આપ સૌને નમસ્કાર.

હિન્દુસ્તાન ટાઈમ્સનું ઉદ્ઘાટન 100 વર્ષ પહેલા પૂજ્ય બાપુ દ્વારા કરવામાં આવ્યું હતું...તેઓ ગુજરાતી હતા, અને 100 વર્ષ પછી તમે બીજા ગુજરાતીને બોલાવ્યા. આ ઐતિહાસિક સફર માટે, હું હિન્દુસ્તાન ટાઈમ્સ અને તેની 100 વર્ષની સફર દરમિયાન તેની સાથે જોડાયેલા તમામ લોકોનો આભાર માનું છું, તે તમામ લોકો જેમણે ખોરાક અને પાણી પૂરું પાડવાનું કામ કર્યું છે, સંઘર્ષ કર્યો છે, કટોકટીનો સામનો કર્યો છે, પરંતુ બચી ગયા..તે બધા આજે અભિનંદનને પાત્ર છે, અભિનંદનને હકદાર છે. હું આપ સૌને ઈચ્છું છું કે 100 વર્ષની સફર ઘણી મોટી હોય. તમે બધા આ અભિનંદનને પાત્ર છો, અને હું તમને તમારા ભવિષ્ય માટે શુભેચ્છા પાઠવું છું. હવે જ્યારે હું આવ્યો છું, ત્યારે મેં મારી જાતને મારા પરિવારના સભ્યોને મળવા સુધી મર્યાદિત કરી હતી, પરંતુ મને 100 વર્ષની સફરનું અદ્ભુત પ્રદર્શન જોવાની તક મળી. હું તમને બધાને પણ કહીશ કે તમારી પાસે સમય હોય તો થોડો સમય ત્યાં વિતાવીને જજો. તે માત્ર એક પ્રદર્શન નથી, હું કહું છું કે તે એક અનુભવ છે. એવું લાગ્યું કે જાણે 100 વર્ષનો ઈતિહાસ આપણી નજર સામે વીતી ગયો. મેં તે દિવસના અખબારો જોયા જે દેશની આઝાદી અને બંધારણના અમલના દિવસે પ્રકાશિત થયા હતા. હિન્દુસ્તાન ટાઈમ્સ માટે ઘણી મહાન હસ્તીઓ લખતી હતી. માર્ટિન લ્યુથર કિંગ, નેતાજી સુભાષ બાબુ, ડૉ.શ્યામા પ્રસાદ મુખર્જી, અટલ બિહારી વાજપેયી, ડૉ.એમ.એસ. સ્વામીનાથન. તેમના લેખોએ તમારા અખબારમાં મૂલ્ય ઉમેર્યું. ખરેખર, અહીં સુધી પહોંચવા માટે ખૂબ જ લાંબુ અંતર કાપ્યું છે. આઝાદીની લડાઈથી લઈને આઝાદી પછી સુધી આપણે આશાઓના અફાટ મહાસાગરના મોજા પર સવાર થઈને આગળ વધ્યા છીએ. આ પ્રવાસ પોતાનામાં અભૂતપૂર્વ, અદ્ભુત છે. ઑક્ટોબર 1947માં કાશ્મીરના વિલીનીકરણ પછી દરેક દેશવાસીઓમાં જે ઉત્સાહ હતો તે મેં તમારા અખબારના સમાચારમાં અનુભવ્યો. જો કે, તે ક્ષણે મને એ પણ સમજાયું કે કેવી રીતે અનિર્ણાયક પરિસ્થિતિએ કાશ્મીરને 7 દાયકા સુધી હિંસાથી ઘેરાયેલું રાખ્યું. આજે જમ્મુ-કાશ્મીરમાં રેકોર્ડ વોટિંગ જેવા સમાચાર તમારા અખબારમાં પ્રકાશિત થાય છે, આ તેનાથી વિપરીત છે. વધુ એક અખબાર છપાશે, એક રીતે ત્યાં બધા પર નજર રાખવામાં આવશે, તમારી નજર ત્યાં જ રહેશે. એક તરફ આસામને અશાંત વિસ્તાર જાહેર કરવાના સમાચાર હતા તો બીજી તરફ અટલજીએ ભાજપનો પાયો નાખ્યો હોવાના સમાચાર હતા. અને તે કેટલો સુખદ સંયોગ છે કે આજે ભાજપ આસામમાં કાયમી શાંતિ લાવવામાં મોટી ભૂમિકા ભજવી રહી છે.

ગઈકાલે જ, હું બોડો પ્રદેશના લોકો સાથે એક અદ્ભુત સાંજના કાર્યક્રમમાં હાજર હતો, અને મને આશ્ચર્ય છે કે દિલ્હીનું મીડિયા આ મોટી ઘટનાને ચૂકી ગયું છે. તેમને ખ્યાલ નથી કે 5 દાયકા પછી બોમ્બ, બંદૂક અને પિસ્તોલ છોડીને હિંસાનો માર્ગ છોડીને બોડો યુવાનો દિલ્હીની છાતીમાં બોડો કલ્ચરલ ફેસ્ટિવલ મનાવી રહ્યા છે. ઈતિહાસની આ એક મોટી ઘટના છે. હું ગઈકાલે ત્યાં હતો, હું મારા હૃદયથી અનુભવી રહ્યો હતો. બોડો શાંતિ સમજૂતીના કારણે આ લોકોનું જીવન બદલાઈ ગયું છે. પ્રદર્શન દરમિયાન મારું ધ્યાન 26/11ના મુંબઈ હુમલાના અહેવાલો તરફ પણ દોરવામાં આવ્યું હતું. આ તે સમય હતો જ્યારે આપણા લોકો પાડોશી દેશની આતંકવાદી ગતિવિધિઓને કારણે તેમના ઘરો અને શહેરોમાં અસુરક્ષિત હતા. પરંતુ હવે પરિસ્થિતિ બદલાઈ ગઈ છે, હવે માત્ર ત્યાંના આતંકવાદીઓ જ તેમના ઘરમાં સુરક્ષિત નથી.

મિત્રો,

હિન્દુસ્તાન ટાઈમ્સે તેના 100 વર્ષમાં 25 વર્ષ ગુલામી અને 75 વર્ષ આઝાદી જોઈ છે. આ 100 વર્ષોમાં જે શક્તિએ ભારતનું ભાગ્ય ઘડ્યું છે અને તેની દિશા બતાવી છે તે ભારતના સામાન્ય માણસની શાણપણ છે, ભારતના સામાન્ય માણસની તાકાત છે. ભારતના સામાન્ય નાગરિકની આ ક્ષમતાને ઓળખવામાં મોટા નિષ્ણાતોએ ઘણીવાર ભૂલો કરી છે. અંગ્રેજો ભારત છોડીને જતા હતા ત્યારે કહેવામાં આવતું હતું કે આ દેશ વિખેરાઈ જશે, તૂટી જશે... તેનું કોઈ ભવિષ્ય નથી. જ્યારે ઈમરજન્સી આવી ત્યારે કેટલાક લોકોએ માની લીધું હતું કે હવે ઈમરજન્સી કાયમ રહેશે, હવે લોકશાહી ગઈ. કેટલાક લોકો, કેટલીક સંસ્થાઓએ ઈમરજન્સી લાદનારાઓનો આશરો લીધો હતો. પરંતુ તેમ છતાં ભારતના નાગરિકો ઉભા થયા, અને કટોકટી ઉથલાવવામાં વધુ સમય લાગ્યો નહીં. તમને યાદ હશે કે જ્યારે કોરોનાનો મુશ્કેલ સમય આવ્યો ત્યારે વિશ્વને લાગ્યું કે ભારત સમગ્ર વિશ્વ સમુદાય માટે એક મોટો બોજ બની જશે. પરંતુ ભારતના નાગરિકોએ કોરોના સામે મજબૂત લડત બતાવી.

મિત્રો,

તમને 90ના દાયકાનો એ સમયગાળો પણ યાદ હશે જ્યારે ભારતમાં 10 વર્ષમાં 5 ચૂંટણીઓ થઈ હતી. આટલા મોટા દેશમાં 10 વર્ષમાં 5 ચૂંટણી, દેશમાં આટલી અસ્થિરતા હતી. નિષ્ણાતો અને અખબારોમાં લખનારાઓએ આગાહી કરી હતી કે હવે ભારતે આ રીતે જીવવું પડશે, ભારતમાં બધું આ રીતે ચાલશે. પરંતુ ભારતના નાગરિકોએ ફરીથી આવા નિષ્ણાતોને ખોટા સાબિત કર્યા. આજે, વિશ્વમાં દરેક જગ્યાએ અનિશ્ચિતતા અને અસ્થિરતાની ચર્ચા થઈ રહી છે અને જોવા મળી રહી છે. દુનિયામાં એવા ઘણા દેશો છે જ્યાં દરેક ચૂંટણીમાં સરકારો બદલાતી રહે છે, જ્યારે ભારતમાં લોકોએ ત્રીજી વખત અમારી સરકારને ચૂંટી કાઢી છે.

મિત્રો,

તમારામાંથી ઘણા મિત્રોએ લાંબા સમયથી ભારતની રાજનીતિ અને નીતિઓ પર નજર રાખી છે. અગાઉ આપણે એક વાક્ય વારંવાર સાંભળતા હતા - સારું અર્થશાસ્ત્ર એ ખરાબ રાજકારણ છે. નિષ્ણાતો કહેવાતા લોકો તેનો ખૂબ પ્રચાર કરતા હતા. પરંતુ અગાઉની સરકારોને નિષ્ક્રિય બેસી રહેવાનું બહાનું મળતું હતું. એક રીતે, તે ખરાબ શાસન અને બિનકાર્યક્ષમતાને ઢાંકવાનું માધ્યમ બની ગયું હતું. અગાઉ સરકાર માત્ર આગામી ચૂંટણી જીતવા માટે ચલાવવામાં આવતી હતી. ચૂંટણી જીતવા માટે વોટબેંક બનાવવામાં આવી અને પછી એ વોટબેંકને ખુશ કરવાની યોજનાઓ બનાવવામાં આવી. આ પ્રકારની રાજનીતિથી સૌથી મોટું નુકસાન એ થયું કે દેશમાં અસંતુલિત અસમાનતાનો વ્યાપ ઘણો વધી ગયો. વિકાસ બોર્ડ લગાવવામાં આવી રહ્યું હોવાનું જણાવાયું હતું પરંતુ દેખાતું ન હતું. અસંતુલિત રાજ્ય, આ મોડેલે સરકારોમાં જનતાનો વિશ્વાસ તોડ્યો. અમે આજે આ માન્યતા પાછી લાવ્યા છીએ. અમે સરકાર માટે એક હેતુ નક્કી કર્યો છે. મતબેંકની રાજનીતિથી આ હેતુ હજારો માઈલ દૂર છે. અમારી સરકારનો હેતુ મોટો, વિશાળ અને વ્યાપક છે. અમે લોકોની પ્રગતિ...લોકોની પ્રગતિ...લોકો દ્વારા પ્રગતિના મંત્ર સાથે ચાલી રહ્યા છીએ. અમારો ઉદ્દેશ્ય એક નવા ભારતનું નિર્માણ કરવાનો છે, ભારતને વિકસિત બનાવવાનો છે. અને જ્યારે અમે આ વિશાળ ધ્યેય સાથે પ્રયાણ કર્યું છે ત્યારે ભારતની જનતાએ પણ તેમના વિશ્વાસની મૂડી અમને સોંપી છે. તમે કલ્પના કરી શકો છો કે સોશિયલ મીડિયાના આ યુગમાં, ખોટી માહિતી અને દુષ્પ્રચાર દરેક જગ્યાએ છે. ઘણા અખબારો છે, ઘણી બધી ચેનલો છે, એ જમાનામાં ભારતના નાગરિકોને આપણામાં, આપણી સરકારમાં વિશ્વાસ છે.

મિત્રો,

જ્યારે લોકોનો વિશ્વાસ અને આત્મવિશ્વાસ વધે છે ત્યારે દેશના વિકાસ પર અલગ અસર જોવા મળે છે. તમે જાણો છો, જૂની વિકસિત સંસ્કૃતિઓથી લઈને આજના વિકસિત દેશોમાં, એક વસ્તુ હંમેશા સામાન્ય રહી છે, આ સામાન્ય વસ્તુ જોખમ લેવાની સંસ્કૃતિ છે. એક સમય હતો જ્યારે આપણો દેશ સમગ્ર વિશ્વમાં વેપાર અને સંસ્કૃતિનું હોટસ્પોટ હતો. એક તરફ આપણા વેપારીઓ અને વિક્રેતાઓ દક્ષિણ પૂર્વ એશિયા સાથે કામ કરી રહ્યા હતા, તો બીજી તરફ તેઓ અરેબિયા, આફ્રિકા અને રોમન સામ્રાજ્ય સાથે પણ ઊંડા સંબંધો ધરાવતા હતા. તે સમયના લોકોએ જોખમ ઉઠાવ્યું અને તેથી ભારતના ઉત્પાદનો અને સેવાઓ સમુદ્રની બીજી બાજુ સુધી પહોંચી શક્યા. આઝાદી પછી આપણે જોખમ લેવાની આ સંસ્કૃતિને આગળ વધારવી પડી. પરંતુ આઝાદી પછીની સરકારોએ તત્કાલિન નાગરિકોને તે પ્રોત્સાહન આપ્યું ન હતું, જેનું પરિણામ એ આવ્યું કે ઘણી પેઢીઓ એક ડગલું આગળ વધવામાં અને બે ડગલા પાછળ જવામાં વીતવી પડી. હવે, છેલ્લા 10 વર્ષમાં દેશમાં જે પરિવર્તનો આવ્યા છે તેનાથી ભારતના નાગરિકોમાં જોખમ લેવાની સંસ્કૃતિને ફરીથી નવી ઉર્જા મળી છે. આજે આપણા યુવાનો દરેક ક્ષેત્રમાં જોખમ લેનારા તરીકે ઉભરી રહ્યા છે. એક સમયે કંપની શરૂ કરવી એ જોખમ માનવામાં આવતું હતું, 10 વર્ષ પહેલા સુધી આપણે ભાગ્યે જ કોઈ સ્ટાર્ટઅપનું નામ સાંભળ્યું હતું… આજે દેશમાં નોંધાયેલા સ્ટાર્ટઅપ્સની સંખ્યા વધીને 1.25 લાખથી વધુ થઈ ગઈ છે. એક સમય હતો જ્યારે રમતગમતમાં અને રમતગમતને વ્યવસાય તરીકે અપનાવવામાં જોખમ હતું, પરંતુ આજે આપણા નાના શહેરોના યુવાનો પણ આ જોખમ ઉઠાવીને વિશ્વમાં દેશનું નામ રોશન કરી રહ્યા છે. તમે સ્વ-સહાય જૂથો સાથે સંકળાયેલી મહિલાઓનું ઉદાહરણ પણ લઈ શકો છો, આજે દેશમાં લગભગ એક કરોડ લાખપતિ દીદીઓ બની છે. તે દરેક ગામમાં આંત્રપ્રિન્યોર બનીને પોતાનો અમુક વ્યવસાય ચલાવી રહી છે. થોડા સમય પહેલા મને એક ગ્રામીણ મહિલા સાથે વાતચીત કરવાની તક મળી, મહિલાએ મને કહ્યું કે તેમણે કેવી રીતે ટ્રેક્ટર ખરીદ્યું અને તેમની કમાણીથી આખા પરિવારની આવક વધી. એક મહિલાએ જોખમ ઉઠાવીને તેમના આખા પરિવારનું જીવન બદલી નાખ્યું. જ્યારે દેશના ગરીબ અને મધ્યમ વર્ગના લોકો જોખમ લેવાનું શરૂ કરે છે, ત્યારે પરિવર્તન ખરેખર દેખાઈ આવે છે. આજે આપણે ભારતમાં આવું જ જોઈ રહ્યા છીએ.

મિત્રો,

આજે ભારતીય સમાજ અભૂતપૂર્વ આકાંક્ષાઓથી ભરેલો છે. અમે આ આકાંક્ષાઓને અમારી નીતિઓનો મુખ્ય આધાર બનાવ્યો છે. અમારી સરકારે દેશવાસીઓને ખૂબ જ અનોખું સંયોજન આપ્યું છે...આ કોમ્બો રોજગાર માટે રોકાણ, વિકાસથી ગૌરવનો છે. અમે વિકાસના એવા મોડલને અનુસરી રહ્યા છીએ જ્યાં રોકાણ હોય, રોકાણથી રોજગારી ઉત્પન્ન થાય, વિકાસ થાય અને તે વિકાસ ભારતના નાગરિકોનું ગૌરવ વધારે અને ગૌરવ સુનિશ્ચિત કરે. હવે દેશમાં શૌચાલય બનાવવાનું ઉદાહરણ છે. હું નાની વસ્તુઓને પકડી રાખું છું કારણ કે કેટલીકવાર આપણને લાગે છે કે તેમની કોઈ કિંમત નથી…પરંતુ હું તમને ઉદાહરણ દ્વારા કહેવા માંગુ છું કે તેમની શક્તિ કેટલી મહાન છે. આપણા દેશમાં, અમે શૌચાલય બનાવવાનું એક મિશન લીધું છે, જે દેશની મોટી વસ્તી માટે સુવિધા તેમજ સુરક્ષા અને ગૌરવનું સાધન છે. જ્યારે આ યોજનાની વાત કરવામાં આવે છે, ત્યારે ઘણી વખત એવું કહેવામાં આવે છે કે આટલા કરોડોના શૌચાલય બનાવવામાં આવ્યા છે… તે બનાવવામાં આવ્યા છે તે સાચું હોવું જોઈએ. પરંતુ આ શૌચાલય ઈંટ, લોખંડ, સિમેન્ટ અને તેના પર કામ કરતા લોકોથી બનાવવામાં આવ્યા છે. અને આ બધો સામાન કોઈ દુકાનમાંથી આવ્યો છે, કોઈ ઉદ્યોગમાંથી બનાવવામાં આવ્યો છે. કોઈ ટ્રાન્સપોર્ટરે કોઈના ઘરે પહોંચાડી દીધી છે. મતલબ કે અર્થવ્યવસ્થાને પણ વેગ મળ્યો છે અને મોટી સંખ્યામાં નોકરીઓનું સર્જન થયું છે. જ્યારે શૌચાલય બનાવવામાં આવ્યા ત્યારે લોકોનું જીવન સરળ બન્યું. લોકોમાં આદર અને સ્વાભિમાનની લાગણી જન્મી. અને સાથે સાથે વિકાસને પણ વેગ આપ્યો. આ મંત્રની સફળતા એટલે કે રોકાણથી રોજગાર, વિકાસથી ગૌરવ જમીન પર દેખાય છે.

મિત્રો,

બીજું ઉદાહરણ એલપીજી ગેસ સિલિન્ડરનું છે. પહેલા જ્યારે કોઈના ઘરમાં ગેસ હતો ત્યારે આડોશ-પાડોશના લોકો કોઈને મોટો વ્યક્તિ ગણતા હતા, તેને ઉચ્ચ હોદ્દાનો માનવામાં આવતો હતો, તેની પાસે ગેસનો ચૂલો હતો. જેની પાસે ગેસ કનેક્શન ન હતું તે ઈચ્છતા હતા કે તેનો ખોરાક ગેસના ચૂલા પર રાંધવામાં આવે. સ્થિતિ એવી હતી કે ગેસ કનેક્શન માટે સાંસદો અને સંસદસભ્યો પાસેથી પત્રો લખવા પડ્યા અને હું 21મી સદીની શરૂઆતની વાત કરી રહ્યો છું, હું 18મી સદીની વાત નથી કરી રહ્યો. 2014 પહેલા સરકાર ડિબેટ કરતી હતી અને શું ડિબેટ કરતી હતી? એક વર્ષમાં 6 સિલિન્ડર આપવા કે 9 સિલિન્ડર આપવા... આ અંગે ચર્ચા થતી હતી. કેટલા સિલિન્ડર આપવા તે અંગે ચર્ચા કરવાને બદલે અમે દરેક ઘરમાં ગેસ સ્ટવ કનેક્શન આપવાને પ્રાથમિકતા આપી. આઝાદી પછીના 70 વર્ષમાં જેટલા ગેસ કનેક્શન આપવામાં આવ્યા હતા તેના કરતાં છેલ્લા 10 વર્ષમાં અમે વધુ ગેસ કનેક્શન આપ્યા છે. 2014માં દેશમાં 14 કરોડ ગેસ કનેક્શન હતા, આજે 30 કરોડથી વધુ છે. 10 વર્ષમાં ગ્રાહકો આટલા વધી ગયા, પરંતુ શું તમે ક્યારેય સાંભળ્યું છે કે ગેસની અછત છે? સાંભળ્યું નથી, શું તે હિન્દુસ્તાન ટાઈમ્સમાં ક્યારેય પ્રકાશિત થયું છે.. તે કયારેય છપાયું નથી... આવું જ્યારે બન્યું જ નથી તો તે કેવી રીતે પ્રકાશિત થાય. આવું એટલા માટે સાંભળવામાં આવતું નથી કારણ કે અમે સપોર્ટિંગ ઇન્ફ્રાસ્ટ્રક્ચર બનાવ્યું છે અને તેમાં રોકાણ કર્યું છે. અમે વિવિધ સ્થળોએ બોટલિંગ પ્લાન્ટ અને વિતરણ કેન્દ્રો સ્થાપ્યા છે. આનાથી બોટલિંગથી લઈને સિલિન્ડરની ડિલિવરી સુધી દરેક જગ્યાએ રોજગારીનું સર્જન થયું.

મિત્રો,

હું તમને આવા ઘણા ઉદાહરણો આપી શકું છું. મોબાઈલ ફોનનું ઉદાહરણ છે...રૂપે કાર્ડનું ઉદાહરણ...પહેલાં, ડેબિટ-ક્રેડિટ કાર્ડનો ઉપયોગ અમુક લોકોને અલગ ગર્વની અનુભૂતિ કરાવતો હતો, તેઓ તેને આ રીતે પોતાના ખિસ્સામાંથી કાઢી લેતા હતા અને લોકો તેને જોઈ લેતા હતા. તેના પર અને ગરીબ માણસ એ જ કાર્ડ જોતો અને વિચારતો... કાશ મારા ખિસ્સામાં પણ હોત. પણ RuPay કાર્ડ આવ્યું અને આજે પણ મારા દેશમાં ગરીબોના ખિસ્સામાં ક્રેડિટ-ડેબિટ કાર્ડ છે. હવે તે જ ક્ષણે તે તેના સમાન અનુભવે છે, તેનું આત્મસન્માન વધે છે. આજે સૌથી ગરીબ લોકો પણ ઓનલાઈન ટ્રાન્ઝેક્શન કરે છે. મોટા શોપિંગ મોલમાં મોંઘી કારમાંથી બહાર નીકળ્યા પછી પણ કોઈ એ જ UPI વાપરે છે, મારા દેશમાં રસ્તા પર બેઠેલો સામાન્ય માણસ પણ એ જ UPI વાપરે છે. રોકાણથી રોજગાર, ગૌરવથી વિકાસનું પણ આ એક ઉત્તમ ઉદાહરણ છે.

મિત્રો,

ભારત આજે જે વિકાસના માર્ગ પર છે તે સમજવા માટે અમારી સરકારના અન્ય અભિગમને જોવો જરૂરી છે. આ અભિગમ છે - લોકો માટે વધુ ખર્ચ કરવો પરંતુ તે જ સમયે બીજો અભિગમ પણ છે - લોકો માટે મોટી બચત કરવી. અમે આ કેવી રીતે કરીએ છીએ તે તમારા માટે રસપ્રદ હોઈ શકે છે. 2014માં અમારું કેન્દ્રીય બજેટ 16 લાખ કરોડ રૂપિયા હતું. આજે આ બજેટ 48 લાખ કરોડ રૂપિયાનું છે. 2013-14માં અમે લગભગ રૂ. 2.25 લાખ કરોડ કેપિટલ એક્સપેન્ડિચરમાં ખર્ચ્યા હતા. પરંતુ આજે મૂડી ખર્ચ રૂ. 11 લાખ કરોડથી વધુ છે. આ 11 લાખ કરોડ રૂપિયા આજે નવી હોસ્પિટલો, નવી શાળાઓ, રસ્તાઓ, રેલવે, સંશોધન સુવિધાઓ અને આવા અનેક જાહેર ઈન્ફ્રાસ્ટ્રક્ચર પર ખર્ચવામાં આવી રહ્યા છે. જાહેર ખર્ચ વધારવાની સાથે અમે જનતાના નાણાંની પણ બચત કરી રહ્યા છીએ. હું તમારી સામે કેટલાક આંકડાઓ મૂકી રહ્યો છું અને હું દૃઢપણે માનું છું કે આ આંકડાઓ સાંભળીને તમને સારું લાગશે કે આવું પણ થઈ શકે છે.

હવે, ડાયરેક્ટ બેનિફિટ ટ્રાન્સફરને કારણે, DBT… DBTને કારણે લિકેજ બંધ થવાથી દેશના રૂ. 3.5 લાખ કરોડની બચત થઈ છે. આયુષ્માન ભારત યોજના હેઠળ મફત સારવારને કારણે ગરીબોના 1 લાખ 10 હજાર કરોડ રૂપિયા બચ્યા છે. જન ઔષધિ કેન્દ્રોમાં 80% ડિસ્કાઉન્ટ પર દવાઓ ઉપલબ્ધ હોવાને કારણે નાગરિકોએ 30,000 કરોડ રૂપિયાની બચત કરી છે. સ્ટેન્ટ અને ઘૂંટણના પ્રત્યારોપણની કિંમતો પર કાબૂ મેળવીને લોકોએ હજારો કરોડ રૂપિયા બચાવ્યા છે. ઉજાલા યોજના હેઠળ, લોકોએ LED બલ્બનો ઉપયોગ કરીને વીજ બિલમાં 20 હજાર કરોડ રૂપિયાની બચત કરી છે. સ્વચ્છ ભારત અભિયાન, સ્વચ્છ ભારત મિશનને કારણે રોગોમાં ઘટાડો થયો છે અને તેના કારણે ગામડાઓમાં દરેક પરિવારના લગભગ 50 હજાર રૂપિયાની બચત થઈ છે. યુનિસેફનું કહેવું છે કે જે પરિવાર પાસે પોતાનું શૌચાલય છે તે પણ લગભગ 70 હજાર રૂપિયાની બચત કરી રહ્યું છે.

મિત્રો,

ડબ્લ્યુએચઓએ એવા 12 કરોડ લોકો પર એક અભ્યાસ પણ કર્યો છે જેમના ઘરોમાં પ્રથમ વખત નળનું પાણી છે. હવે સ્વચ્છ પાણી મેળવીને આવા પરિવારોએ દર વર્ષે 80 હજારથી વધુની બચત કરી છે.

મિત્રો,

10 વર્ષ પહેલા કોઈએ વિચાર્યું ન હતું કે ભારતમાં આટલું મોટું પરિવર્તન આવશે. ભારતની સફળતાએ આપણને મોટા સપના જોવા અને તેને પૂરા કરવાની પ્રેરણા આપી છે. આજે એક આશા છે, એક વિચાર છે કે આ સદી ભારતની સદી હશે. પરંતુ આ કરવા માટે આપણે ઝડપથી કામ કરવા માટે ઘણા પ્રયત્નો કરવા પડશે. અમે તે દિશામાં પણ ઝડપથી કામ કરી રહ્યા છીએ. આપણે દરેક ક્ષેત્રમાં શ્રેષ્ઠ કરવા માટે આગળ વધવું પડશે. આખા સમાજની માનસિકતા એવી બનાવવી પડશે કે આપણે શ્રેષ્ઠથી ઓછું સ્વીકારવું જોઈએ નહીં. આપણે આપણી પ્રક્રિયા એવી બનાવવી પડશે કે ભારતનું ધોરણ વિશ્વ કક્ષાનું કહી શકાય. આપણે એવી પ્રોડક્ટ્સ બનાવવાની છે કે ભારતીય પ્રોડક્ટ્સ વિશ્વમાં વર્લ્ડ ક્લાસ કહેવાય. આપણા બાંધકામો પર એવું કામ થવું જોઈએ કે ભારતનું ઈન્ફ્રાસ્ટ્રક્ચર વર્લ્ડ ક્લાસ કહી શકાય. શિક્ષણ ક્ષેત્રે આપણું કાર્ય એવું હોવું જોઈએ કે ભારતના શિક્ષણને વિશ્વ કક્ષાની સ્વીકૃતિ મળે. મનોરંજન ક્ષેત્રે એવું કામ થવું જોઈએ કે આપણી ફિલ્મો અને થિયેટર દુનિયામાં વર્લ્ડ ક્લાસ કહેવાય. અને આ મુદ્દા અને આ અભિગમને લોકોના મનમાં સતત જાળવી રાખવામાં હિન્દુસ્તાન ટાઈમ્સની પણ મોટી ભૂમિકા છે. તમારો 100 વર્ષનો અનુભવ વિકસિત ભારતની તમારી યાત્રામાં ખૂબ જ ઉપયોગી થશે.

મિત્રો,

મને વિશ્વાસ છે કે અમે વિકાસની આ ગતિ જાળવી રાખીશું. ખૂબ જ ટૂંક સમયમાં આપણે વિશ્વની ત્રીજી સૌથી મોટી અર્થવ્યવસ્થા બનીશું. અને જ્યારે ભારત તેની આઝાદીની શતાબ્દી ઉજવશે, તે ભારતની આઝાદીના 100 વર્ષ હશે, ત્યારે તમારી ઉંમર પણ લગભગ 125 વર્ષ હશે, અને પછી હિન્દુસ્તાન ટાઈમ્સ લખશે કે આ વિકસિત ભારતનું અદ્ભુત અખબાર છે. તમે પણ આ પ્રવાસના સાક્ષી બનશો. પણ જ્યારથી હું તમારી વચ્ચે આવ્યો છું, મારે પણ તમને કેટલાંક કામ જણાવવા છે, અને આ જવાબદારી તમારી રહેશે, ભરતિયાજી.

જુઓ, અહીં આપણે મહાન લેખકોની કૃતિઓ પર પીએચડી કરીએ છીએ. પીએચડી વિવિધ સંશોધનો પર કરવામાં આવે છે. શશિજી, હિન્દુસ્તાન ટાઈમ્સના 100 વર્ષ પર કોઈએ પીએચડી કરવી જોઈએ? આ એક મહાન સેવા હશે. તેમાંથી સંશોધન કરવામાં આવશે, એટલે કે કંઈક એવું બહાર આવશે જે આપણા દેશની પત્રકારત્વની સફર છે, અને તેમણે ગુલામીનો સમયગાળો અને આઝાદીનો સમયગાળો પણ જોયો છે. તેમણે અછતના દિવસો જોયા છે અને પ્રભાવના દિવસો પણ જોયા છે. મને લાગે છે કે તે એક મહાન સેવા હોઈ શકે છે. અને બિરલા પરિવાર પહેલાથી જ દાનમાં વિશ્વાસ ધરાવતો પરિવાર રહ્યો છે. ભારતમાં અને ભારતની બહાર એવી કેટલીક યુનિવર્સિટીઓમાં હિન્દુસ્તાન ટાઈમ્સ માટે ખુરશી કેમ નથી અને જે વૈશ્વિક સંદર્ભમાં ભારતને તેની સાચી ઓળખ આપવા માટે સંશોધન કાર્ય કરે છે. અખબાર પોતે જ એક વિશાળ કાર્ય છે જે તમે કર્યું છે. પરંતુ તમારી પાસે આટલી મોટી મૂડી છે, તમે 100 વર્ષમાં જે આદર અને વિશ્વાસ મેળવ્યો છે, કદાચ તેને હિન્દુસ્તાન ટાઈમ્સના દાયરાની બહાર લઈ આવનારી પેઢીઓ માટે ઉપયોગી થઈ શકે. મને પૂરો વિશ્વાસ છે કે તમે આ 100 વર્ષના સેમિનાર સુધી સીમિત નહીં રહેશો, તમે તેને આગળ લઈ જશો. મેં જોયું તે બીજું પ્રદર્શન ખરેખર પ્રભાવશાળી હતું. શું તમે ખૂબ જ સારી કોમેન્ટ્રી સાથે તેનું ડિજિટલ વર્ઝન બનાવીને આપણા દેશના તમામ શાળાના બાળકોને મોકલી શકો છો? ભારતમાં આ ક્ષેત્ર કેવું છે, ભારતની વિકાસયાત્રામાં કેવા ઉતાર-ચઢાવ આવ્યા છે, ભારત કઈ પરિસ્થિતિઓમાંથી પસાર થયું છે તે જાણવું ખૂબ જ જરૂરી છે. અને હું માનું છું કે તમે એટલી મહેનત કરી છે કે તમે તેનું ડિજિટલ વર્ઝન બનાવી શકો છો અને તેને દેશની દરેક શાળામાં મોકલી શકો છો, જે બાળકો માટે આકર્ષણનું મોટું કેન્દ્ર પણ બનશે.

મિત્રો,

100 વર્ષ બહુ મોટી વાત છે. હાલના દિવસોમાં હું અલગ-અલગ કામોમાં થોડો વ્યસ્ત છું. પણ આ એક એવો અવસર હતો કે હું તમને છોડવા માંગતો ન હતો, હું જાતે આવવા માંગતો હતો. કારણ કે 100 વર્ષની સફર એ પોતાનામાં એક મોટી ઉપલબ્ધિ છે. અને તેથી જ હું તમને અને તમારા બધા સાથીઓને હૃદયપૂર્વક અભિનંદન આપું છું. આભાર!

AP/IJ/GP/JT

સોશિયલ મીડિયા પર અમને ફોલો કરો :  @PIBAhmedabad    /pibahmedabad1964    /pibahmedabad  pibahmedabad1964[at]gmail[dot]com