আপোনালোক সকলোকে নমস্কাৰ। ক’ৰোনাৰ বাবে মোৰ প্ৰিয় অনুষ্ঠানটো মাজতে অনুষ্ঠিত কৰিব পৰা নাছিলো আৰু সেইবাবেই মই আপোনালোকৰ সৈতে মিলিত হ’ব পৰা নাছিলো। মোৰ বাবে আজিৰ অনুষ্ঠানটো যথেষ্ট আনন্দদায়ক। কাৰণ এক দীৰ্ঘ দিনৰ বিৰতিৰ মুৰত আপোনালোকৰ সৈতে মিলিত হোৱাৰ সুযোগ পাইছো। মই ভৱা নাই যে পৰীক্ষাক লৈ আপোনালোক কিবা চিন্তাত আছে। মই ঠিকেই কৈছো নে? আপোনালোকে একো চিন্তা কৰা নাই, নহয় নে? যদি চিন্তা হৈছে, তেতিয়াহ’লে মা-দেউতাৰহে হৈছে। তেওঁলোকে ভাৱিছে যে ই এইবাৰ কি কৰিব! সঁচা কওকছোন কাৰ কাৰ চিন্তা হৈছে? আপোনালোকৰ নে পৰিয়ালৰ? যিসকলৰ নিজৰে চিন্তা হৈছে, তেওঁলোকে হাত দাঙক। অ’! চিন্তা কৰা লোক আছে। যিসকলৰ পুৰা বিশ্বাস আছে যে তেওঁলোকৰ পিতৃ-মাতৃ চিন্তাত আছে, এনে কিমানজন লোক আছে। অধিকাংশ লোকৰে আছে! কাইলৈ বিক্ৰম ছাৱন্ত নৱবৰ্ষ আৰম্ভ হ’ব। তদুপৰি, এপ্ৰিল মাহটো আমাৰ দেশত বহু উৎসৱৰে পৰিপূৰ্ণ। মই আগন্তুক সকলো উৎসৱৰ বাবে আপোনালোক সকলোকে বহুত বহুত শুভকামনা জনাইছো। কিন্তু যদি পৰীক্ষাকে উৎসৱত পৰিণত কৰো, তেতিয়া সেই উৎসৱ ৰঙেৰে ভৰি পৰিব। সেইবাবে আজিৰ আমাৰ অনুষ্ঠানত আমি আমাৰ পৰীক্ষাক কিদৰে উৎসৱৰ পৰিৱেশ গঢ় দিৱ পাৰো, তাত কিদৰে ৰঙেৰে ভৰাই তুলিব পাৰো, উৎসাহেৰে কিদৰে পৰীক্ষাৰ বাবে সাজু হ’ব পাৰো, সেই বিষয়ে আলোচনা কৰিম। বহু বন্ধুৱে মোলৈ বহু প্ৰশ্ন প্ৰেৰণ কৰিছে। একাংশই অ’ডিঅ’ মেজেজ আৰু আন একাংশ ভিডিঅ’ মেজেজ প্ৰেৰণ কৰিছে। মিডিয়াৰ জৰিয়তেও একাংশ বন্ধুৱে বিভিন্ন ঠাইৰ পৰা শিক্ষাৰ্থীসকলৰ সৈতে কথা-বতৰা পাতি বহু প্ৰশ্ন প্ৰেৰণ কৰিছে। কিন্তু নিৰ্দিষ্ট সময়ত মই যিমান পাৰো উত্তৰ দিবলৈ চেষ্টা কৰিম। কিন্তু এইবাৰ মই এক নতুন সাহস কৰিব বিচাৰিছো। কাৰণ বিগত চাৰি বাৰৰ অভিজ্ঞতাৰ পাছত একাংশ লোকৰ অভিযোগ আছিল যে তেওঁলোকৰ কথাবোৰ থাকি গ’ল। মোৰ কথা উত্থাপন নহ’ল, ইত্যাদি। সেয়েহে, মই এইবাৰ এটা কাম কৰিম। অনুষ্ঠানৰ নিৰ্দিষ্ট সময়সীমাত আমি কথা পাতিম। ইয়াৰ পাছত আপোনালোকৰ যিবোৰ প্ৰশ্ন আছে, সেইবোৰ সময়পালেই ভিডিঅ’ বা অ’ডিঅ’ অথবা লিখিত ৰূপত নমো এপৰ জৰিয়তে সকলো আলোচনাৰ পুনৰবাৰ আপোনালোকৰ সন্মুখত দাঙি ধৰিম। নমো এপত এইবাৰ এক নতুন এপ্লিকেশ্যন সংযোজন কৰিছো, মাইক্ৰছাইট বনাইছো। আপোনালোকে এই এপৰ জৰিয়তে লাভান্বিত হ’ব পাৰিব। আহক, আমি এই কাৰ্যসূচী আৰম্ভ কৰো। সৰ্বপ্ৰথমে কোন আছে?

আঁতধৰোতাঃ ধন্যবাদ, মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, আপোনাৰ প্ৰেৰণামূলক আৰু জ্ঞানবৰ্ধক উদ্বোধনে সদায় আমাক ইতিবাচক শক্তি আৰু বিশ্বাস যোগায়। আপোনাৰ বৃহৎ তথা জ্ঞানপূৰ্ণ মাৰ্গদৰ্শনৰ বাবে আমি সকলোৱেই উৎকণ্ঠাৰে ৰৈ আছো। মহোদয়, আপোনাৰ আশীৰ্বাদ আৰু অনুমতিত আমি এই কাৰ্যসূচী শুভাৰম্ভ কৰিব বিচাৰিছো। ধন্যবাদ মহোদয়। মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয় ভাৰতৰ ৰাজধানী ঐতিহাসিক নগৰী নতুন দিল্লীৰ বিবেকানন্দ স্কুলৰ দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী খুচী জৈনে আপোনাক এটা  প্ৰশ্ন সুধিব বিচাৰিছে। খুচী অনুগ্ৰহ কৰি তোমাৰ প্ৰশ্নটো সোধা।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ এইটো ভাল কথা যে খুচীৰ পৰা আৰম্ভ হৈছে। আমিও এইটো বিচাৰো যে পৰীক্ষা শেষ হোৱালৈকে সকলোতে খুচীয়েই খুচী ব্ৰতী থাকক৷

খুচীঃ মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, মোৰ নাম খুচী জৈন৷ মই দিল্লীৰ আনন্দ বিহাৰৰ বিবেকানন্দ স্কুলৰ দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী। মান্যবৰ ,মোৰ প্ৰশ্নটো হৈছে যেতিয়া আমি উদ্বেগজনক পৰিস্থিতিত থাকো, তেতিয়া পৰীক্ষাৰ বাবে কিদৰে প্ৰস্তুতি কৰিম? ধন্যবাদ৷

আঁতধৰোতাঃ ধন্যবাদ খুচী, মান্যবৰ সাহিত্যিক পৰম্পৰাৰে সমৃদ্ধ ৰাজ্য ছত্তীশগড়ৰ বিলাসপুৰৰ দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ এ, শ্ৰীধৰ শৰ্মাই এনে এক সমস্যাৰ সৈতে যুঁজি আছে৷ তেওঁ প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়ৰ আগত নিজৰ প্ৰশ্ন কৰিবলৈ উৎসুক হৈ আছে, শ্ৰীধৰ অনুগ্ৰহ কৰি তোমাৰ প্ৰশ্নটো সোধা৷

এ. শ্ৰীধৰ শৰ্মাঃ নমস্কাৰ মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, মই এ, শ্ৰীধৰ শৰ্মা, ছত্তীশগড়ৰ বিলাসপুৰস্থিত ১নং দক্ষিণ মধ্য ৰে’লৱে উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ৰ দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ৷ মহোদয় মোৰ প্ৰশ্নটো হৈছে যে মই পৰীক্ষা সম্পৰ্কীয় চিন্তাৰ পৰা কিদৰে মুক্ত হ’ম৷ যদি মোৰ নম্বৰ ভাল নহয়, তেতিয়া কি হ’ব? যদি মই আকাংক্ষিত নম্বৰ লাভ নকৰো, তেতিয়া কি হ’ব৷ তদুপৰি, যদি মোৰ গ্ৰেড ভাল নহ’য়, তেতিয়া মোৰ পৰিয়ালৰ হতাশা কিদৰে দূৰ হ’ব?

আঁতধৰোতাঃ ধন্যবাদ শ্ৰীধৰ, সবৰমতীৰ সন্ত মহাপুৰুষ মহাত্মা গান্ধীজীয়ে সত্যাগ্ৰহ আন্দোলন আৰম্ভ কৰা পীঠস্থান বদোদৰাৰ দশম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ কেনি পেটেল এনে ধৰণৰে কেতবোৰ সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছে৷ কেনি অনুগ্ৰহ কৰি তোমাৰ প্ৰশ্নটো সোধা৷ 

কেনি পেটেলঃ প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয় আপোনাক শুভেচ্ছা জনাইছো, মোৰ নাম কেনি পেটেল, মই গুজৰাটৰ বদোদৰাৰ ট্ৰী হাউচ হাইস্কুলৰ দশম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ৷ মোৰ প্ৰশ্নটো হৈছে আমি কিদৰে পুনৰাবৃত্তিৰে পাঠ্যক্ৰম সম্পূৰ্ণ কৰাৰ চিন্তাৰ পৰা মুক্ত হ’ব পাৰিম আৰু ফলাফলৰ পূৰ্বে আৰু পৰীক্ষাৰ সময়ত কিদৰে ভালদৰে শুব পাৰিম বা জিৰণি ল’ব পাৰিম৷  ধন্যবাদ মহোদয়৷

আঁতধৰোতাঃ ধন্যবাদ কেনি, মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, শ্ৰীধৰ আৰু কেনি পেটেল পৰীক্ষাৰ চিন্তাত ব্যথিত হৈ আছে৷ সেইদৰে সমগ্ৰ দেশৰ বহু শিক্ষাৰ্থীয়ে পৰীক্ষাজনিত চিন্তাৰ লগত সংগতি থকা প্ৰশ্ন সুধিছে৷ পৰীক্ষাৰ চিন্তাৰ পৰা প্ৰায় সকলো শিক্ষাৰ্থী প্ৰভাৱিত হয়৷ তেওঁলোক সকলোৱে আপোনাৰ মাৰ্গদৰ্শন বিচাৰিছে৷ মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়,

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ একে সময়তে আপোনালোকে ইমান প্ৰশ্ন সুধিছে, মোৰ এনে লাগিছে যে ময়ে ভাবুক হৈ পৰিম৷ চাওক, আপোনালোকৰ মনত ভয় কিয় হয়৷ এই প্ৰশ্নটো মোৰ মনতো আহে৷ আপোনালোকে জানো প্ৰথমবাৰলৈ পৰীক্ষা দিব? আপোনালোকৰ মাজত এনে কোনো নাই, যি প্ৰথমবাৰলৈ পৰীক্ষাত অৱৰ্তীৰ্ণ হ’ব৷ অৰ্থাৎ আপোনালোকে বহুত পৰীক্ষা দিছে৷ এতিয়া আপোনালোক পৰীক্ষাৰ একেবাৰে অন্তিম পৰ্যায়ত উপনীত হৈছে৷ ইমান বৃহৎ সাগৰ অতিক্ৰম কৰি এতিয়া পাৰত ডুবাৰ ভয় মগজুত ল’ব নালাগে৷ প্ৰথটো কথা হৈছে আপোনালোকৰ মনত এটা কথা নিৰ্দিষ্ট কৰি লওক যে পৰীক্ষা জীৱনৰ এক সহজ অংশ৷  আমাৰ বিকাশ যাত্ৰাৰ সৰু-সৰু ষ্টপেজ৷ সেই ষ্টপেজ আমি অতিক্ৰম কৰিব লাগিব আৰু আমি অতিক্ৰম কৰিছো৷  যিসময়ত আমি ইমানবাৰ পৰীক্ষা দিছো৷ পৰীক্ষা দি দি আমি একপ্ৰকাৰ পৰীক্ষাপ্ৰুফ হৈ পৰিছো৷ যেতিয়া এই বিশ্বাস মনত সৃষ্টি হ’ব, তেতিয়া যিকোনো পৰীক্ষাৰ বাবে এনে অনুভৱ আমাৰ মনত শক্তি হৈ পৰিব৷ ইয়াৰ দ্বাৰা আপোনাৰ সেই অনুভৱক যিদৰে আপোনালোকে পাৰ কৰে, সেইবোৰ আপুনি অনুদান হিচাপে নল’ব৷ দ্বিতীয়তে, আপোনালোকৰ মনত যি ভয় আছে, সেয়া এনেকুৱাটো নহয় যে আপোনালোকৰ প্ৰস্তুতি কম হৈছে৷ ক’বলৈতো আমি কিবাকিবি ক’ব পাৰো৷ আপোনালোকৰ প্ৰতি মোৰ পৰামৰ্শ হৈছে, এতিয়া পৰীক্ষাৰ মাজত সময় বেছি নাথাকে, এই বোজা লৈ থাকিব নে, সেই বিশ্বাস লৈ আগুৱাই যাব৷ হ’ব পাৰে আপোনালোকৰ দুই এটা বিষয় বাদ পৰি ৰৈছে৷ আধা বস্তুত যিমান পৰিশ্ৰম লাগিছিল, সেয়া নহ’ল, তাতেনো কি হ’ল৷ কিন্তু যি হ’ল, তাত মোৰ আত্মবিশ্বাস ভৰি আছে৷ তেতিয়া বাকীবোৰ সমস্যাও পাৰ হৈ যাব৷ সেইবাবে আপোনালোকৰ প্ৰতি মোৰ আহ্বান এই যে আপোনালোক চাপত নাথাকিব৷ ভয় সৃষ্টি হোৱা পৰিৱেশ গঢ় লৈ উঠিব নিদিব৷ যিমান সহজ দৈনিক কাম-কাজ কৰি থাকে, তেনেদৰেই আগন্তুক পৰীক্ষাসমূহতো সময় পাৰ কৰক৷ অতিৰিক্ত কম বেছি কৰিবলগীয়া হ’লে আপোনালোকক আমনি দি থাকিব৷ তেওঁ সেইটো কৰে, মইও তাকে কৰিম৷ মোৰ এগৰাকী বন্ধুৱে এইটো কাম কৰে, সেইবাবে অধিক নম্বৰ পায়, মইও তাকে কৰিম৷ আপোনালোকে এনে কাম নকৰিব, যি আপোনালোকে শুনে৷ আপোনালোকে সেইটোহে কৰিব, যিটো ইমান সময় ধৰি কৰি আহিছে৷ সেই কামেৰে আপোনালোকৰ বিশ্বাস বৃদ্ধি কৰক৷ মোৰ দৃঢ় বিশ্বাস আপোনালোকে অতি সহজে, উৎসাহেৰে এক উৎসৱ মুখৰ পৰিৱেশত পৰীক্ষা দিব পাৰিব আৰু সফল হ’ব৷

আঁতধৰোতাঃ  আমাক পৰীক্ষাক এক স্বাভাৱিক অভিজ্ঞতা হিচাপে গ্ৰহণ কৰাৰ আমাৰ মাজত বিশ্বাস বৃদ্ধি কৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিয়াৰ বাবে প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়ক ধন্যবাদ জনাইছো৷ প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, পৰৱৰ্তী প্ৰশ্ন সুধিছে ঐতিহাসিক স্থান তথা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানৰ বাবে বিখ্যাত কৰ্ণাটকৰ মাইছুৰু তৰুণ এম বিয়ে৷ তৰুণ অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ প্ৰশ্নটো সোধক৷  

তৰুণঃ সুপ্ৰভাত মহোদয়, মোৰ নাম তৰুণ, মই কৰ্ণাটকৰ মাইছুৰু জৱাহৰ নৱোদয় বিদ্যালয়ৰ একাদশ শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ৷ ২০২২চনৰ পৰীক্ষা পে চৰ্চাৰ পঞ্চম সংস্কৰণক মোৰ অংশগ্ৰহণৰ সুযোগ প্ৰদান কৰাৰ বাবে মই কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰিছো৷ প্ৰধানমন্ত্ৰী শ্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোদী মহোদয়ৰ প্ৰতি মোৰ প্ৰশ্নটো হৈছে ইউটিউব, ৱাটছএপ আৰু অন্যান্য ছ’চিয়েল মিডিয়া এপৰ দৰে বিভিন্ন ব্যৱস্থাৰ থকাৰ পাছত আমি কিদৰে অনলাইন অধ্যয়নত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিম৷ ইয়াৰ বাবে অলনাইনত পঢ়াটো অতি জটিল হৈ পৰিছে, ইয়াৰ কিবা সমাধান আছে নেকি মহোদয়? ধন্যবাদ মহোদয়৷

আঁতধৰোতাঃ ধন্যবাদ তৰুণ, মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, দিল্লী কেণ্টনমেণ্ট বোৰ্ডৰ ছিলভাৰ অ’ক স্কুলৰ দশম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ ছাহিদ আলীয়ে এনে ধৰণৰ এটা প্ৰশ্ন সুধিব বিচাৰিছে, ছাহিদ অনুগ্ৰহণ কৰি তোমাৰ প্ৰশ্ন সোধা৷

ছাহিদঃ নমস্কাৰ মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, মই ছাহিদ আলী, দিল্লী কেণ্টনমেণ্ট বোৰ্ডৰ ছিলভাৰ অ’ক স্কুলৰ দশম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ৷  বিগত দুবছৰ আমি আমাৰ পঢ়া-শুনা অলনাইন মাধ্যমত কৰি আহিছো৷ ইণ্টাৰনেটৰ ব্যৱহাৰৰ ফলত আমাৰ বহু ল’ৰা-ছোৱালীয়ে ছ’চিয়েল মিডিয়া আৰু অনলাইন গেমিঙৰ প্ৰতি আসক্ত হৈ পৰিছে৷ এনে পৰিৱেশৰ পৰা আমি কিদৰে ৰক্ষা পৰিব৷ অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ মাৰ্গদৰ্শন বিচাৰিলো৷

 

আঁতধৰোতাঃ ধন্যবাদ ছাহিদ, কেৰালাৰ তিৰুৱন্তপুৰমৰ দশম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী কীৰ্তানা নায়াৰ একেই সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছে আৰু আপোনাৰ পৰামৰ্শ বিচাৰিলে৷ মহোদয়, কীৰ্তানাৰ প্ৰশ্নটো টাইমছ নাওত কৰিছে৷ কীৰ্তনা অনুগ্ৰহ কৰি তোমাৰ প্ৰশ্নটো সোধা৷

কীৰ্তানাঃ নমস্কাৰ, মোৰ নাম কীৰ্তানা৷ মই কেৰালাৰ তিৰুৱন্তপুৰমৰ কৃছল স্কুলৰ দশম শ্ৰেণীৰ অধ্যয়ন কৰো৷ আমি সকলোৱে জানো যে মহামাৰীৰ সময়ত আমাৰ পাঠদান অনলাইনযোগে হৈছিল৷ ম’বাইল, ছ’চিয়েল মিডিয়া ইত্যাদিৰ বাবে আমাৰ ঘৰত যথেষ্ট অসুবিধা হয়, আমি অনলাইন পাঠদান কিদৰে উন্নত কৰিব পাৰিম৷

আঁতধৰোতাঃ ধন্যবাদ কীৰ্তানা, মাননীয় মহোদয়, অনলাইন শিক্ষা কেৱল শিক্ষাৰ্থীৰ বাবেই নহয়, বৰঞ্চ শিক্ষকসকলৰ বাবেও প্ৰত্যাহ্বান সৃষ্টি কৰিছে৷ কৃষ্ণাগিৰিৰ শ্ৰীযুত চন্দচুডেশ্বৰণ এম নামৰ এগৰাকী শিক্ষকে আপোনাৰ পৰা পৰামৰ্শ বিচাৰিছে৷ মহোদয়, অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ প্ৰশ্নটো সোধক৷

চন্দচুডেশ্বৰণ এমঃ মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, তামিলনাডু হছুৰৰ অশোক লালান স্কুলৰ পৰা মই চন্দচুডেশ্বৰণে কৈছো৷ মোৰ প্ৰশ্নটো হৈছে-এগৰাকী শিক্ষক হিচাপে অনলাইন শিক্ষণ প্ৰদান কৰা আৰু শিকাটো এক প্ৰত্যাহ্বান হৈ পৰিছে৷ আমি এই সমস্যা কিদৰে মোকাবিলা কৰিম৷ ধন্যবাদ মহোদয়৷

আঁতধৰোতাঃ ধন্যবাদ মহোদয়, মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, তৰুণ ছাহিদ আৰু চন্দ্ৰচুডেশ্বৰণ মহোদয়কে ধৰি সকলোৱে ভাৱে অলনাইন শিক্ষাই সকলোকে  বিগত দুবছৰ ধৰি ছ’চিয়েল মিডিয়াৰ প্ৰতি আসক্তি বৃদ্ধি কৰিছে৷ মান্যবৰ, দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা আমি এনে বহু প্ৰশ্ন লাভ কৰিছো৷ ইয়াৰে অধিকাংশই এই সমস্যাক লৈ চিন্তিত৷ মই এই ক্ষেত্ৰত সকলোকে আপোনাৰ পৰামৰ্শ দিবলৈ অনুৰোধ জনালো৷

 

প্ৰধানমন্ত্ৰী জীঃ মোৰ মনলৈ এটা প্ৰশ্ন আহিছে। আপোনাসৱে মোক কৈছে যে তেওঁলোক ইফাল-সিফাল কৰি লক্ষ্যৰ বিপথে যায়। তোমালোকে অনলাইনত পঢ়ি থকা সময়ত নিজকে সোধা। সঁচাকৈয়ে পঢ়াটো কৰা। ৰীল চাই থাকিলে নহ’ব। মই তোমালোকক হাত দাঙিবলৈ নকওঁ। কিন্তু তোমালোকে জানা যে মই তোমাকেই ধৰিছো। বাস্তৱিকতে, ই অনলাইন বা অফলাইনৰ দোষ নহয়। তোমালোকে নিশ্চয় অনুভৱ কৰিছা যে শ্ৰেণীত বহুবাৰ, তোমালোক শ্ৰেণীকোঠাত থাকিবা, তোমালোকৰ দৃষ্টি শিক্ষকৰ ওপৰত থাকিব। কিন্তু এটাও কথা কৰ্ণপাত নহ’ব। কিয়নো তোমালোকৰ মনটো আন ক’ৰবাত আছে। শৰীৰৰ কোনো দুৱাৰ নাই, কোনো খিৰিকী নাই, কিন্তু যদি মনটো ক’ৰবাত থাকে, তেতিয়া শুনা নাপাবা। ইয়াৰ কোনো ৰেজিষ্টাৰ নাই। অফলাইন কথা এটা। এনে ঘটনা অনলাইনতো ঘটে। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে মাধ্যমটো সমস্যা নহয়। সমস্যা হৈছে মনটো। মাধ্যম অনলাইনেই হওঁক বা অফলাইনেই হওঁক, যদি নিজৰ-নিজৰ মনটো ইয়াৰ সৈতে সম্পূৰ্ণৰূপে সংযুক্ত হয়, ই ইয়াতে নিমজ্জিত হৈ থাকে। মোৰ এটা অনুসন্ধিৎসু মন আছে যিয়ে এই সূক্ষ্মতাসমূহ চিনাক্ত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আছে। গতিকে তোমালোকৰ বাবে অনলাইন বা অফলাইন যিয়েই নহওঁক কিয়, ই এক পাৰ্থক্য আনিব পাৰে বুলি মই বিশ্বাস নকৰো। আৰু সেয়েহে আমাৰ বয়স আগবঢ়াৰ লগে-লগে, মাধ্যমটোও সলনি হৈছে। পূৰ্বে গুৰুকুল আছিল, শতিকা পূৰ্বে, সত্তৰ বছৰ পূৰ্বে, তাত ছপা কাগজো নাছিল। সেই সময়ত কোনো কিতাপ নাছিল। গতিকে এনেদৰেই এই সকলোবোৰ চলিছিল। শিষ্যসকলৰ শ্ৰৱণ শক্তি ইমানেই শক্তিশালী আছিল যে তেওঁলোকে কেৱল শুনিছিল আৰু ইয়ে তেওঁলোকক শিঁহৰিত কৰি তুলিছিল। আৰু প্ৰজন্মৰপৰা প্ৰজন্মলৈ, শুনি শিকাৰ পিছত, যুগ সলনি হৈছিল, মুদ্ৰিত সামগ্ৰী আহিছিল, কিতাপ আহিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল, তাৰ পিছত মানুহে ইয়াক গ্ৰহণ কৰিছিল। এই বিৱৰ্তন নিৰন্তৰভাৱে চলি আহিছে। এয়াই মানৱ জীৱনৰ বিশেষত্ব। গতিকে এয়া মূল্যায়নৰ এটা অংশ। আমি আজি ডিজিটেল গেজেটৰ জৰিয়তে, নতুন প্ৰযুক্তিগত আহিলাৰ জৰিয়তে, অতি সহজে আৰু ব্যাপকভাৱে আগবাঢ়িব পাৰো। আমি ইয়াক এটা সুযোগ বুলি বিবেচনা কৰা উচিত। আমি ইয়াক এটা সমস্যা বুলি বিবেচনা কৰা উচিত নহয়। কিন্তু এইটোও সঁচা যে আমি কেতিয়াবা এনে এটা চেষ্টা কৰা উচিত য’ত আমি আমাৰ অধ্যয়নৰাজি পুৰস্কাৰ হিচাপে আমাৰ সময় তালিকাত অনলাইনত ৰাখিব পাৰো। মই নিশ্চিত যে ধৰি লোৱা তোমালোকে তোমালোকৰ শিক্ষকে প্ৰদান কৰা টোকা আৰু মানক সামগ্ৰী তোমালোকে অনলাইনৰ জৰিয়তে লাভ কৰিছা। যদি তোমালোকে দুয়োটা সমান দেখা, তোমালোকে ইয়াত কেৱল মূল্য যোগ দিব পাৰা। তোমালোকে হয় বুলি ক'বা, শিক্ষকে মোক ইমান কৈছিল যে মোৰ ইমান মনত আছে। কিন্তু ইয়াত দুটা বস্তু আছে যিবোৰ মই ভাল পাইছো। এইটো এটা ভাল ধৰণে পোৱা গৈছে। যদি মই দুয়োটা যোগ দিওঁ, সেইবোৰে তোমালোকৰ শক্তি যথেষ্ট বৃদ্ধি কৰিব। অনলাইনৰ দ্বিতীয় সুবিধাটো হ'ল যে ই অৱশেষত শিক্ষাৰ এটা অংশ হৈ পৰিছে। জ্ঞান আহৰণৰ ক্ষেত্ৰত এতিয়া অনলাইন আৰু অফলাইনৰ নীতি কি হ'ব পাৰে? মই স্বীকাৰ কৰিব লাগিব যে অনলাইন হোৱাটো অফলাইন হ'ব লাগিব। মই কিমান জ্ঞান লাভ কৰিব লাগিব, কিমান উপাৰ্জন কৰিব লাগিব। পৃথিৱীৰ অন্তিম প্ৰান্তৰপৰা যি উপলব্ধ সেয়া মই অনলাইনৰ জৰিয়তে লাভ কৰিম। মই এইটো মোৰ ম'বাইল ফোনত বা মোৰ আইপেডত আনিম। মই ইয়াক গ্ৰহণ কৰিম। আৰু অফলাইন, মই তাত যি পাইছো তাৰ বাবে মই মোক বিকাশৰ সুযোগ দিম। মই বিশ্বাস কৰো যে অফলাইন বস্তুবোৰ, ইয়াত দক্ষিণ ভাৰতৰ বন্ধুসকলে মোক সুধিছিল, অৱশেষত ভানাক্কাম হ্ৰাসৰ কথা হৈছিল। শিক্ষকে সুধিলে, মই এইটো ক'ম। আপুনি কম্পিউটাৰত সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ দোচা যুগুত কৰিছে। সকলো উপকৰণ ব্যৱহাৰ কৰিছে। পেট ভৰ্তি হ'ব নেকি? কিন্তু যদি সেই জ্ঞান আপুনি প্ৰয়োগ কৰে আৰু আপুনি দোচা তৈয়াৰ কৰে, ই পেট ভৰাবনে নভৰায়? গতিকে তোমালোকৰ আধাৰ শক্তিশালী কৰিবলৈ অনলাইনৰ আশ্ৰয় লোৱা। আপুনি অফলাইনলৈ গৈ জীৱনত ইয়াৰ উপলব্ধি কৰিব লাগিব। শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰতো একেই কথা প্ৰযোজ্য। তোমালোকৰ ওচৰত থকা প্ৰথম কিতাপখন, তোমালোকৰ শিক্ষকসকল, তোমালোকৰ ওচৰত থকা গৱেষণা, জ্ঞান লাভৰ অতি সৰল উপায় আছে। আজি সীমাহীন সম্পদ আছে। তোমালোকে নিজকে ইয়াত নিমজ্জিত কৰাটোহে কথা। তোমালোকে নিজকে কিমান সম্প্ৰসাৰিত কৰিব পাৰে। তোমালোকে তেওঁক কিমান বস্তু গ্ৰহণ কৰিবা। আৰু সেয়েহে অনলাইনক এটা সুযোগ হিচাপে বিবেচনা কৰা। কিন্তু যদি তোমালোকে ইফাল-সিফাল কৰি ঘূৰি ফুৰা কামটো কৰিব খোজা, সেই আহিলাও উপলব্ধ। তোমালোকে হয়তু লক্ষ্য কৰিছা যে তোমালোকৰ প্ৰতিটো গেজেটৰ এটা ব্যৱস্থা আছে। যি তোমালোকক নিৰ্দেশনা প্ৰদান কৰে। এনে কৰা, এনে নকৰিবা, এতিয়া বন্ধ কৰা, অলপ সময় ৰ'বা, এতিয়া তুমি ১৫ মিনিটৰ পিছত পুনৰ আহিব লাগিব। তেওঁলোক ১৫ মিনিটৰ পিছত আহিব। তোমালোকে স্ব-অনুশাসনৰ বাবে এই সঁজুলিটো ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰা। আৰু মই বহু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক দেখিছো। কোনে এই সঁজুলিসমূহ অনলাইনত সৰ্বাধিক ব্যৱহাৰ কৰে। নিজকে প্ৰতিৰোধ কৰা। দ্বিতীয়তে, জীৱনৰ সৈতে সংযোগ স্থাপনো সমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ। আইপেডৰ ভিতৰলৈ গৈ যিমান আনন্দ লাগে। ম'বাইল ফোনৰ ভিতৰলৈ সোমাবলৈ ভাল লাগে। নিজৰ ভিতৰলৈ সোমাই যোৱাৰ আনন্দও হাজাৰ গুণ। গতিকে গোটেই দিনটো কেইটামান মুহূৰ্ত এনেদৰে লোৱা যেতিয়া তোমালোকে অনলাইনতো নাথাকা, অফলাইনতো নাথাকিবা। সেয়া হৈছে ইনাৰ লাইন। তোমালোক যিমানেই ভিতৰলৈ যাবা, তোমালোকে নিজা শক্তি সিমানেই অনুভৱ কৰিবা। যদি তোমালোকে এনে কৰা, এই সকলো সংকটে তোমালোকৰ বাবে অসুবিধাৰ সৃষ্টি কৰিব বুলি মই নাভাবো।

প্ৰস্তুতকৰ্তাঃ প্ৰধানমন্ত্ৰী, আপুনি আমাক আমি মনোযোগ দিলে আৰু অধ্যয়ন কৰিলে, আমি নিশ্চিতভাৱে সফলতা লাভ কৰিম বুলি মূলমন্ত্ৰ প্ৰদান কৰিছে। ধন্যবাদ, মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী, বৈদিক সভ্যতা আৰু সিন্ধু সভ্যতাৰ মুখ্য স্থান হাৰিয়ানাৰ পানীপথৰ এগৰাকী শিক্ষয়িত্ৰী শ্ৰীযুতা সুমন ৰাণী জোকিয়ে আপোনাক এটা প্ৰশ্ন কৰিব খুজিছে। শ্ৰীযুতা সুমন ৰাণী মহাশয়া, অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ প্ৰশ্নটো সোধক।

সুমন ৰাণীঃ নমস্কাৰ, প্ৰধানমন্ত্ৰী, মহাশয়, মই ডিএভি পুলিচ পাব্লিক স্কুল, পানীপথৰ সমাজ বিজ্ঞানৰ টিজিটি সুমন ৰাণী, মহাশয়, আপোনাক মই সুধিব খুজিছো যে নতুন শিক্ষা নীতিয়ে শিক্ষাৰ্থীসকলক তেওঁলোকৰ দক্ষতা বিকাশত কেনেকৈ নতুন সুযোগ প্ৰদান কৰিব? ধন্যবাদ মহাশয়।

প্ৰস্তুতকৰ্তাঃ ধন্যবাদ মহাশয়া, প্ৰাচ্যৰ স্কটলেণ্ড বুলি পৰিচিত মেঘালয়ৰ পূব খাচী পাৰ্বত্য জিলাৰ ৯ম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী শীলা বৈষ্ণৱে একেটা প্ৰসংগতে আপোনাক এটা প্ৰশ্ন সুধিব বিচাৰে। শীলা, অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ প্ৰশ্নটো সোধা।

শীলা বৈষ্ণৱঃ সু প্ৰভাত মহাশয়, মই মেঘালয়ৰ পূব খাচী পাৰ্বত্য জিলাৰ জৱাহৰ নবোদয় বিদ্যালয়ৰ শীলা বৈষ্ণৱ, নৱম শ্ৰেণীত পঢ়ি আছো। মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰীলৈ মোৰ প্ৰশ্ন হৈছে– ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতিয়ে কেনেকৈ বিশেষকৈ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ জীৱন আৰু সাধাৰণভাৱে সমাজক সবল আৰু নব্য ভাৰতৰ পথ নিৰ্মাণ কৰিব। ধন্যবাদ মহাশয়।

প্ৰস্তুতকৰ্তাঃ ধন্যবাদ শীলা। সন্মানীয় প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে নতুন শিক্ষা নীতিৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি সমগ্ৰ দেশখনৰ ভিন্ন প্ৰান্তৰপৰা এনে ধৰণৰ আৰু বহু প্ৰশ্ন লাভ কৰিছে। য'ত শিক্ষাৰ্থীসকলে কৈছে যে আমি এটা নিৰ্দিষ্ট বিষয়ত আগ্ৰহী, কিন্তু আমি আন এটা বিষয় অধ্যয়ন কৰি আছো। এনে পৰিস্থিতিত কি কৰিব লাগে? অনুগ্ৰহ কৰি আমাক দিক নিৰ্দেশনা আগবঢ়াওঁক।

প্ৰধানমন্ত্ৰী জীঃ মোক এটা অতি গম্ভীৰ বিষয়ৰ প্ৰশ্ন সুধিছে আৰু ইমান কম সময়ৰ ভিতৰতে ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ বিতং উত্তৰ দিয়াটো কঠিন। প্ৰথম কথাটো হ'ল যে এই নতুন শিক্ষা নীতিৰ পৰিৱৰ্তে, আমি ইয়াক ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতি বুলি ক’ব খুজিছো। এনইপিক একাংশ লোকে নতুন বুলি কৈছে। এয়া হৈছে ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতি। আৰু মই সুখী যে আপোনালোকে সুধিছিল যে হয়তু বিশ্বখনত শিক্ষা নীতি নিৰ্ধাৰণত বহুতো লোক জড়িত থাকিব লাগিব, এয়া নিশ্চিতভাৱে এনে পৰ্য্যায়তে সম্পাদিত হৈছিল, ই সম্ভৱতঃ নিজেই এক বৃহৎ বিশ্ব অভিলেখ। ২০১৪ ৰপৰা, আপোনালোক আটায়ে মোক এই কামটোৰ বাবে প্ৰশ্ন কৰিছে, আমি আৰম্ভণিৰে পৰা এই কামত নিয়োজিত হৈ আছো। প্ৰায় ছয়ৰপৰা সাত বছৰ ধৰি, প্ৰতিটো পৰ্য্যায়তে যথেষ্ট চিন্তা-চৰ্চা কৰা হৈছে। এয়া গ্ৰামাঞ্চলৰ বিদ্যালয়সমূহৰ শিক্ষকসকলৰ মাজত, গ্ৰামাঞ্চলৰ অধ্যয়নৰত শিক্ষাৰ্থীসকলৰ মাজত, চহৰৰ শিক্ষকসকলৰ মাজত, চহৰৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ মাজত আলোচনা কৰা হৈছিল। ভাৰতৰ প্ৰতিটো কোণত, বছৰ-বছৰ ধৰি এই বিষয়ত চিন্তা-চৰ্চা হৈছিল। সেই সকলোবোৰ বিবেচনা কৰা হৈছিল আৰু দেশখনৰ পণ্ডিতসকলৰ নেতৃত্বত এখন খচৰা প্ৰস্তুত কৰা হৈছিল আৰু সেয়াও আজিৰ যুগৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি, বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিৰে জড়িত লোকসকলৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি, ইয়াৰ বিশেষ আলোচনা হৈছিল। সেই খচৰা তেতিয়াই জনসাধাৰণলৈ প্ৰেৰণ কৰা হৈছিল আৰু ১৫-২০ লাখ ইনপুট লাভ কৰা হৈছিল। অৰ্থাৎ ইমান এক বৃহৎ অনুশীলন, ইমান ব্যাপক অনুশীলন, তাৰ পিছত শিক্ষা নীতি আহিছে। আজি মোৰ বাবে আনন্দৰ বিষয় যে ভাৰতৰ প্ৰতিটো শ্ৰেণীতে ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতিক আদৰণি জনোৱা হৈছে আৰু সেয়েহে, যিসকলে এই কাম কৰিছে তেওঁলোক অভিনন্দনৰ যোগ্য। এই চৰকাৰে ইয়াক যুগুত কৰা নাই। দেশখনৰ নাগৰিকসকলে ইয়াৰ যুগুত কৰিছে, দেশখনৰ শিক্ষাৰ্থীসকলে ইয়াক যুগুত কৰিছে, দেশখনৰ শিক্ষকসকলে ইয়াক যুগুত কৰিছে আৰু দেশখনৰ ভৱিষ্যতৰ বাবে যুগুত কৰিছে। আমাৰ দেশখনত ক্ৰীড়াক পূৰ্বে এটা সৰু বিষয়, এক অতিৰিক্ত কাৰ্য্যকলাপ বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। এতিয়া এই ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতিত, ইয়াক শিক্ষাৰ অংশ কৰা হৈছে। অৰ্থাৎ, ক্ৰীড়া, খেল অতি প্ৰয়োজনীয়। জীৱনত ক্ৰীড়া অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। যাৰ জৰিয়তে দলীয় মনোভাৱৰ বীজ ৰোপণ হয়, সাহস বৃদ্ধি হয়, আপোনাৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বীক বুজিবলৈ শক্তি আহে। কিন্তু ই আগতে আমাৰ শিক্ষা ব্যৱস্থাৰপৰা বাহিৰত আছিল, এক অতিৰিক্ত কাৰ্য্যকলাপ আছিল। খেলুৱৈক সাধুবাদ দিয়ক, তেতিয়া আপোনাসৱে দেখিব যে পৰিৱৰ্তন আহিছে আৰু আজিকালি ক্ৰীড়াৰ প্ৰতি যি আগ্ৰহ বৃদ্ধি পোৱাৰ সমান্তৰালভাৱে ইয়াৰ এক সুনাম আছে। আমি বিংশ শতিকাৰ নীতিৰে একবিংশ শতিকাটো গঢ়ি তুলিব পাৰোনে? মই তোমালোকক সুধিছো। বিংশ শতিকাৰ চিন্তাধাৰা, বিংশ শতিকাৰ ব্যৱস্থা, বিংশ শতিকাৰ নীতি, একবিংশ শতিকাত প্ৰযোজ্য হ’বনে?

উপস্থাপক: নহয় ছাৰ!

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আমি বিকাশ কৰিব নোৱাৰোঁ নেকি, গতিকে আমি আমাৰ সকলো প্ৰণালী, আমাৰ সকলো নীতি একবিংশ শতিকাৰ সৈতে খাপ খোৱাকৈ খাপ খোৱা উচিত নে নহয়? যদি আমি নিজকে বিকশিত নকৰোঁ, আমি থাকিম আৰু থাকিম, এনে নহয় যে আমি পিছ পৰি যাম। আৰু সেয়েহে, ইয়াৰ মাজতে, ই দেশখনক যোৱাতকৈ বেছি হেৰুৱাইছে, কিন্তু এতিয়া যেতিয়া আমি উপনীত হৈছো, এতিয়া আমি দেখিছোঁ যে কাবৰ পিতৃ-মাতৃৰ আকাংক্ষাৰ বাবে সম্পদৰ বাবে, প্ৰণালীটো ওচৰত থকাৰ বাবে, আমি আমাৰ ইচ্ছাৰ শিক্ষাৰ বাবে আগবাঢ়িব পৰা নাই আৰু সকলোৱে চাপ আৰু সন্মানৰ বাবে এক আৰ্হিত আগবাঢ়িছে। নহয়, নহয়, আপুনি এজন চিকিৎসক হ'ব লাগিব। কিন্তু আমাৰ প্ৰবৃত্তি আন কিবা। বন্যপ্ৰাণীৰ প্ৰতি মোৰ আগ্ৰহ আছে, চিত্ৰাংকনৰ প্ৰতি মোৰ আগ্ৰহ আছে, প্ৰযুক্তিৰ প্ৰতি মোৰ আগ্ৰহ আছে, বিজ্ঞানৰ প্ৰতি মোৰ আগ্ৰহ আছে, মই গৱেষণাত আগ্ৰহী, এতিয়া মই ঔষধলৈ যোৱাৰ কাৰণত। প্ৰথমে আপুনি গৈছে, তাৰ পিছত আপুনি ইয়াত এই পাইপলাইনত প্ৰৱেশ কৰিব, তাৰ পিছত আপুনি আনটো মূৰত তালৈ যাব লাগিব। এতিয়া আমি কৈছো যে আপুনি প্ৰৱেশ কৰাটো প্ৰয়োজনীয় নহয়, কিন্তু 1 বছৰ আৰু 2 বছৰৰ পিছত, মই অনুভৱ কৰিছিলো যে নহয়, নহয়, এইটো মোৰ পথ নহয়, মোৰ মনোভাৱ হৈছে যে, মই তালৈ যাব বিচাৰো, সেয়েহে এতিয়া ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতিয়ে আপোনাক এক নতুন পথত যোৱাৰ সুযোগ দিয়ে, ই আপোনাক সন্মানৰ সৈতে সুযোগ দিয়ে। আজি আমি জানো যে সমগ্ৰ বিশ্বতে ক্ৰীড়াৰ গুৰুত্ব যথেষ্ট বৃদ্ধি পাইছে। কেৱল শিক্ষা, কেৱল জ্ঞানৰ ভঁৰাল, ই পৰ্যাপ্ত নহয়, ই দক্ষতা, দক্ষতাও থাকিব লাগে। এতিয়া আমি ইয়াক পাঠ্যক্ৰমৰ এটা অংশ কৰিছো। যাতে তেওঁ নিজৰ সম্পূৰ্ণ বিকাশৰ বাবে নিজকে এজন বিষয়া বিচাৰি পাব। মই আজি সুখী হৈছিলোঁ, মই আজি এখন প্ৰদৰ্শনী চাবলৈ আহিছিলো। ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতিৰ প্ৰতিফলন কি, ইয়াক আজি শিক্ষা বিভাগৰ ৰাইজে এক সৰু ৰূপত ৰাখিছিল, মই শিক্ষা বিভাগৰ লোকসকলক অভিনন্দন জনাইছো অৰ্থাৎ ই অতি কাৰ্যকৰী আছিল। মই উপভোগ কৰিছিলো যে আমাৰ অষ্টম-দশম শ্ৰেণীৰ সন্তানে ত্ৰিমাত্ৰিক প্ৰিণ্টাৰ তৈয়াৰ কৰি আছে। এইটো আনন্দৰ বিষয় যে আমাৰ অষ্টম শ্ৰেণীৰ সন্তানে বৈদিক গণিতৰ এপ টো চলাই আছে আৰু সমগ্ৰ বিশ্বৰ শিক্ষাৰ্থীসকলে তেওঁলোকৰ পৰা শিকি আছে। নন্দিতা আৰু নিবেদিতাই দুগৰাকী ভগ্নী পাইছিল, মই বহুত প্ৰশংসিত হৈছিলোঁ। আমাৰ এটা শ্ৰেণী আছে যিয়ে এই বস্তুবোৰ বেয়া বুলি বিবেচনা কৰে। কিন্তু তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ শিক্ষাৰ্থীসকলক সমগ্ৰ বিশ্বতে আৱিষ্কাৰ কৰিছে। তেওঁলোক নিজে শিক্ষাৰ্থী, কিন্তু শিক্ষক হৈছে। এতিয়া চাওঁ আহক যে তেওঁলোকে প্ৰযুক্তিৰ যথেষ্ট ব্যৱহাৰ কৰিছে। তেওঁ প্ৰযুক্তিক ভয় নকৰে, তেওঁ প্ৰযুক্তি ব্যৱহাৰ কৰিছে। এনেদৰেই মই দেখিছিলো কিছুমান স্কেলপাৰ তৈয়াৰ কৰা হৈছে। কিছুমান ভাল চিত্ৰ ৰক্ষণাবেক্ষণ কৰা হয় আৰু কেৱল সেয়াই নহয়, ইয়াত এটা দৰ্শন আছিল। এইটো একেটা কৰিবলৈ কৰা হোৱা নাছিল। মই তেওঁৰ দৃষ্টিভংগীৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিছিলো, ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে যে ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতিয়ে ব্যক্তিত্বৰ বিকাশৰ বাবে যথেষ্ট সুযোগ প্ৰদান কৰিছে আৰু এই অৰ্থত মই ক'ম যে আমি যিমানে নিবিড়ভাৱে ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতি বুজি পাওঁ আৰু ইয়াক পোনপটীয়াকৈ পৃথিৱীত অৱতৰণ কৰোঁ, আপুনি আপোনাৰ সন্মুখত আপোনাৰ একাধিক লাভালাভ দেখিব। সেয়েহে, সমগ্ৰ দেশৰ শিক্ষাবিদসকলৰ বাবে, সমগ্ৰ দেশৰ শিক্ষাবিদসকলৰ বাবে, সমগ্ৰ দেশৰ বিদ্যালয়সমূহলৈ, মই আপোনাক অনুৰোধ জনাইছো যে সূক্ষ্ম তাৎপৰ্যবোৰ মাটিলৈ অনাৰ বাবে নতুন উপায় বিকশিত কৰক আৰু যিমান অধিক উপায় আছে, আপুনি যিমানে অধিক সুযোগ পাব, মোৰ শুভেচ্ছা হৈছে।

উপস্থাপক: মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহাশয়, এতিয়া আমি সম্পূৰ্ণৰূপে আত্মবিশ্বাসী যে ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতিয়ে আমাৰ বাবে শিক্ষাৰ অৰ্থ পুনৰ নিৰ্ধাৰণ কৰিব আৰু আমাৰ ভৱিষ্যত উজ্জ্বল। हम खेलेंगे तो अवश्य खिलेंगे। মাননীয় ছাৰ, গাজিয়াবাদৰ ঔদ্যোগিক চহৰৰ ৰাজকিয়া কন্যা ইণ্টাৰ কলেজৰ ৰোশনীয়ে কিছুমান বিষয়ত সন্মানীয় প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ সহায় আৰু নিৰ্দেশনা বিচাৰে। ৰোশনি, অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ প্ৰশ্ন সোধক।

ৰোশনী : নমস্কাৰ ছাৰ! মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী, মই উত্তৰ প্ৰদেশৰ ৰোশনি চৰকাৰী ছোৱালী আন্তঃ মহাবিদ্যালয় বিজয় নগৰ গাজিয়াবাদৰ একাদশ শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী| মোৰ প্ৰশ্ন হৈছে, মই আচৰিত হওঁ যে শিক্ষাৰ্থীসকলে পৰীক্ষাত ভয় কৰে নে তেওঁলোকৰ অভিভাৱক আৰু শিক্ষকসকলক? আমি আমাৰ অভিভাৱক বা শিক্ষকসকলে আমাৰ পৰা আশা কৰাৰ দৰে পৰীক্ষাবোৰ অত্যাধিক গুৰুত্বসহকাৰে লোৱা উচিত নে উৎসৱৰ দৰে উপভোগ কৰা উচিত? অনুগ্ৰহ কৰি আমাক পথ প্ৰদৰ্শন কৰক, ধন্যবাদ।

উপস্থাপক : ধন্যবাদ ৰোশনি। পঞ্জাৱৰ ভাটিণ্ডাৰ দশম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী কিৰণপ্ৰীত, পাঁচখন নদীৰ অঞ্চল, পাঁচখন নদীৰ অঞ্চল, একেটা বিষয়ত তাইক প্ৰশ্ন সুধিব বিচাৰে। কিৰণপ্ৰীত, অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ প্ৰশ্ন সোধক।

কিৰণপ্ৰীত : সুপ্ৰভাত সন্মানীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, মই দশম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী কিৰণপ্ৰীত কৌৰ। মই ৱ্লুম পাব্লিক ছিনিয়ৰ চেকেণ্ডাৰী স্কুল, কল্যাণসুখ, জিলা ভাটিণ্ডা, পঞ্জাৱত পঢ়িছিলো। মহোদয়, আপোনাৰ প্ৰতি মোৰ প্ৰশ্ন যে যদি মোৰ ফলাফল ভাল নহয় তেন্তে মই মোৰ পৰিয়ালৰ হতাশাৰ সৈতে কেনেদৰে মোকাবিলা কৰিম, মোৰ পিতৃ-মাতৃৰ বিৰুদ্ধে মোৰ নেতিবাচকতা নাই কিয়নো মই জানো যে তেওঁলোকক মোৰ তুলনাত অধিক আস্থাৰ প্ৰয়োজন। ধন্যবাদ মহোদয়, অনুগ্ৰহ কৰি মোক পথ প্ৰদৰ্শন কৰক।

উপস্থাপক : ধন্যবাদ কিৰণপ্ৰীত। মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, আমাৰ বহুতৰ দৰে, ৰোশনি আৰু কিৰণপ্ৰীতেও তেওঁলোকৰ পিতৃ-মাতৃ আৰু শিক্ষকসকলৰ আশাৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাৰ ক্ষেত্ৰত এক প্ৰত্যাহ্বান দেখিবলৈ পাইছে, আমি আপোনাৰ পৰামৰ্শ আশা কৰিলো।

প্ৰধানমন্ত্ৰী ডাঙৰীয়া : তুমি এই প্ৰশ্নটো সোধাৰ সময়ত হাত তালিবোৰ আটাইতকৈ বেছি বাজি যোৱাৰ কাৰণ কি, ইয়াৰ কাৰণবোৰ কি? মই ভাবো তুমি শিক্ষাৰ্থীসকলৰ বাবে প্ৰশ্নটো সোধা নাই, তুমি চতুৰতাৰে ইয়াক অভিভাৱক আৰু শিক্ষকৰ বাবে সুধিছা। আৰু মই ভাবো তুমি বিচাৰা যে মই ইয়াৰ পৰা সকলোৰে অভিভাৱক আৰু শিক্ষকসকলক কিবা কওঁ। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে যে তোমালোক শিক্ষকসকলৰ হেঁচাত আছা, তুমি অভিভাৱকৰ হেঁচাত আছা আৰু ইয়াৰ বাবে তুমি বিভ্ৰান্ত হৈছা যে মই মোৰ বাবে কিবা কৰা উচিত যে মই তেওঁলোকৰ নিৰ্দেশত কিবা কৰিম। এতিয়া তোমালোকে তেওঁলোকক বুজাব পৰা নাই আৰু মই নিজকে এৰিব পৰা নাই, এইটো তোমালোকৰ চিন্তা মই অনুভৱ কৰিছোঁ। প্ৰথমতে, মই অভিভাৱক আৰু শিক্ষকসকলক ক'ব লাগিব যি অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ মনত সপোন, বা আপোনাৰ দ্বাৰা অসম্পূৰ্ণ হৈ পৰা সপোনবোৰ, আপুনি আপোনাৰ ছাত্ৰ কালত কি কৰিব বিচাৰিছিল, আপুনি আপোনাৰ জীৱনত যি কৰিব বিচাৰিছিল সেয়া কৰিব নোৱাৰিলে, আৰু সেয়েহে দিন-ৰাতি আপুনি ভাবে যে তেওঁ এইটো কৰিব। অৰ্থাৎ, আপুনি আপোনাৰ মনৰ বস্তু, আপোনাৰ সপোন, আপোনাৰ প্ৰত্যাশা আৰু আকাংক্ষাবোৰ এক প্ৰকাৰে আপোনাৰ সন্তানৰ মাজত সুমুৱাই দিবলৈ চেষ্টা কৰে। শিশুটোৱে আপোনাক সন্মান কৰে, পিতৃ-মাতৃৰ কথাত যথেষ্ট গুৰুত্ব দিয়ে, আনহাতে, শিক্ষকজনে কয়, "চাওক, আপুনি এইটো কৰিব লাগিব, আমাৰ বিদ্যালয়ত, এইটো আমাৰ পৰম্পৰা।" আপোনাৰ মন উৎসাহিত আৰু বেছিভাগ সময় আমাৰ সন্তানৰ বিকাশত, প্ৰভাৱবোৰৰ মাজত ই যি বিভ্ৰান্তি আৰু চুক্তিৰ মাজেৰে পাৰ হ'ব লাগিব সেয়া তেওঁৰ বাবে যথেষ্ট চিন্তাৰ বিষয়, আৰু ইয়াৰ বাবে, পুৰণি দিনত, শিক্ষকজনৰ পৰিয়ালৰ সৈতে সম্পৰ্ক আছিল। পৰিয়ালৰ সকলোৱে শিক্ষকজনক চিনি পাইছিল আৰু শিক্ষকজনেও পৰিয়ালটোৱে তেওঁৰ সন্তানৰ বাবে কি ভাবিছিল তাৰ সৈতে পৰিচিত আছিল। শিক্ষকজনে কি কৰিছিল তাৰ সৈতে অভিভাৱকসকল পৰিচিত আছিল। অৰ্থাৎ, এক প্ৰকাৰে, শিক্ষা বিদ্যালয়ত চলে নে কি, ঘৰত চলে, সকলোৱে একেখন প্লেটফৰ্মত আছিল আৰু তাৰ বাবে আপোনাৰ কি হৈছে? অভিভাৱকৰ সময় নাই, নাজানে, শিক্ষকৰ পাঠ্যক্ৰমৰ সৈতে সম্পৰ্ক আছে, মোৰ পাঠ্যক্ৰম সম্পূৰ্ণ হৈছে, মোৰ কাম সম্পূৰ্ণ হৈছে। মই ভালদৰে শিকাইছিলো, মই খুব কঠোৰ শিকাইছিলো, এনে নহয় যে মই শিকাওঁ নহয়, কিন্তু তেওঁ অনুভৱ কৰে যে পাঠ্যক্ৰমটো সম্পূৰ্ণ কৰাটো মোৰ দায়িত্ব। সেয়া মোৰ দায়িত্ব কিন্তু শিশুটোৰ মনটোৱে আন কিবা কৰে আৰু সেয়েহে যেতিয়ালৈকে পিতৃ-মাতৃ বা শিক্ষক বা বিদ্যালয়ৰ পৰিৱেশ হয়, আমি শিশুটোৰ শক্তি আৰু তাৰ সীমাবদ্ধতা, তাৰ আগ্ৰহ আৰু তাৰ মনোভাৱ, তেওঁৰ প্ৰত্যাশা, তাৰ আকাংক্ষাবোৰ নিবিড়ভাৱে পৰ্যবেক্ষণ নকৰোঁ। আমি তেওঁক বুজিবলৈ চেষ্টা নকৰোঁ আৰু আমি তেওঁক হেঁচা দি থাকোঁ, সেয়েহে কৰবাত তেওঁ বিচলিত হয় আৰু সেয়েহে মই সকলো শিক্ষকক পোহৰৰ জৰিয়তে সকলো অভিভাৱকক ক'ব বিচাৰো যে আপুনি আপোনাৰ মনৰ আশা অনুসৰি আপোনাৰ সন্তানৰ ওপৰত বোজা বৃদ্ধি কৰিব লাগে, ইয়াক এৰাই চলিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগে আৰু প্ৰতিটো শিশুৰ এক শক্তি থাকে,  প্ৰত্যেক পিতৃ-মাতৃয়ে স্বীকাৰ কৰিব লাগিব যে তেওঁ আপোনাৰ স্কেলত খাপ খায় নে নকৰে, কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁক কিছু বিশেষ শক্তিৰে পঠিয়াইছে। তেওঁৰ ভিতৰত কিছু শক্তি আছে, এয়া আপোনাৰ অভাৱ। এইটো আপোনাৰ ত্ৰুটি যে আপুনি তেওঁৰ শক্তিক চিনাক্ত নকৰে। এইটো আপোনাৰ অভাৱ যে আপুনি তেওঁৰ সপোনবোৰ বুজিব নোৱাৰে আৰু সেয়েহে দূৰত্ব তাৰ পৰা হৈ পৰে। আৰু মই আপোনাক চাপৰ মাজতো ল'ৰা-ছোৱালীৰ পৰা পাবলৈ বিচাৰিম, এতিয়া মই নকওঁ যে পিতৃ-মাতৃৰ কথা নুশুনিব, মই নকওঁ যে শিক্ষকৰ কথা নুশুনিব, এই পৰামৰ্শ সঠিক নহ'ব, এইটো শুনিব লাগিব। তেওঁ কি কয় আমি বুজিব লাগিব, কিন্তু আপুনি আমাৰ মাজত অতি সহজে দেখা বস্তুবোৰ আমি গ্ৰহণ কৰিব লাগিব, পৃথিৱীখনো জড় যেন লাগিছে, যদি আমি বীজ ৰোপণ কৰোঁ, ইয়াৰ পৰা একো ওলাই নাহে, কিন্তু যদি আনেও একেখন পৃথিৱীত ৰোপণ কৰে, তেন্তে বহুতো ওলাই আহে আৰু এটা অতি ডাঙৰ বট গছ হৈ পৰে। তেওঁ সেই পৃথিৱীৰ নহয়, ইয়াৰ ওপৰত কি বীজ ৰোপণ কৰা হয়। আৰু সেয়েহে আপুনি জানে আপুনি সহজে কি গ্ৰহণ কৰে। একেবাৰতে আপোনাৰ মনৰ সৈতে কি আগবাঢ়ে। আপুনি কেতিয়াও বোজা অনুভৱ নকৰিব আৰু আৰম্ভণিতে, আপোনাক সম্ভৱতঃ আৰম্ভণিতে বাধা দিয়া হ'ব, কিন্তু পিছত পৰিয়ালটোৱে গৌৰৱান্বিত হ'বলৈ আৰম্ভ কৰিব, হয়, আমি ভাবিছিলো যে ই এইটো খুব ভালদৰে কৰিছে, আজি আমাৰ নাম আলোকিত হৈছে। ৪ যেতিয়া আপুনি মানুহৰ মাজত বহে, তেতিয়া প্ৰশংসা হয়। যিসকলে কালিলৈকে আপোনাৰ শক্তি গ্ৰহণ কৰা নাছিল তেওঁলোকে আগন্তুক সময়ত আপোনাৰ নিজৰ শক্তিৰ গৌৰৱ গাবলৈ আৰম্ভ কৰিব আৰু সেয়েহে আপুনি হাঁহি থাকোঁতে উৎসাহেৰে নিম্নতম প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ কৰি আগবাঢ়িযাব, তাত থকা অতিৰিক্ত শক্তি যোগ দিব।

উপস্থাপক : সন্মানীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী, আপুনি অভিভাৱক আৰু শিক্ষকৰ আশা আৰু আকাংক্ষাৰ মাজত শিশুসকলৰ স্বাৰ্থ আৰু আকাংক্ষাক নতুন শক্তি প্ৰদান কৰিছে, আপোনাক বহুত ধন্যবাদ। সন্মানীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী ছাৰ, সাংস্কৃতিকভাৱে সমৃদ্ধ দিল্লী চহৰৰ পৰা, কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয় জনকপুৰীৰ দশম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ বৈভৱে সততাৰে তেওঁৰ সমস্যাসন্দৰ্ভত আপোনাৰ পৰিষদ বিচাৰে। বৈভৱ অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ প্ৰশ্ন সোধক।

বৈভৱ : নমস্কাৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী জী, মোৰ নাম বৈভৱ কনৌজিয়া। মই দ্বাদশ মানৰ ছাত্ৰ। জনকপুৰীত থকা কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়ত পঢ়ো। মহোদয়, মই আপোনাক এটা প্ৰশ্ন কৰিব খুজিছো, সেয়া হৈছে এতিয়াও বহুখিনি কৰিবলৈ বাকী থকাৰ মুহূৰ্তত আমি কেনেকৈ অনুপ্ৰাণিত হৈ থাকিব পাৰিম আৰু সাফল্য অৰ্জন কৰিব পাৰিম?

প্ৰস্তুতকৰ্তা : ধন্যবাদ বৈভৱ, মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, আমি সৰুখিনিয়েই নহয় আমাৰ অভিভাৱকসকলেও আপোনাৰ পৰা নিজৰ নিজৰ সমস্যাৱলীৰ সমাধান বিচাৰিছে। সুজিত কুমাৰ প্ৰধান জী, ওড়িষাৰ ঝাড়সুগুড়াৰ এগৰাকী অভিভাৱক, তেওঁ আপোনাৰ পৰা এই বিষয়তে মাৰ্গদৰ্শন বিচাৰিব খুজিছে। শ্ৰীমান সুজিত প্ৰধান জী কৃপা কৰি আপোনাৰ প্ৰশ্নটো সোধকচোন।

সুজিত প্ৰধান জী : মোৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী মহাশয়, নমস্কাৰ! মোৰ নাম সুজিত কুমাৰ প্ৰধান। মোৰ প্ৰশ্নটো হৈছে পাঠ্যক্ৰম সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ পিচত কৰিবলগীয়া কামকাজৰ বাবে ল’ৰা-ছোৱালীবোৰক আমি কেনেকৈ উত্সাহিত কৰিম? ধন্যবাদ।

প্ৰস্তুতকৰ্তা : ধন্যবাদ শ্ৰীমান। মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী জী, স্থাপত্য আৰু চিত্ৰকলাৰ ক্ষেত্ৰত চহকী ৰাজস্থানৰ জয়পুৰৰ দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী কোমল শৰ্মাই আপোনাৰ পৰা তেওঁৰ সমস্যাৰ সমাধান বিচাৰিব খুজিছে। কোমল কৃপা কৰি আপোনাৰ প্ৰশ্নটো কৰক।

কোমল : নমস্কাৰ মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী জী, মহোদয় মোৰ নাম কোমল শৰ্মা। মই জয়পুৰৰ বগৰু চৰকাৰী বালিকা উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ৰ দ্বাদশ মানৰ ছাত্ৰী। মোৰ প্ৰশ্নটো হৈছে মোৰ এগৰাকী সহপাঠীৰ এখন প্ৰশ্নকাকতৰ পৰীক্ষা বৰ এটা ভাল নহ’ল, এতিয়া মই তেওঁক কেনেকৈ আ্শ্বাস দিও বাৰু?

প্ৰস্তুতকৰ্তা : ধন্যবাদ কোমল। সন্মানীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, এৰেন ইপেন নামৰ কাটাৰৰ দশম মানৰ এগৰাকী ছাত্ৰইয়ো একে ধৰণৰ সমস্যাৰ বিষয়ে প্ৰশ্ন সুধিব বিচাৰিছে। এৰেন, অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ প্ৰশ্নটো কৰকচোন!

এৰেন : নমস্কাৰ মহাশয়, কাটাৰৰ ডোহাত থকা এমইএছ ইণ্ডিয়ান স্কুলৰ পৰা শুভকামনা জ্ঞাপন কৰিছো। মোৰ নাম এৰেন এপেন। মই দশম মানৰ ছাত্ৰ। ভাৰতৰ প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ প্ৰতি মোৰ প্ৰশ্নটো হ’ল- নেতিবাচক পৰিণতিৰ কথা জানিও কামবোৰ পিচুৱাই থোৱাৰ মানসিকতা কেনেকৈ নোহোৱা কৰিম আৰু প্ৰস্তুতি সম্পূৰ্ণ কৰিব নোৱাৰা তথা পৰীক্ষা-ভীতিৰ পৰা হাত সৰাৰ উপাই দিবনে?

প্ৰস্তুতকৰ্তা : ধন্যবাদ এৰেন। আদৰণীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, বৈভৱ, শ্ৰী প্ৰধান ডাঙৰীয়া, কোমল আৰু এৰানে উত্সাহহীনতাৰ সমস্যাৰ পৰা মুক্ত হৈ বিদ্যায়তনিক দায়বদ্ধতা পূৰণ কৰাৰ বাবে আপোনাৰ পৰা কিটিপ শিকিব বিচাৰিছে। একদৰে দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ বহু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়েও ‘এক্সট্ৰা কাৰিকুলাৰ এক্টিভিটিজ’ৰ ক্ষেত্ৰত কেনেকৈ সমানে অংশগ্ৰহণ কৰাটো নিশ্চিত কৰিব পাৰে সেয়া জানিব বিচাৰিছে। অনুগ্ৰহ কৰি তেওঁলোকক মাৰ্গদৰ্শন কৰাওক মহাশয়।

প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয় : কোনোবাই ‘ম’টিভেশ্যন’ৰ কিবা ‘ইনজেকশ্যন’ পাই বুলি যদি ভাবিছে, আৰু এইধৰণৰ ‘ইনজেকশ্যন’ লৈ ল’লেই ‘ম’টিভেশ্যন’ৰ নিশ্চয়তা পোৱা যায়, কোনোবাই আক’ এই ‘ফৰ্মূলা’ পালেই ‘ম’টিভেশ্যন’ৰ আৰু কেতিয়াও সমস্যাই নাথাকিব বুলি যদি ভাবিছে, মই ভাবো এয়া নিতান্তই ভুল কথা হ’ব, কিন্তু প্ৰথমেতো আপোনালোকে নিজেই ‘অবজাৰ্ভ’ কৰিব লাগিব যে কোনবোৰ কথাতনো আপোনালোক সম্পূৰ্ণৰূপে ‘ডিম’টিভেট’ হৈ পৰে। আপোনালোকে দিনটো ধৰি যদি কথাটোৰ গম ল’বলৈ ধৰে, এইদৰে সপ্তাহ ধৰি, মাহ ধৰি যদি একেৰাহে গম ল’বলৈ ধৰে, তেন্তে কোনবোৰ কথাই দৰাচলতে আপোনালোকক ‘ডিম’টিভেট’ কৰে সেইবোৰক নিৰ্ণয় কৰি উলিয়াব পাৰিব। যেতিয়া আপুনি জানিব যে এইবোৰ কথা মই কৰিব নোৱাৰিম, এইবোৰ কাম কৰাটো মোৰ বাবে কঠিন হ’ব, তাৰে দুটা কথা নিশ্চিত কৰিব পৰা যাব এক- নিজকে জনা আৰু তাৰো যিবোৰ কথাই মোক হতাশ কৰি দিয়ে, নিৰাশ কৰি দিয়ে, এবাৰ যদি সেইবোৰ কথা জানি যায় আৰু যদি নম্বৰ বক্সত ভৰাই দিয়ে- ঠিক আছে, এইবাৰ এনেবোৰ কথা জনাৰ প্ৰয়াস কৰক যিবোৰ কথাই অতি সহজে আপোনাক অনুপ্ৰাণিত কৰে, ‘ম’টিভেট’ কৰে সেইবোৰ বাচি উলিয়াওক। ধৰক আপুনি কোনোবা ভাল গান এটা শুনিছে, সেই গানটোৰ কেৱল সংগীতেই নহয়, তাৰ কোনোবা কেইটামান শব্দই আপোনাক বাৰুকৈয়ে স্পৰ্শ কৰিছে, শব্দকেইটাই যদি আপোনাক ভবাই তুলিছে, এৰাটো কথাবোৰ দেখোন এনেকৈয়ো ভাবিব পাৰি, চাবচোন হঠাতে আপোনাৰ চিন্তা কৰাৰ পদ্ধতিয়েই সলনি হৈ যাব পাৰে, কোনোবাই আপোনাক ক’বও পাৰে নক’বও পাৰে, কিন্তু আপুনি নিজেই নিজকে সাজু কৰিছিল যে সেইবোৰ কি কথা যিয়ে মোক ‘ম’টিভেট’ কৰে আৰু আপুনি সেইবোৰ চিনি উলিয়াব পাৰিলে, তেতিয়া আপুনি ভাবিব এৰাটো, এয়া মোৰ বাবে বহু কামত অহা কথা দেখোন, সেয়ে মই বিচাৰিম আপোনালোকে নিজেই নিজক নিশ্চিত ৰূপত বিশ্লেষণ কৰি থাকিব। এই ক্ষেত্ৰত কাৰোবাৰ সহায় বিচৰাৰ কথা নেভাবিবই। বাৰে বাৰে আনক এই কৈ নাথাকিব যে ‘মোৰ মুড নাই, মোৰ ভাল নালাগে’, এনে কৰিলে আপোনাৰ অন্তৰত এনে এটা দুৰ্বলতাই গা কৰি উঠিব যে আপুনি প্ৰতিবাৰেই কাৰোবাৰ পৰা সহানুভূতি পোৱাটো আশা কৰিবলৈ ধৰিব, আপুনি আশা কৰিবলৈ ধৰিব যেন মা আহি মোৰ কাষত বহকহি, মোক গালে-মূৰে হাত ফুৰাই উত্সাহিত কৰিহি, মোক লালন-পালন কৰকহি। তেতিয়া লাহে লাহে এক ধৰণৰ দুৰ্বলতা এটাই গা কৰি উঠিব। কিছু সময়তো ভালেকৈয়ে চলি যাব। সেয়ে, কেতিয়াও তেনেবোৰ বিষয়ত সহানুভূতি আহৰণ কৰাৰ কথা নাভাবিব। কেতিয়াও নাভাবিব। হয়, কেতিয়াবা জীৱনত সমস্যাই দেখা দিয়ে, নিৰাশাই দেখা দিয়ে, হতাশা আহেই, মই সেইবোৰ চম্ভালি ল’ম, মই নিজেই সেইবোৰৰে ভালকৈ এঘড়ী যুঁজিম। আৰু মোৰ নিৰাশা, মোৰ উদাসীনতাক ময়েই অন্ত পেলাম, ময়েই তাক কবৰস্থ কৰিম। এনে বিশ্বাস জন্ম হোৱা উচিত। দ্বিতীয়তে, আমি কোনবোৰ বস্তু ‘অবজাৰ্ভ’ কৰো। কেতিয়াবা কেতিয়াবা কিছুমান বস্তুক ‘অবজাৰ্ভ’ কৰিলেও আমি প্ৰেৰণা লাভ কৰিব পাৰো। এতিয়া ধৰক আপোনালোকৰ ঘৰত এটা ২-৩ বছৰীয়া ল’ৰা আছে, তেওঁৰ কিবা ল’ব বিচাৰিছে কিন্তু তেওঁৰ বাবে বৰ সেয়া এক ডাঙৰ সমস্যা, আপুনি দূৰৰ পৰা চাই থাকক তেওঁ যাতে পৰি নাযায়, গৈ পাবগৈনে নাই, ভাগৰি যায় যদি অকণমান সময়ৰ বাবে আগবাঢ়ি যাব আকৌ উভতি আহিব, পুনৰ চেষ্টা চলাব, অৰ্থাত্ আপোনাক তেওঁ শিকাই আছে ঠিক আছে মোৰ বাবে কষ্টকৰ হয়, কিন্তু মই মোৰ প্ৰয়াস নকৰাকৈ নাথাকো। এই ধৰণৰ ‘ম’টিভেশ্বন’ কি কোনোবা স্কুলত কোনোবাই পঢ়াইছিল নেকি? সেই ২ বছৰীয়া ল’ৰাটোক কোনোবা প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে ক’বলৈ গৈছিল নেকি? কোনোবা প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে বুজাবলৈ গৈছিল নেকি? ‘আৰে, মোৰ বোপাই অকণমান থিয় হৈ দিয়াচোন, এতিয়া দৌৰা- এনেকৈ কোনোবাই কৈছিল নেকি বাৰু, নাই কোৱা মহাশয়’। ঈশ্বৰে একোটা ‘ইনহেৰেণ্ট কোৱালিটী’ আমাৰ সকলোকে দি পঠাইছে, যি আমাক কিবা নহয় কিবা  কৰাৰ বাবে ‘ড্ৰাইভিং ফ’ৰ্চ’ৰ হিচাপে কাম কৰে। একে কথাই সৰু ল’ৰাটোৰ ক্ষেত্ৰতো প্ৰযোজ্য হয়। আমি বাৰু এইবোৰ কথা কেতিয়াবা ‘অবজাৰ্ভ’ কৰিছোনে! আপোনালোকে নিশ্চয় দেখিছে চাগৈ, এগৰাকী দিবাংগ ব্যক্তিয়ে নিজৰ কামখিনি কৰাৰ বাবে নিজাববীয়াকৈ একোটা পদ্ধতি বিচাৰি লয়, সেয়া খুউব ভালকৈ কৰি অটায়। কিন্তু কথাটো বাৰু আমি সুক্ষ্ম ভাবে ‘অবজাৰ্ভ’ কৰিছোনে বাৰু, চাওকচোন ঈশ্বৰে তেওঁৰ শৰীৰত ইমানখিনি দুৰ্বলতা দিছে যদিও তেওঁ কিন্তু হাৰ মনা নাই। তেওঁ তেওঁৰ দুৰ্বলতাখিনিকে তেওঁৰ শক্তিলৈ ৰূপান্তৰিত কৰি লৈছে। আৰু সেই শক্তিয়ে তেওঁকতো সামৰ্থ্য দিয়েই, যিসকলে সেই কথা সুক্ষ্ম ভাবে অনুধাৱন কৰে তেওঁকো প্ৰেৰণা দিয়ে। এনে কৰিবলৈ আমিও চেষ্টা কৰোচোন। আমাৰ আশে-পাশে থকা বস্তুবোৰক আমি সেই ৰূপত অনুধাৱন কৰোচোন। সেইবোৰৰ দুৰ্বলতাখিনিক নেচাই, সিহঁতৰ দুৰ্বলতাক কেনেকৈ সিহঁতে পৰাভূত কৰিছে, সিহঁতৰ অভাৱক কেনেকৈ সিহঁতে পৰাভূত কৰিছে, সেই প্ৰক্ৰিয়াসমূহক সুক্ষ্মভাবে নিৰীক্ষণ চাওকচোন। তেতিয়া আপোনালোকে নিজকে সেইবোৰৰ সৈতে ৰিজাই চাবলৈ ধৰিব। ভাবিবলৈ ল’ব তেওঁলোকৰ স্থানত যদি মই থকিলোহেতেন ময়ো চাগৈ এনে কৰিব পাৰিলোহেতেন। ঈশ্বৰেতো মোক হাত-ভৰি ভালকৈয়ে দিছে, মোৰতো একোৰে অভাৱ নাই, তেন্তে মইনো কিয় মনে মনে বহি আছো, চাবচোন আপুনি নিজেই দৌৰিবলৈ ধৰিব আৰু সেয়ে মই ভাবো যে আন কথা হৈছে, আপোনালোকে বাৰু কেতিয়াবা নিজৰ পৰীক্ষা লৈ পাইছেনে! আপোনালোকে নিজৰ নিজৰ পৰীক্ষা নিজেই লওক, আনেনো আপোনাৰ পৰীক্ষা কিয় ল’ব লাগে! মোৰ ‘এগ্জাম ৱাৰিঅ’ৰ্ছ’ নামৰ কিতাপখনত মই সম্ভৱ এঠাইত এই কথাৰ উল্লখ কৰিছিলো যে আপোনালোকে কেতিয়াবা পৰীক্ষালৈকে এখন চিঠি লিখি দিবচোন- মোৰ মৰমৰ পৰীক্ষা আৰু লিখিব তুমি মোক কি বুলি ভাবিছা, মই এনেকৈ প্ৰস্তুতি চলাইছো, মই এনেকৈ নিজকে সাজু কৰিছো, মই কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিছো, মই ইমানখিনি প্ৰয়াস কৰিছো, মই এইখিনি পঢ়িছো, মই ইমানখিনি নোট প্ৰস্তুত কৰিছো, মই শিক্ষকসকলৰ সৈতে ইমানখিনি সময় বহিছো, মই মাৰ সৈতে ইমানখিনি সময় পাৰ কৰিছো, মই মোৰ চুবুৰীয়া ভাল ছাত্ৰ এজনৰ ওচৰলৈ গৈ ইমান কথা শিকি আহিছো। পৰীক্ষা, তুমিনো কোনহে মোৰ সৈতে যুঁজিবলৈ, তুমিনো কোন হে মোৰ পৰীক্ষা ল’বলৈ, মইহে তোমাৰ পৰীক্ষা লৈ আছো। চাওচোন বাৰু তুমি মোক পেলাব পাৰানে, মই তোমাক পেলাব পাৰো। কেতিয়াবা এই কথা কৰি চাবচোন। কেতিয়াবা আপোনালোকে চাগৈ ভাবে মই যে এনেকৈ ভাবিছো, এয়া বাৰু শুদ্ধ নে ভুল। আপোনালোকে এনে কৰিবচোন, এবাৰ ‘ৰী-প্লে’ কৰি চোৱাৰ অভ্যাস কৰকচোন। ‘ৰী-প্লে’ কৰাৰ অভ্যাস গঢ়ি তুলিব পাৰিলে এক নতুন দৃষ্টি লাভ কৰিব। ধৰক, শ্ৰেণীত কিবা শিকি আহিছে। আপোনাৰ দুই-তিনিজন বন্ধুৰ সৈতে বহক আৰু আজি যি শিকিলে আপুনি নিজে শিক্ষক হৈ আপোনাৰ তিনিজন বন্ধুক শিকাওকচোন। আকৌ আন এগৰাকী বন্ধুৱে আন তিনিজনক শিকাওক। সেইদৰে তৃতীয়গৰাকীয়ে বাকী তিনিজনক...অৰ্থাত্ যিয়ে যিমানখিনি শিকিলে প্ৰত্যেকেই ভগাই ল’লে। এনে কৰিলে প্ৰত্যেকেই দেখিব, অ’ এওঁ এই কথাটো মন কৰিছে, যিটো মই এৰি থৈ গৈছিলো, তেওঁ আকৌ সেই কথাত গুৰুত্ব দিছে, মই যিটোক সিমান গুৰুত্ব দিয়াই নাছিলো। তিনিওজনে যেতিয়া একেখিনি কথাকে ‘ৰী-প্লে’ কৰিব, নিজে নিজেও কৰিব, কিতাপ-পত্ৰ নোহোৱাকৈ, কেৱল শুনি শুনি। চাবচোন, সেইখিনি কথা আপোনালোকৰ নিজৰ হৈ উঠিব। আপোনালোকে কথাবোৰ, এতিয়া আপোনালোকে দেখিছে চাগৈ ক’ৰবাত কিবা ঘটনা ঘটিছে, ডাঙৰ ডাঙৰ ৰাজনৈতিক নেতাৰ সন্মুখত আহি থিয় হৈ যায়হি ‘টিভি’-ৰ মানুহ। তেওঁলোকেতো লাঠি লৈ নাহে, কিন্তু উত্তৰ দিয়াৰ সময়ত কথাৰ ইফাল-সিফাল হৈ যায়। কিছুমানকতো পিছফালৰ পৰা কোনোবাই মনত পেলাই দিবলগীয়াও হয়, দেখিছেনে বাৰু? কিন্তু গাঁৱৰ এগৰাকী মহিলাই ক’ৰবাত সংঘটিত দুৰ্ঘটনাৰ বৰ্ণনা এটা যদি টেলিভশ্বনৰ সাংবাদিকৰ আগত দিবলগীয়া হয়, বেচেৰী তিৰোতাগৰাকীয়েতো আৰু কি টেলিভিশ্বন সেয়া নাজানে, তেওঁ গভীৰ আত্মবিশ্বাসৰে ঘটনাৰ সাৱলীল বৰ্ণনা কৰি দিব পাৰে। কেনেকৈ ঘটিল, তাৰ পিচত কি হ’ল ইত্যাদি ইত্যাদি অৰ্থাত্ অতি সুন্দৰকৈ কথাবোৰ বুজাই দিব পাৰিলে। কিয়নো তেওঁ যি দেখিছে সেয়া হৃদয়ংগম কৰি লৈছে, সেইকাৰণে তেওঁ অতি সহজে তাৰ ‘ৰী-প্লে’ কৰিব পাৰিছে। আৰু সেয়ে মই ভাবো আপোনালোকেও মুকলি মনেৰে এইবোৰ কথাৰে নিজকে সংপৃক্ত কৰিব পাৰিলে কেতিয়াও নিৰাশাই আপোনাৰ দুৱাৰত টোকৰ দিবহি নোৱাৰে।

প্ৰস্তুতকৰ্তা : আদৰণীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, আমাক চিন্তন, নিৰীক্ষণ আৰু বিশ্বাসৰ মন্ত্ৰ প্ৰদান কৰাৰ বাবে ধন্যবাদ জনাইছো। শিখৰৰ উচ্চতা যিমানেই নহওক কিয়, আমি কেতিয়াও পিচ ভৰি নিদিও বুলি আপোনাক প্ৰতিশ্ৰুতি দিছো। মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহাশয়, আমাৰ কলা, সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাসমূহৰ বাবে প্ৰসিদ্ধ খম্মন তেলেংগানাৰ পৰা যাদৱ অনুষা, দ্বাদশ মানৰ এগৰাকী ছাত্ৰীয়ে আপোনাক প্ৰশ্ন সুধিব বিচাৰিছে। অনুষা আপোনাৰ প্ৰশ্নটো কৰক!

অনুষা : মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয় নমস্কাৰ! মোৰ নাম অনুষা। মই চৰকাৰী কনিষ্ঠ মহাবিদ্যালয়ৰ দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী। মোৰ ঘৰ তেলেংগানাৰ খম্মনত। মহাশয়, মোৰ প্ৰশ্নটো হ’ল- যেতিয়া শিক্ষকে আমাক পঢ়াই তেতিয়া আমি কথাবোৰ বুজি পাও। কিন্তু কিছু সময়, বা কিছু দিনৰ পিচত দেখোন সেইবোৰ পাহৰি যাও! এই বিষয়ে মোক আপুনি কিবা সহায় কৰিব পাৰিবনে? ধন্যবাদ মহাশয়!

প্ৰস্তুতকৰ্তা : ধন্যবাদ অনুষা। মান্যবৰ, আন এটা প্ৰশ্ন আমি ‘নমো এ’প্’-ৰ মাধ্যমেৰে লাভ কৰিছো। গায়ত্ৰী চাক্সেনা নামৰ প্ৰশ্নকৰ্তাগৰাকীয়ে জানিব বিচাৰিছে, পৰীক্ষালৈ যোৱাৰ সময়ত তেওঁ যিখিনি পঢ়ি-শুনি যায় সেইবোৰ বোলে উত্তৰ লিখিবলৈ লোৱাৰ সময়ত পাহৰি যায়। কিন্তু সেই একেখিনি কথাই তেওঁ পৰীক্ষা দিয়াৰ আগতে অথবা পৰীক্ষাৰ শেষ হোৱাৰ পিচত সলসলীয়াকৈ তেওঁৰ বন্ধু-বান্ধৱৰ আগত কৈ যাব পাৰে। তেওঁৰ বোলে সদায়ে এনে হয়। এই পৰিস্থিতিৰ পৰা মুক্ত হ’বলৈ তেওঁ কি কৰিব লাগিব সেয়া জানিব খুজিছে। মান্যবৰ, অনুষা আৰু গায়ত্ৰী চাক্সেনাৰ দৰে অনেকৰ মনতে একে ধৰণৰ প্ৰশ্ন আছে। যাৰ সম্বন্ধ স্মৰণ শক্তিৰে জড়িত। অনুগ্ৰহ কৰি এই দিশত মাৰ্গদৰ্শন কৰি কৃতাৰ্থ কৰক, মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহাশয়।

প্ৰধানমন্ত্ৰী ডাঙৰীয়া - সম্ভৱতঃ প্ৰতিজন শিক্ষাৰ্থীৰে মনত এই বিষয়টো কেতিয়াবা সমস্যা হৈ পৰে। সকলোৱে ভাবে যে মোৰ মনত নাই, মই এইটো পাহৰি গৈছো। কিন্তু যদি তোমালোকে ভালদৰে চোৱা, তেন্তে এই পৰীক্ষাবোৰৰ সময়ত, হঠাতে তোমালোকৰ পৰা মনৰ এনেধৰণৰ কথা ওলাই আহিব যে পৰীক্ষাৰ পিছত তুমি কেতিয়াও লক্ষ্যই নকৰিবা যে হেই, মই যোৱা সপ্তাহত কেতিয়াও এই বিষয়টো স্পৰ্শই কৰা নাছিলো, হঠাতে প্ৰশ্নটো আহিল, অথচ মোৰ উত্তৰটো বৰ ভাল হৈ পৰিল, অৰ্থাৎ মনৰ কৰবাত এই উত্তৰটো সংৰক্ষিত হৈ আছিল। তোমালোকে আনকি মন কৰাও নাছিলা যে মনৰ কৰবাত এয়া ইতিমধ্য়েই আছিল। আৰু সেই কথাবোৰ কিয় মনৰ মাজত আছিল জানা, কিয়নো তুমি পঢ়ি থকাৰ সময়ত তোমাৰ মনটো মুকলি হৈ আছিল, মনৰ খিড়িকীবোৰ খোলা আছিল, আৰু সেয়ে সেই কথাবোৰ, তথ্য়বোৰ তোমাৰ মনৰ ভিতৰলৈ সোমাই গৈছিল। যদি মনৰ খিড়িকীবোৰ বন্ধ থাকিবলহেতেন, তেন্তে আজি লিখিবলৈ একো নাথাকিলহেতেন। আৰু সেয়েহে কেতিয়াবা ধ্যান শব্দটোক মানুহে যোগ, ধ্যান, হিমালয়, ঋষি-মুনি আদিৰ সৈতে সংযোগ কৰি দিয়ে। মোৰ চিধা কথা, ধ্যানৰ অৰ্থনো কি। যদি আপুনি ইয়াত আছে কিন্তু এই মুহূৰ্তত তুমি ভাবি আছা যে মায়ে ঘৰত টিভি চাই থাকিব, তেওঁ বিচাৰি থাকিব মই কোনটো কোণত বহি আছো। আপুনি ইয়াত নাই, তুমি ঘৰত আছা। তোমাৰ মনত চলি থাকে যে মায়ে টিভি চাইছে, চিভি চোৱা নাই ইত্য়াদি ইত্য়াদি। মই য়ে ইয়াত বহি আছো, সেয়া তেওঁলোকে দেখিব নে নেদেখে। তোমাৰ মনোযোগ ইয়াত থাকিব লাগিছিল কিন্তু তোমাৰ মনোযোগ আছে বেলেগত, অৰ্থাৎ তুমি ধ্য়ানত নাই। যদি তুমি ইয়াত আছা, তেন্তে তুমি মনোয়োগেৰে আছা। যদি তুমি তাত আছা, তুমি অসাৱধান হৈ আছা। আৰু সেয়েহে জীৱনত ধ্যানক অতি সৰলতাৰে গ্ৰহণ কৰা। এইটো এটা বিশাল বিজ্ঞান আৰু কোনোবাই এটা নাকত ধৰি হিমালয়ত বহি থাকিলেহে যে ধ্য়ান হ’ব তেনে নহয়। ই অতি সৰল। সেই মুহূৰ্তটো জীয়াবলৈ চেষ্টা কৰক। যদি আপুনি সেই মুহূৰ্তটো জীয়াব পাৰে, ই আপোনাৰ শক্তি হৈ পৰিব।

আপুনি নিশ্চয় বহুতো লোকক দেখিছে, ৰাতিপুৱা চাহ খাইছে, বাতৰি কাকত পঢ়িছে। তাৰ মাজতে পৰিয়ালৰ লোকে কয়, " পানী গৰম হৈ গৈছে, সোনকালে গা ধুই লোৱা।" মই বাতৰি কাকত পঢ়িব লও। তেতিয়া তেওঁলোকে আকৌ ক'ব যে ৰাতিপুৱাৰ আহাৰ গৰমে গৰমে খাই লোৱা, ঠাণ্ডা হ'ব। তেতিয়াও মই কও যে বাতৰি কাকতখন পঢ়ি লও।  গতিকে ঘৰৰ মা-ভনীহঁতক মই কওঁ যে আপোনালোকে তেওঁলোকক সন্ধিয়া সোধক তেওঁলোকে আজি বাতৰি কাকতত কি পঢ়িলে। মই গেৰাণ্টিৰে কওঁ যে ইয়াৰ ৯৯ শতাংশ লোকেই ক'ব নোৱাৰিব যে আজিৰ বাতৰি কাকতৰ শিৰোনাম কি আছিল। কিয়, তেওঁ সাৰ পোৱা নাই, বা তেওঁ সেই মুহূৰ্তটো জীয়াই থকা নাই। তেওঁ অভ্যাসগতভাৱে পৃষ্ঠাবোৰ ঘূৰাই আছে, চকুলৈ চাই আছে, বস্তুবোৰ পঢ়া হৈছে, মনত কোনো কথাই ৰৈ যোৱা নাই। আৰু যদি এই কথাবোৰ মনত ৰেজিষ্টাৰটো নহয় তেন্তে মগজুৰ মেমৰি চিপলৈ নাযায়। এতিয়া আপোনাৰ বাবে প্ৰথম প্ৰয়োজনীয়তা হৈছে এইটো যে আপুনি যিয়েই নকৰক, সেয়াই বৰ্তমান... আৰু মই এতিয়াও বিশ্বাস কৰোঁ যে ঈশ্বৰৰ এই সৃষ্টিৰ বাবে এক সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ উপহাৰ আছে, যদি কোনোবাই মোক সোধে, মই ক'ম যে উপহাৰটো হৈছে বৰ্তমান। তেওঁৰ বাবে যি এই বৰ্তমানটো জানে, যি এই বৰ্তমানত বাস কৰে, কোনে এই বৰ্তমানক আত্মস্থ কৰিব পাৰে, ভৱিষ্যতৰ বাবে কেতিয়াও প্ৰশ্নবোধক চিহ্ন নাথাকে। আৰু স্মৃতিয়েও সেই মুহূৰ্তটো জীয়াই নাৰাখিবলৈ কাৰণ বিচাৰি নাপায়। আৰু তাৰ বাবে, আমি ইয়াক হেৰুৱাওঁ।

দ্বিতীয়তে, স্মৃতি জীৱনৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। যদি আপুনি ভাবে যে এইটো কেৱল পৰীক্ষাৰ পৰা পাইছে, তেনেহ'লে আপুনি ইয়াৰ মূল্য বুজি নাপায়, আপুনি ইয়াৰ মূল্য বুজিবলৈ চেষ্টা কৰা নাই। ধৰি লওক আপোনাৰ এজন বন্ধুৰ জন্মদিন মনত আছে আৰু আপুনি তেওঁক তেওঁৰ জন্মদিনত ফোন কৰিছে। আপোনাৰ সেই স্মৃতি আছিল যিয়ে আপোনাক আপোনাৰ জন্মদিন মনত ৰাখিবলৈ বাধ্য কৰিছিল। কিন্তু সেই স্মৃতি আপোনাৰ জীৱন উদযাপনৰ কাৰণ হৈ পৰে, যেতিয়া সেই বন্ধুজনে টেলিফোন কল পাই কৈ উঠে যে আৰে ৱাহ...তেওঁ মোৰ জন্মদিনটো সঁচাকৈ মনত ৰাখিছে। মানে, মোৰ জীৱনৰ গুৰুত্ব তেওঁৰ জীৱনত আছে। এইটো আপোনাৰ চিৰকালৰ বাবে হৈ পৰে, সেই স্মৃতিৰ কাৰণ কি আছিল? মেমৰি হৈছে জীৱন সম্প্ৰসাৰণৰ এক অতি ডাঙৰ কেটালিক এজেণ্ট। আৰু সেয়েহে আমাৰ স্মৃতিকেৱল প্ৰশ্ন-উত্তৰৰ বাবে পৰীক্ষাত সীমাবদ্ধ নকৰোঁ। আপুনি ইয়াক সম্প্ৰসাৰিত কৰিবলৈ শিকক। আমি যিমানে সম্প্ৰসাৰিত হওঁ, বস্তুবোৰ স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে সংযোগ হ'ব।

দ্বিতীয়তে, আপুনি কেতিয়াও দুটা পাত্ৰ ল'ব নালাগে। পানীৰ দুটা পাত্ৰ ভৰ্তি কৰক। পানীখিনি ভৰ্তি কৰক আৰু তাৰ ভিতৰত এটা মুদ্ৰা ৰাখক, দুয়োটা। পানী বিশুদ্ধ, ই পৰিষ্কাৰ, দুয়োটা একে ধৰণৰ পানী, দুয়োটাৰে একে ধৰণৰ বাচন থাকে, দুয়োটা একে ধৰণৰ আৰু আপুনি ইয়াক দেখে। কিন্তু এটা পাত্ৰ আছে যি চলাচল কৰি আছে, পানী ইফালে সিফালে ঘূৰি আছে, তলটো মুদ্ৰা, আনটো স্থিৰ। আপুনি দেখিব যে স্থিৰ পানীথকা মুদ্ৰাটো আপোনাৰ বাবে নিখুঁত যেন লাগিছে, হয়তো ইয়াত লিখা বস্তুটোও ওলাব আৰু একেমুদ্ৰা, একে আকাৰ, একে আকাৰৰ, চলাচল কৰা পানীৰ দৰে গভীৰ, কিন্তু দেখা নাযায়, কিয়, পানী চলাচল কৰি আছে। পাত্ৰটো কঁপি উঠিছে। যদি মনটোও এনেদৰে কঁপি থাকে আৰু আমি ভাবো যে মই ইয়াত মুদ্ৰাটো দেখিছোঁ, আপুনি নিশ্চয় দেখিছে যে পৰীক্ষাত, আপোনাৰ সমস্যা টো হৈছে যে চাওঁক, এই পৰৱৰ্তী ব্যক্তিজনে ওপৰলৈ চোৱা নাই, তেওঁ লিখি থাকে, এতিয়া মই পিছ পৰি থাকিম... অৰ্থাৎ, মনটো ইয়াত আছে। আপোনাৰ মন টো ইমানেই গতিশীল যে আপুনি দেখা নাই কি মুদ্ৰা যিটো ভিতৰৰ স্মৃতি। এবাৰ আপুনি মনটো স্থিৰ কৰিলে। যদি আপোনাৰ মনস্থিৰ কৰাৰ প্ৰয়োজন হয়, তেন্তে দীঘল উশাহ লওঁক, তিনি-চাৰিবাৰ দীঘল উশাহ লওঁক। আপোনাৰ চকু বন্ধ কৰি কিছু মুহূৰ্তৰ বাবে বহক, মনটো স্থিৰ হোৱাৰ লগে লগে, ই মুদ্ৰাৰ দৰে লাগিবলৈ আৰম্ভ কৰে, আপোনাৰ স্মৃতিৰ ভিতৰৰ বস্তুটো এনেদৰে ওলাই আহিবলৈ আৰম্ভ কৰে। আৰু সেয়েহে ঈশ্বৰে অধিক স্মৃতি শক্তি থকা ব্যক্তিজনক কোনো অতিৰিক্ত শক্তি প্ৰদান কৰিছে, তেনে নহয়। আমি সকলোৱে, আমি সকলোৱে, যি হৈছে এক আভ্যন্তৰীণ সামগ্ৰী, ঈশ্বৰে এক প্ৰকাৰে সৃষ্টি কৰিছোঁ। আমি কাক হ্ৰাস কৰোঁ সেয়া আমি কাক বৃদ্ধি কৰোঁ তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। গতিকে আপুনি এইটো অতি সহজে কৰিব পাৰে।

আপোনালোকৰ মাজৰ যিসকলে পুৰণি শাস্ত্ৰবোৰ জানে, কেতিয়াবা কিছুমান বস্তু ইউটিউবত উপলব্ধ হয়। প্ৰায় এশ জন মানুহ আছে, তেওঁলোকে একেলগে এশটা কথা মনত ৰাখে। আমাৰ দেশত, এই বস্তুবোৰ কেতিয়াবা ইয়াৰ এক ডাঙৰ প্ৰৱণতা আছিল। গতিকে আমি ইয়াক ট্ৰেণ্ড কৰিব পাৰোঁ, আমি আমাৰ মনকো ট্ৰেণ্ড কৰিব পাৰোঁ। কিন্তু মই আজি আপোনাক পৰীক্ষা কৰিম যাতে মই আপোনাক সেই দিশত নিম, কিন্তু মই কওঁ আপোনাৰ মন স্থিৰ ৰাখক। আপোনাৰ ওচৰত বস্তুবোৰ মিছা আছে, সেইবোৰ নিজে আহিবলৈ আৰম্ভ কৰিব, আপুনি চাবলৈ আৰম্ভ কৰিব, আপুনি ইয়াক মনত ৰাখিবলৈ আৰম্ভ কৰিব আৰু ই এক মহান শক্তি হৈ পৰিব।

সূত্ৰধাৰ - প্ৰধানমন্ত্ৰী, আপুনি আমাক ধ্যানৰ পদ্ধতি শিকোৱা মৰমৰ সৰলতা, নিশ্চিতভাৱে মোৰ দৰে ফুলি উঠিছে। ধন্যবাদ মহাশয়। খনিজ সম্পদ সমৃদ্ধ ৰাজ্য ঝাৰখণ্ডৰ ৰামগড়ৰ মনোমোহা পৰ্যটন স্থলীৰ দশম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী শ্বেতা কুমাৰীয়ে আপোনাৰ পৰা তেওঁৰ প্ৰশ্নটো সমাধান কৰিব বিচাৰে। শ্বেতা, আপুনি অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ প্ৰশ্নটো ৰাখিব।

শ্বেতা – মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী, নমস্কাৰ। মই শ্বেতা কুমাৰী কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়, পাত্ৰাটুৰ দশম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ। মই আপোনাক এটা প্ৰশ্ন কৰিব বিচাৰো। মোৰ অধ্যয়নত উৎপাদনশীলতা ৰাতি বেছি, কিন্তু সকলোৱে মোক দিনত পঢ়িবলৈ কয়। মই কি কৰোঁ? ধন্যবাদ।

সূত্ৰধাৰ - ধন্যবাদ শ্বেতা। সন্মানীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী, নমো এপৰ জৰিয়তে প্ৰাপ্ত প্ৰশ্নয ৰাঘৱ যোশীৰ এক অদ্ভুত দ্বিধা আছে। অভিভাৱকে সদায়ে কয়, "প্ৰথমে অধ্যয়ন কৰক আৰু তাৰ পিছত ক্ৰীড়া খেলক।" কিন্তু তেওঁলোকে ভাবে যে যদি তেওঁলোকে খেলৰ পিছত অধ্যয়ন কৰে, তেন্তে তেওঁলোকে বস্তুবোৰ ভালদৰে বুজি পায়। অনুগ্ৰহ কৰি ৰাঘৱ আৰু শ্বেতা আৰু লগতে তেওঁলোকৰ দৰে বহুতো শিক্ষাৰ্থীক বুজাই দিয়ক যে কি কৰিব লাগে যাতে তেওঁলোকৰ উৎপাদনশীলতা সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ হয়। অনুগ্ৰহ কৰি, প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, আমাৰ সকলোৰে দ্বিধা সমাধান কৰিবলৈ।

প্ৰধানমন্ত্ৰী ডাঙৰীয়া - এইটো সঁচা যে সকলোৱে তেওঁলোকৰ সময় ব্যৱহাৰ কৰাটো বিচাৰে। তেওঁ এই সময়ছোৱাত যি কামৰ বাবে অতিবাহিত কৰিছে, সেইটোৱে তেওঁক সিমান উপকৃত কৰিব, আৰু সেয়া হৈছে ভাল চিন্তা। আৰু এইটোও চিন্তা কৰা প্ৰয়োজন যে আমি সদায় সচেতনভাৱে চেষ্টা কৰা উচিত যে মই যি সময় দিআছো, মই অপচয় কৰি থকা সময়ৰ ফলাফল পাওঁ নে নাই, মই ফলাফল পাওঁ নে নকৰো। আউটপুট ওলাব, ফলাফল দেখা নাযাব। গতিকে প্ৰথমতে, এজনে নিজৰ মাজত এটা অভ্যাস গঢ়ি তুলিব লাগিব যিটো মই যিমান বিনিয়োগ কৰিছোঁ বা নাই সিমান পাইছোঁ। এতিয়া আমি ইয়াক গণনা কৰিব পাৰোঁ আৰু আমি এই অভ্যাসটো গঢ়ি তুলিব লাগে যিটো মই আজি গণিতৰ এঘণ্টা পিছপেলাই দিছো। গতিকে মই সেই এঘণ্টাত যি কৰিব লাগিছিল সেয়া কৰিব পাৰিলোঁ বা কৰিব নোৱাৰিলোঁ। মই সেইটোত কঠিন অনুভৱ কৰা প্ৰশ্নবোৰ এতিয়া সহজ হৈ পৰিছে নে নাই। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে মোৰ ফলাফল উন্নত হৈছে। আমি বিশ্লেষণ কৰাৰ অভ্যাস তৈয়াৰ কৰা উচিত। বিশ্লেষণ কৰিবলৈ খুব কম লোক ব্যৱহাৰ কৰা হয়। তেওঁলোকে এটাৰ পিছত এটা সম্পূৰ্ণ কৰি থাকে, তেওঁলোকে এইটো কৰে, তেওঁলোকে কৰে, আৰু পিছত, তেওঁলোকে নাজানে যে হেই তাইক অলপ মনোযোগ দিয়াৰ প্ৰয়োজন আছিল, মই তাইৰ প্ৰতি বেছি মনোযোগ দিয়াৰ প্ৰয়োজন নাছিল। কেতিয়াবা আমাৰ নিজৰ সময়-তালিকাত যি ঘটে সেয়া আটাইতকৈ সৰল হয় যি আটাইতকৈ প্ৰিয়। মই ভাবো এইটো কৰোঁ আহক, কিয়, আনন্দ আহে। এতিয়া তেওঁৰ বাবে কম কেনেকুৱা হয় তাক এৰাই চলিবলৈ চেষ্টা কৰক, যিটো অলপ কঠিন হৈ পৰে।

আপোনালোকে হয়তো লক্ষ্য কৰিছে, আমাৰ যি ‘বডি’ আছে, মানে শৰীৰ, এই ‘বডি’ শব্দটো মোৰ ভাল নালাগে৷ কিন্তু সৰলভাৱে বুজোৱাৰ বাবে কৈছো৷ কেতিয়াবা কেতিয়াবা ভাৱ হয় আমাৰ বডি কিছু পৰিমাণে প্ৰৱঞ্চক৷ আমাক প্ৰৱঞ্চনা কৰে৷ আপুনি ঠিক কৰিছে যে মই এইদৰে বহিব লাগিব, কিন্তু আপুনি এইটো নাজানে যে কিদৰে বহিব লাগিব আৰু অৱশেষত কিদৰে বহিলে সেয়াও আপুনি নাজানে৷ অর্থাৎ, আপোনাৰ সৈতে আপোনাৰ শৰীৰে প্ৰৱঞ্চনা কৰিছে, আপোনাক প্ৰৱঞ্চনা কৰিছে৷ আপুনি মনৰ পৰা ঠিক কৰিছে, এইদৰে বহিব লাগিব, কিন্তু কিছু সময়ৰ পাছতেই ঢিলা হৈ পৰিব৷ অর্থাৎ, যি প্ৰকৃত স্বভাৱ, তাকে আপোনাৰ শৰীৰে আপোনাক লৈ যায়। তাৰপাছত সজাগ হৈ এনে কৰিব, আকৌ হয়তো আগৰ দৰে বহিব৷ অর্থাৎ, শৰীৰে যেনেদৰে ঠগন দিয়ে, তেনেদৰে কেতিয়াবা কেতিয়াবা মনেও ঠগন দিয়ে৷ সেইবাবে মই এই ঠগনৰ পৰা নিজকে ৰক্ষা কৰিব লাগিব, বাছিব লাগিব৷ আমাৰ মনক ঠগন দিলে নহ’ব৷ মন কেনেদৰে গঢ় দিব লাগিব? যিবোৰ সামগ্ৰী মন পছন্দ কৰো মই কিন্তু সেইফালেই গুচি যাও৷ আমাৰ বাবে যিটো প্রয়োজন সেইদিশত নাযাও৷ মহাত্মা গান্ধীজীয়ে ‘শ্রেয়’ আৰু ‘প্রিয়’ৰ কথা কৈছিল৷ যি সামগ্ৰী শ্রেষ্ঠ আৰু যি প্রিয়, ব্যক্তি শ্রেষ্ঠৰ পৰিৱর্তে প্রিয়ৰ দিশত ধাবিত হয়। কিন্তু মই শ্রেষ্ঠৰ সৈতে লাগি থকা উচিৎ। এইটো অতি প্রয়োজনীয় আৰু এই সময়েই আমাৰ মনত ঠগন দিয়ে৷ তালৈ লৈ যায় আকৌ ইয়ালৈ টানি আনে। সেইদৰে আপোনাৰ উৎপাদনশীলতা আৰু আপোনাৰ উৎপাদন বৃদ্ধি কৰিব পাৰিব আৰু তাৰ বাবে চেষ্টা কৰিব লাগিব। দ্বিতীয়তে, এই যে ভাৱিছে মই ৰাতি পঢ়িলে ভাল হয়, কোনোৱে কৈছে মই পুৱা পঢ়িলে ভাল হয়, কোনোৱে কৈছে খোৱাৰ পাছত পঢ়িলে ভাল হয়, কোনোৱে কৈছে খালি পেটেৰে পঢ়া-শুনা কৰিলে ভাল হয়, এইধৰণৰ প্রত্যেকৰ নিজা নিজা বৈশিষ্ট থাকে। আপুনি নিৰীক্ষণ কৰক, নিজকে বুজাৰ চেষ্টা কৰক। যিটো বিষয়ত আপুনি নিজে সুবিধাজনক বুলি ভাৱে, নিজৰ যিদৰে সুবিধা হয়, সেইটোকে আপুনি কৰক। প্ৰকৃততে আপোনাৰ সুবিধা থাকিব লাগিব৷ আপুনি যিমান সহজে পঢ়া-শুনা কৰিব পাৰে৷ যদি আপুনি সহজ নহয়, তেতিয়াহ’লে বহি পঢ়িলে নে, থিয় হৈ থাকিলে, আপুনি কিন্তু যি বিচাৰে সেইটো কৰিব নোৱাৰিব৷ এতিয়া একাংশ লোকে এনেকুৱাও থাকে যে তেওঁলোকে যি স্থানতে শোৱে, তাতে টোপনি আহে৷ মোৰ মনত আছে, মই বহু বছৰ পূৰ্বে এখন চিনেমা চাইছিলো। সেই চিনেমাত এটা দৃশ্য আছিল। এজন ব্যক্তিয়ে বস্তিৰ কাষত নিজৰ জীৱন কটাইছে আৰু তাৰপাছত হঠাৎ কোনো ভাল ঠাইত থাকিবলৈ গৈছে৷ তেওঁৰ ভাগ্যত তেওঁ এই ভাল ঠাইত থকাৰ সুযোগ পাইছে৷ কিন্তু টোপনি অহা নাই। এতিয়া কিয় টোপনি অহা, তাক লৈ তেওঁ ভাৱিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে৷ তেওঁ ৰে’লৱে ষ্টেচনলৈ গ’ল৷ ৰে’ল লাইনৰ যি খটখট শব্দ সেইটো টেপ কৰিলে আৰু ঘৰত আনি সেই টেপ ৰেকর্ডাৰ বজাবলৈ আৰম্ভ কৰিলে৷ তেতিয়া তেওঁৰ টোপনি আহি গ’ল৷ এয়াই তেওঁৰ আৰাম, সেইটোৱেই তেওঁৰ টোপনিৰ সময়ত আৰামদায়ক পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰিলে৷এতিয়া সকলোৰে ক্ষেত্রতটো এইধৰণৰ নহয়, যে ৰে’লৰ শব্দ শুনিলেই টোপনি আহিব! প্রত্যেকৰে বাবে এইটো প্রয়োজনীয় নহয়। কিন্তু সেই ব্যক্তিৰ জীৱনত এইটো প্রয়োজন আছিল।

মই ভাৱো যে মইও জনা উচিৎ, আকৌ কৈছো এই কথাটোক লৈ একেবাবে চাপত নাথাকিব৷ যি কামত আপুনি আনন্দ পায়, যিটো বস্তুত আপুনি আনন্দ পায়, তাৰ বাবে আপোনাক আটাইতকৈ কম সমাযোজন কৰিবলগীয়া হয়। সেই পথ বাদ দিয়াৰ কোনো প্রয়োজন নাই। কিন্তু সেই কমফর্ট অৱস্থাতে আপোনাৰ কাম হ’ল পঢ়া-শুনা, আপোনাৰ কাম হ’ল সৰ্বাধিক ফল পোৱা—যাৰ পৰা অলপ পৰিলেও নচলিব, মই দেখিছো যে মানুহে কিদৰে কাম কৰে৷ কেতিয়াবা কেতিয়াবা আমাৰ শুনি ভাল লাগে যে অমুক ব্যক্তিয়ে ১২ ঘণ্টা কাম কৰে, ১৪ ঘণ্টা কাম কৰে, ১৮ ঘণ্টা কাম কৰে। এইবোৰ শুনিবলৈ ভাল লাগে। কিন্তু বাস্তৱত প্রতিদিনে ১৮ ঘণ্টা কাম কৰা কাক বোলে, সেয়া কেনেকুৱা হয়, এই বিষয়ত আমাৰ জীৱনত এটা ডাঙৰ শিক্ষা মই পাইছো৷ মই যেতিয়া গুজৰাটত আছিলো, তেতিয়া কেকা শাস্ত্রীজী নামৰ এজন ডাঙৰ পণ্ডিত আছিল৷ তেওঁ নিজে পঞ্চম, ষষ্ট বা সপ্তম শ্রেণী পর্যন্ত পঢ়া-শুনা কৰিছিল৷ কিন্তু তেওঁ কেইবাখনো গ্ৰন্থ লিখিছিল৷ তেওঁ পদ্ম সন্মানেৰেও বিভূষিত কৰা হৈছে৷ তেওঁ ১০৩ বছৰ বয়স জীয়াই আছিল আৰু যেতিয়া মই তালৈ গৈছিলো, তেতিয়া মই তেওঁৰ শতিকাৰ চৰকাৰী কাৰ্যসূচী চৰকাৰী প্ৰচেষ্টা পালন কৰিছিলো৷ তেওঁৰ সৈতে মোৰ অতি ঘনিষ্ঠ সম্পর্ক আছিল, তেওঁ মোক খুব মৰম কৰিছিল৷ মই বহু বছৰ পূৰ্বে যেতিয়া মুখ্যমন্ত্রী হোৱা নাছিলো, তেতিয়া এবাৰ কাৰ্যসূচী লৈছিলো যে তেওঁক ৰাজস্থানৰ তীর্থস্থানসমূহ দর্শন কৰোৱাৰ বাবে লৈ যাম। তেতিয়া মই তেওঁক লৈ ৰাওনা হ’লো। একেখন বাহনত আমি সকলো আছিলো। মই দেখিছিলো যে তেওঁৰ ওচৰত বহু কম টোপোলা আছিল। কিন্তু তাতকৈ অধিক সামগ্ৰী আছিল তেওঁৰ লেখা-মেলাৰ। কেতিয়াবা ৰে’লৱে ক্রছিং আহিলে সেইটোও বন্ধ হৈ পৰে, ৰৈ যাবলগীয়া হৈছিল৷ যেতিয়ালৈকে ৰে’ল পাৰ হৈ নাযায়, তেতিয়ালৈকে ক্রছিঙৰ দৰজা খোলা নাছিল৷ মইও আগুৱাব পৰা নাছিলো৷ এতিয়া সেই সময়ত মইনো কি কৰিম! মই তললৈ গৈ সামান্য ঘুৰো অথবা যি অংকুৰিত চানা বাছিছিল, তেওঁৰ পৰা অলপ কিনি খাইছিলো৷ মই নিজৰ সময়ত দেখিছিলো যে কোনো ৰৈ থকা গাড়ীত তেওঁৰ মোনাৰ পৰা কাগজ বাহিৰ কৰিছিল আৰ তৎক্ষণাৎ লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল৷ তেতিয়া তেওঁৰ বয়স সম্ভবতঃ ৮০ বছৰ পাৰ হৈ গৈছে৷ অর্থাৎ, সময়ক কিদৰে ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে, উৎপাদন কাক বোলে, সেয়া ইমান সুক্ষ্মভাৱে তেওঁৰ পৰা দেখিছিলো৷ সম্ভৱতঃ তীর্থযাত্রাৰ সময়তো তেওঁ অৱসাদ লাভ কৰিছিল, ঘুৰি মেলি বাকী সময়ত দুহাতেৰে কাম কৰিয়েই আছিল৷ কোনো পৰিস্থিতিত ক্লান্ত হোৱা, এইটো তেওঁৰ স্বভাৱৰ অংশ নাছিল৷ যিকোনো পৰিস্থিতিত কাম কৰি যোৱাটো মই ভাৱো অতি প্রয়োজনীয়। জীৱনত ইয়াৰ পৰা বহুত কিবা কিবি পাব৷

আঁতধৰোতা ২: মাননীয় মহোদয়, আমাক আত্মবিশ্লেষণৰ গুৰুত্ব বুজোৱাৰ বাবে তথা আনন্দৰে শ্রেষ্ঠত্বত উপনীত হোৱাৰ পদ্ধতি শিকিবলৈ উদ্দীপিত কৰাৰ বাবে বহুত ধন্যবাদ। মাননীয় প্রধানমন্ত্রী মহোদয়, জম্মু আৰু কাশ্মীৰ কেন্দ্ৰীয় শাসিত অঞ্চলৰ উধমপুৰৰ সেউজ ইউকেলিপ্টাছ অৰণ্যবেষ্টিত এলেকাৰ নৱম শ্রেণীৰ ছাত্রী এৰিকা জৰ্জে আপোনাৰ পৰামর্শ প্রার্থনা কৰিছে। এৰিকা তোমাৰ প্ৰশ্নটো সোধা।

এৰিকা জৰ্জঃ মাননীয় প্রধানমন্ত্রী মহোদয়, মই জম্মু আৰু কাশ্মীৰৰ এ পি এস উধমপুৰ স্কুলৰ নৱম শ্রেণীৰ ছাত্রী এৰিকা জর্জ। মোৰ প্রশ্ন হ’ল যে ভাৰতৰ দৰে দেশত একাডেমিক খণ্ড বহুত প্রতিযোগিতা বাঢ়ি গৈছে। এই ক্ষেত্রত বহু প্রকৃত মেধাৱী আৰু জ্ঞানী লোক আছে, কিন্তু কিছু ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকে পৰীক্ষাত বহিব নোৱাৰে৷ হয়তো তেওঁলোকে সঠিক পথ বাছি লোৱা নাই অথবা তেওঁলোকে উপযুক্ত কাউন্সেলিং পোৱা নাই৷ সেইবাবে মহোদয়, এই ধৰণৰ লোকসকলৰ বাবে মই কি কৰিব পাৰো যাতে এই ছাত্র-ছাত্রীসকলৰ মেধাৱী নষ্ট নহয়? তেওঁলোকৰ মেধাক দেশৰ কামত খুব ভালদৰে লগাব পাৰি৷ ধন্যবাদ মহোদয়!

আঁতধৰোতা ২: ধন্যবাদ এৰিকা! মাননীয় প্রধানমন্ত্রী মহোদয়, গৌতম বুদ্ধ নগৰৰ ঔদ্যোগিক কেন্দ্ৰস্থলৰ দ্বাদশ শ্রেণীৰ ছাত্র হৰিওম মিশ্রইও বোর্ডৰ পৰীক্ষাৰ বাবে প্রস্তুতি চলাইছে আৰু তেঁৱো একেই প্রশ্ন সুধিছে৷ জি-টিভিৰ প্রতিযোগিতাৰ জৰিয়তে এই প্রতিযোগিতাত অংশগ্রহণৰ সুযোগ পাইছে হৰিওম মিশ্রই। হৰিওম তোমাৰ প্ৰশ্নটো সোধা।

হৰিওমঃ নমস্কাৰ মহোদয়! মই হৰিওম মিশ্র। মই নয়ডাৰ কেম্বৰিক স্কুলৰ দ্বাদশ শ্রেণীৰ ছাত্র। প্রধানমন্ত্রীজীৰ প্ৰতি মোৰ এটা প্রশ্ন হ’ল, এই বছৰ কলেজৰ ভর্তি প্রক্রিয়াত বহুত পৰিৱর্তন আহিছে আৰু এই বছৰ বোর্ড পৰীক্ষাৰ ধৰণো যথেষ্ট সলনি হৈছে। এই সকলো পৰিৱর্তনৰ ভিতৰত আমাৰ দৰে শিক্ষার্থীসকলে এখন বোর্ডৰ পৰীক্ষাৰ দিশত অধিক নজৰ দিব, যাতে মহাবিদ্যালয়ত নামভৰ্তিৰ প্রক্রিয়াৰ অধিক নজৰ দিব। মই কোনফালে দৃষ্টি দিম, কিদৰে প্রস্তুতি চলাম৷

আঁতধৰোতা ২: ধন্যবাদ হৰিওম! মাননীয় প্রধানমন্ত্রী মহোদয়। এৰিকা আৰু হৰিওমৰ দৰে দেশৰ বিভিন্ন প্রান্তৰ আৰু বহুতো ছাত্র-ছাত্রীয়ে পৰীক্ষাক লৈ তেওঁলোকৰ চিন্তা ব্যক্ত কৰিছে আৰু তেওঁলোকে এইটোও জনাব বিচাৰিছে তেওঁলোকে যে বোর্ডৰ পৰীক্ষাৰ বাবে প্রস্তুতি চলাব নে কলেজত নামভর্তিৰ বাবে প্রতিযোগিতামূলক পৰীক্ষাত বহাৰ প্রস্তুতি চলাব৷ এই বিষয়ক লৈ মই মাননীয় প্রধানমন্ত্রী মহোদয়ৰ পৰা জানিূ বিচাৰিছে৷ মাননীয় প্রধানমন্ত্রী মহোদয়।

প্রধানমন্ত্ৰীঃ এই দুয়োটা প্রশ্নই ভিন্ন। এটা বিষয় হ’ল প্রতিযোগিতাৰ আনটো বিষয় হ’ল এই পৰীক্ষা নে সেই পৰীক্ষা দিব আৰু একে সময়তে দুয়োটা পৰীক্ষা হ’লে কি কৰিব! মই ভাৱো আপোনালোকে পৰীক্ষাৰ বাবে পঢ়াটো প্রয়োজন৷ ইয়াতে ভুল হয়। মই অমুক অমুক পৰীক্ষাৰ বাবে পঢ়িম, তাৰপাছত তমুক পৰীক্ষাৰ বাবে পঢ়িম, ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল আপোনালোকে আচলতে পঢ়া নাই, আপোনালোকে সেই জড়িবুটি বিচাৰ কৰিছে যিবোৰ আপোনালোকৰ কাম সহজ কৰিব আৰু হয়তো এইবোৰৰ বাবেই আমাৰ বাবে ভিন ভিন পৰীক্ষা ভিন ভাৱ হয়, কঠিন যেন লাগে৷ বাস্তৱতে সেইটোৱে হয়, মই যি পঢ়িছো সেইটোক ভালদৰে পঢ়া উচিৎ। সম্পূর্ণৰূপে সেইটোকে আহৰণ কৰা উচিৎ। তেতিয়াহ’লে মই বোর্ডৰ পৰীক্ষাই দিও বা নামভর্তিৰ পৰীক্ষা অথবা চাকৰিত যোগাদানেৰ পৰীক্ষা দিও, কোনো ইণ্টাৰভিউ দিও বা একজাম দিও যিকোনো ঠাইত, যিকোনো পৰীক্ষাত এই শিক্ষা কাম লাগিব৷ যদি আপোনালোকে ভালদৰে শিক্ষা গ্রহণ কৰে, ভালদৰে পঢ়াৰ বিষয় বুজি লৈ পঢ়ে আৰু আয়ত্ত কৰে, তেতিয়াহ’লে আপোনালোকে সন্মুখত কি পৰীক্ষা আছে, সেই পৰীক্ষাৰ ধৰণ কেনেকুৱা, সেয়া কোনো বাধা হৈ উঠাৰ কথা নহয়। সেইবাবে আপোনালোকে কোনো নির্দিষ্ট পৰীক্ষাৰ বাবে প্রস্তুতিৰ কথা মগজুৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিয়ক, আৰু নিজকে এজন যোগ্য প্রকৃত শিক্ষিত ব্যক্তি হিচাপে গঢ়ি তোলাৰ বাবে মন দি পঢ়া-শুনা কৰক। কোনো বিষয়ৰ বিশেষজ্ঞ হোৱাৰ বাবে আমি পৰিশ্রম কৰিবলগীয়া হয়, তাৰপাছত যি ফল আহিব সেয়া দেখা যাব। যি পৰীক্ষা আগতে হ’ব তাৰ বাবেই আগতে প্রস্তুতি চলাওক। দ্বিতীয় পৰীক্ষাৰ বাবে তাৰপাছত কৰিব৷ কিন্তু, প্রতিযোগিতা এইবাবেই আয়োজিত হয় … আপোনালোকে হয়তো খেলুৱৈসকলক দেখিছে। সেই খেলুৱৈসকলে খেলপথাৰত নিজৰ নিজৰ খেলত পাৰদর্শী হয়৷ কোন পর্যায়ত তেওঁলোকে খেলিব, সেয়া তেওঁলোকৰ ওপৰত নির্ভৰ নকৰে, সেইটো নির্ভৰ কৰে তেওঁলোকে কিমান পৰিশ্রম কৰিছে তাৰ ওপৰত। সেই পৰিশ্রমৰ পৰাই ঠিক হয় যে তেওঁলোকে চুবুৰী পর্যায়ত খেলিব নে জিলা পর্যায়ত খেলিব নে ৰাজ্যিক পর্যায়ত খেলিব নে ৰাষ্ট্ৰীয় পর্যায়ত খেলিব নে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পর্যায়ত দেশক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিব। তেওঁলোকে নিজেও ইয়াৰ জৰিয়তে বিকশিত হৈ থাকিব। সেইবাবে মই ভাৱো যে আমি অমুক পৰীক্ষাৰ বাবে এই জড়িবুটি, তমুক পৰীক্ষাৰ বাবে সেই জড়িবুটি, এই ধৰণৰ চক্কৰৰ পৰা বাহিৰ হৈ আহি আমাৰ বাবে এই শিক্ষাৰ সম্পদ আছে, মই এইটোক লৈ আগুৱাই গৈছো, ইয়াৰ জৰিয়তে মই এই পর্যায়ত উত্তীৰ্ণ হ’লে ভাল হয়৷ যদি তাত উত্তীর্ণ নহও তেতিয়াহ’লে অন্য কোনো পথ বিচাৰিম৷ মোৰ ভাৱো আমি এইদৰে ভবা উচিৎ। দ্বিতীয়তে, প্রতিযোগিতামূলক পৰীক্ষাৰ কথা কও। চাওক, বন্ধুসকল, প্রতিযোগিতাক আমাৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ উপহাৰ বুলি ভৱা উচিৎ। যদি প্রতিযোগিতা নাথাকে, তেতিয়াহ’লে জীৱন কিহৰ? সেয়েহে মই ইয়াতে আনন্দ পাও৷ তাৰবাহিৰে একো নহয়, মই মোৰ জীৱন গঢ়িম৷ এই ক্ষেত্রত কেৱল ময়েই নহয়৷ সঁচা কথা যদি কও তেতিয়াহ’লে আমি প্রতিযোগিতাক আমন্ত্রণ জনোৱা উচিৎ। সেয়াই তো আমাৰ অগ্নি পৰীক্ষা৷ মই কও ঘৰত কোনো ছুটিৰ দিনত পঢ়া-শুনা নহয়, পৰীক্ষা নহয়, এনে সময়ত ভাই-ভনীসকল বহি বিভিন্ন প্রতিযোগিতাত অংশগ্রহণ কৰা উচিৎ। আপুনি চাৰিটা ৰুটা খাওক, মই পাঁচটা খাও, তুমি পাঁচটা খোৱা, মই ছটা খাও। এনে প্রতিযোগিতাৰ আয়োজন কৰো। জীৱনৰ ক্ষেত্রত আমি সকলো প্রতিযোগিতাক আমন্ত্রণ জনোৱা উচিৎ। জীৱনক আগুৱাই নিয়াৰ এক অসাধাৰণ মাধ্যম থাকে যি আমি নিজৰ বুলি ভাৱো৷

প্ৰধানমন্ত্ৰী জীঃ অৱশ্যে, এইটো পৰীক্ষাৰ ওপৰত আলোচনাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বিষয় নহয়। কিন্তু যেনে পৰীক্ষাৰ বাবে এটা ভাল পৰিৱেশৰ প্ৰয়োজন। অৱশ্যে, পৃথিৱীখনক এক ভাল পৰিৱেশৰ প্ৰয়োজন আৰু আমি সেইসকল লোক যিয়ে পৃথিৱীক মাতৃ বুলি গণ্য কৰোঁ। মই প্ৰথমে মোক আজি সুযোগ দিছো, মই আমাৰ দেশৰ সন্তানসকলক অন্তৰৰ পৰা ৰাজহুৱাভাৱে ধন্যবাদ জনাইছো আৰু মই অনুভৱ কৰোঁ যে মই প্ৰধানমন্ত্ৰী হোৱাৰ পিছত প্ৰথমবাৰৰ বাবে ১৫ আগষ্টত লালকিল্লাৰ পৰা ভাষণ দি আছিলো। সেয়েহে মোৰ ভাষণৰ পিছত, বেছিভাগ মানুহে সন্দেহ কৰিছিল। ঠিক আছে, মোদীজীয়ে এইটো কৈছিল, কিন্তু এইটো কি হ'ব পাৰে? আৰু সেই সময়ত মই পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ কথা কৈছিলো। এইটোও অলপ আচৰিত কথা হৈছিল যে দেশৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী, এইটো এনেকুৱা পদ যিয়ে মহাকাশৰ কথা হ'ব লাগে, বৈদেশিক নীতিৰ বিষয়ে কথা পাতিব লাগে, সামৰিক শক্তিৰ বিষয়ে কথা পাতিব লাগে। এই মানুহজনে পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ বিষয়ে কৈছে? বহুতে আচৰিত হৈছিল। বহু আশংকা প্ৰকাশ কৰা হৈছিল, তেওঁলোকক যদি কোনোবাই সেইবোৰ ভুল প্ৰমাণিত কৰাৰ কাম কৰিছে বা যদি কোনোবাই মোৰ পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ মনোভাৱৰ ওপৰত সোণত সুৱগা চৰাইছে তেন্তে এয়া মোৰ দেশৰ ল'ৰা-ছোৱালীয়ে কৰিছে। পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ এই যাত্ৰাত আজি আমি যি স্থানত উপনীত হৈছো তাৰবাবে যদি মই আটাইতকৈ বেছি কৃতিত্ব দিওঁ, মই সেইটো মোৰ দেশৰ ল'ৰা আৰু ছোৱালীসকলক দিওঁ। মই এনেকুৱা শ শ প্ৰশ্ন শুনিছো। য'ত ৫-৫, ৬-৬ বছৰীয়া শিশুৱে তেওঁলোকৰ ককা-আইতা, ককা-আইতাক, দিনত ১০ বাৰলৈ বাধা দিছে যে ইয়াত বস্তু নাৰাখিব, মোদীজীয়ে মানা কৰিছে, মোদীজীয়ে এয়া ভাল নাপাব। এইটো এটা বিশাল শক্তি আৰু আপুনি সম্ভৱতঃ একে প্ৰজন্মৰ, আপুনিও একে মনোভাৱৰে প্ৰশ্নটো সুধিছে। মই আপোনাৰ প্ৰশ্নক স্বাগতম জনাইছো। এইটো সঁচা যে আজি গোলকীয় উষ্ণতাৰ বাবে সমগ্ৰ বিশ্ব অতি শংকিত হৈ পৰিছে আৰু ইয়াৰ মূল কাৰণ হৈছে যে আমি আমাৰ সম্পদ হেৰুৱাইছো। ঈশ্বৰে আমাক দিয়া ব্যৱস্থাবোৰ আমি নষ্ট কৰিছোঁ। এতিয়া এইটো আমাৰ দায়িত্ব যদি আজি মই পানী খাই আছোঁ, বা মোৰ ভাগ্যত পানী থাকিলে, আজি যদি মই নদীবোৰ কৰবাত চাবলৈ সক্ষম হওঁ, আজি যদি মই গছৰ ছাঁত থিয় হৈ আছোঁ। ইয়াত মোৰ কোনো অৱদান নাই। এইটো মোৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে মোক দিছিল। মই আজি গ্ৰহণ কৰি থকা বস্তুটো। এইটো মোৰ দেউতাই মোৰ বাবে দিছিল। মোৰ পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মৰ বাবে মই কিবা দিব লাগিব নে নাই? আপুনি সেইটো দিয়া উচিত নহয় নেকি? যদি মই সেয়া ৰক্ষা কৰিবই নোৱাৰো, মই কি দিম? আৰু সেয়েহে, আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে আমাক দিয়াৰ দৰে, আমি তেওঁলোকৰ ঋণ স্বীকাৰ কৰি আৰু আমাৰ পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মক দিয়াৰ দায়িত্ব স্বীকাৰ কৰি আমাৰ দায়িত্ব পালন কৰিব লাগিব। সেয়া আমাৰ কৰ্তব্য। এতিয়া ই কোনো চৰকাৰী কাৰ্যসূচীৰ দ্বাৰা সফল নহয়। মই কোৱাৰ দৰেই কওঁ আহক। সেয়া হৈছে এবাৰ ব্যৱহৃত প্লাষ্টিক, ইয়াক পৰিহাৰ কৰিব লাগে। আৰু আমাৰ নিজৰ পৰিয়ালত, আমি এবাৰ ব্যৱহৃত প্লাষ্টিক পৰিহাৰ কৰিব লাগে বুলিও ভাষণ দিওঁ। কিন্তু যদি বিয়াৰ কাৰ্ডখন কাৰোবাৰ পৰা আহে, যদি আমি ইয়াক ঘৰত দেখা পাওঁ, তেন্তে প্লাষ্টিকৰ এজন অতি ধুনীয়া ৰেপাৰ আহে। আমি ইয়াক উলিয়াই পেলাই দিওঁ। এতিয়া এইটো আমি যি ভাবোঁ তাৰ বিপৰীত। গতিকে কেনেকৈ এক সহজাত প্ৰবৃত্তি হ'ব লাগে। অন্ততঃ মোৰ পৰিয়ালত, মই আমাৰ ঘৰত এবাৰ ব্যৱহৃত প্লাষ্টিক একেবাৰেই ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ নিদিওঁ।  গতিকে আমি পৰিৱেশৰ বাবে কিছু সহায় কৰি আছোঁ আৰু যদি দেশৰ সকলো শিশুৱে এই কাম আৰম্ভ কৰে, তেন্তে আজি, যিটো আমাৰ। আপুনি নিশ্চয় দেখিছে যে মই গুজৰাটত এটা পশু স্বাস্থ্য মেলাৰ আয়োজন কৰি আছিলো। যেতিয়া মই মুখ্যমন্ত্ৰী আছিলোঁ আৰু পশু স্বাস্থ্য মেলা আয়োজন কৰিছিলো, আপুনি আচৰিত হ'ব, মই গুজৰাটৰ ভিতৰত থকা জন্তুবোৰৰ দাঁতৰ চিকিৎসা কৰিছিলো। জন্তুবোৰৰো চকুত চানি পৰে। ইয়াৰ চিকিৎসা হিচাপে কিছুমান জন্তুৰ অস্ত্ৰোপচাৰ কৰিবলগীয়া হৈছিল। মই এটা গৰু দেখিছিলো যাৰ পেটত কমেও ৪০ কিলোগ্ৰাম প্লাষ্টিক আছিল। এতিয়া এইটো মানৱতাৰ বিৰুদ্ধে। যদি এইটো আমাৰ মাজত এটা অনুভৱ হয় যে মই এটা পাতল মোনা ল'বলৈ ভাল পাওঁ, ইয়াক লোৱাটো ভাল। আৰু তাৰ পিছত মই ইয়াক পেলাই দিওঁ। আমি এতিয়া ব্যৱহাৰ আৰু নিক্ষেপৰ সেই সংস্কৃতি পৰিহাৰ কৰিব লাগিব আৰু আমি পুনৰ ব্যৱহাৰ আৰু এইটো ভাৰতত নতুন নহয়। আমাৰ পৰিয়ালত বহু বছৰ ধৰি এই অভ্যাস আছে। আমি যিমান অধিক সম্পদ ব্যৱহাৰ কৰোঁ, সিমানে আমি পৰিৱেশৰ অপচয় ৰোধ কৰোঁ। আমি যিমান সম্পদবোৰ সৰ্বোত্তমভাৱে ব্যৱহাৰ কৰোঁ সিমানে আমি পৰিৱেশ সুৰক্ষিত কৰিম। আজি আমাৰ ইলেক্ট্ৰনিক গেজেটবোৰ চাওক, এইবোৰো পৰিৱেশৰ বাবে ভাবুকি হৈ পৰিছে। আপুনি নিশ্চয় দেখিছে যে ভাৰত চৰকাৰে এইমাত্ৰ স্ক্ৰেপ নীতি উলিয়াইছে যাতে প্ৰদূষণ সৃষ্টি কৰা পুৰণি গাড়ীবোৰ নষ্ট কৰি ইয়াৰ পৰা কিছু উপাৰ্জন কৰক আৰু এখন নতুন গাড়ীও কিনক। এই দিশত বৃহৎ পৰিমাণৰ কাম চলি আছে। একেদৰে, আমি জানো পানীৰ গুৰুত্ব কি, উদ্ভিদৰ গুৰুত্ব কি, প্ৰকৃতিৰ গুৰুত্ব কি, আমি ইয়াৰ প্ৰতি সংবেদনশীল হয় নে? আৰু এইটো এটা সহজাত প্ৰকৃতিৰে নিৰ্মিত হ'ব লাগিব যদি ই প্ৰকৃতি হ'ব লাগে। আপুনি নিশ্চয় দেখিছে যে চি.অ’.পি.-26-ত মোৰ এটা বিষয় আছিল। বৃটেইনত এখন সন্মিলন হৈছিল, মই কৈছিলো যে জীৱনশৈলী এটা সমস্যা। আমাৰ যি জীৱনশৈলী আছে আৰু কোৱা হয় যে জীৱনৰ বাবে মিছনৰ প্ৰয়োজন। আৰু মই তাত মিছন লাইফৰ বাবে শব্দটো ঠিক কৰিছিলো। পৰিৱেশৰ বাবে সেই জীৱনশৈলী, মই ভাবো আমিও আমাৰ জীৱনত এটা অতি কম বয়সৰ, আমাৰ এটা চাৰিমহলীয়া ঘৰ আছে আৰু আমি লিফ্টলৈও যাওঁ, হেই আমি চেষ্টা কৰোঁ, আমি যি হয় সেয়া বগাই যাম, তেতিয়া আমাৰ স্বাস্থ্যও উপকৃত হ'ব, আমি পৰিৱেশক সহায় কৰিম। আমি সৰু সৰু বস্তুবোৰ আমাৰ জীৱনলৈ আনিম আৰু সেয়েহে মই কৈছিলো যে আমি পৃথিৱীত পি-৩ আন্দোলন চলাব লাগিব। Pro-Planet-People। যদি এই পি-3 আন্দোলনবোৰে অধিক সংখ্যক লোকক ইয়াৰ সৈতে সংযুক্ত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব আৰু সচেতন হৈ থাকিব, মই ভাবো আমি সফল হ’বলৈ সক্ষম হ'ম। দ্বিতীয়তে, আজি, যেতিয়া দেশখনে স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱ উদযাপন কৰি আছে। স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰ আজিৰ প্ৰজন্ম। এয়া তেওঁৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ সফলতাৰ মাজেৰে যোৱা দেশৰ শতাব্দী উদযাপন হ’ব। অৰ্থাৎ সেয়া আপোনাৰ জীৱনৰ ২৫ বছৰ। আপোনাৰ বাবে, এই ২৫ বছৰত আপোনাৰ অৱদান কি হ'ব লাগে যাতে আমাৰ দেশ সেই স্থানত উপনীত হয়, আমি বিশ্বৰ সন্মুখত দেশৰ শতবাৰ্ষিকী গৌৰৱেৰে উদযাপন কৰিব পাৰোঁ, আমি আমাৰ জীৱনক ইয়াৰ সৈতে সংযোগ কৰিব লাগিব।  আৰু ইয়াৰ বাবে কৰ্তব্যৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়াৰ এটা সৰল উপায় আছে। যদি মই মোৰ দায়িত্ব পালন কৰোঁ। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে মই কাৰোবাৰ অধিকাৰ সুৰক্ষিত কৰো। অৰ্থাৎ তেওঁ পুনৰ কেতিয়াও অধিকাৰৰ দাবীত বাহিৰলৈ যাব নালাগিব। আজিৰ সমস্যাটো হ'ল যে আমি আমাৰ কৰ্তব্য পালন নকৰোঁ। গতিকে তেওঁ অধিকাৰৰ বাবে যুঁজিবলগীয়া হয়। আমাৰ দেশৰ কোনেও তেওঁলোকৰ অধিকাৰৰ বাবে যুঁজিব নালাগে। এইটো আমাৰ কৰ্তব্য আৰু সেই কৰ্তব্যৰ প্ৰতিকাৰ হৈছে আমাৰ কৰ্তব্যৰ প্ৰদৰ্শন। যদি আমি আমাৰ দায়িত্ব পালন কৰোঁ, তেন্তে আমি আমাৰ বাবে থকা দায়িত্ববোৰ পালন কৰোঁ। এতিয়া আমাৰ দেশলৈ চাওক, সমগ্ৰ বিশ্বৰ মানুহে আমাৰ দেশত এই বোৰ কথা কয়, তেতিয়া মানুহে ভয় কৰে যে মোদীৰ হিচাপত কৰবাত মোদীক উৎসাহিত কৰা হ'ব, সেয়েহে তেওঁলোকে অলপ সংকোচ কৰে। ইয়াক উৎসাহিত কৰি, কিন্তু আমি ইয়াত কৰা টীকাকৰণত, যেতিয়া মই স্কুলীয়া শিশুসকলৰ বাবে টীকাকৰণ আৰম্ভ কৰিছিলো আৰু আমাৰ দেশৰ শিশুসকলে আগবাঢ়ি আহি যি গতিত ভেকছিন গ্ৰহণ কৰিছিল, ই নিজেই এক ডাঙৰ ঘটনা। আপোনালোক সকলোৰে টীকাকৰণ কৰা হৈছে, আপোনালোকে হাত দাঙিব, সকলোকে টীকাকৰণ কৰা হৈছে নে? যদি পৃথিৱীৰ কোনো দেশৰ কোনেও এনে প্ৰশ্ন সুধিবলৈ সাহস নকৰে, ভাৰতৰ সন্তানেও এইটো দেখুৱাইছে যে আমি আমাৰ কৰ্তব্য পালন কৰিছো। এই কৰ্তব্য ভাৰতৰ মৰ্যাদা বৃদ্ধি কৰাৰ এক কাৰণ হৈ পৰিছে, একেদৰে, আমাৰ দেশক আগুৱাই নিয়া, প্ৰকৃতি সুৰক্ষিত কৰা, পৰিৱেশ সুৰক্ষিত কৰা…মই নিশ্চিত যে যদি আমি আমাৰ কৰ্তব্যৰ সৈতে সচেতনভাৱে কাম কৰিম, আমি আকাংক্ষিত ফলাফল প্ৰাপ্ত কৰিব পাৰোঁ।

প্ৰস্তুতকৰ্তাঃ ২০২২ চনত প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ পৰীক্ষা পে চৰ্চাই আমাৰ দৰে লাখ লাখ শিশু, শিক্ষক আৰু অভিভাৱকৰ অস্থিৰতাক উৎসাহআৰু সফলতাৰ আকাংক্ষালৈ পৰিণত কৰে। মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী, আপোনাৰ সোণসেৰীয়া ভাষণৰ বাবে আমি অত্যন্ত কৃতজ্ঞ।

প্ৰধানমন্ত্ৰী জীঃ আপোনালোক সকলো, ঘোষকসকল ইয়ালৈ আহক ৷ চাওক, আজি, মই এই লোকসকলক প্ৰথমে অভিনন্দন জনাব বিচাৰো। তেওঁলোক সকলোৱে এই সকলোবোৰ বস্তু ইমান ভালদৰে পৰিচালনা কৰিছে, ক'তো আত্মবিশ্বাসৰ অভাৱ নাই। আপুনি নিশ্চয় ওচৰৰ পৰা লক্ষ্য কৰিছে, মই সমানে পৰ্যবেক্ষণ কৰিছিলো। ইয়াত বহি থকা সকলোৰে ক্ষেত্ৰত, যিসকলে টিভিত চাই থাকিব আৰু যিসকলে নেদেখে, তেওঁলোকৰ মাজতো এনে শক্তি থাকিব। মই ক'ব বিচাৰো যে যদি আমি সঁচাকৈয়ে জীৱনৰ আনন্দ অনুভৱ কৰিব লগা হয়, তেন্তে আমি নিজৰ মাজত এটা গুণ বিকশিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা উচিত। যদি আমি সেই পদ্ধতিটো বিকশিত কৰোঁ, আপুনি সদায় সুখী থাকিব আৰু সেয়া হৈছে গুণৰ পুৰোহিত হোৱা। ই তেওঁক শক্তি প্ৰদান কৰে, আমি শক্তি পাওঁ, আমি য'তেই দেখিছোঁ ভাল বস্তুবোৰ পৰ্যবেক্ষণ কৰা, কেনেদৰে ভাল সেয়া পৰ্যবেক্ষণ কৰা, আমি ইয়াক গ্ৰহণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ, ইয়াৰ সৈতে নিজকে খাপ খুৱাবলৈ চেষ্টা কৰোঁ, নিজকে উদ্ভাৱন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ, যদি আমি ঈৰ্ষা বৃদ্ধি হ'বলৈ দিওঁ তেন্তে এয়া যোগ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ ৷ যদি এই প্ৰতিযোগিতা মনত থাকে, তেন্তে আমি লাহে লাহে অতি সৰু হৈ পৰিম, আমি কেতিয়াও ডাঙৰ হ'ব নোৱাৰো। যদি আমি আনৰ শক্তি জানিবলৈ আনৰ বিশেষত্ববোৰ বুজিবলৈ আনৰ শক্তি বিকাশ কৰোঁ, তেন্তে সেই বৈশিষ্ট্যবোৰ নিজে নিজৰ মাজত অনাৰ শক্তি নিজে বিকশিত হ'বলৈ আৰম্ভ কৰিব। আৰু সেয়েহে মই আপোনালোক সকলোকে মোৰ জীৱনত সফল হ'বলৈ অনুৰোধ কৰিম যে আপুনি জীৱনত য'তেই সুযোগ পায়, আপোনাৰ বিশেষ, কি ভাল, কি শক্তিশালী তাৰ প্ৰতি আপোনাৰ প্ৰৱণতা থাকিব লাগে। আৰু মই আপোনাৰ বয়সৰ পৰা কিবা শিকি নিজকে বিকশিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ, অৰ্থাৎ, মই মোৰ প্ৰজন্ম সলনি নকৰো। মই সদায় আপোনাৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন কৰাৰ বাবে আপোনাৰ মন বুজি পাওঁ, আপোনাৰ আশা আৰু আকাংক্ষা বুজি পাওঁ, মোৰ জীৱনক ইয়াত গঢ়ি তুলিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ আৰু সেয়েহে এই কাৰ্যসূচীটো মোক গঢ়ি তোলাত কামত আহি আছে,  এইটো মোৰ শক্তি বৃদ্ধি কৰিবলৈ কামত আহি আছে আৰু সেয়েহে মই আপোনালোকৰ মাজত আছোঁ, আজি মোক গঢ়ি তোলাৰ বাবে, নিজকে কিবা শিকাৰ বাবে, আপোনালোক সকলোৱে সময় দিছে, সেয়েহে মই আপোনালোকৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞ। অশেষ ধন্যবাদ ৷

 

***

DS/LP/TS/AK/VK/IG/DB/SB/RD/KB/KG/GS/MANN

(Release ID: 1819777) Visitor Counter : 689