নমো বুদ্ধ!

কেন্দ্ৰীয় কেবিনেট সদস্য শ্ৰী কিৰেন ৰিজিজু জী, জি কিষাণ ৰেড্ডী জী, অৰ্জুন ৰাম মেঘৱাল জী, আন্তৰ্জাতিক বৌদ্ধ কনফেডাৰেচনৰ মহাসচিব মীনাক্ষী লেখী জী, এই কাৰ্যসূচীত উপস্থিত থকা সকলো শ্ৰদ্ধাৰ ভিক্ষু, অন্যান্য গণ্যমান্য ব্যক্তিসকল আৰু দেশ-বিদেশৰ পৰা অহা সুধীবৃন্দ।

আপোনালোক সকলোৱেই উদ্বোধনী গ্ল’বেল বৌদ্ধ সন্মিলনত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা আহিছে। বুদ্ধৰ এই ভূমিৰ পৰম্পৰা হ'ল- 'অতিথি দেৱো ভাৱ'! অৰ্থাৎ আলহী আমাৰ বাবে দেৱতাৰ দৰে। কিন্তু, যেতিয়া ভগৱান বুদ্ধৰ আদৰ্শৰ মাজেৰে জীয়াই থকা ইমানবোৰ ব্যক্তিত্ব আমাৰ সন্মুখত থাকে, তেতিয়া আমি আমাৰ চাৰিওফালে বুদ্ধৰ উপস্থিতি অনুভৱ কৰো। বুদ্ধ ব্যক্তিৰ বাহিৰত, ই এক উপলব্ধি। বুদ্ধ হৈছে ব্যক্তিক অতিক্ৰম কৰা চিন্তা। বুদ্ধ ৰূপক অতিক্ৰম কৰা চিন্তা আৰু বুদ্ধ হৈছে প্ৰকাশৰ বাহিৰত চেতনা। এই বুদ্ধ চেতনা চিৰন্তন, অবিৰত। এই চিন্তা চিৰন্তন। এই উপলব্ধি স্বকীয়।

সেয়েহে, আজি, বিভিন্ন দেশৰ লোক, ইমান বোৰ বিভিন্ন ভৌগোলিক আৰু সাংস্কৃতিক পৰিৱেশৰ লোক ইয়াত একেলগে উপস্থিত আছে। এয়া হৈছে ভগৱান বুদ্ধৰ সম্প্ৰসাৰণ, যি সমগ্ৰ মানৱতাক এটা সূতাত সংযোগ কৰে। আমি কল্পনা কৰিব পাৰোঁ যে পৃথিৱীৰ বিভিন্ন দেশত বুদ্ধৰ লাখ লাখ অনুগামীৰ শক্তি কিমান অপৰিসীম হৈ পৰে যেতিয়া তেওঁলোকে একেলগে এটা সংকল্প লয়।

যেতিয়া বহুলোকে পৃথিৱীৰ বাবে এক উন্নত ভৱিষ্যতৰ বাবে এটা ধাৰণা লৈ কাম কৰে, ভৱিষ্যত নিশ্চিতভাৱে বিশাল হ'ব। আৰু সেয়েহে, মই নিশ্চিত যে প্ৰথম গোলকীয় বৌদ্ধ সন্মিলনে এই দিশত আমাৰ সকলো দেশৰ প্ৰচেষ্টাৰ বাবে এক কাৰ্যকৰী মঞ্চ সৃষ্টি কৰিব। এই অনুষ্ঠানৰ বাবে মই ভাৰতৰ সংস্কৃতি মন্ত্ৰালয় আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বৌদ্ধ কনফেডাৰেচনক হৃদয়েৰে অভিনন্দন জনাইছো।

বন্ধুসকল,

এই সন্মিলনৰ প্ৰতি মোৰ অন্তৰংগ আসক্তিৰ আন এটা কাৰণ আছে। গুজৰাটৰ ভাদনগৰত মোৰ জন্ম হোৱা ঠাইখনৰ বৌদ্ধ ধৰ্মৰ সৈতে গভীৰ সম্পৰ্ক আছে। বৌদ্ধ ধৰ্মৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বহুতো পুৰাতাত্ত্বিক প্ৰমাণ ভাদনগৰৰ পৰা পোৱা গৈছে। এবাৰ এজন বৌদ্ধ ভ্ৰমণকাৰী জুয়ানজাঙেও ভাদনগৰ ভ্ৰমণ কৰিছিল। আৰু মই ইয়াত দেখা প্ৰদৰ্শনী, প্ৰদৰ্শনীত থকা বস্তুবোৰ, ইয়াত বহুতো বস্তু বিতংভাৱে ৰখা হৈছে। আৰু কাকতালীয়ভাৱে, মোৰ জন্ম ভাদনগৰত হৈছিল আৰু মই কাশীৰ এজন সাংসদ, আৰু সাৰনাথও তাত অৱস্থিত।

বন্ধুসকল,

যি সময়ত ভাৰতে স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰ সম্পূৰ্ণ কৰি স্বাধীনতাৰ ‘অমৃত মহোৎসৱ’ উদযাপন কৰিছে, সেই সময়তে আয়োজন কৰা হৈছে গ্ল’বেল বৌদ্ধ সন্মিলন। ভাৰতৰ ভৱিষ্যতৰ বাবেও বিশাল লক্ষ্যৰ লগতে এই ‘অমৃত কাল’ত বিশ্ব কল্যাণৰ বাবে নতুন সংকল্প আছে। আজি ভাৰতে বিশ্বৰ কেইবাটাও বিষয়ত নতুন উদ্যোগ লৈছে। আৰু সেই পদক্ষেপসমূহৰ আঁৰত আমাৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ প্ৰেৰণা হৈছে ভগৱান বুদ্ধ।

বন্ধুসকল,

আপুনি সকলোৱে জানে যে বুদ্ধৰ পথ হৈছে পৰিবহতি, পাতিপট্টি আৰু পেটিডা। অৰ্থাৎ, তত্ত্ব, অনুশীলন আৰু উপলব্ধি। যোৱা 9 বছৰত, ভাৰতে এই তিনিওটা পইণ্টত দ্ৰুতগতিত আগবাঢ়ি ছে। আমি নিৰন্তৰভাৱে ভগৱান বুদ্ধৰ মূল্যবোধ বিয়পাই আহিছো। আমি বুদ্ধৰ শিক্ষাসমূহ জনসাধাৰণৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱাৰ বাবে এক সমৰ্পণেৰে কাম কৰিছো।

ভাৰত আৰু নেপালৰ বুদ্ধ আৱৰ্ত ভৱনৰ বিকাশ, সাৰনাথ আৰু কুশীনগৰৰ দৰে তীৰ্থকেন্দ্ৰসমূহ পুনৰুজ্জীৱিত কৰাৰ প্ৰচেষ্টা, কুশীনগৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বিমানবন্দৰ নিৰ্মাণ, ভাৰত আৰু আইবিচিৰ সহযোগত লুম্বিনীত ভাৰত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বৌদ্ধ সংস্কৃতি আৰু ঐতিহ্য কেন্দ্ৰ নিৰ্মাণৰ প্ৰচেষ্টাই হওঁক 'পাতিপট্টি' শীৰ্ষস্থানত আছে। ভাৰতে প্ৰতিজন মানুহৰ শোকক নিজৰ বুলি গণ্য কৰাটো ভগৱান বুদ্ধৰ শিক্ষাৰ উত্তৰাধিকাৰ। বিশ্বৰ বিভিন্ন দেশৰ শান্তি অভিযান হওক, বা তুৰস্কৰ ভূমিকম্পৰ দৰে দুৰ্যোগ হওক, ভাৰতে প্ৰতিটো সংকটৰ সময়ত নিজৰ সম্পূৰ্ণ সম্ভাৱনা প্ৰয়োগ কৰি মানৱতাৰ সৈতে থিয় দিছে। আজি বিশ্বই চাই আছে, বুজি পাইছে আৰু মানি লৈছে ভাৰতৰ ১৪০ কোটি জনসাধাৰণৰ এই আৱেগ। আৰু মই বিশ্বাস কৰোঁ যে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বৌদ্ধ সংঘৰ এই মঞ্চই এই অনুভৱক এক নতুন সম্প্ৰসাৰণ দিছে। ই সকলো সমমনা আৰু সমহৃদয় দেশক বৌদ্ধ ধৰ্ম আৰু পৰিয়াল হিচাপে শান্তি প্ৰচাৰৰ নতুন সুযোগ প্ৰদান কৰিব। বৰ্তমানৰ প্ৰত্যাহ্বানসমূহ আমি কেনেকৈ চম্ভালিম সেই আলোচনা কেৱল প্ৰাসংগিকই নহয়, বিশ্বৰ বাবে আশাৰ কিৰণো ধাৰণ কৰিছে।

আমি মনত ৰাখিব লাগিব যে সমস্যাৰ পৰা সমাধানলৈ যাত্ৰা হৈছে বুদ্ধৰ যাত্ৰা। বুদ্ধই ৰাজপ্রাসাদ এৰি যোৱা নাছিল কাৰণ তেওঁৰ কিছু সমস্যা হৈছিল। বুদ্ধই ৰাজকীয় আকৰ্ষণীয় ৰাজপ্রাসাদ এৰি ছিল কিয়নো তেওঁৰ বাবে উপলব্ধ সকলো আৰাম স্বত্বেও, আনৰ জীৱনত দুখ আছিল। যদি আমি বিশ্বক সুখী কৰিব লগা হয়, তেন্তে সামগ্ৰিকতাৰ এই বুদ্ধ মন্ত্ৰহৈছে পৃথিৱীৰ পৰা বাহিৰ হোৱাৰ আৰু সংকীৰ্ণ চিন্তাধাৰা এৰি যোৱাৰ একমাত্ৰ উপায়। আমি আমাৰ চাৰিওফালৰ লোকসকলৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিব লাগিব যিসকলে দৰিদ্ৰতাৰ সৈতে যুঁজি আছে। আমি সম্পদৰ অভাৱত আৱদ্ধ দেশবোৰৰ বিষয়ে ভাবিব লাগিব। এক উন্নত আৰু স্থিৰ পৃথিৱী প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ এইটোৱেই একমাত্ৰ উপায়, এইটো প্ৰয়োজনীয়। আজি সেই সময়ৰ দাবী হৈছে যে প্ৰতিজন ব্যক্তি, প্ৰতিখন ৰাষ্ট্ৰৰ অগ্ৰাধিকাৰ, তেওঁৰ দেশৰ স্বাৰ্থৰ লগতে বিশ্বৰ স্বাৰ্থ, 'গোলকীয় বিশ্ব আগ্ৰহ' হ'ব লাগে।

বন্ধুসকল,

সাৰ্বজনীনভাৱে মানি লোৱা হৈছে যে বৰ্তমানৰ সময়টোৱেই এই শতিকাৰ আটাইতকৈ প্ৰত্যাহ্বানমূলক সময়। আজি এফালে মাহৰ পিছত মাহ ধৰি দুখন দেশ যুদ্ধত আছে, আনফালে বিশ্বতো অৰ্থনৈতিক অস্থিৰতাৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গৈছে। সন্ত্ৰাসবাদ আৰু ধৰ্মীয় উন্মাদনা আদি ভাবুকিই মানৱতাৰ আত্মাক আক্ৰমণ কৰিছে। সমগ্ৰ মানৱ জাতিৰ অস্তিত্বৰ ওপৰত জলবায়ু পৰিৱৰ্তন বৃহৎ ৰূপত থিয় দিছে। হিমবাহ গলি গৈছে, পৰিৱেশ ধ্বংস হৈছে আৰু প্ৰজাতিবোৰ বিলুপ্ত হৈছে। কিন্তু এই সকলোবোৰৰ মাজতে আমাৰ দৰে লাখ লাখ লোক আছে যিসকলৰ বুদ্ধৰ ওপৰত বিশ্বাস আছে, যিসকলে সকলো জীৱৰ কল্যাণত বিশ্বাস কৰে। এই আশা, এই বিশ্বাস এই পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ শক্তি। এই আশা যেতিয়া একত্ৰিত হ’ব তেতিয়া বুদ্ধৰ ধম্মা জগতৰ বিশ্বাস আৰু বুদ্ধৰ উপলব্ধি মানৱতাৰ বিশ্বাসত পৰিণত হ’ব।

বন্ধুসকল,

শ শ বছৰৰ আগৰ বুদ্ধৰ শিক্ষাত আমি যাৰ সমাধান বিচাৰি পোৱা নাছিলোঁ আধুনিক পৃথিৱীত এনে কোনো সমস্যা নাই। আজি বিশ্বই যি যুদ্ধ আৰু অশান্তিৰ ভুগিছে, তাৰ সমাধান বুদ্ধই শতিকা আগতেই দিছিল। বুদ্ধই ক'লে: जयन जार पसवति, दुक्खন सेति पराजित, उपसंतो सुखन् सेति, त्व जय पराजय অৰ্থাৎ, বিজয়ে শত্ৰুতা জন্ম দিয়ে; বিজয়ীসকলে বিপদত পৰি থাকে। অচেতন ব্যক্তিজনে জয় আৰু পৰাজয়ক একেদৰেই উলাই কৰি সুখত পৰি থাকে। গতিকে পৰাজয়, জয়, কাজিয়া আৰু কাজিয়াক পেলাই দিহে আমি সুখী হ’ব পাৰো। ভগৱান বুদ্ধইও যুদ্ধ জয় কৰাৰ বাট কৈছে। ভগৱান বুদ্ধই কৈছে: वेरेरेन् ৱেচनी, त्रिध उ, अंडारवे अरे दा चम, धीम मो सन्नतनो। অৰ্থাৎ শত্ৰুতাই শত্ৰুতাক শান্ত নকৰে। শত্ৰুতা আত্মীয়তাৰ দ্বাৰা শান্ত হয়। ভগৱান বুদ্ধৰ বাক্য হ'ল: सुखा संगसामग्नी, समगन्नां तपोखो। অৰ্থাৎ সুখ নিহিত হৈ থাকে সংঘৰ মাজৰ ঐক্যত। সকলো মানুহৰ লগত মিলাপ্ৰীতিৰে থাকিলে সুখ থাকে।

বন্ধুসকল,

আজি আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে নিজৰ চিন্তা, নিজৰ বিশ্বাস আনৰ ওপৰত জাপি দিয়াটো পৃথিৱীৰ বাবে এক ডাঙৰ সংকটত পৰিণত হৈছে। কিন্তু, ভগৱান বুদ্ধই কি কৈছিল? ভগৱান বুদ্ধই কৈছিল: अत्तान विद्यामन्, पति रूपे निवेसये অৰ্থাৎ আনক প্ৰচাৰ কৰাৰ আগতে ভাল আচৰণৰ অভ্যাস কৰিব লাগে। আধুনিক যুগত আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে গান্ধীজীয়েই হওক বা বিশ্বৰ আন বহু নেতাই হওক, তেওঁলোকে এই মনোভাৱৰ পৰাই প্ৰেৰণা লাভ কৰিছিল। কিন্তু আমি মনত ৰাখিব লাগিব, বুদ্ধ কেৱল ইয়াতেই থমকি ৰোৱা নাছিল। তেওঁ এখোজ আগুৱাই গৈ ক’লে: अप्पा दीपोভ: অৰ্থাৎ নিজৰ পোহৰ হওক। আজি বহু প্ৰশ্নৰ উত্তৰ ভগৱান বুদ্ধৰ এই উপদেশত নিহিত হৈ আছে। সেয়ে কেইবছৰমান আগতে ৰাষ্ট্ৰসংঘত মই গৌৰৱেৰে কৈছিলো যে ভাৰতে বিশ্বক যুধ (যুদ্ধ) নহয়, বুদ্ধহে দিছে। য'ত বুদ্ধৰ কৰুণা আছে তাত সমন্বয় থাকে আৰু সংঘাত নহয়; শান্তি আছে আৰু বিবাদ নহয়।

বন্ধুসকল,

বুদ্ধৰ পথ হৈছে ভৱিষ্যতৰ পথ, স্থিৰতাৰ পথ। যদি বিশ্বই বুদ্ধৰ শিক্ষা অনুসৰণ কৰিছিল, আমি আনকি জলবায়ু পৰিৱৰ্তনৰ দৰে সংকটৰ সন্মুখীন নহ'লোহেঁতেন। এই সংকটৰ সৃষ্টি হৈছিল কিয়নো কিছুমান ৰাষ্ট্ৰই যোৱা শতিকাত ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ বিষয়ে আনৰ যত্ন লোৱা বন্ধ কৰিছিল। কেইবা দশক ধৰি তেওঁলোকৰ মত আছিল যে প্ৰকৃতিৰ সৈতে এই খেলিমেলিৰ প্ৰভাৱই তেওঁলোকক প্ৰভাৱিত নকৰিব। সেই দেশবোৰে ইয়াক কেৱল আনৰ ওপৰতহে দোষাৰোপ কৰিছিল। কিন্তু ভগৱান বুদ্ধই ধম্মপদত স্পষ্টকৈ কৈছে যে পানীৰ পাত্ৰ হিচাপে টোপালৰ দ্বাৰা টোপালকৈ ভৰ্তি হৈ থাকে, সেয়েহে বাৰে বাৰে হোৱা ভুলবোৰ ধ্বংসৰ কাৰণ হৈ পৰে। এনেদৰে মানৱজাতিক সতৰ্ক কৰাৰ পিছত বুদ্ধই লগতে কয় যে যদি আমি ভুলবোৰ সংশোধন কৰোঁ আৰু নিৰন্তৰ ভাল কাম কৰোঁ, তেন্তে সমস্যাবোৰৰ সমাধানো পোৱা যায়। মাৱ-মইনাথ পুণ্য, না মন্তন ফায়াৰ-মিছাটি, উদ-বিন্দু-নিপাটেন, উদ-কুম্বোপি পূৰ্ণি, ধিৰো পূৰ্ণি পুণ্য, থোকাম থোকাম্পি অচিন। অৰ্থাৎ, অৰ্থাৎ কোনো কামৰ ফল মোৰ ওচৰলৈ নাহে বুলি ভাবি ভাল কামবোৰ উপেক্ষা নকৰিব। পাত্ৰটো পানীৰ টোপালৰ দ্বাৰা ভৰ্তি হৈ যায়। একেদৰে, এজন জ্ঞানী ব্যক্তিয়ে অলপ অলপ কৈ জমা হৈ নিজকে গুণেৰে ভৰাই তোলে।

বন্ধুসকল,

প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ প্ৰতিটো কৰ্মই পৃথিৱীখনক কোনোবা নহয় কোনোবা প্ৰকাৰে প্ৰভাৱিত কৰি আছে। আমাৰ জীৱনশৈলী যিয়েই নহওক কিয়, যিয়েই পিন্ধক, যিয়েই নাখাওঁ, যি উপায়েৰে যাত্ৰা কৰোঁ, সকলোৰে প্ৰভাৱ পৰে, ই পাৰ্থক্য আনে। জলবায়ু পৰিৱৰ্তনৰ প্ৰত্যাহ্বানসমূহো সকলোৱে যুঁজিব পাৰে। যদি মানুহে সচেতন হৈ নিজৰ জীৱনশৈলী সলনি কৰে, তেন্তে এই ডাঙৰ সমস্যাটোৰ সৈতেও মোকাবিলা কৰিব পৰা যায় আৰু এইটোৱেই বুদ্ধৰ পথ। এই অনুভৱেৰে ভাৰতে আৰম্ভ কৰিছে Mission LiFE. Mission Life মানে পৰিৱেশৰ বাবে জীৱনশৈলী! এই অভিযানটো বুদ্ধৰ প্ৰেৰণাৰ দ্বাৰাও প্ৰভাৱিত হৈ বুদ্ধৰ চিন্তাধাৰাক আগুৱাই লৈ যায়।

বন্ধুসকল,

আজি পৃথিৱীখনে বস্তুবাদ আৰু স্বাৰ্থপৰতাৰ সংজ্ঞাৰ পৰা ওলাই আহি ‘বতু সববুলন’ (সকলো ভাল হ’ব পাৰে) এই অনুভূতি গ্ৰহণ কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। বুদ্ধক কেৱল প্ৰতীক হিচাপেই নহয়, প্ৰতিফলনও কৰি লোৱা উচিত, তেতিয়াহে ‘ভতু সব্বালন’ৰ সংকল্প পূৰণ হ’ব। গতিকে বুদ্ধৰ এই কথাবোৰ মনত ৰাখিব লাগিব- “मा निवत्त, अभि-क्कम”! অৰ্থাৎ পিছলৈ ঘূৰি নাযাব। আগবাঢ়ি যাওক! আমি আগবাঢ়িব লাগিব আৰু আগবাঢ়ি যাব লাগিব। মই নিশ্চিত যে আমি সকলোৱে মিলি আমাৰ সংকল্পবোৰ সফলতাৰ দিশে লৈ যাম। আকৌ এবাৰ আপোনালোক সকলোকে আমাৰ নিমন্ত্ৰণত ইয়ালৈ অহাৰ বাবে কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিলোঁ। এই দুদিনীয়া আলোচনাৰ পৰা মানৱতাই নতুন পোহৰ, নতুন প্ৰেৰণা, নতুন সাহস, নতুন শক্তি লাভ কৰিব বুলি এই বিশ্বাসেৰে আপোনালোক সকলোলৈ মোৰ শুভেচ্ছা।

নমো বুদ্ধয়া!

টোকা: এয়া প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে হিন্দী ভাষাত প্ৰদান কৰা ভাষণৰ অসমীয়া অনুবাদ।

****