টাইমছ গ্ৰুপৰ শ্ৰী সমীৰ জৈন আৰু শ্ৰী বিনীত জৈন, গ্ল'বেল বিজনেছ ছামিটত উপস্থিত থকা সকলো গণ্যমান্য ব্যক্তি, উদ্যোগ জগতৰ সহকৰ্মী, চিইঅ', শিক্ষাবিদ, সংবাদ মাধ্যমৰ বন্ধুসকল, অন্যান্য বিশিষ্ট ব্যক্তি, ভদ্ৰলোক আৰু ভদ্ৰমহিলাসকল!

ভাষণ আৰম্ভ কৰাৰ আগতে মই শিৱ আৰু লক্ষ্মীৰ পূজা (সমীৰ জীয়ে কোৱাৰ দৰে)ৰ কথা উল্লেখ কৰিম। আপুনি (সমীৰ জীয়ে) আয়কৰৰ হাৰ বৃদ্ধিৰ পৰামৰ্শ দিছিল। এই লোকসকলে (বিত্ত বিভাগৰ) পিছত কি কৰিব নাজানো, কিন্তু আপোনালোকৰ তথ্যৰ বাবে এইবাৰৰ বাজেটত বিশেষকৈ মহিলাসকলৰ বাবে এটা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ সিদ্ধান্ত লোৱা হৈছিল। যদি তেওঁলোকে দুবছৰৰ বাবে বেংকত ফিক্সড ডিপ’জিট কৰে তেন্তে তেওঁলোকক বিশেষ সূতৰ হাৰ নিশ্চিত কৰা হ’ব। মই ভাবো যে ই এক প্ৰশংসনীয় পদক্ষেপ আৰু আপোনালোকেও ভাল পাব। এতিয়া এই খবৰটোক উপযুক্ত স্থান দিয়াটো আপোনাৰ সম্পাদকীয় বিভাগৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব। দেশৰ লগতে বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা অহা ব্যৱসায়িক নেতাসকলক সম্ভাষণ আৰু আদৰণি জনাইছো।

ইয়াৰ পূৰ্বে ২০২০ চনৰ ৬ মাৰ্চত অনুষ্ঠিত হ’বলগীয়া ইক’নমিক টাইমছ গ্ল’বেল বিজনেছ ছামিটত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ সুযোগ পাইছিলোঁ।যদিও তিনি বছৰৰ সময়সীমা বৰ বেছি দীঘলীয়া নহয়, তথাপিও যদি আমি এই নিৰ্দিষ্ট তিনি বছৰৰ সময়ছোৱালৈ চাওঁ, তেন্তে এনে লাগে যেন সমগ্ৰ বিশ্ব বহু দূৰ আগুৱাই গৈছে। যোৱাবাৰ লগ পোৱাৰ সময়ত মাস্ক দৈনন্দিন জীৱনৰ অংশ নাছিল। আগতে মানুহে ভাবিছিল যে শিশু বা কোনো গুৰুতৰ ৰোগত ভোগা ৰোগীসকলৰ বাবেহে ভেকচিন প্ৰয়োজনীয়। গ্ৰীষ্মকালীন বন্ধৰ সময়তো বহু লোকে ছুটীৰ প্ৰস্তুতি চলাইছিল। বহুতে নিশ্চয় হোটেল বুকিং কৰিছিল। কিন্তু ২০২০ চনৰ ইটি সন্মিলনৰ মাত্ৰ পাঁচ দিনৰ পাছতেই WHO য়ে Covidক মহামাৰী বুলি ঘোষণা কৰিলে। আৰু অলপ দিনৰ ভিতৰতে সমগ্ৰ বিশ্বই সলনি হ'ল। এই তিনি বছৰত সমগ্ৰ বিশ্ব সলনি হৈছে, বিশ্ব ব্যৱস্থা সলনি হৈছে আৰু ভাৰতো সলনি হৈছে। অতীতত আমি সকলোৱে ‘এণ্টি-ফ্ৰেজিল’ৰ আকৰ্ষণীয় ধাৰণাটোৰ ওপৰত বহু আলোচনা হোৱা শুনিছো। আপোনালোক ব্যৱসায়িক জগতৰ বিশ্বব্যাপী নেতা। ‘এন্টি-ফ্ৰেজিল’ৰ অৰ্থ আৰু মনোভাৱৰ বিষয়ে আপোনালোকে ভালদৰেই জানে। ই এনে এক ব্যৱস্থা যিয়ে কেৱল প্ৰতিকূল পৰিস্থিতিৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়াই নহয়, সেই অৱস্থা ব্যৱহাৰ কৰিও শক্তিশালী হৈ উঠে!

প্ৰথমবাৰৰ বাবে ‘এণ্টি-ফ্ৰেজিল’ ধাৰণাটোৰ কথা শুনিলেই মোৰ মনলৈ প্ৰথমে আহে ১৪০ কোটি ভাৰতীয়ৰ সামূহিক সংকল্প। যোৱা তিনি বছৰত যেতিয়া বিশ্বই ক’ৰোনা, যুদ্ধ আৰু প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগৰ দৰে প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হৈছিল, একে সময়তে ভাৰত আৰু ইয়াৰ জনসাধাৰণে এক অভূতপূৰ্ব শক্তি প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। ভাৰতে বিশ্বক পতিয়ন যোগ্যভাৱে দেখুৱাইছে যে কেনেকৈ দুৰ্যোগক সুযোগলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিব পাৰি।

১০০ বছৰৰ ভিতৰত সৰ্ববৃহৎ সংকটৰ সময়ত ভাৰতে দেখুওৱা সামৰ্থ্যৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰি মানৱ জাতিয়েও ১০০ বছৰৰ পাছত নিজকে গৌৰৱ কৰিব। আজি ভাৰতে একবিংশ শতিকাৰ তৃতীয় দশকৰ ভেটি স্থাপন কৰি নিজৰ সম্ভাৱনাৰ এই বিশ্বাসেৰে ২০২৩ বৰ্ষত প্ৰৱেশ কৰিছে। ভাৰতৰ এই সামৰ্থ্যৰ প্ৰতিধ্বনি আজি এই গ্ল’বেল ছামিটতো শুনা গৈছে।

বন্ধুসকল,

এইবাৰৰ গ্ল’বেল বিজনেছ ছামিটৰ বিষয়বস্তু হৈছে ‘ৰিইমাজিন বিজনেছ, ৰিইমাজিন দ্য ৱৰ্ল্ড’। এই ‘Reimagine’ থিমটো কেৱল আনৰ বাবে নে মতামত নিৰ্মাতাসকলৰ বাবে সেয়াও মই নাজানো। তেওঁলোকেও ইয়াক প্ৰয়োগ কৰিবনে? আমাৰ দেশৰ অধিকাংশ মতামত নিৰ্মাতা প্ৰতি ছমাহৰ মূৰে মূৰে একেটা সামগ্ৰী পুনৰ মুকলি কৰাত ব্যস্ত। আৰু আমোদজনক কথাটো হ’ল, পুনৰ মুকলিৰ সময়ত তেওঁলোকে পুনৰ কল্পনাও নকৰে৷ বাৰু, ইয়াত বহুতো অতি বুদ্ধিমান ব্যক্তি বহি আছে। যিয়েই নহওক, বৰ্তমান সময়ত এইটো এটা অতি প্ৰাসংগিক বিষয়বস্তু। প্ৰথম কামটো আমি কৰিলোঁ যে দেশখনে কেতিয়া আমাক সেৱা কৰাৰ সুযোগ দিলে পুনৰ কল্পনা কৰিলোঁ। ২০১৪ চনত এনে পৰিস্থিতি আছিল যে লাখ কোটি টকাৰ কেলেংকাৰিৰ বাবে দেশৰ সুনাম বাজিত পৰিছিল। দুৰ্নীতিৰ বাবে দৰিদ্ৰসকলেও প্ৰাপ্য মৌলিক প্ৰয়োজনীয়তাৰ বাবে হাহাকাৰ কৰি আছিল। যুৱক-যুৱতীসকল পক্ষপাতৰ বলি হৈছিল। নীতিগত পক্ষাঘাতৰ বাবে আন্তঃগাঁথনি প্ৰকল্পসমূহ বছৰ বছৰ ধৰি পলম হৈ আহিছিল। এনে চিন্তা-চৰ্চা আৰু দৃষ্টিভংগীৰে দেশখন দ্ৰুতগতিত আগবাঢ়ি যোৱাটো কঠিন হৈ পৰিছিল। সেয়েহে আমি শাসন ব্যৱস্থাৰ প্ৰতিটো উপাদান Reimagination আৰু পুনৰ উদ্ভাৱন কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলো। আমি পুনৰ কল্পনা কৰিলোঁ যে চৰকাৰে কেনেকৈ দৰিদ্ৰসকলক সবলীকৰণৰ বাবে কল্যাণমূলক প্ৰদানৰ সংস্কাৰ কৰিব লাগে। আমি পুনৰ কল্পনা কৰিলোঁ যে চৰকাৰে কেনেকৈ অধিক কাৰ্যক্ষমভাৱে আন্তঃগাঁথনি সৃষ্টি কৰিব পাৰে। আমি পুনৰ কল্পনা কৰিলোঁ যে দেশৰ নাগৰিকৰ সৈতে চৰকাৰৰ কেনেধৰণৰ সম্পৰ্ক থাকিব লাগে। কল্যাণমূলক প্ৰদানৰ সৈতে জড়িত Reimaginationৰ বিষয়ে অলপ বিশদভাৱে ক’ব বিচাৰিছো।

দুখীয়াৰ বেংক একাউণ্টো থাকিব লাগে, দুখীয়াই বেংকৰ পৰা ঋণো ল’ব লাগে, দুখীয়াই ঘৰ-সম্পত্তিৰ অধিকাৰ লাভ কৰিব লাগে, শৌচাগাৰ, বিদ্যুৎ আৰু পৰিষ্কাৰ ৰন্ধন ইন্ধন বা দ্ৰুত ইন্টাৰনেট সংযোগ লাভ কৰিব লাগে, এইবোৰ পূৰ্বে বিবেচনা কৰা হোৱা নাছিল। এই চিন্তাধাৰা সলনি কৰাটো, পুনৰ কল্পনা কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয় আছিল। আগতে কিছুমান মানুহে দৰিদ্ৰতা দূৰ কৰাৰ কথা কৈছিল যদিও সত্যটো আছিল যে আগতে দুখীয়াক দেশৰ বোজা বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। কিন্তু আমি দৰিদ্ৰ লোকসকলৰ সৱলীকৰণত গুৰুত্ব দিছো, যাতে তেওঁলোকে নিজৰ সম্পূৰ্ণ সম্ভাৱনাৰে দেশৰ দ্ৰুত বৃদ্ধিত অৰিহণা যোগাব পাৰে। ডাইৰেক্ট বেনিফিট ট্ৰেন্সফাৰৰ উদাহৰণটো নিশ্চয় আপোনাৰ চকুৰ সন্মুখতে সংঘটিত হৈছে। আপুনি জানে যে চৰকাৰী আঁচনিত দুৰ্নীতি, লিকেজ আৰু মধ্যভোগী আমাৰ দেশত সাধাৰণ আছিল আৰু সমাজে স্বাভাৱিকভাৱে মানি লৈছিল। চৰকাৰৰ বাজেট, চৰকাৰৰ খৰচ বাঢ়িল, কিন্তু দৰিদ্ৰতাও বাঢ়িল। চাৰি দশকৰ আগতে তদানীন্তন প্ৰধানমন্ত্ৰী ৰাজীৱ গান্ধীয়ে কৈছিল যে দিল্লীৰ পৰা যদি এক টকা কল্যাণৰ বাবে পঠিওৱা হয়, তেতিয়া হিতাধিকাৰীৰ ওচৰ পোৱাৰ সময়লৈকে ১৫ পইচা হয়। কোনটো পাখি ঘঁহিছিল নাজানো। আমাৰ চৰকাৰে এই পৰ্যন্ত ডিবিটি কল্যাণকামী আঁচনিৰ অধীনত ২৮ লাখ কোটি টকা বিভিন্ন আঁচনিৰ অধীনত হস্তান্তৰ কৰিছে। এতিয়া আপোনালোকে ভাবিছে ৰাজীৱ গান্ধীয়ে যি কৈছিল, আজিৰ লগত একেখিনি কথাই যোগ দিলে, তেতিয়া ৮৫ শতাংশ অৰ্থাৎ ২৪ লাখ কোটি টকা এই ধন কাৰোবাৰ পকেটত সোমাই গ'লহেঁতেন।লুটপাত হ'লহেঁতেন, নষ্ট হ'লহেঁতেন। আৰু মাত্ৰ ৪ লাখ কোটি টকাহে দুখীয়াৰ ওচৰ পালেহেঁতেন, কিন্তু যিহেতু মই পুনৰ কল্পনা কৰিলোঁ, DBT ব্যৱস্থাটোহে বেছি পছন্দ কৰিলোঁ। আজি এটকা দিল্লীৰ পৰা ওলাই যায়, ১০০ পইচাৰ ভিতৰত ১০০ পইচা তাত উপনীত হয়।

সতীৰ্থসকল,

এসময়ত নেহৰু জীয়ে কৈছিল যে যিদিনা প্ৰতিজন ভাৰতীয়ই শৌচাগাৰৰ সুবিধা পাব, সেইদিনা আমি গম পাম যে দেশখন উন্নয়নৰ নতুন উচ্চতাত আছে। পণ্ডিত নেহৰু জীৰ কথা কৈছোঁ। কিমান বছৰৰ আগৰ কথা অনুমান কৰিব পাৰি। মানে নেহৰু জীয়েও সমস্যাটোৰ বিষয়ে জানিছিল, কিন্তু সমাধানৰ সূত্ৰ দেখা নাপালে আৰু ইয়াৰ বাবেই দেশৰ এক বৃহৎ অংশ দীৰ্ঘদিন ধৰি মৌলিক সা-সুবিধাৰ পৰা বঞ্চিত হৈ থাকিল। ২০১৪ চনত যেতিয়া আমি সেৱা আগবঢ়োৱাৰ সুযোগ পাইছিলো, তেতিয়া দেশৰ গ্ৰাম্য অঞ্চলত অনাময় ব্যৱস্থা ৪০%তকৈও কম আছিল। ইমান কম সময়তে আমি ১০ কোটিৰো অধিক শৌচাগাৰ নিৰ্মাণ কৰিলোঁ, স্বচ্ছ ভাৰত অভিযান আৰম্ভ কৰিলোঁ। আজি দেশৰ গ্ৰামাঞ্চলত চেনিটাইজেচনৰ কভাৰেজ ১০০ শতাংশ হৈছেগৈ।

লগতে আপোনালোকক আকাংক্ষিত জিলাৰ উদাহৰণ দিব বিচাৰিছো। মই নিজকে সেই পৰিসৰতে ৰাখিব বিচাৰো যিদৰে আপুনি Reimagine ৰ বিষয়টো ৰাখিছে। পৰিস্থিতি এনেকুৱা আছিল যে ২০১৪ চনত দেশত এনে একশখনতকৈও অধিক জিলা আছিল, যিবোৰক অতি পিছপৰা বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। এই জিলাকেইখনৰ পৰিচয় আছিল দৰিদ্ৰতা, পিছপৰা, বাট-পথ, পানী, বিদ্যালয়, বিদ্যুৎ, চিকিৎসালয়, শিক্ষা, কৰ্মসংস্থাপন। আৰু আমাৰ দেশৰ প্ৰায়বোৰ জনজাতীয় ভাই-ভনীয়েই আগতে এই অঞ্চলবোৰত বাস কৰিছিল। আমি পিছপৰা এই ধাৰণাটো পুনৰ কল্পনা কৰিলোঁ আৰু এই জিলাসমূহক আকাংক্ষিত জিলা হিচাপে গঢ়ি তুলিলোঁ। ইয়াৰ পূৰ্বে শাস্তিমূলক পোষ্টিং হিচাপে এই জিলাসমূহলৈ বিষয়া প্ৰেৰণ কৰা হৈছিল। আজি তাত শ্ৰেষ্ঠ আৰু যুৱ বিষয়াসকলক নিযুক্তি দিয়া হৈছে।

আজি কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰ, পি এছ ইউ, ৰাজ্য চৰকাৰ, জিলা প্ৰশাসন, সকলোৱে মিলি এই জিলাসমূহৰ টাৰ্ণ-আউটৰ বাবে অধ্যৱসায়ীভাৱে কাম কৰি আছে। ইয়াৰ বাবেই আমি ভাল ফলাফল পাবলৈ আৰম্ভ কৰিছো আৰু ইয়াৰ বাস্তৱ সময়ৰ নিৰীক্ষণো কৰা হৈছে, প্ৰযুক্তিৰ ব্যাপক ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। বৰ্তমানলৈকে ইউ পিৰ আকাংক্ষিত জিলা ফতেহপুৰত প্ৰতিষ্ঠানিক প্ৰসৱ এতিয়া ৪৭ শতাংশৰ পৰা ৯১ শতাংশলৈ বৃদ্ধি পাইছে আৰু ইয়াৰ বাবেই মাতৃৰ মৃত্যুৰ হাৰ আৰু শিশুৰ মৃত্যুৰ হাৰ বৃহৎ পৰিমাণে হ্ৰাস পাইছে। মধ্যপ্ৰদেশৰ আকাংক্ষিত জিলা বৰৱানীত শিশুসকলৰ জীৱনক লৈ চিন্তিত হৈ এতিয়া সম্পূৰ্ণ প্ৰতিষেধক লোৱা শিশুৰ সংখ্যা ৪০ শতাংশৰ পৰা ৯০ শতাংশলৈ বৃদ্ধি পাইছে। মহাৰাষ্ট্ৰৰ আকাংক্ষিত জিলা ৱাছিমত টিবি চিকিৎসাৰ সফলতাৰ হাৰ আগতে ৪০ শতাংশ আছিল, ই প্ৰায় নব্বৈ শতাংশলৈ বৃদ্ধি পাইছে। কৰ্ণাটকৰ আকাংক্ষিত জিলা যাদগীৰত ব্ৰডবেণ্ড সংযোগ থকা গাঁও পঞ্চায়তৰ সংখ্যা এতিয়া ২০ শতাংশৰ পৰা ৮০ শতাংশলৈ বৃদ্ধি পাইছে। এনে বহু পৰিমাপ, য’ত এসময়ত পিছপৰা জিলা বুলি ক’লেই অস্পৃশ্য কৰি তোলা এনে আকাংক্ষিত জিলাৰ কভাৰেজ সমগ্ৰ দেশৰ গড়তকৈ ভাল হৈ আহিছে। এয়া হৈছে Reimagination।

বিশুদ্ধ পানী যোগানৰ উদাহৰণো দিম। স্বাধীনতাৰ ৭ দশকৰ পাছতো আমাৰ দেশৰ মাত্ৰ ৩ কোটি অৰ্থাৎ ৩ কোটি গ্ৰাম্য পৰিয়ালতহে টেপ সংযোগ আছিল। ১৬ কোটি গ্ৰাম্য পৰিয়াল অৰ্থাৎ ১৬ কোটি পৰিয়াল ইয়াৰ পৰা বঞ্চিত হৈছিল। ডাঙৰ কথা কোৱাৰ সলনি আমি মাত্ৰ ৩.৫ বছৰত ৮ কোটি অৰ্থাৎ ৮ কোটি নতুন টেপ সংযোগ দিছো। এয়াই হৈছে Reimaginationৰ আশ্চৰ্য্য।

বন্ধুসকল,

এই সন্মিলনত জড়িত বিশেষজ্ঞসকলেও এই কথাত একমত হ’ব যে ভাৰতৰ দ্ৰুত বৃদ্ধিৰ বাবে ভাল আন্তঃগাঁথনি অপৰিহাৰ্য। কিন্তু পূর্বে দেশৰ পৰিস্থিতি কেনে আছিল? আৰু পৰিস্থিতি যিদৰে আছিল কিয়? ইটিতো এই সন্দৰ্ভত ডাঙৰ ডাঙৰ সম্পাদকীয় প্ৰকাশ হৈছে, মানুহে নিজৰ মতামত দিছে। আৰু তেওঁলোকৰ মাজত যিটো কথা বিশিষ্ট হৈ আহিছে সেয়া হ’ল আন্তঃগাঁথনিৰ সৈতে জড়িত আমাৰ সিদ্ধান্তসমূহত দেশৰ প্ৰয়োজনীয়তা কম দেখা গৈছিল আৰু ৰাজনৈতিক উচ্চাকাংক্ষাক অগ্ৰাধিকাৰ দিয়া হৈছিল। ইয়াৰ ফলস্বৰূপে সমগ্ৰ দেশ ইয়াৰ বলি হৈছে। যদি ক’ৰবাত পথ নিৰ্মাণ হ’ব লাগে, তেন্তে আগতে দেখা গৈছিল যে পথ নিৰ্মাণৰ পিছত ভোট পোৱা যাব নে নহয়। ৰেলখন ক’ত ৰ’ব, ক’ত চলিব, এই কথাও ৰাজনৈতিক লাভ-লোকচান চাই সিদ্ধান্ত লোৱা হৈছিল। অৰ্থাৎ আন্তঃগাঁথনিৰ শক্তি আগতে কেতিয়াও বুজা হোৱা নাছিল। আমাৰ আছে আৰু আপুনি এইবোৰ আচৰিত কথা বিচাৰি পাব, ইটিৰ মানুহে কেতিয়াও লিখা নাছিল, দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে, আগতে ইয়াত বান্ধ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল, কিন্তু খালৰ নেটৱৰ্ক নিৰ্মাণ কৰা হোৱা নাছিল। আপুনি ভাবিব পাৰে যে ৬ মহলীয়া ঘৰ এটা বনাব লাগে, আৰু তাত লিফ্ট বা চিৰি নাথাকিব লাগে, আপুনি এনেকৈ ভাবিব পাৰে। বান্ধ নিৰ্মাণ কৰিব লাগে আৰু খাল নাথাকিব লাগে, কিন্তু সম্ভৱতঃ সেই সময়ত ইটি চোৱাটো উপযুক্ত নহ’লহেঁতেন।

আমাৰ খনি আছিল, কিন্তু খনিজ পৰিবহণৰ বাবে কেতিয়াও সংযোগ নাছিল। আমাৰ বন্দৰ আছিল যদিও ৰেলপথ আৰু পথ সংযোগৰ সমস্যা প্ৰচুৰ আছিল। আমাৰ বিদ্যুৎ কেন্দ্ৰ আছিল, কিন্তু ট্ৰেন্সমিছন লাইন যথেষ্ট নাছিল, যিবোৰ আছিল সেইবোৰো বেয়া আছিল।

সতীৰ্থসকল,

আমি চাইল’ত আন্তঃগাঁথনি চোৱাৰ প্ৰথা বন্ধ কৰি দিলোঁ, আৰু আন্তঃগাঁথনি নিৰ্মাণক এক বৃহৎ কৌশল হিচাপে পুনৰ কল্পনা কৰিলোঁ। আজি ভাৰতত প্ৰতিদিনে ৩৮ কিলোমিটাৰ বেগেৰে ঘাইপথ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে আৰু প্ৰতিদিনে ৫ কিলোমিটাৰতকৈও অধিক ৰেলপথ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। আমাৰ বন্দৰৰ ক্ষমতা অনাগত ২ বছৰত ৩০০০ এমটিপিএ হ’বলৈ গৈ আছে। ২০১৪ চনৰ তুলনাত কাৰ্যকৰী বিমানবন্দৰৰ সংখ্যা ৭৪টাৰ পৰা ১৪৭টালৈ বৃদ্ধি পাইছে। এই ৯ বছৰত প্ৰায় ৩.৫ লাখ কিলোমিটাৰ গ্ৰাম্য পথ নিৰ্মাণ হৈছে। প্ৰায় ৮০ হাজাৰ কিলোমিটাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ নিৰ্মাণ হৈছে, এই সকলো ৯ বছৰৰ হিচাপ দিছো। এই কথাটো সোঁৱৰাই দিব লাগিব কাৰণ ইয়াত বহু মানুহ বহি আছে যিয়ে ইয়াক ব্লেকআউট কৰে। এই ৯ বছৰত ৩ কোটি দুখীয়া পৰিয়ালক পুক্কা ঘৰ দিয়া হৈছে আৰু এই ৩ কোটিৰ সংখ্যা ইমানেই ডাঙৰ যে পৃথিৱীৰ বহু দেশত ইমান জনসংখ্যাও নাই, কিয়নো ভাৰতৰ দৰিদ্ৰ লোকক বহু ঘৰ নিৰ্মাণ কৰি দিয়া হৈছে ৯ বছৰত।

সতীৰ্থসকল,

ভাৰতৰ প্ৰথমখন মেট্ৰ’ ১৯৮৪ চনত কলকাতাত আৰম্ভ হৈছিল। মানে আমি প্ৰযুক্তি, বিশেষজ্ঞতা পাইছো, কিন্তু তেতিয়া কি হ’ল? দেশৰ অধিকাংশ চহৰ মেট্ৰ’ৰ পৰা বঞ্চিত হৈয়েই থাকিল৷ ২০১৪ চনলৈকে অৰ্থাৎ আপুনি মোক সেৱা আগবঢ়োৱাৰ সুযোগ দিয়াৰ আগতে ২০১৪ চনলৈকে প্ৰতিমাহে প্ৰায় আধা কিলোমিটাৰমানহে নতুন মেট্ৰ’ লাইন নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। ২০১৪ চনৰ পিছত মেট্ৰ’ নেটৱৰ্ক লেইং কৰাৰ গড় প্ৰতিমাহে প্ৰায় ৬ কিলোমিটাৰলৈ বৃদ্ধি পাইছে। বৰ্তমান ভাৰতে মেট্ৰ’ পথৰ দৈৰ্ঘ্যৰ ক্ষেত্ৰত বিশ্বৰ ভিতৰতে ৫ নম্বৰ স্থানত উপনীত হৈছে। আগন্তুক কেইমাহমানৰ ভিতৰত আমি বিশ্বৰ তিনি নম্বৰ স্থানত উপনীত হ’বলৈ ওলাইছো।

বন্ধুসকল,

আজি পি এম গতিশক্তি ৰাষ্ট্ৰীয় মাষ্টাৰ প্লেনে আন্তঃগাঁথনি নিৰ্মাণত গতি দিছে, আৰু বিনীত জীয়ে কোৱাৰ দৰে আমি গতি আৰু শক্তি দুয়োটাকে একত্ৰিত কৰিছো। আজি আমাৰ গতি শক্তিৰ প্লেটফৰ্মত আন্তঃগাঁথনি মেপিঙৰ ১৬০০ৰো অধিক ডাটা লেয়াৰ আছে। আৰু যিকোনো প্ৰস্তাৱে কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাৰ সহায়ত ১৬০০ লেয়াৰ ইৰ মাজেৰে গৈ সিদ্ধান্ত লয়। আমাৰ এক্সপ্ৰেছৱে হওক বা অন্যান্য আন্তঃগাঁথনি হওক, আজি ইয়াক এআইৰ সৈতেও সংযোগ কৰি আটাইতকৈ চুটি আৰু কাৰ্যক্ষম পথ নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে। প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ শক্তিৰে কেনেকৈ এলেকা আৰু জনগণৰ উন্নয়ন হয় তাৰ এটা উদাহৰণ দিওঁ। ইয়াৰ সহায়ত আমি যিকোনো এটা অঞ্চলত জনসংখ্যাৰ ঘনত্ব আৰু বিদ্যালয়ৰ উপলব্ধতাৰ মেপ কৰিব পাৰো, ১৬০০টা পৰিমাপৰ ভিত্তিত। আৰু কেৱল চাহিদা বা ৰাজনৈতিক বিবেচনাৰ ভিত্তিত বিদ্যালয় আবণ্টন দিয়াৰ পৰিৱৰ্তে আমি য’ত প্ৰয়োজন আছে তাত বিদ্যালয় নিৰ্মাণ কৰিব পাৰো। অৰ্থাৎ এই গতিশীল মঞ্চ অৰ্থাৎ মোবাইল টাৱাৰ ক’ত উপযোগী হ’ব সেইটোও তেওঁলোকে সিদ্ধান্ত ল’ব পাৰে। আমি এই অনন্য ব্যৱস্থাটো নিজৰ মাজতে সৃষ্টি কৰিছো।

সতীৰ্থসকল,

আমি আন্তঃগাঁথনি কেনেকৈ পুনৰ কল্পনা কৰিছো তাৰ আন এটা উদাহৰণ হ’ল আমাৰ বিমান পৰিবহণ খণ্ড। ইয়াত উপস্থিত থকা অতি কম সংখ্যক লোকেহে জানিব যে বহু বছৰ ধৰি প্ৰতিৰক্ষাৰ বাবে এটা বিশাল আকাশমাৰ্গ নিষিদ্ধ হৈ আছে। ইয়াৰ বাবেই আগতে বিমানে ভাৰতৰ যিকোনো ঠাইলৈ যাবলৈ অধিক সময় লয়, কাৰণ যদি প্ৰতিৰক্ষা আকাশমাৰ্গ হয় তেন্তে তেওঁলোকে তালৈ যাব নোৱাৰিলে, আপুনি ঘূৰি ফুৰিব লাগিছিল। এই সমস্যা সমাধানৰ বাবে আমি সশস্ত্ৰ বাহিনীৰ সৈতে কথা পাতিলোঁ। আজি ১২৮টা বিমান পথো অসামৰিক লোকৰ চলাচলৰ বাবে মুকলি কৰা হৈছে। ইয়াৰ বাবে উৰণৰ পথবোৰ চুটি হৈ পৰিছে, যাৰ বাবে সময়ো ৰাহি হৈছে আৰু ইন্ধনও ৰাহি হৈছে, যি দুয়োটাই ৰাহিত সহায় কৰিছে। আৰু মই আৰু এটা পৰিসংখ্যা দিম। এই এটা সিদ্ধান্তৰ বাবে মাত্ৰ প্ৰায় ১ লাখ টন CO2 নিৰ্গমন হ্ৰাস পাইছে। এয়াই হৈছে Reimaginationৰ শক্তি।

সতীৰ্থসকল,

আজি ভাৰতে ভৌতিক আৰু সামাজিক আন্তঃগাঁথনিৰ বিকাশৰ এক নতুন আৰ্হি সমগ্ৰ বিশ্বৰ সন্মুখত দাঙি ধৰিছে। ইয়াৰ এক উদাহৰণ হ’ল আমাৰ ডিজিটেল আন্তঃগাঁথনি। যোৱা ৯ বছৰত আমি দেশত ৬ লাখ কিলোমিটাৰতকৈও অধিক দৈৰ্ঘ্যৰ অপটিকেল ফাইবাৰ সংস্থাপন কৰিছো। যোৱা ৯ বছৰত দেশৰ মোবাইল মেনুফেকচাৰিং ইউনিট বহুগুণে বৃদ্ধি পাইছে। যোৱা ৯ বছৰত দেশত ইণ্টাৰনেটৰ তথ্যৰ হাৰ ২৫ গুণ হ্ৰাস পাইছে। পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ সস্তা আৰু তাৰ ফল কি হ’ল? ২০১২ চনত আমাৰ চৰকাৰৰ আগমনৰ আগতে ভাৰতে বিশ্বব্যাপী মোবাইল ডাটা ট্ৰেফিকত মাত্ৰ ২ শতাংশহে অৰিহণা যোগাইছিল। আনহাতে পশ্চিমীয়া বজাৰৰ অৱদান তেতিয়া ৭৫ শতাংশ আছিল। ২০২২ চনত বিশ্বব্যাপী মোবাইল ডাটা ট্ৰেফিকত ভাৰতৰ ২১% অংশ আছিল। আনহাতে উত্তৰ আমেৰিকা আৰু ইউৰোপৰ বিশ্বব্যাপী যাতায়তৰ মাত্ৰ এক চতুৰ্থাংশ অংশ। আজি বিশ্বৰ ৰিয়েল টাইম ডিজিটেল পেমেণ্টৰ ৪০ শতাংশ ভাৰতত সংঘটিত হয়। যিসকল লোকে আগতে ভাবিছিল যে ভাৰতৰ দুখীয়াই ক’ৰ পৰা ডিজিটেল পেমেণ্ট কৰিব পাৰিব, সেইসকল লোকৰ এই উত্তৰ দেশবাসীয়ে। কোনোবাই মাত্ৰ মোলৈ এটা ভিডিঅ’ পঠিয়াইছিল যে কোনোবাই বিয়াত ঢোল বজাই আছে আৰু তাত এটা QR ক’ড ছপা হৈছিল। আৰু দৰাক কিউআৰ কোডৰ সহায়ত ফোনটো অন কৰি টকা দি আছিল। Reimaginationৰ এই যুগত ভাৰতৰ জনসাধাৰণে তেনে লোকৰ চিন্তাধাৰাক প্ৰত্যাখ্যান কৰিছে। এইসকল লোকে সংসদত কৈছিল, দুখীয়াই এই কাম কেনেকৈ কৰিব পাৰে? তেওঁলোকৰ কেতিয়াও মোৰ দেশৰ দুখীয়াৰ ক্ষমতাৰ কোনো ধাৰণা নাছিল। কিন্তু মোৰ আছে।

বন্ধুসকল,

বহুদিন আমাৰ দেশত যিবোৰ চৰকাৰ আছিল বা আগতে চৰকাৰ চলাইছিল, সেইবোৰে মাতৃ-পিতৃ সংস্কৃতি বৰ ভাল পাইছিল। আপোনালোকে এই কথা পৰিয়ালবাদ আৰু নেপোটিজমৰ লগত বিভ্ৰান্ত নকৰিব। এটা বেলেগ মেজাজ আছিল। ইয়াত চৰকাৰে নিজৰ দেশৰ নাগৰিকৰ মাজত মাষ্টৰৰ দৰে আচৰণ কৰিছিল। পৰিস্থিতি এনেকুৱা আছিল যে দেশৰ নাগৰিকে যিয়েই নকৰক কিয় চৰকাৰে সন্দেহৰ দৃষ্টিৰে তেওঁৰ ফালে চাইছিল। আৰু নাগৰিকে যি কৰিব বিচাৰিছিল, চৰকাৰৰ অনুমতি ল’ব লাগিছিল। ইয়াৰ বাবেই আগৰ কালত চৰকাৰ আৰু নাগৰিকৰ মাজত পাৰস্পৰিক অনাস্থা আৰু সন্দেহৰ পৰিবেশ বিৰাজ কৰিছিল। ইয়াত বহি থকা জ্যেষ্ঠ সাংবাদিকসকলক এটা কথা সোঁৱৰাই দিব বিচাৰিছো। মনত থাকিব যে এসময়ত টিভি আৰু ৰেডিঅ’ৰ বাবেও অনুজ্ঞাপত্ৰ ল’বলগীয়া হৈছিল। কেৱল এয়াই নহয়, ড্ৰাইভিং লাইচেন্সৰ দৰে বাৰে বাৰে নবীকৰণ কৰিবলগীয়া হৈছিল। আৰু কোনো এটা খণ্ডতে নহয় প্ৰায় প্ৰতিটো খণ্ডতে আছিল। তেতিয়া ব্যৱসায় কৰাটো কিমান কঠিন আছিল, তেতিয়া মানুহে কেনেকৈ ঠিকা পাইছিল, আপুনি ভালদৰেই জানে। ৯০ৰ দশকত বাধ্যবাধকতাৰ বাবে কিছুমান পুৰণি ভুলৰ শুধৰণি কৰা হ’ল, আৰু সেইবোৰক সংস্কাৰ বুলি নামাকৰণ কৰা হ’ল, কিন্তু মা আৰু পিতৃৰ এই পুৰণি মানসিকতা সম্পূৰ্ণ নহ’ল। ২০১৪ চনৰ পিছত আমি এই govt first mentality towards people first approach পুনৰ কল্পনা কৰিলোঁ। আমি নাগৰিকৰ ওপৰত আস্থাৰ নীতিৰ ওপৰত কাম কৰিলোঁ। স্ব-প্ৰমাণীকৰণেই হওক বা নিম্ন পদবীৰ চাকৰিৰ পৰা সাক্ষাৎকাৰ বাদ দিয়াই হওক, কম্পিউটাৰে মেধাৰ ভিত্তিত সিদ্ধান্ত লয়, তেওঁ চাকৰিটো পায়। ক্ষুদ্ৰ অৰ্থনৈতিক অপৰাধক অপৰাধমুক্ত কৰাই হওক বা জন বিশ্বাস বিধেয়ক, জামিনমুক্ত মুদ্ৰা ঋণ হওক বা চৰকাৰে নিজেই এম এছ এম ই সমূহৰ নিশ্চয়তাদাতা হোৱাই হওক, এনে প্ৰতিটো কাৰ্যসূচীত, প্ৰতিটো নীতিত জনসাধাৰণক বিশ্বাস কৰাটো আমাৰ মন্ত্ৰ হৈ আহিছে। এতিয়া কৰ সংগ্ৰহৰ উদাহৰণো আমাৰ সন্মুখত।

উল্লেখ্য যে ২০১৩-১৪ চনত দেশৰ মুঠ কৰ ৰাজহ আছিল প্ৰায় ১১ লাখ কোটি টকা। আনহাতে ২০২৩-২৪ চনত ইয়াৰ পৰিমাণ ৩৩ লাখ কোটিতকৈ অধিক হ’ব বুলি অনুমান কৰা হৈছে। অৰ্থাৎ ৯ বছৰত মুঠ কৰ ৰাজহ ৩ গুণ বৃদ্ধি পাইছে। আৰু এইটো হৈছে যেতিয়া আমি কৰ হাৰ হ্ৰাস কৰিছো। সমীৰ জীৰ পৰামৰ্শ আমি এতিয়াও বাছি লোৱা নাই। আমি ইয়াক হ্ৰাস কৰিছো। মই ইয়াৰ উত্তৰ দিব বিচাৰিছো, পৃথিৱীৰ সৈতে জড়িত আপোনালোকৰ ইয়াৰ সৈতে প্ৰত্যক্ষ সম্পৰ্ক আছে। তিনিটা কথাত গুৰুত্ব দিম। প্ৰথমতে, কৰদাতাৰ সংখ্যা বাঢ়িছে, এতিয়া মোক কওক যে কৰদাতাৰ সংখ্যা বাঢ়িছে, তেতিয়া আপুনি কাক ক্ৰেডিট দিব, ক্ৰেডিট চৰকাৰৰ একাউণ্টলৈ যোৱাটো একেবাৰে স্বাভাৱিক। বা ক’ব পাৰি যে এতিয়া মানুহে অধিক সততাৰে কৰ আদায় দিছে। যদি এয়াও হয় তেন্তে তাৰ কৃতিত্ব চৰকাৰৰ হাতত যায়। গতিকে মূল কথাটো হ’ল যেতিয়া কৰদাতাই অনুভৱ কৰে যে তেওঁ দিয়া কৰ জনস্বাৰ্থত, দেশৰ স্বাৰ্থত, জনকল্যাণত, দেশৰ কল্যাণত ব্যৱহাৰ হ’ব, তেতিয়া তেওঁ সততাৰে কৰ দিবলৈ আগবাঢ়ি আহে . তেওঁ প্ৰেৰণা পায়। আৰু এয়া আজি দেশে দেখিছে। আৰু সেইবাবেই মই কৰদাতাসকলৰ প্ৰতি মোৰ কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰিছো যে চৰকাৰৰ সততাক বিশ্বাস কৰি চৰকাৰক কৰ দিবলৈ আগবাঢ়ি আহিছে। আপুনি যেতিয়া বিশ্বাস কৰে তেতিয়া মানুহে আপোনাক বিশ্বাস কৰাটো সহজ। ভাৰতৰ কৰ ব্যৱস্থাত আজি যি পৰিৱৰ্তন আহিছে সেয়া এই কাৰণেই আহিছে। কৰ ৰিটাৰ্ণৰ বাবে আমি প্ৰক্ৰিয়াটো সৰল কৰাৰ বাবে বিশ্বাসৰ ভিত্তিত প্ৰচেষ্টা চলাইছো। আমি মুখবিহীন মূল্যায়নৰ কথা ভাবিলোঁ। আন এটা অংক দিওঁ। আয়কৰ বিভাগে চলিত বৰ্ষত ৬.৫ কোটিৰো অধিক ৰিটাৰ্ণ প্ৰক্ৰিয়াকৰণ কৰিছে। ইয়াৰে প্ৰায় ৩ কোটি ৰিটাৰ্ণ ২৪ ঘণ্টাৰ ভিতৰত প্ৰক্ৰিয়াকৰণ কৰা হৈছে। বাকী ৰিটাৰ্ণবোৰো কেইদিনমানৰ ভিতৰতে প্ৰক্ৰিয়াকৰণ কৰা হ’ল, আৰু টকাখিনিও পুনৰ ঘূৰাই দিয়া হ’ল। আনহাতে আগতে এই কামৰ বাবে গড়ে ৯০ দিন সময় লাগিছিল। আৰু মানুহৰ টকাই আগতে ৯০ দিন মিছা কথা কৈছিল। আজি সেইটো ঘণ্টাৰ পিছত ঘণ্টাত কৰা হয়। কেইবছৰমান আগলৈকে এইটো কল্পনাতীত আছিল। কিন্তু এই কথাও Reimaginationৰ শক্তিয়ে সত্য কৰি তুলিছে।

সতীৰ্থসকল,

আজি ভাৰতৰ সমৃদ্ধি বিশ্বৰ সমৃদ্ধি, ভাৰতৰ বৃদ্ধি বিশ্বৰ বৃদ্ধি। জি-২০ৰ বাবে ভাৰতে যিটো থিম নিৰ্ধাৰণ কৰিছে, এক বিশ্ব, এক পৰিয়াল, এক ভৱিষ্যত, বিশ্বৰ বহু প্ৰত্যাহ্বানৰ সমাধান এই মন্ত্ৰত নিহিত হৈ আছে। উমৈহতীয়া সংকল্প গ্ৰহণ কৰি সকলোৰে স্বাৰ্থ ৰক্ষা কৰিহে এই পৃথিৱীখন উন্নত হ’ব পাৰে। এই দশক আৰু আগন্তুক ২৫ বছৰ ভাৰতৰ বাবে অভূতপূৰ্ব আস্থাৰ বছৰ। সকলোৰে প্ৰচেষ্টাত ভাৰতে নিজৰ লক্ষ্য অধিক ক্ষীপ্ৰতাৰে লাভ কৰিব। আপোনালোক সকলোকে যিমান পাৰি ভাৰতৰ উন্নয়ন যাত্ৰাত জড়িত হ'বলৈ আহ্বান জনালোঁ। আৰু যেতিয়া আপুনি ভাৰতৰ উন্নয়ন যাত্ৰাত যোগদান কৰে, তেতিয়া ভাৰতে আপোনাৰ উন্নয়নৰ নিশ্চয়তা দিয়ে, আজি ই ভাৰতৰ শক্তি। মোৰ দৰে এজন ব্যক্তিক ইয়ালৈ নিমন্ত্ৰণ কৰাৰ বাবে মই ইটিক ধন্যবাদ জনাইছো। বাতৰি কাকতত ঠাই নাপাবও পাৰে, কিন্তু ইয়াত কেতিয়াবা পোৱা যায়। আৰু মই ভাবি আছিলোঁ যেতিয়া বিনীত জী আৰু সমীৰ জীয়ে কথা ক’ব, তেতিয়া তেওঁলোকে reimagine ৰ কথা ক’ব, কিন্তু সেই বিষয়টো তেওঁলোকে একেবাৰেই স্পৰ্শ কৰা নাছিল। গতিকে হয়তো তেওঁলোকৰ সম্পাদকীয় মণ্ডলীয়ে পৰ্দাৰ আঁৰত সিদ্ধান্ত ল’লেহেঁতেন আৰু মালিকক একেবাৰেই নক’লেহেঁতেন। কাৰণ মালিকসকলে আমাক কয় যে কি ছপা হয় তাৰ কোনো জ্ঞান আমাৰ নাই, তেওঁলোকে তেনেকুৱা কৰে। গতিকে হয়তো এনেকুৱাই হ’লহেঁতেন। বাৰু, এই মিঠা-মিঠা কথাবোৰৰ লগতে আপোনালোক সকলোকে বহুত বহুত ধন্যবাদ জনাইছো।

***

DS/VJ/VK/AK/MS