జార్ఖండ్ 11వ హాకీ ఇండియా సబ్-జూనియర్ పురుషుల జట్టు మార్చి 2021లో జాతీయ ఛాంపియన్‌షిప్‌ను గెలుచుకోవడం ద్వారా చరిత్ర సృష్టించింది. వీళ్లు ఇప్పటికే చాలా ముఖ్యమైన  కీలకమైన విజయాన్ని సాధించారు. స్క్వాడ్‌లోని దాదాపు ప్రతి సభ్యుడు జట్టులోకి రావడానికి ముందు పేదరికం,  కష్టాలకు వ్యతిరేకంగా సుదీర్ఘమైన  భయంకరమైన పోరాటం చేశారు.

మనోహర్ ముండు, 17, లైనప్‌లోని చురుకైన వారిలో ఒకడు. అతను చిన్నతనంలోనే తన తండ్రిని కోల్పోయాడు. తన చుట్టూ ఉన్న చాలా మంది పిల్లల్లాగే, అతను వెదురు కర్రతో హాకీ ఆడటం ప్రారంభించాడు. వారి ఇష్టమైన క్రీడను కొనసాగించడానికి వారు భరించగలిగేది ఈ కర్ర మాత్రమే. “మేము రోజంతా ఆడతాము; ఖేలో ఇండియా యూత్ గేమ్స్‌లో వారి మ్యాచ్ ముగిసిన కొద్దిసేపటికే మా వద్ద పరికరాలు లేకపోయినా పర్వాలేదు”అని అతడు చెబుతాడు. ప్రతి జిల్లాలో 25 మంది వర్ధమాన అథ్లెట్లకు మద్దతునిచ్చే రెసిడెన్షియల్ స్కూల్ ఫర్ స్పోర్ట్స్, ఖుంటిలోని జార్ఖండ్ అవాసీయ బాలక్ హాకీ శిక్షణ కేంద్రంలో చేరిన తర్వాత కూడా మనోహర్ కష్టాలు తీరలేదు. అతని వద్ద ఇప్పటికీ బూట్లు లేదా కర్ర కొనడానికి డబ్బు లేదు. ఎవరో ఇచ్చిన వాటితో సరిపెట్టుకోవాల్సి వచ్చింది. అదృష్టవశాత్తూ, అతని కోచ్ ఉదారమైన వ్యక్తి.  జత బూట్లు,  ఒక మంచి హాకీ స్టిక్ కొన్నాడు. అతని స్నేహితుడి కుటుంబం కూడా ఒకసారి ఆదుకుంది. అభిషేక్ ముండు తండ్రి ఒక పోలీసు. కానీ అతను తన కొడుకును శిక్షణ కోసం అకాడమీకి పంపేంత సంపాదించలేదు. రోజూ రాకపోకలకు అయ్యే ఖర్చు కూడా భరించే పరిస్థితి లేదు. వారి కోచ్ మనోహర్ టోప్నో తన కొడుకును రెసిడెన్షియల్ స్కూల్‌లో చేర్పించాలని, ఆశలు వదులుకోవద్దని అభిషేక్ తండ్రిని ఎలాగోలా ఒప్పించాడు. “ఈ ప్రాంతంలో వెన్ను విరిచే పేదరికం ఉంది. కోవిడ్ లాక్‌డౌన్ సమయంలో, ప్రతి ఆటగాడు,  తమ కుటుంబాలను పోషించుకోవడానికి పని చేయాల్సి ఉంటుంది, అన్ని రకాల నీచమైన పనులు చేయాల్సి వచ్చింది. పెద్దలు కూడా రెండు జీవితాలను బ్యాలెన్స్ చేయలేరు, ఈ అబ్బాయిలు చేసేలా ” అని టాప్నో కోపంతో చెప్పారు.

డుగ ముండా చాలా చిన్న వయస్సులోనే రెసిడెన్షియల్ పాఠశాలకు వచ్చాడు. “నేను మా నాన్నకు వ్యవసాయ పనుల్లో సహాయం చేయడానికి ఇంటికి తిరిగి వెళ్తాను. మేము కూలీలను తీసుకోలేము. నా పురోగతిని చూసి నా తల్లిదండ్రులు సంతోషంగా ఉన్నారు, కానీ పొట్టగడవడం మాకు ఇప్పటికీ చాలా కష్టమైన పని. ” అని అన్నాడు. ప్రభుత్వం ఆధ్వర్యంలో నడిచే అవాసియా సెంటర్‌లోని జట్టులోని బాలుడు బిల్సన్ డోడ్రే. అతను అడవిలో సుదూర గ్రామం నుండి వచ్చాడు. రాష్ట్రంలో పేదరికం భిన్నమైన ఛాయలను కలిగి ఉంది. అదే హాకీ టీమ్‌లో ఏకలవ్య మోడల్ రెసిడెన్షియల్ స్కూల్స్.  టాటా అకాడమీలోని బాలురు ఏసీ గదుల్లో నివసిస్తున్నారు  రోజుకు రూ.450 విలువైన ఆహారం పొందుతారు. అవాసియా సెంటర్‌లోని బాలురు అయితే రోజుకు రూ.150 నుంచి 175 వరకు ఆహారం తీసుకుంటున్నారు. అయినా అదే పట్టుదలతో ఆడి పతకాలు సాధిస్తున్నారు. వీడియోలు చూస్తూ, టోర్నీల్లో పాల్గొనడం ద్వారా ఆధునిక సౌకర్యాలు, వ్యూహాల గురించి నేర్చుకుంటారు. ఇప్పుడు ఖేలో ఇండియా గేమ్స్‌లోనూ చరిత్ర సృష్టించేందుకు సిద్ధంగా ఉన్నారు.  బాలురు,  బాలికల జట్లు ఇప్పటికే సెమీఫైనల్స్‌లో ఉన్నాయి. కనీసం ఒక్క స్వర్ణం అయినా గెలుస్తామన్న నమ్మకంతో ఉన్నారు.

***