কয়?

যুৱ হিতাধিকাৰী: মোৰ শিক্ষকসকলে মোক পঢ়াত ভাল বুলি কয়, কিন্তু মই অলপ থতমত খাওঁ।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ দেখিছোঁ। কিন্তু আপুনি সঁচা কথা কোৱাটো ভাল — সঁচা কথা কোৱাটোৱে সদায় সহায় কৰে৷

তৰুণ হিতাধিকাৰী: মই ৭ম শ্ৰেণীত পঢ়ো। মোৰ অপাৰেচন হৈছিল...

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপুনি ৭ম শ্ৰেণীত পঢ়ি আছে প্ৰিয়?

ডেকা হিতাধিকাৰী: হয় ছাৰ।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপুনি সঠিকভাৱে খায় নেকি?

যুৱ হিতাধিকাৰী: হয় ছাৰ, মই কৰোঁ।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ নে কেৱল ‘চাৰুৰ মূৰ খাই’? (হাঁহিছে) ঠিক আছে, কোৱা।

যুৱ হিতাধিকাৰী: মোৰ অপাৰেচন ২০২৩ চনত হৈছিল, আৰু মই ডাঙৰ হ’লে শিক্ষক হ’ব বিচাৰো। মই দুখীয়া ল’ৰা-ছোৱালীক বিনামূলীয়াকৈ শিকাব বিচাৰো যাতে তেওঁলোকে জীৱনত আগবাঢ়িব পাৰে, কাৰণ শিক্ষাই আমাৰ জাতিটোক বৃদ্ধি কৰাত সহায় কৰে।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ এই মাহত কাৰ শতবাৰ্ষিকী পালন কৰা হৈছে আপোনালোক সকলোৱে জানেনে? সত্য সাই বাবাৰ ১০০ বছৰীয়া জন্মদিন। বহু বছৰৰ আগতে পুত্তপাৰ্থীৰ আশে-পাশে থকা অঞ্চলত পানীৰ তীব্ৰ নাটনি হৈছিল — কেৱল খেতিৰ বাবেই নহয়, আনকি মদ্যপানৰ বাবেও। তেওঁ ইমান কষ্ট কৰি প্ৰায় ৪০০ খন গাঁৱলৈ খোৱাপানী আনিছিল। আনকি চৰকাৰেও কেতিয়াবা এনে ডাঙৰ কাম হাতত লোৱাৰ আগতে দ্বিধাবোধ কৰে। আমাৰ বাবে তেওঁৰ বাৰ্তা হ’ল আমি পানী জানিব লাগিব আৰু গছ ৰোপণ কৰিব লাগিব। জানেনে, মই “এক পেড মা কে নাম” নামেৰে এটা অভিযান চলাইছো। সকলোৱে নিজৰ মাকক ভাল পায় নহয়? গতিকে আমি তাইৰ নামত এজোপা গছ ৰোপণ কৰা উচিত — তেনেকৈয়ে আমি আমাৰ মাক আৰু লগতে পৃথিৱী মাতৃকো প্ৰতিদান দিওঁ।

যুৱ হিতাধিকাৰীঃ মোৰ নাম অভিক, মই পশ্চিম বংগৰ৷ ডাঙৰ হ’লে মই সেনাবাহিনীত যোগদান কৰি জাতিৰ সেৱা কৰিব বিচাৰো।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপুনি জাতিৰ সেৱা কৰিব?

যুৱ হিতাধিকাৰী: হয়।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ নিশ্চয়?

যুৱ হিতাধিকাৰী: হ’ব, নিশ্চিত।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপুনি কিয় বিচাৰে?

যুৱ হিতাধিকাৰী: কাৰণ সৈন্যই আমাক ৰক্ষা কৰে, আৰু মইও জাতিটোক ৰক্ষা কৰিব বিচাৰো!

প্ৰধানমন্ত্ৰী : আচৰিত, আচৰিত।

যুৱ হিতাধিকাৰীঃ আপোনাৰ লগত হাত মিলাব বিচাৰিছো।

যুৱ হিতাধিকাৰীঃ আপোনাক লগ পোৱাটো মোৰ সপোন আছিল।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ সঁচাকৈয়ে? সেইটোৰ সপোন কেতিয়া দেখিছিলা — আজি নে আগতে?

যুৱ হিতাধিকাৰীঃ বহু দিনৰ আগতে।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ মোৰ বিষয়ে জানেনে?

যুৱ হিতাধিকাৰী: হয়, বাতৰিত দেখিছিলো।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ অ’ আপুনি বাতৰি চাবা? বহুত ভাল। আপোনালোক সকলোৰে লগত কথা পাতি সঁচাকৈয়ে ভাল লাগিল। মনত ৰাখিব, আপুনি যি ভাল কাম কৰিব বিচাৰে, আপোনাৰ শৰীৰেই সেই কাম লাভ কৰাৰ মাধ্যম। গতিকে শৰীৰটো সুস্থ কৰি ৰাখক — কিছু যোগাসন কৰক, এটা ৰুটিন বজাই ৰাখক, সময়মতে শুওক। নিজৰ ভাল যত্ন লওক, ঠিক আছে? প্ৰতিশ্ৰুতি?

যুৱ হিতাধিকাৰী: হয় ছাৰ!

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপোনালোক সকলোলৈ মোৰ শুভেচ্ছা।