ਪਾਰਕਿੰਸਨਜ਼  ਬਿਮਾਰੀ ਇੱਕ ਆਮ ਨਿਊਰੋਡੀਜੈਨਰੇਟਿਵ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਕੋਈ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਲਫ਼ਾ ਸਿਨੂਕਲੇਨ (ਐਸਿਨ) ਨਾਮ ਦੇ  ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਦਾ ਇਕੱਠ ਰੋਗ ਦੇ ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਅਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਾਰਕਿੰਸਨਜ਼ ਰੋਗ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਵਿੱਚਕਾਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਬਸਟੇਨਸ਼ੀਆ ਨਿਗਰਾ ਹਿੱਸਾ ਭਰਪੂਰ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖੋਜਕਰਤਾ ਇਸ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਕਿਵੇਂ ਇਹ ਇਕੱਠ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪਾਰਕਿੰਸਨਜ਼ ਬਿਮਾਰੀ ਵਿੱਚ ਨਿਊਰੋਨਲ  ਸੈੱਲਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਇਸ  ਭੇਦ ਦਾ  ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇਹ ਬਿਮਾਰੀ ਲਈ ਇਕ ਦਵਾਈ  ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਇਸ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਦਾ  ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਐਸਿਨ ਦੀ ਇਕੱਤਰਤਾ ਉਹ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਸੌਖਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਆਖਰੀ ਬਿੰਦੂ ਛੋਟੇ ਪਤਲੇ ਰੇਸ਼ੇਦਾਰ ਜਾਂ ਫਿਬਰਿਲਜ਼ ਦਾ ਗਠਨ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਦੀ ਬਣਤਰ ਦੀ ਇਕ ਕਿਸਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਰਾਸ ਬੀਟਾ ਫੋਲਡ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫਿਬਰਿਲਜ਼ ਦੀ  ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤੀ  ਗਈ ਰੰਗਤ ਲਈ  ਥਿਓਫਲੇਵਿਨ ਟੀ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਰਾਸ-ਬੀਟਾ ਢਾਂਚੇ ਨਾਲ ਜੁੜਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਲੋਰੋਸੈਂਸ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦਾ ਹੈ। ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਫਿਬਰਿਲਜ਼ ਦੇ ਤਿੰਨ-ਅਯਾਮੀ ਢਾਂਚੇ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਿਵੇਂ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਬਾਰੇ ਵੀ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਦਵਾਈਆਂ ਕਲੀਨਿਕਲ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ।

ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਸਫਲਤਾਵਾਂ ਨੇ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸੋਚਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਸਿਰਫ ਫਿਬਰਿਲਜ਼ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਸਗੋਂ ਏਕੀਕਰਣ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਬਣੀਆਂ ਵਿਚੋਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਲਿਆਂ ਦੇ ਢਾਂਚੇ  ਦਾ ਅਜੇ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਡਰੱਗ ਡਿਲਿਵਰੀ ਤਕਨੀਕ ਵਿੱਚ ਵਰਤਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਅਜਿਹੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕੇ  ਜਿਸ ਰਾਹੀਂ ਉਹ ਇਕੋ ਤਕਨੀਕ ਨਾਲ ਮੁਢਲੀ ਅਤੇ ਵਿੱਚਕਾਰਲੀ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਅਤੇ ਫਿਬਰਿਲਜ਼  ਜੋ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਬਣਦੀ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰ ਸਕਣ।

ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ, ਆਈਆਈਟੀ (ਆਈਐੱਸਐੱਮ) ਧੰਨਬਾਦ ਅਤੇ ਸੀਐੱਸਆਈਆਰ-ਇੰਡੀਅਨ ਇੰਸਟੀਟਿਊਟ ਆਵ੍ ਕੈਮੀਕਲ ਬਾਇਆਲੋਜੀ, ਕੋਲਕਾਤਾ ਦੇ ਵਿਗਿਆਨੀ ਇਸ ਮੁੱਦੇ ਦਾ ਹੱਲ ਲੱਭਣ ਲਈ ਜੁਟੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਆਈਆਈਟੀ (ਆਈਐੱਸਐਮ) ਟੀਮ ਦੇ ਨੇਤਾ ਡਾ. ਉਮਾਕਾਂਤਾ ਤ੍ਰਿਪਾਠੀ , ਜੋ ਇੱਕ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਹਨ, ਜ਼ੈੱਡ-ਸਕੈਨ ਤਕਨੀਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਿਆਂ ਬਾਇਓਮੈਟਰੀਅਲਸ ਦੇ ਗ਼ੈਰ-ਲਾਈਨ ਵਿਹਾਰ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇੱਹ ਮਸ਼ੀਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ  ਆਪਣੇ ਇੰਸਟੀਟਿਊਟ ਵਿੱਚ ਬਣਾਈ ਸੀ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਸੀਐੱਸਆਈਆਰ-ਇੰਡੀਅਨ ਇੰਸਟੀਟਿਊਟ ਆਵ੍ ਕੈਮੀਕਲ ਬਾਇਆਲੋਜੀ ਦੇ ਡਾ. ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾਨੰਦ ਚਟੋਪਾਧਿਆਏ, ਇਕ ਬਾਇਓਫਿਜ਼ਿਸਟ ਹਨ, ਜੋ ਐਸਿਨ ਦੇ ਇਕੱਠ ਅਤੇ ਪਾਰਕਿੰਸਨ ਰੋਗ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।

ਟੀਮ ਨੇਦੇ ਕਿ ਜ਼ੈੱਡ-ਸਕੈਨ ਵਿਧੀ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਕਨੀਕ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਉਹ ਭਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਐਸਿਨ ਦੀ ਇਕੱਤਰਤਾ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਅਤੇ ਦੇਰ ਦੋਵਾਂ ਪੜਾਵਾਂ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਦੀ ਮੋਨੋਮ੍ਰਿਕ ਅਵਸਥਾ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਫਿਬਰਿਲਰ ਢਾਂਚੇ ਤੱਕ ਗ਼ੈਰ-ਲਾਈਨੈਰਿਟੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਤਿੰਨ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਿਲਚਸਪ ਨਿਰੀਖਣ ਕੀਤੇ - ਪਹਿਲਾਂ, ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਵਿੱਚ ਫਾਈਬਰਿਲਜ਼ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ੈਰ-ਲਾਈਨੈਰਿਟੀ ਦੀ ਤਾਕਤ ਤੁਲਨਾਤਮਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਸਮੂਹ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦੇ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਸੰਜੋਗਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਖਾਸ ਗ਼ੈਰ-ਲਾਈਨੀਅਰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਤੀਸਰਾ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨਤੀਜਾ ਗ਼ੈਰ-ਲਾਈਨੈਰਿਟੀ ਦੇ ਸੰਕੇਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਵਿੱਚ ਸੀ ਜਦੋਂ ਦੇਰ ਨਾਲ ਲਗਭਗ 24 ਘੰਟਿਆਂ ਵਿੱਚ ਓਲੀਗੋਮਰ ਬਣਦੇ ਸਨ।

ਟੀਮ ਇਸ ਨਿਰੀਖਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਥੇ ਦੇਰ ਨਾਲ ਆਏ ਓਲੀਗੋਮਰਸ  ਨੂੰ ਐਸਿਨ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਹਿਰੀਲੀ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ - ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਦਾ ਹੈ - ਫਾਰਮਾਸਿਊਟੀਕਲ ਅਤੇ ਕਲੀਨਿਕਲ ਖੋਜ ਦੋਵਾਂ ਲਈ ਸਚਮੁਚ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਅਗਲੀ ਕਾਰਵਾਈ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛੇ ਜਾਣ 'ਤੇ ਡਾ. ਚਟੋਪਾਧਿਆਏ ਨੇ ਕਿਹਾ,' 'ਮੈਂ ਅਤੇ ਸੀਐੱਸਆਈਆਰ-ਆਈਆਈਸੀਬੀ ਦੀ ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਐਸੀਨ ਐਗਰੀਗੇਟ ਐਕਸ ਵੀਵੋ ਦਾ ਢੁਕਵੇਂ ਜਾਨਵਰ ਪਾਰਕਿੰਸਨ ਰੋਗ ਮਾਡਲ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਿਆਂ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਲਈ ਜ਼ੈੱਡ-ਸਕੈਨ ਵਿਧੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਡਾ. ਟੀਮ ਨੇ ਇਸ ਢੰਗ ਨੂੰ ਹੋਰ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਅਤੇ ਪੈਪਟਾਇਡਜ਼ ਤੱਕ ਵਧਾਉਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗ਼ੈਰ-ਲਾਈਨ ਮੁੱਲਾਂ ਦੀ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਕੇ ਢਾਂਚਾ  ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ।"

ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਸੁਮੰਤਾ ਘੋਸ਼, ਸਾਕਸ਼ੀ, ਬਿਕਸ਼ ਚੰਦਰ ਸਵੈਨ, ਅਤੇ ਰੀਤੋਬ੍ਰਿਤਾ ਚੱਕਰਵਰਤੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਖੋਜ ਪੱਤਰ ਏਸੀਐੱਸ ਕੈਮੀਕਲ ਨਿਊਰੋਸਾਈਂਸ ਨੂੰ ਸੌਂਪਿਆ ਹੈ। ਰਸਾਲੇ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਨਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ।

(ਕੀਵਰਡਸ: ਫਿਬਰਿਲਜ਼, ਮੋਨੋਮੈਰਿਕ, ਬ੍ਰੇਨ, ਪ੍ਰੋਟੀਨ, ਡਰੱਗ, ਪੈਥੋਲੋਜੀ, ਨਿਊਰੋਡੀਜੈਨਰੇਟਿਵ, ਪੇਪਟਾਈਡ)

******

ਕੇਜੀਐੱਸ/(ਇੰਡੀਆ ਸਾਇੰਸ ਵਾਇਰ)