“ਹਰ ਬੱਚਾ ਜਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਇੱਕ ਬੋਤਲ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਆਕਾਰ ਵੱਖਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਢੱਕਣ ਵੀ ਵੱਖਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਦੋਸ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਪਰ ਉਹ ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਜੋ ਢੱਕਣ ਖੋਲ੍ਹਣ ਅਤੇ ਬੋਤਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਪਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੇ ਹਨ। " ਇਹ ਸੰਦੇਸ਼ ਸ਼ੂਰਵੀਰ ਤਿਆਗੀ ਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਇੱਫੀ 51 ਇੰਡੀਅਨ ਪਨੋਰਮਾ ਨਾਨ ਫੀਚਰ ਫਿਲਮ, ਜਾਦੂ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਹਨ। ਉਹ ਅੱਜ, 20 ਜਨਵਰੀ, 2021 ਨੂੰ ਪਣਜੀ, ਗੋਆ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇ 51ਵੇਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰੈਸ ਕਾਨਫਰੰਸ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।

ਜਾਦੂ ਇੱਕ ਬਹੁ-ਪਰਤੀ ਫਿਲਮ ਹੈ ਜੋ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸੋਚ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੋ ਛੋਟੀਆਂ ਲੜਕੀਆਂ ਤਵੀਸ਼ਾ ਅਤੇ ਭਕਤੀ ਜਿਹੜੀਆਂ ਅਲੱਗ ਹੁੰਦਿਆਂ ਦੋਸਤੀ ਕਿਵੇਂ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਮਾਤ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। 

ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਸਮਾਜ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ  ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਰੋਲ ਅਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਿਖਲਾਈ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ ਜਿਹੜੀਆਂ ਬੱਚੇ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹਨ। ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸਿਰਫ ਮਾਪਿਆਂ ਜਾਂ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਤੱਕ ਸੀਮਿਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਵਿਆਪਕ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸਮੁੱਚੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਹੈ। ਪਰ, ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਇਹ ਵੀ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਮਾਪੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅਧਿਆਪਕ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਅੰਦਰੂਨੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਮਝਾਉਣ ਲਈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀ ਭਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਜਾਣ ਦੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਤਹਿ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਲਈ, ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ”

ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਥੀਏਟਰ ਅਤੇ ਅਦਾਕਾਰੀ ਵਰਕਸ਼ਾਪਾਂ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਉਹ ਥਾਂ ਹੈ ਜਿਥੇ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਦਾ ਮਹੱਤਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  “ਇੱਕ ਕਹਾਵਤ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਆਦਮੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਸਾੜ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬੇਅੰਤ ਬੁੱਧੀ ਦੇ ਨਾਲ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ, ਬੱਚੇ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਭੂਮਿਕਾ ਅਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਅਤੇ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਦੇ ਪਾੜੇ ਨੂੰ ਭਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਿੱਚ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਸੰਪਰਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਚੰਗੀਆਂ  ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ”

ਤਿਆਗੀ, ਇਸ ਗੱਲ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਸਨ ਕਿ ਇਸ ਉਤਸਵ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੋਵਿਡ -19 ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਵੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। “ਜਦ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਫਿਲਮਾਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਜਦ ਤੱਕ ਫਿਲਮ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ, ਚੱਕਰ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਮੈਂ ਇੱਫੀ ਅਤੇ ਡੀਐੱਫਐੱਫ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹਾਂਗਾ ਕਿ ਮਹਾਮਾਰੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਫਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਕੇ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਪਰਾਲੇ ਕੀਤੇ। 

ਜਾਦੂ  ਬਾਰੇ

ਤਵੀਸ਼ਾ ਅਤੇ ਭਕਤੀ ਇੱਕ ਦੂਰ - ਦੁਰਾਡੇ ਦੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੀਆਂ ਹਨ। ਹਰ ਦਿਨ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਲਾਸ ਰੂਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਛੋਟੀ ਤਵੀਸ਼ਾ ਚੰਚਲ ਹੈ, ਊਰਜਾ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੈ, ਭਕਤੀ ਉਦਾਸ ਅਤੇ ਸ਼ਰਮਾਕਲ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਅਸਮਾਨਤਾ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਹ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਦੋਸਤ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਕੂਲ ਦੇ ਬਾਹਰ, ਭਕਤੀ ਜੰਗਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕਿਤੇ ਇੱਕ ਛੁਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸਥਾਨ ਦੇਖਦੀ ਹੈ; ਜਲਦੀ ਹੀ, ਤਵੀਸ਼ਾ ਵੀ ਉਸ ਨਾਲ ਆ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਦੋਵੇਂ ਜਾਦੂ ਦੇਖਣ ਲਈ ਸਬਰ ਨਾਲ ਉਡੀਕ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। 

***

ਡੀਜੇਐੱਮ / ਐੱਸਕੇਵਾਈ / ਇੱਫੀ-33